Oké voor ik iets ga zeggen, of uitleggen, hier dan het beloofde stuk over tweelingzielen, dat mijn vriendin mij stuurde, in de hoop dat ik iemand op de stoep zou krijgen in maart. LOL! Komt het nu dan echt: Devine Feminine & Masculine. Tweelingzielen ❤ Zielsliefde Goddelijke Tegenhanger... Wanneer je klaar bent voor de grootste verschuiving in je ontwaken, zal dit worden geactiveerd door de persoon die je ultieme goddelijke tegenhanger is en met wie je op het juiste moment mag samen zijn. Wanneer je voor het eerst in elkaars fysieke aanwezigheid bent, zal er een activering in jullie beiden plaatsvinden. Gewoonlijk zal degene die het grootste deel van de goddelijke vrouwelijke energie vasthoudt (niet altijd in een vrouwelijk lichaam, kan de man of vrouw zijn) eerst de activering opmerken.

Het voelt alsof haar wereld op zijn kop is gezet. Haar paranormale gaven ontwaken, ze voelt zijn energie , telepathie ontwikkelt zich, ze denkt dat ze gek wordt en begrijpt niet wat haar overkomt. Ze begrijpt niet waarom ze zich zo aangetrokken voelt tot deze persoon die ze net heeft ontmoet en waarom hij zich thuis voelt bij haar, als het ontbrekende stuk in haar puzzel waar ze haar hele leven naar heeft gezocht. Met dit alles zullen haar engelen en gidsen met haar communiceren en haar in contact brengen met anderen die hetzelfde ervaren, zodat zij kunnen helpen en van elkaar kunnen leren. Ze realiseert zich snel dat de tegenpartij, de andere helft van haar ziel, haar heeft geactiveerd en haar op een reis stuurt terug naar zelfliefde.

In de meerderheid van dit soort verbindingen, begrijpt het goddelijke mannelijke (niet altijd de man) niet wat hij voelt en loopt hij voor haar weg. Dit is niet met opzet om haar pijn te doen, maar het gebeurt vanwege de intensiteit van hun energie samen. De energie stoot de twee van elkaar af omdat het zo sterk is. Die energie is onvoorwaardelijke liefde, maar dat weten ze op dat moment niet. De goddelijke vrouwelijke komt er eerst achter en als ze haar demonen ziet opkomen, zal de goddelijke mannelijke energie haar activeren en haar frequentie verhogen.

Ze begrijpt haar schaduwzijde en integreert deze in haar. Terwijl dit gebeurt, begint het mannelijke met zijn genezing. Meestal ervaart hij het compleet anders dan het vrouwelijke. Hij komt niet in contact met zijn eigen vrouwelijke energie en zijn giften kan hij (nog niet) actief openen zoals zij deed. Hij voelt de aantrekkingskracht van haar, hij kan niet stoppen met aan haar te denken, hij ziet overal tekenen en synchroniciteiten, sommigen openen uiteindelijk het hart en beroeren telepathisch zijn hoofd. Hij kan niet voor haar vluchten en dat voelt hij duidelijk in zichzelf. Omdat hij zich niet actief afstemt op zijn fysieke gaven, zal haar energie zijn schaduwkant beginnen te activeren. Hij merkt zijn kwetsuren op die hij zijn hele leven heeft gehad, maar die voor hem onbekend waren.

Deze wonden weerhielden hem ervan om een leven vol liefde en overvloed te leiden dat hij verdiende. Als mensen in zijn leven, waaronder andere romantische partners, hem in de steek lieten, hem verrieden, hem pijn deden, hem beheersten, hem kleineerden en zoveel andere dingen, beginnen die kwetsuren hem nu te triggeren. Haar energie dwingt hen omhoog zodat ze kunnen worden genezen en vrijgelaten, omdat hij zonder dat hij het weet, op weg is naar zelfliefde. Hij ziet dat al die wonden angsten veroorzaakten, die hem van zijn goddelijke tegenhanger deden wegrennen. De meeste vrouwen ontwikkelen ook hun helende gaven en zijn in staat om het mannelijke te helpen genezen, op een energetisch niveau, en zijn ziel staat haar toe om te helen. De meeste wonden mag hij echter zelf genezen door ze zelf te verwijderen.

