"Bij twijfel moet men kiezen voor trouw.

Origineel: Dans Ie doute, il faut choisir d'être fidéle.
Bron: Bloc-notes (1961)"

Francois Mauriac - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1952) 1885-1970

Nou zeg, wat een sof was dat gisteren, om dat achterlijke beleid bij DHL. Hoe kan je zo een bedrijf willen runnen? Ik denk dat ik weet wat het was, een beetje door logisch in Ali express te zoeken. Ik heb het bedrijf wel een mailtje gestuurd maar daar zullen ze geen boodschap aan hebben. Die begrijpen waarschijnlijk alleen Chinese boodschappen. Het is zonde van mij 15 euro. Die zijn weg. Het is niet anders. Ik kan me er druk om maken, maar daar schiet ik ook niets mee op. Er zijn mensen die zeggen, dan moet je niet meer voor DHL kiezen maar in sommige gevallen heb je helemaal niet eens te kiezen.

Gek genoeg krijg ik Ali altijd via PostNL dus hoe het nu opeens bij DHL komt, Joost mag het weten. In elk geval, het gaat dan niet goed blijkbaar. En ik heb niet de keus gekregen tussen DHL en de PostNL. Anders had ik het wel geweten. Want, ook al gaat het daar dan wel eens verkeerd, zij zoeken het wel voor je uit als er iets niet goed is gegaan. Het onzinnige beleid van DHL slaat gewoon echt nergens op. Nou ja, laten we het maar weer bij Frozen houden, let it go, let it gooooo! Klaar ermee!

Vandaag was het dierendag en daar merk je op een apotheek weinig van. Hier in huis heb ik niets extra’s gedaan hoor. Ik lijk wel gek. Het is hier elke dag dierendag verdorie. Met die dure snoepjes van ze! Ze kunnen de bak op met zijn viertjes! Nee, ik vind het wel goed zo. Ik ben aan het studeren omdat ik voor hen moet zorgen! En niet omdat ik zo nodig veel geld wil verdienen. Niet dat het zo’n wereldsalaris zal worden hoor. Maar het zal voor mij zo ongeveer hetzelfde blijven als wat ik had in mijn vorige baan en in elk geval meer dan de ww of de bijstand. Maar voor mezelf, tja, ik heb niet zo heel veel nodig. Dus dierendag, nee daar doen wij niet alleen maar 1 dag per jaar aan. Dat is hier elke dag.

Mijn ex man, die was op deze dag jarig en dan waren de flauwe grappen niet van de lucht natuurlijk. Maar dat was hij al heel lang gewend. Ik moest eventjes aan hem denken vandaag. Vandaag heb ik het een paar keer voorbij zien, of beter horen, komen; ‘het is dierendag’. Maar verder was het in de apotheek spannender of wij plat gebeld zouden worden vandaag. De stof Ranitidine, dat bijvoorbeeld in Zantac zit, blijkt kankerverwekkend te zijn en dat was gisteravond in het nieuws. Ik zit nu ook in de apothekers assistenten app. En we werden al voor het nieuws op de hoogte gebracht en dan lees je je eventjes in. Er is nog lang niet alles over bekend, ook niet in welke middelen en in welke hoeveelheden dit is.

We hadden veel en veel meer telefoontjes verwacht maar het waren er zeggen en schrijven twee. Dat is niet zo heel veel. Maar misschien wacht iedereen af of er meer over bekend zal worden, dat kan ook. Met zulke dingen krijg je natuurlijk ook te maken. Daar had ik nog niet eerder bij stil gestaan. Vandaag ook weer gedeeltelijk gezeten om aan te schrijven en zo afwisselend, staan, lopen, rennen, vliegen en zitten, dat is erg prettig werken. Maar oh wat is dat aanschrijven lastig! Je moet op echt van alles letten en ook heb ik bij bijna elk recept hulp nodig, omdat er dan weer iets op popt wat ik nog niet gehad heb. Volgens de andere assistenten is dat normaal, kwestie van zo vaak mogelijk blijven doen en dan ga je er vanzelf routine in krijgen.

