Koop ik een kat in de zak,
is toch die zak kapot!
Nou ben ik die kat al kwijt
en weet ik niet waar ik zoeken mot.

Ria Niemeijer

Het is dat Karina komt logeren vanaf morgen, anders had ik het afgezegd. Daar is zij net even te leuk en te lief voor! Ik zit opeens midden in een golf van inspiratie en wil eigenlijk alleen maar schrijven. Gelukkig weet ik waar ik die inspiratie zo opeens weer heb opgepikt. Als zij maandag weer naar huis is, dan duik ik er weer vol in. Dat afzeggen doe ik wel als ik een echte diva ben. Misschien niet gek, eventjes rust, eventjes weer de boel laten bezinken. Ik heb de afgelopen twee dagen meer gedaan, aan dat boek dan, dan de rest van het jaar. Daar was een goede reden voor hoor, niet dat ik me daar schuldig over voel. Door mijn ziekte zal die drive ook weggezakt zijn. Sinds ik me zo bevrijd voel, de laatste weken, lijkt alles opeens weer beter te gaan. Heel apart om mee te maken want ik ben me zo van alles bewust ook, wat er allemaal gebeurt.

Vandaag heb ik ook geen tijd om er iets aan te doen. Ik heb een heel lijstje wat ik af wil werken, zodat alles lekker fris en netjes is als Karina aankomt. Dat lijstje is extra lang omdat ik zo aan het schrijven ben geweest terwijl ik ook andere dingen had moeten doen. Eigen schuld, lange lijst. Het rijmt niet, het dicht niet maar het klopt wel. Even open doen. Afgelopen nacht had ik opeens last van krampjes, raar! Dat had ik helemaal niet verwacht. Toch te veel spanning? Ik kan het me haast niet eens voorstellen. Ik was daardoor weer later wakker, dus ik moest echt een beetje schop onder mijn kont. Plek zat gelukkig! Kom op joh, ga eens wat doen! En ik luister altijd zo braaf hè, als het me uitkomt dan. Pas bij elven begon ik op gang te komen. Flink afgeleid door van alles en nog wat. Schiet toch eens op mens, als je vanavond nog even op die bank wilt zitten, moet je vooral doorgaan. Makkelijker gezegd dan gedaan maar uiteindelijk kon ik toch bijna alles op de flinke lijst afvinken. Ik heb nog even wat omgegooid in de planning en doe ik nog wat dingetjes morgenochtend.

Om tien uur ga ik Karina van de trein halen en volgens mij halen we drie keer adem en is het weekend al voorbij. Volgens mij zit dat best wel vol. Vrijdag gelijk even voor haar langs Zwoofs en voor mij langs RotterdamP. Dan lunchen bij KFC, daar heeft Karina nog nooit gegeten en ik heb verzekerd dat dat best goed te doen is. Dan naar huis, even bijkomen en ik maak vast saus voor de pasta. Of dat kan ik zelfs vanavond nog doen, juist lekker maar ik denk dat ik daar te moe voor zal zijn. Dat komt morgen ook wel goed. Dan heb je de vrijdag alweer gehad en gaan we doodmoe naar bed, heb ik zo'n vermoeden van. Zaterdag naar de kerstmarkt, kunnen we vast kijken of dat voor volgend jaar leuk is om te gaan staan.

Daarna naar Kim en Daan want die is zondag jarig. Geen idee hoe laat we thuis gaan zijn en of we dan honger hebben nog of niet. Zo ja, dan bestellen we wel wat. Komt vast goed. Dan gaan we zondagmorgen met de doos met potten en lekkers naar het Sophia. Dat geven we dan af en daar zullen we vast geen uren mee zoet zijn, al weet je niet hoe dat zal lopen. Dan gaan we zondagavond uit eten met Kim en Daan erbij. Ik heb nog geen idee waar eigenlijk maar dat zullen we vanaf vrijdag wel besproken krijgen, denk ik zo. Maandag gaat ze redelijk vroeg al terug en dan is het hele weekend alweer voorbij. En dan is het nog maar precies een week voordat wij kerst vieren. Daar ga ik zaterdag de laatste boodschapjes voor doen hoor, ik vind het prima.