Na samen te komen en elkaar te activeren, dient het afstotings-en aantrekkingsproces zijn doel. Dit is wanneer ze elk naar binnen gaan en hun wonden helen, zodat ze klaar kunnen zijn voor elkaar om hun hogere doel te vervullen en de onvoorwaardelijke liefde-sjablonen in het aardraster te gronden. Je geneest namelijk sneller tijdens het alleen zijn. Dus hoe frustrerend het ook is, het maakt allemaal deel uit van het goddelijke plan. Sommige tegenhangers raken elkaar en ontmoeten elkaar om een ​​ander niveau van genezing voor elkaar te activeren, soms gebeurt dat gewoon door oogcontact, soms door een sms te sturen, op dezelfde plaats te zijn of door het zien van een foto, quote, tekst op sociale media. Op één of andere manier zorgt het goddelijke ervoor om de heling te activeren.

Wanneer het tijd is om weer bij elkaar te komen, is het het goddelijke mannelijke dat zijn laatste angst mag overwinnen om naar haar toe te komen, zijn waarheid naar haar uit te spreken en dat wat hem bezighoudt. Wanneer hij dapper genoeg is om dat te doen, zullen de goddelijke verbindingen plaatsvinden en een druppeleffect op andere verbindingen hebben. Deze relaties zijn harmonieus, ze kennen geen 3D-drama zoals de normale relaties die je ziet. Deze verbindingen zijn gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde, zodat anderen uiteindelijk in staat zullen zijn om hetzelfde soort harmonieuze relaties te hebben. Dit is een onderdeel van hun zielsmissie om de frequentie van de mensheid te verhogen. Naarmate ze samenkomen, krijgen ze ook meer activeringen en openen ze hun vaardigheden naar een ander niveau.

Ze krijgen ook duidelijkheid over het volgende niveau van hun missie om het Collectief (de mensheid als geheel) te helpen. Veel van deze goddelijke paren ontmoetten hun tegenhanger in 2018 of eerder en ze zijn aan het einde van de scheidingsfase. Het Goddelijke duwt ze allemaal zo hard om tegen het einde van het jaar weer naar elkaar terug te komen, en vooral voor velen van hen uiterlijk in maart 2020. Het Goddelijke heeft deze verbonden mensen nodig voor het hoogste en grootste goed van allemaal, en 2020 is een cruciaal keerpunt voor de hemelvaart van de mensheid.

Dus goddelijke mannelijke, als je vastzit in angst, duw jezelf er dan doorheen, want de goddelijke vrouwen wachten op jullie, zodat jullie allebei de vervullende levens kunnen hebben die je verdient. Wees niet bang voor haar reactie. Ze zijn zich alleen al langer bewust van de reis en wat er eigenlijk al die tijd gebeurt. Ze zijn niet boos, ze hebben je al vergeven, dus laat ze niet langer wachten en als je klaar bent om die laatste test van angst onder ogen te zien, neem dan die sprong van vertrouwen. Namasté Johan Geschreven door : Johan, mensenfluisteraar en wolkenrijder. 

Tja, als ik dat laatste lees, wolkenrijder, dan moet ik toch wel erg lachen hoor, niet rot bedoeld. Maar het blijft een feit, het is een bijzondere liefde, die tweelingzielliefde. Maar voor het gros van ons mensen, is hij toch pas weggelegd voor als we helemaal klaar zijn hier op deze aarde en niet meer terug komen. Nou ik kan bijna niet wachten om hier weg te komen hoor!

