"Bij mijn weten is een kat het enige dier waarbij je emoties kunt aflezen aan de stand van de oren, ogen en het zwiepen van de staart. "

Anne Calife

Ik ben flink bezig geweest vandaag. Eigenlijk met niets wat ik nu nog zien kan. Of nou ja, wel een klein beetje. Ik ben aan het ruimen geweest met alles wat ik nog beschilderen wil. Ik heb nu een doos flessen en een doos potten. Laatjes uitgeruimd en weer ingeruimd, van hot naar her gelopen met flessen en glazen potten. Rommeltjes weggeruimd, planken afgeruimd en er weer wat anders voor in de plaats gezet. Ik heb me de tandjes gelopen zeg. Stom genoeg wel op blote voeten, dus nu doet mijn hiel weer een beetje pijn. Eigen schuld, dikke hiel. Ach ja, ik blijf een blondje natuurlijk. Die denken niet zo na altijd.

Het is namelijk best wel bijzonder, hoe goed die gympen helpen. Het is alleen zo jammer dat het geen gezicht is. En ook dat ze, als het waait, erg koud zijn door die stoffen bovenkant. Ik heb de speciale laarzen ook nog, ook gekregen en daar loop ik ook goed op. Die gympen moet ik dan wel aantrekken natuurlijk, beetje dom als ik dat niet doe natuurlijk. Want na ene dag kon ik al voelen dat er verschil was in de pijn. Ik heb ook nagedacht over hoe ik eraan gekomen ben, die hielspoor. In het normale leven loop je net zo vaak buiten, op schoeisel, als binnen, ik op blote voeten. En afgelopen jaar heb ik grotendeels binnenshuis doorgebracht en daar zit het hem in, heb ik zo het gevoel. Nou ja, ik heb de remedie, moet ik ze wel dragen!

Ik doe morgen braaf direct mijn trippies aan hoor, dat gebeurt me maar ene keer. Nu ga ik even lekker zitten schrijven, dan met een lekkere mok koffie even verder lezen, op de bank. Eigenlijk best een lekker dagje en weer wat plek gemaakt door beter te organiseren. Ik ben nog steeds mijn kerstbal haakjes kwijt, die ga ik donderdag maar even halen. Ik ga dan met Kim de cadeautjes naar Daisy brengen en gaan we gezellig even winkelen. Nah, gezellig, dat moeten we nog even afwachten. Ligt eraan hoe druk het is namelijk. Zowel Kim als ik zijn niet blij met overvolle winkels en dat kan je nou eenmaal verwachten zo tegen de kerst. Ik moet wel kerstbal haakjes hebben, want ik heb weer een cadeautje uitgepakt. Twee eigenlijk wel en daar zaten me toch schitterende kerstballen in! Ik heb ze op de foto gezet, want zien is beter dan dat ik het probeer hier uit te leggen. En die wil ik voor mijn raam hangen, maar ja, geen haakjes. Dan wil ik gelijk ook zo'n ketting erbij.

Die heb ik wel ergens boven maar ja, ook dat moet een keer allemaal uitgezocht worden. Want waar zijn al mijn kerst spullen gebleven? Alles staat door elkaar en dat moet ik toch echt even een keer enorm goed uitzoeken! Dat komt vanzelf als ik met de zolders zal gaan beginnen. Ik heb er in elk geval vijf bij, die ik nooit weg zal doen! Deze zullen in elk geval altijd worden opgehangen elke kerst, eerst even haakjes halen. En als ik nieuwe haakjes heb, dan vind ik vast die andere ook weer. Zo gaat dat hier tenminste altijd. Nou ja, de ballen, komt vast nog wel van pas een keer. Ik ben maar verwend door Karina, echt niet te doen! En zulke mooie persoonlijke cadeautjes allemaal ook. Daar krijg je een heel warm gevoel van, als je ernaar kijkt!

Een brilletje, dat ik mee kan nemen, omdat het zo klein en compact is, omdat ik altijd loop te mopperen dat ik de etiketjes niet meer kan lezen in de winkels. De ballen met namen van al mijn schatten, zelfs Sunshine is niet vergeten! De lamp en de lichtjes, kalender met agenda, het mooie gedichtje op het spiegeltje, de kattensokken, ik heb een paar aan nu, allemaal zo bijzonder. Ook nog het kattentasje, op de kerstmarkt en de wanten, het kan niet op! Als ik me nu nog niet geliefd voel, dan weet ik het ook niet. Maar ja, Karina is dan ook wel een bijzonder lief mens. Daar kreeg ik nog bewijs van ook.

