Wat een storm zeg! Ik heb mijn activiteiten voor vandaag en morgen maar even omgeruild. Dan hoef ik er vandaag niet uit. Ik heb al een paar keer uit het raam gekeken of Lila niet weg is gewaaid. Ze is zelfs een stuk kleiner dan de vorige en die vond ik al klein. Het is wel een stuk minder ruimte maar ja, ook een stuk minder kosten. Daar is ook wat voor te zeggen natuurlijk. Daarom neem ik dat maar voor lief. De enige keer dat ik een auto vol laad is eigenlijk alleen als ik Karina naar het station breng haha. Nou, dan nemen we wel wat op schoot en moet de koffer op de achterbank. Nou en?

Ik haal vaak mijn boodschappen bij Picnic en die komen het brengen. Op een paar enkele dingen na die ze daar niet verkopen. Je mag het wel aangeven dat je iets mist maar dan moeten er nog meer klanten dit aangeven. Daarom blijf ik sommige dingen ergens anders moeten halen. Maar daar heb ik geen grote vrachtruimte voor nodig. Voor mij alleen is dit een perfect autootje en dat is meer dan genoeg.

Ik kan ook weer eens niet op de site van UWV. Buiten het feit dat ik elke dag mijn cookies met wissen, moet je ook erg geduldig zijn daar geloof ik. Jeetje zeg, het duurt al ik weet niet hoe lang voor je ingelogd bent in je werkmap. Dat moet je in twee keer doen met je DigiD app. Heel fijn. En dan blijkt vaak dat je er toch niet in kan. Gisteren gaven ze aan dat ze dit weekend eruit liggen maar nu ik net naar de site ging, zag ik dat niet meer. Ik ga dan toch maar even proberen in te loggen. Want ik heb nog een opleiding apothekersassistente gevonden en ik heb daar per ongeluk al een sollicitatie voor de deur uit gedaan. Of nou ja, het ging wel heel raar.

Ik ontving van die site een halve dag later antwoord op mijn mail voor info over de opleiding. En daarin zei de dame dat ik mezelf op kon geven voor de informatiedagen op de site. Nou, ik heb me een ongeluk gezocht maar al wat ik vond, en dat was veel, geen informatiedagen. Ook niet met zoekopdrachten. Ik heb mensen ingeschakeld of zij het konden vinden want ik vond dat weer zo dom staan. Eh, dat wil ik wel maar ja, ik kan het niet vinden. En ik ben nu niet blond meer dus dat excuus ben ik ook mooi kwijt. Maar de anderen konden het ook niet vinden. Mooi, dan lag het dus niet aan mij.

Daarom ben ik toch maar weer een mailtje gaan sturen. Dat ik het niet kon vinden, dat ik hulp had gevraagd maar dat mijn hulpen het ook niet konden vinden. Als het een test was, dat ik dan jammerlijk gefaald had. Mocht ik ondanks dat toch nog komen, dan moesten ze me maar een link sturen. Ik kreeg een mail terug gisteren met een link en het commentaar dat ze erg uitziet naar mijn inschrijving. Oké, nou toch lief! Ik word niet afgerekend op mijn digibetisme. Dat scheelt. Ik moet ook alvast de apps Beter Spellen en Beter Rekenen downloaden want die zijn handig om me alvast een beetje los te krijgen. Correct Nederlands en rekenen horen erbij bij die opleiding. Nou, ik hou mijn hart alvast vast.

Ik zag een aantal data en ik koos voor 17 april. Naam invullen en op versturen klikken en klaar. Ik had mezelf opgegeven voor de infodag. Ik zag er een mailtje van binnen komen en die ging ik gelijk even bekijken. Oké dan. Het is niet alleen een informatiesessie waar ik verwacht wordt maar aansluitend is het direct een sollicitatiegesprek?! Dat hadden ze er niet bij gezegd. Mocht je ‘aangenomen’ worden, want je gaat voor de grootste apotheek van Nederland werken na je studie maar ook tijdens, dan ga je in mei al beginnen. Hoe dan? Ik heb A gezegd, dan zal ik B er ook maar uitgooien. Het zat zo misschien niet helemaal in de planning maar goed, het zij zo. Alles gebeurt altijd met een reden, dus dit ook. We gaan het wel zien.

