"Goden, vermoeid van hun paradijs,
benijden de mens.

Bron: Vuurvliegen (1963)
"

Rabindranath Tagore - Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1913) 1861-1941

Gisteravond heb ik naar een reportage zitten kijken, over prins Harry en zijn vrouw Meghan. Jeetje zeg, met al die rijkdom, wat hebben ze het moeilijk. En wat kunnen mensen toch gemeen zijn, en zo oordelen over anderen, zonder ooit in die schoenen te hebben gestaan. Af en toe, schaam je je voor hoe de mensen in het algemeen zijn. In het interview met Meghan, raakte ze mijn hart. Ja, ze heeft designer kleding, ja ze is met een prins getrouwd, ja ze is bloedmooi maar jeetje zeg, dat is geen garantie om je elke dag reuze gelukkig te voelen hoor! Kom op zeg. Wat denk je ervan? Uit je vrije omgeving gerukt te worden, naar het stijve Engelse hof te verhuizen. Dat is op zich al een forse verandering in iemands leven.

Geloof me dat ik oprecht meen dat ik er nooit voor zou kiezen vrijwillig. Maar goed, zij waarschijnlijk ook niet. Maar ja, liefde laat zich niet dwingen. Ik weet ook uit de boeken van Rulof, dat je niet zomaar relaties krijgt met mensen. Het is haar pad, anders had ze er niet op gelopen. Maar dan nog, wil het niet zeggen dat je huppelend je pad over kan gaan. Ik heb het wel vaker gezegd, niemand heeft een pad zonder ups en downs. Dat bepaal je niet, hoe zwaar jouw pad wordt. Wat je wel bepaalt is hoe je het loopt. Met je hoofd naar beneden of trots je hoofd rechtop en af en toe een huppeltje. Gewoon doen! En zij loopt met gratie op het hare. Ik heb bewondering voor haar hoor. Ze kiest echt voor liefde want voor de lol, zou je hiervoor nooit kiezen.

Uitgescheten te worden door een heel land en die pers die zich overal mee bemoeit en al helemaal ‘weten’ hoe zij in elkaar zit. Echt hoor, ik kan me daar boos om maken! Ook stom ja, dat weet ik. Maar dat Engelse hof en die Engelse oordelen is al zwaar genoeg, dan is ze ook nog eens pas getrouwd én ze is net moeder geworden. Hou je maar eens staande! En dan zie je interviews waar haar de tranen in haar ogen springen, alleen door het feit dat die journalist vraagt hoe het met haar is. En dat raakte haar en dat raakte mij weer. Want niemand blijkt dat te vragen aan haar. Ja, ik weet het, er zijn ergere dingen, zeker weten. Maar toch, laat die mensen met rust.

Die Harry, die zo achtervolgd wordt door de dood van zijn prachtige moeder, en die zo bang is dat het voor hem en zijn vrouw dezelfde kant op gaat. Nee, ik zou niet met ze willen ruilen hoor, niet met al die rijkdommen erbij! En als je haar wilt steunen dan zet je online #IloveyouMeghan en dat ga ik straks doen, als ik mijn blog plaats. Ik vind haar prachtig, van binnen en van buiten en hem ook, nou ja, van binnen dan. Diana mag trots op haar mooie zoons zijn. Ik gun ze alle geluk van de wereld en hoop dat ze dat ook mogen krijgen. Zo, ik heb gezegd. Ik moest het even kwijt hoor, sorry!

Mijn nagels heb ik vast gelakt in pantermotief. Ik doe zondag ook iets aan met een panterprintje, denk ik. Dan combineert dat vast leuk. Tijger Annie komt eraan hoor! Nou ja, en dan heb ik vandaag weer zo’n soort verloren dag gehad. Ik heb niets voor school gedaan maar ja, ik heb morgen en donderdag nog. Ik moet alleen nog die ene stageopdracht doen en een Engels en een Reken toets. Dat kan morgen wel hoor. Donderdag kan ik gaan kijken met wat ik vooruit kan gaan lopen. Wat ik irritant vind, is dat ze de stageopdrachten blijkbaar per blok geven aan je. Zo kan je ook niet vooruit gaan lopen ermee. Wel jammer.

