"Zijn is zichzelf kiezen.

Origineel: Étre, c'est se choisir.
Bron: L'être et le néant. Voor de volledige tekst zie: ethiopiques.refer.sn"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Was het geen schitterend weer gisteren? Ik heb ervan genoten en de cits ook. Die hebben de hele middag zowat op het balkon gezeten. Wel lastig hoor want al is het niet echt koud, de verwarming begint dan toch echt te loeien. Misschien even lager zetten voortaan, tot ze weer binnen zijn. Ik moet toch opstaan om de deur dan weer dicht te doen. Als Skylar alleen zit, heb ik geen problemen met de deur dicht doen. Hij gilt toch moord en brand als hij weer naar binnen wil, dus dat is niet erg. Maar zit Aurora er ook bij, dan wil ik die twee niet klem zetten op zo’n klein stukje ruimte. Dat is erom vragen en daarom kon dat gisteren niet. Zij zat er steeds bij. Af en toe een beetje staar wedstrijd maar geen gevechten en dat laatste wil ik zo houden.

Zelf ben ik tussen de middag een flink eind gaan lopen. Heerlijk zeg, zo in het zonnetje, frisse wangen van de wind. Wat kan je daar toch van genieten. Niet alleen daarvan maar ook van het feit dat je gewoon een uur kan gaan lopen, zonder daarna totaal kapot te zijn. En met tranen over je wangen naar het toilet moeten lopen daarna, omdat je hielen zo’n zeer doen. Wat een genot als je niet zoveel pijn hebt. Toen ik net de deur uit was, viel het me eigenlijk op met hoeveel energie ik de winkels voorbij was gelopen. Vorig jaar rond deze tijd, kon ik niet eens tot die winkels komen, lopend. Zo erg was het toen, zo goed is het nu. Toch wel fijn als dat je zo opeens even opvalt.

Gistermiddag zag ik Rainbow erg enthousiast zijn toet wassen. Dat doen ze natuurlijk wel vaker maar het viel me zomaar even op. Maar later op de avond, tegen de snoepjes tijd, kwam hij bij me liggen en hij lag me met maar één oog aan te kijken. De linker hield hij dicht. Ik mocht er natuurlijk ook niet even naar kijken. Ik dacht wel direct aan dat wassen van die middag. Zou hij iets in zijn oog hebben of een tik gekregen hebben met per ongeluk het nageltje in zijn oog? Als hij dacht muisjes te horen tussen het plafond, trok hij hem wel even wijd open om het daarna toch weer tot een klein spleetje te knijpen. Hij heeft er wel duidelijk last van. Ik hoef dus niet per direct naar de dierenarts te vliegen maar ik wist wel, even in de gaten houden.

Vanmorgen was het nog steeds zo en het wordt er niet beter op. Vanmorgen had ik ook even visite maar direct daarna heb ik toch maar naar de dierenarts gebeld. Hij knijpt dat oogje nog steeds dicht en als ik nu probeer te kijken, lijkt het wateriger dan gisteren. Met zo het weekend voor de deur, hoe krijgen ze dat toch altijd voor elkaar, durf ik het niet af te wachten. De tas staat al klaar, hij zit er bij te snuffelen, niet wetend dat ik hem daar in zal gaan stoppen en mee naar de dokter ga nemen. Net op het balkon zag ik hem wel met twee open ogen. Maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Anders moet je in het weekend weer driedubbel betalen. Zouden die katten van mij een dealtje hebben met de dierenarts hierover? Als ze wat hebben is het verdorie meestal in het weekend!

Even afwachten maar dan tot we geweest zijn, hopelijk is het niets ernstigs. Daar ga ik in elk geval van uit. Wat ik wel ernstig vind ook, is dat die plaaggeest weer zo bezig is hier. Ik heb er al eens over verteld. Iemand aan de ‘andere kant van de sluier’, een astrale zeg ik altijd maar, plaagt mij al jarenlang. Dingen zoek maken of verplaatsen. Ik heb getuigen genoeg verzameld in de afgelopen jaren. Het is niet iets dat ik me verbeeld. De laatste paar weken is het weer raak. En dan raak ik daar weer erg gefrustreerd door. Ik had een paar weken geleden mijn ‘Sunshine’ ketting afgedaan. Ik kreeg van Kim iets moois met zoetwaterparels voor de kerst en dat heb ik even gedragen. Bij de armband kon ik ook mijn eigen armband doen, die een magneetsluiting heeft. En toen had ik opeens die armband niet meer. En ik moest die buiten bij het boodschappen verloren zijn. Die dacht ik in elk geval niet meer terug te zien.

