"Het menselijk wezen, dat smart veroorzaakt, dooft in eigen hart meer geluk uit dan hij bij mogelijkheid uitdoven kan in hen, die hij doet lijden."

Maurice Maeterlinck - Belgisch dichter, toneelauteur en Nobelprijswinaar (1911) 1862-1949

Maandagochtend heb ik zitten bellen naar Capabel, wat eerst niet lukte. Toen mijn broer geprobeerd om te zien of het niet aan mijn telefoon lag. Niet dus. Gelukkig kreeg ik ze wat later wel te pakken en heb ik me vast voor morgen ook ziek gemeld. Ik weet dat ik het op de apotheek zo niet hoef te doen. Ik zal ze woensdag wel bellen, dat ze er vast rekening mee kunnen houden en vragen hoe ze willen dat ik het doe. Dan bel ik donderdag ochtend wel nog eens, als dat dan moet en vrijdag ook. Dat schijnt zo te moeten, heb ik vorige keer begrepen. Een beetje overdaad maar oké, ik luister braaf hoor. Ik hoorde dat op één van de andere apotheken wordt gezegd, je komt maar en dan bepaal ik of je ziek bent. Oh ja joh? Nou sorry, dat is zelfs wettelijk verboden en daar zou ik dan ook niet aan mee doen.

Ik ben geen aansteller en als ik ziek ben, dan ben ik ook echt ziek. En niemand anders bepaalt dat voor mij. Ik heb jarenlang doorgewerkt met griep en ziekte en uiteindelijk ben ik daardoor 2,5 jaar op de bank beland. Daar doen we dus niet meer aan mee. Ik zal me voor niets en niemand ooit nog over de kop werken. Dat heb ik er dan in elk geval van geleerd. Want een aantal jaar geleden had ik me zoals nu toch naar school gesleept, niet dat je dan iets opsteekt maar dan was ik geen watje. Nou sorry, dommer kan je niet doen. En dat doe ik dan ook nooit meer! Ik kom en ik werk hard, als ik gewoon beter ben. Dat lijkt me het allerbeste! Ik heb gelukkig nog wat tekst en dat plaats ik de komende dagen, hoef ik er alleen een beetje omheen te typen.

Eindelijk zie ik het nut van het hebben van een laptop in. Kan je lekker op de bank blijven liggen. Alleen duurt het iets langer want ik ben niet handig met zo’n geïntegreerde muis. Dat zit niet in mijn DNA of zo, het lukt maar je moet niet vragen hoe. Maar als je je zo ziek voelt, dan heb je er geen puf voor eigenlijk ook. Ik haal ook nooit de griepprik omdat ik denk dat het weinig uithaalt. Ik ga er ook gewoon vanuit, dat ik de komende jaren een behoorlijke weerstand heb opgebouwd voor de griep zoals die  nu is. Die van 2016 staat me nog zo goed voor de geest, dat ik ze erg goed kan vergelijken voor mezelf. En ze schelen niet zoveel, dus ik neem aan dat ze van dezelfde familie griepen zijn. Helaas met een net iets ander griepvirus. En boem, daar ga je weer plat.

Oh en die spierpijn! Wat is dat toch een raar verschijnsel! Alsof elke keer dat je slaapt, er een reus in huis is, die jou niet ziet op de bank en dan lekker onderuit tv gaat zitten kijken, bovenop jou. Oh echt, er is geen stukje lijf dat geen zeer doet. Maar goed, ik ben zelden ziek, alleen die allergie voor katten wil flink last bezorgen, als ze me, uiteraard per ongeluk, open krabben. Dan weet ik het al, over een paar dagen stik ik weer bijna, zie ik een paar dagen niets omdat mijn ogen dicht zitten en branden mijn ogen mijn hoofd uit en dat wordt begeleid door een heel raar soort hoofdpijn. En dat komt gelukkig ook niet vaak voor.

De keer voor 2016 kan ik me ook nog herinneren, omdat ik toen een paar hele dagen kwijt was. Dat was in 2007. Het laat me wel zien dat ik het niet al te vaak krijg maar als ik het dan krijg, dan is het behoorlijk heftig. Ik vind eens in de 4 jaar, zoals nu, ook al teveel van het goede. Ik vind het helemaal niks. Ik denk dat ik de handlotion, die ik hier zelf thuis ook altijd gebruik, maar mee ga nemen naar de apotheek. Al heb ik een vaag vermoeden dat de bezorger me heeft aangestoken, die kwam wat langsbrengen om daarna ziek naar huis te gaan. Al kuchend en niezend deed hij dat. Dus tja… Dan weet ik in elk geval dat hij zich ook behoorlijk rot moet voelen.

