"Als we een ruzie beginnen tussen het verleden en het heden, zullen we merken dat we de toekomst hebben verloren.

Origineel: If we open a quarrel between past and present, we shall find that we have lost the future."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Toen ik gisteren zo over die meneer met die kleutertekeningen sprak, in de familie app, kwamen we zo op van alles. Want in de kunst is het een raar wereldje. Je zal niet alleen goed moeten zijn om daar succesvol in te worden. Sterker nog, je hoeft helemaal niet te kunnen schilderen en dan kan je gewoon rijk en beroemd worden. Kunstliefhebbers willen volgens ons graag in de maling genomen worden. En als je de connecties hebt, dan wordt jouw werk als vanzelf door die connecties gekocht. Hoe rijker hoe gekker. Picasso lachte zich daar helemaal gek om, die vond zelf ook wel dat hij lelijke dingen maakte maar ja, er waren nou eenmaal gekken die er duizenden, honderdduizenden zelfs, voor wilden betalen. Bizar toch eigenlijk?

Ik heb daar ook wel eens met grote verbazing naar zitten kijken. Hoe mijn cleanson het uitlegde, moest ik erg om lachen. Dat een beroemd kunstenaar zijn blikje heeft weggegooid, dat abusievelijk wordt aangezien als kunst van zijn hand. Dan staan er van die kunstliefhebbers daar uren naar te kijken. Al starend naar het blikje en eromheen draaiend, zie je ze denken. De ene zegt tegen de ander;  ‘goh, zal hij in zijn dwarse periode gezeten hebben? Hij heeft drie deukjes links gemaakt.’ Of zoiets dan. Want zo werkt het vaak, in die kunstwereld. Oh die persoon kent die en die want daar staat ze mee op de foto. Dan betaal ik zo 1000 euro voor een schilderij van haar. Dat diegene spuuglelijke dingen maakt, dat doet er niet toe.

En helaas, ik heb zulke connecties niet, ik heb geen naam gemaakt ergens mee in de kunstwereld, dus ik kan het wel schudden. Dat ik mooiere dingen maak dan sommigen die dat wel hebben gedaan of die wel connecties hebben, dat doet er voor de kunstwereld niet toe. Mijn schoonzoon kent iemand, die maakt een soort kunst met foto’s. Het onderwerp, Marilyn Monroe bijvoorbeeld, fotoshopt ze dan ergens uit. En dat doet ze nog lelijk ook want dat kunnen Kim en Daan veel beter. Maar toch verkoopt ze haar kunst voor duizenden, echt vele duizenden euro’s per stuk. Gewoon omdat ze connecties heeft en als rijke gek nummer 1 zoveel heeft betaald, dan wil rijke gek nummer 2 ook zo’n ding maar dan liefst een duurdere. Het moet je maar meezitten zo, denk ik dan maar.

Ik kreeg wel opeens een openbaring, een epiffany zoals ik altijd zelf zeg. Alleen zocht ik dit op en vond ik dit: A sudden epic perception or insight of something, usually broad and crucial, while under the influences of marijuana. Dan is het meer iets voor mijn broer, echt hoor, ik lag dubbel. Toch had ik die openbaring, zonder de joint dan, want stel als mijn boek straks klaar is? En dat loopt goed, dan willen die lezers ervan misschien ook wel mijn kunst! Kan toch? Daarom ga ik straks minder kunnen schilderen en dan moet ik me wel op grotere doeken werpen om te kunnen ontspannen als daar even tijd voor is. En dan denk ik dat dit spirituele schilderijen moeten worden. Doeken die bij mijn boeken zullen gaan horen. Nou? Is dat een goeie ingeving of niet? Ik ben nu al zelf benieuwd wat er dan uit mijn kwast zal komen rollen!

Vandaag kwam er helemaal nergens wat van, ook niet van schilderen. Ik ben met Kim mee geweest om Timo naar de dierenarts te brengen. Dat was vanmorgen heel vroeg al. Ik was er om half zes al uit. Dat voel ik nu ook wel zeg! En het is nu zo rond half vier in de middag. Misschien maak ik mijn blog af en dan duik ik even voor een dutje de bank op. We hadden het ook nog eens helemaal anders gepland dan het liep. Bij van die neurootjes zoals Kim en ik, is dat nooit prettig. Maar we zijn er doorheen gekomen en Timo ook. Die was nog het belangrijkste vandaag.

