Het was en een nuttig dagje én een gezellige middag ook. Vanmorgen werd ik vrij laat wakker. Ik had de wekker wel een paar keer gehoord maar ik dacht ook dat ik er dan wel uit zou gaan maar dan viel ik weer in slaap. Ik ging de katten eten geven maar op het plekje bij mijn bureau zag ik dat er eentje de kip van gisteravond weer geprobeerd had van zijn maag in het bakje te doen. Alleen stond er niet bij wie van de vier. Dan doen ze allemaal nog eens een keertje zielig vandaag en dan weet ik het helemaal niet meer. Of ze doen dat helemaal niet maar wil ik dat zo zien, kan ook. Ongeacht, dat is dan wat ik zie. Normaal zijn ook alle vier de bakjes weer binnen no time leeg, nu stonden er nog twee bijna vol rond het middaguur. Dat gebeurt niet zo vaak hier. Ik heb een vaag vermoeden dat het Rainbow was.

Gisteren heb ik Skylar melk gegeven en dan wil Rainbow ook. De ene keer kan hij er heel goed tegen, de andere keer weer niet. Ik heb in elk geval 25% kans dat ik goed zit. Ik denk zelfs nog wel iets meer. Op mijn gemak ben ik op gaan ruimen, wassen en aankleden en daarna stoffen en zuigen, toilet en dat soort dingetjes. Ik moest zo lachen om Rainbow. Die is als de dood voor de stofzuiger maar hij had zich nu verstopt in een speeltje. Ja, dan zie je hem niet meer natuurlijk, zie foto, echte camouflage. LOL! Toen was het al bijna tijd om Kim op te gaan halen. Die had me vanmorgen nog wel even gebeld zodat ik het niet zou vergeten.

Ik wilde net weg gaan, dan had ik tien minuten de tijd om er te komen, het is vlakbij, toen ze me belde. Ze was zo aan het hoesten geweest, dat ze ermee gestopt waren, dus ze was al klaar. Ik ging direct weg en zij zou een klein stukje lopen, mij tegemoet. Ik kon er met een paar minuten zijn al. Tenminste, als je normaal weg kunt rijden. Maar er stond een enorme vrachtwagen voor de deur met een grote soort laadkleptruc ervoor. Er stonden van die heksenmutsen in oranje en wit, hoe hete die dingen eigenlijk? Nou stond ik zo geparkeerd dat ik er misschien nog wel uit kon komen, ware het niet dat er een busje stond met knipperende parkeerlichten. Potverdorie! Ik moet Kim halen.

De man van het busje dat midden op de weg staat, loopt een gang in en ik ga hem achterna. Hij loopt te bellen. Ik roep dat ik eruit wil met mijn auto, dat ik mijn zieke dochter moet gaan halen. Ik lieg niet maar het klinkt dramatischer dan het is. Hij gebaart iets van ja ja, ik kom eraan. Ik loop even terug en neem foto’s van de situatie om aan Kim te sturen. Als ik dat gedaan heb loop ik dreigend op de man met de telefoon af. Opeens komt zijn collega in actie en die gaat het busje wegzetten. Wat een eikel zeg! Dan had hij toch gelijk die bus weg kunnen halen?! Ik grom van binnen maar glimlach allervriendelijkst. Hij is nog niet weg namelijk.

Ik haal zo’n pylon weg, oh ja, zo heet dat, want ik moet de stoep op rijden om straatje te kunnen keren. Zo rijd ik tegen het verkeer in weg. Wat een gedoe zeg. Kim is al veel dichterbij dan ik had gedacht maar ja, ik was dan ook niet direct weg thuis. Zij is wel blij met Lila want het is heel handig, je ziet me al van verre aankomen. Er rijden wel erg weinig lila autootjes en zo ziet ze al snel en heel in de verte al dat ik eraan kom. Ze had niet eens de foto’s gezien die ik haar gestuurd had. Ze dacht gewoon dat ik weer eens wat langzaam was. Nou ja. We rijden even naar de winkels en dan naar mijn huis. Pas als ze eenmaal koffie binnen krijgt, wordt het hoesten wat minder.

Zo kunnen we een klein beetje gesprek voeren, wat anders door het hoesten niet gaat. We hebben wel weer even gelachen, daar zijn we goed in. Allebei hetzelfde achterlijke gevoel voor humor en dan krijg je al snel lol met elkaar. Ik had de post ook mee naar boven genomen en ja hoor, eindelijk was het binnen. Mijn certificaat, dat ik nu gecertificeerd One Stroke instructrice ben. Niet dat ik er echt wat mee ga doen verder, tenminste, dat lijkt me niet. Het is leuk om te hebben en wie weet, kan ik er later wel wat mee. Het is in elk geval leuk om te hebben. Ik heb er niet eens voor moeten oefenen en heb zo in ene keer de opdrachten gemaakt, maar dat vertellen we niet tegen de mensen in Amerika.