"Zolang er nog hoop is zal alleen de lafaard wanhopen."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Hier het beloofde stuk over tweelingzielen. Ik zou bijna gaan geloven, dat mijn tweelingziel hier in maart weer op de stoep staat maar dat zal echt niet gebeuren. Ik heb er niet eens tijd voor! Is dat wat, ik lig eigenlijk in een deuk. Ik heb zelf het idee, dat ik in dit leven hem niet nog een keer zal tegen komen. Maar dat geeft niet want boven komt toch alles weer goed. En stel dat hij op de stoep zou staan, dan heb ik zoveel te vertellen en uit te leggen en daar heb ik dus echt geen tijd voor! Net als met alle andere leuke dingen, die ik hiervoor opzij moet zetten. Eerst diploma, dan baan en dan zien we pas verder.

Ik plaats het om dat het aan de ene kant veel uitlegt, maar aan de andere kant, weten de mensen die er het meest over schrijven, niet eens exact wat een tweelingziel nu eigenlijk is. Of waar het vandaag komt. Eigenlijk is het, en dan giet ik het eventjes in een ieniemienie notendopje, heel simpel. Bij de schepping had je alle zielen, in zeven golven geschapen, en die zielen waren toen nog maar ééncellig en 1 zo’n cel, had alles, het mannelijke en het vrouwelijke, in zich. Om zich te kunnen voortplanten, splitste die cel zich in een mannelijke en een vrouwelijke helft. En zo ontstond de tweelingziel. Ja, er zit nog veel en veel meer aan vast maar ik zei toch itsybitsyteenyweeny notendop, voor het weer een boekwerk wordt.

Die twee gingen zich voortplanten en ze reïncarneerden in de lichamen, die hun kinderen weer schiepen. En zo is het hele verhaal begonnen. Miljoenen jaren bleven we bij elkaar, en evolueerden we naar rechtop lopende, op het land levende wezens. Welke vormen we allemaal gehad hebben, kan je zien als je kijkt naar de ontwikkeling van een foetus tot baby. Tot wat we nu eigenlijk zijn en het ontstaan, zitten miljarden en miljarden jaren en levens. Vandaar dat reïncarnatie dan ook dé belangrijkste kosmische wet is. Vaderschap (man zijn), moederschap (vrouw zijn) en reïncarnatie, wat alleen mogelijk is door voortplanting. Vandaar ook dat we die drang in ons hebben om kinderen te maken en te krijgen. Die wetten, daar ontkom je niet aan. Klik hier HIER voor een prachtig filmpje van voor de conceptie tot aan geboorte. Ik kreeg er een enorme huilbui van, maar dat is ook niet zo gek… Oké, weer verder!

Op een gegeven moment, hier op aarde al, hebben we deze verbintenis door onbewustheid verbroken en zijn we gescheiden geraakt. En we voelen dat gemis altijd, en in veel levens zijn we bij elkaar in de buurt maar merken we dat niet eens. En dit gemis, die weten dat die ene er is ergens, of je dat nou bewust denkt, of het voelt in je onderbewustzijn, eigenlijk weet iedereen dat wel. Zo ontstaan al die liefdesverhalen, films en liedjes, over de liefde en over ‘die ene’ waar iedereen zo naar smacht. Heel zelden, ontmoet je elkaar al hier op aarde. Dat is een soort leven veranderende ervaring, die je hele wereld op zijn kop zet. En altijd, tenzij je samen echt hier geboren bent, met een opdracht om iets voor de gehele mensheid te doen, ga je hier uit elkaar. Het is namelijk niet zomaar iets, deze tweelingziel liefde.

