"De mens is in het geheel niet de som van wat hij heeft, maar de totaliteit van wat hij nog niet heeft, van wat hij zou kunnen hebben.

Origineel: L'homme n'est point la somme de ce qu'il a, mais la totalité de ce qu'il n'a pas encore, de ce qu'il pourrait avoir."

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Lekker kalmpjes aan gedaan vandaag. Uitslapen hou ik niet van maar wel van lekker langzaam de dag beginnen. En dat heb ik dan ook gedaan. Koffietje, Moonlight naast me en een beetje lezen. Ik ben altijd in een boek van Jozef Rulof bezig maar af en toe maak ik een zijsprongetje. Dit keer zit ik in ‘getallen vertellen’ te lezen, van Gijsbert van der Zeeuw. Ook een zuiver medium, lang niet zo hoog als Jozef, maar toch erg interessant en kloppend. In tegenstelling tot de normale numerologie, had Gijsbert een eigen systeem ontwikkeld omdat hem bij zijn cliënten van alles opviel. Dat is hij in de loop der jaren op een rijtje gaan zetten en zo heeft hij er veel dingen uit kunnen halen. In combinatie met zijn paragnostische gaven, kon hij door iemands geboortedatum en leeftijd enorm veel vertellen, zonder ook nog maar verder te hebben gekeken.

Karina is er ook in aan het lezen en wij vallen regelmatig om van verbazing hoe het allemaal klopt. Het is dan ook een veel zuiverder systeem nog dan de normale numerologie. Jammer dat ik maar zo weinig tijd heb. Toch ga ik me erin verdiepen. Daar is de informatie die eruit komt, té frappant voor. Dan maar langzaam aan, dan kom je er uiteindelijk ook. Tot die tijd vraag ik steeds dingen aan Karina, die weet het gelijk of weet waar ze het zoeken moet. Tot ik er zelf helemaal doorheen ben, is dat wel zo makkelijk. Sorry Karina, ik maak het goed met je hoor! Ik vind het boek helemaal geweldig en alles klopt ook gewoon. Dat is toch wel bijzonder, vind ik toch.

Gisteren lag er een brief van het UWV in de bus. Wat nou weer, dacht ik oneerbiedig. Bleek het een antwoord te zijn op de klacht die ik had ingediend over het inloggen. Ze vonden het fijn dat ik dit gedaan had. Ze zijn ook op de hoogte van het probleem en proberen al een tijdje om daar een oplossing voor te vinden. Ze gaven me een tip om op een andere manier in te loggen. Of dat helpt weet ik zo net nog niet want eigenlijk log ik zo ook vaak in. Ik zal het dinsdag dan maar eens even uitproberen, weer. Wie weet helpt het dan wel. In elk geval, toch netjes een antwoord gekregen van ze.

Dat kan wel eens anders zijn. Ik ben blijkbaar de enige niet die daarover heeft geklaagd. Iemand zei tegen me dat ik dat niet moest doen, klachten indienen. Dan kunnen ze het je wel eens lastig gaan maken. Maar ja, als niemand er iets over zegt, dan blijft het probleem ontstaan en ik heb er best last van. Het frustreert me in ieder geval en dan mag ik daar toch wel wat van zeggen zeker? Dat heb ik dan ook gedaan, niks mis mee.

Vandaag komt Chris uit Vlaanderen ook op bezoek, als het goed is. In de namiddag had ze gezegd. Na mijn langzame start heb ik het een beetje aan kant gemaakt. En nu zit ik maar vast een beetje aan mijn blog te werken met een hard spinnende Rainbow aan mijn zijde. Die wil vast lunchen. Ze krijgen tegenwoordig soep. Kattensoep van Felix. Omdat het zo’n bolletje werd, is dit meer dan genoeg. Het is dan ook een tussendoortje en niet een hele maaltijd. Hij mag niet dikker worden dan hij nu is, mijn kleine bollie. Als hij het tijd vind worden en ik zit hier, dan komt hij demonstratief naast me zitten, zodat ik hem niet kan vergeten. Ik zal ze zo eens even soep geven. Skylar krijgt maar een heel klein beetje, die eet gewoon brokjes. Alleen is het anders zo lullig voor hem, dat Rainbow wel krijgt en hij niet.

