"Woorden zijn het krachtigste verdovingsmiddel, dat de mensheid gebruikt.
"

Joseph Rudyard Kipling - Engels schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1907) 1865-1936

Ik hoorde vorige week over een echtpaar, die samen euthanasie hebben gepleegd. Het werd verteld door één van hun drie kinderen. Lief hoe hij over zijn ouders praatte en ik begrijp het ergens wel, want voordat ik de boeken van Jozef Rulof las, had ik er misschien wel hetzelfde over gedacht. Omdat ik ook maar een beetje in het rond gokte wat er nou eigenlijk is na de dood. Ik had zoiets, als je maar goed probeert te doen, dan moet dat toch altijd goed zijn. Nou… Nee. Zo werkt het niet. Er zijn gewoon wat kosmische wetten en die houdt niemand tegen, als je ze moet ondergaan dan gebeurt dat zonder pardon. Dus hoe lief bedoeld ook, nee, die arme mensjes, die hebben zich iets vreselijks op de hals gehaald. Het ergste is nog, dat ook jonge mensen met een zware depressie ze kopen, of mensen die gewoon vinden dat ze ‘geen kwaliteit van leven hebben’.

Je mag alles, want er zijn geen zonden, en alles kan je altijd weer goed maken. In het kort is er eigenlijk maar die ene kosmische regel; God is leven en van leven blijf je af. Of het nou over dat van jezelf gaat of van een ander. Dus niet moorden en geen zelfmoord. Daar doe je jezelf ontzettend mee tekort. En vooral zelfmoord is nog een graadje erger, waar je dan doorheen moet. En dat is niets het waard hoor. Van dat echtpaar, ging de vrouw dementeren en haar man wilde zonder haar niet leven. Tja. Dus besloten ze dan maar samen die zelfmoordpil te bestellen. Dat blijk je gewoon online te kunnen doen.

Ze zijn alles gaan regelen en toen dat allemaal in kannen en kruiken zat, hebben ze samen hun leven genomen. Zo konden ze samen boven verder. Sorry, maar wat zullen ze geschrokken zijn! En als die kinderen wisten wat voor gruwelijks er aan vast zit, dan hadden ze ze vast tegen gehouden. En wat ze wilden, is ook niet gebeurd want ze waren erna echt niet samen, wat wel de bedoeling was. Maar goed, dat konden ze niet weten en die arme ouwetjes ook niet. Dat is ook het punt, want ze wisten er niets van, ze kenden die wetten niet. Het is een groot privilege om al zoveel van de kosmische wetten te mogen weten. Maar bij dit soort dingen is het best naar, want je weet wat die mensen tegemoet gaan. Het is ook erg arrogant van ons als mensen in zijn totaliteit. Want wat weten we nou van de dood? Het handjevol mensen dat het echt weet, krijgt de enorm veel grotere groep er toch niet van overtuigd hoe het echt zit.

Wel zijn we ondertussen al heel ver, als je het vergelijkt met vorige eeuw. Als je toen zei dat je ‘spiritueel’ was, werd je gelijk een zweefteef genoemd of meer van dat soort kreten. Nu is het bijna raar als er iemand niet spiritueel is. En dat is fijn maar we zijn er nog lang niet. Want, eerlijk is eerlijk, ik vind veel van die zogenaamd spirituele mensen, ook wel erg zweverig. Het ‘weten’ krijg je echt niet alleen van het lezen van de Rulof boeken. Er zijn ook mensen ‘zo ver’ zonder. Gewoon omdat hun geestelijke graad zo hoog is. En ook die mensen, net als de Rulof lezers, weten dat we allemaal ons eigen pad hebben te gaan. Zelfmoord pleeg je, in al je levens, vaak maar ene keer.

Gewoon omdat je ziel die verschrikking nooit meer vergeet en ook al is je ‘nieuwe’ leven zo zwaar dat je eruit wilt stappen, dan houdt ‘iets’ je toch tegen. En dat is je angstige ziel, die niet nog eens zoiets mee wil maken. En hier spreek ik, helaas, uit ervaring. Ik begrijp wel dat die familie het zag als iets moois. Want zo zou je het ook kunnen zien, als je echt 100% zeker wist dat ze samen zouden blijven. Maar dat blijven ze niet, niet in dat geval. Oh, ze komen elkaar ooit wel weer tegen, maar dat zal nog behoorlijk even duren. Precies wat er nou niet de bedoeling van was. Maar zoiets als dit, zullen ze nooit meer doen, hoe vaak ze ook nog terug gaan komen. Samen of niet.

Ik ben er een boek over aan het schrijven, niet over zelfmoord, maar over tweelingzielen. Dat weten veel mensen al. Helaas ligt het schrijven even stil, omdat de studie te heftig is. Blog gaat echt nog maar net maar een boek neemt wel even een flink stuk meer in beslag. Over wat ik de laatste maanden heb meegemaakt, komt er ook een boek. Dat verhaal in zijn totaliteit moet er ook uit. Voor mij dus een kwestie van dit jaar nog even doorrazen met leren en examens, school en stage. De laatste dag staat op 20 november voor deze opleiding. Dat is, als je alles in ene keer haalt, zoals ik vorige keer al vertelde, mag je na 1 ‘gratis’ her examen, de eventueel volgende her examens kopen.

