Mijn pakketje uit Engeland is binnen! Leuk! Nu heb ik ook de speciale Dewberry penselen voor glas en porselein. En die kan ik goed gebruiken want ik doe veel op glas. Die ga ik vanmiddag dus eens lekker uitproberen. Door de uil op de karaf, die ik niet laat zien omdat het een cadeau is voor iemand, heb ik een vogeltjes tik opgelopen. Ik heb zitten zoeken naar diverse afbeeldingen die ik leuk vond om te maken en die ga ik ook vanmiddag eens even op een fles verven. Oh ik wil zoveel maken! Als het allemaal zou kunnen dan zou een dag een week moeten duren. Anders zou ik het niet redden.

Ik moet natuurlijk ook mijn opdrachten niet vergeten. Daar doe ik elke keer iets van. Nu zijn er weer een paar sinterklaaspotten en de dotglazen die de oven in moeten. En ik heb maar zo'n heel klein oventje en dan is bijvoorbeeld die karaf te hoog. Maar daar vind ik nog wel iets op. Als ze afgebakken zijn dan kunnen ze wel wat hebben en kunnen ze in elk geval afgewassen worden. Al zou ik ze nooit in een heet sopje leggen, dan smelt denk ik toch de acryl er weer af. Maar even afwassen moet kunnen, zeker als ze gebakken zijn. Komt helemaal goed, dat weet ik zeker.

Van de week had ik wat verf over en dat smeer ik dan altijd op, op van alles. Mijn portemonnee moest er ook aan geloven. Daar ga ik zo ook nog even een tak met vogeltjes op maken. Daarbij bedenk ik me dan dat het geld binnen zal vliegen daardoor. Kan nooit kwaad en heb ik gelijk even een beetje geoefend voordat ik aan de fles ga beginnen. Ik heb ook bij het pakketje een worksheet pakket binnen, met wat tuindieren, zoals een konijn, kikkers en lieveheersbeestjes. Maar eigenlijk kan ik dat soort dingen al. Maar ja, wist ik veel wat er in zoiets zou zitten. Daar moet ik voortaan beter naar kijken, wat heb ik wel en wat niet nodig. Als ik iets ga schilderen dan pak ik er altijd, via google, een stel foto's bij en dan maak ik er maar wat van. Daar kom ik meestal wel mee weg.

Je gaat ook heel anders naar foto's en plaatjes aankijken. Je ziet de lijnen die je zou moeten hebben om ze weer te geven. Je haalt het plaatje een beetje uit elkaar zeg maar. Je ziet ze in vormen en hoe je je penseel daarvoor moet houden of met welk penseel je dat het beste kan doen. Dat viel me van de week opeens op, ik keek ergens naar en zat te denken, plat penseel, ronde, vlinderkwastje. Pas later keek ik naar het geheel. Ik ben ermee besmet zeg maar. Ik kan me nu ook niet meer voorstellen dat ik niet meer zal schilderen. Tussen nu en de vorige keer zaten een jaar of twintig, dat zie ik nu niet meer gebeuren maar je weet nooit. Ik zeg nooit nooit en ik vermijd altijd altijd. Als het even kan dan.

Tussen de Facebook herinneringen kwam ik weer een grappige uitspraak tegen. Van toen ik nog gek deed. Zegt een man tegen zijn vrouw: "God, wat was ik een stommeling toen ik jou trouwde!! " Waarop zij reageert: "Ja, oke, maar toen was ik verliefd en wilde ik dat niet zien...." Ik kon er weer zo om lachen. Dat is hét antwoord als je partner zoiets zegt. En aangezien ik weet dat echt genoten de verleden tijd is van echt genieten, blijf ik lekker alleen. Lekker rustig en ik hoef met niemand rekening te houden. Ja, dat dacht ik, maar die vier haarballen die hier lopen eisen meer dan menig man zou durven. Ze weten het alleen niet. Maar ze doen het wel.

Er is er weer eentje met een beetje natte kak. Half half zeg maar, lekker praatje weer. Maar net als vorige keer, heb ik geen idee wie. Want ik heb nog pilletjes en ik ben niet bang om ze te gebruiken maar op wie? Dat blijft een probleem en ik zou nog steeds graag katten zien lopen met een post-it waarop staat, 'ik ben aan de dunne' of zoiets. Zo lijkt het alleen niet te werken. Dus óf het gaat over vanzelf, óf ik zal diegene weer op heterdaad moeten betrappen. Ga er maar aanstaan. Ik hoop dat het vanzelf over zal gaan, dat is wel duidelijk.

