"Iemand liefhebben is: de enige zijn die een wonder ziet dat voor anderen onzichtbaar blijft."

Francois Mauriac Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1952) 1885-1970

Toen ik zondag wakker werd, het zal zo rond een uur of vier geweest zijn, te vroeg nog om op te staan, werd ik hele verdrietig wakker. Het duurde nog een hele tijd voor ik erachter kwam, dat waar ik zo verdrietig over was, een droom was geweest. Zo raar ging dat, zo heb ik het nog nooit ervaren. Of in elk geval weet ik dat nu niet meer. Ik had ook zo raar gedroomd! Ik had gedroomd dat ik naar die informatiesessie ging, van die opleiding. Ik liep te haasten en te vliegen, exact weet ik het allemaal niet meer maar ik was weer zo aan het spacen zeg maar. Ik kom daar aanvliegen, nog net op tijd was ik er. Er waren veel mensen en ik ging nog bijna een verkeerde dame achterna ook. Ik moest bij iemand zijn en die leek ik al goed te kennen. Er werd gezegd dat we aantekeningen moesten maken en ik besef opeens dat ik mijn tas niet meer heb. Daar zat alles in natuurlijk en ik raak gelijk een beetje in paniek. Want ik weet wel dat ik net mijn tas nog wel had. Wat had ik er dan mee gedaan?

Ik zeg dat ik mijn tas moet gaan zoeken. De mensen wijzen me erop dat ik wel moet zorgen dat ik op tijd ben en alles gevolgd heb, anders gaat het mooi niet door allemaal. Ja, dat begrijp ik wel maar er is iets met mijn tas gebeurd. Mijn portemonnee zit er ook in, met alle pasjes. Normaal heb ik nooit geld bij me maar ik had het geld van de auto, dat ik kreeg van de sloperij, er nog in zitten dit keer. Ik moest terug om hem te zoeken. Ik vlieg de straat weer over en ik zie heel erg in de verte de brievenbus staan, waar ik iets in heb gestopt want ik moest ook nog van alles verzenden, herinner ik me opeens weer.

Ook de CD met Turkse muziek die ik in de auto vond, heb ik daar op de post gedaan. Ik weet ook opeens weer, dat ik daar mijn zwarte tas bovenop heb gelegd, om mijn handen vrij te hebben. En ik ben in alle haast zonder die tas weer doorgelopen. Tergend langzaam lijk ik dichterbij de brievenbus te komen. De tas, eentje die ik jaren geleden al weg heb gedaan, zie ik liggen. Bovenop de brievenbus! Oh wat ben ik weer stom bezig met al dat gehaast. Daar word ik zo vergeetachtig door!

Als ik er bijna ben zie ik dat de tas open is. Nee hè! Het zal toch niet waar zijn?! Maar helaas is het wel waar, de portemonnee is weg. Mijn hart zinkt in mijn schoenen. Nu moet ik alles direct gaan regelen en blokkeren. Welke pasjes zaten er nog meer in? Mijn rijbewijs, bonuskaarten van allerlei winkels, mijn OV chip, van de bank natuurlijk. Oh mijn hemel, wat doe ik mezelf toch aan elke keer? Ik word er zo verdrietig van. Ik moet even tot mezelf komen en ik word dus wakker in het echt. Ik lig dus klaar wakker, te bedenken wat ik zo meteen allemaal moet gaan regelen. Ik voel me op exact dezelfde manier verdrietig als een week geleden, toen ik die aanrijding had. Ik moet mijn bankpasje blokkeren en noem het maar op allemaal! Wat een gedoe weer. En die opleiding met baan kan ik nu ook wel op mijn buik schrijven. Goed geregeld allemaal weer Ria, denk ik boos bij mezelf.

Ik probeer me te herinneren waarom ik dat al niet gelijk heb gedaan, dat pasje blokkeren is toch wel uiterste noodzaak. En zo kom ik langzaam tot het besef dat het maar een droom was. Nou ja zeg, wat is dit nou weer voor iets raars? Ik begrijp er helemaal niks van. Maar diep opgelucht ben ik wel, dat het in elk geval maar een droom was. Is dit even gek zeg! Ik ben weer in slaap gevallen. Nog steeds in opperste verbazing over wat ik net heb meegemaakt. Ik weet dat ik nog zo’n soort droom heb gehad daarna. Dat was een totaal andere situatie maar wel weer mijn portemonnee kwijt. Als ik weer wakker word zo rond half zeven, ga ik er maar uit en weer moet ik echt even bedenken dat ik het maar gedroomd heb allemaal. Het leek zo echt te zijn, bizar dit!

