Vandaag is het een beetje rare dag. Ik ben wel wat aan het opruimen geweest maar niet zoals de afgelopen week. Ik ben een beetje aan het twijfelen. Als ik aan die zolder en boven begin, dan zit ik er voorlopig aan vast en dat wil ik ook niet. Misschien moet ik het een maandje uitstellen? Of twee weken, kan ook. Dat ik voor nu weer even met mijn schema aan de slag ga. Ik moet verder met mijn boek, en ook heb ik een hele berg zwarte dingen waar bloemen op geschilderd moeten worden. En om het laatste restje op te kunnen ruimen, heb ik die boxen wel nodig dus moet ik ze ook afmaken. Ik heb zelfs lege boxen staan in het zijkamertje. Maar dit keer, voor ik de zomer en winter ruil ga maken met mijn kleding, ga ik het de Marie Kondo test geven.

Zij doet bij alles de ‘spark joy’ test, als je gaat opruimen. Ja, ik wist dat eerst ook niet, hoe ze het precies bedoelde. Ze spreekt niet echt Engels en heeft een tolk bij zich. Ik vind dat ook nog reuze vermakelijk zoals Japanners Engels spreken. Zij is net zo’n Japans engeltje en als ze gaat opruimen, en wil kijken wat er weggegooid moet worden dan moet je dat van haar beetpakken en voelen “if it sparks joy”, of je er blij van wordt. Zo ja, houden, zo niet dan op de stapel weggooien of weggeven. Simpel en effectief. Zo ga ik dat over een paar maandjes ook doen, als ik weer van de winter naar de zomer ga wat kleding betreft. Dat zal een berg schelen. Ook met de dingen van de zolders ga ik dat zo doen. Maar dat komt ook nog wel.

Ik heb zitten schilderen maar dat ging niet zo snel als ik had gehoopt. Ik heb het dan ook weer een paar weekjes niet gedaan en dat merk je gelijk. Snel zeg, want ik moest weer even nadenken met van alles. Ik heb dan ook maar te putten uit één klein jaartje ervaring. Dat moet ik natuurlijk niet vergeten. Over een jaar of tien zal dat vast wat meer in mijn vingers zitten. Nu moest ik er gewoon weer even inkomen. Ik heb ongeveer de helft van groen en blaadjes voorzien. De andere helft moet nog en dan ben ik nog lang niet klaar. Daarna komen de bloemen en die zijn moeilijker dan het groen en dat zal dan nog langer duren. Dan moeten er weer details bij en afwerking met groen, het fijnere werk zeg maar. Daar gaat ook tijd in zitten.

Dus kortom, ik ben voorlopig nog wel even zoet voor mezelf. En mijn witte paard, waar ik al mee bezig was, dat wil ook graag af. Nou ja, het komt allemaal wel af een keer. Er zit geen haast bij maar ik heb wel aan Kim iets voor de lente beloofd en ik wil ook flessen gaan maken met lente thema dingen en ook kandelaars. Ik wil gewoon te veel en er zitten gewoon te weinig uren in een dag. Story of my life. Ik moet natuurlijk ook solliciteren en hoe dat straks bij het UWV zal gaan, daar heb ik ook nog geen idee van. Maar op de één of andere manier vind ik het heerlijk, misschien door mijn opruim manie van het moment maar ook dit is weer een soort van nieuw begin met een schone lei. Heerlijk! Wat kan een mens blij zijn met een ontslag. Ik ben op LinkedIn al benaderd voor banen in de logistiek maar ik weet niet of ik daar op zit te wachten. Geen stress meer en plannen is altijd stress gerelateerd. Dus tja. Misschien als ik echt niets anders vind?