En dat weet ik dan gelijk, dat klopt want ik zie mezelf echt met sprongen groeien in alles daar. Straks heb je opeens een soort van omslagpunt en gaat het helemaal vanzelf. Dat gaat nu zo met  medicatie verzamelen, het archiveren en de telefoon. Ik heb daar bijna nooit meer hulp nodig, dat weet ik allemaal al wel te vinden. Erg leuk om dat zo goed te kunnen constateren bij jezelf. Het gaat echt snel hoor, zo. En het wordt steeds leuker en interessanter. Hoe meer je leert, hoe leuker het wordt.

Ondertussen is Stoptober weer van start gegaan hier in Nederland. Er is weinig wat ik nog stompzinniger vind. En nu al helemaal, nu ik zelf niet meer rook. Ik begrijp het echt niet. Oké, bij mij ging het stoppen, na 47!! Jaar helemaal vanzelf, met een beetje hulp van een damper. Maar juist daarom, begrijp ik dit niet. Als je verdorie een maand kunt stoppen, dan kan je dat toch doorzetten? Bovendien, vind je het dan niet vies, als je na een maand weer zo’n stuk brand in je mond steekt. Oh binnen die ene dag vond ik het me toch smerig! Ik moet er niet meer aan denken ooit nog zoiets vies te doen. Ik snap het zelf ook niet hoor, dat het bij mij zo gelopen is maar het is wel zo. Dus als ik dat kan, ik werd al agressief als je naar mijn peukie keek, dan kan eigenlijk iedereen het. Kan aan mij liggen hoor.

Nog onzinniger vind ik dingen als, ik noem maar iets, zilvershampoo die je voor mannen én ook speciaal voor vrouwen hebt. Maar, en dat is bij wel meer dingen zo, ik begrijp dat niet zo goed. Wat is er nou zo verschillend aan mannenhaar vergeleken met vrouwenhaar? Als iemand me dat uit kan leggen, dan hoor ik het graag. Ik ken vrouwen met kort haar, en mannen met lang haar en andersom natuurlijk. En als ik hun haar aanraak, dan voelt het exact hetzelfde aan. Dus schiet mij maar lek. Het zal wel aan mij liggen weer. Toch, als er echt zoveel verschil is, dat de zilvershampoo voor vrouwen niet werkt bij een man, of vice versa, dan hoor ik het graag. Ik geloof er nu in elk geval geen ruk van. Slaat nergens op.

Ik ga lekker bankhangen met een mok koffie, en dan heerlijk niets doen tot morgenochtend vroeg. Dan moet ik weer flink aan de bak. Hier alles schoon en ik heb echt bizar veel schoolwerk. Ik moet lezen en leren en huiswerk en toetsen maken. Ik kan niet eens weg, al zou ik willen! Daarom komt Picnic morgen weer lekker met boodschapjes. Ik hoef er niet uit. Morgenochtend na het douchen trek ik een warme PJ aan en dan gaat die niet meer uit. Zondag ook PJ dag en dan maandag weer een erg drukke dag.

Want het is dan weer online lessen en de apotheek lessen voorbereiden voor dinsdag, daar heb je ook de hele middag voor nodig. Dan de cits vroeg eten want ik heb een cursus antistollingsmiddelen, via de apotheek. In het ziekenhuis, dan zie ik ook de mensen die ik regelmatig aan de telefoon heb. Wel leuk maar ik heb al zoveel te leren. Nou ja, het is interessant genoeg. Ik vind dat wel leuk. De nagels heb ik een beetje gehalveerd, zodat ik weer normaal kan typen, heerlijk weer. Dat is veel fijner. Ik ben het niet meer gewend, dus daar moet ik wel rekening mee houden, hoe mooi ik het ook vind. Dit is beter. Bankhangen ook! Laters!

"Armoede is het grootste kwaad en de ergste misdaad.

Origineel: The greatest of evils and the worst of crimes is poverty.
Bron: Major Barbara"

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Nou daar wordt Sinterklaas dus echt niet vrolijk van! Gisteravond met kloppend hart op dat pakketje zitten wachten, en nadat de tijd verstreken was, ben ik maar weer eens via de link gaan kijken hoe of wat. Om 20u13 zijn ze, niet dus, aan de deur geweest. Het is bezorgd. Oh ja joh? Nou echt niet! Maar goed, misschien is het een brievenbus pakje? Dat is ook wel eens, zit je de hele middag thuis, ligt er een envelop in de bus. Ook erg irritant maar dit was erger. Morgenochtend vroeg maar kijken dan.

