"De wetenschap is wat je weet, filosofie is wat je niet weet.

Origineel: Science is what you know, philosophy is what you don't know."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Als om het vergeten van Karina’s verjaardag nog veel erger te maken, gebeurde er diezelfde middag nog iets. De bel ging, de vaste bezorger riep door de intercom; ‘het is een grote doos maar hij is licht dus ik zet hem op de 1^e, het is druk!’ Ik riep terug dat het prima was en ik liep naar beneden. Ondertussen me afvragend wat dat nou toch zijn kon. Ik bestel veel maar ik had alles binnen. En af en toe druppelt er van Ali Express iets binnen, waarvan je al vergeten was het besteld te hebben. Maar ja, dat zijn kleine pakjes, niet zo’n grote doos als ik nu op de tussenverdieping zag staan. Er stond een rondje op met “Happy Circle”.

Echt geen idee! Al begon er heel diep van binnen ergens iets te rommelen maar het kwam nog niet helemaal boven. Tot ik het uitpakte! Oh wat is dat leuk! Oh wat is dat ERG! Want het kon maar van 1 persoon afkomen. Karina natuurlijk! Omdat ik mijn test had gehaald, had ze een cadeautje voor me gekocht. Ik weet nog dat ik ergens in oktober, voor we naar Swan gingen, had gezegd dat ik dat zo leuk vond. Als ik nou iets had verdiend toen, dan had ik er graag eentje gekocht. Maar buiten het feit dat ik niets verdiend had daar, heb ik ze niet eens gezien geloof ik. Maar ja, het was ook veel te groot daar. Nu voelde ik me nog slechter, dat ik haar verjaardagscadeau vergeten was.

Waarom ik nou precies vandaag uitkoos om me dat te herinneren, was toch ook wel weer bijzonder. Wat kan het toch raar lopen allemaal! Karina had er een mooi brief bij gedaan. Echt iets voor haar natuurlijk. Ze begint gelukkig door te krijgen, dat ze het verdriet van anderen niet dragen moet. Iets wat ze wel steeds probeerde maar dat kan natuurlijk helemaal niet. Dat is veel te zwaar en bovendien, dat is niet de bedoeling. Als er door iemand iets te dragen valt, dan moet die persoon dat echt zelf doen. Dat heeft een reden. En al zou je willen, je kán en mag er niets van overnemen. Wat je wel kan doen is een ondersteuning zijn voor iemand anders. Een luisterend oor, een arm om de schouders, een hart onder de riem, een glimlach op een gezicht toveren. Dat is ook helpen dragen, zonder dat het je zelf dan onderuit haalt. En dan is het pas goed. Want we hebben allemaal onze eigen levens, onze eigen sores en onze eigen lasten te dragen.

Maar iets goeds doen voor iemand, ja dat mag altijd. Maar niet je verantwoordelijk voelen voor iemand anders zijn verdriet of pijn. Dat hoort niet. En als je dat doorhebt, dan zit je op de juiste weg. Je kan niet troosten ten koste van jezelf. Maar er zijn voor iemand, dat mag en kan altijd. Ik hoop dat ze weet dat het ook de andere kant op geldt. Want, het maakt niet uit hoe je zelf zit, als een vriendin je nodig heeft, dan moet je er ook zijn. En dat is ze dan ook echt, een vriendin. Een zuster, want dat zijn we allemaal van elkaar, broers en zussen. Maar er zijn er bij, die wat dichter bij je staan.

Wat is nou een happy circle eigenlijk? Nou, dat is een soort hanger, een cirkel, waar je een pot in moet doen, met planten. Die kan je dan aan je plafond hangen en dat is weer eens wat anders dan een geranium voor het raam. Ik moet nu een leuke pot gaan zoeken maar ik had al een mooie glazen schaal. Daar dacht ik gelijk aan, toen ik die cirkel zag, want het moet wel passen natuurlijk. En die glazen schaal, daar stond ik op zolder mee in mijn handen. Ik twijfelde. Gooi ik die weg of niet? Neh, toch maar niet. Oh, aha, die staat op zolder en ik wist ook al waar. Die ben ik even gaan pakken en ja hoor, alsof die er speciaal voor gemaakt is. Oh en ik heb van die schattige elfjes, die doe ik erin, met lichtjes! En misschien een mooie lila strik zoals bij mijn gordijnen. Oh dat wordt leuk!