Timo is erg bang voor de dierenartsen, hoe lief ze ook zijn. Hij heeft een flink trauma opgelopen toen met zijn grote operatie op zijn knie. Daarom krijgt hij altijd wat verdoving als hij naar de dierenarts moet, of kalmering moet ik zeggen eigenlijk. Anders kan de dierenarts erg goed zien dat katten van leeuwen en tijgers stammen en dat willen we niet. De laatste weken had hij een raar plekje op zijn teen en dat werd alleen maar groter. Daarom moest er toch echt naar worden gekeken en daarom moest hij toch naar de dierenarts toe zelf. Hierbij heb je niets aan een dierenarts aan huis, hoe makkelijk dit verder ook kan zijn.

Om half negen bracht Kim hem naar binnen. Het regende zachtjes. Daarna zijn we hierheen gereden en hebben we koffie gedronken. De dierenarts belde twee keer in die periode, iets waarvan Kim elke keer een hartverzakking kreeg. Normaal bellen ze als er iets mis is gegaan of zo. Maar dat was niet zo. Eerst zou er vocht uit het rare plekje gezogen worden. Nu vroegen ze of ze het door naar het lab mochten sturen voor een meerprijs. Ja natuurlijk! Later belde hij weer een keer om te zeggen dat ze het helemaal hadden weggehaald en dat het hele plekje dus zou worden opgestuurd. Dus is het wachten op de uitslag van wat het is. Altijd vervelend, dat wachten zo. Dat wordt flink duimen dat alles in orde is.

Kim had ook nog een afspraak staan, daar zou ik haar even langs brengen en dan hadden we daarna even naar de Action willen gaan. Maar Timo mocht alweer na elven worden opgehaald dus zijn we direct doorgereden na Kim d’r afspraak. Voor Kim was dit een iets te zware dag. Vooral ook omdat Timo een behoorlijk veeleisende kat is ook. Ik ben even met haar mee naar boven gelopen om te helpen. Hij ging de bench in. Heel vervelend want hij mag niet springen, niet op de steentjes op de bak en weet ik het allemaal. Als hij aan het wondje gaat likken, dan moet hij toch zo’n kraag om. Kortom, gedoe allemaal en voor hem al helemaal.

Vrijdag moet ik oppassen want dan heeft Kim een medische afspraak staan, die ze niet kan afzeggen. Op Daisy heb ik vroeger heel vaak gepast, dat was altijd heel leuk maar allang niet meer nodig.  Eigenlijk hilarisch, heb ik geen kleinkinderen meer die een oppasleeftijd hebben, heb ik wel een kleinkind-kat, waar op gepast moet worden. Ik moet er zelf van grijnzen! Nou ja, mij maakt het niet uit. Ik ga natuurlijk wel ietsje vroeger, zodat Kim me nog eventjes kan uitleggen hoe ik met dat apparaat ondertussen zo’n heerlijk bakkie koffie kan zetten. Ik vermaak me wel hoor, spelletjes of Facebook op de telefoon, goeie koffie en mijn “kleinkindkatten” om me gezelschap te houden. Ik heb weer een nieuw woord gemaakt, ik vind hem zelf geweldig goed gevonden. Maar ik ben dan ook niet helemaal objectief! Ik hoop dat Timo zich vanavond weer een beetje beter voelt en dat de uitslag straks iets onbeduidends zal zijn. Daar gaan we gewoon vanuit, klaar!

"Afhankelijkheid? Ja, uit liefde, maar niet uit angst.

Origineel: Abhängigkeit? Ja! Durch Liebe, aber nicht durch Furcht.
Bron: Aufzeichnungen"

Gerhart Hauptmann - Duits toneel-en romanschrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1912) 1862-1946

Eergisteren heb ik erg moeten lachen om een filmpje dat mijn dochter stuurde in de familie app. Zij en Daan, mijn cleanson, waren onderweg naar een leuk tuincentrum in Delft maar zagen opeens schapen loslopen. Echt vlakbij de snelweg, zij reden zelf secundair om bij het tuincentrum te komen. Daan is achter de schaapjes aangegaan. Die renden heel hard bij hem weg en gingen direct richting waar ze vandaan waren gekomen. Een groot hek een ietsje verderop was al op vele manieren afgezet. Maar de wollige wiebels storten zich zo plat op de grond en gingen eronderdoor. Hilarisch!

