"De zekerste manier om bedrogen te worden is, zich voor slimmer te houden dan anderen."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Gisteren heb ik dan een Facebook pagina met mijn schilderijen en de rest gemaakt. Nou dat ging even snel. Ik ben een beetje een digibeet hoor. Ik weet wel wat en kan met de meeste, makkelijke, dingen wel overweg. Als het zichzelf wijst dan kom ik er ook wel uit. Ik had al eerder een poging gewaagd maar ja, dat liep weer niet zoals ik het wilde en die heb ik er dan ook maar weer afgehaald. Ondertussen ben ik al ietsje wijzer dan ervoor. Maar er zal nog genoeg uit te vinden zijn over hoe bepaalde dingen werken. Het is zeker nog geen bedrijfje zoals de pagina doet vermoeden. Ik zou al een heleboel moeten gaan verkopen wil ik de eerste lading verf en kwasten en dat soort dingen eruit willen halen.

Maar goed, het is een beginnetje en ik heb toch al vrij veel likes gekregen zo die eerste halve dag. Straks, ik weet nog niet wanneer precies, ga ik op mijn site hier er ook een webshop bij doen en dan zal het worden gekoppeld met elkaar. Ik heb het er maar druk mee en dat is eigenlijk nou juist niet de bedoeling. Ik moet uitkijken dat ik niet teveel doe anders krijg ik straks weer een terugval en dat wil ik niet. Dat is wel het laatste waar ik op zit te wachten. Wel vervelend dat ik daar altijd omheen moet werken en het vaak pas merk als het al te laat is. Al let ik nu wel beter op de signalen, ik mis ze toch nog wel eens. En dan ben ik helaas de pineut en moet ik wachten tot het weer weg is.

Daarom gaat het allemaal heel rustigjes aan hier. Maar blijkbaar zijn er nu al mensen die dingen willen hebben. Daar ga ik nog moeite mee krijgen zo. Om de vraag bij te houden dan en ik heb ook andere dingen die ik echt moet doen. Het zou prachtig zijn als ik de hele dag dingen kon maken en verder nergens anders over zou hoeven na te denken. Maar ik merk nu al, bij alleen een pagina waar nog geen prijzen of niets bijstaan, dat dit wel eens drukker zou kunnen worden dan ik, nu nog dan, aan kan. Het is nu al half drie, ik heb een beetje opgeruimd, een boodschapje gehaald. Oh en nu is het opeens bijna vijf uur. Tussendoor even bezig geweest met een potje maken. Op verzoek want die er stonden waren al weg.

Zo ben ik dus een dag kwijt zonder ook maar iets gedaan te hebben wat ik wilde doen. Nou, dat schiet lekker op! Oké het is net nieuw, het zal zijn weg wel vinden hoor. Voor nu heb ik zoveel op de planning staan dat gemaakt moet worden. Ik merk dat bijvoorbeeld de flessen erg in trek zijn maar daar heb ik er maar een paar van om te beschilderen. Ook iets dat ik dan maar snel moet doen. Alleen zitten er helaas maar zeven dagen in een week en die dagen hebben ook niet eens meer dan 24 uur. Nou ja zeg, dat zou verdubbeld moeten worden! Misschien dat ik het dan allemaal red.

Voor vandaag ga ik gewoon verder niets meer doen. Ja, er zou nog veel moeten maar ik moet ook aan mezelf denken. Morgen gaat de nieuwe week in. Een ander schema en nu op maandag en dinsdag allebei de dagen aan de slag en dan de woensdag en de donderdag vrij en dan vrijdag weer. Kijken hoe ik het dan red, zonder af te haken na de tweede week. Hopelijk werkt dit beter. Bij het andere schema begon ik me behoorlijk opgejaagd te voelen doordat je op de dagen tussendoor ook nog iets in huis moet doen. Het gevoel de hele week geen rustmoment te hebben, dat kan ik nu nog niet aan. Dat merk ik goed. Het wordt nog een reis hoor, tot ik weer gewoon elke dag naar mijn werk zal kunnen.

Nou ja, ik doe mijn best en ik zou dat liever gisteren dan morgen al voor elkaar willen hebben. Ik weet al, ik heb het niet in de hand en ik moet niet teveel van mezelf vragen, anders gaat het weer mis. Dus niet doen. Dan ben ik weer verder van het einddoel af en dat is toch nog altijd helemaal weer beter worden. Oké, ik zal niet meer worden zoals vroeger. Maar aan de andere kant, dat hoeft ook helemaal niet. Door altijd over mijn grenzen heen te gaan ben ik hier ook geraakt. En dit wil ik nooit maar dan ook nooit meer meemaken. Dat lijkt me wel duidelijk. Daar zal ik voor moeten waken ook want ik merk dat ik zo weer in de oude vertrouwde modus zit. Gewoon doorgaan, ook als het niet kan.