Ik ben ondertussen, ook al ben ik ook bezig met die opleidingen, toch ook aan het kijken voor een baan. Mijn broer kwam een oud collega tegen en die was nu planner bij een sleepbedrijf of zoiets. Hij zei tegen mijn broer dat ze nog op zoek waren naar een planner voor in Schiedam. Mijn broer zei dat weer tegen mij natuurlijk en ik heb ze gezocht hier op Facebook en heb ze een bericht gestuurd, dat ik altijd planner ben geweest en wel interesse heb. Er was namelijk gezegd dat de manager die de planner zocht, ook de facebook berichten bij hield. Vandaar mijn spontane actie. Ik hoorde niets maar gisteren, toen ik net weer thuis kwam, kreeg ik opeens een bericht. Dat het in Schiedam was, niet Rotterdam. Als ik dan nog interesse had, dan moest ik het laten weten. Ik heb natuurlijk direct weer gereageerd dat ik in Spangen woon, tegen Schiedam aan.

Dat ik wel een aantal vragen had en dat ik begreep dat zij die voor mij ook zouden hebben. Ik kreeg direct antwoord, wat ik allemaal wilde weten. Jeetje, best veel. Wat is het salaris, wat zijn de uren, werken jullie met een plannersprogramma, is het plaatselijk of landelijk enz. enz. Ik kreeg de reactie dat ik ze zelf een salarisvoorstel mocht doen. Nou, simpel, ik werkte 38 uur voor dit bruto salaris en ik wil alleen nu niet meer continue draaien, dan hoort er trouwens nog een toeslag bij ook. En ik wil 32 uur gaan werken. Het bleef even stil. Nu kan dat twee dingen betekenen, of ze denken, zo dat ik me echt teveel. Maar het kan ook betekenen dat de meneer even stil was omdat het zo’n redelijk laag salaris is voor een planner. En dat laatste is het eerder want we werden echt erg laag betaald omdat ze daar het taxi CAO als richtlijn namen. En daar verdien je echt laag.

Ik kreeg wat later toch antwoord, hij moest dit even terugkoppelen en dan zou ik nog bericht krijgen. Oké prima. Ik hoor het later wel. Ik geef dit wel door als een sollicitatieactiviteit want dat is het ook. Dus ik heb opeens een aantal pijlen op mijn boog. Veel sneller dan ik zelf eigenlijk verwacht had. Het zegt nog niks hoor, er kan ook van alle kanten helemaal niets uitkomen maar het is wel frappant. Ik ben straks aan het werk of aan het leren voor ik er erg in heb. En helemaal zonder dat ik daarop uit was. Grappig toch altijd, hoe zulke dingen een onverwachte wending nemen.

Dan zag ik bij de pagina van Donna Dewberry opeens een bekende foto voorbij komen. Een referentiefoto van een tijger die ik zelf zoveel jaren geleden, toen ik in België woonde, had gebruikt om een tijger op mijn deur te schilderen. En die had ik pas nog terug gevonden, die foto ervan dan. Die zette ik erbij en Donna zelf reageerde er ook op. Dat vond ik wel zo grappig. Zij heeft haar eigen versie en ik de mijne. Zij zal er maar een paar uur over gedaan hebben. Ik toentertijd echt dagen. Toen had ik die technieken nog niet en ik wilde elke haartje exact laten kloppen. Neemt niet weg dat hij er toch echt prachtig uitzag en eerlijk gezegd, vind ik de mijne realistischer dan die van Donna. Toch ben ik haar dankbaar voor haar makkelijke technieken die het schilderen een stuk makkelijker maken. Ik zal het haar zeker niet zeggen in elk geval. Het is wel goed zo!