Skylar denkt toch altijd al dat ik de pik op hem heb. Dat is natuurlijk niet zo, hij doet het alleen vaak. En ja, dan krijg je op je kop. Dingen slopen, uit zijn plaat gaan, Aurora aanvallen. Vanmorgen ook weer en dan roep ik hard HEEEEE hou daar mee op! Dan moppert hij terug. Dan zeg ik weer dat hij niet hoeft te mopperen en dan moppert hij weer. Hij wil namelijk ook het laatste woord maar ik ook. Hij wint meestal wel omdat ik dan toch vaak in de lach schiet. Ouwe mopperkont is het. Ze zijn vandaag ook heel druk geweest met rennen en spelen en gek doen. Alle vier. Aurora liep zelfs Moonlight te pesten en achterna te zitten. Dat zie je hier ook niet al te vaak. Al met al een lekker dagje. Ik ben benieuwd hoe laat ze gaan komen want ik ga ook nog uit eten. Ik heb het zo druk als een klein baasje en toch gaat alles heerlijk relaxt vandaag.

Komende week ook weer vol. Dat bord voor mijn broer moet ook af. De kamer wil ik aan beginnen, dat zeker. Gordijnen moeten genaaid worden. Morgen komt er visite, dinsdag gesprek bij VWNL in Capelle ergens. Dan heb ik de woensdag om de muren te gaan voorbereiden in de huiskamer. Gaten boren, oude gaten en beschadigingen dicht plamuren. Hopelijk krijg ik het grote New York schilderij veilig van de muur. Daar ga ik overheen schilderen. Ik denk dat ik al weet wat. Van donker paars tot lila achtergrond en dan een hele grote witte orchidee met tak. Wanneer ik dat gedaan krijg, ik heb nog geen idee maar dat geeft niet. Dat komt wel goed.

Ik moet zorgen dat ik niet alles een chaotisch zooitje maak woensdag want donderdag ga ik op visite bij een vriendin in Zevenbergen, als het doorgaat. Voor de spits wil ik weer thuis zijn. Ik vind het vreselijk om in het donker te rijden. Ik ben flink nachtblind en ondanks mijn speciale bril daarvoor, is dat voor mij echt bizar vermoeiend. Oké, nu ben ik wel vele malen beter geworden dan vorig jaar natuurlijk. Dat kan een berg schelen, ook daarin, maar dat weet ik niet zeker. Ik voorkom het liever, dat is wel duidelijk. Het zal best gezellig worden dus ik moet de tijd goed in de gaten houden. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan uren in de file staan. Liever niet, dus op tijd weer richting huis. Komt vast goed.

Dan heb ik vrijdag, zaterdag en zondag om mijn huiskamer totaal te veranderen. Nou ja, totaal. Dat valt ook weer reuze mee maar het zal er een stukje anders uit gaan zien erdoor. Dat dan weer wel. Oh wat vind ik dat toch leuk hè, dat klussen. Een rare maar nuttige afwijking. Ik kan altijd zo genieten als zoiets dan klaar is. Tussendoor loop ik er wel op te vloeken natuurlijk, vooral als er iets niet meezit en dat wil nog wel eens voor komen. Als alles dan helemaal klaar is, dan geniet ik extra van het eindresultaat. Ik zou er mijn beroep wel van willen maken. Als ik van die programma’s op tv zie, dan ben ik altijd jaloers op het goede maar dure gereedschap dat ze daar dan hebben. Dat maakt alles zoveel makkelijker. Ik kom er zo ook wel, daar niet voor. Alleen jammer dat je er eerst zoveel troep door hebt.

