Drie jaar en 7 dagen zonder Sunshine
Soms zie je dingen, waarvan je mond open valt. Bij mijn buren, hier schuin onder, hebben ze ook een kat. Hij, de buurman, is vriendelijk en woont er met zijn vrouw en kindje. Hij maakt muziek en het staat hier ook te boek als studio. Veel jongelui hangen er altijd rond, je zou high kunnen worden van de wietlucht die hier op de trap hangt soms. Vorige keer zaten ze met zijn allen half binnen en half in de gang. De kat stond gewoon buiten op de gang en wilde langs de jongens naar binnen. Ik had hem even geaaid en sprak mijn verbazing uit.
Dat hoef ik met mijn cits niet te proberen. Dan kan ik ze achterna rennen of naar boven of naar beneden. En als de buitendeur open zou gaan, ben ik ze geheid kwijt. Bizar als je dan zulk ander gedrag ziet. Dan vraag je je toch af, wat je verkeerd doet. Ik wel tenminste. Bij mij zou dit niet kunnen. Of misschien is dat mijn angst, kan ook, omdat Sunshine er zo vandoor is gegaan. En Sunshine moest en zou de wijde wereld verkennen. Misschien zou Rainbow zelfs ook snel weer hier naar binnen willen. Aurora vertrouw ik daar minder in omdat ze een buitenkat was voor ze bij mij kwam. In elk geval, ik ga het niet uitproberen. Sunshine is de derde verdwenen kat en drie keer is en blijft scheepsrecht.
De afgelopen tijd, sinds het weer warm genoeg is om het badkamerraam open te zetten, hoor ik steeds een kat miauwen. Het klinkt van heel dichtbij, alsof het beestje op mijn raamkozijn staat. Vanmorgen, toen ik de bakken aan het verschonen was, hoorde ik hem weer. Nu wilde ik toch zien of ik de kat kon zien beneden. Er staat van alles en nog wat op het kozijn en dat moest er eerst allemaal af, voordat ik het raam open kon doen. Eindelijk kon ik de lap raam toch open doen. Tot mijn grote verbazing is het de kat van de buurman, die zo op de trap bleef staan.
Er zitten daar 2 flinke balkons, die van de buurman en de buurtjes onder mij. En daarop zat de kat opgesloten. Ik zag een enorme berg stront liggen. Dat gebruiken ze dus als kattenbak??? Dat hele balkon? En als de poes ‘moet’ dan doen ze de deur open? Bizar dit? Of hebben ze hem al langer buiten zitten? Ik dacht, nou ja, voor het geval dat, ga ik maar even brokjes pakken en gooien voor het arme beestje. Zoiets doe je toch niet? Bovendien, dat zou ik niet hoeven te flikken hier hoor. Dan zouden ze zo de boel onder zeiken. Hoe leer je een kat zoiets aan, in hemelsnaam? Gewoon buiten zetten tot ze het vanzelf doen omdat ze het niet meer houden? Ik snap hier niks van hoor! Lekker straks ook, als het droog en warm is, voor de buurkindjes die in een flinke lucht van kattenzeik kunnen spelen op hun balkonnetje. Bah! Toen ik terug kwam met de brokjes, ging poezemans net naar binnen.
Ik heb vandaag even een rustdag, ik voel dat het nodig is. De afgelopen weken heb ik niet veel rustdagen gehad. Ik neem het er gewoon nog even van, extra rust voor een jaar van gekte en leren. Vandaag doen we weinig. Ik heb de bakken gedaan en ik ga zo meteen wat schilderen denk ik. Verder wat tv kijken en ik eet vanavond een salade. Hoef ik niet moeilijk voor te doen. Lekker relaxen. Wat ik ook nog gedaan heb, is blijven mailen met Riley River. Ik was zo boos en als ik boos ben, berg je dan maar. Uiteindelijk sturen ze net dat ze me 30 euro terug gaan sturen, het verschil tussen hun prijs en het ding op Ali expres. Onverwachte wending voor mij. Zodra het gestort is, want eerst zien dan geloven, zal ik het ook laten weten. Eerlijk is eerlijk. Toch, als ze het storten, heel netjes opgelost van ze. Maar iets kopen daar? Nee, dat niet meer. Ja, voor de tips kijken en dan zoeken op Ali, scheelt je een heleboel geld! En weet je op wie ik nou eigenlijk het meest boos was? Op mij! Ik had mezelf op een net iets hoger treetje ingeschat en ben er zelf vanaf gevallen…
De rest van de ochtend ben ik bezig geweest met het proberen een plagende papegaai op de foto te krijgen maar die is me steeds te slim af. Het is een prachtige grote vogel, zo’n groene met wat rood en een hele lange staart. Hij vindt het blijkbaar leuk, wat er allemaal bij mij op het balkon hangt maar ja, helemaal afgesloten natuurlijk. Of hij plaagt de katten, kan ook. Zodra ik me richting het raam begeef, vliegt hij al gillend weg. Hij zit ook te babbelen, al kan ik niets verstaan, als hij op het hek/plafonnetje loopt. Het is me nog niet gelukt een foto te nemen. En nu ik hier zit, in het zicht al is het binnen, heb ik hem niet meer gezien. Nou ja, wie weet lukt het me wel een keer. Vandaag niet denk ik.