"De eerste kwaliteit die nodig is, is durf.

Origineel: The first quality that is needed is audacity."

Winston Churchill Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Mijn hemel, ik heb weer een aardige dag achter de rug. Wel een positieve dit keer. Maar ook wel erg druk. Nou ja, het is weer voorbij en het is allemaal goed gegaan, zij het met wat rare zijsprongetjes af en toe. Uiteindelijk kwam alles op zijn pootjes terecht en zit ik nu te zoemen van vermoeidheid. Even zaak om snel mijn blog te schrijven en dan de katjes eten en hup de bank op. Ik weet nog niet of ik honger genoeg heb om te eten, dat zie ik later wel. Ik wil gewoon even languit of zo, even bijkomen.

Gisteren was de hele familie bezig met autootjes zoeken en op een gegeven moment stuurde mijn broer er eentje die ik wel leuk vond. Bovendien ook bij een particulier en er was van alles aan gedaan en het autootje zag er erg netjes uit. Ik heb gereageerd maar het heeft lang geduurd voor het berichtje gelezen werd. Ik had ook gebeld maar er werd niet opgenomen. Oké dus een berichtje achter gelaten, wie weet bellen ze terug. Ook nog over een Nissan Micra, die weinig kilometers had en van de 2^e eigenaar was. Het eerste autootje had, buiten vele andere voordelen, ook de kleur erg mee. Het is een lila autootje! Die zie je niet zo vaak, ik had het nog nooit gezien en dat is nou eenmaal mijn kleur. Alles van donkerpaars tot zacht lila vind ik prachtig. Maar goed, dat was natuurlijk niet het enige.

Voor de Nissan belde ik ook, ook geen gehoor. Verder kon ik op een gegeven moment dus door al die auto’s het kerkhof niet meer zien. Het duizelde me gewoon. Het berichtje van de Nissan werd wel snel gelezen maar geen reactie verder. In de avond appte de meneer van het paarse autootje. Ik mocht hem nog goedkoper meenemen dan op de site stond. Eh, oké, moet ik dat wel vertrouwen dan? Maar via de app zag ik de foto van het gezinnetje en ik voelde niets van wantrouwen of zoiets. Je mag me best voor gek verklaren maar daar kan ik maar het beste op vertrouwen. Dan zit ik altijd goed. Hij stuurde me dat hij later het adres zou sturen en we spraken rond 11u30 af voor vandaag dan. Alleen hoorde ik hem niet meer die avond.

Ja, wat moest ik nu doen? Zou de afspraak wel doorgaan, dan moest ik de sloperij bellen zodat die wat later zouden komen. Wat een toestanden allemaal! Ik stuurde ’s morgens vroeg of het nog door zou gaan maar ik kreeg geen reactie. Ik stuurde dus via Marktplaats ook nog een berichtje en ik wenste ze verder veel succes. Ja, zeg het anders gewoon. Maar opeens begon het daar te ratelen van de berichtjes. Ik had toch met haar partner afgesproken. Ja, dat wel maar hij stuurt geen adres. Oh, als zij nou t adres stuurt, kon ik dan nog komen? Ja, dat denk ik wel. Lang verhaal kort, ik ga bellen om de sloper te verzetten en ik zeg tegen San dat we naar Hoogvliet gaan toch even.

Als de koop doorgaat, dan hebben ze van mij gelijk geen last meer. Straks kan ik dan zo mijn blauwe Christientje leeghalen en het in mijn lila liefie doen. Maar als we nog maar net onderweg zijn, mijn broer was ook vrij en ging ook mee, ging zijn auto raar doen. Hij heeft die ook nog niet zo heel lang en je weet het gewoon nooit. Dat blijkt maar weer want het is een Mercedes en dan denk je toch echt iets betrouwbaars in handen te hebben. Dat geldt niet altijd. Hij rijdt dus toch eerst maar even langs de garage. Ik zet al een heel verhaal klaar voor de verkoper want ik weet niet of we het gaan redden. Morgen wordt ook lastig door die auto van Ben en San en Kim en Daan kunnen ook niet. Daan dan want Kim rijdt niet.

