"Katten weten heel goed wie hen leuk vindt... en wie niet, maar het kan ze zo weinig schelen dat ze er niets aan doen. "

Winnifred Carriere

Van de week een beetje begonnen met reorganiseren van de georganiseerde chaos hier rond mijn bureau. Ik heb vier van die zwarte fruitkistjes besteld erbij, voor meer bergruimte. Als die er zijn, kan ik het pas echt afmaken. Dat lukt nu nog niet, dan sleep ik het van het ene plekje naar het andere. Toch heb ik al een beginnetje gemaakt. Het was een heleboel uitzoek werk vanmorgen en er komt nog veel en veel meer aan. Maar eerst die kistjes binnen! Dan gaan er twee op de twee kastjes die ik al achter me heb staan, die dan drie- in plaats van twee hoog worden. Dat gaat me al weer een hoop extra bergplaats geven maar dan heb ik nog niet genoeg.

De andere twee komen op de plank die boven mijn bureau zit. Of ze in de hoogte of in de breedte komen, of om en om, daar ben ik nog niet uit. Daar kunnen dan ook weer dingen in maar zelfs dan ben ik er nog niet. Want dan ga ik nog vier van die kistjes bestellen. Voor twee daarvan heb ik al wieltjes. Dat worden er weer twee bovenop elkaar die dan een kastje vormen. Dat komt dan op de plek waar nu mijn krantenbak staat, als kastje. De kist gebruiken dat ding continue als overbrug plank of hoe zal ik dat noemen, tussen de bank en het raam. Waardoor alles wat erop staat, er steeds afvalt.

Dus, dan maar een iets hoger kastje, met meer bergruimte. Modem en telefoon staan er nu op met een plant en foto van mijn moeder. Die kunnen dan het kastje in, behalve de plant dan. In de krantenbak zitten geen kranten maar al mijn snoeren die ik daar nodig heb. Die ga ik aan haken aan de achterkant van die kastjes hangen. Dan ben ik die stofnesten van de vloer kwijt en het kastje was er dan nog leeg bij staat, daar kan een kussentje in en heb je een prachtig leuk katten slaapplekje. Dat vinden ze geweldig zulke dingen. Zij blij, ik blij. En zo komt de krantenbak vrij om te worden opgeknapt en beschildert. Als ik er tijd voor krijg dan. Anders maak ik die een keer gewoon, dat kan ik wel.

En die twee die ik dan nog over heb, die stapel ik erbij op het bureau. Zo zit ik dan helemaal tussen de kistjes en is alles netjes weggezet. Want ik krijg het ervan af en toe, die rommel die ik ervan heb. Ook met de dingen die nog niet verkocht zijn, ik moet er een plek voor zoeken en iets praktisch ook. Zodat, mocht ik het verkopen, ik het dan zo te pakken heb maar ook, zou ik op een braderie gaan staan, dat ik het dan zo mee kan nemen. Wat in mijn hoofd komt zijn van die grote opbergkisten, met wieltjes en deksel. Volgens mij heb ik er nog een paar, die moet ik daar dan maar voor gaan gebruiken.

Voor het glaswerk moet er dan ook wat bescherming tussen en dat kan ik dan ook weer gebruiken bij verkoop. Zo kan ik het dan een beetje geordend gaan krijgen. Ik kan nou eenmaal heel slecht tegen troep. Ik hou van lekker opgeruimd. En ik heb nou eenmaal geen winkeltje met bijbehorende ruimte om dingen te stallen. Ik heb een groot huis hoor, daar niet van, maar die heb ik niet voor niets, met al die spullen. Wanneer ik ga verhuizen dan gaat er een hoop weg. Ook alle New York dingen weg, daar ben ik langzaam aan al een beetje mee bezig ook. Met Kim ga ik dan weer een keertje de zolder op springen om vast dingen in dozen te doen die weg kunnen en wat ik wil bewaren apart. Uiteindelijk zal ik dat opgeruimd krijgen voor ik hier weg ga.

Sonja stuurde me van de week toch iets grappigs, dat van die wekkers bij de foto's. Zo ben ik dus echt, zulke dingen doe ik gewoon. Mijn moeder kon daar helemaal gek van worden. Gewoon alle wekkertjes aanzetten, dat is nog een van de subtielere dingen. Of ik ging heel gek lopen doen en dan schaamde ma zich rot. Dan ging ze snel verderop lopen of ze ging zelfs helemaal naar de overkant. Dan liep ze aan de andere kant van de lijnbaan en dan riep ik heel hard; "ik hoor bij haar hoor! wij zijn samen hè mama MAMA MAMA MAMAAAAA". Dan moest ik zo lachen en wierp zij mij een dodelijke blik toe. En dan ging ik heel hard zwaaien en springen en ging zij nog harder lopen.

