"Zoek de kleine dingen die aan het leven vreugde en voldoening geven."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Het was even leuk gisteren, voor het eerst een beetje van hun nieuwe huis gezien ook. Prachtig om te wonen zeg, daar in Bergschenhoek. Vlakbij Rotterdam maar toch net alsof je buiten woont. Alan zal zijn schilderijtje best wel mooi vinden maar hij vond al de Batman dingen veel leuker natuurlijk. Dat wist ik van te voren al. Later begrijpt hij de betekenis ervan beter. Dat kan je niet verwachten van een drie jarige. Lijkt me logisch. Het andere was voor Agnieszka en die was er heel blij mee. Ik krijg het nog druk. Martin, vriend van de familie, wilde ook wel graag iets van mijn hand, ook in die kleuren als dat kon. Dat kan ja. Daar ga ik ook een schilderij voor maken dus.

Mike, nog een vriend van de familie, is in juli jarig en die wilde ook wel graag een schilderij cadeau. Als ze het niet zouden zeggen dan zou ik dat niet durven. Het was wel grappig om te horen dat mijn broer met foto's van die schaal met rozen had lopen leuren op zijn werk. Iedereen vond het mooi en op zijn vraag of ze zoiets zouden kopen kreeg hij een volmondig ja. Zeker nadat ze hoorden dat het hand geschilderd was. Zie je wel, zei hij tegen mij, ze vonden het allemaal prachtig. Ja ja, oké, ik vind het zelf ook niet lelijk wat ik maak natuurlijk. Maar zo vol zelfvertrouwen ben ik er nog niet over.

Anderen hebben daar blijkbaar meer vertrouwen in. Martin wil al gaan kijken of ik niet ergens een paar werken op kan hangen en zo dus een soort van expositie krijg. Aangezien ik alles weg geef wat ik maak, mag ik wel even zorgen voor een paar doeken die ik niet weggeef dan. Ik heb er nog maar eentje over. De zeemeermin met de dots eromheen. Ik vind dan ook nog van alles leuk om te maken. Zowel de echt geschilderde doeken als die met de dots. Daar zijn ook nog zulke leuke dingen in te maken. En die stijlen schelen enorm dus een echte stijl heb ik niet, het is van alles door elkaar. Sterrennachten, bloesembomen, dots en bloemen, dat schilder ik graag. Alleen hoe ik ze onderteken is hetzelfde. Wel leuk om opeens een soort van opdrachten te hebben.

Als ik had gedacht dat ik nu weg zou kunnen komen met laat in de middag weg te gaan, dan zat ik ernaast. Agnieszka ging nog speciaal voor mij komkommer en kip halen. Zij werkt bij de grote boot in de Spaanse Polder, één van de beste viszaken van Rotterdam. Volop zalm, haring, paling en dat soort dingen. Alleen ja, dat lust ik niet. Gekke meid om dan speciaal nog wat te gaan halen. Wat later werd het steeds drukker en ze zou voor iedereen Chinees gaan halen. Maar ik voelde wel dat ik weg moest. Ik heb beloofd om volgend jaar beter te zijn, daar ga ik dan ook gewoon vanuit hoor. Ik was bij zevenen thuis waar de cits al ongeduldig zaten te wachten want het was toch al na etenstijd voor ze.

Snel heb ik ze dat als eerste gegeven natuurlijk. Ik voelde me erg moe en ben voor de rest van de avond de bank op gegaan. Gelukkig geen krampen gehad in de nacht maar wel heel raar geslapen. Ik kon ook maar niet wakker worden. Pas om tien uur was ik in staat mijn ogen open te krijgen. Niets voor mij. Ik voel ook dat ik vandaag even niets moet doen ook, anders ben ik de pineut. Daar gaat mijn to do lijstje. Dat verdeel ik dan maar over de komende dagen. Ik ben er nu niet toe in staat, wil ik morgen gewoon weer meedoen met het normale leven. Maar toch, het gaat beter dan eerst, even ergens naartoe gaan. Toch vooruitgang, al gaat het nog niet zoals ik wil. Vandaag kalm aan want ik wil morgen echt naar de zaak.

Vandaag is het dan Vaderdag. Voor veel mensen heel leuk, voor mij altijd wat minder geweest. Ik was twee toen mijn ouders al gescheiden waren. Ik was het enige kind van gescheiden ouders toen op school. Met Vaderdag maakte ik dan altijd iets voor mijn opa terwijl de anderen dat voor hun vader deden. Ik was dus een buitenbeentje. Dat ben ik nu nog maar nu vind ik dat niet erg meer, toen wel. De band met mijn vader is nooit goed geweest, daar heb ik wel eens wat over verteld. Dat heeft wel altijd als een soort gemis gevoeld. Zeker als je vriendinnen leuk om zag gaan met hun vader. Dat had ik gewoon niet.