Maar die van de garage zegt, ja rij er maar mee, tot je de ANWB nodig hebt. Nou, dat is ook wat. We komen in Hoogvliet en zijn ietsje later. Het autootje ziet er prachtig uit en is nog volop in gebruik want ze gebruikt hem altijd samen met haar dochtertje. De prinsessendingen zitten er nog in, aan het raam. Ze verwacht een tweede en er past in dit kleine toetje gewoon geen kinderwagen in de achterbak. Nee, daar is hij wel een beetje krapjes mee maar ja, ik zelf heb dat niet nodig. Boodschappen kunnen op de achterbank, en de rest van mijn spullen past daar wel in die achterbak. Maar een hele kinderwagen, nee dat gaat hem niet worden. Ze zegt het erg jammer te vinden en weet nog niet wat ze nu moet gaan kopen.

Deze is namelijk erg zuinig, hij rijdt 1/22 en de wegenbelasting is maar 16 euro per maand. Met een volle tank kan je heel lang doen. Kijk, dat is prettig want dat heb ik wel nodig. Hoe goedkoper in onderhoud, hoe beter. We grappen wat met zijn allen want Ben rijdt met me mee een stukje voor het proefritje maar hij is zo’n grote beer vergeleken bij het kleine autootje! Haar man wil er liever ook niet in rijden. Eigenlijk precies het autootje voor mij dus. Vrouwelijk en lila, ik vind het prachtig! Het autootje is goed onderhouden en is gekeurd tot januari 2020 ook nog. Ik wil hem wel hebben.

Nog een beetje gedoe met het pinnen want bij de ABN kan dat maar tot een klein bedrag per dag. Maar ik maak de helft over, terwijl mevrouw toe kijkt en daarna ga ik met meneer naar het Centrum om de auto over te schrijven. Als we aan komen lopen hangt er, heel Vlaams, een bordje dat ze zijn lunchen. Over zeven minuten zijn ze er weer. Nou ja, dat heb ik echt tot nu toe dan nog nooit in Holland gezien! Dat vertel ik hem ook. Hij zit op hete kolen want hij moet gaan werken. Uiteindelijk komt het dametje en kunnen we eindelijk de rest ook regelen. Ik bedank de meneer voor alles, mevrouw had ik thuis al bedankt en geluk gewenst. Hij is zelfs zo lief dat als het niet mocht lukken direct met de verzekering, hij pas die van hem uit zou zetten als ik weer thuis was. Maar gelukkig, geen problemen en ik appte hem dat ook.

Ik kreeg alleen de radio niet van de Turkse zenders af. Ik heb totaal niets tegen Turken, Marokkanen of wat voor andere medelanders er ook zijn. Alleen die muziek. Die vind ik echt niet te pruimen, sorry hoor. Dat is gewoon in mijn oren erge herrie. Alleen zat ik in een, voor mij, nieuwe auto en ik wist nog niet hoe die radio precies werkt. Waar ik ook op klikte, het bleef zulke muziek. Oh jee, daar moet ik echt nog een keer naar kijken. Ik wilde ook niet teveel afgeleid worden zoals vorige zaterdag dus ik zette hem maar zacht, dat knopje vond ik in elk geval wel. Dan maar bijna niets horen, dat is in elk geval beter.

Maar wat stuurde mijn google Maps me toch raar! Ik snapte er niks van, ik was ook zo de door mijzelf opgereden snelweg weer af. Op een gegeven moment dacht ik, hier klopt echt iets niet hoor. Ik reed helemaal binnendoor! Via Vlaardingen, daar zat ik op een gegeven moment opeens, zo Schiedam in, echt een route die niet klopt. Toen ik ging kijken zei hij ook nog ‘bij de volgende stop’. Huh?! Ik heb hem maar uitgezet. Ik zat ergens in Centrum Schiedam en ik wist vanaf daar de weg ook wel. Gekke Google!