Dat soort herinneringen kwamen allemaal opeens boven. Ik heb er weer hartelijk om moeten lachen en dat kon zij naderhand ook altijd wel hoor. Ze vond me maar een rotkind af en toe, niet gek natuurlijk. Vooral als ik samen was met mijn broer en wij gingen haar plagen. Dan zei ze altijd met zo'n boos gezicht; 'ik heb twee kinderen en ik hou van ze hoor, maar als ze bij elkaar zijn, dan vind ik ze zo lief niet.' Wij moesten daar dan ook weer om lachen natuurlijk en dan lachte ze soms toch wel mee. Ze wist wel dat we haar plaagden maar tegen ons met zijn twee, nee, daar kon ze niet tegenop. Ach ja, sweet memories, er zijn er zoveel. Soms mis je haar ineens even intens, dat blijft opkomen als kakken, zeg maar.

Vandaag ben ik erg nuttig bezig geweest en heb ik twee dingen gemaakt van die ene opdracht. Dat was me leuk om te doen! Ik ben er een paar dagen aan bezig geweest en nu moeten ze nog even drogen een dag of twee en dan de oven in. Dan zijn ze helemaal klaar en kan ik ze af gaan leveren. Er moeten nog een aantal dingen gemaakt worden van opdrachten en een cadeau wat ik aan iemand wil geven, moet ook nog af. En als dat allemaal gedaan is, dan heb ik nog iets dat ik moet gaan doen.

Daar heb ik dan nog heel even de tijd voor maar die heb ik ook wel nodig, wil ik genoeg klaar krijgen hiervoor. Maar dat vertel ik de volgende keer wel een keer. Mijn zaterdag was nuttig besteed, tijd voor wat ontspanning. Of nou ja, alsof een serie als Mr. Mercedes zo ontspannend is, ik schrik me af en toe de blubber! Té eng gewoon, maar ja, ik blijf een Stephen King fan van het eerste uur, dat gaat niet meer over.

"Wie met katten omgaat, loopt alleen het risico zichzelf te verrijken."

Sidonie-Gabriëlle Colette

Zou die Feliway dan toch helpen? Ik weet het niet hoor maar gisteren gebeurden er allemaal dingen die normaal niet gebeuren. Eerst in de middag, ik ben bezig achter mijn bureautje, maar ik moet even wat pakken bij de bank. Ik stop met piepende banden, als ik die gehad had, want daar lagen Rainbow en Aurora naast elkaar op de bank. Oké, de laatste paar weken gebeurt dit wel eens, als ik ernaast zit. Maar ze hebben nog nooit op deze manier, spontaan bij elkaar gelegen, waar dan ook. Ik vind het geweldig natuurlijk, al liggen ze niet in elkaars pootjes maar toch, beter dit dan vechten.

Ik sluip terug, om mijn gsm te halen. Als het lukt dan maak ik er een foto van! En het lukte, dat is ook niet altijd gezegd. Ze hebben echt allemaal hetzelfde talent om op het moment dat je de foto bijna hebt gemaakt, opeens op te staan of iets anders te gaan doen. Tot mijn grote frustratie is dat ook. Ik heb zo al pareltjes van foto's misgelopen hoor. Zelfs zo dat ze, als ik de gsm weg heb gelegd, weer precies zo gaan liggen of doen en als ik hem dan weer gepakt heb, stappen ze weer op. Je kan mij nog meer vertellen, ze doen het erom! Ik weet het wel zeker.

Gisteravond is het me ook weer gelukt om foto's te nemen van twee gekke situaties. Omdat het blijkbaar kouder werd dan mijn thermostaat aan gaf, was de ketel aan gesprongen en stonden de verwarmingen lekker warm te worden. Ik moet zeggen, ik had het dan ook best wel koud! En wat gebeurt er? Moonlight gaat weer zo raar op de kachel liggen! Wat een maffert is dat toch! Vorig jaar was ik nog zo ongerust hierdoor. Ik dacht dat hij wel ziek moest zijn, als hij zoiets deed. Tot die peperdure check up liet zien dat hij kern gezond is. Daar trap ik deze winter niet meer in natuurlijk! Toch blijft het een hele rare gewoonte van hem.