Gisteren ook de hele dag geslapen en zo af en toe hier wat zinnetjes typen. De haren zweven over de vloer. Ik moest natuurlijk zaterdag al stofzuigen. Helaas pindakaas. En hoera voor dingen zoals Picnic, die vanmiddag mijn boodschapjes thuis komt brengen. Ik eet dan wel niet en shakes heb ik volop. Maar drinken, water uit de kraan lest mijn dorst nooit. Ik heb van die shakes ook altijd al een droge mond maar in combinatie met die griep is het helemaal niet te doen. En ik heb toch geen trek dus het komt erg goed uit. Zo’n lekker koude shake om je keel te smeren is heerlijk. Daarna ga je weer rillen en dan met koffie of bouillon weer de bank op.

Van Picnic kreeg ik nog een leuk mail ook vorige week. Met allemaal feitjes sinds ik bij hun af en toe wat thuis laat brengen. Als bedankje voor het jaar waarin ik klant ben geworden. Ze schreven het volgende: In 2019 heb je maar liefst 14 x de deur voor ons opengedaan. Altijd gezellig 😊

Daarmee sta je trouwens op plek 60 in jouw buurt. Gefeliciteerd! Wist je dat we dit jaar meer dan 6 miljoen km hebben afgelegd? Daarvan reden we 29 km naar jouw huis toe. En omdat we elektrisch rijden, scheelde dat 3,1kg CO2 in de lucht. Wel zo prettig!  Alles bij elkaar hebben we 287 producten bij je bezorgd. Stapel je al die boodschappen op, dan heb je een toren van 41 m hoog. Lang niet gek! Ook scheelde het nogal wat gehannes met zware tassen. 216 kg sjouwen heb je maar liefst bespaard! Dat is het gewicht van 23 stoeptegels! Bovendien heb je vorig jaar 30 mm regen ontlopen. Goed bezig! Maar nog belangrijker: je hebt 8 uur minder hoeven winkelen.

Wel grappig om dit zo allemaal achter elkaar te zien staan. Vond ik dan toch. Ook grappig hoe ze dat bijhouden. Zal wel een maniertje voor zijn maar toch, ik vond het wel geinig. Ik doe het niet altijd maar Picnic is nog goed te doen. Ze zijn niet zo duur als de AH en ze brengen al vanaf 25 euro en daar zit je al snel aan in je uppie. AH met hun 70 is voor mij net teveel. Al hebben die wel meer keuze. Toch kan je bij Picnic ook dingen aangeven, die je graag in het assortiment zou willen hebben. Dan kijken ze of daar animo voor is en het is al een paar keer gebeurd dat een suggestie van mij er nu te krijgen is.

Stofzuigen gaat me nog niet lukken maar goed, ik lig toch meer te slapen dan ik wakker ben. En ik voel dat ik nu ook weer even moet gaan slapen. Dan ga je trillen en word je een beetje duizelig. Dus ik ga weer liggen. Binnen de kortste keren ligt er vast weer een kat bij me zo. Die lijken het wel te merken dat ik niet in orde ben want zo erg zijn ze anders ook niet hoor. Ja ze liggen graag bij me maar nu zijn ze niet weg te slaan! Toch wel lief, zo vier van die bezorgde maatjes. Als ze nou ook nog konden stofzuigen, dat zou helemaal geweldig zijn! Ik ben bang dat het nog wat hariger zal worden voor ik er weer toe in staat ben. Slapen dus maar, om sneller op te knappen. Trusten!

"Het menselijk leven begint aan gene zijde van de wanhoop.

Origineel: La vie humaine commence de l'autre côté du désespoir.
Bron: Les mouches (1943)
"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Ik schrijf gewoon door, alsof er geen 4 dagen tussen zitten, gelukkig had ik stukken tekst geschreven want ik zou er nu echt nog geen puf  voor hebben. Vrijdags heb ik meestal echt totaal geen puf meer door stage. Zaterdags ben ik normaal dan wel weer uitgerust. Ik ben een watje geworden na mijn ziekte. Wat wel vervelend was, waar ik achter kwam dinsdag op school, is dat ze een toets hebben verplaatst. In de week van Koningsdag is dat. De les van dinsdag is dan naar de woensdag verplaatst maar we zouden onze toets dan ook hebben. En dat gaat niet tegelijkertijd.

Nu is die toets een week later. Eigenlijk ben ik daar blij om want ik weet nu al, dat wordt een hoog cijfer. Hij wordt nu namelijk afgenomen op de 13^e. Ik moet alleen weer niet vergeten, om bij de apotheek ook mijn 2 vrije dagen op te schuiven. Tenminste, dat dacht ik eerst. Nu denk ik, nee, we vragen die donderdag en vrijdag erna, gewoon extra vrij. Het is erg ruim van te voren, dus moet kunnen. Oh, ik weet al wat ik ga doen, ik ga Saskia appen.