Omdat ik een paar keer heb geschreven over mijn ‘meelezers’, die me helpen bij mijn boek en naar de grammatica en zinsbouw en dat soort dingen kijken, kreeg ik een aantal vragen. Vooral over wat tweelingzielen nou eigenlijk zijn. Als je erop googelt dan kom je echt van alles tegen. Dat weet ik nog wel van toen ik dat wilde gaan uitpluizen ergens begin 2014. Ondertussen weet ik wel dat de meeste van die mensen, of sites, het niet echt precies weten. Toch komen er veel dingen hetzelfde naar voren en er zit een hoop in maar echt hoe dat nou precies zit, dat weten ze niet. Vaak denken ze dat wel te weten maar als ik dat dan ga lezen, dan moet ik erom lachen. Leuk verzonnen hoor, maar nee, zo zit het niet.

Tot mijn grote verbazing, toen ik de Rulof boeken vond, stond het daar vol over tweelingzielen. Er zijn een paar boeken die er volledig over gaan. Ook over het ontstaan ervan wordt geschreven en aangezien dit kosmische informatie is, is het voor mij heilige informatie. Ik twijfel aan geen enkel woord en bovendien voelt het voor mij ook zo. En ik zou eigenlijk altijd mijn gevoel moeten volgens want ik heb het dan altijd bij het juiste eind. Heel vaak doe ik het niet, vooral wat mensen betreft omdat ik altijd op het goede hoop. Alleen gaat dat meestal totaal fout, dan blijkt later dat ik toch maar weer beter naar mijn gevoel had moeten luisteren. En vanaf nu ga ik dat dan ook echt doen. Dat scheelt. Soms wil je het niet zien maar je kan het maar beter wel zien. Oh ja, tweelingzielen. Hoe ontstond dat fenomeen?

Laat ik het voor hier niet al te ingewikkeld maken, daar zijn die 27 boeken van Rulof voor. Maar ik doe een simpele poging, ik laat wat dingen weg om het ook simpel te houden. Bij het ontstaan van de mensheid, had je miljarden en miljarden cellen en één zo’n cel had alles. Zowel de mannelijke als de vrouwelijke eigenschappen. En om te kunnen voortbestaan moet er worden voortgeplant. Daarom splitste die ene cel zich in een vrouwelijk en een mannelijke helft en kon er worden gezorgd voor nageslacht door te paren. Uiteraard zit er nog veel en veel meer aan vast maar dit is de turbo korte versie. Die andere helft, dat is die ene die bij jou hoort tot in de eeuwigheid.

Vele levens lang hebben we in harmonie samen geleefd maar hier, op deze aarde, werden we steeds bewuster van alles. En zo kwamen we ook tot het kwaad en uiteindelijk hebben we er zelf voor gezorgd dat we onze tweelingziel kwijtraakten. Pas als alles is ingelost en we hebben goedgemaakt wat we misdaan hebben, dan pas kunnen we weer samengevoegd worden. Dan pas kunnen we samen verder en ja, dat woord zegt het al, dan worden we zielsgelukkig. Door zo van elkaar gescheiden te worden, hebben we altijd dat gevoel dat we iets missen. Ons gevoel en ons onderbewustzijn weten hoe het zit. Soms komen we elkaar wel tegen en dan voel je iets maar je kunt het niet thuisbrengen. Of je hebt er niet eens erg in, dat kan ook. Of je bent kort samen maar je voelt dat dit niet kan. Dat komt omdat dat die oorzaak en gevolg nog niet zijn opgelost. Het is kosmische liefde en die moet je verdienen. Die krijg je niet zomaar.

Er is wel een uitzondering en dat is als ze samen voor een doel geboren worden. Dan zijn ze niet even oud hoor, of uit hetzelfde land, dat  kan in alle mogelijkheden zijn. Maar als ze dan samenkomen dan voelen ze dat ze voor elkaar bestemd zijn. Niets krijgt ze uit elkaar en ze hebben dan een taak om de mensheid te helpen. Daarom zijn de liefdesliedjes ontstaan en zijn er zoveel mensen op zoek naar hun andere helft. Maar ooit, dan ben je er voor altijd mee samen. Dat kán nog even duren. Wat er in die boeken staat, dat is heilige waarheid voor mij. Ik heb het hier wel erg kort door de bocht verteld hoor, er zit meer aan vast. Maar dat kan je in die boeken lezen, daar kan ik niets aan verbeteren.