Ook later bleef het een raar soort verhouding die ik met hem had en het is nooit zo geworden zoals het had kunnen zijn of had horen te zijn. Die laatste jaren had ik niet eens contact meer met hem. Tot ik begin 2015 opeens een brief in de bus kreeg van een notaris. Mijn vader bleek al in november 2014 te zijn overleden. Ik weet nog steeds niet wat hij had of dat hij ziek was geweest en zo ja, hoe lang dan. Heel tekenend dat niemand me daarvan op de hoogte heeft gebracht. Ze zullen het niet nodig gevonden hebben. Als je dan opeens zo'n bericht krijgt, dan doet dat toch wel iets met je. Het benadrukt vooral hoe slecht die band wel niet was. Ik weet nog wel dat mijn moeder in huilen uitbarstte toen ik de brief voorlas.

Zij is altijd gek op mijn vader gebleven. Dat is ook iets dat ze te pas en te onpas tegen me zei. Toevallig waren zij en Kim toen hier, toen ik die brief kreeg. Alsof ze erbij hoorden te zijn. Ik wist even gewoon niet wat ik voelde. Het is en blijft je vader maar het is nooit een vader voor je geweest. Toch lijk ik op hem, niet alleen qua uiterlijk maar ook qua karakter in een hoop dingen. Als ik weer eens iets zo deed, dan zei mijn moeder altijd, jij bent een echte Niemeijer. Of dat nou zo gunstig is, dat weet ik niet. Maar ze had wel gelijk. Het enige waar ik toen aan kon denken was, dat hij nu is waar hij in elk geval het grote geheel kon zien. En dat ik dankbaar was want ook door hem, heb ik het leven gekregen. Al had hij daar een kleiner aandeel in dan mijn moeder natuurlijk.

Nu heb ik helemaal niets meer in mijn leven waardoor ik op deze dag iets moet. Geen vader, geen stiefvader én geen schoonvader. Lekker rustig dus. Het gaat in het leven toch hoe het moet gaan. Je krijgt je lessen zoals je ze hoort te krijgen. Vrije keuze, ja hoor maar je hebt toch echt niets echt in de hand. Het gaat zoals het gaan moet, wat je zelf ook wilt of plant. Het is niet voor niets een bekende uitdrukking; de mens wikt maar God beschikt. Of een betere nog; als de mens plannen maakt, zit God te lachen. En zo is het ook. Je kan plannen, dingen willen zoveel je wilt maar je lessen, die je nodig hebt om verder te komen of goed te maken, oorzaak en gevolg, het komt toch. Als je je eenmaal beseft dat alles wat je gebeurt, gebeurt omdat je dat zelf ooit hebt veroorzaakt, dan kan je daar goed vrede mee hebben. Een kwestie van het te dragen en erdoor te groeien. Mooi toch eigenlijk hé?!

"Alles heeft z'n schoonheid alleen ziet niet iedereen dat altijd."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Gisteren heb ik weer wat foto's gemaakt van Aurora op het balkon. Ze lag daar zo schattig te zijn, ik moest wel. En alsof ze dat ook weet, gaat ze dan ook nog eens even schattig draaien met haar kopje en dan kijkt ze je met die grote blauwe ogen aan. Je zou voor minder nog smelten. Het is toch zo'n plaatje. Skylar werd een klein beetje jaloers en kwam snel ook het balkon op. Ik was net te laat om haar wat mindere kant op de foto te krijgen. Ze blies naar hem en dat zag er behoorlijk gevaarlijk uit. Dat vond Skylar ook wel, denk ik. Die bleef mooi uit haar buurt.

Hij kwam wel vlak voor de camera met zijn hele koppie. Alsof hij wilde zeggen, hallo van mij kan je ook mooie foto's maken hoor! Hij ging er niet meer voor vandaan en ik knipte even door. Ik heb nu een paar van die hele grappige close ups van hem. Geen gezicht, of wel maar dan van heel dichtbij. Gekke gozer, die Skylar. Toch, af en toe lijken ze toch ietsje meer in elkaars buurt te durven komen nu. Het is nog lang niet alles maar het is wel een begin. Tot hij misschien weer de kolder in zijn kop krijgt en haar weer gaat pakken denk ik. Zij mieuwt dan een beetje en hij moppert maar ze doen verder niets. Ik vind dat een goed begin naar een straks prachtige vriendschap.

Ik voel me nog wel moe vandaag. Ik kon ook weer bijna niet wakker worden en ik had toch echt genoeg geslapen. Nu zonder wekker werd ik dan ook pas om negen uur wakker. Geen idee hoor waarom dat zo is. Volgens mij let ik nu echt overal op. Toch heb je het niet in de hand. Het is zo of het is niet zo. Hopelijk gaat dat gewoon een keer weg. Moe zijn is niet erg als je wat gedaan hebt om moe van te worden. Dit is alleen maar irritant omdat je het gewoon bent. Niets om naar terug te kijken en het de moeite waard te vinden om moe van te zijn. Voor mij de enige reden dat je het zou mogen zijn maar zo werkt het blijkbaar niet.