Ik heb rare katten, dat is algemeen bekend. De twee jongsten die zijn in elk geval graag onder de mensen, dat komt omdat ze heel sociaal zijn opgevoed. Maar zowel Moonlight als Aurora zie je zelden beneden als er iemand is hier. Vorige keer waren ze ook heel voorzichtig toen Karina kwam logeren maar tegen de tijd dat ze weg ging, was Aurora toch al beneden geweest en ook Moonlight had zich laten zien. Nu dachten ze dit keer, oh, dat is zij weer, dat is goed volk en eigenlijk gedroegen ze zich nu precies zoals ze altijd doen. Dat klinkt normaal maar dat is juist heel bijzonder! Aurora kwam lekker bij me en was ook steeds beneden. Zo ging het ook met Moonlight, die er ook steeds was.

Ze kwamen zelfs allebei bij Karina snuffelen en dat is echt heel wat hier hoor. Geloof me maar. Rainbow en Skylar, die zijn frank en vrij wat dat betreft, bij iedereen. Als het heel druk is vindt Skylar dat zelfs leuk en die blijft er dan ook bij. Maar de andere twee, nee, die blijven dan echt weg en laten zich niet zien. En nu kwamen en gingen ze als ze daar zin in hadden, net zoals altijd. Ook met snoepie tijd, was het een bende zoals altijd. Gehavende en open gekrabde knietjes, omdat Rainbow dan over enthousiast is en van de tafel op mij springt en daarbij uitglijdt. Heel fijn altijd ja.

Moonlight nam ook zelfs de stokjes van haar aan, die ze voor ze had meegenomen. Nu is hij dan ook wel de enige die de stokjes lust want anders had de rest ze ook vast enthousiast aangepakt. Maar ja, nufjes zijn dat, die moeten geen stokjes. Die zijn van een soort vlees hoor, niet van hout, ik denk, ik zeg het er even bij! Je zou denken dat twee van die schrokops zoals Rainbow en Skylar daar ook bovenop zouden vliegen maar die vinden het niks. Wat ik al zei, ik heb rare kostgangers, net als onze lieve Heer. En ik geniet ook van ze, hoe apart ze ook allemaal zijn. Karina heeft nu ook een aantal van hun gekke dingen gezien, er valt hier echt altijd wat te lachen.

Ik ga eventjes mijn fotootjes bij elkaar zetten, dan mijn blog plaatsen. De pc kan uit, het wordt al weer donker. Ik eet lekker makkelijk soep opwarmen en een broodje kaas erbij. Lekker soppen tot de kaas zacht is. Heerlijk! Maar eerst nog even wat lezen op de bank, bakkie koffie erbij. Er zal wel een kat bij komen of misschien zelfs twee. Morgen weer genoeg te doen, de rest van de week trouwens ook. Voor je het weet is de kerst alweer voorbij. Nog even te gaan, en dan zie ik dat als het begin van de rest van mijn leven. Ik heb er zin in!

"Ik houd van katten omdat het hun niet uitmaakt of ze in een salon zitten of door de goot lopen. "

Chateaubriand

Het logeerpartijtje is weer voorbij, Karina is weer thuis nu, denk ik toch. Er schijnt hier een heel fel zonnetje en de echte kou is gelukkig weer even weg. Gisteravond hebben we heerlijk gegeten met Kim en Daan bij de Boulevard. Die hebben best een lekkere keuken en het was echt hartstikke gezellig. Opeens begon het liedje, lang zal hij leven te spelen. Daan veerde op want die was dan ook jarig. Hij bleek alleen niet de enige te zijn daar, die jarig was. Dit was voor een kindje dat jarig was en er was ook iemand zijn 90e verjaardag aan het vieren geweest, voor wij er waren. We hebben de bediening dan ook maar getipt dat hij jarig was en het eten werd afgesloten met een liedje voor hem ook en daarbij kreeg hij een ijsje met vuurwerk erop.

Onder het eten hebben we zitten kletsen over van alles en nog wat en ook veel gelachen. Een hele leuke avond met lekker eten en goed gezelschap, meer moet je niet willen. Daarna zijn we naar huis gegaan en gingen we de film Bridget Jones' baby kijken. Echt weer een leuke film. Karina was moe en ze ging naar het toilet, dacht ik toch. Na een tijdje dacht ik, waar blijft ze toch? Ik kijken of alles wel goed was maar ze lag dus al op bed. Dat had ik even gemist of zo. Ik moest er wel om lachen, en heb het einde van de film wel gehaald.

Vanmorgen zei ze, dat ze wel gedag gezegd had maar ik heb dat echt niet gehoord of zo. Nou ja, maakt ook niet uit. Als je moe bent dan ben je moe. Voor het ontbijt is ze het gevecht aangegaan met haar koffer want daar moest erg veel in. Ook behoorlijk zware dingen en van hoeveel dat ding uiteindelijk woog, zou een grote kerel ook al moeten zuchten. Nadat we gegeten hadden en koffie hadden gedronken was het alweer tijd om haar naar het station te brengen. Ik moest nu wel een keertje opletten, want ik vergeet steeds ergens rechtsaf te gaan daar en dan moet ik weer helemaal terug. Dit keer had ik een keertje opgelet en ruim op tijd waren we op het station. Karina ging weer naar huis en ik ook. Vandaag is voor mij een soort uitrust dagje geworden.