En dat heb ik dus gedaan en ze vond het goed! WOEHOE! Dus heb ik weer een weekje zoals met de kerst alleen met zonder Kerst. Want doordat Bevrijdingsdag dit jaar weer ‘gevierd’ wordt, elke vijf jaar wettelijke feestdag wat ik vind dat elk jaar moet zijn, wordt de les verplaatst naar de 6^e en dan zouden we de toets hebben. Daarom had ik 30 april en 1 mei al vrij genomen. Om te studeren. Maar de toets is nu een week verder, voor mij lucky 13, voor anderen minder. Maar dan wilde ik wel die 2 stagedagen daarna toch kunnen studeren. Al is het dit keer maar ene toets, hart en bloed.

Ik ben nu die week daarvoor ook vrij van stage én school door Koningsdag. Daarom hebben we die week ook geen lessen. Maar ik mag ze vrij nemen én die van de week ervoor ook laten staan. Ik heb stage uren zat, dus dat kan geen kwaad. Oh wat lekkerrrrrr! Ik kijk er nu al naar uit, dat is erg zeg! Maar toch, het is zo lekker geweest, ondanks de situatie die me opslokte, om heel eventjes de druk van de ketel te hebben gehad. En nu krijg ik gewoon nog zo’n weekje midden in het jaar. Zonder al het gedoe, al gewend aan de nieuwe situatie en hoe ik daarmee om moet gaan. Dat wordt een nog veel beter uitgeruste week zo! Heerlijk! Dan kan ik in die week ook weer alles zo lekker voorbereiden en uitwerken als in die week met de kerst. Dat haalt een boel druk van de ketel, merk ik nu al. Daar ben ik enorm blij mee! Het kabbelt allemaal lekker verder zo.

Stage daarentegen vond ik 2 erg zware dagen. Je moet dus echt weer wennen als er zo’n 2 weken tussen zitten, wat het staan betreft. Ik moest wel lachen om Tessa, net in de 20 en die zegt last te hebben van haar voeten als ze de hele dag moet staan. Oh ja joh? Heb je dan enig idee hoe ik me voel, na 9 uur op mijn voeten? Dat ik bijna 40 jaar ouder ben en bijna 3 jaar op de bank heb gezeten hiervoor omdat ik ziek was? Dat ik zo ongeveer 2 x zoveel gewicht mee draag ook nog eens? Dat dit door hoe dat werkt, wel 10 x zo zwaar is voor mijn voeten, veel meer nog dan dat denk ik zelfs. Ik denk dat als ze heel even zou voelen wat ik voel aan het einde van zo’n dag, dat ze acuut met haar baan zou stoppen en wat anders zou zoeken. En dan is de donderdag nog lang niet zo erg als de vrijdag. Dat is natuurlijk de 2^e dag achter elkaar staan.

Maar dat niet alleen, dan is er nog iemand bij én de apotheker is er ook. Dus is er sowieso nergens plek om te zitten. Donderdags bel ik nog even patiënten die medicatie hebben bezorgd gekregen, die ze nog niet eerder gebruikt hebben. Dat is zo’n eerste uitgifte gesprek en dan zit ik meestal even een uurtje in de middag. Dat is net genoeg om niet ’s avonds door mijn huis te strompelen door de zere benen en voeten. Want dat is iets waarvan ik al weet dat het gaat gebeuren, elke week als ik naar stage ga. Het is echt dat ik het werk zo leuk vind om te doen. Anders had ik die motivatie niet. Alleen was het werk ook niet leuk dit keer. Donderdags ging het nog wel. Maar vrijdags voelde ik me niet echt lekker in mijn vel zitten. Dan nog allerlei dingen die niet goed gingen en de daarbij behorende opmerkingen.

Ik voelde me zo ellendig! Mijn neus begon ook te lopen en ik moest steeds hoesten. Bovendien, en dat gold voor beide dagen, had ik het bloedje heet ook nog. Tessa dacht dat ik opvliegers had maar die fase ben ik allang voorbij. En bovendien heb ik er zelfs toen ook niet eens last van gehad. Wat dit dan wel was, ik had geen idee maar leuk was anders. Ik kreeg er gewoon echt een rooie kop van ook elke keer. Het leken inderdaad wel opvliegers alleen dat kon het niet zijn. Maar omdat ik me zo slecht voelde, leek er ook van alles mis te gaan en had ik moeite met me concentreren. Nou, dan kan je het wel schudden want als er één ding is wat je continue doet als apothekersassistente is je concentreren en focussen. Heel lastig zo dus.