"Door wetenschap bereikt men veel, doch slechts de liefde voert tot volmaaktheid."

Rabindranath Tagore Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Ook vandaag weer bizar bezig geweest. Nu met schoonmaken van alles. En achter elkaar, stoffen, stofzuigen, dweilen. De wc ook schoon, badkamer gedaan. En ondertussen mogelijkheden zien om nog wat meer dingen te organiseren. Want oh ja, dat kan daarheen en dan kan dat andere weer daarheen. Ik heb het zelfs opgeschreven voor ik het zou vergeten. Ik sta er zelf helemaal perplex van. Misschien komt het ook omdat ik van de week, na die eerste aanval, zat te wachten op de kramp aanval. Die kwam niet en ook ’s nachts niet. Daar was ik nog het meest verbaasd over. Want dan kan ik eigenlijk wel echt heel erg veel meer dan, pak ‘m beet, een maand geleden. Dat ging toen echt niet.

Niet zoals het afgelopen week is gegaan in elk geval. Niet normaal hoor, ik heb afgelopen week geloof ik meer gedaan dan het hele jaar daarvoor. En het kriebelt gewoon nog. Ik kan nog wat extra dingetjes doen hier beneden en als het dan nog niet over is, dan ga ik gewoon boven verder. Misschien moet ik me gewoon op die zolder storten. Nou ja, we gaan het wel zien. Het zijn maar een paar kleine dingetjes nog en het is niet zozeer het organiseren als herorganiseren. Soms zie je pas later dat er iets toch nog beter kan. Normaal zou ik dan denken ja dag, het is zo al een stuk beter, dat komt nog wel. Maar nu, met die rare bui, wil ik het gewoon direct nog beter maken. Laat ik er maar gebruik van maken. Voor hetzelfde geld is het volgende week over.

Nu is lekker alles schoon en ik ga ook zo even douchen. Dan sta ik in dubio over erna. Ga ik dan dat laatste loodje opruimen doen of ga ik heerlijk aan het schilderen? Hm. Wat een dilemma. Het is niet dat ik niet moe ben hoor, ik ben bek af. Dat is het rare er juist van. Ik snap er helemaal niets van maar ik geniet er wel van. Het is prima en het mag zo blijven natuurlijk. Als ik dan een totaal opgeruimd huis heb, inclusief de zolders, dan zal ik het heus wel op andere manieren kunnen gebruiken. Het is in elk geval niet iets dat schadelijk is of zo. Het is ook anders dan toen ik nog rookte. Dan neem je veel vaker even een paf pauze of zo. Dat deed ik in het begin met dampen ook nog wel, uit een soort van gewoonte. Dat dampen op zich doe ik ondertussen ook al een heel stuk minder. En als ik bezig ben, dan ben ik bezig en heb ik er helemaal geen behoefte aan.

Bizar eigenlijk dat een mens zoveel jaar kan denken verslaafd te zijn aan zoiets vies. Ja, ik durf het bijna niet te zeggen maar ik zou zo zo’n zeikerige ex roker worden. Het is dat ik erop let hoor. Anders zou ik er echt over gaan klagen. Van de week ook, in de hele vroege ochtend, stap ik naar buiten om te gaan lopen, ruikt het hele trappenhuis naar rook. Gatverdarrie zeg! Dat is even vies. Of ik heb er geen erg in, zoals de laatste keer bij mijn kleindochter. Dan roep ik in paniek dat ik ruik dat er iets in de fik staat. Mijn dochter zuchtte ‘ma, ze steekt net een sigaret op hoor’. Oh jeetje, is dat wat ik ruik? Nou ja. Ik ga er echt niet over zeuren, maar wat vind ik het smerig ondertussen. Ook iets dat ik nog steeds niet helemaal begrijp.