Toen wilde ik van de week mijn Sunshine ketting weer om doen. Maar die lag niet meer waar ik deze speciaal had weggelegd. Nou ja! Echt hoor, dit is echt niet leuk. De laatste week ben ik dus overal aan het zoeken, zo tussen de bedrijven door. Op de gekste plekken heb ik al gekeken. Ik wist pertinent zeker waar ik hem gelegd had maar toch, in het kader van “je weet maar nooit” toch overal maar zoeken. Ik werd een beetje pissig, ik ben er erg aan gehecht om meer dan één reden. Boos riep ik dan ook uit; ‘ik wil verdorie mijn sierraden terug en snel ook!’ Een uurtje of zo later, ging ik naar het toilet, ligt daar die parelarmband?! Nou ja! Dat is gewoon onmogelijk! Hoe blij ik daar dan ook mee was, ik bedoelde toch echt die ketting en die wil ik ook nog steeds terug.
Vanmorgen wilde ik een shake gaan maken voor ontbijt, ik loop naar de keuken, is die beker weg?! Dit kan gewoon echt niet hoor! Ik heb gisteravond de beker afgewassen en op het matje gezet om af te druipen en te drogen. De deksel en het shakeplaatje met gaatjes liggen er nog steeds op maar die hele beker, waar 500 ml makkelijk in kan, die is weg. Schiet mij maar lek, die kán toch niet zomaar verdwijnen. Het is geen klein dingetje dat onder de ijskast kan schieten of zo. Onder de bank in de huiskamer heb ik zelfs gekeken maar de beker is en blijft weg. Kom op nou zeg, ik heb echt wel iets beters te doen. Uit pure frustratie heb ik maar een reep gepakt maar ja, daar heb ik die beker niet mee terug.

Mijn visite kent mijn plaaggeesten ook en heeft ook nog mee geholpen met zoeken maar nergens in het hele huis is er een shakebeker te vinden. Lust je nog peultjes? Dus hoe ik dat op ga lossen weet ik nog niet. Morgen maar een andere kopen als ik hem vandaag niet vind. En omdat ik veel te doen heb en ook nog naar de dierenarts moet, zal dat niet waarschijnlijk zijn. Ik weet ook niet meer waar ik die dan zoeken moet. Ik ben overal al geweest. Zal je zien, als ik morgen een nieuwe heb, dan staat de oude opeens weer op zijn plek. Ik ken dat ondertussen al zo’n beetje. Ik hoop het kettinkje ook een keertje te mogen terugkrijgen.

Ondertussen ben ik bij de dierenarts geweest met de knipogende Rainbow. En mijn knip is weer tot de bodem leeg. Rainbow moest eerst een kleurstof in zijn oogje, dat hecht zich vast aan beschadigingen. Ik wist niet dat hij zo hard kon mauwen zeg, onderweg ging hij me tekeer! Skylar was er niks bij. Maar goed, dat spul liet zien dat hij een flinke kras heeft over zijn netvlies. Hij pest zowel Moonlight als Aurora altijd en ja, dat krijg je er dan van. Hij heeft een flinke haal in dat oog en het was goed dat ik toch gekomen was. Hij mag er niet in wrijven en zo had hij het dit weekend kunnen verergeren. Nu kreeg hij een injectie met een pijnstiller en zalf. Die zalf moet vier tot zes keer per dag worden aangebracht. Ik ben dus heel even blij geen baan te hebben nu. Vrijdag moet hij terug voor controle. Blijft hij er niet af dan moet ik vanavond of morgen een kap halen voor om zijn nek. Hopelijk blijft hij eraf.

Maar ze heeft hem verder ook onderzocht en toen ik vertelde dat hij niets eet dat hard is, keek ze ook naar zijn gebit. Ze schrok want zijn tanden zitten vol tandsteen. Ja niet gek, zo krijg je ze niet schoon. Daar eten de anderen veel brokjes voor. Bovendien weegt hij 6,66 kg. Mijn kleine duiveltje! Jeetje zeg, die lunch gaat gehalveerd worden. Volgens mij steelt hij dus veel meer eten van de anderen dan ik in de gaten heb. De 28^e moet hij dus naar de kliniek in de stad, onder narcose gaat hij dan. Dan gaan ze zijn gebit reinigen anders heeft hij over twee jaar straks al een half gebitje. Dat willen we niet. Ik heb nu een tandenpoets vinger mee, dat moet ik gaan oefenen en dan kan ik het met een dierentandenborstel gaan proberen. Maar toch moet het gereinigd worden, dan kan ik met een schone lei beginnen.

