Het was echt even gezellig bij Kim en Daan. Dat was voor Daan zijn verjaardag en vanavond gaan we het nog even dunnetjes over doen, dan gaan we met zijn viertjes wat eten bij de Boulevard. Gezellig en altijd lekker eten daar, dat komt helemaal goed. We hebben gisteren in elk geval al veel gelachen met mijn broer en schoonzus en Dré en Angel en Mike, die waren er ook allemaal. Kim had me toch een geweldig mooie taart gebakken, echt bizar mooi! Daar kwam mooi haar toch aanwezige creatieve aard enorm bij naar boven. Ze had er al een foto van gestuurd via de app maar eerlijk gezegd, dacht ik dat ze zomaar een plaatje van het internet had gestuurd. Ik had niet verwacht dat zij die echt zelf gemaakt had.

We kregen koffie en toen zette ze toch echt dezelfde taart als van de foto voor onze neuzen. Ik was altijd de taartenbakster van de familie maar ik draag het stokje heel graag over want zoveel tijd heb ik er nog nooit aan besteed hoor. Ik vond het een waar kunstwerkje! En hij zag er niet alleen uit als een plaatje, hij smaakte nog eens heerlijk ook. Prachtige cake van binnen, zacht en luchtig en niet droog. Precies alsof je een taart hebt gekocht bij een hele goeie banketbakkerij. Zalig! Hij was eigenlijk te mooi om aan te snijden maar ik was wel blij dat ze dat toch gedaan had. Ik ben trots op mijn bakkende dochter, dat kan ze echt heel goed.

Op een gegeven moment voelde ik mijn lijf opeens beginnen te verstijven en we zijn niet al te laat weggegaan daardoor. Jammer want ik vond het wel gezellig maar ik voelde, nu naar huis anders gaat het niet goed komen. Ik denk dat het stuk lopen en het verkleumd raken me gewoon teveel energie had gekost. Ik kan wel denken dat ik er al helemaal ben natuurlijk maar dit zette me weer eventjes in de realiteit. Ik moet blijven werken aan mijn totale herstel maar dat komt wel goed. Thuis heb ik aspirines ingenomen en Kim had mijn allerlaatste kerstpakket meegenomen van de zaak. Ik ben nog steeds gewoon in dienst natuurlijk. Pas vanaf de eerste maart mag ik mezelf werkloos noemen.

Dat gaat me niet weerhouden hoor, om al eerder op zoek te gaan naar iets maar het is zoals het is, ik ben nog niet werkloos op dit moment. Ik had eerst geen puf om het pakket open te maken maar mijn nieuwsgierigheid won het van mijn vermoeidheid. Altijd leuk een kerstpakketje. Ik ben benieuwd wat ik er voor eentje krijg volgend jaar. Ik ga er natuurlijk wel vanuit dat ik tegen die tijd al lang weer ergens werk gewoon. Dat kan bijna niet anders. Ik ben wel erg nieuwsgierig waar dat zal zijn. Ik weet in elk geval zeker dat het ergens gaat zijn waar ik het erg naar mijn zin zal hebben. Genoeg om naar uit te kijken in het nieuwe jaar in elk geval.

Wij keken er vandaag ook naar uit om onze potten van Ria's Art Corner gevuld met snoepjes te gaan doneren in het Sophia Kinderziekenhuis. Gelukkig was het niet meer zo in en in koud vandaag, vergeleken met gisteren. Er was hier ook sneeuw gevallen maar daar zag je niet zo heel veel meer van terug. Wel was het enorm mistig en dat vind ik nooit zo prettig maar je had nog redelijk zicht. De rit er naartoe was al een hele aparte. Ik had Google maps maar ingeschakeld. Ik ben vroeger met Kim wel naar Sophia geweest maar toen zat dat nog heel ergens anders. Later is het bij het Erasmus gekomen maar ja, er wordt elke keer weer verbouwd daar en ik wist ondertussen niet echt meer waar het Sophia zat.