Het is heilig want zo ben je geschapen. Samen ben je één. Ik heb die ontmoeting wel gehad, en het heeft me zo ontzettend veel geleerd en gegeven. Ook al mochten wij ook niet lang bij elkaar zijn. En ik voelde dat al direct maar ik wilde er niet aan. Het voelde zo goed maar zo ontzettend zwaar tegelijkertijd, dat ik wist dat er iets niet klopte. Ik snapte alleen niet wat, al helemaal niet toen we zo plots uit elkaar gingen. Juist hierdoor, ging ik zoeken, naar wat me nou in hemelsnaam gebeurd was. En tijdens die zoektocht vond ik de boeken. En dat was de bedoeling er ook van. Bovendien leerde ik zo alles wat er maar te leren viel over tweelingzielen. Daar staan de boeken van Jozef namelijk ook vol van.

Eindelijk begreep ik ook waarom het zo zwaar aanvoelde. Alles, alle vragen waar ik mee zat, die zijn beantwoord. Ik begrijp alles en ik weet het waarom. Meer heb je niet nodig. Heel veel hoger afgestemde mensen voelen het ook aan en daarom lees ik hun visie ook altijd. Maar of ik het nou in zijn totaal moet geloven, dat weet ik dan weer niet zeker. Niet alles in elk geval. Dat lijkt mij in elk geval zo. Ik hoef in maart helemaal niemand van mijn deur weg te sturen, met de boodschap ‘sorry, kom in december maar terug, ik heb het nu te druk’. Goh, ik grijns van oor tot oor want dat zou wel erg hilarisch zijn!

Het zou wel een prachtige nieuwe afsluiting zijn van mijn boek, die dus over dat hele bijzondere verhaal zal gaan.  Aan de andere kant, nee, dat heeft al een mooie afsluiting die een aantal jaar geleden al weer plaatsvond. Poe hee, dat gaat wel rete snel allemaal. Maar dat moet ik zo houden. In die paar jaar ernaar, heb ik ook weer dingen meegemaakt, waar ik zo ook wel weer een totaal boek over kan schrijven en eigenlijk ga ik dat ook nog doen. Wat is steeds zeg ja, eerst diploma dan baan. Man man man, ik heb het zo druk als een klein baasje en ik blijf het alleen maar druk houden. Ik heb het zelfs nu al druk voor na mijn pensionering, vrees ik.

En dan is, nog voor je ook maar iets hebt kunnen plaatsen, je hele blog alweer vol getypt en dan moet je dat, best grote, stuk nog plaatsen. Dat doe ik dan direct als aller aller allereerste het volgende blok! Ik zit nu nog even bij te komen van een echt vreselijk vechtende Aurora en Skylar. Gelukkig vlogen ze naar boven en vloog ik er gillend achteraan. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niet kan zeggen of zij hem achterna zat of hij haar. Ik vermoed het laatste. Omdat ik zo gilde, van schrik en om hen te laten schrikken, om ze uit hun aanvalstrance te laten komen, zat Skylar als totaal verstijfd in de vensterbank.

Hij bleek als de dood te zijn voor mij, alsof ik hem kwam vermoorden leek het wel. Ik moest echt mijn best doen om dat weg te krijgen. Heel raar is dat, als je hem nog nooit echt wat gedaan hebt. Maar het leek ook alsof hij wist dat het nu echt te ver was gegaan en ik denk dat hij zelf een soort van dacht, dat ik hem iets zou aandoen of zo? Ik weet het niet maar het was raar. Ik heb met hem gekroeld en heel rustig tegen hem gepraat. En hij ging gelukkig na een tijdje weer spinnen maar hij is nu nog op zijn hoede. Waarom is dat toch, waarom denkt hij zo min over me? Echt hoor, het slaat helemaal nergens op. Ondertussen zijn we wel weer ‘vriendjes’ hoor. Maar Aurora loopt met gaten in haar oor en dat vind ik ook echt niet leuk meer zo... 

"Zalig zijn de harten die kunnen buigen, zij zullen nooit worden verbroken.

