Vandaag moet ik wel wat gaan doen voor school echt. Buiten het lezen van gisteren dan. Ik heb de hele week nog hoor, ik mág ook wel even bijkomen van een paar erg drukke maanden. Vanaf begin augustus al loop ik te rennen en te vliegen. De stress van het digitale gebeuren van de opleiding en het vele, vele huiswerk. Dan nog een aantal grote emotionele dingen die er ook spelen. Je zou van minder al last hebben en ik kom ook nog eens rechtstreeks uit een somatische symptoom stoornis. Even 2 daagjes pikken voor mezelf, moet kunnen.

Gistermorgen een deel al gelezen, want dat is een flink hoofdstuk, die spijsvertering. En morgen daarmee verder en ook met het andere hoofdstuk uit het andere boek. Dan kan ik daarna mijn stageopdracht nummer 3 gaan maken. Die eerste 2 zijn al beoordeeld ook. En nog vrij goed ook. Die 3^e is pittig, met allemaal interacties en hoe je die dan gaat oplossen. Als apothekersassistente mag je daar beslissingen in nemen. Artsen weten namelijk lang niet alles over medicijnen, hun indicaties en doseringen. Dan klopt er iets niet, zoals in 1 van mijn eerste weken. Bij oordruppels was dat. De arts had als dosering erop gezet 2 x daags 1 druppel in het aangedane oor. Oh daar hebben we ook allemaal speciale afkortingen voor. Want je moet het maar weten dat je bij ‘ods’ krijgt op  je etiketje ‘in beide ogen’ en ja, dat moet ik dus weten en nog tientallen afkortingen meer.

De apotheker zei toen, bij die 2 x 1 oordruppels, dat gaat niet eens helpen. En dan kan je het erbij gaan zoeken, maar zij wist het al uit ervaring, en ze maakte er 2 x 3 druppels van. Anders had het voor die patiënt niet eens zin gehad ze te nemen. En soms, krijgt een patiënt 2 medicijnen die elkaar beïnvloeden en dat is niet altijd goed. Dat kan zelfs gevaarlijk zijn. Daar zijn wij dus voor, wij bewaken dat en zorgen ervoor dat dit niet mis gaat. Door daar actie op te nemen, soms te overleggen met de arts die het voorschreef en dan komen we met suggesties hoe het beter kan. Ja, dat wist ik ook niet hoor. Ik dacht altijd dat die artsen juist alles wisten maar dat is dus echt niet zo.

Ja, vandaag liep totaal anders dan gepland. Dat kwam door een combinatie van slaapgebrek en algehele vermoeidheid. Vrijdag kwamen ze zowaar netjes zeggen dat ze, in het benedenhuis, een feestje zouden geven. Oké ja, wat moet je dan zeggen, sorry maar nee, gaat niet door? Dus ik heb ze veel plezier gewenst. In het begin van de avond vond ik het nog meevallen maar jeetje zeg, daarna ging het los, vanaf een uur of 11 zat ik mee te dreunen op de bank en dat tot een uur of 5 in de ochtend. Ik heb gelukkig een ‘ik erger me niet’ knopje, dat ik aan kan zetten naar believen. Het enige waar een ex van mij nuttig voor is geweest. Die tergde me zo, bewust, dat ik heb geleerd zo’n knopje uit te vinden als je het nodig hebt.

En gisteravond, deden ze het nog eens dunnetjes over. Ik vroeg me alleen af waar ze zin in hadden. Ik ben geen ouwe muts hoor, maar ik zou het niet leuk vinden. Ik heb mijn deel feestjes zeker wel gehad, maar toch, zo tekeer gaan in een heel klein huisje, doen alsof je een groot dance festijn bent? Het gaat me net ietsje te ver. Ik weet nu ook dat de muziek die ik af en toe hoor, van hen af komt. Maar daar heb ik me wel over verbaasd. Want eerst woonde die ‘ouwe’ hieronder. Die noemde ik zo want ik dacht dat hij echt zwaar bejaard was. Hij liep ook moeilijk, had een scootmobiel en hij ging zoveel jaar geleden verhuizen, ik denk een jaar of 7 geleden, rond mijn 50^e. Hij is een jaar of 2 geleden overleden, dat kwam een andere buurman, die met hem optrok, me vertellen.