Lang leve 4G zodat ik toch nog een beetje bereikbaar ben!!! Al vanaf vanmorgen ligt mijn internet, tv én telefoon eruit. Ik vond een melding dat de storing begon op de 16e en waarschijnlijk vanavond verholpen is. Eh. Nou zo lang is het nou ook weer niet. Ik heb via de gsm en Facebook, contact opgenomen met de klantenservice. Ja er hoorde gewoon de 21e te staan maar inderdaad, ze zijn hard aan het werk en hopen het vanavond opgelost te hebben. Ja dat hoop ik ook, liefst eerder als het enigszins kan. Kost me ik weet niet hoeveel MB's zo via 4G de hele dag. Maar het is toch nog een lijntje met de buitenwereld.

Stuurt mijn broer net wat via de app. Hij werd door zijn coördinator gecondoleerd gisteren: Hee pik, hoorde dat je vader is overleden, klote zeg, gecontroleerd. Mijn broer reageerde met ja, heb het zelfs gedubbelcheckt. Kijk, dat is nou eenmaal onze vreselijke humor. Ik lag dubbel natuurlijk toen hij dat stuurde net. Gelukkig viel er zo nog te lachen. Ondertussen heb zit ik lekker te klodderen op 2 flessen, mijn knip en een pot. Ik trap er alleen steeds is als ik muziek op wil zetten via Youtube, omdat het zo erg stil is, dat het niet lukt. Ik blijf wel blonT natuurlijk. Maar dat zeg ik niet tegen Ziggo. Na een hele dag zonder wat dan ook, ben ik al zo blij dat alles weer werkt nu. Het duurt even maar dan heb je ook wat!

"Een masker vertelt ons meer dan een gezicht.

Origineel: A mask tells us more than a face."

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Ik heb verteld van die schilder opdracht die ik heb, vier sets glazen voor 1 september. Die worden van de week opgehaald en dan moeten er weer vier sets gemaakt worden en daar ben ik al aan begonnen. Gewoon omdat ik het zo leuk vind maar ook omdat ik ook iets in mijn hoofd kreeg en dat uit wilde proberen gelijk. Dan kan ik nooit wachten. Zo ongeduldig ben ik wel. Die eerste set waren mooie hortensia’s in vier kleuren. Daarna had ik een ander soort glazen gemaakt, alsof je uit een tulp drinkt, zeg maar. Maar ik had ook glazen zien voorbij komen ergens, waarop een motief met dots gemaakt was. En die wilde ik nu ook gaan maken. Dat is wel veel arbeidsintensiever dan bloemen schilderen.

Bovendien moet je erg opletten dat je geen fouten maakt, zeker niet als je twee dezelfde glazen wilt hebben. En als je het dan af hebt, na veel geduld en honderden dots zetten, dan moeten er nog dots op de dots gemaakt worden ook. En soms nog dots op de dots die al op de dots zitten. Je kan je wel voorstellen dat daar aardig wat uurtjes in gaan zitten. Maar het resultaat is dan ook echt wel prachtig. Tenminste, dat vond ik. Maar of mijn ‘opdrachtgever’ dat ook zou vinden, dat wist ik nog niet. IK dacht, geen man overboord. Als hij dat niet mooi vindt, dan gooi ik ze gewoon in de webshop. Wel virtueel natuurlijk want anders gaan ze stuk.

Maar hij vond ze ook prachtig, gelukkig. Ik heb namelijk ondertussen gemerkt, juist ook door de webshop, dat wat ik prachtig vind, anderen weer niks aan vinden. Of als ik iets maak, in opdracht, dat helemaal niet mijn eigen smaak is, dan is de ander er juist hartstikke blij mee. En soms krijg ik een opdracht, waarvan ik denk, zou dat mooi worden? Daar kan ik me dan niks bij voorstellen maar goed, het is een opdracht en dan ga je dat maken. Zo kreeg ik een opdracht om een karaf met een uil te maken. Oké, dat is dus niet iets waar ik zelf zou zijn opgekomen om te maken.

