Ik had gisteren al een foto in elkaar geflanst dus zo kwam mijn IJsbrand de IJsbeer er niet meer op. Want ik vind het zelf ook nogal een schatje. Het is dat ik nog nooit een ijsemmer gebruikt heb, anders zou ik hem zo zelf houden. Maar ja, wat heb ik er dan aan, als ik het niet gebruik. Dan kan ik maar beter iemand anders van de schat laten genieten. Ja toch? Dus die gaat mee naar Swan Market! Wie weet wie hem mee gaat nemen? In elk geval iemand die hem óf neer gaat zetten, of gaat gebruiken, hoop ik toch.

Ik ben nu al moe en de week moet nog beginnen. Ik heb zo’n mazzel ook weer, alsof het zo moest zijn. Want de week voor ik Swan Market heb op de zondag, had ik al vrij gevraagd van stage. Ik wist al direct de 1^e week, dat ik het niet zou kunnen combineren. Daar is alles net even te zwaar voor en ik wist dat het in de weken erna niet veel lichter zou worden. Dat was een hele goeie zet en het mooie is dat ik dan ook nog eens vrij heb van school. Dat komt dus weer eens perfect samen, in die ene week. Niet dat ik dan vrij heb hoor, maar alles beter dan alles bovenop en door elkaar. Dit is beter geregeld, en ik wist niet eens dat ik het aan het regelen was. Hoe bedoel je hulp van boven?

En dat is wel nodig ook. Ik heb een aantal filmpjes op Facebook gezet vanmiddag, om te laten zien hoe ik moet studeren hier, met de heren Tuxedo. De enige die braaf boven bleef was Aurora. Dames zijn nou eenmaal niet zo lomp. Dat blijkt maar weer. Want oh wat waren ze vervelend! Lief hoor, en schattig en hilarisch, maar errug vervelend. Ook van Rainbow is er een filmpje hoor, maar ja, er stonden er al 3. Dat was al bijna overkill in kattenland. Oe, dat is een spannende titel voor een kinderboek! Pff, ik ben weer hyper of zo.

Ik was dus de hele ochtend, redelijk met hindernissen en afleidingen, proberen de lessen te volgen. Jeetje zeg, dat was echt een hele onderneming. Maar ja, lach maar eens niet om die gekke fratsen van de heren. Het leidt alleen een beetje af zo. Gelukkig heb ik niet veel van de lessen nodig. En bij rekenen soms, om de dingen op te halen. Al zitten daar gewoon lastige vraagstukken tussen. Vreselijk hoor, zo’n hekel aan. Maar ik hoorde iets bijzonders, je moet er wel examen in doen, in rekenen. Het telt alleen niet voor je diploma, dus al haal je een 1, en de rest is goed, dan heb je toch je diploma gehaald. Waarom dan al die moeite en tijd? Shoot me but leak! Het zal wel aan mij liggen, als ik denk ‘pure tijdverspilling’.

Net zag ik dat Petra, PeeT voor de lezers die al langer meelezen, haar cadeau had ontvangen. Zaterdag heb ik die op de post gedaan. Zij heeft me de afgelopen jaren al zo vaak geholpen en voor me klaar gestaan. En zij is ook degene die me weer liet beginnen met schilderen, zodat mijn spieren konden ontspannen. En ze heeft zo’n mooie nieuw ingerichte website dat ik vond, dat ze ook een nieuwe fles erbij moest. Die andere, met de lavendel, had ik ook voor haar gemaakt. Maar op de site staat er nu ook een kolibrie en ze heeft een logo. En daar kon ik wel wat mee. Uit liefde en dankbaarheid gemaakt en ze zegt dat je dat ook kunt zien.

Zij had er ook foto’s van genomen, en ik zag gelijk dat zij wel iets van het parelmoer heeft kunnen vangen. Mij lukte dat niet maar misschien voortaan zo met een witte ondergrond en lichtval van de zijkant? Het is het proberen waard want soms zie je echt helemaal niets van dat soort mooie effecten. Net als op de ijsemmer bij de beer. Je ziet wel dat er sneeuwvlokken opzitten  maar je ziet ze niet zo mooi schitteren. Het is vloeibaar glas, toen ik het erop deed, maar met glitters erin. Dat pik je gewoon echt iet op, op de foto. Nou ja, het is niet anders. Ik ben blij dat PeeT er blij mee is, ze heeft dat meer dan verdiend.

