Vandaag ook een enerverende dag. Ik moest naar Rotterdam Zuid, daar ken ik de weg helemaal niet goed want daar kom ik nooit. Ik ging naar de PC techneut, een betere pc kopen. Dan laat ik daarna, als die er eenmaal staat, deze opschonen en die zet ik dan netjes weg. Zo kom ik nooit zonder te zitten, want zoiets als vorig jaar dat wil ik nooit meer meemaken. Ik kan gewoon niet zonder desktop, niet voor mijn blog, niet voor mijn boek en niet voor mezelf. Daar ga ik dus morgen voor zorgen. Vanaf volgende week wil ik ook een start maken met solliciteren. CV is gemaakt, dan ga ik me eerst inschrijven bij diverse sites, zoals Stepstone en Job@ of weet ik veel. Ik vind ze wel. Vanavond komt de PC meneer hierheen met de nieuwe pc. Hopelijk gaat alles goed en kan ik zonder problemen van alles gaan genieten. We gaan het beleven vanavond. 

Ik zou met Kim vandaag eigenlijk de stad in gaan maar ja, die zit lichamelijk net zo raar in elkaar als haar moeder. Haar hele rug of weet ik veel wat precies eigenlijk, zit vast of er zit iets knel. Gisteren met spoed naar de fysio gegaan en nu zit ze helemaal ingetapet en moet ze morgen weer terug. Dat ging dus ook niet echt door. Niet dat ik nou zo ver kom in de stad hoor, maar dat gaat toch al stukken beter. Ik vind het gewoon altijd te druk in de stad. Normaal al, laat staan met feestdagen. Soms moet je er wel aan geloven maar toch, als ik het kan vermijden dan doe ik dat liever. Samen met Kim is dan wel gezelliger maar goed, dat komt wel weer als het met haar weer wat beter gaat. Ik ben haar maar gaan halen voor een bakkie koffie hier.

En ook heb ik haar de geboorte kandelaar meegegeven. In opdracht van haar en Daan heb ik nog zo'n geboortekandelaar gemaakt. Als hij als cadeau gegeven is, dan zal ik de foto's ervan hier wel plaatsen. Maar dat moet nog even wachten tot na zaterdag. Deze is helemaal schattig omdat ik nu het deurtje en ook nog een raampje overhad, het was geen tweeling dit keer. Daar heb ik dan ook nog een klein schilderijtje op gemaakt. Bovenin zitten er van die kleine lampjes, erg schattig. Ik ken die mensen ook en ik heb een kaars voor ze gemaakt, met leuke teksten. Zo eentje op batterijen, lekker veilig om neer te zetten. Zeker bij kinderen en huisdieren. Sinds ik katten heb, kan ik niet zomaar overal kaarsen neerzetten. Ik heb een stel van die halve zolen in huis, die slaan de vlammetjes uit en meer van dat soort rare dingen.

Dan zit alles onder de kaarsvet of stel dat er eentje omvalt. Ook lopen ze er dan langzaam langs en dan zie je zo die staart in de fik vliegen. Je schrikt je gewoon een hartverzakking. Daarom ben ik wel blij met die kaarsen op batterijen. Echte vind ik leuker hoor maar dat is voor hier echtniet te doen. Dan maar the next best thing. Als het ergens in kan waar er geen staarten door het vlammetje gehaald kunnen worden, dan gebruik ik vaker van die grote theelichtjes. Ook bij kleine kindjes vind ik de batterijenversie fijner. Niet dat een pasgeboren baby kwaad kan ermee natuurlijk. Ik ben wel benieuwd wat ze ervan zullen vinden. Maar dat hoor ik ook pas zaterdag. Ook hier weer, Kim zag het nu zelf, in het echt is mijn werk zoveel mooier. Ik zie dat ook wel, als ik foto's neem, dat verschil. Alleen zou ik niet weten hoe ik dat anders kan krijgen. Dat zou wel beter zijn.

Ik heb vandaag ook een pakketje gemist van PostNL. Ik moet het nu wéér ergens anders ophalen. Vandaag had ik er geen puf meer voor hoor. Ik heb alleen geen idee wat het kan zijn. Ik héb wel iets besteld, maar daar heb ik van DHL al bericht van gekregen. Dat is nog onderweg. Alleen daar is ook weer zoiets raars aan de hand. Als ik op die track & trace klik, dan lijkt het alsof ze het pakje zullen gaan afleveren in een DHL pickup point in Oud Beyerland! Nou ja, dat is toch raar? Ik naar die bestelling kijken maar nee hoor, ik heb gewoon betaald om het thuis te laten afleveren. Maar goed, ik wacht nog even af voor ik te hard ga roepen en er straks niets aan de hand zal zijn. Even geduld nog maar, al ziet het er raar uit.

