"De mens heeft drie wegen om verstandig te handelen: ten eerste door na te denken, ten tweede door te imiteren en ten derde door ervaring. Dat laatste is het pijnlijkst."
Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.
Echt vrijdag de dertiende vandaag, tenminste, zoals zoveel mensen vinden dat zo'n dag kan zijn. Voor onze familie, die gek zijn op 13, is het natuurlijk nooit zo'n dag. Al zou ik nu een klein beetje kunnen gaan twijfelen. Maar laat ik het er maar op gooien dat ik al een hele rotweek heb en dan kan die laatste dag, zo voor het weekend, er ook nog wel bij. De wekker ging vroeg en ik kreeg gewoon mijn ogen niet open. Nog heel even omdraaien, dacht ik slaperig. Ja en dan is het opeens over negenen en had je al weg gemoeten. En dat was de druppel die de emmer van deze week liet overlopen. Ik heb, helaas weer, afgebeld voor vandaag.
Ik was nog zo in de war dat ik bijna niet eens normaal uit mijn woorden kon komen. Gelukkig kon mijn collega daar wel om lachen, dat scheelt. In een goede gezondheid, ga je je dan haasten om toch nog zo snel mogelijk daar te zijn waar je moet zijn. Alleen kan ik dat er nu niet bij hebben. Bovendien, ik voel me dan ook echt bek af. Geen idee waarom hoor, die zware vermoeidheid van dinsdag zou dit toch niet meer moeten kunnen zijn. Toch, het bleef daarna gewoon een rot week. Ik voel me al die dagen al niet zo goed eigenlijk. En dan nog elke dag iets dat moest gebeuren ook. En dan gaat bij mij blijkbaar toch het licht uit of zo.
Die vastgoedkeuring stelde niks voor hoor. Ik heb de goede man wel gevraagd of het hier nou gesloopt gaat worden maar daar had hij nog niets over gehoord en wist hij ook niets over. Deze keuring ging om het energielabel dat aan het huis hoort te hangen. Hij had een apparaatje waarmee hij de ramen op kon meten met ene klik op de knop. Dat is handig! En hij heeft gekeken of er wel geïsoleerd was overal. Op zijn vraag of het in de keuken koud was in de winter, moest ik dan ook volmondig ja op zeggen. Zo ging hij het hele huis door en noteerde van alles. Hij zei wel dat hij het hier een waar kattenparadijsje vond. Overal krabpalen en dat soort dingen. Ja, de cits hebben het goed maar dat wist ik al.
Nou, daar had ik me dan druk voor gemaakt. Wist ik veel wat het inhield. Ik zat op het toilet en daar ving, tot mijn grote opluchting, Skylar een behoorlijk grote spin. Ik schrok me rot want ik zag hem pas toen hij erop af sprong. Hij heeft een hele tijd met het lijfje van het beest rondgelopen. Alsof hij aan iedereen wilde laten zien wat hij wel niet gevangen had. Brrrr eng! Wat er naderhand mee gebeurt is, ik heb geen idee en ik wil het niet weten ook. Wel fijn dat ik er in elk geval niet meer van hoef te schrikken. Ik denk niet dat hij het overleefd heeft.
Ik wilde gisteren eens kijken wat het zou kosten om de glazing medium te bestellen bij de Dewberry site. Het spul zelf is zo duur niet maar verzenden zou bijna 50(!) euro gaan kosten. Dat ging me toch echt even te ver. Via de homesite van Plaid, die de Folkartverf maakt, vond ik twee groothandels, eentje in Nederland en eentje in België. Maar ja, daar kan je alleen kopen als je een BTW nummer hebt. Oké jammer maar helaas, dan maar verder zoeken. Vind ik een site waar ze alles hebben van Folkart! Bovendien verzenden ze gratis. Oh ik was al bijna in de zevende hemel! Tot ik wilde afrekenen wat ik besteld had. Oh, Paypal had ik zien staan maar daar kan je blijkbaar dus niet mee betalen. Alleen met een creditcard. En laat ik die nou niet hebben.
Om moedeloos van te worden. Ja, er zijn genoeg spullen van andere merken te koop, die op hetzelfde neerkomen. Maar er is één groot verschil. De verven van Folkart kunnen op elke oppervlak gebruikt worden en bovendien, zonder af te moeten bakken, zitten ze er permanent op en kan het een sopje gegeven worden. Sommige kan je ook afbakken en dan kan het zelfs de vaatwasser in. Kijk en daar zit nou juist de kneep. Zeker bij de glazen dingen die ik beschilder of de gladde oppervlakken. Je moet er minstens een doekje overheen kunnen halen en met die Folkart kan dat zonder problemen. Wat een gedoe zeg!
