"Wie werkelijk goed gezind is kan nooit ongelukkig zijn; wie werkelijk wijs is kan nooit in de war worden gebracht; wie werkelijk dapper is heeft nooit angst."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Gisteren een jaar geleden heb ik me ziek gemeld. Bizar eigenlijk zeg. In al die jaren die ik werkte ben ik wel eens een weekje of twee ziek geweest. Al ging ik vaker ziek werken dan dat ik thuis bleef. Alleen als het echt niet ging, ja dan kon ik niet anders. Een paar operaties zaten er ook tussen nog. Dan duurt herstellen ook wat langer. Maar verder ging ik maar door. Ik wist eigenlijk niet eens beter of anders. Dat je zelfs met een burnout nog een jaar of twee door blijft werken, dat zal ook niet vaak gebeuren. Maar op zich ook logisch want juist toen ik dat kreeg, liep Sunshine weg en werd mijn moeder ziek. Ik was dus voor belangrijkere dingen nodig en dat gaf me de kracht om daar doorheen te werken.

Dat ik zolang ziek zou zijn, dat had ik nooit kunnen bedenken. Zoiets bestond gewoon niet in mijn woordenboek. Ik kon vorig jaar gewoon niet meer en met mijn moeder ging het zo slecht. Ze zou de donderdag naar de hospice gaan en ze zou niet meer terug komen daar thuis. Toen ik op mijn werk bijna instortte ben ik naar huis gegaan en heb me ziek gemeld. Maar ik moest nog even door, ma was er nog. Het echte instorten van mij kwam pas de dag nadat ze begraven was. Al met al, die periode rond haar overlijden, is voor mij de meest bizarre geweest in mijn hele leven. Ik moet er nu om lachen dat ik toen dacht dat ik met een weekje of twee rust wel weer wat zou zijn bijgekomen van alle ellende. Het werd alleen maar erger en ik had dagelijks krampen en pijnen.

Uiteindelijk had ik door dat dit niet even zomaar zou verdwijnen en heb ik een afspraak bij de huisarts gemaakt. Door al die pijnen en krampen ben ik eerst nog eens lichamelijk binnenstebuiten gekeerd maar daar kwam niets uit. Ik kon niet eens normaal functioneren. Het werd hier een bende en ik was zelfs te moe om naar het toilet te gaan in het begin. Dat zat ik dan op te houden omdat het kleine stukje lopen naar de wc me al teveel werd. Als ik zo terugkijk, ja dan ben ik wel heel erg vooruit gegaan. Maar ik ben er nog lang niet. Dat werd de afgelopen weken wel duidelijk door die hitte. Ik ben weer eens even op mijn plaats gezet. Nee joh, dat kan allemaal nog niet.

Je kan je dan ook niet voorstellen hoe gelukkig ik vannacht werd door dat windje en de regen. Oh heerlijk! Die druk leek zo van mijn hoofd af te gaan en ook kreeg ik binnen de kortste keren weer wat meer lucht. Ik heb me de afgelopen paar weken afgevraagd of dat wel kon, dat zulk weer zo'n invloed zou hebben op hoe je je voelt. Nou, blijkbaar wel. Ik voel me nog niet helemaal zoals een paar weken geleden hoor. Maar ja, je hebt ook drie weken afgezien dus dat is niet in ene keer weer hersteld. Maar er is wel een grote verlichting nu het niet zo heet is. Ik ben er erg happy mee, eindelijk kan ik weer een klein beetje omhoog kruipen. Bijna reden voor een feestje, voor mijn gevoel. Nog even wachten maar.