Dat zit nou eenmaal zo in je systeem, dat je het er bijna niet meer uit kan krijgen. Daarom heb ik ook nu een lijf dat de baas speelt. En als je denkt dat je dat zelf wel kan sturen, nee dat kan je niet. Was het maar waar. Helaas, boterham met ouwe kaas, zo gaat het niet. Wel heb ik mazzel vandaag. Ik moest snel twee potten gaan maken, met bulterriërs, de kandelaars. Want ik kreeg er opeens 2 bestellingen van. Dus dat is nogal een klus, de pot moet bekleed worden, de honden precies uitgesneden. Dat is echt een heel gedoe, erg pielerig werk, dat snijden. En die potten moeten dan eerst nog drogen en dat duurt wel even. Laat ik er nou nog twee hebben staan! Die had ik toen vast vooruit gewerkt. Ik wilde ze met poezen gaan maken. Nu gaan er honden in, ook goed.

Ik moet wel in de gaten houden wat ik roep want één van de twee dames bleek in België te wonen en helaas, dan zijn de verzendkosten weer opeens een stuk hoger. Ik snel roepen maar ze had het er voor over gelukkig. Ik weet wat een ellende dat is maar je doet er niets aan. Als ik iets bij Donna Dewberry vandaag moet halen, dan kosten de hele lichte dingetjes al meer dan twintig euro. Een grote pakker, waar soms ook verf bij zit, loopt binnen de kortste keren op tot wel tachtig euro! Wat een ellende zeg, zelfs een flesje medium kost zo al gauw een godsvermogen. Gelukkig kan ik sommige dingen wel hier in Nederland kopen maar veel toch niet. Dat moet uit Amerika komen. Nou ja, het is niet anders. Maar ik vind die tarieven toch echt schandalig duur hoor.

Ondertussen is het alweer over zessen! Jeetje zeg, ik krijg niet eens de tijd om adem te halen zo. Snel de katjes maar eten geven. Gelukkig luncht meneer Rainbow tegenwoordig en daardoor is hij niet meer zo schrokkerig. Maar goed, het is wel etenstijd. Skylar komt af en toe even kopjes geven, subtiele hint noem ik dat. Hij heeft gelijk hoor, ik mag het dan niet eens merken maar zij wel. Ik ga mijn plicht doen en dan de bank op. Het is weer goed geweest voor vandaag.

"Onrecht verdragen is gemakkelijk, behalve dan dat je er steeds aan moet denken."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Gisteren had ik een reuze mazzel. In de avond wilde ik een laklaag over mijn laatste schilderijen spuiten. Ik heb achter de deur op het balkon nog een grote plank tegen de muur staan. Die zou ooit nog opgeruimd worden door de heren maar hij staat er meer dan een jaar later nog. Het probleem van vrouw alleen zijn en niet overal sterk genoeg voor zijn had ik al, nu in combinatie met ziek zijn ook nog. Dus er blijven wel eens wat dingen liggen en ik hou er niet van om mensen continue lastige te vallen om hulp. Dan voel ik me bezwaard. Maar goed, daar wilde ik het niet eens over hebben eigenlijk.

Ik spray altijd een beschermlaag blanke lak over de schilderijen. Zo kan je ze met een doekje afnemen indien nodig. De bus lak moet flink geschud worden en daarna spray ik altijd een eerst spuitje over de plank om de feeling te krijen. Bleek, nadat ik dat gedaan had, dat ik de verkeerde bus had gepakt. Het is een witte spraylak. Oh wat een mazzel dat ik eerst even 'proefspuit'. Ik stond eerst raar te kijken naar de witte streep op de plank. Toen ging mijn verbaasde blik naar de bus en zag ik "WIT" in grote letters staan. Ja, zulke dingen krijg je als je met je warhoofd boodschappen loopt te doen. Daar heb ik nog steeds last van en ik sta er dan ook niet gek van te kijken.