De hele middag ben ik met leren, of doen voor school bezig geweest. Vooral de apotheek lessen van morgen voorbereid. En ik heb mijn 2^e stageopdracht gemaakt. Woensdag moet ik de 3^e maken, of beter, voorbereiden. Want er is nog bizar veel te doen. Ik heb ook weer een aantal vragen voor morgen. Want via die app, hoe je de ene keer dit en de andere keer dat. Om gek van te worden. Ik heb een aantal dingen opgevangen, waarbij ik iets heb van HUH?! Dus ja, dat moet ik even uitzoeken morgen. Godzijdank volgende week niks, zou ik dan misschien voor kunnen gaan lopen?

Nou in elk geval niet voor die apotheek opdrachten, dat is me een berg. Ik heb zelfs mijn printer inkt abonnement moeten verhogen. Van 3 naar 5 euro per maand, dus ik zal er geen honger door gaan lijden. Maar ik print nu zoveel, ik kwam nu al tekort. En ik heb net een hele berg uit moeten printen, van het boek Anatomie & Fysiologie. Aan het einde van de opleiding, heb ik het hele boek op papier. Maar ook van de foto’s van de hoorcolleges liep ik achter met printen. Dus alles loopt weer op schema nu. Tot morgen dan.

Dan loop je zo weer achter, dat weet ik al uit ervaring, na vijf weken, die wel vijf jaar lijken, zoveel maak je mee en leer je. Om van te gaan hijgen bijna, zo hard gaat het. Tja, het is even niet anders. Volgende week kijken of ik alles glad kan krijgen en ook die best pittige laatste stageopdracht kan afmaken. De laatste van blok 1 hoor, er komen nog 4 blokken na. Elk blok van 10 weken en in elk blok moet je minstens 144 uur stage hebben gelopen. Dat is inderdaad 720 uur in totaal. Je hebt ook verschil in het basis deel en de keuzedelen. Ik weet alleen nog niet waar je uit kan kiezen. Dat moet ik ook maar even snel gaan vragen. Wie weet wat dat scheelt.

Voor Nederlands nog 1 toets, tijdens dit blok van 10 weken, en voor rekenen ook. Engels heb ik al gemaakt, dat is voor mij het makkelijkst. Maar aangezien ik niet weet welk blok ik hierna krijg, kan ik er niet mee verder. Ze hebben namelijk alles door elkaar gegooid, om het niet makkelijk te maken. Nou ja, we zien het wel. In december hebben we ook 2 weken vrij van school. Alleen niet van stage, daar is het in december te druk voor. Misschien pak ik wel ergens in januari even een weekje zonder stage, ook wel eens lekker na al die drukte. Maar wie dan leeft, die dan zorgt. Eerst maar even door het heden heen. Morgen weer naar school, joepie.

"Een geleerde is een leegloper die zijn tijd doodt met studeren."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik weet niet waar Zooplus mee bezig is maar eh, de afgelopen week heb ik nu drie verschillende bezorgers gehad. Ik moet dan eerlijk zeggen, geef mij dan maar PostNL. Vooral nu mijn ‘eigen’ bezorger er weer is. Hij heeft wat voor mij over en ik voor hem. De grote pakken sjouwt hij naar boven, en de kleintjes kom ik halen. Zo doen wij dat, zonder afspraak eigenlijk. Maar DHL, nou dat verhaal is nog vers, van een paar dagen terug. Al was dat pakje dan niet van Zooplus maar het laat wel zien hoe ze werken. Niet naar mijn zin dus. Nu zou het pakje komen, met DPD. Ik heb daar ene keer iets van gekregen en dat ging vrij goed. Nou, dit keer was ik een stuk minder blij met ze.

Want dit keer, kreeg ik mail, op stage was ik en ik zag het tussen de middag pas. Ze waren in de ochtend aan de deur geweest en omdat ik er niet was, ging mijn pakket, van 26 kilo, gelijk naar een afhaalpunt. Zo dan! Als het er was kreeg ik daar bericht van. Aan het einde van die dag, kreeg ik dat inderdaad en ik zag dat ze er toto 19 uur open waren. Mooi, dan kon ik het gaan halen maar er zat wel een hele grote maar aan. Je kan daar niet voor de deur komen. En het pakket is erg zwaar. Hoe ga ik dat doen?