Dan maar met Google en zijn maps. Maar ik weet niet hoe verouderd dat is want we werden compleet verkeerd gestuurd. Eerst was ik al direct verkeerd gereden op de Westzeedijk. Ik had ergens secundair moeten gaan maar ja, daar was ik toen al voorbij en ik kon gelukkig keren. Nog een keertje en daarna secundair gaan rijden. Maar eh, geen parkeergarage Sophia hoor. Allemaal verlaten en afgesloten daaronder. Ik reed er weer uit maar ja, was ik wel mooi de afslag naar de parkeergarage van Erasmus al voorbij. Toen zijn we weer helemaal een blokje om het Erasmus zelf heen gereden, en dat is een enorm blokje want Erasmus met zijn universiteit en weet ik het allemaal, dat is bijna een stad op zich.

Uiteindelijk kwamen we er dan toch en konden we, na wat informatie te hebben gevraagd, zo doorlopen naar Sophia. De in- en uitgang waar ik in 2016 en 2017 zo vaak met mijn moeder was geweest, daar is het totaal afgesloten zelfs en konden we door het glas zien dat ze daar aan het verbouwen zijn. Als je een jaar niet geweest bent, dan is het weer totaal anders blijkbaar. Maar goed, wij bij de balie van Sophia zeggen wat we kwamen doen. We hebben cadeautjes voor de zieke kindertjes en die willen we graag afgeven. Met grote ogen werden we bekeken. Degene die daar altijd over gaat, die is er nooit in de weekenden. Nee, wij hadden daar geen afspraak over gemaakt. Daar hadden we niet eens over nagedacht.

Dit was een spontane actie van Karina en ik had net zo spontaan meegedaan. Nou ja, dan is dat maar zo. Of we contactinformatie hadden dan konden we het daar achterlaten en dan zouden ze nog contact met ons opnemen. Er zaten visitekaartjes bij van Ria's Art Corner en daar hebben we er dan maar eentje van gegeven. We hebben nog uitgelegd, kijk, dat zit er in de potten maar we hebben ook zoutjes en halal snoepjes en potten met bloemen die niets met kerst te maken hebben voor kindjes die dat niet vieren of leuk vinden. Ja, aan alles was gedacht. We gaven de tassen vol potten af en liepen weer terug.

We hebben er even geluncht ook maar gelijk, we vonden het wel jammer dat we het niet even bij de verpleging af hadden mogen geven of zo. Maar goed, het ging om onze intentie en die was in elk geval goed. We begrepen ook wel dat we ook echt niet zomaar bij de kindjes het af hadden kunnen geven maar dit was een heel klein beetje jammer. Toch, we hebben iets leuks gedaan waar we allebei plezier van hadden. Meer moet dat ook niet zijn, het was wel goed zo. We hebben lol gehad onderweg met het vinden van die parkeergarage die er helemaal niet meer was. Lekker een broodje gegeten en koffie gedronken. Nu gingen we weer eventjes naar huis, uitrusten tot we straks lekker gaan eten met Kim en Daan. Karina ligt lekker te lezen op de bank, terwijl ik dit blog schrijf en wat dingen op de pc doe, gezellige kerstmuziek op via Youtube want de Ziggo werkt nu helemaal niet meer, geen probleem, zo is het ook gezellig!

"De mens is beschaafd voor zover hij de kat begrijpt"

George Bernard Shaw

Ik heb toch nog mijn hardloopschoenen binnen gekregen gisteren. Aangezien ik daar, volgens de huisarts, de komende weken op moet lopen, wel heel fijn. Ik heb ze direct aangetrokken en ik voelde wel dat dit inderdaad een hele goede verlichting van de pijn geeft. Ik heb ze lekker aangehouden de rest van de avond. Voor iemand die continue op blote voeten loopt, is dat eigenlijk best een opgave. Ik voelde de pijn nog wel met de schoenen aan maar tot de helft zeker gereduceerd. Dat gaf de doorslag, ik blijf ze zoveel mogelijk aan doen.