Als ik die 3 dingen gedaan heb, ben ik namelijk klaar met de dingen om te doen voor dit blok nog en er zitten nog 3 lesweken aan vast. Dus buiten het vermoeid zijn van de stage en drukte en geregel voor school, heb ik er verder niets meer voor te doen tot over 3 weken. Oh ja en de 20^e november natuurlijk de voortgangstoets. Die is van de farmacie lessen. Daar kan ik me dan mooi op storten in die weken en alles wat ik tot nu toe heb gehad erin stampen. Moet kunnen. Misschien vind ik ooit wel een medicijn uit, zoals op de foto! Dat lijkt me geen overbodige luxe in de wereld. Nou ja, het is dat of iedereen moet beter leren communiceren.

Kijk, de Rulof lezers weten het al. Het directe stem apparaat moet komen, DSA afgekort. En dan kan niemand meer om de boodschap uit de boeken heen. En dan zullen alle veranderingen met een sneltreinvaart plaatsvinden. Maar ja, ook onder die lezers zijn de meningen verdeeld. Want het is erg moeilijk om er een tijdsbestek in te vinden. Hij zei wel over 75 jaar maar op andere stukken tekst lijkt het toch weer af te wijken daarvan. Dus de ene helft van de lezers zegt, ergens tussen 2025 en 2045 komt dat ding.

Maar er zijn ook weer anderen die over honderden jaren verder spreken. Tja, en wie heeft er nu gelijk. Dat is weer zo’n antwoord die alleen de tijd je zal kunnen geven. Ik hoop toch dat die van de eerste groep gelijk hebben. Ik neig daar zelf meer naar, maar ik ben door al de anderen erg aan het twijfelen gebracht. Nu vertrouw ik volledig op de leiding van hierboven hoor, dus ik maak me er niet druk om. Dingen gaan zoals ze horen te gaan, met of zonder DSA want een ieder zal toch ook zijn lessen moeten leren uit ervaring omdat het anders niet werkt.

Net zoals je tegen een peuter kunt zeggen dat ze niet aan de hete kachel moeten zitten. Dat kan je 100 keer zeggen, die ene keer pakken ze toch de hete kachel vast. En daarna doen ze het nooit meer. Dus eigenlijk, hoe gemeen het ook klinkt, kan je ze beter gelijk hun handje laten branden. Want ze leren het toch alleen door ondervinding. Dat bespaart je dan een hoop ellende en stress, bij allebei.

Maar beter communiceren kan geen kwaad. Ik heb een paar mooie tips, ezelsbruggetjes eigenlijk. 1 Gebruik LSD, Luisteren, Samenvatten, Doorvragen; Vat het verhaal kort samen en laat de ander reageren. Vraag door als iets onduidelijk is. 2 Laat OMA vaker thuis: Oordelen, Meningen en Adviezen. Als iemand iets vertelt, laat je eigen oordelen, ideeën en adviezen even voor wat ze zijn, zodat je met een open houding kunt luisteren. 3 Neem ANNA mee; Altijd Navragen, Nooit Aannemen. Neem niet zomaar aan dat je begrijpt wat iemand bedoelt. Vraag bij twijfel even na of het klopt.

4 Smeer NIVEA; Niet Invullen Voor Een Ander. Als iets niet duidelijk is, of als je iemand al lang kent, vul je al snel andermans bedoelingen in. Dit voorkom je door na te vragen. (ik ken mensen die doen bijna niet anders dan invullen wat ik vind en voel, maar dat is een ander verhaal) 5 Wees een OEN; Open, Eerlijk, Nieuwsgierig. Sta open voor de ander, geef deze een kans iets uit te leggen en wees oprecht nieuwsgierig. 6 Maak je niet DIK; Denk In Kwaliteiten; Zeker bij wat moeilijkere gesprekken kijk je al snel naar wat fout ging. Dat mag, daar kan je van leren. Maar vergeet dan ook niet te kijken naar wat goed ging.

Nou, daar zou iedereen wat mee moeten gaan doen. Ik vlak mezelf niet uit hoor want ik ben bij lange na niet perfect. Ik zou zeggen, gelukkig niet! Lijkt me helemaal niks. Grappig eigenlijk wel met Aurora, ze heeft nu dus het hogere leven ontdekt. Ze springt op tafel, en ze springt op de hoogste plek in de krabpaal nu ook soms. Dat heeft dan meer dan 3 jaar geduurd voordat ze dat lef kreeg maar ze doet het toch maar mooi. Heerlijke meid is het toch, een beetje kattig maar goed, daar kan ze ook niks aan doen. Nou worden ze nog vervelend ook allemaal. Ik ga ze maar even eten geven, dan zijn ze weer even afgeleid. En dan kan ik even kijken, of ik een start kan gaan maken met dat nieuwe medicijn! Het is nodig!