Ik zag op Facebook dat de beheerder van de Pagina Sappho’s Stray Cats, bezig was met een veiling te organiseren. En opeens ging er een lichtje bij me op. Ik heb haar benaderd en zij vond het ook een goed idee. Want mijn goede idee hoeft niet door iedereen goed gevonden te worden. Hier op deze site, kattebelletjes, heb ik een hele pagina staan met uitleg wie en wat Sappho’s Stray Cats is en doet. Nu ga ik op haar pagina mijn kattensnoepjes-potten zetten. Leuk Scrabble woord trouwens. Als ik dan via haar pagina potten verkoop, of via mensen die via haar pagina op mijn pagina iets kopen, en dan zeggen dat ze via Sappho’s willen kopen, dan gaat er 10% van naar de katten in Griekenland. Lumineus idee vond ik het zelf en gelukkig vond Caroline dat ook. Ik heb al iets geregeld, aan Caroline wanneer het erop komt! Alle beetjes helpen.

Dan heb ik nog vreselijk gelachen van de week. Een vriendin van mij is heel fanatiek aan het sporten geslagen. Ze lijkt wel verslaafd en ik vind het zo knap van haar! Ze zou graag willen dat ik ook zou gaan sporten maar ja, buiten het feit dat ik daar ook een broertje aan dood heb, heb ik daar de tijd, de puf én het geld niet voor. Ik heb vroeger wel veel gesport, vooral aerobics vond ik geweldig maar daar moest ik mee stoppen omdat ik splintschenen kreeg. Dat is enorm pijnlijk en het heeft jaren geduurd voordat ik daar vanaf was. Paardrijden is ook iets waar ik erg gek op was, ben eigenlijk, maar ook iets dat mijn portemonnee nooit meer heeft kunnen ophoesten. Dat zou ik nog het liefst gaan doen, mocht ik ooit die miljonair worden die ik verdien te zijn.

Ik zei van de week, via messenger, dat ik toch ook maar zou gaan sporten. Daar werd ze helemaal enthousiast van. Ja, dat is ook het beste en dat zou het inderdaad ook zijn maar ja, de redenen voor mij heb ik al genoemd, waardoor dat niet mogelijk is. Wat ik dan ging doen? Ik zeg ik ga op bitterbal! Voor haar een totale anticlimax natuurlijk maar ik lag dubbel. Ik had het eigenlijk nog langer moeten rekken en vertellen dat ik de keuze had uit twee sporten maar dat ik niet kon kiezen. Maar ja, daar had ik weer niet op tijd aan gedacht natuurlijk. Want ik had dan kunnen kiezen tussen bitterbal of gehaktbal. Dat zijn toch wel twee sporten die ik best zie zitten. Vooral met een beetje andijvie erbij, zou gehaktbal gewonnen hebben maar bitterbal is meer algemeen en voor bijna iedereen. Heel flauw ja maar ik vond hem geweldig grappig!

Wilde ik gisteren hetzelfde geintje maken in de familie app, lukte dat niet. Mijn lollige broer stuurde al; ‘goh, jij ook al? Ik ga op bitterbal.’ Partypooper! Daar ging mijn geintje. Nou ja, je kan ze niet allemaal tuk hebben want mijn nicht was er vlak daarvoor wel in getrapt. Die stuurde alleen maar, nou ik wacht wel tot je aanval van gekte over is. Toen moest ik wel bekennen dat ik op bitterbal zou gaan. Nu is de lol er wel af hoor. Sporten zal voor mij bij mijn trampoline blijven. Dat vind ik nog steeds leuk om te doen. Al zou ik dat alleen veel vaker moeten doen. Maar ja, die dagen vliegen zo voorbij, dat lijkt te blijven. Het is niet anders. Maar wie weet krijg ik het binnenkort wel heel druk. Werken en studie en volgens mij loop je als apothekersassistente ook wel aardig wat. Dan krijg ik weer beweging genoeg. Komt vast goed!

"Het is goed voor een niet-geleerd iemand om citatenboeken te lezen.

Origineel: It is a good thing for an uneducated man to read books of quotations."

