Toen ik gisteren belde voor een afspraak bij de dokter, werd eerst de verbinding een paar keer verbroken. Wel nadat de huisarts had gezegd dat het te druk was en er met een paar minuten teruggebeld kon worden. Oké, ja tijd van het jaar zeker? Na een paar keer zat ik er in elk geval tussen. Een hele tijd bleef ik beller drie. Schiet eens op zeg, bellers één en twee, dacht ik tussendoor. Ik zat naar het nieuws te kijken, je moet toch wat hè. Eindelijk was ik dan aan de beurt. Ik legde uit dat mijn hiel niet meer spoort en ik kon pas woensdag terecht. Zo, dat is nieuw daar. Normaal bel je en als je die dag zelf niet kan dan moet je de volgende dag weer terug bellen. Iets wat ik altijd heel irritant vond. Ze hebben het dus echt druk, of ze zijn wijzer geworden. Je kan maar een afspraak hebben staan toch? Ik vind het in elk geval beter dan weer terug te moeten bellen.

Morgen dus naar de dokter, ik spoor niet, mijn hiel wel. En daar wil ik vanaf. Want dat doet erg zeer. De oefeningetjes helpen me nog wel maar die zolen maken het erger. Dag vijftig euro. Nou ja, ik heb het in elk geval geprobeerd. Daar zal ik het niet van gaan hebben, dat staat wel vast. Kijken wat de dokter ervan gaat zeggen en wat er dan tegen gedaan kan worden. Want als ik nou weer pijnloos zou kunnen lopen, dat zou me zoveel schelen met alles. Ik kijk er al naar uit! Dat lijkt me zo lekker en ik denk ook dat het veel problemen zal schelen ook. Meer kunnen bewegen en weer met plezier stukken gaan lopen. Dat komt mijn gezondheid alleen maar ten goede. Ik ga ervoor, nou de dokter nog.

Ik krijg de laatste tijd opeens hele rare gedichten in mijn hoofd. Ze slaan echt helemaal nergens op en ik weet ook niet waar ze vandaan komen. Soms zijn ze echt heel stom en soms schiet ik er zelf van in de lach. Maar wat moet ik daar nou weer mee? Het zijn toch echt geen hoogstandjes, al zeg ik het zelf. Misschien ga ik ze straks hier wel plaatsen, in plaats van de quotes. Ik ben al bijna achterin het kattenboekje waar ik de laatste tijd de quotes uit haal. Dan is de kattenkoek op. De snoepjes nog niet gelukkig. Dan gooi ik er misschien wel een keer zo'n raar gedichtje uit. Ik zal er eentje laten 'lezen' hier. "Ik kijk alsof ik heel diep denk, te zien aan mijn gezicht. Veel soeps komt daar niet van, wel een stom gedicht." Ja, dat bedoel ik, slaat nergens op toch? Dit is nog één van de meer normale. Waar die nou toch opeens zo vandaan komen, ik heb geen idee. Ik heb er gisteren al eentje op de site gezet. Vandaag nog maar eentje. Ga naar 'overzicht' onderaan deze pagina en klik daarop. Dan krijg je namelijk, tromgeroffel, een overzicht! Daar kan je zo naar de gedichtjes of de quotes of welke datum je van deze maand ook maar wilt lezen. Dat wordt me regelmatig gevraagd, vandaar even de uitleg weer eens. 

Ik heb gisteren niet veel gedaan. Ik voel me een beetje ontheemd. Heel gek, de situatie is niet zo heel anders dan toen ik mijn baan nog had. Ik was natuurlijk al veel thuis maar toch, je hád een baan. En al had ik me voorgenomen om december te gaan zien als een maand vakantie, kan ik er niet zo mee omgaan blijkbaar. Ik ben wel bezig met mijn CV naar de 21e eeuw te krijgen, de foto's heb ik al. Oh of zou ik er die foto bijdoen waarop Kim een derde oog heeft geshopt, dat ze alvast weten dat ik door ze heen kijk en hun binnenkant scherper zie dan hun buitenkant? Neh doe maar niet, dan krijg ik echt geen baan, daar houden mensen waar je voor werkt niet van, dat weet ik uit ervaring! Op Linkedin heb ik aangegeven weer op zoek te zijn en ik heb er naar een aantal vacatures zitten kijken. Ik merkte wel, niets meer met veel stress zoals leidinggeven, vervoerders, callcenters of dat soort dingen. Hard werken vind ik niet erg, dat vind ik juist prettig maar stress, never nooit meer om maar met Gordon te spreken. Sommige van die vacatures kreeg ik het al benauwd van alleen door ze door te lezen. Daar moet ik maar niet op gaan solliciteren, voor je het weet ben je opeens aangenomen of zo. Dat zou zo typisch iets voor mij zijn!