Ik ben in de parkeergarage gaan staan, maar dat was best een pest eind lopen. Zo dan. Nou ja, misschien kan ik het zo dragen? Maar toen ik eenmaal voor die enorme doos stond, wist ik al gelijk, dat gaat me niet lukken. Omdat ze nu op het plein aan het werk zijn, er is weer eens van alles afgezet, ik moest er ook met een enorme omweg komen, zei de man van die winkel,  dat ik gewoon voor de deur kon komen nu, met de auto, daar zullen ze nu niet moeilijk over doen en het is maar 2 minuutjes, dan bracht hij die zware doos wel naar de auto. Hij had mijn wanhopige blik gezien, denk ik.

Maar ik moest er weer met een achterlijk grote omweg naartoe want bij die parkeergarage, ga je er boven in, aan de winkel kant, maar je gaat er onderin uit, op een totaal andere kant van de wijk komt dat uit. Maar goed, ik dus helemaal weer zorgen dat ik bij die winkel, een bloemenwinkeltje, terecht kwam en ja hoor, daar kwam die man, mét de ongeveer 26 kilo wegende doos. Hij zette hem voor me op de voorbank en dat ging net. Hij raakte met de punten het plafond van de auto, zo groot was de doos. En ik was al zo moe en ik had vreselijke pijn in mijn voeten. Al 2 dagen geen seconde gezeten, dus dat voel je dan wel weer blijkbaar. Jeetje zeg, ik kon haast niet meer uit mijn ogen kijken.

Ik liet de doos de doos, niets dringends nodig. Ik heb me naar boven gesleept, ik ben direct de cits eten gaan geven. Die leken helemaal onder de indruk van mijn late thuiskomt. Ja, ik ook hoor. Ik was kapot. Vandaar geen blog. Na de cits hun eten hadden, ben ik mijn pyjama aan gaan trekken en ben ik op de bank gestort. Ik heb niet veel mee gekregen van de vrijdagavond, behalve dan dat ze alle 4 in de buurt bleven. Ik wist dat ik het nog moest trekken tot het snoepietijd geweest was, daarna kon ik echt crashen. Alles deed me zeer.

Na de snoepjes ben ik mijn tanden gaan poetsen en ben ik zowat direct in slaap gevallen. Helaas niet voor lang. Want na al die maanden van het niet gehad te hebben, kreeg ik weer aanvallen van krampen en zenuwpijnen. Toen was het al erg, maar dan was je in elk geval gewoon alleen maar thuis. Viel je in slaap, was je ook kapot maar je moest verder niets. Dat maakte het dan nog enigszins tolerabel. Of dat ook weer niet, maar je begrijpt misschien wel wat ik bedoel. Nu kan ik het er gewoon niet bij hebben. Ik kan niet uitrusten, ik moet leren, of naar school of stage, en zo niet dan moet ik leren. Ik kan nu echt niet hele nachten wakker liggen.

Nog buiten het feit dat je vergaat van de pijn, de vermoeidheid ervan, dat kan ik er echt maar dan ook echt niet bij hebben. Want je krijgt concentratiestoornissen en meer van die ongein. En ik heb er gewoon geen tijd voor. Ik had het met de apotheker gehad over een aantal dingen die spelen in mijn leven en dat moet ik misschien maar niet meer doen. Dan komt alles boven blijkbaar en daar heb ik dan toch erg last van. Maar ja, alles alleen ondergaan, soms flap je er opeens iets uit. Omdat je menselijk contact nodig hebt af en toe. In elk geval, het was weer ene ellende en mijn hemel, wat ben je snel vergeten hoeveel pijn iets doet.

Dus daarom was ik zo laat thuis vrijdag en daarom loopt mijn hele weekend weer in de soep. Ik voel me opgejaagd en doodmoe. En dan geeft mijn lichaam me op mijn kop. Maar ja, wat moet ik anders? Ik heb in elk geval mijn leeswerk gedaan, vanmorgen. En ik heb de toets ingestuurd, die bij de cursus van de antistollingsmiddelen hoort. Alleen kreeg ik een mail terug, dat ik de bijlage er niet bij had gedaan. Ja, dat soort dingen dus, als je zo moe bent. Maar ik heb hem alsnog opgestuurd, want je krijgt er een certificaat van. Dat is altijd handig als je straks moet gaan solliciteren. Vandaag heb ik verder alleen nog wat opgeruimd. Gisteren alles in huis ook nog gedaan en ik had een afspraak. En toen heb ik gelijk daar die doos geopend en die heb ik daar in de container gegooid.