Ja ja, daar was ik al bang voor. Bij de kassa wist ik het al, mijn arme gespaarde centjes voor noodgevallen zal snel slinken de komende weken. Op de terugweg heeft hij maar heel eventjes gemauwd. Alsof hij wist dat we nu naar huis gingen. Hij snapte niet dat de reistas al open was, hij wilde er zo graag uit dat hij dat niet gezien had aan de bovenkant. Oh wat was hij dankbaar! Helemaal blij liep hij alles in huis koppies te geven. De heerlijkheid. Hij ging wel even wrijven maar ik riep hem direct tot de orde. Hij is nog steeds helemaal happy en voelt zich door die pijnstiller vast ook een stuk prettiger want het moet flink zeer doen zoiets. Vandaag nog even op hem letten en nog een keer zalf doen bij zijn oog. De komende dagen tot zes x per dag zijn oog doen en één keer per dag gelijk zijn tanden poetsen met mijn tandenpoets vinger. Ik heb het te druk om een baan te zoeken bijna. Nou ja, gelukkig kan het nu redelijk makkelijk want geloof me, komende dagen is dat hetgene wat me het meeste bezig zal houden... 

"Hij sprak voortdurend over liefde, maar liet niemand in zijn nabijheid."

Elias Canetti Oostenrijks schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1981) 1905-1994

Hopelijk gaat het straks met wat minder frustratie, daar bij het UWV. Van diverse mensen had ik al gehoord, je moet gewoon een afspraak maken. Dat is veel fijner, zien ze ook met wie ze te doen hebben en kan je rechtstreeks op vragen antwoord krijgen. Dan kan je ook gelijk aangeven dat je best omgeschoold wilt worden naar een richting waar veel vacatures in zijn op dit moment. Ik noem maar even, onderwijs. Ik kan best goed dingen uitleggen en iets met taal, hartstikke leuk. Dus ja, ik vond dat wel een goed idee. Ik bellen naar het UWV vanmorgen, vlak na achten.

De dame was uiterst vriendelijk maar kon niet veel voor me doen. Aanvragen is altijd digitaal, iets wat ik nog steeds echt bizar en belachelijk vind. Het kan pas een week voor je echt werkeloos bent, in mijn geval is dat per 1 maart en dan moet je vier weken wachten of je wel of niet goedgekeurd bent . Dus ja, als je geen centjes op je rekening hebt, dan raak je in de problemen. Ik heb al gehoord dat je voor de tiende van elke maand, mits je de uitkering toegewezen krijgt, dan wel je geld binnen krijgt. Ik kreeg bij de RMC altijd op de 21^e betaald. Toen leuk en prettig zo vroeg in de maand, nu opeens gedegradeerd tot lastig. Ik moet dus extra dingen van mijn laatste salaris betalen, dingen die tussen de 21^e en de 10^e van de volgende maand vallen. Zo dan. Dat is best veel want daar zit dan ook twee keer huur, zorg en dat soort hoge vaste lasten bij in, op deze manier. Niet zo prettig dus. Ze betalen ook pas achteraf. Dus je geld van maart, krijg je in april, moet ik ook goed incalculeren. Het wordt een heel geregel voor mezelf, licht autistisch als ik daarin ben.

Het bedrag wordt bij mij een hele berg minder want ik had ook onregelmatigheidstoeslag bij mijn salaris en dat valt sowieso weg. Maar op mijn vraag om een afspraak, verwees ze me terug naar “mijn werkmap”. Daar moest ik ook digitale stappen voor nemen. Ik zou daar wel naar gaan zoeken dan. Met schuim op mijn lippen belde ik Kim, ik moest even mijn stoom afblazen hoor. Wat een doolhof! Ik had het nog steeds niet gevonden en ik had al zoveel aangeklikt, ik werd er bijna wanhopig van. Ik ben zelf heel georganiseerd en ik vind het niet logisch zoals ze die site hebben gemaakt. Arme mensen die nooit online komen. Die worden pas echt gek! Ik hing Kim op, nou ja, de telefoon dan. Ik ging maar weer bellen. Ondertussen is het daar blijkbaar veel drukker geworden en moest ik lang wachten. En ja hoor, ik vond het zowaar. Wel voor niks want dát kan pas als je al daadwerkelijk de uitkering hebt. Zucht.