Ben en San waren ook bij de sloperij. Ik had Kim even opgehaald want ik dacht al wel hulp nodig te hebben met al die troep van mij. De radio kregen we er niet uit, helaas. Al mijn spullen zijn gepakt en die moet ik hier ook deels uitzoeken. De zware dingen, krik, sleutels en dat soort dingen, liggen bij de reserveband. Ik heb wat sloopgeld gekregen maar ja, het zijn verdorie nieuwe banden en een volle tank. Ik kwam er daar ook achter dat Google Maps op lopen stond, in plaats van met de auto. Aha. Ik zeg niks verder. De auto is niet meer, of in elk geval binnenkort niet meer. Ik heb van Christientje net iets meer dan twee jaar plezier gehad.

Toch wilde mijn moeder even haar stempel drukken op vandaag. Want het overschrijven kostte 10-10, haar geboortedatum. En er was van alles op het bonnetje terug te vinden dat 13 was of dat 13 opgeteld was. Zelfs bij het overschrijven op mijn naam. Misschien was het toch echt ergens goed voor, dat ik een andere auto moest. Daar kom ik ooit nog een keertje achter. Voor nu, ik ga genieten van Lilaliefie. Rijdend met Adele door de speakers daarnet, voelde ik me al helemaal thuis. Ze rijdt fantastisch, tot nu toe. Laten we dat maar zo houden en veilig houden, dat lijkt me het beste!

"Je hoeft niet alle fouten zelf te maken. Gun de anderen ook een kans."

Ernest Hemingway Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961

Zo fijn, op jacht naar autootjes. Niet dus. Ik heb daar een hekel aan en een paar jaar geleden ben ik er ook nog eens flink mee genaaid. Ik liet me dan wel weer door iemand anders meeslepen maar toch. Ik heb er nu iets meer oog op. Niet vergeten dat ik toen al meer dan tien jaar niet meer gereden had, geen auto, geen verzekering, niks. En dan vergeet je eigenlijk alles wat daarmee te maken heeft. Tenminste, zo werkt mijn hoofd. Oh, niet meer nodig? Delete! Misschien wel effectief maar soms heb je het toch weer een keertje nodig. Het heeft er in elk geval toe geleid dat ik nu erg voorzichtig ben. Gisteren had ik een boel autootjes opgeslagen en toen ik die vanmorgen weer wilde gaan kijken, waren ze echt allemaal al verkocht. Bizar!

Dus toen ik vandaag om hulp heb gevraagd, kon er niemand mee. Ja, Kim wilde wel maar die is ook ziek en moeten we uren reizen met het openbaar vervoer. Dan kunnen ze ons allebei wegbergen aan het einde van de dag. Ik ben toch meer in de war dan ik zelf had kunnen vermoeden. Gisteren wilde ik namelijk wat in de magnetron zetten en toen vond ik daar een zakje afval dat ik de dag ervoor in de vuilnisbak had moeten gooien. Mijn mond viel gewoon open! Huh?! Is het zo erg weer met me? Dat lijkt wel een terugval van een jaar. En dat kan ik nu echt niet gebruiken, in geen enkel opzicht. Daar schrok ik echt even van. Hopelijk is het gewoon even tijdelijke overbelasting of zo. Raar is het wel.

Dus de autootjes die ik vandaag heb gevonden, heb ik wel opgeslagen maar als ik die morgen weer pak, dan zijn ze vast ook weg. Het zal zo moeten zijn. Maar goed, we zullen het wel beleven. Ik weet het gewoon even niet meer. Ik kan door de auto’s het kerkhof niet meer zien? Weet ik veel, ik zeg ook maar wat. Ik heb het wel even gehad. Ik moet de bakken nog verschonen, dat zullen de cits ook wel fijn vinden. Want ik ben hier gaan zitten en ben alleen maar naar auto’s aan het zoeken geweest. Dus de rest is allemaal even blijven liggen. De zoveelste verloren dag alweer deze week. Waar zo’n kleine aanrijding al niet goed voor is. Sjongejonge.