Ik was ook overgehaald om toch komende vrijdag mee uit eten te gaan. Het is een cadeautje voor het harde werken dat we gedaan hebben in december. Dus ja, daar heb ik ook aan meegewerkt, en niet zo’n beetje ook. Bovendien is het wokken dus kan ik alleen kip en groentes nemen, wat mag. Het lijkt me ook wel leuk trouwens. En eindelijk kwam de vrijdag ten einde, en gingen we naar huis. Ik heb de cits eten gegeven en ik ben na mijn shake op de bank gevallen. Ik heb niet veel tv gezien want ik bleef maar in slaap vallen. Ik voelde me na het wakker worden nog steeds niet zo lekker.

Snel eerst maar even boodschappen halen dan,op zaterdag. Niet dat ik veel nodig heb, omdat ik weer aan de shakes ben. Maar dan neem ik in de weekenden toch wel kip met sla en ik had drinken nodig ook. Ik kwam Coby, een vriendin van mijn moeder, tegen in de Plus en daar heb ik even mee staan praten. Coby werkte ook waar ik werkte vroeger, en ik vind het een lieverd. En als ik mocht hebben gedacht, dat ik een rot jaar achter de rug had, dan zat ik daar totaal naast. Coby heeft het ook aardig voor haar kiezen gekregen in 2019. Wij zijn allebei blij dat dat jaar achter de rug is. Daar was ik in elk geval zeker niet alleen in. Voor anderen vind ik dat dan altijd nog veel rotter dan voor mezelf. Snel naar huis want ik was een beetje duizelig. 

Eenmaal weer thuis heb ik de boodschappen nog weggezet. Opeens werd ik overvallen door koorts. Het ging zo snel dat ik ervan schrok. Ik heb zo’n plotselinge griep nog niet zo heel lang geleden ook meegemaakt. Dat was december 2016. Nu begreep ik gelijk waarom ik me donderdag en vrijdag zo vervelende heb gevoeld! Dat was toen ook, het is heel subtiel en je hebt het niet door dat je ziek aan het worden bent. Alsof die griepbacillen je stiekem een soort van insluiten of zo, zonder dat je kan thuisbrengen wat er nou met je aan de hand is. Toen was ik na 2 glazen wijn opeens stomdronken. Dat vergeet ik ook nooit meer. En in de nacht werd ik toen zo overvallen door de griep. Toen was het ook zo erg omdat het de laatste keer was, dat ik kerst met mijn moeder had kunnen vieren en dat wisten we allemaal bewust. Maar ik was te ziek en dat deed me nog het meeste pijn van alles. Mijn moeder en ik hebben toen zitten huilen aan de telefoon maar ik kon echt niet eens staan. En zoiets is het nu ook. 

Oké, nu is het wel net ietsje anders maar niet veel hoor. Ook hoesten en verstopte neus en keelpijn erbij. Terwijl ik dit zit te typen heb ik een razende hoofdpijn, en zit ik weer te rillen. Je voelt je zo slap als een vaatdoek! Ik ga zo dan ook weer slapen, dat is het beste en volgen mij het enige dat werkt bij griep. Slaap en drinken. Ik heb de hele zaterdag verder geslapen, op het verzorgen van de katten na. Maar ze zorgen toch ook wel erg goed voor mij, vinden ze zelf toch. Moonlight ontbreekt op de foto's omdat die op onmogelijke plaatsen tegen me aan ligt en dan alleen een beetje zwart zichtbaar is. En Aurora is echt gek, die wil het liefst bovenop mijn gezicht. Misschien dat ze het gloeien van de koorts als een lekker kacheltje beschouwt? Of zou ze me zo een beetje aan het helen zijn? Rainbow en Skylar houden me gewoon scherp in de gaten. Ze liggen in elk geval alle vier continu in de buurt. 

Dat de cits mijn redding waren tijdens mijn burn out, oké. Toen wat het moeten zorgen het enige wat me in beweging hield. Maar als je griep hebt, is het een vreselijk zware belasting. Maar ja, ik moet wel. Ik kan ze toch niet zonder eten laten zitten of met vieze bakken. Dat laatste heb ik mezelf dan maar mee, want dan plassen ze wel ergens anders op. Dat pikken ze niet, vieze wc’s. Zondag de hele dag geslapen, alleen de katten tussendoor en naar het toilet. Meer niet. De rest volgt morgen, ik ga weer slapen! Zal blij zijn als ik weer lig... 

"Het ligt in de menselijke natuur om verstandig te denken en idioot te handelen.

Origineel: Il est dans la nature humaine de penser sagement et d'agir d'une façon absurde
Bron: Le livre de mon ami (1885)"

Anatole France - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1921) 1844-1924