Nu ga ik zo meteen even de cits eten geven, dan voor mezelf even eten maken. Niet vergeten vandaag mijn blog te plaatsen. Zo dom was dat gisteren. Moest ik alles weer helemaal opstarten ook nog want via mijn telefoon is dat een heel gedoe. Ik had het al wel op mijn site staan hoor, alleen niet op Facebook geplaatst. Echt weer een actie voor mij. Ik moest er opeens aan denken, heb ik het nu wel op Facebook gezet? Ik zoeken op mijn gsm, nee, het stond er niet. Zuchtend liep ik naar de pc en startte alles maar weer op. Daar zal ik vandaag maar goed opletten. Ik ben nog wel eens warrig blijkbaar.

Ik heb nog steeds last van mijn opruim en organiseer manie. Ik heb nog wat dozen bijgekocht. Ik heb gemerkt dat ik het bijzonder prettig vind, als alles te zien is in die boxen. En dat is bij deze zo en nu weet ik opeens veel beter waar alles is en blijft. Maar omdat die meneer met de pc vanavond komt, heb ik een boel in het zijkamertje gegooid. Dat kan ik daar mooi morgen allemaal uitzoeken. Ik heb een supergrote box om mijn Artwerk in weg te stoppen. Ik moet ook nog wat boodschappenkarretjes hebben, daar moet ik dus voor naar de stad. Daar kan ik ook de spullen die nog niet verkocht zijn in doen. Als ik dan naar een braderie ga of zo, kan ik die karretjes zo in de auto zetten.

Ik moet alleen uitzoeken, of weet iemand dit, hoe of waar ik vind waar de braderieën zijn in Rotterdam en omstreken. En ook hoe ik daar dan een kraampje kan huren. Ik wil niet naar allemaal hoor maar ik wil het wel alvast weten. Dan kan ik kijken of ik daar heen wil of daar. Wat ik al zei, als je mijn spulletjes in het echt ziet, dan zijn ze echt veel mooier blijkbaar. Dan is zoiets af en toe gewoon een betere optie? Ik zal het nog wel merken. Ik heb nooit echt veel voorraad maar dat geeft niet, los is los. Maar zo'n lijstje met verschillende markten en dat soort dingen, dat zou wel handig zijn. Online kom ik er niet goed uit, maar ik ben dan ook niet zo'n goeie speurneus. Het zal wel goed komen, het heeft dan ook helemaal geen haast. Voor nu, eten maken voor ons met zijn allen. Zij eerst en dan ik. Morgen weer verder opruimen, dan maar even geen schema. Wat ik al zei, nu kan het nog! 

"Je kunt de zee niet oversteken door alleen naar het water te staren."

Rabindranath Tagore Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Zo grappig, ik had een vriendin gevraagd om mijn CV naar 2019 te tillen maar ik had zelf ook een poging gewaagd. Laten we het maar op onzekerheid houden, dat ik het aan anderen vraag terwijl ik het zelf ook best kan. Dat bleek wel toen ik het aan haar liet zien. Ze heeft hem gelijk voor zichzelf gepikt, zo goed vond ze hem. Ik heb hem naar Kim ook gestuurd, die gaat ook haar eigen CV erop aanpassen. Zo zie je maar, als je denkt dat je iets niet kunt, gewoon doen en dan merk je dat vanzelf wel. Wel heel erg grappig dat mijn moeder zich er ook weer eens mee moest bemoeien. Ik had een mail met mijn CV als bijlage gestuurd naar mijn vriendin. Met Kim had ik er eentje gedeeld via Onedrive. Zij had hem open geklikt en moest lachen. Zie maar op de foto, 1 / 3 en 1013 woorden.

Voor zij dat zo liet zien heb ik daar voor geen seconde over nagedacht of naar gekeken. Zo gaat het wel vaker hier. Ma laat nog steeds regelmatig van zich horen. Wel zo prettig hoor, zo'n klein lijntje met boven. Er zou een knuffeluurtje moeten zijn of zo, of een soort van Hemel Skype. Dat zou helemaal geweldig zijn. Dat is echt het enige dat er nu aan ontbreekt want ik weet waar ze is, ik weet dat ze het goed heeft. Maar gewoon, haar af en toe eventjes kunnen zien, dat zou het echt geweldig maken. Dat komt wel, ooit, maar dat is nog wel ver van ons bed. Het is in elk geval al prettig dat ze laat zien dat ze alles in de gaten heeft. Daar zijn wij allemaal wel blij mee.

