"Het is door kunst, en alleen door kunst, dat we onze perfectie kunnen bereiken.
Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900
Origineel: It is through art, and through art only, that we can realise our perfection.
Bron: The Critic as Artist (1891)"
Gisteren heb ik geprobeerd de enorme letters van die fles weggewerkt te krijgen maar ze blijven maar door het wit schijnen. Het is ook nog eens echt een loeizware fles hoor, niet te doen! Best lastig omdat je hem steeds moet draaien ook, als je bij alle plekjes wilt komen. Kijk maar op de foto wat een bakbeest het is, met een normale wijnfles ernaast omdat je het anders haast niet kan zien. Ik wil erg graag een mooie kerstafbeelding op maken of zoiets. Dan zit er een enorme dop met een enorme kurk op. Daar kan je mooi de lichtjes op vast pinnen en die zijn dan zowat onzichtbaar weggewerkt ook. De dop zilver maken of zo en net onder de hals een mooie ring met wit met zilveren bloemen. Oh, dat mudding zou daar fantastisch voor zijn, bedenk ik me opeens! En ik wilde ook al die zwarte mud bestellen, die dan combineren en iets zwart, wit met zilver daarboven bij de hals en glitter! Leukie!
Dat dat spul niet in een sopje kan is niet zo erg dan. Deze fles krijg je met geen mogelijkheid in een sopje. Ja, als je een ligbad hebt of zo. Ik had dat namelijk gevraagd aan die Margot, over die mud, maar je kan het wel afdichten met een sealer of bijvoorbeeld die multisurface Folkart verf van Plaid die ik gebruik. Maar als je dan een kwart milimeter mist, heb je kans dat het eraf brokkelt als je het nat maakt. Oké, weet ik dat ook. Het is dan ook echt decoratief bedoeld. Dat is bij de verf ook wel zo maar die kan je toch voorzichtig met nat schoonmaken. Ik zou iets met acrylverf niet lang in een heet sopje laten liggen. Dan heb je kans dat die acryl zacht wordt en dan kan je het er zo afduwen. Niet handig als je het mooi wilt houden.
Omdat ik vandaag aan die fles wilde beginnen, er is eigenlijk zoveel waar ik aan wil beginnen, was ik helemaal blij verheugd toen de postbode aanbelde. Ik voel me nog niet helemaal honderd, procent dan hè, maar wel stukken beter dan gisteren. Mooi dacht ik, ik ga die doos pas open doen, als ik alles gedaan heb wat ik hier wilde doen. Ik ken mijzelf, anders komt er nergens meer wat van en ben ik de hele dag aan het 'mudden' oftewel modderen. Maar dan anders dan normaal modderen. Ik hoop in elk geval, dat ik met het modderen niet zal modderen. Dat het gewoon lekker soepel gaat. Ik heb wat filmpjes gevonden erover. Die dingen zijn echt bijna niet te vinden hoor. Het ziet er heel makkelijk uit maar ik weet wel bijna zeker, dat dat een instinkertje is.
Zij doet dat zo eventjes maar ik denk dat je er heel snel de mist mee kan ingaan, als je niet weet hoe het moet. Toen ik eindelijk klaar was met wat ik van mezelf moest doen, stond ik bijna te springen om die doos uit Engeland open te maken. De schaar moest eraan te pas komen, het zat in elk geval goed ingepakt! Hè hè, het duurt even maar dan heb je ook wat. Of niet. Ik kijk het nog eens goed na en open de pc om ook bij hun online nog even te kijken, voor ik me vergist heb. Ik moet van alles hebben maar de instructies, die erbij horen te zitten, en twee essentiële dingen, die ik er echt voor nodig heb, ontbreken. Mijn enthousiasme zakt tot onder het nulpunt. Nou ja, wat is dit toch?
Ik heb nog wel met de directeur zelf zitten mailen, die zou ervoor zorgen dat het allemaal goed zou komen. Het was juist zo fijn dat ik gewoon ook met PayPal kon betalen en het heeft maar 5 dagen gekost om hier te komen. Dat viel me nogal mee zeg, best snel eigenlijk. Maar ja, dan moet je pakketje wel compleet zijn. Als de instructies er nou alleen niet bijgezeten zouden hebben, dan had ik er heus wel uitgekomen. Al is zoiets om te beginnen wel makkelijk. Ik dacht, ik mail gelijk die directeur even, kunnen ze maandag gelijk aan de slag. Ook zei ik dat ik de zwarte versie er ook bij wilde hebben maar dat ik nu niet zeker weet of ik dat wel moet bestellen. Want dan heb ik die twee ontbrekende onderdelen ook nog een keertje nodig.