Nog iets waar ik niet vrolijk van werd, ga ik mijn mailbox ongewenst even opschonen, zie ik een mailtje; welke scootmobiel past er bij u? Nou ja zeg, het ís dat het bij ongewenst staat hoor, anders was ik nog bozer geworden. Beginnen dat soort dingen nu al? Hoe komen ze erbij om je zulke mailtjes te gaan sturen opeens? Zijn ze helemaal belatafeld! Als ik daar nou op google of zoiets, maar gewoon omdat je vlakbij de 60 bent, dat vind ik te ver gaan. Wat mij betreft is 60 het nieuwe 40 en dan heb je nog lang geen scootmobiel nodig. Als het allemaal goed is dan, dat is wel een vereiste. Als ze het nou vorig jaar hadden gestuurd maar nu? Nee, ik vind het niet kunnen hoor.

Kim en Daan zijn gisteren op kraambezoek gegaan. Voor Kim ook wel bijzonder om eindelijk het kindje in het echt te zien, die ze al maanden lang op de foto heeft gezet. Ik hoor je denken maar dat komt omdat Kim elke maand een foto nam van de moeder en haar buik. Een zogeheten groei-shoot.  Toen ze net zwanger was de eerste foto en zo elke maand een foto op de zelfde plek. Zo zie je langzaam maar zeker die buik groeien. Kim vond dat geweldig om te doen en nu was het kindje dan geboren. Ik had al zo’n kandelaar gemaakt voor een tweeling en die had ik aan Kim laten zien. Zoals met al mijn spulletjes, als je ze in het echt ziet zijn ze veel mooier. Toen de kleine meid geboren was, vroeg Kim gelijk aan mij; ‘mam, kan jij voor mij ook zo’n geboorte kandelaar maken?’ Ik zei natuurlijk direct ja, en zij zorgde ervoor dat ik alle gegevens in handen kreeg. En toen ben ik begonnen en van de week is ze hem komen halen en ze was er zelf ook helemaal weg van. Omdat het nu niet voor een tweeling was, zoals de eerste die ik gemaakt had, had ik een ruitje over. Daar heb ik een meisje op een schommel op gemaakt. Ik vond die wel fijntjes genoeg om bij het geheel te passen.

Ik heb er met veel plezier aan gewerkt en het is een idee dat totaal uit mijn eigen hoofd is gekomen. Ik zag die kandelaar en ik wist opeens wat ik ermee kon doen. Voor de tweeling had ik toen al een opdracht lopen, ik wist alleen niet wat ik kon maken. En toen opeens wist ik het, zo ga ik het doen. En al zeg ik het zelf, het is er nog veel mooier uitgekomen dan ik zelf had gedacht. Je hebt iets in je hoofd en dat wil eruit maar het komt er niet altijd uit zoals je gehoopt had. Soms heb je een mazzeltje en komt het er nog veel mooier uit dan je gedacht zou hebben. En zo’n mazzeltje had ik nu met dit idee. Bijzonder eigenlijk wel. Als je dan hoort dat de ouders van die kleine meid er echt heel erg blij mee waren, dan doet je dat echt heel erg goed. Een schot in de roos was het! Zoiets maakt je hele week gewoon goed.

"De meerderheid heeft nooit gelijk. Nooit, zeg ik je! Het is een van die maatschappelijke leugens waar je als vrije en intelligente man wel tegen moet rebelleren. Wie zijn de mensen die de grootste groep van de bevolking vormen -- de intelligenten of de dommen? Ik denk dat we het erover eens zijn dat het de dommen zijn, ongeacht waar op de wereld, het zijn de dommen die de overweldigende meerderheid vormen."