Vandaag weer veel gedaan maar toch ook meer op opruim en organiseer gebied dan op wat anders. Nou ja, ik heb eerst de hele ochtend aan die CV gewerkt om hem te perfectioneren. Hij is nu klaar en voorlopig hoef ik daar niets meer aan te doen. Het is wel een groot bestand, 8 MB of zo. Maar goed, dan heb je ook wel wat. Ik vind hem zelf ook wel mooi. Ik weet eigenlijk nooit wat je erin moet schrijven en zo maar dit keer ging dat aardig snel. Natuurlijk heb ik ondertussen ook best veel ervaring opgedaan in het schrijven. Al was het alleen al door dit blog elke dag. Dat werpt toch zijn vruchten af, op schrijfgebied in elk geval wel. Dat is alleen maar gunstig. Vooral in dingen uitleggen ben ik blijkbaar behoorlijk goed. Al vond ik zelf altijd, dat ik daar geen geduld voor had, vroeger. Toch is dit nu iets, waar ik vaak complimenten over krijg. Vooral over de ingewikkelde materie van de Rulof boeken. Dat is al pittige kost maar het wordt ook nog eens door verschillende mensen, verschillend geïnterpreteerd. En dan gaan er dingen langs elkaar heenlopen en dan gaat het mis. Of mis, maar dan krijg je onnodige discussies. Als ik iets niet weet, dan geef ik dat echt direct toe. Ik weet verdorie enorm veel, dus voor de dingen die ik niet weet hoef ik me echt niet te schamen. Maar als ik iets wel weet, echt weet, dan ga ik daarvoor door het vuur. Maar gelukkig kan ik me goed uitdrukken en dingen verwoorden en dan komt de boodschap meestal wel zo over, als hij bedoeld is. Toch komt het nog steeds voor, dat iets totaal anders wordt begrepen dan de bedoeling is. Lastig is dat en je zult het nooit kunnen voorkomen. Zeker met dingen typen, of zoals de appjes of de smsjes, daar gaat het vaak mis mee. Je hoort de intonatie niet, je ziet geen gezichtsuitdrukking en je voelt geen emotie in woorden in beeld. Daar zit hem nou juist de kneep.

In een groep op Facebook, zal je het ermee moeten doen. Maar bij appjes bij familie of vrienden, kan je maar beter even bellen als je ziet dat het mis gaat. Dan krijg je gelijk een heel andere reactie, als het goed is dan. Ik merk het al hier, dat niet iedereen het op dezelfde manier leest. Grappig is dat toch. We zitten eigenlijk stuk voor stuk allemaal in ons eigen kleine wereldje en we vinden het raar dat niet iedereen zo is als wij zijn. Al leer je daar wel veel over, als je opgroeit, toch, je blijft erdoor op het verkeerde been gezet worden. Of je wordt erdoor in de maling genomen, als je verwacht dat iedereen zo eerlijk is als jij. En al leer je dan door schade en schande, toch zal je door zo te denken nog vaak genoeg op je gezicht gaan. Niets is moeilijker dan iets begrijpend te lezen, of te voelen wat de schrijver bedoelt.

Vandaar dat ik die meelezers gevraagd heb voor mijn boek. Redigeren, oké daar heb je er niet zoveel voor nodig. Maar hoe wordt het gelezen, hoe wordt het verwerkt, vinden mensen het spannend of saai? Vinden ze het langdradig en gaan ze erbij zitten gapen? Allemaal dingen die je graag wilt weten als je een boek aan het schrijven bent. Het schrijven zelf gaat zo vlot even niet. Maar ja, ik ben ook opeens zo actief als de neten. Ik heb gewoon geen tijd om te zitten schrijven. Echt hoor, ik word gewoon moe van mezelf. Vandaag ook, ik ging naar de Action, om te zien of ze nog van die afsluitinkjes hadden, voor die dozen. Ik had er een paar zonder meegenomen zondag blijkbaar. Nee, die hadden ze niet meer maar wel een groter formaat doosje. Die nam ik dan maar mee, en de doosjes zonder sluiting weer mee terug want ik wilde ze wel hebben.