Wat een leuke reacties allemaal gisteren op mijn opgeleukte lege oploskoffie pot. Ik heb er nog eentje gemaakt. Nu in geel en oranje. Ik kon wel merken dat de gele verven die ik in huis heb niet echt geschikt zijn voor op glas. Het ziet er mooi uit hoor maar er is een verschil met die andere in hoe de verf erop zit. Goeie tip voor mij bij de aanschaf, dat dan weer wel. Op mijn blikjes komen ook weer bloemen zo, als ik mijn kwasten leeg maak erop, voor ik die in het water kwak. Handig en minder verspilling. Zo'n krent ben ik dan ook nog wel. Maar die speciale verven lopen wel op. Tenminste, ik wil dan altijd eigenlijk alle kleuren hebben. Ik ben aan het sparen in elk geval.

Je hebt zoveel mooie kleurtjes die ook goed combineren met elkaar. Maar ook moet je toch op zijn minst ook zwart en wit hebben en kleuren als burnt omber en burnt sienna. Die moet ik ook nog even op de kop tikken. Gelukkig weet ik nu een zaakje in Rotterdam die ze zo verkoopt. Ik bestel ze gewoon online hoor, met benzine en parkeren ben ik net zoveel kwijt als de pakketpost. Zo lui ben ik dan ook wel. Ik ga dan ook nooit naar Zuid als ik het kan vermijden. Geen idee waarom, het is gewoon mijn buurt niet. Maar het hoeft ook niet dus waarom zou ik? Nergens voor nodig.

Volgens mij is mijn rechterwijsvinger compleet veranderd. Ik open mijn gsm altijd met de vingerafdruk en sinds kort doet hij het voor geen meter meer op mijn rechterwijsvinger. De linker gaat prima, zoals altijd in ene keer maar die rechter is ermee opgehouden. Dat kan toch eigenlijk helemaal niet? Het lukt wel eens meer niet, als je natte vingers hebt of zo maar dat vind ik ook logisch. Ik krijg hem er niet meer mee geopend nu. Ik heb er een tijdje naar zitten staren net maar ik zie er niets geks aan. Dan doe ik hem toch voortaan lekker open met die linker? Het is gewoon stom, dat dan weer wel. Als hij het straks bij de linker ook gaat weigeren dan wordt het pas echt vervelend.

Ik had net wat verf over en geen potjes meer waar ik die kleur op wilde hebben. En toen dacht ik, ik heb nog paarse laarzen staan. Die zijn suède maar dan met lelijke kale plekken. Daar heb ik gelijk een paar roosjes op gekwakt. Wat kan mij het schelen. Ik vond het wel grappig en die lelijke kale plekken zijn weg en ook een bleekwatervlek die ik erop had laten spatten. Is dat even handig dan? Of het blijft zitten weet ik natuurlijk niet. Maar die kalen plekken waren ook lelijk en dat zien we dan wel weer. Zo vaak draag ik ze niet meer, het zijn hakken en na de operatie ga ik vaker voor plat dan hoog. Zeer tot mijn verdriet hoor want ik ben gek op hakken. Maar ja, ik wil niet zo mooi zijn dat ik flink pijn moet lijden. Dan maar niet.

Ik zit dus gewoon een tijdje rond te lummelen tot het tijd is om naar Agnieszka te gaan. Mijn hele to do lijstje heb ik naar morgen geschoven. We gaan rond vier uur of zo en helaas gaat nog steeds om een uur of vijf mijn lichtje uit. Lang zal ik dus niet blijven maar dat geeft niet, ik ben er toch even uit. We gaan nog voor Alan's derde verjaardag. Ik ben benieuwd wat hij van het schilderijtje vindt. Natuurlijk heb ik er ook nog wat bij gedaan waar hij mee kan spelen. Dat vinden ze toch leuker op die leeftijd. Dat begrijp ik ook nog wel. Als ik nu allerlei dingen zou doen dan zou ik om vier uur al te moe zijn om te gaan. Daarom lekker niets en morgen zien we wel wat we allemaal van het lijstje kunnen halen.

Ik zou nu ook wel kunnen slapen maar dat zal ik maar niet doen. Dan red ik het niet meer. Ik kan ook opeens na zevenen pas wakker worden. Dat gebeurde me van de week ook steeds dus nee, niet handig als je ergens om vier uur moet zijn. Nog heel even wachten dan maar. Cadeautjes zijn al ingepakt, wat dingen voor Kim ook. Dat hoef ik niet meer te doen. Alleen de cits wat lekkers geven als ik weg ga. Die krijgen pas eten als ik thuis kom maar dat zal toch zo tegen hun normale etenstijd zijn. Die komen ook niets te kort zo. Ik ga wat schilderlessen kijken op YouTube. Ik steeds er altijd wel iets van op en het is een leuke tijd killer. Zo kom ik mijn tijd nog nuttig door ook en het is niet vermoeiend. Goed geregeld!

"Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.