Origineel: Bénis les coeurs qui peuvent souffir, ils ne seront jamais brisés.
Bron: toegeschreven
"

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Hoorde ik van de week op het nieuws toch iets bijzonders! Of nou ja, meer raar. Er worden enorm veel meldingen gemaakt van snijwonden bij keizersneden. Dit omdat een echtpaar een flinke compensatie heeft gehad hiervoor. Maar bijna 38 jaar geleden, kwam mijn dochter ook zo ter wereld. Ik schrok me rot toen ze naar mijn bed kwam, met couveuse en al. Ik had zwangerschapsvergiftiging gehad en daarom was ze maar 1900 gram bij haar geboorte. Ze was wel gewoon voldragen maar we waren er allebei ook bijna niet meer geweest. Al had ik graag mijn leven voor haar gegeven hoor.

Waar ik zo van schrok was dat ze met een netje om haar hoofdje in de couveuse lag, arme in een spalkje om te zorgen dat het infuusje bleef zitten. Al heeft ze dat er na 1 dag al uitgerukt en moesten we daardoor goed opletten, dat ze voldoende binnen kreeg. Eten was in elk geval, geen probleem gelukkig. Waarom het netje er zat, kwam omdat ze behoorlijk in haar slaap hadden gesneden. Zoiets kwam praktisch nooit voor. Ik heb er altijd over gegrapt, dat Kim de enige vrouw in Nederland was met een keizersnede in haar hoofd. Je kan het nog steeds zien, denk ik. Ik kan het niet meer checken. Ze had het niet zo erg als op de foto rechtsonder, de hare was een centimeter of 2,5 en hoefde niet gehecht te worden, er zat zo’n zwaluwstaartje op. En ik heb foto’s gezien, het kan nog veel erger! Dan zou ik ook zijn gaan aanklagen hoor!

Toen deed je zoiets niet, het ziekenhuis of de chirurg aanklagen. Nu wel, alles waait hier uiteindelijk over vanuit Amerika. Ik hoop dat Trump te zwaar is voor zo’n actie, die mogen ze houden. Al vind ik het dan wel weer grappig, dat niemand hem iets kan maken, omdat hij voor niemand zal buigen. Ik vraag me af of hij wel of niet zou buigen voor Big Pharma bijvoorbeeld. Nou ja, niet belangrijk, ik doe niet aan politiek. Hier in Nederland al niet, laat staan overzeese politiek. Ik verbaas me alleen zo vaak over die man, daar kan je gewoon niet omheen. Nou ja, ik denk in elk geval, dat het na bijna 38 jaar, een beetje te laat is om alsnog verhaal te gaan halen. Ik vond het alleen opvallend omdat het in het nieuws kwam.

Als ik dit plaats zijn we alweer dagen verder. Voor mij is het morgen woensdag en dan de twee examens. Jeetje, goed dat ik kijk, ik dacht namelijk dat ik morgenochtend vroeg moest. Maar dat is de week erna, voor een deel generieke vakken in Utrecht. Ik moet pas om 11u15 tot 12u15 de eerste doen, gelukkig eerst de ‘normale’ toets en daarna pas rekenen, om 13u15 tot 14u15. Pff dan moet je daar verdorie een heel uur rondhangen! Geloof me, ik ben bekaf als ik eenmaal thuis kom. Ik had een afspraak voor mijn nagels willen maken, nou, dat doe ik volgende maandag dan maar of zo. In het weekend ga ik niet meer, dan wordt ik niet door madam zelf geholpen en die doet het gewoon het mooist én het meest pijnloos. Ook niet onbelangrijk.

In elk geval, morgen ruim de tijd om alles nog een keer goed door te nemen. Ik heb alles wel bestudeerd nu. Ik heb veel sommen gemaakt, ik had alleen geen ‘capsule sommen’ dus ik hoop dat die toch ook goed gaan of dat ze er niet tussen zitten. De zetpil sommen gaan prima. Ik ‘snap’ ze nu ook volledig en dat scheelt alles. Ik heb alles zelf maar uit de boeken gehaald, deze afgelopen week (ik schreef dit de 11^e). Ik heb ook de les van dinsdag af gezegd via de telefoon, zodat de docente me niet in de war kan maken. Het zit er nu goed in en dat wil ik zo houden. Jammer van die capsule sommen.

