Ik kom maar extreem langzaam vooruit met het weer in elkaar proberen te plakken van mijn lieve Boeddha. Dat is niet zo makkelijk als ik dacht dat
het zou zijn. Met veel zoeken en passen en meten, heb ik er nu drie stukjes aan kunnen plakken. Kleine stukjes ook nog maar. Maar daardoor krijg je dan opeens weer andere vormen en punten en zo, zodat je dan opeens weer ziet waar een ander stukje past. Dan
moet het erop gelijmd worden en drogen. Dan pas kan je kijken of je een volgend stukje passend krijgt. Monniken werk voor mensen met engelengeduld. Precies iets voor mij dus.
Maar mijn eigen poltergeistje, heeft er weer eens lol in en nu is de tube met lijm die zo prettig werkt, compleet verdwenen. Nergens meer te vinden. Straks, als ik bijna klaar of helemaal klaar ben, dan ligt het er opeens weer. Heel
irritant maar ik weet al bijna niet beter. Erg frustrerend maar niets aan te doen. Ik heb nog meer lijm in huis, ik ben niet voor één gat te vangen. Alleen werkt die niet zo fijn als die andere, ik laat me niet gek maken. Nu ligt die arme gebroken
jongen weer te rusten, met het derde stukje er weer aan, tot dat droog is. Daarna gaan we kijken of we stukje nummer vier kunnen vinden.
Ik kan de twee helften wel aan elkaar lijmen hoor, alleen als dat vast zit, dan krijg je die kleinere stukjes er nooit meer normaal in. Wat ik zo raar vind, is dat ik lang niet zoveel losse stukjes heb, dan er volgens mijn gaten zijn. Ik kán
ernaast zitten natuurlijk, dat zal straks wel blijken. Volgens mij klopt er alleen iets niet. Het gekke is, dat er niet meer stukjes lagen dan wat ik nu heb liggen. Ik heb nog op mijn buik onder de bank liggen dweilen om te zien of daar nog meer lag maar ik
heb niets gevonden verder. Zou mijn poltergeistje daar ook verantwoordelijk voor zijn? Laat ik maar pas gaan schelden als dat ding weer in elkaar zit en er dan nog gaten vallen. Dan klopt het wat ik nu denk, eerder kan ik dat niet weten.
Ik krijg hem ook wel weer zo goed als nieuw hoor, denk ik dan toch. Ik zal alleen een veiligere plek voor hem moeten vinden. Al moet ik eerlijk bekennen
dat dit nog een bijna onmogelijke opdracht kan zijn. Met de cits is niets veilig. Gisteren schrokken ze met zijn allen even tegelijk en vlogen alle kanten op. Ik zag mijn mooie 6 liter fles er ook bijna aan gaan. Ik heb wel even op ze gemopperd hoor! Het is
bijna net zo als met kleine kindjes. Dat je die periode hebt, dat je praktisch alles weg moet halen want alles pakken ze. Alleen katten worden niet groter en leren het niet af. Dat is een stuk minder natuurlijk.
Ik heb dat ook nooit gedaan hoor, alles weghalen. Ja, wat gevaarlijk was wel, dat laat je niet staan met snelle kleine kindjes. Maar wat van mij was, moest ze afblijven. Arme Kimberley,
met zo'n strenge moeder! Ik heb haar zelfs ergens op een filmpje, zit ze in zo'n loopstoeltje en gaat ze de hele kamer door. Ze wil alles pakken maar ze weet dat het niet mag. Vooral de telefoon vond ze geweldig, nu nog geloof ik. Dan zie je haar er naartoe
gaan en dan steekt ze haar handje er naar uit. Volgens mij is het filmpje zonder geluid, maar dan zeg ik alleen "Kimberley!" Dan zie je haar nee schudden met haar hoofdje en dan zei ze "nee nee" en bleef er mooi van af. Toen vond ik dat normaal maar op zich,
luisterde ze toen nog wel erg goed naar me. Het was toch zo'n schatje! Nu nog hoor, ze blijft mijn kleine meisje, letterlijk en figuurlijk. Nu krijg ik vast weer ruzie...
Ik heb vandaag een beetje opgeruimd ook en ik heb me toch een leuk cadeautje voor iemand gemaakt. Daar kan ik natuurlijk niks over zeggen, anders is de lol er wel af. Als ik het gegeven heb, dan zal ik het wel plaatsen. Ik hoop dat
ze er net zo blij mee is, als ik het leuk vond om te maken. Volgende week even een keer afspreken weer samen. Lang geleden dat ik haar gezien heb. Misschien zijn er nu een paar mensen nieuwsgierig, ik weet wie ik bedoel, grappig! Ik ben er nog niet mee klaar
maar het wordt wel heel leuk. Ook dit moet tussendoor steeds drogen. Dat duurt dan gewoon wat langer. Maar dat geeft niet, ik ben meestal wel met meer dingen tegelijk bezig.
Ik heb er ook weer een paar opdrachten bij. Bij eentje daarvan dacht ik, ik ga eens iets even proberen. Ik heb op de pc een logo gemaakt, tenminste, dat logo was al gemaakt, maar daar heb ik een, voor hier, onbekende naam op weggehaald
en een naam van de ontvanger van het cadeau op gemaakt. Ook weer, monnikenwerk met engelengeduld, maar dan heb je ook wat. Ik vond het zelf erg goed gelukt in elk geval. Dat ga ik dan weer ergens op maken. Dat is dan wel geen schilderen maar ja, wel met een
heel erg leuk en persoonlijk effect. Dat kan je nergens kopen of bestellen. Of ja wel, bij mij natuurlijk! Dat vind ik nog het leukst van alles om te doen.
Ik heb een vriendin, ze weet zelf wel wie ze is, en die verzint echt de gekste opdrachten voor me! En dat zijn niet van die zomaar makkelijke opdrachten. Van de week kwam ze er weer met een paar, dat ik denk oh hemeltje, hoe ga ik
dat nou weer voor elkaar krijgen. Bovengenoemd logo was er eentje van. Maar dat is heel erg goed gelukt maar dan alleen op een heel andere manier dan ik zelf had gedacht. Het is eens niet geschilderd. Dat geeft niet, als het resultaat er maar naar is. En wat
ik al zei, het zijn dan geen dingen die je zomaar ergens in de winkel kunt kopen. Dat maakt het nog het leukste. Dat unieke van die stukken. Ja, ik schrik me dan wel een ongeluk als ze met zoiets komt, maar juist dan moet de creatieve kant van mijn brein zijn
werk doen. Meestal lukt dat dan ook. Laat mij maar lekker schuiven!
Op de foto zie je Rainbow zijn manier om toch lekker bij me te komen liggen, als ik bezig ben. Niet heel veilig voor
mijn eigen velletje maar wel weer ontzettend schattig. Maar ja, dat kan dan ook niet anders!