Toen kwam ik erachter, dat hij nog geen 2 jaar ouder was dan ik! Ik schrok me wezenloos! Serieus had ik gedacht dat we een jaar of 20 scheelden! Ik rekende hem bij de categorie van mijn moeder! Wat slecht leven al niet met je doet! Want hij was elke avond dronken. Van de port, die hij met tassen vol ging halen bij de Lidl. En dan draaide hij keihard muziek. Ook al zat hij 2 verdiepingen onder mij, ik hoorde het keihard! En gekker nog, als ik boven in mijn slaapkamer was, dan klonk het daar, nog een verdieping hoger zelfs, nog harder. Ik heb nooit begrepen hoe dat kon. Maar er moet iets zijn veranderd.

Nadat hij weg is gegaan, kwam er een andere meneer wonen. Die heeft nog nooit de tuin gebruikt, voor mij totaal onbegrijpelijk en die was een tijd geleden ook weer opeens weg en stond het een tijd leeg. Wel is het toen volledig opgeknapt, wat wel nodig was. Ik ben nog binnen gaan kijken. Ik had gehoopt meer plek te vinden dan ik inschatte, zodat ik misschien naar beneden kon gaan. Nog maar gelukkig dat ik dat niet gedaan heb, met die brief die ik nu heb gekregen. Maar het was zo piepklein, dat zou voor mij niet te doen zijn geweest. Ik zat nog te bedenken dat ik ze misschien kon vragen om de zolder buitenlangs te mogen houden voor mezelf. Maar nee, dan nog, te klein.

Wel met een flinke lap tuin en een schuur maar toch. Ik heb iets meer ruimte nodig dan daar te vinden was. Ik had niets kwijt gekund en alles weg moeten doen. En dan had ik nu nog net zo goed die brief gehad. Mezelf kennende had ik die tuin dan al omgebouwd in een gigantisch (katten) paradijs. Mooi en veilig afgezet en voor mij ook veel tuingenot. Maar goed, wie weet waar ik nu terecht kom? Dat moeten we nog maar afwachten. Ik weet niet hoe ze het gedaan hebben maar ik heb geluk. Want als ik de muziek van de mensen die er nu wonen ook zo hard had moeten horen, dan had ik wel echt gek geworden! Ze hebben iets afgesloten of geïsoleerd wat toen niet zo zat. Het is nu in principe te doen. Al was dit wel heel erg hoor vrijdag. Gisteren ging het nog wel.

Ik was alleen nog zo moe vandaag, ik was wel vroeg wakker maar mijn ogen bleven branden. Toen ben ik, na de cits eten te hebben gegeven, toch nog even gaan slapen. En toen heb ik de laatste hand gelegd aan de laatste dingen die ik nog mee wilde naar Swan Market. Oh we hebben wat te sjouwen. Ik kan mijn auto niet volbouwen omdat Karina en haar koffer nog opgehaald moeten worden zaterdag. Daarna moeten wij het doen in gedeeltes. Broer en San komen ook helpen want lang niet alles past in mijn autootje. Kleine Lila heeft niet zoveel plek helaas. Kijk maar op de foto en er staan er al 2 in mijn auto ook!

En van al dat gedoe allemaal, was ik vanmiddag nog niet lekker en heb ik weer liggen slapen. Nou ja, als je naar de afgelopen tijd kijkt dan is het niet gek. Ik ben alleen zo streng voor mezelf, nu vind ik het ook 2 verspilde dagen terwijl ik dondersgoed weet, dat je ook rusten moet. Als je niet goed voor jezelf zorgt, dan moet je het weer bekopen straks en laat ik daar nou net geen trek in hebben! Vanavond vroeg naar bed, alles voor Swan is klaar dus kan ik me mooi storten op het schoolwerk. Komt toch ook goed uit? 