Maar de dag begon al zo raar ook. Ik vloog uit bed, want ik dacht me te hebben verslapen. Ik zag 6u53 staan en dan ben ik er normaal al bijna een uur uit. En ik moest de bakken nog doen en de lunch klaar zetten en weet ik het allemaal. Terwijl ik de cits aan het eten geven ben, gaat mijn wekker. ‘It is six o one’, zegt Bixby. Huh? Ik heb me toch gewoon een uur vergist! Hoe kan dat nou weer? Nou ja, dit is beter dan andersom. Ik ben er liever te vroeg uit dan te laat. Dus oké, dat rennen en vliegen was niet nodig, maar ik ben wel wakker en goed ook. Genoeg tijd om alles lekker op mijn gemak te doen nu.

Ik kom ruim op tijd aan bij de apotheek, sta ik met een nieuw aangenomen assistente en de andere stagiaire, die nu in dienst is als medewerker omdat ze herexamen moet doen, voor de deur. De grote baas, komt zelf de deur open doen want de assistente die erin kan, staat in de file. Opeens denk ik, oh shoot! Niet in de brievenbus gekeken dus. Nou ja. Dan straks maar als ik thuis kom want ik ben nog steeds nieuwsgierig! Het is druk met zijn vieren! Maar het is een leuke dag, de nieuwe assistente is aardig en ik vind de andere twee ook heel leuk en aardig. In de middag leer ik aanschrijven en jeetje zeg, wat zit daar bizar veel aan vast!

Poe hee, het is aantekeningen maken en dan gewoon doen. Ik doe een half uur over 1 recept maar goed, dan heb ik in elk geval geen fouten gemaakt. Daar moet meer snelheid in komen hoor. Het is ook wel erg veel onthouden en uitzoeken. Huisartsencodes, medicatie en wat je precies voor merk aanschrijft en zeker geen te hoge dosis doen of zo. En ook zoeken en kijken naar de interacties en de contra indicaties. Jeetje zeg! En dan vertel ik niet eens een kwart maar alleen het nog enigszins begrijpelijke.

Natuurlijk, zo stond ik in die eerste week ook tegenover de etiketten en nu doe ik dat tussen neus en lippen door. Het is alleen een beroep, wat je ook doet, hoe lang je het ook doet, dat maakt niet uit. Het vereist altijd je concentratie en je alertheid en je geordendheid. Ik vind dat wel een leuke uitdaging. Maar als je je even niet lekker voelt, of je bent afgeleid, heb je zo een flinke fout gemaakt. En vandaar dat alles wel driedubbel gecontroleerd wordt. Je begrijpt wel direct waarom. Maar weer een stapje verder met wat ik doe, en een leuk stapje. Voor een paar recepten ben ik de hele middag bezig geweest en dat kan beter maar zo gaat dat bij mij. Ik begin langzaam maar wel vrijwel foutloos en dan bouw ik daarna snelheid op. Ik vind het de beste manier maar daar zullen de meningen over verschillen.

De dag vloog in elk geval voorbij en voor ik het wist was ik onderweg naar huis. Oh ja, in de brievenbus kijken! Ja hoor, een briefje met ‘we hebben u gemist’. Oh! Jokkebrok! Ik was gewoon thuis. Uw pakketje ligt bij de buren op het PC Hooftplein op nummer 23. Potverdorie! Dat is helemaal om de hoek. Gelukkig was het nu niet aan het stortregenen, zoals vanmorgen! Heel raar om mijn balkon vanaf die kant te zien. Dat was al iets. Ik was ook al een verdieping te hoog gegaan, wist ik veel waar die nummer 23 zat. Het hele gezin stond bij de deur. De zoon had begrepen dat ik met een pakketje kwam. Vandaar dat hij open had gedaan.