Winston Churchill Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Toen ik van de week voor die Nissan belde, werd er niet gereageerd. Maar toen ik belde vlak voordat ik wist dat ik alsnog zou gaan kijken naar Lila, pakte er een dame op. Het werd een raar gesprek. Ik ben namelijk een levende leugendetector. Ik zeg het nooit, ik doe er niets mee en ik wil er ook niets mee doen, maar als je tegen me liegt, dan weet ik dat gewoon. Heel vaak komt er dan ook direct in mijn hoofd hoe het dan wel zit. Niet altijd maar soms wel en dan is het helemaal grappig. Kim kan er over meepraten. Die werd als kind helemaal gek van mij, iets wat ik me levendig kan voorstellen. Ik wist het zodra ze loog en ik kon gelijk zeggen hoe het dan echt zat. Ze vond dat echt een rot eigenschap van me. Ik vind het ook niet altijd leuk hoor.

Vooral als mensen glashard in je gezicht staan te liegen, dan is het moeilijk om er niets over te zeggen. Maar ik doe het niet. Ja, zoals bij Kim wel, maar die was ik aan het opvoeden. En ook mijn partners waren er niet altijd blij mee. Tenminste, diegene die de boel bij elkaar loog en bedroog, kon dat niet uitstaan. Hij werd er altijd woest om en bleef ijskoud doorgaan en volhouden. Maar toch, hij wist gewoon dat ik het wist. Ik doe er nooit wat mee hoor, want bijna alle mensen liegen. Ik ook, geef ik eerlijk toe anders zou ik liegen. Bij mij is het ondertussen alleen om mensen niet te kwetsen en ook als het makkelijker is omdat je geen gezeik en strijd wilt. Daar heb ik gewoon geen zin meer in maar ik wéét het wel. Dat iemand liegt, dat zal die voor zichzelf af moeten gaan leren, ooit. Dat zoeken ze maar lekker zelf uit ook dan.

Dus die dame zat lekker te liegen. Misschien had ze de auto erop gezet om te kijken hoe of wat. Maar misschien zei ze wel tegen haar moeder dat er niemand reageerde omdat ze dan de auto zelf zou krijgen? Ze zei direct oh, ja, ik heb de auto er al afgehaald en uw berichtje ook verwijderd. Ik zei dat ik naar de advertentie zat te kijken, dat die er gewoon nog stond. Oh ja, nog niet helemaal gedaan want dan zou het geen verrassing meer zijn voor de kinderen. Want haar moeder had opeens besloten de auto te schenken aan alle kinderen. Ze deed alsof het om een Audi van een paar toen ging, in plaats van een klein en erg oud Japannertje. De leugen droop eraf als dikke groene slierten olie. Ik krijg dan meestal een beetje een grijns op mijn gezicht. Ik wenste haar en al de andere kinderen veel plezier met de enorme schenking en ik hing grijnzend op.

Aan de andere kant, die man van de vorige eigenaar van Lila, deed ook raar. Bleek achteraf ook gewoon zijn manier van doen te zijn in combinatie met een beetje onzekerheid en voorzichtigheid. Gelukkig zijn er ook nog goede mensen, en daar reken ik mezelf ook onder hoor. Ik zou niemand oplichten of te kort willen doen. Omdat ik dat niet prettig vind en omdat ik weet dat ik dat ook weer terug ga krijgen. Daar zit ik niet op te wachten. Dan doe ik liever iets liefs en dan krijg ik dat ook terug. Logisch toch? Soms begrijp ik waarom iemand liegt en soms zie ik het nare erachter. Maar ik laat ze gewoon gaan, ik zeg er niks van. Laat maar, ik weet in elk geval altijd al snel meer dan genoeg. Ieder het zijne mét de gevolgen ervan.

Nu zit ik al drie dagen te proberen om in te loggen op die UWV site, nu staat het er tenminste weer op dat je tot vanavond 21 uur niet kan inloggen. Je krijgt in elk geval vier dagen extra de tijd als je dingen had met deze einddatum. Toch aardig. Ik moet wel voor morgen kunnen doorgeven hoe of wat met die opleiding. Dat wat ik gestuurd had was een hele dure opleiding maar waar ik me nu voor heb opgegeven en wat direct een sollicitatie blijkt te zijn, is volgens mij nog gratis ook. Bovendien ga je ook direct betaald aan het werk! Nu heb ik geen flauw idee wat dat salaris dan zal zijn. Het is in elk geval voor 24 uur per week, als je aangenomen wordt en je start al in mei. Het mooie is dan weer, mocht het zelfs nog minder zijn dan wat ik van de UWV krijg, zij dit aan zullen vullen tot het bedrag waar ik recht op heb. Maar ja, daar kom ik ook al een flink bedrag bij tekort.