In delen neem ik alles maar mee. Gisteren ook boodschappen gehaald en een deel van de inhoud van de doos meegenomen. Er zat ook nog een doos in de doos, die zit vol met 6 zakken kattenbaksteentjes. En ja, die wegen lekker door. Dus die had ik vandaag willen halen, gaat niet gebeuren. Geen puf. Ik moet morgen, na de lessen, toch even wat halen. Dan neem ik tassen mee naar beneden en doe ik 3 zakken in de ene en 3 in de andere tas. Of ik ze allebei tegelijk mee naar boven neem, ik denk het niet. Dat weegt lood verdorie! Maar ja, DPD bedankt hoor…

Ik heb ook al gemaild naar de klantenservice van Zooplus. Even mijn ongenoegen aangegeven, dat je niet meer mag kiezen daar en wat DPD dan doet. Ik ben, zeker volgens school, al midden in mijn beginnende ouderdom en ik heb niemand, maar dan ook echt niemand, die me even wil of kan helpen. Dus eh, ze gaan daar maar iets mee doen, of ik ga voortaan alles wel in de winkel halen. Wat heb ik er dan voor voordeel aan, om het online te bestellen? Niets toch zeker? Dan hou ik er wel mee op, dan geef ik me wel gewonnen. Want dit wil ik zo niet nog een keertje hoor. Ik vind dat niet normaal. Maar goed, even afwachten wat ze gaan antwoorden nog maar even.

Nu is het al drie uur geweest en ik moet nog van alles voor school doen. Maar ik heb wel even een ontzettend leuke ijsbeer geschilderd op een ijsemmer net. Dat wilde ik gewoon even doen, even ontspannen, zo werkt dat bij mij. Maar ja, het kost je weer tijd die je niet hebt. Dat is het nadeel ervan. Nu moet ik nog mijn 2^e stageopdracht uitwerken, veel opzoeken online ook ervan. Dan voorbereiden van de 3^e moet ik ook nog doen. Ook voor het ‘Loopbaan’ onderdeel, moet je veel voor maken en daar krijg je niet eens les in, en is leuk voor twintigers met ambities maar goed. Je moet het wel doen. Dat gaat me echt niet meer lukken vandaag allemaal hoor.

Ik voel mijn hele lijf alweer verstrakken. Ik wil niet halverwege instorten of me ziek moeten melden want het gaat allemaal zo hard, dat je gewoon helemaal niks kunt missen daar. Dus dat kan ook niet. Liep ik net hierheen, zie ik opeens Moonlight ergens liggen, waar hij dat nog nooit gedaan had. Daar heb ik gelijk even een foto van gemaakt. Rare gozert, die Moonlight hoor! Ach ja, voor hen doe ik het maar ook voor mezelf. Dus ik kán en wil er niet mee stoppen, ik wil alleen een klein beetje lucht en medewerking van de rest van de wereld maar ja, dat kan weer niet zeker? Het zou mijn leven zo’n stuk makkelijker maken, als het me gewoon eens een keertje mee zou zitten. Kom op Universe! Je kan dat heus wel even regelen!

"De wijze is hij die zich over alles verwondert.

Origineel: Le sage est celui qui s'étonne de tout.
Bron: Les nourritures terrestres
"

André Gide - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951

Gisteren was ik pas bij zeven uur thuis in de avond, ik had echt totaal geen puf meer voor een blog. Ik was echt doodmoe. En ik had de afgelopen 2 dagen alleen maar gestaan, en dat voelde ik wel. Natuurlijk donderdag die enorme stressdag met al die drukte. Gisteren was het lekker werken maar wel met enorm veel te doen. Ik zou met Saskia gaan zitten om ook van haar nog het aanschrijven te leren maar ja, ook daar kwam niets van. Hopelijk gaat het komende week wel lukken want ik moet daar meer bedrevenheid en kennis in krijgen. Dat niet alleen ik vind dat ook wel het leukste deel van het werk. Hier krijg je echt met van alles te maken.