De badge zit er ook bij, mooi met magneten. Zo maak je je kleding niet meer kapot! Mooi gemaakt, zo heb ik nog nooit een badge gezien. Opeens ging de bel, keihard. Het was de postbode, of ik Ria Niemeijer was. Jawel, dat ben ik. Dat zag ik net op de badge en het certificaat ook nog. Hij had van de week al een brief gehad voor mij, die naar nummer 27 was gestuurd in plaats van 23. Nu had hij weer een pakketje, zelfde fout. Of ik dat even door wilde geven want hij wist wel waar ik woonde maar een andere postbode misschien niet. Nou wat fijn, bedankt voor het doorgeven en ik zal het ook doorgeven. Dat heb ik ondertussen ook al gedaan, dat komt de volgende keer gewoon weer goed.

Ik had nog een emmer Damp willen gaan halen maar ik had er geen puf meer voor. Nu hoest ik ook opeens maar of dat nou van Kim komt, ik weet het niet. Ik had gedacht dat ze ondertussen niet meer besmettelijk zou zijn. Even afkloppen, ik heb geen tijd om ziek te zijn. Geen zin ook. Rainbow wil me koste wat kost vermaken vandaag. Zit hij net weer precies bovenop mijn certificaat. Hij leek wel ondertekend door Donna Dewberry zelf. Misschien een subtiele hint dat ik hem moet tekenen of schilderen. Voorlopig eerst maar mijn lijstje afwerken. Ik heb wat paarse en mauve kleurtjes erbij gehaald, voor op mijn voordeur. Daar ga ik snel aan beginnen. Ik ben altijd zelf benieuwd hoe het wordt.

Bij die orchidee, oké, dan heb je een foto en die probeer je zo goed mogelijk na te maken. Kijken, in je vingers stoppen en eruit laten komen op het doek. Maar met de deur ga ik gewoon freestylen. Ik zie wel wat eruit komt. Het schetsje met krijt staat er wel maar dat zegt niets, dat kan weer tijdens het schilderen helemaal veranderen. Misschien morgen aan beginnen? Vandaag heb ik geen zin meer. Ik ga zo eens kijken of ik nog een mooie lijst heb om mijn certificaat in te doen. Dan kan ik die mooi ergens ophangen en blijft hij netjes. Wel iets om te vermelden bij de volgende lading visitekaartjes, die moet ik dan opnieuw maken. Maar dat geeft niet, dat is juist leuk! Oh, ook iets om te doen van het weekend. Ik verveel me echt nooit maar dan ook echt niet. Ik zou niet weten hoe dat voelt. Beter hoor!

"Maar wat richtte God in godsnaam uit voor de schepping?
"

Samuel Beckett - Iers-Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1969) 1906-1989

Ik was niet de enige, merkte ik gisteren, die Madonna van haar voetstuk had zien vallen. Jeetje zeg, dan was ik nog vrij mild in wat ik zei hoe ik het vond. Veel mensen roepen dan gelijk, oh dat doe ik beter. Dat weet ik dan nou ook nog niet zo net. Ga er maar aanstaan. Ik denk dat mensen dat dan weer gigantisch onderschatten. Ik zou er niet eens willen staan, laat ik dat voorop stellen. Ik zing wel zuiverder dan Madonna daar zong maar dan wel in de veiligheid van mijn eigen huis en zonder dat iemand er over zal oordelen. Ik denk dat zoiets wel behoorlijk verschillend is. Kijk, Madonna is zo’n grote ster geworden omdat ze provoceert, zorgt voor vernieuwing en inspiratie en volgens mij heb ik nooit iemand horen beweren dat ze echt goed kan zingen.

Ze zingt waarschijnlijk wel aardig maar veel van haar collega’s zouden haar binnen no time van het podium af zingen. Waar ik me meer aan stoor is dat ze zoveel eisen stelt. Ik hoorde vanmorgen dat ze zelfs haar eigen jacuzzi bij zich had. Nou ja, sorry hoor. Dan ben je toch niet goed bij je kersenpit? Het gaat me steeds meer tegenstaan, die totale verspilling aan dat soort onzinnige dingen. Tel eens wat het kost om zoiets te doen, laat dat ding thuis, ze zullen wel een goeie hebben hoor in zo’n vijf sterrenhotel en stort dat geld dan aan liefdadigheid. Dan ben je goed bezig. Dat je vier kindertjes uit Afrika hebt geadopteerd maakt geen bal uit, dat doe je ook voor jezelf. Verder ga ik er geen woorden meer over vuil maken hoor, dat doen er al genoeg nu. Het is wel goed zo.

