"Uitgaand van de reinheid, de genegenheid, het geduld, de waardigheid en de moed die katten kunnen opbrengen, vraag ik u hoeveel mensen een kat zouden kunnen worden. "

Fernand Mery

Vandaag blijf ik ook nog maar even binnen. Gisteren had ik de pest erover in dat het zulk mooi weer was en ik niet naar buiten kon. Dat is vandaag wel even anders. Het is nog niet echt koud maar toch, mooi is anders. Een beetje mistig vind ik het, alsof er rook in de lucht hangt. Dan ka ik maar beter binnen blijven, lijkt mij. Het lijkt heel fris in elk geval en ik heb het koud, brrr. Ik loop in mijn pyjama en dat blijft vandaag ook zo. Misschien, als ik me straks ietsje beter voel, stap ik lekker onder een hete douche. Dat kan heel lekker zijn en meestal knap ik daar iets van op. Dat lijkt me wel een goed idee.

Het zijn weer van die rare dagen opeens. Van die dagen dat ze zo voorbij zijn en je helemaal niets gedaan hebt juist omdat hij opeens voorbij is. Zo had ik vorig jaar maanden en weken en ik vind dat niet prettig. Waarom dat nu opeens weer zo is, geen idee. Het zal wel, ik kan er niets mee, ik constateer het alleen. Misschien ook wel omdat het bij het wakker worden nog donker is en in de vroege middag ook al. Gisteren vond ik dat zo raar ook, vooral omdat het zulk prachtig weer was. Dan heb je volgens mij heel erg in je systeem, dat het dan ook lang licht blijft. Zo werkt het alleen niet in november.

Terwijl ik hier zo zit te typen, ligt Rainbow op mijn arm. Hij zat eerst naast me, weer zo koddig te doen met zijn schuine koppies naar me springen en op mijn schouder hangen. Ook een gewoonte van hem, als ik typ. Maar daar heb ik al foto's genoeg van laten zien. Ik vind het toch zo'n heerlijkheid hè. Hij is meestal waar ik ben en het liefst tegen me aan. Op de bank naast me, want als hij op mijn benen ligt en ik beweeg een seconde, vliegt hij weg alsof ik hem al eens zo van de bank af heb geschopt. Bij hem is dit niet het geval, al zijn er wel eens katten van de bank geflikkerd omdat ik opeens opsprong van de kramp of zo. Misschien wil hij dat gewoon voor zijn, zo'n slimmerd is het wel.

Toen Rainbow net zijn koppies aan het geven was, ging hij me zo verliefd aan zitten staren, dat mijn kattenmoederhartje helemaal smolt. Toen is hij met zijn pootjes mijn arm gaan liggen en heeft mijn pyjamajasje wat uit elkaar getrokken om het zo lekker mogelijk te schikken en met een diepe zucht ging hij op mijn armen liggen. Lieverdje toch, wil je zo graag lekker bij me liggen? Ik typte door en hij bewoog op het ritme van mijn over de toetsen vliegende vingers mee op en neer. Ik vroeg 'blijf je zomaar lekker liggen ventje?' en hij keek me zo vol liefde aan dat ik voorzichtig mijn gsm hebt gepakt en weer met mijn rechterhand in de lucht heb zitten foto's maken.

Mijn vinger probeert dan ongezien het plekje aan te raken waar de touch knop zit om foto's te maken. Ik doe dat achter elkaar en beweeg van boven naar beneden en van links naar rechts. Er zitten dan een hoop onzin foto's tussen, waar je precies niet ziet wat je wel moet zien maar uiteindelijk toch ook een aantal voltreffers. Ik plaats ze bij deze blog. Is dat lief of is dat lief? Als een levend wezen zo naar je kijkt, dan moet je je wel geliefd voelen toch? Ik had dat in elk geval wel. Hij is toch zo lief hè, wat een rijkdom is dat toch. Wat kan je van je diertjes houden! Dat sommige mensen in staat zijn om dieren kwaad te doen, is bijna onbegrijpelijk. Als ik iemand hoor zeggen dat ze niet van dieren houden, dan neem ik dan ook direct afstand van zo'n persoon. Dat kan nooit goed zijn, wat mij betreft.

Ik heb wel pech dat ik niet naar buiten kan deze week. Vorige keer ben ik namelijk met Kim bij RotterdamP geweest. Zoals de naam al doet vermoeden, daar kan je van alles kopen op damp-gebied. Dat is weer eens wat anders dan rampgebied. Je mag daar ook van alles proeven en dat hebben we ons niet twee maal laten zeggen. Op een gegeven moment ben je dan wel kotsmisselijk van al die smaakjes maar goed. Zo kwamen we achter wel een heel stel lekker smaakjes zeg! We hebben daar een aantal van gekocht en natuurlijk, die dingen hebben weer eens een kindersluiting.