Een man liep op het vliegveld, nog steeds een beetje boos dat zijn vlucht vertraging had. Hij zou nog wel eventjes moeten wachten en was daar niet blij mee. Gelukkig kon hij zijn werk doen, op de laptop die hij als handbagage had. Hij liep naar een koffietentje en bestelde een grote koffie en een doos koekjes. Hij rekende alles af en ging richting een tafeltje. Ondertussen liep hij al met zijn neus in zijn telefoon, zich voor te bereiden op wat hij wilde gaan doen. Hij legde zijn krant en alles wat hij los bij zich had op de stoel en hij ging zitten. Tegelijkertijd ging er nog een man aan het tafeltje zitten, tegenover hem. Hij keek vluchtig in de ogen van de man, hij had geen zin in contact en sloeg direct zijn ogen weer neer.
Hij nipte van zijn hete koffie en doet de doos met koekjes open. Hij neemt er eentje en probeert de man tegenover hem zoveel mogelijk te negeren. Tot zijn grote verbazing, neemt die man gewoon ook een koek uit het doosje. Hij valt bijna om van verbazing en kijkt een beetje boos naar de man, die lekker het koekje op zit te eten. Omdat hij geen zin heeft in een confrontatie, duwt hij zijn neus in de laptop. Hij eet stilzwijgend zijn koekje op. Je weet het maar nooit tegenwoordig, je hebt zomaar een mes tussen je ribben en daar heeft hij geen zin in. Daarom zegt hij er maar niets van.
Het irriteert hem wel mateloos dat de man, elke keer als hij een koekje pakt, ook een koekje pakt. Het duurt niet lang of er ligt nog maar één koekje in de doos. En elke keer als hij een koekje pakt, dan glimlacht die man naar hem. Hoogst irritant! De man aan de overkant pakt het laatste koekje. Hij kijkt hem heel boos aan, wat een brutaliteit! Niet normaal! De man aarzelt met het koekje in zijn handen. Hij kijkt hem een beetje met een schuin hoofd aan. Hij breekt het koekje door midden en biedt hem de andere helft aan. Boos grist hij die helft uit de man zijn handen. Nog steeds stilzwijgend eten ze beiden het laatste halve koekje op.
De man staat op en neemt de lege doos mee, die hij verderop weg gooit in de prullenbak. Goh, hij is er nog boos over. Hoe durft hij zomaar zijn koekjes te pikken! Ondertussen is het bijna tijd om te gaan inchecken en hij staat op en pakt zijn spulletjes van de stoel. Onder zijn krant vindt hij een doos met koekjes. De doos die hij gekocht had. Met grote ogen staat hij daarover na te denken. Want als dit zijn koekjes zijn, wie zijn koekjes heeft hij dan op zitten eten? Dus die doos koekjes was van die man! Oh wat erg! Waar hij de man van zat te beschuldigen en waar hij zo boos om was geweest, dat klopte helemaal niet! Oh wat erg! Wat zou die man wel niet denken nu?!
Hij was zelf de dief, hij was die brutale! Hij liep in het rond, te zoeken naar de man, om zich te verontschuldigen en hem zijn eigen koekjes te geven. Maar de man was nergens meer te vinden. Hij gaf het maar op en liep naar de gate waarvandaan zijn vliegtuig straks zou vertrekken. Hij dacht ook goed na over zijn eigen reactie, ten opzichte van de reactie van die man. Hoe geïrriteerd hij zelf was, en hoe vriendelijk de man reageerde op zijn ‘stelen’ van de koekjes. Hij glimlachte zelfs elke keer, als er gestolen werd. Hij schaamde zich nu over zijn eigen reactie maar ook over zijn eigen oordelen.
Want als je niet alles weet van een situatie, dan kan het wel eens heel anders in elkaar zitten dan je zo op het eerste gezicht zou denken. Deze les had hij wel geleerd nu, op een hele aparte manier. Hij nam zich voor nooit meer gelijk te oordelen, en wat hij ook mocht denken wat de situatie is, dat hij voortaan altijd vriendelijk zou gaan reageren. Een les, die we allemaal ter harte zouden moeten nemen. Oordelen is zo makkelijk, maar kan pas, als je zelf ook in die schoenen hebt gestaan.