Dat blijf ik ‘fishy’ vinden. Als ik eenmaal die baan heb, liefst indien mogelijk van 3 dagen maar hooguit 4, dan kan ik daarna weer los en moet ik mijn vrije tijd gaan verdelen in schilderen, houtbranden en schrijven. Tja… Daar zie ik al wel naar uit maar dat gaat wel nog even duren. Oh dat lijkt me heerlijk! Van mij mag het zo november zijn hoor! Dat én een baan hebben, dan heb ik alles weer op een rijtje voor mezelf. Dan kan ik me weer op andere dingen gaan richten en ook zeker op verhuizen. Want dat wordt de volgende grote stap. Maar eerst even gewoon werken en leuke dingen doen in de nu zo gemiste vrije tijd. Komt wel weer.

Als ik dan een centje kan bijverdienen met mijn kunst tot mijn boeken zijn weg naar een uitgeverij vinden, dan ben ik helemaal gelukkig. Kan het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En dat is voor mij, gewoon roeien met de riemen die ik heb. Al hoop ik stiekem toch een keertje op een buitenboordmotortje of zo. Gewoon even geen zorgen, geen gedoe en gewoon rust en genieten van wat ik wel heb. En dat is best veel hoor! Mijn vriendin Karina, die weet hoe het verhaal is over mijn tweelingziel, kwam nog met een mooi, net geplaatst verhaal over tweelingzielen. Er zit iets aan te komen zei ze. Daar ga ik morgen wel even over verder want op zich is het ook een mooi verhaal en het zal zeker voor een aantal tweelingzielen paren gelden.

Het is alleen niet voor mij en hem. Ik hoop alleen, dat hij ooit, als het wordt of is uitgegeven, mijn boek zal lezen. Het is in elk geval het verhaal hoe ik het beleefd heb en ik weet zeker, dat hij het totaal anders heeft beleefd. Zoals dat wel vaker gaat tussen mensen. Toch was het erg waardevol en heb  ik er een enorme groei door doorgemaakt. Dat is nooit verkeerd natuurlijk. Voor het hele verhaal, zal iedereen nog even moeten wachten. Eerst dat diploma!

"Wie nooit heeft gehoopt, kan nooit wanhopen.

Origineel: He who has never hoped can never despair.
Bron: Caesar and Cleopatra (1898)"

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Zo dan, nu is het zaterdagavond bij achten en ik ga er zo mee stoppen. Ik lig heerlijk op schema, en dat is wel zo prettig. Een groot verschil met het vorige blok maar ja, ik heb nu dan ook 2 lastige examens. Ik had alles goed gepland en zelfs dan was ik op schema gebleven. Ik loop nu voor maar dat geeft niet, want dan kan ik extra herhalen. Ik was namelijk vergeten dat les 3 alles van farmaceutisch rekenen was, dus die hoefde ik nu niet te doen. Ik doe elke dag een aantal sommen maken, uit het boek, zodat ik de antwoorden kan checken. En ik doe ze steeds beter eigenlijk. Dat alleen al is een reden om me voor komende dinsdag af te melden. De docenten heeft er een handje van me weer helemaal in de war te maken.

Les 5 was een volledige zetpil les dus die hoefde ik ook niet te doen. Zo had ik opeens 2 lessen minder te leren. Of nou ja, die zitten in de rekenoefeningen die ik steeds doe. Ik heb dit blok van alles samenvattingen gemaakt, ook uit de boeken. En nu heb ik tijdens het leren, belangrijke onderdelen onderstreept. En later die dag, of de volgende ochtend, maakte ik daar dan een nog veel kortere samenvatting van. Die ga ik maandag en dinsdag er zoveel mogelijk instampen. Elke dag de sommen en de tabellen met alle medicatie die bij dit blok horen. Welke groep, waar zijn ze voor en wat is de stofnaam en de merknaam. Dat het er nog bij past in dat volle hoofd van mij, is toch wel een wonder.

Of het is gelukt, merk ik dan woensdag wel. Ik heb veel aan de formules die ik echt al weet, zoals de V1 x C1 = V2 X C2. Ja, zo zegt het je niets en ga ik ook niet allemaal uitleggen, maar te weten hoe dat werkt, heeft mijn leven er een stuk aangenamer op gemaakt. Een paar weken geleden zag ik mezelf alleen maar de doseringssommen maken en de afgifte sommen. Nu kom ik toch al een eind goed weg met al de rest en de zetpillen zitten er goed in. De capsules moet ik nog even meer erin proppen maar dat lijkt op de zetpillen maar toch anders, dat maakt het iets lastiger. Komt vast goed, dat merken we na woensdag wel. Tenminste, zodra de uitslagen binnen zijn. En dan zitten we vanaf de week erna alweer in blok 3 en bij een andere docente. Ik kan niet wachten!