Ik had lekker pasta gemaakt gisteren, gezellig aan tafel gegeten met zijn tweetjes en heerlijk zitten babbelen. Wat dat betreft denk ik niet dat wij snel uit gebabbeld zullen zijn. Na het eten zijn we lekker op de bank gaan hangen en de cits zijn ook blij met Karina want die vindt het heerlijk om continue met de hengel gaan zitten spelen met ze. Ik doe dat altijd in de avond maar zij doet het de hele avond. Ze konden hun lol niet op. Moonlight dacht ook, oh dat is zij weer, nu blijf ik maar gewoon beneden. Zelfs diva Aurora waagde zich ook beneden, iets wat ze niet snel doet als er iemand meer dan ik in huis is.

Karina ging iets eerder slapen dan ik en we hebben volgens mij allebei wel uitgeslapen want toen ik om half negen wakker werd, was zij nog niet beneden. De cits hadden mij wakker gemaakt, die vonden het rijkelijk laat voor ontbijt. Dat heb ik ze maar gegeven gelijk, ze hadden dan ook gelijk want normaal hadden ze al uitgebuikt en al op dat tijdstip. Karina kwam ook naar beneden en we hebben lekker koffie gezet en ontbeten. Ik had al gemerkt, toen de cits even het balkon op gingen, dat het wel erg koud was vandaag.

Karina en ik hebben allebei een cadeautje uitgepakt en ze heeft het gedichtje gelezen dat ik gemaakt had voor haar. Ze moest er erg om lachen, dat was goed gelukt in elk geval. Ik had gisteren al de paarse opgelichtjes gekregen van haar. Ze heeft wat pakjes ingepakt met op een briefje een hint wat erin kon zitten. Ik pak ze niet allemaal tegelijk uit, dan is de lol er veel te snel af. Het cadeautje wat ik voor haar had, wist ze al, dat heb ik een paar blogs geleden verteld. Maar ondanks dat, was ze er natuurlijk wel heel blij mee. Drie boeken in één van Neal Donald Walsh.

Op mijn pakje stond 'alles loopt hier op rolletjes', ik had echt geen enkel idee wat dat nou kon zijn! Het was een op Skylar lijkende kat, met een smile op zijn gezichtje, die op zijn rug ligt en een rolletje plakband tussen zijn pootjes houdt. Zo leuk! Ik ben benieuwd wat er in de andere pakjes zal zitten maar ik zal mijn nieuwsgierigheid langzaam maar zeker laten verminderen. We zijn lekker koffie gaan zitten leuten op de bank, lekker zitten kletsen. Vanaf twaalf uur zou die kerstmarkt beginnen waar ik toen over gemaild had. Maar dan moest je van tien uur 's morgens tot negen uur 's avonds aanwezig zijn en dat vond ik veel te lang. Jammer want ik heb nog een hoop kerstspulletjes om te verkopen maar ja, dat kan volgend jaar ook nog wel.

Rond een uurtje of half één zijn we richting kerstmarkt gelopen. Ik was natuurlijk benieuwd, ook al voelde ik me ermee voor jan jurk lopen, hoe dat zou gaan op mijn hardloopschoenen. Want in huis voelden ze erg comfortabel en werd de pijn inderdaad minder. We stapten buiten en ik werd me toch overvallen door hoe koud het was. Nou ben ik geen koukleum en Karina vond het zowat nog kouder dan ik het kon vinden. Het bleek wel dat het eigenlijk hardloopschoenen voor in de zomer zijn want door de 'ademende' bovenkant, waaide verdorie zo de ijzige kou mijn trippies in. Jeetje zeg, ik had binnen vijf seconden ijstenen.

We waren al totaal verkleumd voordat we bij de kerstmarkt in de buurt kwamen! Het leek verdorie wel min twintig graden zeg! Oh wat waren we blij dat wij niet achter zo'n kraampje hoefden te staan. Er was een kraampje daar heb ik wanten van Karina gekregen want mijn arme handjes vielen er bijna af. Lekker warm maar je vingers kan je er zo uitsteken ook, lekker handig ook, letterlijk en figuurlijk. We kunnen gelukkig glühwein kopen en zo warmen we ook weer een beetje op. Oh mijn hemel, wat is het koud. Onze harten gaan uit naar die zichtbaar verkleumende mensen die iets proberen te verkopen. Er was ook een kerstkoor met rode neuzen, wel leuk om even mee te zingen.