Ondertussen is Chris met man en zus alweer vertrokken. Het was gezellig! Veel zitten kletsen maar dat is niet gek met een kletskous als Chris natuurlijk. Ze zou de vaas van Nicky meenemen, die al een tijdje probeert naar België te komen, die vaas dan. Helaas, het was een te groot pakket om mee te nemen want ze waren met de fiets. Met de mobile home zijn ze naar Dordrecht gereden, vandaar met de boot naar Delfshaven, met de fietsen. Daarna zijn ze eerst gaan zoeken waar ik woon en toen zijn ze wat gaan eten in een restaurantje. Heel gek want de streetview van mijn straat, waar ze op keken, is helemaal mijn straat niet! Ook apart. Na het eten zijn ze hier gekomen en hebben ze wat gedronken. Ze wilden niet veel want ze zaten nog vol van het eten.

Chris vroeg me om een paar creaties te laten zien dus heb ik mijn halve kamertje even om moeten bouwen want ik had alles goed weggeborgen. Dat moet ik zo even terug gaan zetten allemaal. Haar zus heeft ook vier katten en was direct weg van één van de kattenpotten, die kocht ze dan ook gelijk. En ze is morgen jarig dus kreeg ze er een pot bij van Chris. En van mij kreeg ze ook een pot cadeau voor haar verjaardag. Ook hartstikke leuk, hadden ze niet hoeven te doen natuurlijk maar wel leuk dat ze alles zo leuk vonden. Ik heb beloofd uit te gaan zoeken wat het kost om te verzenden naar België via DHL, dat moet ik van de week dan maar even gaan doen. In elk geval, de fles van Nicky staat hier nog steeds. Daar zullen we wel weer wat op vinden. Nu ik snel even wat eten, de boel weer opruimen door mijn spullen weer weg te stoppen en dan douchen. Dan kan ik misschien nog eventjes lekker koffieleuten met een goed boek. Ook zo heerlijk!

"Alles is al eens gezegd; maar doordat niemand luistert, moet men altijd opnieuw beginnen.

Origineel: Toutes choses sont dites déjà; mais comme personne n'écoute, il faut toujours recommencer.
Bron: Le traité de Narcisse"

André Gide - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951

Ik heb me toch een wereldreis gemaakt! En dat voor iets dat normaal gesproken zo’n vijf minuten rijden bij me vandaan is. Jeetje zeg! Ik ging voor enen hier weg en was rond kwart over twee pas weer terug. Ik moest naar RotterdamP en daar ben ik normaal gesproken zo. Maar ik rij hier de hol op en dan moet ik normaal gesproken naar links. Ik had van de week wel gezien, toen ik daar liep, dat de boel was afgesloten maar ja, ik ben weer blond hè en dan denk je daar gewoon niet over na. Dat was nu natuurlijk nog steeds afgesloten. Oh ja, dat is waar ook. Dan maar naar rechts. Ook een domme zet want nu moest ik helemaal omrijden. Maar goed, het was mooi weer. Goeie muziek op, Adele natuurlijk, en raampjes open. Heerlijk. We gaan fijn een stukje rijden, dacht ik nog.

Ja, maar dat het zo’n stuk zou worden, had ik ook niet in kunnen schatten. Ik moest ook nog een pakje ophalen op de Mathernesserweg en zo ik nu reed, zou ik daar langs komen. Maar het was zo razend druk daar, geen parkeerplekje vrij. Dan maar door rijden naar de brug die ik over moet om er te komen. WTF? Die is ook dicht. Alleen het tegenliggende verkeer kwam daar vandaan. Mijn weg was ook weer afgesloten. En dan raakt een blondje totaal in verwarring natuurlijk. Oké, eerste logische gedachte; ik moet over het water zien te komen. Ja, dat is een hele logische en we gaan natuurlijk niet zwemmen. Achteraf bedacht ik me, toen ik thuis was, ik had daar de auto moeten neerzetten en ik had gewoon een stukje moeten gaan lopen. Het is toch prachtig weer.