Aan de ene kant kijk ik er altijd naar uit en aan de andere kant ben ik dan ook weer blij dat het weer voorbij is. Ik weet dat ik daar niet de enige mee ben. Wat een geren en gevlieg altijd. Ik ben wel stukken en stukken beter dan vorig jaar, dat scheelt alles al. Ik ben er nog net niet helemaal maar dat scheelt niet veel. Al calculeer ik dan wel in dat ik niet meer zo ga worden als eerst. Maar dat is een goed ding, niet verkeerd, alleen anders. Nu heb ik best veel cadeaus staan. De grote doos voor Daisy ga ik komende week al brengen bij haar, samen met Kim. De grote doos voor een vriendin, die zal nog even moeten blijven staan maar daar zoek ik na de kerst wel een plekje voor want ik weet nog niet wanneer ik die kan gaan brengen.

De doos van Sophia is zondag weg, ook lekker weer plek door. En dan nog de enorme doos van Karina die mee naar huis gaat maandag. Het ruimt lekker op in huize El Cato Molesto. Dan kerstavond al de pakjes weg, en dan is er weer wat plek. De kerstspullen die nog niet verkocht zijn ga ik in een grote doos doen. Samen met alle andere dingen die nog verkocht moeten worden. Die ga ik dan boven wel wegzetten. Ik zal een mapje foto's maken wat er in die doos zit, wel zo handig. Dan weet ik waar het gebleven is mocht er iemand voor zijn. Ik ben daar wel handig in, zulke dingen. Zo wordt het dan toch weer een beetje opgeruimd hier beneden. Ik heb het wel handig weggewerkt allemaal, het is geen rommeltje.

Ik hou alleen van lekker opgeruimd, dat staat netjes. Wel grappig, heb ik wat maanden in het nieuwe jaar alvast klaar gezet hier op de site, hebben die allemaal flink wat bekijks gehad. Nou ja, die moet ik toch nog schrijven, die blogs? Of zouden ze denken dat ik vooruit werk. Niet dus! Ik heb ook mijn homepage weer even een update gegeven. Er zijn weer dingen veranderd en dat moet er dan wel een keer bij. Dit keer dat ik nu werk zoek. Je weet maar nooit wie dat toevallig opeens leest. Het gaat dan wel zoals het toch gaan moet, je mag een handje meehelpen natuurlijk. Dat kan het wat versnellen. Het zal heus wel goed komen. Van mijn tv weet ik dat zo net nog niet. Allemaal aardig hoor die medewerkers maar hij valt nog steeds erg vaak weg. De code die hij dan geeft is iets waar ze me toen al een nieuwe kabel hebben gestuurd zodat het signaal dan sterker zou zijn. Na ze me vorige week een mail hadden gestuurd in de nacht werkzaamheden te gaan doen, is dit begonnen.

Lekker dan. Nu moet ik nog mijn kabels allemaal losmaken en weer vastmaken en als het dan nog niet werkt dan sturen ze een monteur. Zou het dan toch bij mij liggen, dan moet ik die nog betalen ook maar ja, dat vertrouw ik dan niet zo. Die man kan wel zoveel zeggen, ja ja ligt aan die kabel mevrouwtje, ja dat heb ik nu al gemaakt, dat is dan 100 euro. Kan aan mij liggen hoor maar ben genoeg getild in mijn leven. En nu had ik geen puf meer, na alles wat ik gedaan heb vandaag. Die kabels komen wel weer als Karina weer naar huis is maandag. Of dinsdag, kan ook. Ondertussen is het weer oorverdovend stil hier, de tv is weer eens een kwartiertje stil. Ik erger me er ondertussen rot aan. Zit je net iets te bekijken of te luisteren, hup weg.