Ik maakte eerst een schilderij ervan, ik had namelijk nog nooit een uil geschilderd en wilde dat even oefenen. Dat was goed gelukt, die komt ook vandaag in de webshop. Maar op een schilderij heb je ook een achtergrond en dat soort dingen, veel details. Zou dat wel leuk worden op een karaf? Dat heb ik gisteren geprobeerd en dat is me toch leuk geworden! Veel leuker dan ik zelf had gedacht. Zo zie je maar hoe verschillend zulke dingen kunnen uitpakken. En ik heb daardoor nu een idee in mijn hoofd om op flessen takken en vogeltjes te gaan schilderen. Die uil was ook zo leuk, dat gaat wel leuk worden met van die schattige lovebirds of zo.

Echt weer iets voor Nederland, dat kwam van de week in het nieuws. We hebben blijkbaar opeens een nieuw geloof erbij. Er is namelijk de kerk van het vliegende spaghettimonster. Als je daar lid van bent dan laat je dat zien door een vergiet op je hoofd te zetten, ook bij officiële documenten en dat soort dingen. Het kwam in het nieuws omdat de foto van de kerkleider, mét vergiet op zijn hoofd, werd geweigerd als paspoortfoto en daar was hij het niet mee eens. Mijn broer stuurde bewijs dat hij zich er ook bij heeft aangesloten, zie foto 1. Hier een link naar de site van de kerk: klik hier  Vooral de “lievernietjes” die ze hebben, lag ik dubbel om. Ik heb ze even gekopieerd voor hier:

Liever nietjes: In het Evangelie van het Vliegend Spaghettimonster wordt verhaald dat deze godheid op een berg advies gaf aan Mosey, de eerste piraat, in de vorm van tien stenen tabletten. Op de weg naar beneden liet Mosey twee van de stenen tabletten vallen, zodat er nog maar acht over zijn (de lage morele standaard van pastafari wordt verklaard door de twee ontbrekende tabletten): *Ik heb echt liever niet dat je… doet alsof je heiliger bent dan iemand anders wanneer je mijn noedelige goddelijkheid beschrijft. Als sommige mensen niet in me geloven dan is dat oké. Echt. Trouwens, dit gaat niet over hen, dus niet afdwalen. *Ik heb echt liever niet dat je… mijn bestaan gebruikt om mensen te onderdrukken, straffen, veroordelen of, je snapt het, je slecht te gedragen tegen anderen. Ik heb geen offers nodig en het begrip “zuiver” is bedoeld voor bronwater, niet mensen. *Ik heb echt liever niet dat je… mensen beoordeelt op hoe ze eruit zien, hoe ze zich kleden, hoe ze praten of hoe ze lopen, maar wees gewoon vriendelijk, oké? O, en laat dit eens doordringen: vrouw = mens. man = mens. Precies hetzelfde. De één is niet beter dan de ander, tenzij we het over mode hebben en sorry, dat heb ik aan vrouwen gegeven en een paar mannen die toevallig het verschil weten tussen lila en violet. *Ik heb echt liever niet dat je… je gedraagt op een manier die aanstoot kan geven aan jezelf of je willige partner met de wettige leeftijd EN geestelijke volwassenheid. Voor wie daar problemen mee heeft:, ik geloof dat de uitdrukking is: “doe ’t effe lekker met jezelf”, tenzij je daar aanstoot aan neemt; in dat geval moet je maar eens de TV uitzetten en voor de verandering een ommetje maken. *Ik heb echt liever niet dat je…discussieert met gehersenspoelde, vooringenomen, akelige mensen op een lege maag. Eet eerst en maak dan gehakt van ze. *Ik heb echt liever niet dat je…kerken/moskeeën/tempels bouwt van multimiljoenen euro’s voor mijn noedelige goedheid, wanneer het geld beter besteed kan worden aan bestrijding van armoede en ziekte, aan leven in vrede, liefhebben met passie en het goedkoper maken van breedbandkabel. Ik mag dan een alles wetend complex wezen zijn, maar ik hou van de simpele dingen in het leven. Ik kan het weten, ik ben de Schepper. *Ik heb echt liever niet dat je…rondbazuint tegen anderen dat ik met je praat. Zo interessant ben je niet. Word volwassen. Ik vertel je net dat je je naasten lief moet hebben, dat was een hint. *Ik heb echt liever niet dat je…bij een ander dingen doet die je met jezelf wil laten geschieden, als je in bent voor dingen die te maken hebben met, eh… veel glijmiddel, leer of vaseline. Als de andere persoon het wil (gelet op punt 4), ga ervoor, maak foto’s en in Mike’s naam, gebruik een condoom! Echt, het is maar rubber. Als ik had gewild dat het niet goed voelde had ik wel stekels toegevoegd, of zoiets. (RAmen). Hilarisch of niet?! Ik vind het zo'n gek geloof nog niet, vergeleken met sommige andere geloven.