Dus de volgende keer, als je die etiketjes ziet op je medicijnen, bedenk dan dat daar heel veel werk en controle achter zit. Die komen niet zomaar vanzelf uit een apparaatje rollen, daar zit veel werk en veel kennis aan vast. Ik heb daar vroeger zelf ook nooit bij stilgestaan en ik denk verder ook vrij weinig mensen rondlopen die dat wel gedaan hebben. Zowel, dan hebben ze ooit iets met een apotheek te maken gehad, in de werksfeer, dat kan niet anders. Apart is dat eigenlijk wel. Er is zoveel waar we gebruik van maken, zonder dat we in de gaten hebben hoeveel werk er aan vastzit of zelfs maar hoe dat logistiek in elkaar zit.

Zo was de taxi- en vervoerswereld altijd een ver van mijn bed verhaal. Wel een grappig verhaal trouwens, jaren voordat ik er kwam werken. Ik belde mijn moeder op, die mijn oma op visite had. Maar door een heel aparte samenloop van omstandigheden, pakte mijn moeder de telefoon op, exact voordat hij had overgegaan van mijn poging tot contact. Zij wist dus niet dat ik aan de lijn hing al, want zij wilde, zo bleek uit het gesprek dat ik hoorde tussen haar en mijn oma, een taxi bellen voor oma. Ik besloot om heel stil te zijn en had al een enorme voorpret, die dat vreselijk moeilijk maakte om vol te houden.

Ik hoorde dat ze op de telefoon het nummer draaide, je had toen nog van die draaischijven. Ze zou hem niet over horen gaan maar je hebt natuurlijk wel eens dat iemand direct opneemt toch? Dus dat was geen probleem. Het was volgens mij in een tijd dat tante Lien, een typetje van Wieteke van Dort, erg populair was en met mijn beste Indonesische accent riep ik door de hoorn; “Goedenafend, taxicentrale, wat kan ik voor u doen?” Mijn moeder herkende mijn stem gelukkig niet, ik denk door het accent en het schier onmogelijke van mij aan de lijn krijgen op deze manier. ‘Ja, ik wil graag een taxi bestellen voor zo snel mogelijk’, zegt ze tegen mij. “Oké, en waar mag de taxi naartoe komen?”, zeg ik weer in mijn beste Indisch.

Mijn moeder noemt haar adres en zegt waar de taxi naartoe moet, en ik blijf even stil, want ik weet nog niet wat ik wil gaan doen. Het moet wel iets grappigs zijn. Opeens ging het vanzelf. “Oh, nee mevrouw, daar kan ik geen taxi heen sturen”, zeg ik tegen ma. ‘Wat? Waarom niet? Wat is dat nou weer voor iets raars!’, hoor ik ma roepen. “Ja mevrouw, er gaat daar steeds een oude dame met de taxi, en die doet heel lelijk tegen de chauffeurs en ze wil ook nooit betalen. Ik heb hier een melding bij dit adres en ook bij dat andere adres waar de taxi dan heen moet. Wij kunnen u dus niet vervoeren.” Mijn moeder begint een argument, hoe achterlijk dit is, dat oma nooit zoiets doet, nou dat zou ze heus wel durven hoor maar goed, dit keer was ze onschuldig. Oma staat boos te mopperen en schelden op de achtergrond, die is woest. En uiteindelijk kan ik mezelf niet meer inhouden.

Ik schater het uit want ik kon niet meer bijkomen! Mijn moeder zegt tegen mijn oma; ‘nou gaat dat gekke wijf ook nog zitten lachen. Ook gek, het lijkt Ria wel!’ Je kunt je wel voorstellen, dat het even duurde voor ik had uitgelegd dat ik het echt was, en hoe het toeval zo wilde zijn, dat zij wilde bellen, net terwijl ik haar belde. En dat ze daarom de telefoon niet had horen overgaan maar dat ik haar wel al aan de lijn had, voor ze het nummer ging bellen. Ze kon er maar niet over uit. Oh was hebben we daar met zijn allen nog weken lang lol over gehad en ik dacht er opeens aan nu, en ik vind het nog steeds leuk eigenlijk. Zoiets zal je niet zo snel gebeuren en ik heb er direct het meeste van gemaakt. Ik weet dus echt wel hoe ik mijn kansen moet pakken. Die moet je dan wel krijgen natuurlijk maar ik weet het wel!