Ik wil wel iets waar ik nog die laatste elf jaar, of bijna tien ondertussen, prettig kan doorbrengen en met alle plezier mijn werk ga doen. Ga dat maar eens vinden ja. Maar dat komt vast wel goed. Daar ga ik gewoon van uit, dat dit me gaat lukken. Ik heb gisteren zelfs nog een skill erbij gekregen, vloeren leggen. Jawel. De katten waren zo tekeer gegaan met het rennen door het huis, dat ze het laminaat van de gang boven totaal los hadden gekregen. Echt hoor, kan je nagaan hoe hard ze aan het rennen waren! Als beesten gingen ze tekeer, oh ja, dat zijn ze ook. Ik heb de vloer weer losgehaald maar was erg blond bezig toen ik hem weer in elkaar zette. Zo raar, maar sommige planken pasten opeens niet meer. Nou moe!

Ja doos, sprak ik mezelf even later streng toe, dit huis loopt totaal scheef en je kan de langere planken niet tussen de smallere kant krijgen. Het duurde even maar ik kreeg dat spontaan door. Ook dat er een plank was met een hoekje eruit. Toen ik dat opeens zag, scheelde het al veel. Echt hoor, b l o n t. Maar het vloertje zit er weer in, netjes nu. Ik ga die twee voorste plankjes straks nog even een likje lijm geven aan de onderkant. Dan kunnen ze tenminste de boel niet meer los rennen. Hoop ik toch. Ik kan echt zo de bouw in ook, als het moet. Dat zag ik maar weer. Ik heb nog een berg dozen uit mijn slaapkamer gehaald. Dan heeft Karina meer plek als ze komt logeren. Ik heb een strategie bedacht voor mijn zolders. Anders komen ze nooit leeg.

De dozen gebruik ik om te vullen met spullen die stuk zijn of gewoon weg kunnen. Die stapel ik op de gang op. Dan kan ik hulp vragen aan broer en cleanson met het weggooien ervan. Steeds als er een paar staan geef ik gewoon een gil, dat scheelt teveel tegelijk moeten doen ook. Zo zal ik ze de komende maanden heus wel leeg gaan krijgen. Eerst die hier aan de binnenkant maar en dan later kan ik die zolder buiten om doen. Al doe ik maar elke paar dagen een doos of zo. Nu kan het nog. Ik lijk me opeens echt een stuk beter te voelen, daar moet ik maar van profiteren. Bovendien komt er vanaf januari een strenge planning aan voor en van mezelf. De kilo's moeten eraf, mijn boek moet af, cursus One Stroke Certified Instructor moet worden gevolgd, deel I en II met goed gevolg uiteraard, zolders leeg, solliciteren, UWV gedoe en al wat daarbij hoort, een huis zoeken, eens gevonden dan snel verhuizen, liefst nog voor de baan gevonden wordt.

Dat is nog maar een deel ervan. De dagelijkse dingen blijven natuurlijk ook gewoon doorgaan en ik wil ook blijven schilderen. Het nieuwe jaar wordt voor mij dan ook behoorlijk pittig, dat begrijp je zo wel. Daar kijk ik eigenlijk nog naar uit ook. Ik moet mezelf niet gek maken, ik weet dat ik zelfs voor mezelf over grenzen stap en al helemaal voor anderen en dat moet ik wel voorkomen en goed in de gaten houden maar voor de rest? Lekker aan de slag! Een nieuw jaar en een nieuw begin en voor je het weet een nieuwe Ria met een nieuw leven. Let maar eens op! Morgen eerst even wat aan die hiel gaan doen, dan gaat dat ook wat makkelijker allemaal. Ik kom er wel. Ik zal me niet vervelen in het nieuwe jaar, dat is een ding dat zeker is.