Zondag stuurde mijn broer ook nog foto twee en vroeg me naar mijn geheime leven. Ik kon niet meer bijkomen! It isn’t me hoor! Er zijn nog wel meer Ria Niemeijer’s te vinden, ook op Facebook en er is er zelfs eentje vrij goed in darten, had ik al eens gezien op Google. Daar ga je dan met je exclusiviteit! Er zijn wel meer hondjes die Fikkie heten maar eh, zo je voor- en achternaam tegenkomen, met foto en al, dan ga je toch vergelijken. Laat ik het er bij deze op houden dat mijn haar net even ietsjes beter zit. Ook niet altijd maar wel in verhouding met dit kapsel. Mijn broer noemt me altijd Rie, of Jezus, omdat ik dat altijd op kaarten zette die ik hem stuurde, kus van Jezus. Misschien moet ik het daar maar op houden. Ik vond eigenlijk wel dat 1 Ria Niemeijer wel genoeg was maar wie ben ik. Ja, Ria Niemeijer, één van de...

"Ervaring is eenvoudig de naam die we aan de som van onze fouten geven.

Origineel: Experience is simply the name we give our mistakes.
Bron: Lady Windermere's Fan (1893)"

Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900

Vandaag valt het geplande etentje met zijn allen volledig in het water. Ben had op de 13e, natuurlijk, zijn vader naar het Anthonius gebracht. Hij lag maar één kamer voor de kamer waar mijn moeder lag. Voor Ben voelde het zo bizar om daar weer te lopen. Hij vertelde me, je weet dat je moeder er niet meer is en toch sprong er zo'n sprankje op, je moeder ligt boven. Ik kon me dat heel goed voorstellen. Ik ben er nog een keer geweest, een paar dagen na mijn moeders overgaan, we moesten de parkeerkaarten inleveren. En toen voelde het ook al niet zo prettig. Laat staan als je er dan exact een jaar later loopt dan toen je moeder daar ook lag. Een beetje erg dubbel allemaal.

Ik zei nog tegen Ben, als hij maar niet op de 15e gaat hoor, die datum is van mijn moeder. Dat heeft hij gelukkig niet gedaan. Voor Ben is het natuurlijk raar, zo een jaar later rond dezelfde datum weer zoiets mee te maken. Toen ze gisteren op bezoek gingen, vonden ze hem overleden in bed. De verpleging was er rond het middaguur nog geweest en Ben en San kwamen er aan om tien voor half één. In die tussenliggende twintig minuutjes is hij dus overgegaan. Of je nou wel of niet een goede band hebt, zoiets blijft natuurlijk altijd naar. Dat heeft niemand op zijn wensenlijstje staan, dat weet ik wel zeker.

Gelukkig hadden ze niet zo'n enorme band. Het is dus zo'n 99% minder pijnlijk dan vorig jaar bij zijn moeder, zei hij zelf. En dat is ook logisch. Ze hadden pas sinds een paar jaar weer contact met elkaar. Al vanaf zijn geboorte is zijn vader niet in the picture geweest. Van de doden geen kwaad zeggen ze dan en dat vind ik zo'n onzin, dingen zijn zoals ze zijn en veranderen niet opeens omdat je dood gaat. Alsof ze daardoor uitgewist worden, dat vind ik niet, je laat achter wat je achter laat. Ik had het er al moeilijk mee dat Ben zijn vader gewoon weer even zo in zijn leven toeliet en ik probeerde hem te vermijden als dat enigszins mogelijk was. De eerste keer op de verjaardag van mijn broer, dat ik hem een hand moest geven, rilde ik helemaal en kostte het me ontzettend veel moeite om niet iets lelijks te zeggen.