Ik heb net de hoorcolleges doorgenomen en zo de tabellen weer en dan even mijn haar doen. Dat is nu dus een soort van herhaling van alles wat ik geleerd heb de afgelopen week én ik heb die samenvatting van de samenvattingen. Die ga ik straks doen en die doe ik morgenochtend nog een keertje. Ook de 4 bladzijdes aan formules moet ik goed in mijn koppie hebben zitten. Misschien nog even sommen maken? Lekker in het boek sommen maken, gewoon hoppen van het ene hoofdstuk naar het andere. Alles door elkaar dus. Raar eigenlijk dat daar ook geen capsule sommen in staan maar goed, als dat de enige zou zijn, die ik fout doe, dan is er geen man overboord. En ik doe ze gewoon goed, klaar.

Ik merk het morgen vanzelf wel. Spannend! Ik heb er een goed gevoel over maar dat had ik vorige keer ook en vielen de vragen met erg tegen, de manier van vraagstellen is bij hun heel verwarrend en ik vraag me af waar dat aan ligt. Ik ben namelijk niet de enige die dit vindt.  Dus misschien tijd om eens iets na te gaan daar? Al denk ik niet dat ze daar oren naar hebben. Nou ja, als ik maar op zijn allerminst een voldoende heb! Met hoe ik voor deze twee testen gestudeerd heb, verdien ik een 10. Maar ja, ik verdien zoveel en dat krijg ik ook niet. En ook daar heb ik heel hard mijn best voor gedaan. Dus we zullen het even afwachten. Ik had het vorige keer, ondanks de lastige vraagstelling, ook hoger ingeschat, dus viel mijn magere 6 erg tegen.

Nu schat ik helemaal niks meer in, nu wacht ik het gewoon af! We gaan het wel zien. Spannend is het wel, zo met die twee toetsen. Ik neem gewoon mijn tabellen en aanschrijfkaartje met Latijn mee, een potlood en mijn rekenmachine. On en een kladblokje. Al weet ik niet of dat laatste mag. Ik mag in elk geval mijn ID niet vergeten, want je moet je uiteraard legitimeren. Tasje misschien om aan stoel te hangen met knip en zo? Je mag namelijk niets op je tafel hebben, behalve je pen en bij het rekenen je rekenmachine.

Lastig hoor want je komt natuurlijk niet met lege handen. Ik vertrouw niks en niemand. Je zit namelijk bij 99% allemaal vreemden en hooguit 1 klasgenootje. Dus hang ik mijn jas zo, dat ik hem in de gaten kan blijven houden en dan leg ik het tasje er wel onder of zo? Ik hou het met argusogen in de gaten allemaal. En ik doe het helemaal op mijn gemak. En ik moet ervoor zorgen dat ik alles erg goed doorlees. Door de zenuwen vergeet ik dat wel eens en dat is niet goed, dan mis je juist die nuances die je hierbij echt wel nodig hebt.

Bij rekenen moet ik goed opletten, welke formule het gaat en vooral niet te vergeten, of het gaat om grammen of milligrammen wat ze bij de opgaves of geven, of om vragen. Daar trap ik verdorie steeds in. Ook al heb je van die waarschuwingen, dat ik denk, goh wat een rare som. Dan zou ik eigenlijk de gong moeten horen slaan, maar ja, that’s me. Dat hoor ik dan niet, ik ben bezig. Ik kan mezelf zo goed afsluiten, dat ik het ook vaak voor mijn binnenste doe en dat moet ik nou juist niet doen. Dat scheelt een hoop gedoe. Nou, even haren maar gaan krullen, anders schrikken ze zich rot morgen! Dat verhaal over de tweelingzielen, komt het volgende blog dan maar. Sorry! Ik zat weer op mijn praatstoel, of nee, typstoel. Dan krijg je me er bijna niet meer af!