Oud dan nieuw en dan pas Pasen weer.
Hemelvaart, Pinksteren, wat is er nou nog meer?
door tot Sint en ook nog eens de Kerst,
en daarna doen we het allemaal nog maar eens een keer.

Als je klein bent duurt alles erg lang, zo lijkt het wel.
Ben jij het laatste jarig van het hele stel.
Eenmaal ouder heb je een omslagpunt bereikt
waarna je bijna onder de snelheid van de tijd bezwijkt.

Alles gaat dan zo veel sneller dan ooit,
zo lang als toen je klein was duurt het nu zelfs nooit.
De tijd lijkt alleen maar sneller en sneller te gaan
daarom laat ik voortaan ook de kerstboom gewoon staan.

Ria Niemeijer

Het zijn weer behoorlijke kattenblogs de laatste dagen. Dat is helemaal niet erg en helemaal niet gek als je leven zo'n beetje om je katten draait. Eergisteren viel ik van verbazing bijna van de bank. Nadat Aurora haar snoepjes op had, sprong ze zo op tafel om ze van Moonlight te pikken. Dat doet ze anders nooit hoor! Nou is Moonlight echt de sloomste van het stel, wat de snoepjes betreft. Of sloomste is het juiste woord niet, het is meer dat hij er niet zo op gefocust is als de anderen. Bij de jongste kattenkopjes moet ik met gevaar voor eigen huid een bakje met snoepjes neer zetten, want die duiken daar vol overgave en zonder nadenken in. Het wordt bijna naar binnen gezogen en binnen een paar seconden is zo'n bakje leeg.

Aurora wil het niet in een bakje, die wil gewoon een handje op de grond. Die eet ze beschaafd op en de rest durft haar daar niet bij te storen. Die wachten tot ze weg is van haar plekje om dan kruimels te komen zoeken. Maar Moonlight, die komt net zo enthousiast als de anderen op me af als de wekker gaat voor de snoepjes. Maar meer omdat dat leuk is om te doen, dan om de snoepjes die ze krijgen. Hij heeft hele perioden ertussen zitten, dat hij de snoepjes niet eens moet. Zo'n kieskeurig type is het. Dan krijgt hij een stokkie, dat vindt hij ook leuk en die wil hij dan opeens wel. Soms komt hij dan terug voor zijn snoepjes maar als ik die al niet zelf heb weggehaald, dan zijn ze allang opgepeuzeld door Skylar meestal. Die is het snelst klaar van allemaal, al zou ik hem dubbel zoveel geven.

Zo erg gulzig is hij met die snoepjes met als goede tweede Rainbow. Aurora krijg haar handje dus op de grond en Moonlight op de tafel. Want omdat Moonlight zo langzaam zijn snoepjes op staat te eten, wil Skylar nogal eens opeens hem wegjagen en zijn snoepjes stelen. Hij weet dat dat niet mag maar hij kan zich gewoon niet beheersen. Daarom geef ik Moonlight op tafel, dan heb ik wat meer overzicht en als ik dan 'eh eh' zeg tegen Sky, dan wil hij wel eens een beetje terug schrikken. Niet altijd maar soms wel. Want als Moonlight gestoord wordt, dan wil hij zijn snoepjes gewoon niet meer. Maar die Aurora zeg, met haar 'Skylar neigingen' zo opeens. Skylar lag al te loeren naar Moonlight maar die had ook niet verwacht dat zij op tafel zou springen!