Die glazen schaal kan ik ook meenemen voor de maat van de pot die ik moet hebben. En dan ook gelijk een mooie pot meenemen voor een stel orchideeën die ik bij elkaar wil zetten. Oh en die van mijn moeder heeft weer een uitloper! Die gaat binnenkort weer in de bloei. Dan ben ik altijd helemaal blij! Die hele grote heeft zijn mooie grote koppie laten hangen nu. Hopelijk komt daar ook nog een keer zo’n grote uit. Het is hier ene grote bloeiende orchideeën kas, lijkt het wel. Er staan er 4 schitterend in bloei en in 3 zitten beginnende uitlopers. Ik word maar verwend door alles!

Ook door mezelf want behalve die laarzen, had ik ook nog eens mijn eigen parfum gekocht. Ooit vond een vriendin dat stinken en toen heb ik het nooit meer gedragen. Stom, maar zo was ik dus. Met nadruk op was. Want waarom in hemelsnaam doe je zoiets? Ik vind het zo’n heerlijke geur, al vanaf Kim klein was droeg ik die. Ik ben geen mens die speciaal merken wil, behalve bij parfum. Dat moet de goeie zijn. En nu heb ik weer een flesje White Linen van Estee Lauder. Oh dat ruikt zo heerlijk! Of ik draag Poison van Dior, de originele. En de laatste jaren is daar Decadence van Mark Jacobs bijgekomen. En last but not least, Apple van DKNY, vind ik ook lekker. Lekker fris ook, net als White Linen. En daar wil ik geen nep geurtjes van, dat moet het echte zijn.

Vanaf het binnen was, de white Linen, heb ik het opgespoten en ik geniet er nog steeds van, uren later! Dat ontzeg ik mezelf dan gewoon omdat iemand er een opmerking over gemaakt had. Hoe idioot is dat dan? Dat zijn dus van die dingen, die doe ik niet meer. Daar doe ik niet meer aan mee. Ik ben ook belangrijk, daar ben ik nu wel achter. Ik mag ook gewoon een geurtje heerlijk vinden. En dat zal echt niet iedereen lekker vinden, dat begrijp ik best. En zelfs mijn vrienden hoeven het niet lekker te vinden. Maar daarom hoef ik het toch niet nooit meer te kopen? Wat een dombo was ik toch.

Wat ook dom is, is zoveel geld uit geven, als je het eigenlijk niet weet tot hoelang je ermee moet doen. Ik hoop dat ik het red tot oktober en dan ook gelijk een baan heb. Want anders gaat het toch een beetje krappies worden allemaal. Daarom, dit is het laatste wat ik doe. Ik vond alleen wel dat ik het verdiend had. En dan nu nog zo’n mooie happy circle er ook nog bij. Oh ja, dát is het laatste dat ik koop, die pot die erin moet. En dan de planten erin, die nu zo groot worden voor het raam hierachter. Van een klein stekkie van de zomer, tot een enorme hangplant nu. En misschien nog een leuke sier asperge erbij of zo? Even kijken. Maar daarna geef ik niets meer uit, anders ga ik oktober niet eens redden. En dat moeten we niet hebben.

Ik ben niet de ergste hoor, op de opleiding. Ik heb van de week ook weer zo gelachen! Hilarisch was het en ik probeerde niet te lachen omdat ik het meisje niet wilde kwetsen maar ik stikte er haast in. We zijn met huidproblemen bezig en dus ook crèmes en zalven en smeersels. En dan heb je, om in te smeren een soort standaard, wat we FTU noemen. Finger Tip Unit betekent dat. Als iemand iets moet smeren, dan zijn daar standaarden voor, voor een arm, is het 5 FTU, ik zeg nu maar ff wat hoor. En dan is 1 FTU 0,5 mg. Dus 5 FTU is 2,5mg. En als die persoon 3 x per dag zijn arm in moet smeren voor een week, dan moet jij als assistent weten, hoeveel tubes van hoeveel mg die persoon mee moet nemen.