George Bernard Shaw Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik had gedacht dat ik vandaag wel klaar zou zijn maar helaas, of niet helaas maar joepie, er is nog meer te doen. Wel het allerlaatste dan hoor. Ik moet dingen naar boven brengen en dan is het de beurt aan de kasten hier in de kamer en de keukenkastjes onderop. Die gaan we nog even stroomlijnen qua inrichting en dan is alles maar dan ook echt alles beneden helemaal perfect georganiseerd. Maar het neemt wel verdraaid veel tijd in beslag. Ik ben al bijna echt een volledige week aan het ruimen. Maar goed, je krijgt er dan ook wel iets voor terug. Het is geen verloren tijd die ik erin heb gestopt.

Vandaag dus nog een dagje ruimen en dan denk ik morgen de boel doen. Maandag weer strak aan mijn schema houden, als dat kan. Dan geeft dat ook weer een lekker gevoel, net als me goed aan mijn dieet houden. Als het kan wil ik lekker slank de zomer in, dat zal ook schelen als het weer een hittegolf wordt. Daar zit ik niet echt op te wachten hoor, zeker niet voor de cits en andere diertjes. Ik hoop natuurlijk op een mooie zomer maar dan niet boven de 25 graden alstublieft! Maar een flink aantal kilo’s minder scheelt ook al. Voor de cits niet, die lopen met een bontjas. Dat is van later zorg, eerst even de boel hier aan kant nog.

Gisteren zag ik op Netflix iets voorbij komen, tidying up met Marie Kondo. Ik zit midden in die opruim woede dus net iets voor mij. Ik ruim en organiseer eigenlijk al zo’n beetje zo als dit Japanse engeltje mensen het aan probeert te leren. Geweldig hoe zij dit doet en ik heb er toch weer wat dingen bijgeleerd. Mooi hoe ze ook het huis zelf bedankt en eert. Echt iets typisch Japans en iets dat ik zo aan hun cultuur kan waarderen. Al vind ik dat ze ook een hoop rare dingen hebben hoor. Ik hoop dat ik al de goede tips kan onthouden. Maar grotendeels doe ik al precies de dingen zo als zij het uitlegt. Dat zit blijkbaar gewoon in me. Niet verkeerd maar wel vermoeiend hoor.

Ondertussen, ik schrijf tussendoor vaak een stukje als ik even kom uitpuffen, heb ik de kast in de huiskamer gedaan. Ik heb opeens een volle plank meer plek. Die is ondertussen ook weer gevuld maar goed, het is dan ook gelijk meer opgeruimd. Bovendien staat alles netjes voor het pakken. De keuken heb ik ook al bijna klaar, alleen het laatje nog. Zo’n laatje leidt een eigen leven, je kan het zo netjes opruimen maar het is dan toch heel snel weer een rommeltje van van alles door elkaar. Ik blijf volhouden maar het laatje is erg eigenwijs en lijkt alles te doen om zo snel mogelijk weer zo’n rotzooitje te zijn. Het laatje is weer keurig nu hoor maar voor hoe lang?

Uit de blog van gisteren heb ik een stuk weggehaald. Het blijkt dat mensen het maar interpreteren zoals het ze uitkomt want wat ik schreef, ging over bedrijven in het algemeen maar dat schijnt niet te mogen want dat geloven ze toch niet. Ik interpreteer dingen ook op mijn eigen manier en van mijn dochter, krijg ik zelden iets te horen over het werk. Al wordt ze daar nu opeens van beschuldigd. Dat hadden wij vroeger al zo afgesproken, niks over de zaak graag, omdat we bij hetzelfde bedrijf werkten en dan heb je het straks over niets anders meer. Als ik tegenwoordig al iets hoor dat is dat juist van anderen die er nog werken of ze werken er ook niet meer maar die horen weer via via wat. Grappig is dat toch dat ze toch vinden dat het zit zoals ze zelf denken. Zoals de waard is... Op zich interesseert het me ook geen Jan Jota meer maar mensen denken van wel. Ik ben er weg, streep eronder en lekker op naar iets nieuws. De rest is ouwe koek en voor mij van generlei nut en of waarde. Lijkt mij heel duidelijk zo.