Moeten er dan nog dingen aangeschaft worden, zoals boeken e.d. dan heb ik dat ook niet zomaar even over. Al zullen we daar dan ook wel uitkomen. Ik bespaar ze dan zoveel geld al direct en ook ben ik aan het werk heel snel. Ervan uitgaande dat ik aangenomen word. En dat word ik ook. Stel dat ze me dan straks ook nog sturen dat ik voor dat salaris wel planner mag worden daar, wat doe ik dan? Een jaar lang heel krap zitten maar een prachtig vakdiploma én baan hebben? Of gaan plannen bij een sleepdienst? Wat een luxe dilemma. Zover is het nog niet en of het zover zal komen, geen idee. In elk geval is de boel in beweging en dat is fijner dan je een beetje oeverloos voelen drijven in het niets. Er gebeurt tenminste iets en dat is al heel wat. En voor nu voorlopig genoeg. Stel dat het allemaal kan, en ik moet worden ‘aangevuld’ qua geld door het UWV, moet je dan nog wel solliciteren ook en dat soort dingen? Daar moet ik allemaal achteraan want dat lijkt mij een onmogelijke belasting.

Ik ben daar nu al veel tijd aan kwijt en dat geeft niet als je niets anders te doen hebt. Maar als je 24 uur per week werkt, en een pittige studie doet, dan lijkt me het een beetje teveel van het goede. Daar kom ik nog wel allemaal achter straks. Dan pak ik gewoon de eerste vier vacatures die ik zie en daar solliciteer ik dan gewoon op. Het is maar net wat ze willen. Ik ben me er in elk geval al flink op aan het voorbereiden. Voor het Nederlandse goed in taal en geschrift ben ik niet zo bang maar het rekenen wordt er ook een flink deel van. Ik kreeg al de tip in die mail van het instituut dat ik de apps ‘beter rekenen’ en ‘beter spellen’ moest downloaden. Dat heb ik gedaan en dat vind ik me toch leuk! Bovendien haalt het weer veel dingen op die diep bij je weggestopt zitten.

Rekenen niveau 3 is best pittig namelijk. Van veel dingen heb ik de koe wel horen loeien maar weet ik niet meer waar de tepel zit. Ja, dat is een heel ander spreekwoord maar deze vind ik leuker. Zoals het rekenen met breuken. Hoe deed je dat ook alweer? Gewoon een fout antwoord insturen en na vier vragen krijg je antwoord en bovendien een uitgebreide uitleg hoe dat gaat precies. En dan heb ik steeds iets van ooooooooooh ja, zo zat dat! En dan weet je dat weer gelijk. Maar daar zitten ook van die vreselijk sommen bij, waar ik vroeger al een broertje aan dood had. Daarom ben ik nu dan ook de oudste. Die sommen van Jantje fietst 15 km per uur, zijn oma woont op 24 km afstand, hoe lang doet hij erover? Oh My God! En dit is nog een hele simpele. Maar de taal op niveau 3 vind ik echt helemaal geweldig en daar ga ik ook vaak de mist in. Maar dan omdat het de nieuwe spelling betreft.

Juist de uitleg er steeds na, dat is prettig en je krijgt dan ook gelijk een link naar een bladzijde met nog veel meer uitleg over dat specifieke gebeuren. Ik heb me er de hele avond mee vermaakt gisteren. Erg leuk en een aanrader voor iedereen die daar wel van houdt. Het voelt inderdaad weer alsof ik op school zit en ik kan helemaal blij worden van een 100% score. Elke werkdag krijg je een nieuwe opdracht maar je kan ook die van vorige dagen maken en dat heb ik gisteren zitten doen. Ik voel me steeds beter bij mijn kunstmatige intelligentere haardos passen. Ik ben geen dom blondje meer en straks, op mijn 57^e  notabene, ben ik gewoon weer student, als het allemaal goed gaat. Het moet niet gekker worden hoor! Zit ik nog met één ding, welke foto zal ik nemen als profielfoto? Ik hoor het graag van jullie!

"De waarheid verblindt, evenals het licht. De leugen daarentegen is een fraaie avondschemer die elk voorwerp goed doet uitkomen."

Albert Camus Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960