Maar ja, daar denk je dan niet aan omdat je zo druk bent met het denken hoe je er in hemelsnaam moet komen nu. Ik maar richting de brug bij de Binnenweg, daar bij Delfshaven. Als ik daar overheen ben, denk ik wel verder hoe ik dan moet rijden verder. Maar ik kwam daar niet. Ik was blijkbaar niet de enige verwarde ziel. En bovendien zaten er niet alleen maar blondjes achter de sturen van alle andere auto’s die ook vast zaten. Gelukkig maar, dat scheelt. Toen ik bij een zijstraat kwam dacht ik slim te zijn. Ik dacht, ik ga hier rechtsaf en dan weer rechtsaf en dan keer ik gewoon om en rij ik naar de Beukelsbrug, dat is dan de brug aan de andere kan van de brug waar ik overheen had gewild. Alleen, helaas, éénrichtingverkeer. Ik mócht helemaal niet de tweede keer rechts. Ik moest links en toen moest ik weer links en zag ik het busje dat eerst achter mij zat, voorbij rijden door de straat waar ik uit had willen ontsnappen. Ik werd er weer naartoe gedwongen zo. Potverdorie nog aan toe zeg.

Als iemand me nou erdoor wil laten, dan sla ik toch alsnog naar links. Die kant op reed geen wagen namelijk. Gelukkig ben ik zelf altijd erg attent in het verkeer en dan krijg je dat toch ook terug. De meneer in het busje reageerde op mijn ‘naar links’ gebaren en liet me voor. Ik bedankte hem met mijn grootste glimlach. Ik hoop niet dat hij eng droomt vannacht. Joehoe, ik was ‘verlost’. Ik reed weer richting de brug en ik zou weer langs mijn huis komen maar dat kon me niet schelen. Ook hier weer allerlei rare dingen en vanaf de brug kwam echt een enorme kudde fietsers. Ik kon er nog net voor langs schieten. Eindelijk reed ik de Beukelsbrug af en daarna was het nog een hele lange rit, eindigend op de Meineszlaan en dan moest ik rechtsaf en na een stukje rijden ben ik dan weer, zij het via Groningen, bij Rotterdamp. Zie ik toch weer hekken en weet ik veel wat, in de verte.

Nee zeg, doe me dat niet aan! Maar ik kon wel rechtsaf gelukkig, aan de andere kant reed geen verkeer. Linksaf en ik had een parkeerplek vlakbij. Ik had ook nog mazzel en korting bij Rotterdamp en dat was mooi meegenomen. Bijna een fles gratis zo en ik heb de komende maanden genoeg. Helaas moet ik wel terug voor coils want die hadden ze nu niet. Nou ja, ik weet dan in elk geval dat ik ga lopen. Als ik dit had geweten dan had ik dat ook lekker gedaan nu. Toen weer terug. Ik dacht, als ze wel richting mij mogen rijden op de brug, dan rijd ik er zo heen. Alleen net dat ene stukje was ook afgesloten. Weer keren dus, echt hè, van zulke dingen ga ik bijna flippen. Weer langs Rotterdamp maar daarna kon ik dan ook richting de brug die ik ook op de heenweg had willen hebben. Ik eiste in gedachten een parkeerplekje op bij het postagentschap waar ik mijn pakje moest halen en toen ik daar aan kwam rijden, reed er net een grote auto weg en met Lila kan ik bijna overal inparkeren. Dank u! Mooi zo, goed geregeld. Het pakje opgehaald en weer helemaal om naar huis. Toen ik boven binnen stapte was het al bij half drie zowat. Sjongejonge zeg, wat een wereldreis voor iets wat een paar straten verderop zit.