Ze zijn later bij de boerderij aan gaan bellen om het door te geven want de beestjes liepen nog steeds niet in het weiland. Ze werden erg bedankt. De ontsnappende ooitjes deden dit op zeer regelmatige basis. Ze hadden al van alles geprobeerd maar met die onderkant kunnen ze niet veel. De kruipende klaplopers zullen het vast nog wel een keertje doen. Ik heb in elk geval helemaal dubbel gelegen bij het zien van het filmpje. Oh wat keken ze ook nog eens enorm verontwaardigd naar die vent die ze weer achter het hek jaagde. Alleen dat al was erg grappig.

Ik krijg altijd bericht als er iets in marktplaats wordt geplaatst op Facebook. Niet dat ik dat nodig vind hoor maar het gebeurt wel. Maar dit keer wilde ik toch wel even kijken door wat ik zag in de verkorte boodschap. Ik zag namelijk iets dat nog zou misstaan op de kleuterschool, qua tekening, maar daar werd wel 350 euro voor gevraagd. Wat?! Nou ja, volgens mij is die persoon niet de volle 100% en is het ‘in behandeling’ wat erbij stond, voor hem wishfull thinking. Maar ik denk toch echt wel, en dat heb ik al door meerdere advertenties van wel goeie kunstenaars kunnen zien, dat ik omhoog moet met mijn prijzen. Als ik eind oktober op Swan Market sta, dan gaan ze ook zeker omhoog en dan ben ik nog goedkoop in verhouding met wat ik af en toe voorbij zie komen. Ik ben alleen gewoon niet zakelijk genoeg. Zo’n post drukt je dan wel met de neus op de feiten.

Als je dan kijkt naar de kunst van Jim Warren, ja, dat is wel even andere koek. Maar zo goed ben ik nou ook weer niet. Zal ik ook nooit worden hoor. Of de prachtige spirituele meesterwerken van Akiane Kramarik. Die kon al beter tekenen dan ik toen zij nog in de luiers zat maar die is dan ook om een speciale reden hier geboren, dat weet ik wel zeker. Daar is iets heel bijzonders mee. En als die schilderijen nou duizenden euro’s kosten, dan kan je het ook begrijpen. Maar dat is van een heel ander kaliber, daar mag ik niet eens een schilderijtje bij in hun schaduw hangen. Rulof lezers weten het wel, dat zijn de zeven graden in de kunst. En als je nog maar in die eerste graad zit, dan kan je oefenen tot je vingers er vanaf vallen, zo mooi als van een artiest in een hogere graad zal je kunst dan nooit worden.

Maar dat komt in een volgend leven hoger, het leven daarna nog hoger. Tot je in de hoogste graad zit en dat zijn de mensen als een Jim Warren. Ik denk dat Akiane zelfs in de allerhoogste graad zit, omdat zij als baby zowat al zat te tekenen. Dan moet dat eruit en dat hou je niet tegen. Zo ging dat bij Mozart ook maar dan met muziek. Zo werkt dat, niks geen ‘wonderkinderen’ dat is in vele levens opgebouwd. Dat is niet zomaar iets en niet zomaar een spontaan talentje. Daar is echt in vele levens bloed zweet en tranen voor gewerkt. Dus de term ‘wonderkinderen’ is eigenlijk heel denigrerend en tekort doend aan hoe het echt zit. Maar ja, de wereld is nog niet helemaal klaar voor de kosmische wetten. Komt wel hoor, maar zal nog even duren. Dan kan niemand er meer omheen. Dat ga ik niet meer levend in dit leven meemaken. Ik ben wel benieuwd waar ik dan uit hang.