Wel schattig was dat Skylar boven hem kwam liggen, op het kozijn. En vandaar zette ook hij een pootje op de warme kachel. Het leek net alsof hij Moonlight zo lekker lag vast te houden. Rare gozers hoor, die katten van mij. Op eentje na dan maar dat is een rare meid. Maar daar had ik het niet over. Ook van die twee koukleumen heb ik zowaar waar foto's kunnen maken. Ze waren me goed gezind, voor de verandering. Alleen Skylar zijn ogen zijn net van die zaklampen. Je kan niet alles hebben, ik heb een foto ervan. Dat is al heel wat, dat ze bleven liggen tot ik die gemaakt had.

Dan was er nog een rare situatie een klein stukje later. Skylar en Aurora, dat is water en vuur. Dat weet iedereen die hier meeleest al lang. Skylar zat lekker naar buiten te kijken in het raamkozijn en zij zat op de grond naar hem te kijken. Af en toe maakte zij een geluidje en dan mopperde hij terug. Ik weet dat zij daar ook graag zit om naar buiten te kijken. Het gaat zo nog even door met elkaar van die geluidjes geven en op een gegeven moment denkt Aurora blijkbaar, zo maling aan, ik spring er ook op. Met ingehouden adem zit ik het tafereeltje te bekijken.

Ik had al minstens uitgekrabbelde ogen en bloedende oortjes verwacht en meer van dat soort nare dingen maar niets is minder waar. Net als vanmiddag met Rainbow, ze zullen niet in elkaars armen gaan liggen maar samen op het kozijn? Ik vind het een enorme overwinning. Misschien moet ik toch nog maar even navullingen Feliway kopen? Of het daar nu wel of niet aan ligt? Zou ik het risico willen lopen dat ze elkaar weer in de kattenharen vliegen, als ik het niet doe? Dat bedoel ik! Als het zo blijft, dan kan ik na een paar navullingen wel een keertje kijken hoe het gaat zonder. Maar zoals het nu gaat is het fijn, dan kan je ook nog eens hopen dat het ooit een beetje zal gaan groeien. Moet niet hoor, niet vechten ben ik al blij mee maar een mens moet kunnen hopen. Als ze continue zo vechten weet je dat je daar niet op hoeft te rekenen. Fijn dat het zo'n stuk beter gaat opeens.

Nog een kattendingetje, Rainbow die zo grappig doet. Hij zit altijd al hier bij me en dan zit hij met die schuine kopjes aandacht te vragen. Maar waar ik nog niet zo lang achter ben, hij is dol op fluisteren! Zo grappig! Als ik dan fluister tegen hem, dat hij zo lief is en weet ik veel wat, dan gaat hij zich in allerlei bochten wringen en tegen me aan wrijven. Helemaal dol wordt hij ervan! Oh wat heb ik zitten lachen vanmiddag zeg! Hij viel bijna van het bureautje af, zo gek ging hij doen omdat ik fluisterde tegen hem. Hilarisch! Toen pikte hij ook nog eens even bliksemsnel mijn kleine plumeau, die hij echt heeft afgemaakt! Alsof het zijn prooi was, zo ging hij te keer. Ik mocht het niet afpakken en hij is ermee weggelopen en gaan verstoppen. Dat was zijn prooi, daar moest ik afblijven! Gekkie!

Om dan ook maar met dierendingen af te sluiten, de papegaai van mijn broer en schoonzus, Loki, wordt nog beroemd ook! Gisteren was er brand tegenover hen en daar kwamen vele brandweerwagens en politie bij te pas. Sandra was met Loki op haar schouder naar buiten gegaan en die kan me toch tekeer gaan! Af en toe hoor je dan zo'n hoge pieptoon als teken dat je trommelvlies overbelast is. Kan je nagaan. Ze ging door die herrie allemaal ook zo tekeer om er bovenuit te komen. En dat heeft de politie eventjes gemeld op Facebook. Als Loki het maar niet te hoog in haar bol krijgt, het is al zo'n diva! Daar is Aurora niks bij! De foto ervan spreekt voor zich. Wel grappig, zo'n beroemde vogel, dat is weer eens wat anders dan een schijtlijster!

"Zoals iedereen weet die veel of soms met katten te maken heeft, leggen katten eindeloos geduld aan de dag ten aanzien van de grenzen van de menselijke geest."

Cleveland Amory