Ik ga eventjes aan het bord schilderen voor Ben en San en dan ga ik daarna nog even weg met een vriendin. Mijn vitrage zat in het pakketje! Leuk! Die moet ik dan gaan maken nog hoor, gordijnband aan maken want dit keer hang ik ze op aan de rails die er ook al zit. Het past perfect bij mijn geschilderde bloemen op mijn spullen. Als alles klaar is en ik heb de tijd, dan ga ik die bloemen ook op mijn meubels maken. Maar dat zit allemaal al in mijn hoofd. Het is puur een kwestie van de tijd ervoor hebben. Het loopt niet weg en ik heb alle tijd van de wereld. Leuke projectjes voor tussendoor. Want eerst moeten die opdrachten af en het cadeau dat ik aan het schilderen ben. Ik weet ook niet wat er allemaal nog gaat gebeuren qua werk vinden of een opleiding. Daar zit ik ook nog volop in.

Maar als dat niet doorgaat en ik ben straks klaar hier in de huiskamer. Dan ga ik weer verder met mijn boek. Dan stort ik me daar weer eens even op. Dat is geloof ik ook nodig, het moet toch echt een keer af. Ik kreeg een mailtje van één van mijn meelezers, of ik wilde opschieten met het volgende hoofdstuk. Heel leuk vond ik dat! Er komt ook een boek over het hebben van een burn out, zowel moeder als dochter zijn nu ervaringsdeskundigen. Helaas hoor maar het is zo nodig dat meer mensen gaan begrijpen wat het is en wat voor een invloed zoiets op je leven heeft. Ik zonder partner en zij met, daar zit ook veel verschil in. Allebei met zowel zijn voors als zijn tegens. Genoeg om over te schrijven maar eerst boek 1 af en dan de rest. Ik heb me nog nooit in mijn leven verveeld en ik weet nu al zeker dat dit ook nooit zal gebeuren. Ik krijg de kans niet eens!

Morgen krijg ik Chris uit België op bezoek in de namiddag en dan ga ik daarna uit eten. De zondag zit dus ook al vol. Maandag ook, want dan moet ik mijn haar en nagels doen en krijg ik ook nog eens visite. Bokkie komt, een oud collegaatje en dan kletsen we weer wat af. En dan moeten haar en nagels toch echt goed komen want dinsdag heb ik dan weer een gesprek over een opleiding met baangarantie bij van Leren naar Werken om twaalf uur. Dan kan ik woensdag misschien beginnen met de kamer pas. Eerst die kisten ophangen en daarvoor moeten alle spullen eruit en ook van het bureau af. Het moet wel waterpas hangen natuurlijk ook en stevig. Mijn broer gaf de tip om door de achterkant van de kisten te schroeven. Goed idee vond ik dat. Als de bevestigingen er zitten, kan ik er gelijk gaan verven. Dat is misschien pas voor donderdag, dat weet ik nog niet. Misschien zit het mee en kan ik het woensdag al doen. Toch zal het niet gelijk klaar zijn allemaal natuurlijk.

Ik werk om de meubels heen, tenminste, de kasten schuif ik wel opzij hoor maar ik laat alles zoveel mogelijk staan. Als ik maar genoeg ruimte heb om mijn ladder neer te zetten. Weer chaos maken om orde te krijgen. Daar ben ik best goed in ondertussen. Ik wil in elk geval het weekend ermee klaar zijn. Dat is dan inclusief gordijnen naaien, muren verven en alles ophangen waar ik het hebben wil. Ik wens mezelf al succes, want het zal weer een klus worden. Maar dan heb je ook wat! Het balkon vond ik gisteravond helemaal geweldig met al die lichtjes. Rainbow vond dat overduidelijk ook, zo zie je op de foto’s. Mijn ‘schijnwerper lampjes’ vond ik ook een succes. Zo leuk om dat te zien branden allemaal! Alleen de pauw deed het niet, al werkt het wel. Even afwachten wat die vandaag doet. Dat zie ik hopelijk nog als ik thuis kom. Leuk! Ik heb er zin in, in alles!

"Waarheid is de naam die wij onze wisselende vergissingen geven."

Rabindranath Tagore - Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941