Aangezien er hier geen kinderen zijn, krijg ik één van die flesjes ook weer niet open. En het ligt dit keer echt niet aan mij hoor. Kim kreeg dat ding ook niet open en bovendien, ging zij gisteren pas één van die smaakjes open maken. Krijg ik een berichtje; ik krijg dat verdraaide flesje ook al niet open. Ik schoot ervan in de lach, zo zie je maar, ligt echt niet aan mij! Het verschil is alleen, bij haar komt Daan thuis en die kan het dan meestal wel open krijgen. Ik heb nog verschillende pogingen ondernomen maar niks hoor, het blijft potdicht en ik heb een zere hand. Dus had ik maandag even langs willen gaan, of dan zijn ze dicht geloof ik. Dinsdag ook goed, maar ja, dan word je ziek en dan heeft dat even geen prioriteit meer.

Toch wil ik gewoon dat smaakje proeven! Het staat klaar om weggebracht te worden. Ik zal ze wel vragen bij binnenkomst, zeg, zijn hier ook kindertjes? Als ze vragen waarom zal ik ze uitleggen dat ik die niet meer heb, ja ook groot ondertussen, en het flesje heeft nou eenmaal een kindersluiting die ik in elk geval met de grootste wil van de wereld niet open krijg. Fijn hoor! Ik had nog wel andere flesjes ook hoor. Maar volgens mij zijn die gewoon echt te lekker! Vooral die ene met ananas vind ik zalig! Volgende keer koop ik de komkommer! Die was ook zo geweldig. Kim had van dat merk ook de Aloë Vera en die is zelfs nog lekkerder.

Je kan ze moeilijk allemaal nemen, dat zou teveel gaan kosten maar ze zijn echt heel erg lekker allemaal. Niet allemaal, er zaten er ook een paar tussen waar je spontaan van gaat kokhalzen maar goed, dat komt omdat smaken verschillen. Zeker wat het dampen betreft. Ze hebben wel een merk speciaal voor mij gemaakt. Ik rookte altijd heftig menthol en dit merk is me toch heftig. Dat is niet echt menthol maar iced noemen ze dat. Als je je amandelen nog hebt dan ben je die na één zo'n trekje wel kwijt hoor! Woehoe! Zelfs binnen mijn oren voelde het koud! Daar hou ik wel van, dus daar heb ik ook een smaakje van genomen. Volgende keer het andere smaakje ervan ook meenemen. Lekker hoor, dampen tot de krampen, helemaal geweldig. Daar heb je geen nicotine in nodig! Hopelijk kan ik het weekend even om hulp gaan vragen, neem ik misschien wel weer een smaakje mee!

"In ons diepste wezen worden we allemaal gedreven door dezelfde behoeften. Katten hebben de moed om te leven zonder zich druk te maken. "

Jim Davis

Vandaag is het een speciale dag, want mijn bff-je is jarig. Dus bij deze gelijk maar even hartelijk gefeliciteerd via mijn blog lieve Karina! Zo jammer dat ze zo ver weg woont. Niet alleen op haar verjaardag maar op alle andere dagen! Dan zouden we het wel weten hoor en ik denk ook heel veel plezier hebben. Niet dat we dat nu niet hebben alleen is het maar heel af en toe dat ik haar kan zien. En dat vind ik best jammer. Ik had bij de bestelling van wat van mijn kunstwerkjes vorige keer, twee kleine cadeautjes gedaan. Ik had erbij gezegd dat ze die niet mocht open maken tot vandaag en dat heeft ze nog braaf gedaan ook. Ik weet niet of ik dat had gekund eigenlijk. Ik ben daar misschien toch een klein beetje té nieuwsgierig voor.

Zij doet dat dus wel. Het was een klein herfst potje, dat ik gemaakt had, zodat ze daar haar snoepjes in kan doen, die ze altijd eet. En een klein hartje met de 50 erop, want dat is ze vandaag geworden. Eindelijk heeft zij ook Sarah gezien, dus ze zit nu bij de club. De vijftig plusclub, daar kan je onder elkaar al de gebreken bespreken waar je vanaf die tijd dat je lid mag worden tegenaan gaat lopen. Ze krijgt nog een cadeautje hoor, een vaas die ik ga beschilderen. Ze wilde graag een ronde vaas maar die kon ik hier nergens vinden en dus vond ze die zelf. Maar de beschildering is voor mijn rekening, al is hij nog niet af. Ik moet er nog aan beginnen zelfs. Ik heb nog een lijstje met dingen die ik voor haar moet maken en die wil ik wel voor de 15e december af hebben want dan komt ze weer een keertje logeren hier.

Dat vind ik ook weer zo gezellig, daar kijk ik al naar uit. Genoeg te doen en over te praten en gezellig uit eten gaan, dat vind ik altijd zo gezellig! Jammer genoeg kan ik zelf nooit uit logeren door de katten. Vooral niet met de brokjes weigerende Rainbow in huis. Vroeger deed ik dat nog wel eens, een weekendje België. Maar dan wist ik dat ze genoeg te eten hadden ook en nu weet ik juist dat zoiets met Rainbow niet kan. Jammer aan de ene kant maar ik krijg er dan ook wel heel veel voor terug en dat heb ik liever dan de vrijheid om te gaan logeren. Nee, dan maar de liefde die Rainbow me geeft, samen met de lachbuien. Gelukkig komt Karina dan wel hierheen. Dat scheelt. Ik heb haar ook nog kunnen verrassen, vorige week had ik dat al geregeld. Vandaag kwam er een mooi bosje lavendel in een lavendelkleurig kannetje bij haar aan de deur. Daar had ze vast niet op gerekend en dat maakt het dan juist zo leuk!