"Geloof me, de onnozelste vrouw kan een verstandig man naar haar hand zetten, maar alleen een zeer pientere vrouw zet een dwaas naar haar hand.

Origineel: Take my word for it, the silliest woman can manage a clever man; but it needs a very clever woman to manage a fool.
Bron: Life's handicap"

Joseph Rudyard Kipling - Engels schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1907) 1865-1936

Ik zat gisteren nog even verder te dromen, over het verhuizen op zich. Hoe zou het gaan, waar zou ik terecht komen, dat soort dingen? Krijg ik een prachtige 55+ met een enorm balkon? Een beneden-huisje met tuin? En waar? Mij maakt dat niet zo uit. Mijn tante begreep dat nooit maar ik heb het haar uitgelegd, ik ben nu toch ook altijd alleen? Wat maakt het dan uit waar je woont? Nu begrijpt ze het wel. Het zal nog wel jaren gaan duren dan hoor, als ze gaan slopen, denk ik toch. Dat was met mijn broer ook zo. Dat duurde echt jaren en jaren. Maar goed, ik heb nog even. En als ik dan een leuke baan heb, en mijn art kan blijven maken en verkopen op markten, als dat goed loopt tenminste, dan kan ik misschien nog wat erbij sparen en zelfs het klussen laten doen? Voor het zover is, over een paar jaar, moet kunnen! Dat ik dan niets zelf hoef te doen, die vloer, maar kom het leggen.

Dat behang kies ik, maar kom het maar behangen, meneer de behanger. Die kleuren muurverf en glansverf en dan gewoon schilders inhuren. Dan graag nog genoeg geld hebben om te kijken, wat moet er nieuw. Dan kan je dat vast kopen en neerzetten in het nieuwe huis. Zo wil ik zeker een nieuw bed hebben, en daar maak je dan je slaapkamer gelijk omheen in orde. En ik denk toch wel een nieuwe bank, een mooie hoek weer of, als het kan en groot genoeg is, een U-bank. Lijkt me geweldig! Dan kan je kijken, wat gaat mee, wat doe ik weg en wat knap ik op om te verkopen. De kastjes van kistjes kunnen mooi in een schuur of balkon. Of, beter nog, in de hobbykamer die ik hoop te krijgen. Dat is mijn droom. Alles gelijkvloers, een grote huiskamer, grote slaapkamer met ruimte voor zomer- en winterkleding en dan nog een extra kamer voor de hobby en katten, die ik dan kan combineren daarin.

Als al het nieuwe staat, dan zie je wat je nog meer nodig hebt van thuis en de rest kan weg. En dan is het klaar en dan laat je heerlijk goed erkende verhuizers laten komen. Zelf doe je niets, je laat hen alles in pakken en over brengen. Misschien sluiten ze nog wel dingen voor je aan, zoals tv of zo? Ondertussen heb ik daar dus weinig aan moeten doen, als het goed is, aan die hele verhuizing. Behalve vlak ervoor de katten overbrengen, die natuurlijk wel opgesloten moeten kunnen worden. Ze kwijt raken daar? Dat nooit! Ach ja, wat zo’n brief je al niet kan laten dromen hè. Alleen het verhuizen en het wennen van de katten daar, lijkt me al een heel avontuur! Ik ben zo benieuwd hoe ze dat ondergaan.

Ik weet dat katten aan hun eigen plek hechten en hier in dit huis, zijn de drie tuxedo’s alleen maar gewend en ze zijn nooit ergens anders geweest. Ze kennen niets anders meer. Alleen Aurora heeft een andere voorgeschiedenis. Die oude straatmadelief gaat het maar om 1 ding, mij. Als ik er ben, vindt zij het prima. Dat weet ik. Hoe het voor de andere 3 zal zijn, ik heb geen flauw idee. Wel moet ik zorgen dat mijn adres gegevens goed komen op de sites waar de chips van de cits zijn geregistreerd. Voor het geval Sunshine opeens besluit weer op te duiken, omdat er nu een tuin is of zo? Je weet maar nooit en ik moet wel vindbaar blijven. Alleen al om die reden. Oh wat spannend allemaal!