Dat wordt dan ook maar allemaal verschoven. Echt hoor, wat raar en hoe frustrerend. Ik zat, toen Kim klein was, in de bijstand. Ik heb op eigen initiatief, toen Kim naar school kon, een baan gezocht en toen ik die vond, liep het al in de soep. Ook toen, geen mogelijkheid tot sparen gehad, logisch, bijstand is geen vetpot. Maar ze zouden me dan geen geld geven die maand, want ik had een baan. Het was december en ik werd zo boos. Ik zei, dan zeg ik de baan wel af, ik ga niet zonder eten en drinken zitten in deze feestmaand. Klaar. Toen hebben ze me mijn ‘vakantiegeld’ gegeven, zodat ik toch de maand kon rondkomen. Bizar toch, met al die profiteurs die niks willen, word je nog gestraft ook, als je uit jezelf gaat werken. Ze zouden je verdorie een maand extra moeten geven, zodat je een nette outfit kan kopen! Het blijft een kromme wereld, wat dit soort dingen betreft.

Wat ik al zei, ik heb mazzel hoor met mijn oprotpremie. Ik ben van plan daar die 1^e maand mezelf salaris van te geven. Dat wat ik dan van de UWV krijg, dat heb ik dan ondertussen binnen en loop ik niet achter het verhaal aan. Dan heb je een maand speling want ik ben bang, dat als je straks een baan vindt, dat je dan ook weer tegen zoiets, als wat ik toen meemaakte, aan zal lopen. Om mezelf maak ik me niet eens druk. Het is meer dat ik weet dat er mensen zijn, die er wel door de ellende in gaan. Ik snap niet dat ze daar niet over nadenken. Blijkbaar maakt het niemand wat uit, als ze mensen de ellende in helpen. Mij wel maar ja, ik heb er niets te zeggen helaas. Ik zou de hele boel omgooien. En nee, mensen die willen profiteren zouden van mij ook niet vrolijk worden. Maar het zou wel eerlijker gaan voor hen die wel willen. Nou maar weer even iets anders, genoeg frustratie voor vandaag.

Het is natuurlijk Valentijn vandaag. Ikzelf vind dat commerciële rotzooi en dat is niet omdat ik single ben hoor. Wat ik wel hilarisch vond, is dat er gisteren op het nieuws was, dat je jouw relatie vandaag kon laten verbreken via het anti Valentijns-platform Pleurop. Ik lag dubbel! Je kan verlepte bloemen sturen, of een Eau de Vinaigre of Eau de Poisson (vis) en een stom gedicht of brief sturen naar je toekomstige ex. Stomme Johan, rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw, als ik iets vies vind dan denk ik aan jou… Zoiets. Echt ik kon niet meer bijkomen! Ze maken het voor je uit ook. En ze geven een Afterparty, waar je misschien je nieuwe ex wel kunt ontmoeten. Echt hoor, zo grappig! Kijk zelf maar, klik hier  .

Mijn dochter daarentegen, heeft zoiets leuks voor haar hubby gedaan! Ze heeft weer zo’n heerlijk en prachtige taart gebakken, als eerste. Maar ze heeft ook een schattig boekje gemaakt voor hem. Met alle dingen die ze leuk vindt aan en met hem. Met tekeningetjes erbij van poppetjes, die een klein beetje op hun lijken. Zo leuk! Ik kan dan genieten omdat ik weet dat die twee nog steeds zo gek op elkaar zijn, dat ze nog dit soort dingen doen. Dat geldt voor hun allebei. En dan vind ik het toch een klein beetje leuk. Voor hun wel. Ik heb er hier een paar bladzijden bij mogen doen van haar. Ik ga ze niet allemaal plaatsen maar wat dat betreft kon ik erg moeilijk kiezen. Ze waren stuk voor stuk leuk en ik weet wel zeker dat hij er blij mee zal zijn. Ze heeft in elk geval haar best gedaan om met iets origineels te komen. Dat vond ik zo leuk!

Ik ben zelf niet zo’n romanticus maar toch, als je een partner hebt, die je laat weten dat hij of zij je waardeert, dan is dat altijd leuk. Alleen vind ik, net zoals met Moederdag of Vaderdag, dat moet je niet alleen op die ene dag in het jaar doen. Daar worden alleen de chocolatiers, bloemisten en dat soort zaken rijker van. Doe het een maand eerder of later of zo, dan moet je zien hoeveel alles scheelt in prijs. Daarom vind ik het niets, maar de liefde zelf, ja die is en blijft prachtig! Zomaar opeens een bosje prachtige bloemen krijgen, dat vindt toch iedereen leuk? Of gewoon een klein kaartje, het gaat om het gebaar. Doe gewoon eens iets liefs voor iemand, zomaar, spontaan. Dat voelt voor jezelf erg leuk maar zeker ook voor degene die het ontvangt. Dat is pas echt een win win situatie!

"Alleen de waarheid kan het onrecht tarten; de waarheid óf de liefde.

Origineel: Seule la vérité peut affronter l'injustice. La vérité ou bien l'amour.

Bron: Requiem pour une nonne
"

Albert Camus Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960