Nou, ik ook niet. Moonlight had nog een paar snoepjes en is dan weer zo'n sul, dat hij die niet verdedigt. Geloof mij maar, van Rainbow en Skylar krijg je ze echt niet gepikt zonder gehavend uit de strijd te komen. Hij deelde de snoepjes met Aurora maar er waren er nog maar een paar. Het viel me nog mee dat hij er niet vandoor ging. Doet ze het gisteravond toch gewoon weer! En nu was Moontje niet zo snel geweest als de avond ervoor en lagen er nog meer snoepjes. Hij laat weer gewoon toe dat zij er ook van eet. Het was heel wat dat hij ook gewoon nog doorging met eten ervan. Normaal slaat hij dus gewoon op de vlucht, nu bleef hij toch van zijn snoep eten. Te lekker misschien.

Skylar stond met hele grote ogen te kijken naar dit gebeuren. Want ja, zo zijn er straks helemaal geen kruimeltjes meer voor hem zo. En dat is foute boel natuurlijk. Hij werpt een blik op mij en ik kijk terug. Hij besluit me te negeren, moppert en springt ook op tafel. Moonlight zit op het hoekje en hengelt af en toe met zijn pootje een snoepje naar zich toe. Aurora vindt het niet prettig dat Sky nu ook op de tafel zit maar wil haar ingepikte snoep toch ook niet kwijt. Zo zaten ze met zijn drietjes opeens op tafel, nog nooit gebeurd zo zonder vechten. Rainbow zit op de grond te hopen dat er wat zal vallen. Goh, bijzonder hoor, had ik niet verwacht zo. Als er geen kruimel snoep meer ligt, gaan ze alle drie van tafel. Rainbow gooit er nog een laatste inspectie overheen en dan keert de rust weer. Tot het ontbijt heb ik hopelijk geen last van ze.

Wel grappig, op de foto's zie je dat ik naar Empire zit te kijken. Ik had nog steeds seizoen vier niet afgekeken en ondertussen is seizoen vijf ook al zowat halverwege. Het kwam goed uit dat de tv het niet deed want wat ik had opgenomen, kon ik wel kijken. Raar maar goed, ik was al lang blij. Al heb ik ook Netflix en Videoland om te kijken. Dat scheelt. Ik vind empire een geweldige serie, maar soms heb ik even een pauze nodig. Te veel gedoe vind ik het dan, maar ik wil toch weten hoe het afloopt. Erg hè, dan kijk ik gewoon een tijd niet en na een tijd kijk ik dan weer een paar afleveringen. Ik heb nu weer lekker ruimte op de schijf.

Ik heb de hele zondag verder Youtube weer opgehad. Alleen die reclames steeds! Irritant zeg! Op de pc heb ik die uitgeschakeld. Maar op mijn tv zou ik niet weten hoe. Daarom krijg ik ze er nog steeds tussendoor. Vaak zijn ze ook stukken harder dan de muziek die ik op het staan en dan schrik je je een ongeluk. Tegen de avond reageerde Ziggo dan eindelijk, ik had ze 's morgens al een bericht gestuurd. Ik had goed signaal, ze snapten het ook niet. Ik heb die hele box maar gereset en het leek daarna of het helemaal niet meer goed zou komen. En toen opeens had ik weer tv. Maar echt opgelost is het niet. Ik kan niet naar 'terug kijken' en met regelmatige tussenpozen valt hij toch weer even weg. Raar toch? Het is al vanaf vorige week zo, ik had een mail dat ze in de nacht met het netwerk aan de gang zouden gaan en daar zit volgens mij nu iets niet goed meer. 

Maar ja, als ze niets kunnen vinden, dan schiet het ook niet op. Ja, het zijn nieuwe kabels zelfs en die zitten goed vast. Het werkt gewoon niet optimaal. Wat wel optimaal werkt nu, is mijn tank bij het dampen. Toen ik hem kocht, zaten gewoon die blijkbaar zeer nodige O ringetjes niet op hun plek en degene die hem voor me had gevuld, heeft daar niet naar gekeken, denk ik toch. Want nu die dingen wel op de juiste plek zitten, lekt er geen druppeltje meer en hoef ik dat mondstukje niet zo erg vast te draaien. Logisch natuurlijk dat die dolgedraaid werd zo snel, ik moest hem echt heel goed vast draaien om lekken te voorkomen maar die dingen zaten er dan ook niet tussen. Ik ben helemaal tevreden nu, kan ik weer lekker door dampen. Dat deed ik al hoor maar nu zonder lekken, dat is veel fijner. Nicotine zit er ook niet meer in, heb ik nou echt al die jaren gedacht dat ik daar zo verslaafd aan was? Hoe bestaat het!