Het ging dus over dat ik niets wist van de taxiwereld. Tot ik er kwam te werken natuurlijk. Nu ben ik een vrij intelligente dame, en ik weet best wel hoe dingen in elkaar zitten. Alleen de nuances weet ik dan niet. Maar er zijn bijvoorbeeld mensen, die denken echt alleen maar in hun eigen wereld. Als ze een taxi bellen, en ze moeten er 10 minuten op wachten, zijn ze boos. Die mensen denken echt, dat er op elke hoek, van elke straat een taxi staat te wachten tot zij bellen en hij kan komen. Hoezo is hij er dan niet binnen 1 minuut? Of bij het Vervoer op Maat, dat was ook altijd zo lachen. Vooral als het had gesneeuwd. “Hoezo kan het busje niet komen?” Dat vroegen ze dan, als het overal dicht gesneeuwd was. “Bij mij in de straat is alles schoongeveegd hoor.” Ja, daar misschien ja, maar de andere straten niet! Maar dat begrijpen ze dan niet, of willen ze niet begrijpen, kan ook.

Eigenlijk zijn mensen vaak heel blasé en nemen ze alles wat ons zomaar het leven makkelijker maakt, totaal voor lief. Dat ligt ook aan het veel en veel te hoge tempo waarin we nu leven. En als je te hard gaat, kan je alleen maar crashen. Helaas maar al te waar. Waarom denk je dat iedereen zowat in een burn out terecht komt. Ja, ik weet het ook, er zitten echt een berg fakers bij hoor. Het is tegenwoordig erg makkelijk gediagnostiseerd ook. Maar geloof mij maar, en al diegenen die er echt een gehad hebben, of er, zoals ik, nog veel dieper zijn gegaan, het is echt geen pretje! Je gunt het je ergste vijand niet. En dat een taxi er niet is binnen twee minuten, tenzij je tenminste echt een keertje mazzel hebt, dat er eentje op de hoek vrij komt, is heel normaal hoor. We zijn allemaal zo ontzettend verwend. Alles moet direct en het liefst gisteren en nog van goede kwaliteit ook. En dan nog klagen als iets van 3 euro uit China niet zo gedegen in elkaar blijkt te zitten. Tja.

Zo zijn er vast wel duizenden beroepen waar we niets van weten, tenzij we er gewerkt hebben. Al weten we misschien wel dat een bakker  midden in de nacht opstaat, zodat wij vers brood hebben, hoe het voelt, om zo te werken, weten we niet. En oh wee als dat brood niet op tijd klaar ligt. We oordelen ook allemaal zo graag en zo snel. Zowat sneller dan het licht. Of ze iemand nu kennen of niet, het oordeel is er al. We doen het allemaal zo snel, dat het griezelig is. Wetend dat je dat toch ooit moet afleren. Ik las van de week iets, een tekst van Hans Stolp, prachtig! Een interessante man ook wel. Voor iemand die echt fel tegen elke religie is, toch wel een aparte want meneer Stolp is Pastor. Maar dan wel van een eigen soort geestelijke wetenschap, waarin ook reïncarnatie en karma een rol speelt. Dus die man is al een stuk verder dan de meesten. En uit zijn teksten blijkt dat ook wel. Daarom eindig ik met een prachtig manifest van hem.

"Manifest tegen onverdraagzaamheden en (religieus) fanatisme" >> Ik beloof ernaar te streven om het vertrouwen te bewaren in ieder mens, in christen, jood, islamiet of wie dan ook >> en ik beloof mij niet aan de angst voor wie of wat dan ook gewonnen te geven. >> Ik beloof ieder mens te eerbiedigen in haar of zijn religie en hem of haar met respect tegemoet te treden. >> Ik beloof bruggen te bouwen tussen mensen en geen muren op te richten die hen verdelen. >> Ik beloof dat ik mij niet schuldig zal maken aan een bot cynisme, aan respectloze eerlijkheid of aan een hooghartige gelijk hebberij. >> Maar ik beloof dat ik in ieder mens en in iedere overtuiging een facet van de ene waarheid zal trachten te zien. >> Ik beloof dat ik zal binden en niet zal scheiden, dat ik zal liefhebben en niet veroordelen en dat ik in ieder mens het licht van God zal zoeken. >> Hans Stolp

Ik kan alleen maar proberen me hieraan te houden. Ik doe mijn best!