Ook blijven we af en toe nog wel eens van die Babylonische spraakverwarring hebben, tussen het Vlaams en Nederlands. Tenminste, ik heb daar geen last van, ik heb in België gewoond en daar heb ik dat wel geleerd allemaal. Maar toen ik daar pas woonde waren die verwarringen echt geweldig hilarisch! Toen zij gisteren chacoche tegen mij zei, wist ik tenminste waar ze het over had. Toen een klant in mijn café me vroeg of haar chacoche even achter de toog mocht, toog noemen we hier bar natuurlijk, zei ik dat dat mocht als hij maar niet alles zou opzuipen. Wist ik veel! Het is een handtas, maar dat moet je wel even weten natuurlijk! Zo ging er nog wel eens wat vaker iets mis. Zo gelachen toen.

Gisteren zei ik tegen Karina, dat ze het aan haar geefdelen had. Daar snapte ze niks van, ik moest weer zo lachen. Nou kan dat ook Rotterdams zijn hoor maar als iemand veel geeft, zoals zij altijd doet, dan zeggen wij hier in de familie dat die het aan zijn geefdelen heeft. Even later zeg ik tegen haar 'dat roggel ik wel' en dat ze die niet snapte, ja dat was wel logisch. Toen je die ouwe mobieltjes nog had, dat je drie keer op de 1 moest drukken, bij tekstberichten, om de C te krijgen, ging dat nogal eens mis. En de KPN had daar toen een hilarische reclame mee gemaakt. Dat roggel ik wiel, moest kreeg je dan, in plaats van dat regel ik wel. Dus dat moest ik even uitleggen aan de hand van een link naar het filmpje van die reclame van toen. Ik heb toen een sollicitatiebrief geschreven in die vorm, die was hilarisch ook. Helaas heb ik geen idee meer wat ik ermee gedaan heb, anders had ik die hier erbij kunnen doen.

Oh die Hollanders toch, kreeg ik terug. Ja, ik weet het, we zijn niet echt helemaal normaal, dat lijkt alleen maar zo op het eerste gezicht. Maar dat maakt niet uit, je kan er de beste vrienden aan overhouden. En dat is bij ons gelukkig het geval en ik ken nog veel en veel meer hele lieve Belgen. Mijn Belgjes zeg ik dan altijd. Karina heeft ook nog eens een hele grote overeenkomst met mijn beste vriendin van vroeger, Marianne. Die is helaas al lang niet meer op deze wereld. Tenminste, helaas voor ons, voor haar helemaal geweldig om daar te mogen zijn waar ze toen ook al zo nieuwsgierig naar was. Dat is weer een ander verhaal. Maar die twee hebben dezelfde eigenschap waardoor ik daar nu ook weer op moet gaan letten. Net als toen met Marianne.

Als ik namelijk zeg dat ik iets leuk vind, dan kopen ze dat voor me. Marianne nu niet meer natuurlijk maar dat stokje lijkt ze te hebben doorgegeven aan Karina! Die doet dat dus ook, ik zeg oh dat is leuk, dat wil ik hebben. Krijg ik het opeens van haar. Daar ben ik nu al een paar keer ingetrapt, net als toen bij Marianne. Dus nu moet ik, wederom, op gaan letten wat ik zeg. Met Mar was dat ook zo, liepen we in de stad, zie ik leuke laarzen. Ga je ze niet kopen, vroeg ze dan. Nee, nu geen geld. En dan kwam zij er een week later mee aan, had ze ze voor me gekocht. Daarom zei ik zelden tegen haar dat ik iets leuk of mooi vond. Anders was het al praktisch gekocht en Karina doet zo'n beetje hetzelfde.

Mar had me vaak genoeg toch door en ik ben bang dat Karina precies zo is. Voortaan gewoon maar zeggen bij alles, oh gatver! Nee, lelijk zeg! Voor je het weet, heb je het anders cadeau! En daar zeg ik het dan ook absoluut niet voor. Gekke meiden, die vriendinnen van mij. Maar ik ben er wel heel blij mee, die vriendinnen dan hoor. Ik geef namelijk liever cadeaus dan dat ik ze krijg. Een hele rare afwijking die ik als kind al had. Misschien krijg ik daarom zulke vriendinnen, omdat ik dat moet leren? Geen idee, het zal wel goed zijn. Nu ga ik lekker de cits eten geven en daarna mezelf. De hele dag niets gedaan, ik voel me te beroerd. Fijn hoor, zo'n najaarsgriepje als het zulk mooi weer is. Voordeel is, het gaat vanzelf weer over. Je moet er alleen even doorheen.

"Zelfs de sjofelste zwerfkatten zijn nog nobel. Ze hoeven niet te pretenderen. Ze zijn kat... en daarmee is alles gezegd. "

Frédéric Vitoux