Niet alleen om verder te zijn maar ook om een andere docente te krijgen. Wij zijn, gelukkig vind ik, toen bij het 1^e blok begonnen. Wij gaan ook netjes van 1 naar 2 dan 3 en 4, dan nog je keuzedeel en dan is het alweer november. Maar je start met halve klassen. Wij startten met een groepje, dat was begonnen in blok 2 en daarna pas 1 deed. Zij gingen dan ook voor hun 3^e blok door naar 4 en komen nu weer samen met ons in 3. Dus die zijn al bijna klaar straks. Wij kregen dit 2^e blok mensen erbij, die hierna dus blok 2 gaan doen. Net als de groep waarmee wij begonnen. Nu snap ik wel waarom  hoor, omdat je het hele jaar door kan instromen in deze opleiding. Maar handig is anders.

Ik ben maar wat blij dat ik met het wat makkelijkere blok 1 kon beginnen. Met die 1^e vier weken, met al die digitale ellende, mijn hemel! Dat had ik nooit gered met het rekenen erbij en de toets over afweer ook nog. Niet gek ook dat er een aantal zijn, die dit 2^e blok, wat hun 1^e toen was, nog eens over gedaan hebben. De cijfers van het farmaceutische rekenen waren dan ook abominabel laag van zowat iedereen. Daarom vind ik de ‘normale’ gang van zaken, iets fijner. Alleen met het generieke gedeelte Nederlands, Engels en rekenen, ben ik in het 2^e deel gestapt en zit ik nu in het 3^e.

Daarom moet ik nu ook al examens doen, al zou ik eigenlijk nog een blok moeten les hebben. Mocht ik slagen, dan hoef ik de online lessen niet meer te volgen. Voor Engels en Nederlands voorzie ik geen problemen. Het ligt een beetje aan de vragen bij rekenen, hoe ik het daar bij zal doen. Je zit te jagen als een gek, wel 2 uur lang achter elkaar. Net als toen bij de toelatingstest. Ik vind eigenlijk, dat die had moeten volstaan, en je gewoon je vakken voor je beroepskeuze zou moeten volgen. Maar ja, wie ben ik. Oh ja, Ria. Dat is waar ook!

Nou ja, 4 of 5 keer naar Utrecht, rib uit mijn lijf maar ik ga eens even spitten op UWV ivm reiskosten vergoeden. Ik heb liever te eten dan een treinkaartje maar ja, ik zal toch naar Utrecht moeten. Boven de zoveel kilometer krijg je vergoed, ook van je stage. Maar ja, dat is te dichtbij, dat moet ik zelf betalen. Gelukkig dat ik zo’n super zuinig autootje heb. Maar Utrecht kan ik misschien nog wel terug krijgen. Dat zou fijn zijn. Zo achterlijk ook, dat ze dat niet op ene dag plannen. En ik heb nog mazzel, dat ik in Rotterdam zit, want uit het hele land moeten er mensen naartoe. Je zal in Groningen zitten!

Zondag was een lekker dagje. Ik heb heerlijk uitgeslapen, al probeerden de cits dat wel te saboteren. Ik kwam er toch echt niet vroeger dan 7 uur uit. Ja, dat is voor mij flink uitslapen tegenwoordig. Lekker hoor! Ik heb lekker de boel gedaan, wat geschreven in mijn blogs. Ook ben ik heerlijk lang en uitgebreid gaan douchen. Nageltjes een beetje gefatsoeneerd en zo. En toen een beetje zitten lummelen met sommen. Ik heb geprobeerd om er zoveel mogelijk verschillende te doen en ik kwam er nog eentje tegen, die ik anders niet geweten zou hebben. Oh ja, zo kan je het ook doen! Ik ben enorm blij, dat ik de kruis methode heb gevonden! Die heb ik vroeger nooit gehad op school en die vond ik even te moeilijk, toen ik hem net uitgelegd kreeg, via het boek. Maar opeens zag ik het licht!

Ooooooh! Zit dat zo! En nu gebruik ik hem praktisch bij alle berekeningen, van procenten tot oplossingen en verwrijvingen of meer van dat soort dingen. Hij werkt altijd, als je weet waar je wat moet zetten en hoe je dan moet rekenen. Het duurt 58 jaar maar dan heb je ook wat! Wat een openbaring zeg! Ik heb er zelfs over gedroomd vannacht, dat is al erg genoeg! Ik zal het maar niet uit gaan leggen. Mocht je het echt willen weten, laat het me maar weten. Gelukkig kan ik het makkelijker uitleggen dan onze docente! Door haar raakte ik er totaal van in de war. Daarom het boek er maar bij gepakt en zelf logisch nagedacht. En hoppa, dan snap je het opeens wel! Ik heb goeie hoop voor komende woensdag!

"Wat niet is, kon niet zijn.

Origineel: Ce qui n'est pas, c'est ce qui ne pouvait pas être.
Bron: Journal (1946)"

André Gide - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1947) 1869-1951