Maar ik wilde niet de avond van mijn broer verpesten, dus zweeg ik maar en ben in de keuken gaan staan de hele tijd. Tot ik weer wegging. Mijn broer heeft van al die dingen nooit wat mee gekregen, die was gewoon nog veel te klein. Maar ik heb alles bewust meegemaakt. Ja, we hebben veel gelachen toen, met zijn vader. Zeker in de beginperiode, toen ze net bij elkaar waren, onze moeder en hij. Maar het eindigde allemaal heel naar en ik heb mijn moeders verdriet van heel dichtbij meegemaakt en dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Dat vergeet je nooit meer. Net als ikzelf, heeft mijn moeder ook een heftig leven geleid. Als ik daar over zou moeten schrijven, dan wordt het ook een boek in zes delen. Anders wordt zoiets te zwaar om vast te houden.

Mijn moeder beviel van mijn broer in haar eentje, toen waren ze al uit elkaar. Iets later kwamen ze dan toch weer even bij elkaar. Iets dat ik toen echt niet snapte, met mijn twaalf jaren en opkomend pubergedrag. Maar goed, je moet het ermee doen. We zouden op vakantie gaan met zijn allen. Ook de broers van mijn moeder met gezin, naar Drenthe. Mijn broer was toen net één jaar oud geworden. Alles stond bepakt en bezakt al klaar om in de auto te worden gezet maar hij, Ben zijn vader, moest nog even shag halen. En die kwam dus gewoon niet meer terug. Zoiets lees je normaal in van die drama verhalen maar wij hebben dat gewoon allemaal van dichtbij meegemaakt.

Je kan je de paniek en het ongeloof van mijn moeder misschien niet eens voorstellen maar ik was daar getuige van. Mijn moeder liet toen wel zien hoe sterk ze eigenlijk was en hoe ze alles voor haar kinderen over had. Ze heeft toen gewoon een taxi besteld en een dealtje gemaakt met de chauffeur om ons naar Drenthe te brengen. Zo kwamen we daar aan en hebben we toch nog gewoon een vakantie gehad, midden in de Drentse bossen. Bizar hoor. Ik weet eigenlijk niet eens meer hoe we toen thuis zijn gekomen. Geen idee. Voor ma was het natuurlijk fijn om bij haar familie te zijn en zo te kunnen praten over wat er nou eigenlijk gebeurd was.

In de twee weken vakantie, waarin we toch ook veel plezier hadden, had de goede man het halve huis leeggehaald ook nog. Dat merkten we pas toen we thuis kwamen. Dus nee, goede herinneringen heb ik niet aan hem. Het verdriet van mijn moede is me nog het meeste bijgebleven. Later bleek dat hij ook nog een gezin had in Duitsland, waar hij toen door de week werkte als tegelzetter. Mijn broer is op 31 juli geboren en blijkbaar een week of zo later, werd er ook in Duitsland een kind geboren. Mijn broer heeft een stel halfbroers, die hij niet eens kent. Dus je kunt je voorstellen, dat ik niet zo blij was met die hereniging, een paar jaar geleden. En dan vertel ik nog niet eens een tiende van wat er allemaal gebeurd was.

Pas vorig jaar, toen mijn moeder net overleden was, kon ik er anders en wijzer tegenaan kijken. Toen mijn broer vroeg, wat ga je nou doen als hij je komt condoleren? Ik moest even nadenken, dat dan weer wel. En opeens voelde ik wat ik moest doen. Ik zei, ik geef hem gewoon een hand, dat is prima hoor. Ik bedacht me namelijk opeens dat ik, ondanks alles, toch wel mijn broer aan hem had te danken en zonder die broer, zou mijn leven er heel anders uit hebben gezien en was ik een stuk minder rijk geweest. Want mijn broer, die zou ik voor geen goud willen missen. En dat was veel belangrijker dan al het gedoe wat er toen speelde. Dat is iets waar ik me toen echt even heel erg bewust van werd. Dat heeft hij in elk geval wel heel goed gedaan. En daar mag ik die man dan ook best dankbaar voor zijn en dat ben ik dan ook.

Enigszins beschaamd om het rare jaren 70 kapsel, toch maar deze foto geplaatst. Ik kon er ook niets aan doen, het was 'in'.