En dat kregen we van de week uitgelegd. Dat is maar 1 onderdeeltje van het farmaceutisch rekenen. Niet moeilijk deze, gelukkig. Een aantal van ons moesten het op het bord komen uitrekenen. Het was namelijk niet voor iedereen duidelijk. En als ze het opschreven, moesten ze ook vertellen hoe ze het gedaan hadden. Er zitten een paar modepopjes in de klas, leuke meiden hoor verder. En 1 van hen kwam een som voor de klas doen en ze heeft het maar over fffffffffftu. Niet F.T.U. dus maar ze zei steeds fffffffffffffffffftu. En dan zei ik ‘gezondheid’! Ik zei het zachtjes hoor maar de dames naast me lagen in een deuk. En elke keer als zij Ffffffftu zei, moest ik toch lachen! Ik had er onderweg naar huis nog lol om!

Ja, wat dat betreft hoeft school niet veel anders te zijn dan zo’n 50 jaar geleden hoor. Alleen ben ik nu wel oud en wijs genoeg om niet te willen dat ik iemand pijn doe door een domme ondoordachte opmerking. Maar sorry, het in de lach schieten bij ffffffftu, daar kon ik echt niets tegen doen. Dat was té grappig. Maar ze kon er later zelf ook wel om lachen hoor. Alleen als kind dacht je daar niet over na, of het zou kwetsen want juist kinderen kunnen echt keihard zijn voor elkaar. Genadeloos zijn ze onderling, vind ik. En dat zou me nu nooit meer gebeuren. Je doet al genoeg dingen, waarvan je geen idee hebt dat je er iemand pijn mee doet.

Dat maakt het alleen niet goed natuurlijk. Iemand pijn doen zal in elk geval nooit maar dan ook nooit mijn bedoeling zijn. Maar toch moet ik het ook niet willen om mezelf pijn te doen. Dat is net zo goed niet goed. En ik ben nog maar net aan het leren dat ik dat ook waard ben, om niet pijn gedaan te moeten worden. Het is even wennen maar het gaat me steeds beter af en het gaat ook steeds beter voelen. Ja, wat dat betreft, begint het te komen. Het duurt een jaar of 58 maar dan héb je ook wat! En nu voor volgend jaar 6 november een mega alarm in mijn telefoon zetten! Dan heb ik dat alvast geregeld! Want dat mag natuurlijk nooit meer gebeuren! Nogmaals mijn oprechte excuses hoor, Karina, het is niets voor mij, normaal gesproken… SORRY!!!

"De vrijheid bestaat slechts daar waar het volk zorgt voor de regering."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik bewaar die “Vertellis” vragen, als ik ze leuk vind. Om er hier over te schrijven. Want zo goed ze mij aan het denken zetten, doen ze dat bij anderen ook natuurlijk. Nu had ik er weer eentje over complimenten geven. De vraag was ‘van wie kreeg jij een compliment, wanneer en waarover?’ Normaal zou ik daar lang over moeten denken maar nu wist ik het gelijk. Want ik had op de vrijdag van mijn stage er wel een paar gehad. Oh, en nog een grote op de donderdag ook. Op de donderdag zei Aliye dat haar gevraagd was met wie ze het liefst werkt. En dat waren Tessa en ik! Nou, dat vond ik me toch lief en een groot compliment. Want zo lang ben ik er nou ook weer niet.

Ik moet eerlijk zeggen, dat ik het met allemaal wel leuk vind. Tessa en Ineke zijn daar vast eigenlijk en als het goed is Aliye ook op de donderdagen. En nu is er eentje aan het re-integreren, die had een auto ongeluk gehad. Kubra heet ze geloof ik, ik ben een ramp met namen vaak. Maar dan denk ik aan cola met rum, Cuba Libre en zo heb ik het onthouden. Ik ben nou eenmaal een rare. Ik vond haar best aardig en voor de rest zien we het wel. Met Ineke werk ik ook leuk, die is alleen razend snel, echt hoor, met alles. En op vrijdag, als meestal Saskia er is, dan vind ik dat ook prettig want dan kan je haar weer van alles vragen en van haar leren.