Nee ik leg het uit, maar zij hebben niets in ontvangst genomen. Nee, ik vond het ook al zo’n raar adres om iets af te geven, maar goed. Ik wist zo al zeker, dat ze niet logen hierover. Trouwens, dat zou ik gevoeld hebben maar toch ook niets mee kunnen doen. Ik naar huis, op zoek naar het nummer van DHL want via de site kom ik er al niet uit. Allemaal onzin vragen en stappen. Uiteindelijk moest ik een 0900 nummer bellen. Maar ik ben zo pissed, daar heb ik wel een paar euro voor over. Na ik weet niet hoe lang een aardig vrouwtje aan de telefoon maar puntje bij paaltje, kan ze niets voor me doen. Ik moet de verzender informeren en die moet opdracht geven om het uit te zoeken. Dat ik niet weet wie dat is, want er staan 6 hoofdletters en meer niet, doet er niet toe. Dat ik niets kan maar zij wel, doet er niet toe. Zij zijn er nu dus klaar mee, diegene heeft het waarschijnlijk mee naar huis genomen of zo.

Want ik begin steeds beter te begrijpen, dat er allerlei dieven werken daar. Vooral bij DHL maar vlak ook PostNL niet uit. Heel simpel werken en een hoop geld verdienen. Pakketjes uit het buitenland of zonder echte afzender, die neem je gewoon mee naar huis. Want geen hond gaat erachter aan. Nee, dat kan alleen via de afzender en die is zo niet te vinden. Dus heb je beet! Er zullen zo soms best waardevolle dingen mee naar huis gaan en dat kan je allemaal weer op marktplaats zetten of zo. Of je hebt alvast leuke cadeautjes voor familie en vrienden. Op verjaardagen zit je altijd al gebeiteld!

Het is echt te gek voor woorden natuurlijk maar zo gaat het wel. Want Truus met de lange vingers, geeft het makkelijk stelen van pakketjes door aan nicht Ali met de nog langere vingers en die solliciteert er ook. En zo multilevelt dit zich maar door en zo is het van kwaad tot erger gegaan. Het is voor DHL echt een kleine moeite om het uit te zoeken maar dat vertikken ze. En om die reden wordt er zoveel gestolen want dat komt toch niet uit want zo is het beleid. Je hoeft geen hoog IQ te hebben om dat te bedenken. En zo werkt het dus blijkbaar tegenwoordig. En zo ga je dan van een vol verwachting kloppend hart, naar een woest bonzend hart!

Dus bedankt DHL, een dikke FAIL voor jullie en als ik zelf ga bestellen, ga ik weigeren als het via DHL gaat en als het niet anders kan, dan koop ik het gewoon niet online. Klaar. En als iedereen dat nou zou doen, die zo door jullie wordt benadeeld, dan moet je eens kijken hoe snel jullie wel gaan uitzoeken waar het pakje is gebleven en gaan jullie de dieven ontslaan. En dat zouden jullie daar eigenlijk spontaan zelf moeten willen. Ik begrijp echt niet dat diegene die er aan het hoofd staat zijn bedrijf zo wil runnen. Ik zou me doodschamen en het is niet eens nodig, dat weet ik zeker!

Nou het was niet van mijn moeder in elk geval, met die 20u13. Het was dan weer wel 13 graden net, dus ze troost me wel Net zoals Picnic van de week ook opeens over 13 minuten bij me zou zijn. Ze is lekker bezig, die moeder van mij. Zeker de laatste tijd strooit ze weer continu met haar 13’s. Ik zal het nodig hebben zeker? En dat is dan ook zo. Nou ja, morgen weer een dag en als het weer rustig is, dan mag ik weer aanschrijven, al doe ik dat als een bejaarde die met een rollator meedoet aan de marathon van Rotterdam en dan iedereen moet wachten tot ik binnen ben… Nou ja, je kent het wel. Nu maar even uitrusten maar als je zo af en toe mag zitten tussendoor, dan is het enorm goed te doen. Ik ben niet eens zo moe nu. Ook wel erg fijn om te weten! Want zo zal het straks in mijn baan ook gaan en dan heb ik het vast reuze naar mijn zin! 

"Als twee mensen van elkaar houden, kan daar geen happy end aan komen.

Origineel: If two people love each other there can be no happy end to it.
Bron: Death in the Afternoon (1932) Ch. 11"

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961