Kom ik terug, krijg ik het weer hoor. Hup allerlei andere dingen op mijn bureau, veel weer leeg en opnieuw inruimen. Die dozen of boxen zijn heel fijn want ze zijn doorzichtig en dan zie ik tenminste wat erin zit en waar alles is. Voor een warhoofd als ik heel prettig. Oh jee, toen kwam ik opeens nog wat van die grotere dozen te kort. Ze konden namelijk heel gunstig gestapeld worden. Oké, ik weer terug en de rest van de middag weer verder daarmee. Tot ik weer weg moest. Later, toen ik richting huis ging, dacht ik, goh, ik ga hier eens rechtsaf. Oké, notitie voor mezelf: nooit meer doen! Ik heb ik weet niet hoe lang midden in de stad vast gezeten. Daar werd ik echt niet vrolijk van. Nu ben ik weer thuis gekomen net, voor de derde keer vandaag.

Ik vind het niet erg hoor, van dat schema af te gaan, als het om zo'n reden is. Ik heb het afgelopen jaar dit helemaal niet meer gehad en daardoor is ook niet meer alles zo strak georganiseerd als het altijd was. Dat begint nu lekker weer helemaal terug te komen dus daar moet ik maar gebruik van maken. Het is niet dat ik zit te luieren op de bank, dus dat mag. Nu kan het nog, straks niet meer zoals nu. Ik heb nu een tafel vol lege dozen staan, waar alles eerst in zat maar die niet zo handig waren. Daar ga ik morgen wel wat mee doen, of niet, overmorgen kan ook. Morgen heb ik al een beetje volgepland eigenlijk. Nou ja, maakt niet uit. Die aanval van werklust die gaat voorlopig nog niet weg! Best lekker eigenlijk, ik heb dat wel gemist. Zo zie je maar, als er een last van je schouders is gevallen, dan trekt de rest ook snel weer op... Je moet het alleen even durven!

"De mens is alleen datgene wat hij van zichzelf maakt."

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Vanmorgen een groter stuk gaan lopen dan vorige week. Nu had ik moeite om de trap op te komen, kijk dan heb je een lekker stukje gelopen. Dat blokje van vorige week ging me te gemakkelijk. Fijn hoor, als dingen makkelijk gaan maar totaal geen uitdaging. Daarom een flink stuk 'blok' eraan vast geplakt. Daar kan ik deze week ervaring in opdoen, zeg maar. Gaat dit straks ook weer zonder inspanning, dan komt er weer een stuk bij. Ik ben goed bezig, al zeg ik het zelf. Ook heb ik een CV gemaakt dat niet misstaat in 2019. Wel grappig want ik had daar een site voor gevonden en ik was de hele ochtend bezig geweest met het overzetten van al mijn gegevens van de oude CV in het document op die site. Eindelijk was ik klaar, wil ik het downloaden, moet je ervoor betalen. Ja zeg, als ik dat had geweten, dan was ik er niet eens aan begonnen.

Uiteindelijk ben ik dat hele ding maar weer over gaan zetten in een document van mezelf en heb ik op ingenieuze wijze toch mijn CV zo gekregen als het daar er ook ongeveer uitzag. Ik zeg het wel vaker, ik ben zeker niet voor één gat te vangen. Alleen ben je wel gelijk je hele dag daardoor kwijt. Maar goed, geeft niet, ik heb er een mooi en modern CV voor terug. Dat kan nooit kwaad en het is alvast gebeurd. Ik wilde eigenlijk ook een soort van standaard sollicitatiebrief maken maar ja, kan dat eigenlijk wel? Ik denk dat ik gewoon een goeie ga schrijven voor mijn eerste sollicitatie en daar dan gewoon steeds stukken uit ga halen. Daar moet je ook erg voorzichtig mee zijn hoor. Als teamleider heb ik er genoeg moeten lezen en dan kwam je ze wel eens tegen, waarin ze iets niet goed hadden aangepast en stond er nog iets van een andere sollicitatie. Je kunt je wel voorstellen dat die gelijk de prullenbak in ging. Laat ik dan in hemelsnaam diezelfde fout niet maken.

Ja, de werkweek is al goed begonnen weer. Gelukkig heb ik toch nog wat kunnen ontspannen het weekend. Ik heb veel gedaan en hard gewerkt maar ik heb ook hard gelachen. Mijn cits hadden een soort van slapstick bui met zijn allen. Zo leek het toch. Ze haalden echt van alles uit en waren zo erg met elkaar bezig. Ik was constant kleine en grote ruzietjes aan het sussen en gillende katten aan het helpen. Ze waren achter elkaar aan aan het rennen of aan het boksen met de nodige kabaal en vliegende haren. Alleen niet op een erg agressieve manier maar op een soort komische manier. Lastig om uit te leggen. Het was zo hilarisch af en toe, dat ik het echt uitschaterde. Echt hoor, ik zat gewoon in mijn eigen woonkamer een lachfilm te bekijken. Wel vaak pauze hoor, maar toch, als ze 'uitzonden' dan was het grappig.