Ik doe nu in principe alles. Mijn stageopdrachten komen daar ook een beetje mee overeen. Het is geen bereidingsapotheek, wat trouwens bijna nergens hier meer zo is. Behalve vaak in de ziekenhuizen, waar ze bv  chemo’s maken. Poldervaart, de andere apotheek zit dan wel in het ziekenhuis maar het is geen ziekenhuisapotheek. Het is een poli apotheek en dat is weer net anders. En de Polder, mijn plekje, is een stadsapotheek. Net als de Rubroek, die er ook bij hoort, hier in Rotterdam Centrum en we hebben Furiade nog in Maassluis, wat ook een stadsapotheek is. Als ik wil mag ik in allemaal een keer een kijkje gaan nemen. Dat lijkt me wel leuk maar ik wil eerst wat meer overal mee op mijn gemak zijn.

De apotheker, die al de apotheken onder zijn hoede heeft, is, op de bezorgers na, de enige man tussen al die vrouwen. Allemaal vrouwelijke apothekers en vrouwelijke assistenten en hij en een handjevol bezorgers. Hij is pas vader geworden van een 3^e zoon, volgens mij ter compensatie van al die vrouwelijke hormonen overal. Ik vind het wel grappig. We hebben met zijn allen een mooi cadeau gekocht van de week. Vrijdag stond ik tien dingen tegelijk te doen en ook aan de telefoon. En die mevrouw was erg moeilijk te verstaan en ze eiste haar medicijnen maar ik kon niets vinden in het systeem. Ineke en Saskia waren bezig in het keukentje, met de baxter rollen.

Ik krijg moeizaam uit de patiënt wat ik wil weten en ze heeft haar recept bij Poldervaart afgegeven maar ze wil het van ons bezorgd hebben. Oh, hè hè, eindelijk snap ik wat ze wil. Ja, en als ze daar op PV nog niets hebben ingevoerd, zie ik hier ook niets, probeer ik haar uit te leggen. Ze moet daarheen bellen. Of ik dat even kan doen. Nou, dat kán ik wel maar dat doe ik niet. Leg dat maar eens beleefd uit, maar laat ik dat nou net goed kunnen! Wat bleek later, Ineke en Saskia waren heel stilletjes naar mij en het gesprek aan het luisteren. Om te zien of ik eruit zou komen. En dat kwam ik en goed ook. En daar kreeg ik grote complimenten over. Want echt hoor, patiënten zijn ook net mensen zo af en toe. Drammerige mensen soms zelfs.

Baxter rollen zijn van die rollen plastic, met medicijnen erin, in vakjes. Erg handig voor mensen die diverse medicijnen door elkaar slikken en sommige dan ook niet tegelijk mogen of juist 2 uur ervoor of een uur erna. En voor die mensen wordt dan alles in zakjes gedaan, met tijden en medicijn erop. Om 8 uur dat zakje innemen, die pillen zitten erin. Om 10 uur dat zakje, met maar 1 pil, om 12 uur weer die met 4 pillen. En zo verder. Zo’n rol is voor een hele week. Elke week krijgen ze die thuisgebracht en mocht er iets veranderen, dan moet dat even doorgegeven worden. Sinds kort doen wij het erbij voor Vlaardingen, dat deed eerst Poldervaart, maar het is exact en erg systematisch werken. En nee wij doen niet de medicijnen in zakjes gelukkig, dat doet een bedrijf.

