"De mens is uit het hout gesneden waarvan men brandstapels maakt.

Origineel: L'homme est du bois dont on fait les bûchers.
Bron: L'état du siège (1948)

"

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Nou, niet verwacht en toch gekomen. Ik ben behoorlijk ziek. Maar ik blijf zo lang mogelijk proberen door te schrijven. Af en toe even de benen strekken en dan heel even een paar zinnetjes typen, moet kunnen. Tenminste, nu kan het nog. Het begon vanuit 0, zoals wel vaker met griepvirussen,  toen ik woensdagavond naar bed ging. Eigenlijk nog niet eens want toen was er nog niets aan de hand. Ik werd wakker, ik dacht zelf dat het tegen de ochtend al liep toen, en ik voelde me alsof er een vrachtwagen over me heen had gereden. Zou ik te lang in 1 houding hebben gelegen of zo, dacht ik nog. Ik moest erg plassen en ik sleepte me naar het toilet. Onderweg kreeg ik de koude rillingen en ik zat klappertandend op het toilet. Nou ja, ook raar! Met mijn suffe hoofd had ik totaal niet aan Corona of wat dan ook gedacht.

Ik ging weer liggen en Aurora kwam weer snel in mijn armen liggen. Ik moest opeens flink hoesten en van dat hoesten, of zo leek het in elk geval, kreeg ik een hele zware hoofdpijn. En ik had het opeens weer bloedje heet. Ik ben naar de keuken gegaan en heb paracetamol gepakt. Nee, niet gehamsterd bij de apotheek, al had dat best gekund. Nee, dit had ik nog. En uiteindelijk ben ik toch weer in slaap gevallen. Ik voelde me de volgende ochtend niet zo al happy. Ik voelde me echt belabberd en slapjes maar dat kwam, volgens mij, omdat ik haast geen oog had dicht gedaan. Dus ik ben me gaan aankleden om naar de apotheek te gaan.

Vorige keer was ik ook, en veel erger dan nu, aan het hoesten en proesten geweest en toen moest ik gewoon komen. Dus nu vroeg ik dat niet eens meer. Bovendien, het ging wel weer. In de apotheek was alles in het plastic gezet. We hadden nu een soort afscheiding tussen ons en de patiënten maar ik vroeg me af of dat wel zou helpen. Een tijdje later, moest ik mensen helpen bij de hoestdrankjes en dan moet je er toch achter vandaan. We hadden alleen nog maar hoestdrank om het slijm losser te maken en daar waren ze niet naar opzoek. Ze gingen met een doosje paracetamol weer weg. En ik kon weer de plastic gevangenis in.

Heel gek trouwens, je kon de mensen haast niet verstaan! Terwijl het plastic maar tot 2 meter hoog liep en het daarboven gewoon open was. Alsof ze door een wand van watten aan het praten waren. Ik voelde me wel moe en slapjes en ik had het zo heet, dat ik er eng van werd. Maar het voelde niet als koorts of zo, want ik weet heel goed hoe koorts voelt. Je moet niet vragen hoe, want het was loeidruk met recepten, niet aan de balie zozeer, maar het werd ook weer half zes. Het laatste half uur, hebben we alle drie gewoon even zitten babbelen. Ik werkte met Tessa en Ineke en ik vond dat een gouden team. Niemand hoefde iets te zeggen, we werkten allemaal door en dus hadden we ook alles afgekregen.

Blij dat ik naar huis mocht, vloog ik naar de auto en ik was dankbaar toen ik eenmaal boven was. Ik heb niks gegeten, ik heb voor de cits gezorgd en ik ben op de bank gaan liggen, nadat ik mijn blog had geplaatst. Miranda was gelijk bezorgd en belde me direct. Maar zij is ook kwetsbaar en dus mag ze mij helemaal niet komen helpen, zoals ze wel wilde! Zodra ik op de bank lag, alsof het toen weer mocht, begon de koorts opeens weer op te laaien en ik voelde me doodziek worden. Ik heb toen ook de Mexicaanse griep gehad, waar ik deze longbeschadiging en dus astma aan over heb gehouden. Toen met die griepgolf in december 2016 was ik, ook zo plotseling, ook zo de klos. Het kostte me mijn laatste kerst met mijn moeder, wat me nog steeds raakt. En of dit nou corona is, of een gewoon griepje, ik ben weer de lul. En ik ben mijn leven lang bijna nooit ziek! Alleen als ik iets heb, dan heb ik het ook goed.