Nu mijn laatste ergernis dan ook maar erbij, heb ik het er allemaal uitgegooid voor vandaag. Ik zit te wachten op DHL voor de gympen, tussen 14 en 18 uur. Ja, bijna 18 uur nu. Dan komt tussen 17u30 en 18u30 nog Picnic met de boodschappen en dan kan ik pas gaan douchen. Sjonge jonge zeg. Als die DHL-er nou een beetje vroeger was geweest, dan had ik dan tenminste al kunnen doen. Ik durfde niet want zal je zien, stap ik net in het water en is mijn hoofd nat, wordt er gebeld. Dat risico durfde ik nou net niet te nemen. Daarom loop ik nu nog steeds in mijn ochtendjas rond. Maar goed, straks douchen dan maar en daarna lekker vroeg gaan slapen. Ik moet er weer vroeg uit want ja, dan moet ik toch die woeste bos weer fatsoeneren. Daar heb ik vandaag geen zin meer in, voor vandaag vind ik wel dat ik genoeg gedaan heb. Ik ben er klaar mee, op een goeie manier!

Zingen vind ik heerlijk, ik doe het dan ook veel.
Jammer zeg, want als ik zing, kijken de katten scheel.

Ria Niemeijer

Ik was zo weer weg bij de dokter. Ik weet alleen niet of ik nou zoveel vertrouwen in hem heb. Het is een grote praktijk daar en je krijgt altijd weer iemand anders. Nu was het weer een mij onbekende man. Hij onderzocht mijn voet nadat hij naar mijn verhaal had geluisterd. Toen drukte hij in het midden van mijn hiel. Hemeltjelief zeg! Ik ging haast van mijn stokje. Ja, nu voelde ik die scherpe pijn wel! Waar ik zelf het meeste last van heb is de pijn aan de buitenkanten van mijn hiel. Dat beurse gevoel klopt dus, dat komt omdat het weefsel daar dan ook gekneusd is door die verkalking van die pees die zorgt dat die kalk er extra bij komt aan het hielbot en dat hoort een stekende pijn te geven eerst.

Die heb ik totaal niet gevoeld maar wel toen het al verder was gegaan en ik veel moest gaan lopen van de bedrijfsarts, toen pas begon het pijn te doen. En dat is de afgelopen maanden alleen maar erger en erger geworden maar die scherpe pijn had ik niet gevoeld. Ik ben echt hard voor mezelf en die grens is echt hoog. Als ik een keer zeg dat iets pijn doet, dan denk ik dat een ander al bezweken zou zijn. Net als toen met het scheuren van de spier in mijn been, ik ben gewoon doorgelopen. Later moest er een operatie aan te pas komen om het te herstellen. Ik bedoel maar. Nu de dokter dus op de plek des onheils had gedrukt, voelde ik het wel heel erg. Nu nog trouwens, ik ben gelijk manke Annie. Bedankt doc!

Hij zei dat ik er zo vanaf kon zijn, rust, niet teveel lopen en hardloopschoenen kopen. Daar moet ik dag en nacht op lopen. Niet meer op blote voeten, wat ik altijd doe. Binnen en buiten voorlopig alleen maar op hardloopschoenen. Lekker charmant ook. Ik vroeg toch maar om een verwijzing naar een manuele therapeut en die kreeg ik maar volgens hem was dat echt niet nodig. Kijk ik daar net in staat er 'linker voet'. Nou mijn vertrouwen is weer hoog, aangezien het de rechter is, die hij ook onderzocht heeft. Hij weet zeker niet dat het voor de kijker links is, dat dan weer wel. Ik heb mijn neef Manuel net een berichtje gestuurd, dat ik hielspoor heb en Manuele therapie nodig heb, wanneer hij kan. Flauw, ik weet het maar ik kon het niet laten.

Ik heb net hardloopschoenen besteld, met gel in de hak. Ik zal het even een paar weken aan zien en werkt het niet, dan een afspraak maken bij een echte manuele therapeut. Manuel kan daar toch niks van, dat weet ik zeker. Al had het wel een grappig beroep geweest voor hem. Als het goed is komen ze morgen binnen, mijn trippies, dan kan ik het gaan uitproberen. Ik geef het een week of zes. Is het dan nog niet minder, dan een afspraak maken. Dan heb ik die fase alvast geprobeerd. Ja toch? Gisteren was ik ook al met de woordgrapjes in de weer. Karina had nog steeds de bestelde paarse kerstlichtje niet binnen en kreeg maar geen antwoord van het bedrijf waar ze ze gekocht had.