Ik moet dus weer naar de winkel voor nieuwe bussen blanke lakspray. Ach ja, het houdt je van de straat zal ik maar zeggen. Verder wil ik vast beginnen een pagina te maken voor mijn zelf be- of geschilderde dingetjes. Ik ga er eerst maar alles opzetten dat al weg is want ik kan moeilijk beginnen voordat ik precies weet wat iets moet gaan kosten. Maar dan heb ik al een beginnetje en moet er later de combinatie komen met de webshop. Je kan dus kijken op Facebook wat je leuk vindt en dan de link pakken naar de webshop. Zoiets wil ik het gaan doen maar ja, ik kan niet alles tegelijk helaas. Dat was vroeger wel anders en had alles er al gestaan. Ik zal hier toch omheen moeten werken, ook omdat de kans erin zit dat ik nooit meer zo word.

Dan moet je toch wat natuurlijk. Ik ben boven bezig, ook weer in etappes uiteraard. Mijn slaapkamer, waar in die hitte toch niet in geslapen kan worden, staat vol met dozen. Die ben ik aan het sparen om die zolders op te kunnen ruimen. Ook iets wat ik nu echt niet alleen kan doen. Maar iedereen is altijd zo druk, ook bezig en ook aan het werk, ik zal wel moeten. Als ik erbij neer val zullen ze wel moeten, toch? Maar goed, die dozen kwakte ik er zo neer. Die heb ik nu eventjes moeten ordenen en een aantal heb ik er plat gemaakt. Die kan ik dan wel weer in elkaar plakken, als het nodig is. Maar ik moest er even orde op zaken stellen.

Dus ik heb het nu, het is nog geen 12 uur, wel gehad voor vandaag. Het moeilijkste was nog om de cits weer uit de slaapkamer te krijgen. Het grappige was, Sunshine en Moonlight hebben ooit de gordijnrails er vanaf gesprongen. Daar hangt een prachtige windgong aan, een kleintje die prachtig tingelt. Maar toen ging het ding wel tekeer, toen het met een noodgang naar beneden kwam. Daar lag ik mooi onder met mijn peen en uien gezicht toen. Moonlight herinnert zich dit nog erg goed, zo te merken, want toen ik het ding een zetje gaf, vloog hij de kamer uit, direct naar beneden. Toen de andere drie er nog uit jagen, dat was andere koek. Op de één of andere manier vindt Aurora het daar geweldig. Die kwam er dan ook als laatste uit.

Toen heb ik ook gelijk het zijkamertje aan kant gemaakt. In de afgelopen twee maanden doe ik er daar elke keer een klein beetje opruimen of uitzoeken en er komt nu wat schot in. Eindelijk. Normaal deed ik dat op ene dag. Wat een vreselijk groot verschil met hoe ik nu, nog, ben. Maar ja, ik zal het er toch mee moeten doen. Voor voorlopig dan want ondanks wat ze zeggen, ik wil toch echt wel een heel klein beetje weer worden zoals vroeger. Wel ouder en wijzer en mijn eigen grenzen bewakend maar wel gewoon wat meer kunnen doen dan alles in etappes en in slakkengang. Lijkt me niet teveel gevraagd, volgens mij.

De fonteintjes die ik voor de cits heb, die staan er volgens mij alleen maar voor Aurora. Ik merkte afgelopen weken dat ook Rainbow en Skylar drinken uit het emmertje dat er staat voor Moonlight. Nou ja zeg. Gekke beesten zijn het toch. Doe maar duur voor niets eigenlijk. Valt wel mee hoor, zo duur zijn ze niet maar toch. Skylar drinkt heel af en toe iets bij het fonteintje in de huiskamer. Die in de badkamer staat er volgens mij alleen de luchtvochtigheid op peil te houden. Dat merk ik ook aan hoe snel, of juist niet, ze leeg zijn. Het emmertje verschoon ik om de dag. Moonlight wil alleen maar daaruit drinken.

Voor de hitte heb ik ook een grote vierkante maar lage plantenbak op het balkon staan, gevuld met water. Gooi er een balletje in of zo en ze hebben een leuk verfrissend speeltje. Maar zie ik daar net Moonlight flink uit drinken. Oh, vandaar dat het emmertje zo vol blijft. Ik sproei om de dag de planten en verschoon ik gelijk ook die bak met vers water. Het kan geen kwaad maar Moontje blijft een rare met drinken. Hij heeft het nooit echt geleerd. De enige beschaafde uit het gezelschap is dus gek genoeg de straatmadelief uit Athene. Zij drinkt fijntjes uit de fonteintjes. Gelukkig maar, anders had ik ze voor niks.

"Wie de baas is over zichzelf, hoeft zich niet te meten met anderen."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.