Wij houden wel bij wie er wat mag en hoe laat of weet ik veel en dat heten de baxter-lijsten, ik doe het nog niet. Gelukkig, zou ik bijna zeggen. Zowel Ineke als Tessa zijn er best lang mee bezig en dat wil wat zeggen. En die vinden het al best wat werk. Dus kan je nagaan hoe ik het zou vinden. Toch, ook hierbij, is alles een kwestie van ervaring en ik weet zeker dat ze er over een aantal weken hun hand niet meer voor omdraaien en alles veel sneller zal gaan. Ik vind het dan wel weer grappig om te zien, hoe totaal anders Tessa en Ineke het aanpakken maar bij beiden gaat het gewoon goed. Het is meer het verschil in persoonlijkheid of gewoonte van iets aanpakken. Dat vind ik dus leuk om op te merken.

Wat ik totaal niet opgemerkt heb in al mijn drukte en drama, is het feit dat mijn lieve vriendin, nu dit geplaatst wordt, meer dan een maand geleden jarig is geweest! En dat ik dat totaal vergeten ben. Nu ben ik meer uit die tijd aan het wegstoppen geweest in mijn hoofd, en is haar verjaardag ertussen geglipt. Maar ik zag ook niets op Facebook voorbijkomen of zo. Bij anderen wel en die heb ik dan braaf een felicitatie gestuurd. Bij een andere vriendin, die meestal ook een kunstwerkje van me krijgt, heb ik het nog gezegd; sorry geen tijd, geen geld, volgende keer beter. Maar bij haar? Helemaal niets gezegd. Oh ik voel me nu zo schuldig!!! Wat enorm lullig van mij! En zij doet altijd zoveel voor mij en ze doet altijd zoveel moeite voor mij. Juist zij verdient het om je best voor te doen om een leuk cadeautje te kopen.

En dat had ik dus wel gedaan, ik weet ook zeker dat ze het leuk zal vinden maar ja, dan moet je het wel opsturen hè. Ik vind het zo ontzettend stom van mij! Ik wist het, begin november. Maar er gaat zoveel langs me heen de laatste tijd. Ik vergeet van alles. Mijn moeder zei vroeger altijd hoofdschuddend; ‘als jouw hoofd niet vast zat…’ Nou, ze zou me nu eens bezig moeten zien, zoals ik nu alles vergeet, slaat alles wat ik ooit gedaan heb… Té erg gewoon nu. Ik heb nog een geluk, dat ademhalen vanzelf gaat want anders! Lag ik binnen de kortste keren hartstikke dood ergens op de vloer. Dan kwam er op mijn grafsteen te staan ‘zo blond ook weer van haar, ze vergat te ademen’. Echt hoor. Ik weet van gekkigheid niet hoe ik me moet verontschuldigen. Ik had iedereen mogen vergeten, maar haar niet. Ze verdient veel beter dan dat! Ik was maar met 1 ding bezig en dat was die toets die eraan zat te komen, en waarvan ik wist dat het niet echt goed in mijn hoofd zat.

Maar dat is geen excuus. Ik had het nooit mogen vergeten. Het laat me wel zien, dat ik echt vol zit want het is ook zo niets voor mij. Ik ben juist altijd heel attent op dat gebied. Ik had dat cadeautje niet weg moeten zetten, maar voor mijn neus ergens moeten laten staan. Het punt is, ik heb ook niet in mijn agenda gekeken want dan had ik het gezien. Daar staat het wel in namelijk. Karina, jij verdient een veel betere vriendin dan ik kan zijn, maar ik ben echt wel heel gek op jou hoor! Je cadeautje stuur ik je nog na.

En om het goed te maken, trakteer ik je, zodra mijn studie klaar is en ik een baan en dus weer centjes heb, op een etentje in een restaurant van jouw keuze! Het kan even duren maar ja, dan heb je ook wat! En je mag ook, zodra ik weer kan schilderen omdat ik weer wat tijd heb, een kunstwerkje naar keuze uitkiezen. En verder zal ik in het stof kruipend om je vergiffenis smeken… Dat doe ik hier digitaal, maar wil ik ook wel in het echt doen hoor. ALSNOG VAN HARTE GEFELICITEERD!!!

"De stem van de dichter dient niet alleen te getuigen van het menselijk leven, ze kan ook de steunpilaar zijn die de mens helpt vol te houden en te overwinnen."

William Faulkner - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1949) 1897-1962