"Er zijn een heleboel werken die men in goed vertrouwen bewondert, omdat iedereen ze bewondert, en waarvan niemand tot dusver op de gedachte is gekomen te zeggen, of heeft durven zeggen, dat ze stompzinnig zijn."

André Gide - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951

Gisteren geen blog hoor, ik ben zo de bank op geploft. Nadat ik de cits eten had gegeven natuurlijk wel. Ik lijk wel najaarsmoe of zo. Het is alsof ik continu slaperig ben of zo. Nou ja, het zal wel weer overgaan. Ooit. Woensdag heb ik dan wel niets voor school gedaan maar wel voor Swan Market. Want ik heb geen idee of ik daar veel of weinig zal verkopen. Maar ik wil in elk geval niet het risico hebben om te weinig bij me te hebben. Teveel kan mee terug, dat is dan voor de volgende beurs alvast. Volgend jaar oktober ergens. In het voorjaar kijk ik wel bij Swan waar ze wat hebben en wanneer. En na volgend jaar, ga ik het eens per half jaar doen, als dit keer een succes wordt dan.

Anders heeft het geen zin en moet ik zeker na mijn studie niet meer zoveel schilderen. Maar goed, wie weet kan ik dan aan mijn nieuwe project beginnen. Het project nieuwe huis. Al ben ik bang dat dit nog wel even zal gaan duren. Toch, het komt allemaal op mijn pad want van de week lag er namelijk een brief van de woningstichting in de bus. Afgelopen jaar, al is dat volgens mij zelfs al langer geleden, zijn ze alle huizen komen keuren. Ook voor zo’n keurmerk maar ook alle andere dingen. Een dieptekeuring kan je wel zeggen. En daar hebben ze door gevonden dat de panden hier in slechte staat verkeren. Dat wil zeggen groter dan groot onderhoud. Met schimmel in de benedenwoningen en weet ik het nog wat meer, niet echt gunstig.

En nu gaan ze dan ook nog een bodemonderzoek doen. In maart horen we hier meer van. Want het zit er wel in dat die renovaties misschien zelfs sloop worden en in elk geval, wat het ook wordt, moeten de meeste mensen gaan verhuizen hier. Tja, heftig! Zeker voor de mensen die hier helemaal niet weg willen maar voor mij? FEESTJE!!! Want ik moest mijn transitievergoeding dan wel opeten, en kon ik daarvan niet meer verhuizen, maar nu kan ik het alsnog wel. Want moet je gedwongen verhuizen, door dit soort dingen, dan wordt je verhuizing vergoed. Mijn broer heeft ook een aardig bedrag ontvangen. Oké dat ben je dan ook wel kwijt natuurlijk maar spaar het maar eens bij elkaar!

Ik heb nooit iemand die helpt en zeker voor die zware dingen is het voor een vrouw alleen bijna niet te doen. En ik wist ook al niet hoe ik dat dan moest gaan doen. Maar nu, als dit feestje doorgaat, dan krijg ik centjes waarmee ik verhuizers in kan schakelen. Misschien ga ik wel zo luxe doen als mijn oma! Die huurde erkende en daardoor ook goed verzekerde verhuizers is en die kwamen alles inpakken, van de muur halen en weet ik het allemaal. Dan de verhuiswagen in, terwijl oma liep te kijken of ze het allemaal wel goed genoeg deden. Dan op naar de nieuwe woning, waar alles was geverfd en behangen en de nieuwe vloer al lag. Daar werd alles uitgeladen en door oma naar de juiste kamers geloodst.

Kwestie van even uitpakken en binnen een week was ze weer op orde. Dat lijkt mij ook wel wat zo op die manier. Natuurlijk moet je nog een hoop werk verzetten hoor. Toch is dit dan wel erg luxe. Want buiten het feit dat het jaren geleden is, en ik er nog steeds een hekel aan heb, ik word er ook niet jonger op. Nu is dat balletje wel gaan rollen maar volgens mij loopt dat zo snel nou ook weer niet. Bij mijn broer heeft het ook nog jaren geduurd, voor het echt zover was. En die panden daar, waren in nog veel slechtere staat dan hier. Al weet ik niet goed hoe het bij anderen is hier, want daar kom ik niet. Ik onderhoud zelf altijd alles netjes dus hier loopt het zo’n vaart niet eens. Al is wat onderhoud niet echt overbodige luxe inderdaad.