Ik vraag me ook af, als ik niet gelijk of er vlak voor of na, een andere auto heb, moet ik dan weer opnieuw hier een parkeervergunning aanvragen? Of zou ik mijn nieuwe kenteken gewoon door kunnen geven. Ik heb geen flauw idee. Ik vind het al asociaal zat hoe dat hier gaat en dat het 70% duurder is geworden. Dat kan allemaal zomaar maar. Daar heb je gewoon helemaal geen zeggenschap in. Echt bizar eigenlijk en erg onrechtvaardig. Je zal het er alleen ook weer mee moeten doen. Zoals met zowat alles om je heen. Ik wou dat ik het kon maar ik zou zo in een hutje op de hei willen wonen hoor. Als ze me dan mijn benodigdheden zouden kunnen brengen, eten voor de cits en natje en droogje, dan heb ik niets nodig. Oh ja, wel internet, dat wel. Ik moet mijn boek toch ook kunnen promoten en meer van dat soort dingen. Maar wat zou dat heerlijk zijn!

Laat ik het maar over iets totaal anders gaan hebben. Ik kwam weer wat van die leuke weetjes tegen bij I <3 Cats! Er zijn namelijk vijf grote persoonlijkheidstypen te onderscheiden bij katten en toen ik die doorlas herkende ik mijn kindjes hierin wel. En ja, ze zijn zowat allemaal verschillend. Ik heb ze gewoon allemaal in huis hier. Elke keer als ik er eentje las, dan dacht ik, oh dat is deze kat en bij de volgende herkende ik er alweer eentje. Al hebben ze ook allemaal stukjes van het een of ander. Daarom dacht ik, dat deel ik eens even. Leuk!

Je hebt als eerste de MENSEN KAT. Niet dat die handen heeft en voeten of zo, nee, katten die onder deze KATegorie (vond ik wel passend) vallen zijn enorm sociaal naar mensen toe. Ze bedelen om affectie bij hun mensen op regelmatige basis, vinden het fijn om jouw persoonlijke ruimte binnen te dringen op alle tijden en willen graag dichtbij jou slapen. Deze katten hunkeren naar menselijke aandacht en zijn het best af in levendige huizen met veel mensen om zich heen. Rainbow half/half, alleen slaapt hij nog net niet bij mij, maar die plaats is al bezet. Want ook half/half Aurora dit, want mensen moet worden mens, enkelvoud en dan klopt het. Andere mensen vlucht ze voor maar de rest klopt totaal als je het over mij als die ene mens hebt. Al zeuren Moonlight en Rainbow ook wel erg om mijn aandacht, zij zorgt dat ze bovenop me slaapt ’s nachts en dat hebben de anderen nog niet gedaan.

Dan hebben we de JAGER KAT; Alle katten zijn jagers, maar deze jager katten vertonen bereidheid om altijd te jagen. Deze katten geven vaak de voorkeur aan realistisch kattenspeelgoed en kunnen daarmee gezien worden als stalkend, opspringend en zelfs "dodend" alsof ze een echte prooi waren. Deze katten zijn het gelukkigst met een groot gebied om rond te dwalen en te verkennen, zoals een kattenverblijf buiten, waar ze buiten kunnen zijn en spelen met beestjes en andere kleine wezens die toevallig het gebied binnenkomen. Dit geldt wel voor allemaal hier. Maar vooral natuurlijk voor Sunshine, die zo’n groot gebied nodig had dat hij de kuierlatten heeft genomen. Maar toch ook voor de anderen dingen die herkenbaar zijn, logisch wel.