Gisteren zag ik weer zo'n oude post voorbij komen. Ik schoot weer in de lach. Al vanaf mijn moeder een klein meisje was, was ze het doelwit van schijtende vogels. Haar vroegste herinnering daaraan was dat er een keer een mevrouw zei dat ze zo'n mooi en aparte broche in haar haar had. Mijn moeder was verbaasd, ze hád helemaal geen broche in haar haar. Toen ze voelde, ging ze met haar vingers door een opgedroogde vogelkak plakkaat. Ze gruwde er helemaal van. Oh wat zijn we er vaak getuige van geweest als ze weer geraakt werd door van die schijtlijsters. Helemaal dubbel lagen we dan. En drie jaar geleden liep ik met haar te winkelen in Spijkenisse en ja hoor, FLATS! Raak! Zij boos en ik slap van het lachen. Ik zag het zo weer voor me.

Even later, ze kon soms van die gekke dingen doen, gingen we brood met kroketjes eten ergens op een terrasje. Het waren driekantige borden en die zat ze te bekijken. Kiept opeens dat bord en krijgt ze zo haar salade op haar schoot. Ik zat onder het tafeltje van het lachen, en zij zat tegen me te mopperen. Zulke dingen had ze wel vaker en vooral dat wij dan dubbel lachen zat ze nog meer op te mopperen dan het feit zelf. Dat zijn van die leuke herinneringen. Daarom vind ik die altijd wel leuk om te bekijken op Facebook. Soms zitten er wel eens van zulke pareltjes tussen waardoor je dan weer een heleboel andere dingen herinnert die daarbij horen. Dit was een klein diamantje.

Op het nieuws hoorde ik net dat de nieuwe film van Winnie de Poe in China wordt geboycot. Oh? Een positieve tekenfilm voor kleine kindertjes? Waarom dan? Nou, zo zei de nieuwslezer, volgens mij ook met een beetje grijns op zijn gezicht, Winnie lijkt teveel op de Chinese president. Ik was heel even stil voor ik in lachen uitbarstte. Serieus?! En dat moet in het nieuws? Nou ja, eigenlijk wel leuk want ik lag in elk geval dubbel. Zo ken ik er nog wel een paar. Al jaren voordat hij president werd, zag ik foto's van katten die op Trump lijken. De foto's van vandaag zijn daar wel een bewijs van. Ja, ik ben een stuk vrolijker nu, door al dat lachen én door de aanzienlijk lagere temperatuur. Heerlijk!

"Macht zonder grootmoedigheid, en uiterlijke droefheid zonder diepgevoelde smart, dat zijn dingen die ik niet kan aanzien."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.

Zo, koelmat nummer één is stuk. Kleine gaatjes, ongeveer een kattennageltje groot, zitten erin. Kijken of ik dat kan maken straks en anders gaat hij de prullenbak maar in. Ik heb die 5 second fix en dat is aardig goed spul. Ik zal een drupje op de gaatjes doen en dan het UV lampje erop. Dan zit het als een soort las erop vast. Lukt dat niet dan houdt het op. Het is natuurlijk wel logisch dat zulke dingen vrij snel kapot gaan met dierennageltjes die erop krabben of, zoals gisteren gebeurde, als er een noodsprong wordt gemaakt. Dat zijn net scheermesjes, die van katten en die van honden kunnen ook aardig scherp zijn of rafelig. Dan is zoiets zo gebeurd.

Skylar nam een raar sprongetje en hij gooide daarbij een aantal van de blikken, die ik altijd verf, van het kastje vielen. Dat gaf een oorverdovend geraas en Rainbow is sinds de planken affaire erg bang van vallende dingen. Eigen schuld natuurlijk maar wel te begrijpen. Dus hij sprong met zo'n vaart vanuit zijn slaap van de ton af, dat hij die gewoon omver sprong. Dat ding is erg stabiel en zwaar en valt echt niet zomaar om. En daarbij staken zijn nageltjes dwars door de koelmat heen waar hij heerlijk op lag te dromen. Logisch natuurlijk. Zulk geweld kan zo'n ding ook niet verdragen.

Door het lawaai van die blikken én de bende die Rainbow veroorzaakte, schrok Aurora zich ook een hoedje. Ze vloog naar de gang maar bleef halverwege toch even kijken wat er nou aan de hand was. Ze had een drie keer zo dikke staart, alsof ze een Perzische was in plaats van een Griekse. Best mooi wel. Grote blauwe ogen keken angstig rond maar toen ik tegen haar begon te praten kwam haar eigen dunne staartje weer terug en ging ze weer op de bank. Oké, alles was zo weer opgepakt. En snel dat lekke ding in de keuken gelegd.