Dat heb ik nou wel vaker zo gehad en jaren later, als ik het niet meer nodig heb of niets meer ermee kan, dan komt het zo overwaaien naar Nederland, of zo. Ik kom er nog wel uit hoor, hoe weet ik nog niet maar let maar op. Nadat de meneer van de keuring weg was, ben ik op de bank gaan liggen. Ik was zo moe en het ging maar niet weg. Daar moet ik dan maar aan toegeven. Moonlight kwam weer heerlijk naast me liggen, dat had hij al een tijdje niet meer gedaan. Lekker over zijn buikje aaien, dat vindt hij zo geweldig. Toen ik even later er ook nog eens de borstel bij pakte, ging hij bijna helemaal uit zijn plaat. En voor het eerst hoorde ik hem overduidelijk spinnen.
Nou was dat even bijzonder! Je voelt Moonlight altijd wel spinnen maar je hoort hem niet. Skylar heeft ook wel een beschaafde 'spin' maar die hoor je wel. Rainbow spint al wat luider en Aurora lijkt in een vorig leven een bromfiets te zijn geweest, zo gaat die tekeer. Maar Moonlight wist ik alleen maar diep van binnen te spinnen. Dat kon je alleen voelen. Ik was dan ook uiterst verbaasd want hij is nu bijna drie en ik had dat echt nog nooit gehoord. Ik vond het bijna reden voor een feestje. Eén nadeel, hij loopt nu al de hele dag om me heen te mauwen en ik moet hem maar blijven aaien. Dat gaat toch niet gekkie! Bij de cits is het elke dag feest dus ik vond het wel goed zo, gisteren. En toen ze me dan ook al om negen uur in de avond al gingen zitten stalken voor snoepjes, heb ik ze die maar gegeven.
Als je zo probeert naar de tv te kijken, dan kan je het wel vergeten. Ze zitten me alle vier aan te staren, tot ik toegeef. Het gebeurt zelden dat ik ze moet roepen, zij roepen mij wel. Alleen Moonlight, die moet ik er nog wel eens voor roepen maar die heeft zo'n obsessie niet als de rest wel blijkt te hebben. Ik heb het stukje stalken maar even gefilmd gisteren. Oh wat moest ik erom lachen eigenlijk. Wel jammer, ik ben maar in mijn uppie en de rest kan ik gewoon niet filmen. Dan zou je pas echt wat zien, zoals die felle Rainbow. In het filmpje lijkt hij uiterst kalm maar dat weet hij ondertussen al, rustig doen! Anders heb ik alleen maar open gekrabde benen. Dat weet hij echt heel goed, kalm blijven moet hij. Nou, kijk zelf maar, klik hier maar het vervolg en hoe dat gaat, daar kom ik helaas armpjes voor tekort.
"De gedachten van de superieure mens is vertrouwd met rechtvaardigheid; de gedachten van de middelmatige mens is vertrouwd met opbrengst."
Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.
Dat was gisteren even een bliksembezoek aan de, interim, bedrijfsarts. Hij moest me wel alles vragen en had geen inzicht in het dossier op het moment. Maar hij schreef alles op, de duur, de diagnose en stelde hele gerichte vragen. Hij vond het allemaal heel simpel, blijkbaar, als het schema van maandag, woensdag en vrijdag te zwaar blijkt te zijn omdat ik het geen volle twee weken vol kan houden, dan moet daarin geschrapt worden. Ook aangezien het bellen mij enorm veel energie kost, die hij ook vond dat ik die nog niet over had en kon missen, wordt het door het schema van deze week, het nieuwe schema van maandag en dinsdag en vrijdag, er niet beter op. Nee, daar was ik sinds gisteren wel achter maar ja, dat weet je niet als je het niet probeert natuurlijk.
Heel simpel, dan terug naar 2x3 uur per week, de maandag en de donderdag bijvoorbeeld. Gaat dit goed, dan kijken naar 2x4 uur. Gaat dat goed, dan kan ik weer 3x3 proberen. Eerst moet er toch beter opgebouwd worden, anders gaat het niet werken. Mee eens? Ja, denk het wel. Oké dan over zes weken terug en als het goed is zit er dan een nieuwe bedrijfsarts die het voortaan overneemt. Dag, sterkte en tot ziens. Dit allemaal binnen een kwartier. En ja, stom eigenlijk toch weer, toch weer niet aangeven dat je het zo zwaar hebt eigenlijk. Maar aan de andere kant, dat die twee dagen achter elkaar zo zwaar zouden zijn, had ik eigenlijk ook niet verwacht. Maar wat deze man zei, je kan beter iets langzamer maar wel goed opbouwen, zonder over je grenzen te gaan dan te veel, te snel willen. Dat gaat niet werken met zoiets als de ziekte die ik heb.