Vandaag kwam er bitter weinig uit mijn handen. Ik wilde eigenlijk gewoon mijn enorme orchidee afmaken. En dat heb ik dan ook maar gedaan, dat moest gewoon! Hij hangt nu te pronken boven de bank, en ik moet zeggen, hij staat er prachtig!

Ik heb er net toch ook maar even de wortels bij gedaan. Die wilde ik eigenlijk weglaten maar ik dacht, ik doe ze er toch maar bij. Hij hangt daar precies goed om die onderkant te bij te werken. Dit was wel een heel groot doek natuurlijk. Ik begrijp best dat je dan beter ermee uit de voeten kan als je een groot atelier hebt. Helaas, die heb ik niet. Onhandig was het wel, zo werken. Ik heb het best zware ding dan ook twee keer op mijn tenen gehad. Errug pijnlijk, mag ik wel zeggen. Ik had hem op het opstapje gezet, omdat ik anders zo bukken moest voor de onderste bloem. En daar heb ik hem twee keer afgeduwd. Au. Daarom heb ik de bladeren net bijgewerkt, toen hij alweer hing. Stukken makkelijker en geen val-  of tenen gevaar.

Daar ben ik de hele dag verder mee bezig geweest. Daarnet zat ik even met Kim aan de telefoon. We hadden voor morgen al afgesproken van de week. Maar ja, ik vergeet ook wel eens wat. Ze zegt nog zo van, ja morgen naar de therapeut. Ik antwoord wat afwezig, oh ja, ja oké. Zij opeens heel hard ‘je komt me toch zeker wel ophalen hè? Dat ik niet voor Jan Jurk sta te wachten?’  Nou goed dat ze het zei want ik was het alweer vergeten, eerlijk gezegd. Ik had dat van de week al voorgesteld, zodat ze niet zo’n hele reis hoeft te maken met het OV. Het was me alleen even ontschoten. We zagen het allebei al voor ons en we moesten er wel om lachen. Ze stuurt me morgen even een berichtje, om me er nog even aan te herinneren. Ja ja, ik vergeet het heus niet meer hoor.

Loop ik net door de kamer, schiet ik me toch in de lach! Ik zie één van de eetbakjes van de katten en het lijkt net of er een muis uit zit te eten. Vooral Aurora en Skylar hebben de neiging altijd om het eten, wat niet direct opgegeten wordt, te begraven. Normaal gewoon met hun pootjes naast het bakje, waarbij Skylar het bakje soms ook omkiept. Maar als er iets in de buurt ligt, dan graven ze dat zo het bakje in. Alsof het afgedekt moet zijn, weg, niet zichtbaar. Ik heb geprobeerd ze aan de Tupperware te krijgen maar dat is mislukt.

Nu had Aurora vanmorgen met wat muisjes lopen spelen, die gooit ze dan de lucht in en gaat er weer achteraan. Die muisjes lagen blijkbaar in de buurt van het etensbakje. Er zat een muis te eten, leek het toch, en die andere zat al vol. Of erger, had zich dood gegeten. Gif. Kan ook, maar net wat je wilt zien. Ik vond het zo grappig, ik heb er een foto van gemaakt. Ik had echt zoiets van, hoe krijgen ze het weer voor elkaar! Gekke cits!

Ik had mijn schilderij ook in de Donna Dewberry groep geplaatst. Het duurt altijd even voor je dan goedkeuring krijgt en vanaf die tijd werd ik overspoeld door likes. Het ging heel snel. Toen ik keek moest ik wel lachen. Ik zag 13 hartjes, ma vindt het schilderij ook mooi. Ik heb op de achterkant namelijk geschreven ‘mama’s orchidee’ want dat is het ook natuurlijk. De orchidee is een speciale bloem, een ode aan het moederschap, zo staat het ook in de boeken van Jozef Rulof. En dat kan je ook zien maar dat ga ik hier niet uitleggen. Maar de eerste keer dat ik dat las, in de kosmologie, vloog ik naar binnen, en bekeek mijn orchidee, die in volle bloei stond, met hele andere ogen. Inderdaad, een ode aan het moederschap! De witte is helemaal bijzonder want het wit staat voor reinheid. Daarom ben ik ook zo gek op witte orchideeën. En deze hangt voortaan boven mijn bank, zodat ik er zelf van kan genieten. Ik ben meestal niet zo maar ik vind hem zelf ook mooi geworden.