Ik zal een scene beschrijven. Moonlight lag op zijn eigen rare manier, bovenop de harde verwarming te slapen. Ook al iets dat er op zich al raar uitziet. Rainbow komt aangewandeld en gaat vogeltjes zitten kijken op het raamkozijn. Opeens ziet hij vanuit zijn ooghoek Moonlight liggen, een verdieping lager. Ik zit het allemaal op mijn gemak te bekijken vanaf de bank. Rainbow draait zijn koppie schuin, dat kan hij toch al zo schattig, en gaat Moonlight zitten bekijken. Terwijl hij dat doet, zie ik dat hij zijn pootje heel langzaam omhoog trekt. Oh jee, die gaat meppen. Ja hoor, dat doet hij en Moonlight manoeuvreert zich vanuit zijn lastige positie zo, dat hij terug kan meppen. Rainbow lazert van het kozijn af en valt in het mandje ónder de verwarming. Zoals ik al verwacht had, probeert hij nu vanuit die positie Moonlight een mep te geven.

Moonlight moet zich nu weer heel moeilijk omdraaien, het is zo'n smal en scherp stuk hete kachel, anders kan hij niet terug meppen. Ze krijgen nu een soort van bokswedstrijd in slowmotion, geen gezicht. Terwijl Moonlight uithaalt, lazert hij opeens van de verwarming. Ik kon al bijna niet meer maar zat zacht en stiekem te lachen, ik wilde ze niet laten schrikken. Allebei boos zijn ze ondertussen en uiteindelijk rent Moonlight luid jammerend weg met Rainbow op zijn hielen. Ergens halverwege de trap komt het tot een confrontatie en Moonlight zie ik voorlopig niet meer. Rainbow komt later weer bij het raam zitten, vogeltjes kijken. Tja, zo gaat dat hier, moet je je niets van aantrekken. Nee, daar moet je van genieten. Als het echt heftig ruzie is, dan grijp ik wel in maar dit is gewoon komisch.

In de avond wilde ik lekker mijn serie af gaan kijken op Netflix. Koffie was al gepakt, damper bijgevuld, ik kon de serie aanzetten. Aurora komt eraan gewandeld en ze wil op schoot springen. Ik ken dat en dan zit ik straks met een droge bakkes en koude koffie omdat ik haar dan niet wil storen als ze zo lekker ligt te slapen op mijn schoot. 'Even wachten', zeg ik tegen haar en ze knippert met haar grote blauwe ogen. Ik wilde gelijk even de schemerlamp naast me aandoen en dan ook gelijk mijn koffie en damper binnen handbereik zetten op het tafeltje naast de bank. Anders gaat zij weer moeilijk zitten doen, als ze een beetje klem komt te zitten als ik me voorover buig om die dingen van de tafel te pakken.

Om het licht daar aan te doen, draai ik me half van de bank af met mijn achterwerk, dan kan ik precies bij het schuifje om dat voor elkaar te krijgen. Geen idee of ze nou beledigd was of in een jolige bui maar ik geef een gil en spring omhoog omdat ik zo een voorpootje vol nagels in één van mijn billen krijg. De voor haar dichtst bijzijnde. Au joh, rotmeid! Terwijl ze zich snel uit de voeten maakt, ze weet heus wel wat wel en niet mag, moet ik me toch lachen! Als ze later ziet dat ik lekker zit, komt ze toch weer naar me toe en springt ze op schoot. Ik kijk naar haar en moet grijnzen, gelukkig met het feit dat ze zich zo eigen voelt om me een tik op mijn kont te geven. Ja oké, plek zat maar toch, ik vond het geweldig grappig!

Dat zijn maar twee van die verhaaltjes, ze zijn echt het hele weekend bezig geweest. Ook dat ik Skylar weer uit een krabpaal zie donderen, terwijl er een enorme nieuwe staat, waar dat niet kan gebeuren. Nou ja, misschien komt dat nog wel, ik vind het prima. Gelukkig vond ik Moonlight daarnet wel lekker liggend in één van de hangmandjes. Toch nog één kat die slim is en weet waar het lekker ligt. Ik heb in elk geval weer flink genoten van mijn harige gekkies. Ze kosten dan wel behoorlijk wat zo bij elkaar maar ze zijn in goud niet te betalen voor wat ze me ervoor terug geven. De lol, de humor, de knuffels, de geniet momenten en de onvoorwaardelijke liefde, daar kan geen geld tegenop. Zo is het dan ook nog eens een keer!