Het is sprekend zijn vader,
maar houdt hij zijn mondje dicht,
dan heeft hij gelijk een heel ander gezicht.

Ria Niemeijer

Op zich is het niet erg, maar ik heb sinds gisteren gewoon geen tv meer. Ziggo is weer eens lekker bezig. Ik had een mail gekregen dat ze afgelopen maandag op dinsdag eraan zouden werken en vanaf dinsdag viel de tv continue weg. Heel irritant als je iets zit te kijken maar na een paar minuutjes kwam hij dan vanzelf weer terug. Nu is het beeld sinds gistermiddag weg en nog steeds niet terug. De reset van mijn modem heeft niet geholpen en de foutcode die hij geeft en wat ze daarover zeggen dat ik moet doen, dat werkt gewoon niet. Nu maar op Facebook iets gestuurd maar ja, Ziggo kennende kan dat nog al eens lang duren voor ik daar antwoord krijg. Ondertussen staat Youtube maar op, ik heb mijn muziekmappen en die speel ik nu af, ik moet wel wat aan geluid hebben hoor. Verder genoeg te doen, dus erg is het niet. Alleen vervelend.

Ik zat van de week nog even terug te denken, aan een jaar geleden. Dat lijkt wel een heel ander leven! Echt bizar gewoon. Hoe ziek voelde ik me toen wel niet. En op de één of andere manier waren de katten ook ziek, omdat ik ziek was. Daar werd ik dan weer mega ongerust door en zo zaten we met zijn allen in een vicieuze cirkel waar we maar niet uit leken te kunnen komen. Vooral Moonlight is erg op mij gericht en werd steeds het ziekst, met die aanvallen maagpijn erbij. Maar de anderen werden ook steeds ziek hoor. Aurora met haar oorontstekingen en het kuchen. Ook Skylar en Rainbow die zo aan het kuchen waren steeds. Oh ik was zo bezorgd dat ik straks met vier zwaar zieke katten zou zitten en dan natuurlijk de dierenarts niet zou kunnen betalen.

Wat een angsten allemaal en dan nog eens die nare ziekte die me zo beperkte ook. Tot ik Moonlight in elk geval, na weer zo'n maagpijn aanval, die ik gelukkig ook gefilmd had, binnenstebuiten heb laten keren bij de dierenarts. Hij was de gezondste kat die ze in lange tijd gezien had en ik moest 500 en zoveel euro afrekenen. Door de filmpjes had ze kunnen zien dat hij wel degelijk iets had gehad maar ze kon er niets van terug vinden. Ik vertelde haar ook van de anderen en ze begon door te vragen en kwamen we erop uit dat ik zelf ook zo ziek was. Daardoor kreeg de dierenarts opeens een soort van AHA erlebnis. Daar komt het door, door mij en mijn ziekte.

Want katten nemen heel veel van je over. Zeker een kat als Moonlight, gevoelig en zacht en erg gericht op zijn 'moeder' waarvan hij dan dingen overneemt. Katten verlichten zoveel bij je, waar je geen erg in hebt of weet van hebt. Als je thuiskomt met negativiteit vanuit je werk, dan absorberen ze dat. Ze healen je, alleen al door spinnend tegen je aan te komen liggen. Hun gespin heeft een frequentie waardoor dit mogelijk is, het is ook gezond voor hun eigen botten maar ook voor de jouwe. Ze nemen die dingen als negativiteit bij je weg, ze ontlasten je na een zware dag. Ze absorberen zelfs een slecht humeur. Daarom voel je je ook beter als je een kat hebt geaaid. Toen ik dat door had, dat ik op hen projecteerde, heb ik mijn zorgen om kunnen draaien. Ik maakte ze zowat ziek door zo te denken. Het roer werd volledig omgegooid.