Gelukkig is het marktje vrij klein. Volgens mij, en Karina ook trouwens, zou mijn kraampje wel één van de mooiste zijn geweest, qua spulletjes. Maar echt, wat was ik blij dat ik het niet gedaan had. Dat had ik van de kou echt nooit uitgehouden. We gingen snel naar huis, mijn hiel werkte nog steeds mee maar ik begon hem wel te voelen. Ook voelde ik overal pijntjes, in de achterkant van mijn dij, mijn onderrug. Ik denk dat dit komt, omdat ik nu normaal kon doorstappen en alles weer in balans moet komen of zo? Geen idee. Eenmaal thuis duurde het heel lang, tot ik ging schrijven rond vijf uur zo'n beetje, voor we weer enigszins opgewarmd waren. Bizar koud gehad de rest van de middag allebei.

Zodra dit geplaatst is, ga ik de cits eten geven. Dan gaan we daarna eventjes naar Kim en Daan want mijn favorietste cleanson is morgen jarig. Kim heeft volgens mij een enorm schitterende taart gebakken, die zal weer lekker zijn, dat weet ik nu al. Daarna naar huis en dan zullen we wel moe zijn. Een wijntje erbij en slapen. Morgen gaan we naar Sophia en uit eten. Ook weer een volle agenda. Hopelijk is het dan een klein beetje minder koud. Of anders dat we niet zo ver moeten lopen en verkleumen of zo? Nou ja, het wordt hoe dan ook gezellig. We gaan het wel zien morgen!

"Als katten konden praten, zouden ze dat niet eens willen."

Nan Porter

Ik was me gisteren toch pissig. Vandaag nog hoor, op DHL. Mijn hele dag hebben ze bepaald en dat lijkt me nou niet echt de bedoeling! Mijn boodschapjes zouden rond half zes gebracht worden en ik kreeg, weer zo heel kort van te voren, een mail dat mijn hardloopschoenen gebracht zouden worden tussen twee en zes, door DHL. Ik was druk met stoffen en stofzuigen, dweilen en heel de boel doen, dus ik durfde niet onder de douche te springen. Je zal dan altijd net zien, dat er dan gebeld wordt als je net je haar in de shampoo hebt zitten. Daarom dacht ik, maakt niet uit, dan douche ik erna wel. Zes uur is toch het laatste moment, komt goed.

Nou het kwam niet goed! Ik maar kijken steeds op de track&trace maar de bezorger bleef onderweg. Om half tien zag ik opeens dat ze het niet konden afleveren dus komen ze de volgende dag maar weer. Ik sprong bijna uit mijn vel zeg! Stelletje eikels! Jullie waren gewoon helemaal niet van plan om langs te komen, jullie deden maar alsof! Nou moet ik vandaag verplicht wéér tussen twee en zes thuis zitten? Terwijl ik een logeetje heb en we misschien wel iets anders zouden willen gaan doen? Echt heel fijn jongens, bedankt! Ik ben zo blij met dat soort dingen, dat wil je niet weten... Zo, dat moest er even uit.

Nou even heel iets anders. Ik heb meelezers nodig. Nou hoor ik mensen denken, maar ik lees toch al mee? Jawel, hier wel. Maar dit gaat om mijn boek. En niet uit nieuwsgierigheid naar wat ik aan het schrijven ben maar om me te helpen met bepaalde dingen. Is de grammatica wel goed? Zit er niet ergens een stiekeme twee spaties achter elkaar, lopen de zinnen wel goed, is het begrijpelijk hoe ik iets geschreven heb. Moeten er nog dingen meer uitgelegd worden, gebruik ik ergens teveel van mijn stopwoordjes, klopt er iets niet. Dat soort dingen zie je namelijk zelf niet meer. Al lees je het tachtig keer door, dan ben je een soort van afgestompt en dat wordt dan ook afgeraden.