Ik zeg, dan zijn het paarse opgelichtjes. Ja, ook weer flauw hè, ik heb zeker mijn flauwe periode weer. Ze had vandaag gebeld en gaat haar geld terug krijgen want de lichtjes waren klaarblijkelijk kwijt geraakt bij de post. Doet ze net haar brievenbus open, zitten ze erin en ze doen het nog ook. Wordt ik toch ook paars opgelicht met de kerst! Het is wat! Als ze haar geld ook nog teruggestort krijgt, dan zijn ze daar eigenlijk opgelicht. Ja, moet je maar geen lampjes verkopen, die lichten op! Veel meer dan flauw gaat het niet worden vandaag, geloof ik zo. Net zoals ik vorige keer zei dat ik een slotenmaker ging bellen als ik een tuin krijg bij mijn nieuwe huis. Slotenmaker voor de tuin? Ja, als hij sloten kan maken, dan lukt een vijver toch ook wel? Ook flauw? Ja, sorry. Ik ben niet meer zo scherp als vroeger, dat kan ook. Gelukkig kan ik zelf best lachen om mijn eigen stomme grapjes, dat scheelt. Maak ik op zijn minst eentje aan het lachen, mij! Ik doe het ervoor hoor, wat kan mij dat schelen?

Gisteren had ik dus een mega creatieve dag. Ik heb flink zitten schrijven en werken aan mijn boek. Dat was heel lang geleden, dat ik zoveel erbij heb geschreven. Ik had even wat dingen van een paar jaar geleden door zitten lezen, wat ik allemaal bewaard heb en ik kreeg me toch opeens een drive om te schrijven. Ik kreeg er gewoon echt inspiratie van! Het moet er gewoon echt uit zoals ik het beleefd heb. Voor een ander kan ik dan niet spreken maar wel voor mij. Het moest er even uit of zo? In elk geval, er kwamen wat bladzijden bij, ik heb een verdeling in hoofdstukken gemaakt. Toen ik ze ging nummeren schoot ik in de lach, het waren er 13. Ma is het er ook mee eens, blijkbaar. Of dat zo blijft weet ik niet maar voor nu was het wel weer een leuke bevestiging. Ik heb al ideeën bewaard voor een boek of vijf als deze af is. Dus moet dat eerste boek er toch echt eerst uit.

Tussen het schrijven door heb ik lekker zitten schilderen. Ik ben aan een groot schilderij bezig en dan doe ik af en toe een klein stukje en dan moet het weer drogen. Dat is dan precies weer goed om te gaan schrijven. Mijn blog moest ook nog tussendoor, dan weer even stukje schilderen. Zo wisselde ik het af en opeens was het donker en was de dag al bijna voorbij. Huh? Hoe kan dat nou? Ik had echt het gevoel dat het nog ochtend was of zo.Ik keek ook op social media tussendoor en daar zag ik iets voorbij komen van Spirit Science en daar heb ik even de website van Jozef Rulof onder gezet. Het is niks maar dan hebben ze van die dingen waarvan het antwoord al bijna 100 jaar op aarde is.

Dan denk ik, jeetje zeg, dat kan je gewoon weten! En dan moet ik dat eronder zetten. Lees de boeken van Rulof en je weet echt alles wat je altijd al had willen weten. Ja, ja, ik weet het, niet iedereen kan ze lezen, dat zeg ik ook altijd. Maar ja, dat handjevol dat het wel zou kunnen, die weten dat nog niet. Dan moet ik die kans toch pakken? Dat heb ik dan ook maar gedaan. Anders blijft dat aan me vastplakken, dat ik het niet gedaan heb. Ik heb in elk geval een lekker creatief dagje gehad waar ik van genoten heb. Vandaag moet ik echt hier maar eens wat gaan doen, voor mijn logeetje vrijdag in een smerig en rommelig huis komt. Daar wordt Sinterklaas niet vrolijk van, Karina niet en ik ook niet...

1 april, kikker in je bil?
Nou ja, dat is toch raar?
1 april, kikker in je dril!
Dat is gewoon wel waar.

Ria Niemeijer