Er is weer eens een hoax op Facebook, ook zoiets. Ik heb ook een eigen pagina en ben dus beheerder maar ik had de melding nog niet gezien. Daarom zei ik, dat zal vast een hoax zijn. Ze zouden, van Facebook dus, mensen die lid waren van een groep maar daar niet veel reageerden, uit die groepen gooien. Dat leek mij niet mogen en daarom leek het mij ook een hoax te zijn. Maar ik kreeg direct weerwoord dat mensen, die ook groepen en pagina’s hadden, al direct 500 man kwijt waren. Nou heeft mijn pagina er niet eens zoveel hoor maar ik vond dat echt niet kunnen. Uiteindelijk, na een hele dag daarover emmeren en flippende mensen, ik deed ook mee hoor, bleek dus dat het een hoax is. Ze schonen de boel wel wat op maar verwijderen uit je groep, dat doen ze niet hoor. Er is genoeg over te lezen, dat ga ik allemaal niet uitleggen.

Waar ze echt een keer beter iets aan zouden moeten doen, zijn van die nepprofielen. Dat zijn mensen uit Nigeria of Ghana, die proberen dan zo je vriend te worden. Vooral single ladies zijn in trek want die kunnen ze dan misschien wat geld uit hun zak kloppen. Al jaren verwijder ik zulke vriendschapsverzoeken. Die zijn dan van Amerikaanse militairen, of artsen zijn ook in trek. Meestal een foto van een redelijk aantrekkelijke man en dan zie je bij zijn vrienden of nog niemand, want het is een splinternieuw profiel of je ziet er alleen maar vrouwen. Ik heb er een radar voor, ik weet altijd gewoon of iets klopt of niet, ik trap er niet in. Maar van de week heb ik toch zo gelachen.

Dit was er duidelijk eentje met humor. Ik kreeg zo’n vriendschapsverzoek en ik moet er al om lachen. Ik klik altijd voor de lol op het profiel, want dan verwijder ik het verzoek en kan ik het direct als spam markeren. Op die manier kan diegene je niet meer toevoegen en is een soort van geblokkeerd gelijk. Maar toen ik zag wat hij geschreven had, bij wat hij deed voor de kost, schoot ik echt spontaan in de lach. Hij was namelijk zelfstandige bij Chercheur d’Or. Ik spreek school Frans en wist gelijk, dat betekent goudzoeker. Hilarisch vond ik het, ja wel verwijderd hoor en gelijk spam van gemaakt. Maar ik heb er even een screenshot van genomen, dit keer was het een Italiaan trouwens. Ik wilde jullie ook even laten mee lachen.

De tv die ik ooit heb uitgeleend, had ik mooi als beeldscherm kunnen gebruiken voor mijn nieuwe pc. Daar was hij namelijk ook voor uitgerust. Helaas kreeg ik hem toen terug al zonder de handleiding maar goed, ik had wel gehoopt dat het ding het nog zou doen want ik had er zelf nog nooit plezier van gehad. Maar ja, zo ben je dan hè, dan leen je dat uit. Alleen jammer dat hij het helemaal niet meer doet. Ach, ik heb nog een goed beeldscherm maar deze was veel groter nog en met een speciaal scherm. Dat had wel heel mooi geweest maar ja, pech. Jammer dat ik er zelf nog nooit van heb kunnen genieten. Zo gaat dat, niks aan te doen. Op de foto, de onderste, zie je dat hoekje met mijn zelfgemaakte of beter zelf beschilderde dingetjes. Zo moet er nog aardig wat ook geschilderd worden. Morgen eerst echt de boel heel goed doen en daarna kan ik daaraan beginnen. Want tja, de kasten zijn echt allemaal perfect nu. Tijd om iets anders aan te gaan pakken!