Maar vreemde ogen, zogezegd, die zien dat soort dingen wel. En dat is waar het om gaat. Ik heb er al twee, waarvan ik weet dat ze dat kunnen ook. Iemand heeft me een tijd geleden al toegezegd dat ze me daarmee zou willen helpen. Karina is ook aardig goed onderlegd in haar Nederlands, ondanks dat ze een Belgje is. Maar ik moet er een stuk of zes tot acht hebben. Die mensen, als ik ze straks bij elkaar heb, die krijgen van mij elke keer een hoofdstuk toegestuurd. Dat is handiger want anders wordt het bestand misschien ook wel te groot. Bovendien kan en mag je in dat document je opmerkingen zetten, dan wel in rood of zo, zodat ik het direct kan zien omdat het opvalt. Als je het zou gaan zitten verbeteren zonder dat dit zichtbaar is, dan moet ik het al die keren opnieuw gaan zitten vergelijken met mijn eigen versie en dat schiet niet op natuurlijk.

Dat is uren werken voor niets. Dus lekker opvallend in het rood, hier moet nog een komma, en dan een rode komma op die plek. En als je het hoofdstuk helemaal hebt uitgeplozen, dan stuur je dat weer terug naar mij. Heb ik van alle meelezers de bestanden weer terug, dan ga ik ermee aan de slag. Dan kan ik het in mijn eigen document gaan aanpassen wat nodig is, volgens de meelezers. Natuurlijk hoor ik ook graag wat spannend is, of juist te langdradig en dat soort dingen. Dat moet je er zeker ook bij vermelden, ja, in het rood graag. Of als jij paars of oranje leuk vindt, ook prima, als ik het maar goed kan zien.

Ik ben nu in het zesde hoofdstuk bezig, en het gaan er ongeveer dertien worden, zoals het er nu uitziet. Het is nu het juiste tijdstip want de bedoeling is dat ik de komende tijd net zo door zal schrijven als de afgelopen week. En er zit ook niet echt een tijdslimiet op. Als ik de meelezers een maand geef voor één zo'n hoofdstuk, dan lijkt me dat toch wel redelijk. Is alles verwerkt door mij, dan krijgen ze weer een volgend hoofdstuk. Vindt je, bijvoorbeeld, de titel van dat hoofdstuk maar niks, ook zeggen. Geef dan wel een beter alternatief, of leg uit waarom je dat niet zo'n goede titel vindt. Ik noem maar wat hè. Het is niet dat ik dit al vaker gedaan heb, ik doe ook maar zoals het me logisch lijkt.

Zou je me mee willen helpen, dan hoor ik het graag. Je kan me een berichtje sturen via Facebook of via de mail hier op deze site of als je mijn email hebt, dan kan je daar ook naartoe mailen, of hieronder deze pagina kan je een commentaar achterlaten. Dan kom ik er wel uit. Dan neem ik contact op en kan ik over een tijdje beginnen met het eerste hoofdstuk te sturen. Ik ben benieuwd! Lijkt me geweldig om feedback te krijgen of dat er foutjes worden gezien waar ik al honderd keer overheen heb gelezen. En ik weet dat ik altijd van die stopwoordjes heb, die ik dan tachtig keer achter elkaar gebruik wat absoluut niet de bedoeling is. Daarom kan ik wel wat hulp gebruiken en mijn zeer gewaardeerde hulpjes zullen dan ook de eersten zijn die een exemplaar zullen krijgen van mijn boek zodra dat uit is gekomen.

Dan nog even een korte update van DHL. Ik kreeg 16u20 een mail binnen dat ze tussen 14 en 18 uur zouden komen vandaag. Het is nu exact 17u56, terwijl ik dit typ. Ik heb al een pittige mail naar de klantenservice gestuurd over gisteren. Hopelijk heb ik daarmee mijn eigen glazen niet ingegooid maar hoe dan ook, ik heb recht op mijn pakje en ik ben er ondertussen nu al twee dagen voor thuis gebleven want wij waren ook braaf weer om 14 uur hier. Nou, ik krijg een beetje een deja vu gevoel ondertussen. Oké, nu nog 2 minuten en dan kap ik ermee. Ik wil gewoon mijn hardloopschoenen zodat ik morgen goed kan lopen zonder pijn. En ik vind wel dat ik het ondertussen verdiend heb dat ze me die vandaag gewoon komen brengen, hoe dan ook.