Tot mijn grote verbazing had ik binnen de kortste keren een mailtje terug. Verontschuldigingen natuurlijk en als ik de bestelling voor de zwarte mud gelijk wilde doen, dan zou het allemaal op hun kosten verzonden worden. Nou, dat wil ik wel, scheelt toch een tientje of zo, ongeveer. Maar ik mailde wel terug, hoe ik dat moest doen dan. Want als ik via de site bestel, betaal ik via PayPal direct ook de verzendkosten. Ik vertelde wat ik er dan nog precies bij wilde hebben en of hij deze mail dan als de order kon zien en mij gewoon een rekening via PayPal kon sturen, dat is wel zo handig. Al direct kreeg ik antwoord, hij moest morgen toch naar het kantoor en zou het dan zelf allemaal regelen. Nou, dat is nog eens service zeg! Hopelijk zit alles er volgende week gewoon bij, anders krijgt hij mooi weer een mail. Toch heel netjes geholpen zo, vind ik toch.
Terwijl ik mijn tekening op de fles zit te schetsen, hoor ik mezelf zingen, op een liedje uit de jaren zestig of zeventig, No milk today, lekker nummertje. Vooral met deze eigen tekst: No MUD today, my coupler's gone astray - Container stands forlorn a symbol of this day No MUD today, it is such a sad sight - and I am passing by, don't know the reason why - How could they know, just wat this missing means - the end of my hopes, the end of all my dreams.... Ja, overdrijven kan ik wel maar ik vond deze tekst wel erg goed gevonden en ik lag er zelf helemaal dubbel om. Creepy maar zo ben ik nou eenmaal. Ik kan er ook niks aan doen! Modderen moet nog maar even een weekje wachten. Dan is mijn schilderij op de fles ook vast klaar, precies goed zo eigenlijk! Maar die wordt wel heel erg mooi, die hou ik zelf een keertje. Bieden onder de 300 euro kijk ik niet eens naar!
"Wanneer men verliefd is, begint men altijd met zichzelf te bedriegen en men eindigt altijd met anderen te bedriegen. Dat is wat de wereld noemt een romance.
Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900
Origineel: When one is in love, one always begins by deceiving one's self, and one always ends by deceiving others. That is what the world calls a romance.
Bron: The Picture of Dorian Gray (1891)
"
Ik kreeg weer zo'n lief mailtje van A3ana. Ik had, zoals beloofd, het eerste kaartje dat door mij gemaakt was in dat kaartenblok, naar haar gestuurd. Het tweede kaartje heb ik natuurlijk aan Karina gegeven, die had mijn adres aan A3ana gegeven, zodat het voor mij een echt grote verrassing was, toen ik de waterverfjes kreeg. Voor de één een koolmeesje, die vind ik gewoon zo leuk om te schilderen. Voor de ander een roodborstje. Eigenlijk vind ik alle vogeltjes wel leuk om te schilderen. Ze zijn zo schattig als ze klaar zijn, dan vind ik ze zelf ook erg leuk. Dan zegt Adriana ook nog, ik zou dat zo niet kunnen. Nee, maar wat zij kan, zal mij ook nooit lukken. Als profielfoto heeft zij een zelfportret, waar ik al vaak bewonderend naar gekeken heb.
Vooral bij mensen en dieren die je kent, vooral jezelf, is dat zo moeilijk. Ik kan wel gezichten hoor, als het moet en dieren ook zeker. Alleen als je iets of iemand schildert die je kent, dan moet je dat karakter erin zien te krijgen, die ziel. Tenminste, dat vind ik. En ik vind dat echt reuze moeilijk. Als ik zoiets probeer, dan wordt het direct meer een karikatuur maar dan net niet. Een karikatuur, een echte, is ook zo makkelijk niet. Bloemen en beestjes die ik niet ken, dat is veel makkelijker. Maar mijn koolmeesje had wel karakter, vond ze. Dat is dan ook weer erg leuk om te horen. Dat was ook wel de bedoeling maar je weet nooit hoe anderen het zien, als je iets maakt.
Het is een vervelend virusje dat ik heb opgepikt. Het rennen naar het toilet heeft plaats gemaakt voor een soort van doffe maagpijn en af en toe flinke buikpijn. Toen ik niet naar buiten kon en dus ook niet onder de mensen kwam, werd ik ook niet ziek of zo. Gelukkig maar, alsof je dat er dan nog bij kunt hebben. Maar nu, nu ik weer vaker weg ga en buiten ben, onder de mensen ook, vang je gelijk weer van die virussen van anderen. Het is niet anders. Ik ben al blij dat ik niet meer hoef te spurten maar die maag- en buikpijn is ook niet prettig. Ook vandaag ga ik niet veel doen, gewoon kalm aan.