Nou ja, allemaal maar weer even afwachten. In maart horen we er meer van. Ik ben wel heel erg benieuwd. Misschien moeten ze dan verplicht voor mij een ander huis vinden en ik EIS toch echt een 55+ woning, Alles gelijkvloers met een groot balkon in flat met lift of een beneden huis met een tuintje? Dat zou nog het mooiste zijn! Toch weet ik het diep van binnen al. Het komt gewoon allemaal precies zo op mijn pad, omdat het zo hoort. Want dit zei ik een paar jaar geleden al en ja, gedachten worden tastbare dingen, dat blijkt nu ook maar eens heel erg duidelijk. Alles gaat zoals het gaan moet, zelfs afscheid nemen van dingen en mensen waar je erg veel van houdt. Het is gewoon je pad. En op de mijne ligt me een berg rotzooi. Ik moet me er alleen niet door naar beneden laten trekken, tot het rotzooi niveau. Ik moet doorlopen, met mijn hoofd hoog en kin vooruitgestoken. Vol zelfvertrouwen, omdat ik weet dat ik het doe zo goed als ik kan.

Meer kan ik niet doen. En wat anderen ervan vinden? Dat ligt bij hen. Niet bij mij! Ik heb met pijn en moeite geleerd dat ik er ook mag zijn. Dat ik ook dingen voor mezelf op mag eisen en dat ik ook mag eisen dat ik gerespecteerd word, gewoon alleen al omdat ik een mens ben en er zijn nog veel meer redenen dan dat. Dat heeft lang geduurd bij mij, voor ik daarachter was. Ik had dat veel eerder moeten doen maar helaas, dat is dan jammer. En er zijn geen jammers. Je bent nooit te oud om te leren. En ik op deze opleiding is daar toch echt wel een bewijs van. Je bent ook nooit te oud om je jong te voelen. Ook hier weer geldt, wat anderen ervan denken? Het zal me een zorg zijn! Toen ik twintig was, voelde ik me ouder dan ik me nu voel. Dat zegt wel genoeg.

Er is 1 ding dat niet meewerkt en dat is mijn lijf. Die doet niet mee en die zie je dan ook langzaam, en gelukkig bij mij is dat wel heel erg langzaam, de slijtage erin sluipen. Maar toch, moet je zien over een jaar. En nu is het nog maar 2 dagen in de week dat je enkel staat en loopt. Maar dan, nadat ik een baan heb, misschien nog wel meer dagen. En dat vind ik ergens toch wel fijn. Ja, ik heb het erg zwaar gehad, die eerste paar weken maar toch, het begint al beter te worden. Ik ben nog te zwaar en als ook die hindernis weg is, gaat het alleen maar nog beter. Dus ik maak me totaal geen zorgen.

De afgelopen twee dagen heb ik, in verhouding met anders, ook weer meer gezeten. Ik ben dat aanschrijven aan het leren en daar zit veel aan vast. Dus het zal nog wel even duren voordat ik dit sneller kan gaan doen. Maar dat wil ik wel graag want ik leer er veel van en ik vind dit erg leuk om te doen en ook erg leerzaam. Gisteren zat Saskia, de apotheker bij me mee te kijken. Daar word ik dan wel weer erg onzeker van maar ja, dat ligt aan mij. Zij legt het wel heel fijn en duidelijk uit wat en waarom en hoe. Dat is fijner en je merkt dat ze dat goed kan, dat uitleggen en lesgeven. Volgende week even geen school en geen stage. Woensdag had ik al vrij van mezelf, en vandaag, zaterdag ook! Ik haal het echt wel in! Laat dat maar aan mij over. Ik heb al veel kunstwerken bij gemaakt, ik moet nog een paar dingen afmaken. Daar maak ik vandaag het begin van het einde van.  Zie foto, ik bén even bezig maar dan heb je ook wat! 