Goed, ik zal wel weer even gaan zitten komende vrijdag. Nieuwe dagen bespreken en zien wat dit doet. Maar ik weet nu al dat het stukken beter gaat werken omdat ik er dan ook wat echte rustdagen tussen heb die ik toch wel erg nodig blijk te hebben nog. Hij adviseerde ook om zeker niet eerder naar een outplacement te gaan kijken totdat ik wat stabieler ben dan nu en meer uren kan maken. De stress die daarbij komt kijken zou hier ook geen goed bij doen. Nee, dat had ik zelf ook al bedacht maar goed, dan denk ik dus weer veel te snel, wie ben ik. En dat moet ik nou juist eens even goed afleren. Het sluipt er zo weer in, blijkbaar. Dat heb je eigenlijk niet eens in de gaten, je worstelt gewoon door, ook al voelt het als 'te zwaar' omdat je dat zo gewend bent om te doen. Weer even een eyeopener, wat jammer dat de mijne toch steeds weer ff dichtzakken op de één of andere manier.
Gisteren kreeg ik van twee van de drie pakketjes die ik had opgestuurd een hele mooie reactie. Het schilderij dat ik gemaakt had voor een vriendin, om haar poezenkind te herdenken heeft gezorgd voor tranen. Ik had een foto nageschilderd en dat bleek ook nog eens een foto te zijn die haar hartsvriendin genomen had. Dubbelop terwijl ik dat niet wist. De Vlaamse dame, die een pot had gekocht stuurde me ook een bericht. Ze is er heel blij mee en ze kon niet wachten tot het donker was zodat ze er een kaarsje in kon zetten en dan kon zien hoe het eruit zou zien op die manier. Ze vond de pot prachtig en bovendien was hij zo leuk ingepakt, alsof het een cadeautje was. Hun reacties waren in elk geval weer cadeautjes voor mij.
Met de likes gaat het goed op mijn pagina. Alleen geen kopers verder. Wel grappig, wel willen kopen wat er niet meer is maar wat er wel is wordt alleen maar geliked. Misschien heeft het een wat tijd nodig, geen idee. Of misschien willen er toch niet zoveel mensen iets hebben van wat ik maak dan ik in eerste instantie dacht. Dat kan ook natuurlijk. Maar goed, ik ga nog wel meer dingen maken. Alleen deze week is gewoon een slechte week voor mij op elk gebied. Maar omdat die interim bedrijfsarts nu mijn schema wat heeft aangepast, kan ik misschien weer een klein beetje energie opbouwen. Dat zou in elk geval wel heel fijn zijn. Want dat is nou eigenlijk precies wat er moet gebeuren. Energie opbouwen en niet kwijt raken tot er wat meer in zit dan het reserve beetje wat ik er nu steeds maar mondjesmaat in krijg.
Toen ik vanmorgen weer wakker werd met Aurora in mijn armen, lag ik daar zo eens over na te denken. Ze hebben een raar soort ritme. Ze slaapt een tijd boven, en dan weer een tijd beneden. Waar zou dat nou aan kunnen liggen? De kleintjes, nou kleintjes, slapen altijd in de buurt en komen tot leven als ze denken dat ik wakker ga worden. Aurora is dus de uitzondering. Moonlight slaapt alleen 's winters wel eens beneden. De afgelopen tijd was zij in elk geval, na de avond snoepjes, naar boven gegaan om de nacht door te brengen. En sinds twee nachten slaapt ze weer beneden. Daardoor ben ik weer volop bezig geweest haar van mijn gezicht te krijgen in mijn slaap. Heel irritant maar toch heel lief.
De zomermaanden zijn toch al niet al te fijn om haar tegen me aan of op schoot te hebben. Ze ligt altijd heel bezitterig bij me en houdt me dan vast met haar nageltjes. Met dikke kleding aan valt dat nog te doen. Maar haar scheermesjes in mijn blote benen, dat voelt niet zo prettig. Leg dat maar eens uit want ze snapt het echt niet als ik die voorzichtig weer uit mijn been haal. Twee seconden later zet ze die er gewoon weer in. En dat doet zeer. En die gekke beestjes drinken de laatste dagen allemaal uit de grote bak met water op het balkon. Zelfs Aurora, zag ik net. Nou ja, vers stromend water uit fonteinen laten ze er voor staan. Ik zal straks dat ding dan ook maar even voorzien van vers water. Straks worden ze nog ziek of zo ervan.
Rainbow rekent al helemaal op zijn lunch tegenwoordig. Het grappige is, als ik ze dat voer, kuipjes Sheba, als ontbijt geef, dan moet de rest het niet. Ook Skylar loopt dan te mopperen, bah, wat is dat nou. Maar sinds Rainbow het krijgt als lunch, is het opeens ontzettend aantrekkelijk geworden. Daarom gaan Rainbow en ik samen zitten, hij met zijn bakje eten en ik gewoon er vlak naast. Skylar weet het al, hij ligt mopperend een stukje verderop want zo kan hij niet om mij heen om Rainbow gewoon weg te duwen. Pas als Rainbow weg loopt bij het bakje en een heel klein restje heeft laten zitten, vliegt hij erop af alsof het Godenvoer is, wat hij anders niet wilde eten. Gekke beestjes zijn het toch. Gek maar wel leuk!
"Wie niet bereid is iets op zich te nemen, die weet niet wat plicht is."
Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.