Nu zit ik inmiddels omringd door katten, mijn zwart/witte tuxedo maffia heeft weer honger. Moonlight zit keihard te mauwen en met zijn pootjes naar me te maaien. Dan kijk ik eerder op, heeft hij al gemerkt. Rainbow zit vlak naast me en doet net of hij gek is maar let op elke beweging van mij. Dus hou ik het maar kort. Ik ga ze maar eten geven. Morgen vroeg eruit en snel de boel doen hier, wat ik vandaag al van plan was eigenlijk. Maar dan ga ik Kim halen en hoef ik ook niet meer verder te schilderen aan de bloemen. Dan kan ik weer iets af gaan maken. Misschien ga ik wel de basis leggen van het boeket op de deur, dat kan ook maar gedaan zijn. Ik zie het nog wel, wat ik ga doen als ik Kim weer thuis heb gebracht. In elk geval vast iets leuks!

"Jeugd is een wonderbaarlijk iets, wat zonde om haar aan kinderen te verspillen.

Origineel: Youth is a wonderful thing. What a crime to waste it on children."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Mijn balkon is helemaal afgesloten voor de veiligheid van de katten. Helaas betekent dat niet dat er geen vogels meer op je raam kunnen kakken. Of dit wel een vogel was, vraag ik me af. Het is meer een vliegende zeekoe geweest of zo. Gewoon een heel stuk van mijn raam is ondergescheten, met spetters en al. Gatverderrie! Schijtlijster! Ik vind dat toch zo vies hè. En ze doen het zo vaak. Hier vliegen ook ontzettend veel meeuwen. Die zijn al zo groot en ze schijten in verhouding dus ook behoorlijk. Nadeel van een havenstad, zullen we maar zeggen. Ik heb weer wat schoon te maken. Ik werd er door Rainbow attent op gemaakt. Die zat er helemaal aan te ruiken dus ik dacht, wat doet die nou? Mijn plant stond er precies voor, dat is nog een geluk bij een ongeluk. Vieze pietepiet.

Ik heb gisteren toch maar even naar het songfestival gekeken. Nou ja, even, gewoon helemaal uit zitten kijken. Omdat Nederland toch een beetje bleef hangen, had ik het alweer gezien. Zie je wel, die Oostbloklanden stemmen alleen maar op elkaar. Ik vind dat zo oneerlijk. Zelfs als ik daar ook vandaan zo komen. Stem gewoon op wat goed is. Gelukkig vond ik de liedjes die bovenaan stonden ook wel de mooiste liedjes. Op Italië na dan, daar vond ik geen hol aan. Snapte ook niet waarom dat zo hoog bleef.

Ik appte met Kim tussendoor, die ook zat te kijken. Doet ze anders ook nooit. Ik zei nog, ik ga slapen, laat maar weten straks. Toch bleef het me boeien en uiteindelijk dacht ik, ook al viel ik om van de slaap, nu kijk ik het maar helemaal ook. Gelukkig werd het beloond door eindelijk weer eens een overwinning voor Nederland. Dat mocht dan ook wel een keertje na, ik geloof, bijna 45 jaar.  Sjongejonge zeg, het was nog spannend ook! Eigenlijk vond ik die publieksstemmen veel meer tellen, en we kregen er gelukkig veel. Die jury, sorry, die vind ik niet eerlijk. Maar de stemmen van de mensen uit andere landen, ja die zijn dan wel geloofwaardig. En die kwamen dan ook heel anders uit dan van de jury, op een paar na.

Ik had niet voor niets gewacht. Dat het een goed liedje was, wist ik al. Ik kreeg het van de week gewoon niet uit mijn hoofd. Nu hoorde je het ook steeds weer overal, tenminste, een klein stukje. Gisteren heb ik het eerst even op YouTube gekeken zodat ik het tenminste ene keer helemaal had gehoord. Ja, ik bleef het een goed liedje vinden. Onder andere een reden dat ik toch weer eens een keertje wilde kijken. Maar er was nog iets waar ik nieuwsgierig naar was. Madonna zou ook een optreden doen. Een Israëlische zakenman had ervoor betaald, een miljoen dollar moest hij dokken voor een paar minuten optreden. Echt hoor, dat is toch niet normaal?! Dat moet dan wel een verrekt goed optreden worden.