Ik heb nu al een ander leven, vooral op emotioneel gebied en dat is erg wennen. Maar straks met diploma op zak een andere baan, ook al bijzonder. Pas als ik die baan heb, kan ik vrije dagen op gaan bouwen, die ik hard nodig zal hebben bij een verhuizing natuurlijk. Dan een totaal ander huis en die combinatie zorgt ook weer voor een totaal nieuw leven. Eigenlijk een soort van voorloper van het begin van het einde. Dat komt pas als ik met pensioen ga. Maar wie weet blijf ik dan ook wel 2 daagjes werken of zo? Voor het extraatje en de aanspraak? We gaan het allemaal wel zien. Maar spannend is het wel. Tot die tijd zal ik gewoon door moeten blijven gaan. Hoe zwaar me dat soms ook valt.

De komende week dus niets meer te schilderen. Alles is ervan opgeruimd nu. Dat is lang geleden zeg, dat ik zo’n net bureau had! Maar ik kan me storten op school en alles inhalen en zo. In december is er weer 2 weken vakantie, alleen niet van stage. Maar de 2^e kerstdag is op donderdag, dus die ben ik dan toch vrij. Dat is wel lekker hoor! Maar 2 en 3 januari moet ik gewoon aan de slag. Alhoewel, misschien kan ik die vrij vragen? Dan heb ik echt een weekje verlof. Zonder schilderen en zonder Swan Market. Dan kan ik echt een slag slaan met school! Ik ga dat de eerst volgende keer eens peilen op de apotheek. Misschien wel een goed idee. Voordat ik weer zo moe ben dat ik een heel weekend crash, zoals het afgelopen weekend.

Zit ik braaf aan het huiswerk, zie ik dat ik mail heb van Pharmaknowledge. Ik heb het certificaat antistolling gehaald met een 9! Nou zeg, dat is even mooi! En ook op LinkedIn een berichtje van een recruiter/consultant in de farmacie branche, die me welkom heet in hun wereldje. Grappig zeg! Ja, hoe langer je erin zit, hoe meer je beseft dat het inderdaad een wereldje op zich is. Het is zeker niet voor iedereen, laat dat duidelijk zijn. Maar het geeft me ook wel weer zelfvertrouwen want ik blijk er wel goed in te zijn. Oké er komt nog wel meer kijken en ik weet heus wel dat ik nog heel veel te leren heb. Maar ik heb genoeg verantwoordelijkheidsgevoel en ik doe niet zomaar iets. Dus dat komt wel goed met mij, in deze beroepsgroep. Maar eh, eerste certificaatje is IN the pocket!

Dan komt van Swan Market ook allerlei informatie binnen. In een mail verwijzen ze naar een handout die ik met de beste wil van de wereld niet kan vinden. Ik heb ze al gemaild. Ook kan ik niet vinden wat mijn stand-nummer is. Hopelijk kom ik daar op tijd nog achter. Wat ik al zei, ze zijn al gemaild. Komt vast goed. Verder komt er vandaag ook bitter weinig van echt studeren. Ja, ik heb het enorme hoofdstuk ‘spijsvertering’ doorgeworsteld eindelijk. Ik wist al best veel, maar toch ook wel weer dingen niet. Ik vind het rete interessant allemaal! Morgenochtend, voor ik mijn haar ga wassen, ga ik lekker het boek lezen, Hoofdstuk 12 nu. Heel raar, al die hoofdstukken dwars door elkaar maar goed, het zal wel aan mij liggen.

In elk geval, ik heb een toets Nederlands gedaan en ik zit al een paar uur tegen die loopbaan opdrachten aan te hikken. Niks voor mij en ik vind het zo’n tijdverspilling dat ik nu daadwerkelijk tijd heb zitten verspillen. Rainbow vind het ook niks want die blijft me maar lastig vallen. Maar ik moet echt wat gaan doen, anders komt het nooit af en het telt verdorie nog mee voor je examen ook. Daar krijg ik het van hoor. Maar goed, ondertussen dus 4 opdrachten van Loopbaan gemaakt, ze zijn alle 5 compleet. Die kan ik afstrepen, in elk geval voor dit blok, dan nog 3 blokken van 10 les- weken te gaan… En om mijn dag echt goed te maken, kwam Aurora zomaar op tafel bij me zitten. Dat heeft ze nog nooit eerder gedaan of gedurfd!!! Mijn cits zijn zichtbaar blij dat ik lekker thuis ben. Toch nog levende wezens die blij met me zijn! Joehoe!! Nu eten want ik heb genoeg geschoold voor vandaag! 

"Er zijn twee soorten mensen: degenen die geschiedenis maken en degenen die haar ondergaan.

Origineel: Hay dos clases de hombres: quienes hacen la historia y quienes la padecen."

Camilo José Cela - Spaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1989) 1916-2002