"Er is slechts een heldendom in de wereld; dat is de wereld te zien zoals hij is; en haar lief te hebben.

Origineel: Il n'y a qu'un héroïsme au monde : c'est de voir le monde tel qu'il est , et de l'aimer.
Bron: Vie de Michel-Ange
"

Romain Rolland - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1915) 1866-1944

Gisteren heb ik iets gedaan, dat niet in mijn karakter ligt. Ik loop achter met dingen voor school en weet ik het allemaal wat ik ook nog eens moet leren. Half november ook nog eens de voortgangstoets en dan moet je het er allemaal wel in hebben zitten en ook al je opdrachten en toetsen gemaakt hebben. En ik voelde me echt een beetje opgejaagd en dat is niet prettig. En vooral niet na die vreselijk zenuwpijnaanval die ik vrijdagnacht kreeg. Ik werd al bang voor deze twee dagen. Dus ik dacht, ik doe lekker rustig aan. Of nou ja, rustig aan. Maar gewoon even iets minder op mijn bord. Of het nou kan of niet. Maar ik weet dat ik erg moet opletten met mijn grenzen en de daarbij behorende bewaking. En ik weet ook dat ik daar niet goed in ben.

Wat moet er echt vandaag, vroeg ik mezelf af. Als eerste werd dat wc doen en kleding opruimen in de walk-in-room. En dat stofzuigen ging zo lekker, ik deed het veel uitgebreider dan op het programma stond voor de woensdag. En als je daar dan zo lekker in zit, moet je daarvan profiteren. En dat deed ik dan ook. En omdat het zo lekker goed schoon was, vond ik ook dat ik gelijk maar even moest dweilen. Nou ja, en zo was het hele huis blinkend schoon om 11 uur. Oké, wat nog meer? Wat moet echt? Ik weet niet wat voor weer het volgende week is maar ik kan beter nu even een boodschappenkarretje gaan halen. Het miezerde smerig, zo lijkt het niet te regenen maar je wordt er natter van dan van een stortbui. Dan maar met de auto.

Ik wil al heel lang zo’n karretje, want ik neem altijd te veel mee en dan sjouw ik me een breuk. Maar het is ook handig om mee te nemen naar Swan Market ook. Vandaar. Toen ik vorige week dat zware pakket op ging halen, bij dat bloemenwinkeltje, had ik daar prachtige enorm grote witte orchideeën gezien! Dat zit naast het boodschappenkarretje-winkeltje. Mooi, kan ik gelijk zo’n mooierd meenemen. Ik was wel weer, geheel blond, vergeten dat daar van alles is afgezet en zo. Parkeren was hel maar ik vond een plekje. Afgelopen zaterdag heeft een kwartier parkeren in de stad me 10 euro gekost, omdat ik vergeten was dat puntje puntje ding uit te zetten.

Daar moest ik nu rekening mee houden, niet vergeten, stuurde ik naar mezelf uit. Hopend dat ik het straks bij het wegrijden niet zou zijn vergeten. Maar met mij weet je het nooit natuurlijk. Uiteindelijk was ik rond kwart over 2 weer thuis. En ik had zo geen puf om te gaan zitten leren! En toen dacht ik; ‘weet je wat, volgende week de hele week vrij, of nou ja, ik heb dan 2 dagen meer dan anders. Dan doe ik het dan maar allemaal!’ Dit weekend en de halve maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, en dan nog een halve vrijdag. Dat is allemaal voor school, afgewisseld met de laatste dingen voor Swan Market af maken. Maar 80% voor school, 20% voor Swan en in de avonden wat ik op de bank kan doen. Dat kan niet met alles natuurlijk.