Ik moet er alleen wel even uit, naar de apotheek om de hoek. Het maakt gelukkig niet uit hoe laat ik dat doe. Het staat in de automaat, ook al is de apotheek dicht, dan kan ik het met een code eruit halen. Heel handig vind ik dat. Misschien voel ik me vanavond pas wat beter en dan kan ik het alsnog gewoon lekker gaan halen. Zelfs al zou het midden in de nacht zijn. Daar hou ik wel van, als het zo geregeld is. Maar vandaag is de derde dag al dat het er staat, dus ik moet opschieten. Anders moet ik alsnog naar binnen om het op te halen. Maar ja, ik had er ook niet op gerekend dat ik niet naar buiten kon, de afgelopen dagen. Misschien ga ik straks wel eventjes.
Sinds zijn redding van het koude balkon, door Moonlight een paar dagen geleden, toen het nog koud was, is Skylar vaak te vinden bij Moontje. Zou hij nog steeds dankbaar zijn? Zo grappig, gisteren lagen ze in het hangmandje bij de verwarming. Dat is nou niet echt een plekje voor de twee grootste katten in huis. Het ging wel en Moonlight ging Skylar zelfs een wasbeurtje geven. Nou ja, rare jongens, het was wel grappig om te zien, zo lekker krapjes bij elkaar. Even afkloppen op mijn hoofd, oud hout, want de laatste paar dagen gaat het prima. Ik heb ze niet meer horen vechten met elkaar.
Ja, Aurora reageert echt wel veel te snel, dus daar zeg ik ook af en toe wat van, zo van, zeg Roortje, doe eens even normaal. En gisteren, toen Aurora nog snoepjes aan het eten was, kwam Skylar zelfs heel dichtbij. Ze gaven allebei een soort prrrrt tegen elkaar maar dat was het dan. Geen hysterisch gegil van haar of een aanval van hem. Poe poe, dat is even wat anders! En ook gisteren, wat blijkbaar een goeie dag was, lag Rainbow al op de bank, op het plaid en sprong Aurora er gewoon bij. Niet dicht tegen elkaar aan, wel met wat afstand maar toch, ik vond het al heel wat hoor! Ze bleven zo ook nog een hele tijd liggen. Nog een keertje afkloppen op dat oude hout, omdat ik hoop dat het zo blijft op zijn minst en liefst nog veel beter zal worden.
Dan heb ik toch eindelijk een filmpje van Rainbow zijn 'kleppertanden', zo noem ik dat maar, kunnen maken. Het is een soort kruising tussen watertanden en klappertanden, wat veel katten doen, als ze een prooi zien. In dit geval een vogeltje aan de overkant. Hij klonk niet zo luid als hij anders kan doen, vooral op het balkon kan hij er ook nog zo'n beetje bij gillen, zo opgewonden kan hij daarvan raken. Of zo zit hij lekker voor het raam, ook zo grappig. Ik zal het filmpje wel eens op de site zitten. Al hoop ik dat ik hem nog eens een keer kan filmen als hij zo volledig uit zijn plaat gaat. Dat is helemaal grappig.
Ik heb een enorme grote fles Vodka, leeg hoor, gekregen van mijn broer. Het is een zes liter flesje. Het ding is niet te tillen. Hij is al half matglas en de bedrukking die erop zit, kan ik er niet afweken of zo, dat zit erop en kan er niet af. Toch wil ik er iets leuks mee doen. Ik ben alleen nog aan het verzinnen hoe. Misschien hou ik hem zelf wel, een mooie afbeelding erop maken en dan lichtjes erin. Hm, best wel leuk eigenlijk. Ik hoop dat de buren van mijn broer meer van dat soort flessen gebruiken, en ze ze dan weer buiten zetten. Ik kan er errrrrug leuke dingen mee doen. Nou, nog maar even door met verzinnen. Dan ga ik de cits eten geven, even douchen en dan moet ik natuurlijk nog langs de apotheek. Maar dat kan morgen ook nog wel, ik heb gewoon geen zin om me daar helemaal voor aan te kleden.
"Wanneer de goden ons willen straffen verhoren ze onze gebeden.
Oscar Wilde, Iers schrijver 1854-1900
Origineel: When the gods wish to punish us they answer our prayers.
Bron: An Ideal Husband (1895)"