Ook PeeT, mijn paranormaal therapeute, gaf me wat dingen om te doen en vooral hoe ik het Moonlight en de anderen, kon duidelijk maken dat ze niet te ver zouden gaan in de dingen bij me overnemen. En dat werkte als een trein. Binnen een paar weken waren ze allemaal niet meer aan het kuchen. Ik heb ze dat geen van alleen meer zien of horen doen. Ja, tenzij er eentje zich verslikt, dat gebeurt wel eens. Aurora heeft geen oorontstekingen meer gehad en ze zijn allemaal een soort van gegroeid, van binnen. Moonlight is weer helemaal zoals hij was toen Sunshine er nog was, weer zichzelf dus. Aurora is een schootkat geworden en de andere twee blijven boefjes maar ze zijn allemaal gewoon totaal gezond.

En nu ik dat boekje heb, waar de quotes van de afgelopen maand ook uit komen, daar lees je dat ook in, hoe dat zit, dat ze je met veel helpen ook. "Doe en denk als een kat", van Stéphane Garnier. Er staan nog wel meer dingen in, waarvan je hebt, nou inderdaad, zo kan het ook. En dat allemaal door katten te observeren, zijn eigen kat helemaal, is dat een boekje geworden. Een erg leuk boekje en daar staan dat soort dingen ook in en dan weet je dat het in elk geval niet aan jou ligt en dat je gek bent geworden om zo te denken want het is gewoon echt zo. Ik ben er namelijk van overtuigd dat mijn vier hartjes mij enorm hebben geholpen en dat ik zonder hen, nog veel en veel zieker zou zijn geweest. Ze hebben de boel hier voor me rechtgetrokken waar het te krom werd.

Bovendien, puur het feit dat ik voor ze moest zorgen, heeft me behoed voor het helemaal wegvallen van de wereld. Ik moest wel elke dag de bakken doen. Iets wat ik nu weer in een paar minuutjes gedaan heb, zo gebeurd. Vorig jaar was het een enorme opgave voor me en ik deed er dan ook heel lang over. In elk geval, zo voelde het, alsof ik uren met die bakken bezig was geweest en daarna was ik dan ook gesloopt. Dan moest ik even uitrusten. Maar later moesten ze ook weer eten, de bakjes moesten afgewassen worden en ze moesten regelmatig vers water. Door die dingen, moest ik er wel bij blijven. Zij hadden mij nodig, voor hun verzorging en dat gaf mij de drive om er voor ze te zijn, om erbij te blijven. Wie weet hoe anders het had gelopen als ik ze niet had gehad.

Je kan je wel voorstellen dat ze voor mij enorm veel betekenen, ze doen zoveel voor me. Ze geven me vreugde, liefde, plezier, ze zijn er voor me geweest en dat zijn ze nog steeds. Ja, ik word ook wel eens gek van ze, zeker de laatste tijd. Er zitten weer eens muizen tussen de plafonds, als ze van de woningstichting komen controleren dan zitten ze er niet maar als ze ze dan ergens anders bestrijden, dan komen ze hier ook weer heen, zeg maar. Maar daardoor worden de katten helemaal gek. Ik zie ze dan helemaal de kamer rond zitten kijken. Ze vliegen van hot naar her en Moonlight en Skylar vliegen dan ook met een bloedgang de kast op. En daar heb ik ze niet opgejaagd hoor.

Heftig is dat joh, als ze zo door de tent vliegen, en ik hoor niet eens iets maar ik weet ondertussen wel dat dat gewoon muizen zijn, die zij horen trippelen maar ik niet. Mijn mensenoren horen dat niet eens. Die muizen durven er hier toch niet uit dus ik zit goed, bovendien ben ik niet bang voor ze maar ik vind ze te schattig en zou ze gaan voeren. Dat kan je beter niet doen natuurlijk. Buiten het gedoe van de katten, heb ik er verder geen last van. En over een tijdje zijn ze hier dan ook weer weg, dit huis gebruiken ze meer gewoon als stukje van hun reis naar de andere huizen waar geen katten wonen. Geef ze eens ongelijk, als ik muis was deed ik het ook zo. Daar bij die vier grote roofdieren, die graag muizen zouden willen vangen, nee, daar zou ik dan ook maar wegblijven!