De volgende is de KATTEN KAT; De Katten kat wordt gemakkelijk herkend door zijn verlangen om bij andere katten te zijn. Dit zijn de katten die altijd de andere katten in het huishouden verzorgen, altijd neuzen aanraken en met de andere katten slapen. Ze lijken te genieten van het gezelschap van andere katachtigen zoveel als, zo niet meer, dan dat van mensen. Dit gedrag zou in het wild enigszins onnatuurlijk zijn, maar kittens die rond andere katten zijn grootgebracht, ontwikkelen vaak de Cats 'Cat-persoonlijkheid. Nou, dat is wel duidelijk, dat is Skylar. Die is vooral gek op Moonlight maar hij wil altijd iedereen wassen. Voor mij is hij wat afstandelijk terwijl hij er toch enorm van kan genieten als ik hem wat extra aandacht geeft, één op één.

Nog een leuke, de CHAGRIJNIGE KAT; Ik moest hier wel even google translate inschakelen want er stond “cantankerous” en daar had ik nog nooit van gehoord. Maar goed, een ouwe chagrijn dus. Iedereen kent een chagrijnige kat. Deze katachtigen zijn gemakkelijker gefrustreerd of geïrriteerd, gevoelig voor mens en milieu en veel minder tolerant om zich te laten verzorgen. Ze hebben een speciaal geduld nodig om hen te helpen omgaan met stress en zijn gemakkelijk overstuur door eenvoudige veranderingen, zoals nieuwe gasten of herschikte meubels. Het zijn meer onafhankelijke katten die van hun mensen houden, maar liever een beetje afstandelijk blijven en hun tijd alleen waarderen.. Dit is toch meer Moonlight dan Skylar. Moontje is tegen de anderen vaak ook heel chagrijnig, echt een ouwe zemelaar. Al is het voor mij altijd erg lief en wil hij altijd bij me zijn. Alhoewel dit ook perfect geldt voor Aurora natuurlijk. Ik zou niet kunnen kiezen bij wie dit nou het meeste past.

De laatste is de ONDERZOEKENDE KAT; De onderzoekende kat is de kat die altijd ergens aan begint. Deze katten zijn nieuwsgierig, speels en extravert. Ze willen graag alles ontdekken wat nieuw is in hun omgeving en zijn de katten die je in tassen of kartonnen dozen vindt, of weggestopt in een rare ruimte waarvan we niet eens wisten dat ze er in pasten. Ze zijn sociaal met mensen en vinden het leuk om te ontmoeten nieuwe vrienden en het controleren van nieuwe rugzakken, portemonnees en rondjes! En dit is dan weer Rainbow ten voeten uit! Ik weet nu ook waarom ik zo’n heftige allergische aanval had gisteren. Want eergisteren was hij met mijn dekbed, ik had het heel koud, op de bank tentje gaan spelen. En daar had ik even geen erg in en ik pakte het dekbed vast waar hij onder verstopt zat.

BAM hij sloeg zo zijn nagel in mijn hand. Hij gaat dan helemaal op in zijn spel en kijkt niet op of om, of naar wat het is. Ik verging direct van de pijn en het trok helemaal door naar mijn elleboog, die pijn. Daar dacht ik vanmorgen pas weer aan, omdat het zeer deed. Toen viel mijn briefje van vijf. De medicijnen werken prima hoor, maar ik ben erg allergisch voor katten en als die stof dan rechtstreeks geïnjecteerd wordt, dan is het niet raar dat de medicijnen niet meer voldoen. Dat was ik natuurlijk alweer vergeten. Geen wonder dat ik me zo ziek voelde gisteren! Nou ja, dat mysterie is alweer opgelost. Net als het mysterie van de oploskoffie is opgelost, onbedoeld woordgrapje bij inbegrepen. Die is gewoon weer te koop bij de Lidl, alleen in een andere pot. Nou ja! Was dat het, een nieuwe pot?