Eerst maar eens even de mail bekeken. Ik krijg altijd mailtjes van the Universe, dit keer was het wel een erg toepasselijke. Er stond dat als je geeft met een blij hart met als enige reden om goed te doen, dat dit dan in veelvoud naar je terug zal komen. Ik heb dit nog niet gelezen of ik krijg een telefoontje, onbekend nummer maar niet geheim dus dan pak ik wel op. Het was de dame van het Sophia, die waren heel aangenaam verrast door de tassen met potten snoep die we gisteren hadden afgegeven. Ze wilde ons daar persoonlijk voor bedanken en het kwam ook nog eens zo mooi uit. Morgen hebben ze daar een of ander event en dan krijgt elk kindje dat daar komt, zo'n pot. We werden hartelijk bedankt voor ons lieve initiatief en ze waren er helemaal vrolijk van geworden.

Ja dat was wel even heel erg leuk. En toeval bestaat niet, alsof het zo moest zijn. Eerst die mail lezen en dan dat telefoontje. Het is zeker met twee blijde hartjes gegeven, en zonder enige andere intentie dan om iets liefs te doen voor kindertjes die het misschien wel heel zwaar hebben zo tijdens de feestdagen. En we willen er ook niets voor terug, alleen maar blijde gezichtjes! En over dat in veelvoud terugkrijgen, eh, ook dat hoeft niet hoor, het was snoep en de kilo's moeten eraf, niet bij! Laat me dat even duidelijk maken aan daarboven! Dat ik straks niet opeens een vrachtwagen vol snoep win of zo. Ach, eigenlijk ook niet erg, want dan weet ik in elk geval wel weer waar ik dat brengen kan! Maar dan krijg je zo'n heen en weer verhaal, win ik nog meer snoep en dan kan je wel aan de gang blijven.

Ik heb net weer een cadeautje uitgepakt. Karina mag dan wel weer thuis zijn maar ze had allemaal kleine pakjes voor me gemaakt. We hebben afgelopen weekend elke keer allebei een cadeautje uitgepakt en ik heb er nu nog twee die ik morgen open maak. Dan met de kerst nog eens eentje. Ja, ik ben behoorlijk verwend! Niet alleen omdat het zoveel pakjes waren maar ook door wat erin zat allemaal. Zo attent en zo persoonlijk, dat is echt Karina! Die zoekt met zorg naar iets voor degenen waar ze een cadeautje gaat geven. Ik kan dat weten want ook bij mij heeft zij veel van haar cadeautjes voor haar familie gekocht.

Karina is één van de klanten van Ria's Art Corner, die doorhebben hoe het kan. Ze geeft me de apartste opdrachten, soms best moeilijk. Dat vind ik dan als ze met iets komt waarvan ik denk, oh oh, hoe ga ik dat nu weer maken. Maar dat worden soms nog juist de mooiste ook! En voor degene die ze krijgt, zijn ze precies wat ze leuk vinden. Dat is voor mij zo leuk om te doen en voor haar zo leuk om te geven! Dat is gewoon dubbel pret. Ik heb nog een paar van die klanten, die dat weten, hoe een persoonlijk cadeautje te laten maken, en ik vind het geweldig zulke opdrachten. Mooier kan het eigenlijk niet! Alleen kan ze moeilijke een cadeautje voor mij, bij mij bestellen. Blijkt dat ze dat ook helemaal niet nodig heeft, want ze zoekt en ze vindt!

Nu weer een prachtig lieve tekst op een spiegeltje, om neer te zetten. Ik heb nog meer gekregen, dat zal ik van de week ook even allemaal op de foto zetten. Echt zo leuk allemaal. Ik heb van het weekend genoten in elk geval. Het is voorbij gevlogen, dat zegt al genoeg. Voor haar was het nu weer lekker om naar huis te gaan en voor mij om weer het gewone leven op te pikken. Vandaag heb ik er daarom lekker een uitrust dagje van gemaakt. Ik heb heerlijk op de bank gehangen en wat zitten lezen in één van de boeken die ik van Sonja te leen heb. Mooi ook, de boeken van Mevrouw Mulder Schalenkamp. Ik heb er drie maar ben al een stukje in Emed. Die boeken gaan ook over het hiernamaals en zijn ook zuivere boeken. Alleen kan er niemand tippen aan Jozef Rulof en de Meesters van het licht natuurlijk. Toch, net als wat andere zuivere boeken, fijn om te lezen. Dat ga ik zo dan ook lekker weer even doen. Morgen weer aan de slag met de normale dingen!

"Als je haar genegenheid waard bent, zal een kat je haar vriendschap, maar nooit je slaaf worden."

Théophile Gautier