Ondertussen is het geplakt en het lijkt te werken. Mooi, die dingen zijn niet goedkoop. Dat heb ik weer netjes gefixt. Fijn spul dat 5 second Fix. Kost duur maar niet via Ali. Dan koop je er zo twee maar gaat er eentje kapot onderweg. Dan is die tweede die nog heel is nog stukken goedkoper dan die kapotte dus nog geen man overboord. Blij dat ik ze daar ook toevallig vond. Hier zijn ze niet zo makkelijk te krijgen meer. Zelfs die kapot was zat nog genoeg in en daar heb ik het matje mee gemaakt. Beter hoor. Creatief zijn is fijn op alle fronten. Ik verzin altijd wel iets overal op. Heb het matje nu wel in een handdoek ingepakt, dat kan schelen.

Ik was er vanmorgen al weer heel vroeg uit. Toen was het zo heet nog niet. Maar ook de nachten zijn zwaar zo hoor, als het zo broeierig is. Ik slaap voor geen meter en dat put me ondertussen echt helemaal uit. Ik ben nog nooit zo klaar met de zomer geweest als ik nu ben. Verdorie gewoon twee hittegolven is voor een gezond mens al een belasting. Voor mij is het gewoon echt ene ellende. Maar het einde is in zicht, als ik de weervoorspellingen mag geloven. Vanaf morgen moet het minder worden. Wel met regen maar ook dat is nu wel eventjes nodig. Donderdag heb ik ook een afspraak bij de paranormaal therapeut, Peet, en daar moet ik misschien wel door de stromende regen heen. Ook niet favoriet tijdens het rijden maar dan voel ik me toch misschien al een beetje beter dan nu. Al om tien uur was het hier binnen al niet meer te harden en zwel ik helemaal op omdat ik dan extra vocht vast ga houden. Heel fijn allemaal weer. Ik ben het zo ontzettend beu nu om me er steeds zo beroerd door te voelen! Echt niet te doen meer.

Dan ook gisteren nog op het nieuws, smogalarm. Ja alsof ik dat niet door heb zonder. Echt hoor, ik heb niet voor niets puffers en die redden het nu niet eens. Je krijgt het door die warmte al benauwd en daar komt dat nog eens even leuk bovenop. Dus zo kortademig als een ouwe ezel. En ook daar word je weer nog meer moe door. Ik kom gewoon niet aan de gang zo meer. En dan zijn er echt nog meer mensen die het nog zwaarder hebben. Ook voor hen hoop ik dat die voorspellingen nu dan toch echt uit gaan komen. En voor volgende zomer wens ik zo ontzettend graag weer beter te zijn, zodat ik er dan normaal op kan reageren en niet ervan instort zoals nu. Meer wil ik niet eens wensen.

Ik had mijn prullenbakje gepakt, daar heb ik een vijvertje op geschilderd omdat ik het chroom niet meer mooi kreeg. Het was een soort ruwig chroom, vond ik ook niet fijn. Dan maar een vijvertje maken, dacht ik toen. Ik wilde er nu nog schelpjes bij maken op de bodem maar ik heb hem maar weer terug gezet. Té warm. Het is gewoon voor alles te warm. Ik weet het, ik zeur, maar zeker niet zonder reden. Het overheerst gewoon mijn leven op het moment en dat hoort gewoon niet. Ik kan het ook niet helpen hoor, het is gewoon nou eenmaal zo. Ik wil er vanaf maar heb het niet in eigen hand. Ik zal blij zijn als vandaag gewoon voorbij is en het echt koeler wordt. Dan kan ik tenminste ook een beetje bijkomen.

"Superieure mensen zijn zich bewust van rechtvaardigheid, inferieure mensen zijn zich bewust van winst."

Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.