Bij de foto’s zie je ook een schilderij van Jim Warren. Hij staat bekend om zijn surrealistische schilderijen. Net als Salvador Dali maar dan totaal in zijn eigen stijl. Natuurlijk bewondert hij Dali enorm, ik ook trouwens. Maar wat ik al zei, het speelt in mijn leven geen hoofdrol, al zit het talentje nog een beetje in de vingertjes door vorige levens misschien wel een groot schilder te zijn geweest, dat kan. Moet niet hoor, er zijn miljarden mogelijkheden. Om zijn bewondering voor Dali te uiten wilde Jim Warren een surrealisme ten top maken en dat werd zijn ‘Dali Parton’. Toen ik dat schilderij zag, viel mijn mond open! Hoe kom je erop?! Helemaal geweldig vind ik hem. Smaken zullen vast verschillen maar hij is knap verzonnen én gemaakt. Dat kan niemand ontkennen volgens mij.

En tegenwoordig heb je het hyper realisme. Of dat is al oud hoor, dat kan ook. Het is voor mij in el geval vrij nieuw. Dat zijn schilderijen, met welk onderwerp dan ook, van eten tot mensen, die net zo echt eruit zien als in werkelijkheid. Echt bizar is dat! Ik wou dat ik dat zo kon. Niet eens om ervan te leven maar om zoiets te kunnen doen, dat lijkt me helemaal geweldig! Je kan niet eens zien dat het een schilderij is, tenzij je er iets naast zet of er iets mee doet, waardoor dat duidelijk wordt. Echt zo schitterend! Als dat toch uit je vingers mag komen, wat is dat dan mooi. Ik vond mijn eigen orchidee al erg mooi, dat die er redelijk echt uitziet. Maar dat is echt peanuts bij wat die mensen doen en kunnen! Daar zie je heus aan dat het een schilderij is. Aan die schilderijen kan je dat niet eens zien. Dat lijkt wel alsof ze het doek vanaf de moleculen hebben opgebouwd. Het is echt niet van echt te onderscheiden. Behalve dan, dat je het aan de muur ziet hangen. Echt geweldig!

Ik heb hier al eens eerder iets geplaatst van Prince Ea, die jongen is zo wijs! Maar nu had Kim mij een filmpje gestuurd, dat is echt ongelofelijk. Want wat hij zegt is zo waar. Ik zal de link er naartoe bij doen maar het is wel in het Engels. Helaas niet voor iedereen maar het is nou eenmaal zo. Versta je het een beetje, dan is het zeker de moeite waard om even naar te luisteren. Wat hij vertelt is heftig maar het is zo waar en zo erg eigenlijk ook. Want wist je eigenlijk wanneer de meeste mensen een hartaanval krijgen? Waag eens een gokje? Dat is op een maandag. En heb je misschien ook enig idee hoe laat? Gaat er al een lichtje op trouwens waarom? Tussen acht en negen uur in de ochtend, op de maandag, krijgen de meeste mensen een, soms fatale, hartaanval.

En dat komt omdat ze in een baan zitten, die ze vreselijk vinden! Die hun zo ziek heeft gemaakt. Een aantal jaar geleden, toen ik nog lol had in mijn werk, had ik dat nooit geloofd. Dan had ik me niet kunnen voorstellen, dat er zoiets mogelijk was. Nu weet ik het zelfs uit ervaring, helaas. Ik had het liever zo aangenomen hoor. Als je met plezier naar je werk gaat, dan kan niets je raken. Dat is echt waar en geloof me, ik kan het weten. Prince Ea geeft nog meer uitleg en feiten hierover, want hij zegt nooit dingen zomaar, in zijn filmpje. Als je dat wilt bekijken, klik dan hier . Al zijn filmpjes zijn trouwens erg de moeite waard en misschien heb je ze op YouTube zelfs met Nederlandse ondertiteling. Dat weet ik niet zeker. Prince Ea kan je leven behoorlijk verrijken, durf ik wel te zeggen. Nou ja, bepaal dat zelf maar, als je daar zin in hebt. Ik wens je een fijne week, in hopelijk een fijne baan! Anders moet je daar echt naar gaan zoeken!

"Ontwikkeling is niet het vullen van een emmer, maar het ontsteken van een vuur."

William Butler Yeats - Iers dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1923) 1865-1939