Eindelijk, want het duurde echt heel lang allemaal, kwam Madonna er dan aan. Eerst even een interview. Dat moest spontaan lijken maar dat was niet gelukt. Kwamen er eerst weer wat andere optredens. Ja hoor. Toch brak het moment aan dat Madonna ging beginnen. Like a prayer, hoorde ik aan de muziek. Maar eh, even niet rot bedoeld maar eh, wat zong ze vals! Vreselijk, het klonk nog slechter als die Na Na Na Na Na, van San Marino! Ze zat er compleet en voortdurend naast! Ik wil niet op mijn borst kloppen hoor maar ik zing echt beter! Ik had wel eens eerder een optreden van haar gezien waar ze vals in zong maar had dat toen geweten aan het heftige dansen wat ze daar toen bij deed.

Maar dat kon ik nu niet als reden opgeven. Het deed gewoon zeer aan mijn oren! En dan te bedenken dat ze daar een miljoen voor kreeg, dat is eigenlijk schokkend! Zou die man dat nou niet beter aan Afrika hebben kunnen geven? Om waterzuiveringsinstallaties te plaatsen of zo, of scholen op te zetten? Dan heb je tenminste iets. Nu heb je gebakken lucht gekocht en kan je daar dan voor op je borst kloppen. Nou nou, wat een prestatie zeg. Van mij geen bewondering hoor, al zal dat die meneer niets uitmaken. Toch, ooit gaat hij hiernaar terug kijken en dan zal hij zich er ook voor schamen. Want dat is eigenlijk wat hij ervoor zou moeten doen. Trouwens, Madonna ook. Wat een aanfluiting zeg. Ze moet commercieel een kei zijn, dat ze zo’n grote ster is geworden want van het zingen kan ze het echt maar dan ook echt niet hebben. Weer een idool van haar voetstuk gevallen, met een rotklap! Maar goed dat zij niet mee mocht doen, anders had ze verrekt weinig punten gekregen.

Ik ben veel te laat gaan slapen en ik was dan ook pas bij zevenen wakker. Ik heb hier bij mijn bureau eerst een beetje orde geschapen. Alles weer een beetje anders en beter gezet. En een paar dozen met glitters en steentjes, en weet ik veel allemaal wat voor sierraden, die kapot zijn, zitten sorteren. Wat een rotklusjes zijn dat toch altijd. Maar het ruimt wel lekker op. Daar hou ik dan weer wel van. Toen ik net die kistjes had opgehangen, heb ik alles er zo maar even ingeschoven. Ik kwam er al snel achter dat ik dat niet echt handig gedaan had. Dingen die ik vaak gebruik, stonden daar waar ik er bijna niet bij kon. Dat heb ik ook gelijk maar even veranderd. Zo is het veel fijner werken. Ik ben toen gelijk de muren gaan sauzen dus toen had het even geen prioriteit.

Verder ben ik vandaag verder gegaan met mijn orchidee. Het groen is al wel klaar, af en toe een highlight erbij of zo maar op zich wel af. Je bouwt zoiets laag voor laag op. Dan weer met wit, dan weer met grijs, geel en magenta. Laagje voor laagje zie je de orchidee groeien. Langzaam, net als in het echt, wordt het steeds weer een stukje meer zoals ik het hebben wil. En Acryl werkt heel fijn. Je moet er mee leren werken en vooral mediums gebruiken. Daar bedoel ik niet de waarzeggende mens mee of zo maar spullen om de verf te verdunnen. Maar je kan het er ook meer mee laten vloeien of verspreiden, mediums om glans te geven of juist matte mediums. Maar alle mediums laten de verf wat soepeler over het canvas glijden. Dat is niet altijd fijn maar meestal wel. Het ligt er maar aan.

Langzaam maar zeker komt er van mijn kant meer begrip voor hoe het werkt. Ik leer alles door ondervinding, ik doe maar wat en dan zie ik wel welk effect het heeft. Hopelijk weet ik dat dan de volgende keer ook nog. Meestal gelukkig wel, een enkel keertje moet ik even graven. Dat is het mooie van ondervinding, dan vergeet je het niet zo snel meer. Morgen de boel doen en dan snel weer verder met mijn doek. Mijn moeders orchidee. Het is nogal kaal boven de bank nu. Toch kan ik het onderste blad pas echt af maken, als het weer hangt. Geen zin om op de grond te gaan liggen als het niet nodig is. Ik denk nog twee of drie dagen werk en dan kan ik het ophangen. Kan ook langer duren nog, als ik weer de idiote perfectionist ga uithangen. Dat hoop ik ooit een keer af te leren. Ik wens mijzelf alvast succes daarmee…