Dan moet ik toch wel een beetje bij zijn voor die volgende week school weer begint? Ik hoop het wel, want ik zal mijn lijstje maar hier niet neerzetten. Ik krijg het er zelf benauwd van. Maar af en toe even een weekje niets, helpt wel. Helaas kan ik in de kerstvakantie niet stoppen met stage. Dan is het daar te druk en mag niemand vrij. Zelfs onbetaalde stagiaires niet. Ach, het is maar zo, ik ben toch alleen met de kerst, kan ik dan uitrusten. Want de 2^e kerstdag is op een donderdag dus heb ik dan die week maar 1 dag stage. Scheelt toch weer. Met kerst huiswerk maken, ik kan me de tijd niet heugen! Maar deze blijft me de rest van mijn leven bij.

Ik kreeg nog een mailtje terug van Zooplus trouwens. Ze hebben mijn beklag doorgestuurd naar de desbetreffende afdeling. Dit was nadat ik gedreigd had mijn, toch wel aanzienlijke, maandbedrag ergens anders te besteden. En als ze er niets mee zouden doen, zouden er vast wel meer mensen die stap nemen. Ik had ze netjes uitgelegd hoe het gegaan was, dat ik met een pakket van 26 kg moest lopen sjouwen. En dat ik dan niets had aan de online makkelijkheid-factor van bestellen. Dat ik dan beter bij een tuincentrum mijn auto kon parkeren, dan kon ik in elk geval het karretje nog naar de auto rijden. Iets wat nu ook niet kon. En ik denk dat de boodschap wel is overgekomen. Ik had ook gezegd dat ik wel iets wilde betalen, als ik zelf kon kiezen wie er komt en wanneer.

En nu krijg ik op mijn eerstvolgende bestelling 10% korting, of ik heb die code nu, die is tot zomer volgend jaar geldig. Mooi, want dan wacht ik tot begin volgende maand en bestel ik alles in ene keer en ook nog wat duurdere dingen erbij voor de maanden erna. Dat scheelt! Ik ben normaal niet zo’n uitgenaste maar nu moet ik wel. Ik kan dat pas weer loslaten als ik een baan heb. Tot die tijd, van alles profiteren wat ik tegenkom wat dingen goedkoper maakt. Nooit iets voor mij geweest maar ja, nood breekt wetten.

Gisteravond een leuke nieuwe tok show zitten kijken. Allemaal kippen, vrouwen dus. Maar ik vond het geen gekakel hoor. Ik vond het echt leuk! En ik ben niet eens zo’n tv kijker. Maar het stond toevallig op en waar ik normaal voor 75% in een spelletje zit, zat ik nu gelijk in de show. Veel humor, leuke vrouwen die wat te zeggen hebben ook. En het ging ook nog eens over het fenomeen ‘dick pics’. Dat mannen je dus snel een foto sturen van hun geslachtsdeel. Ja, daar heb ik ook mijn deel van gehad, toen ik nog datete. Eindelijk is het grote raadsel dan verklaard voor mij. Want ik snapte er nooit iets van, wat ze er nou mee dachten te bereiken. Ik heb het wel eens gevraagd maar dan waren ze gegeneerd. Dat vond ik helemaal dubbel! Lullig hoor, dat ik geen antwoord kreeg!

Om nog even terug te komen, op die grote witte orchidee; Ik heb hem! Oh wat is hij mooi! En oh wat is hij, of zij, groot! Bizar groot! Ik heb hem bij mijn moeders foto gezet. Daar zou ze helemaal weg van zijn geweest. Al weet ik wel zeker dat ze daar, waar ze nu is, veel en veel mooiere bloemen hebben. Deze is toch wel heel erg mooi hoor! Ik heb hem/haar op de foto gezet. Ik ben er weg van in elk geval. Hij is zowat zo groot als mijn hand! Prachtig gewoon! Ik weet niet of ik hem zelf ook ooit weer zo groot terug kan krijgen, ik denk het helaas niet. Maar goed, wie weet? En nu is het bijna 19u45 en ik wil even banken. Morgen weer een dag en misschien ook een blog, of anders zaterdag, hoop ik toch. Voor nu, over en uit.