Ik heb net bij AH kunnen bestellen, gelukkig. Dat is de hele week niet gelukt. Ik zal contactloos bezorgd krijgen, dan zetten ze het voor de deur. Ik had dingen voor de cits nodig, wc papier was niet eens te krijgen, net als hand-gel en dat soort dingen. Ik heb spullen voor soep te maken besteld. Dan maak ik morgenavond een grote pan groentesoep, vers trekken van een mergpijpje en rundvlees en veel balletjes. Daar kan ik dan weer porties van maken en invriezen en heb ik zo de hele week wel te eten. Ook broodjes en stokbrood om te bakken besteld. Cola en drinken. En dan volgende week kijken of ik eindelijk door Picnic kan laten bezorgen, voor alleen drinken en misschien wat kleine dingetjes.

Zo kan ik dan die verplichte 14 dagen wel binnen blijven. Het zal wel moeten. Ik weet alleen niet hoe ik het met mijn volle vuilniszakken moet doen. Iemand een idee? Dat kan ik moeilijk binnen laten staan, of voor mijn deur op de gang zetten of zo? Dus tja. Wat moet je dan doen? Dus iemand een suggestie? Dan hoor ik die graag! Misschien in de nacht naar beneden sluipen? Of nou ja, dan lopen ze hier ook rond hoor. Er zijn weer van die asocialen hier buiten op het plein, die denken dat ze een mazzeltje hebben of zo. Die lopen te joelen en te gillen buiten, want ZIJ hoeven niet te werken en kunnen de hele nacht weer op het plein hangen. Egoïstische eikels! Mensen in de zorg hebben hun rust wel nodig hoor! Maar helaas daar denken ze niet aan. Al zie ik gelukkig ook erg mooie dingen ontstaan, die me weer hoop geven voor de mensheid. Ik zie dit dan ook echt als het einde van het tijdperk van de haast en de wereld zoals we die kenden. Hier MOET iets goeds uit voortkomen, al zal dat te kunnen zien en merken nog wel even gaan duren.

Normaal doe ik op de vrijdag nooit een blog meer sinds mijn 2 stagedagen achter elkaar vallen, maar vandaag ga ik deze plaatsen. Dan weet iedereen het. Toen ik vanmorgen wakker werd, wéér met die diepe zware hoofdpijn, wist ik het al. Ook had ik de hele nacht keihard liggen hoesten. Je voelt een soort van langzaam je longen dichtslibben of zo. Ik kan het niet goed uitleggen. Ik heb het nog niet echt benauwd maar ik gebruik mijn puffers natuurlijk trouw en iets vaker dan normaal. Dat scheelt denk ik wel. Die heb ik nog genoeg in huis, net als mijn medicatie. Dat is ook geregeld. Mocht het mis gaan, heb ik mijn broer geappt, dan heb ik uitgeprint hoe en wat ik wil. Dat is te vinden op de tafel of zo. Ja, je weet nooit natuurlijk. Al vrees ik daar ook niet voor. Ik wil te graag en dan wordt je juist oud…

Ik hou jullie op de hoogte, en ik ga een paar dagen goed uitzieken en ik kan die oude blogs nog plaatsen, die ik al geschreven heb. Dan weten jullie in elk geval, dat ik nog leef. En als t lukt, typ ik dan gewoon door en lezen jullie dat verderop wel. Ik heb net de kattenbakken gedaan en ik voelde me totaal kapot. Het koude zweet liep over mijn rug maar ja, het moet gebeuren want kaboutertjes die je helpen, die bestaan niet. De hele middag moeten bijkomen daarvan en nu alweer moe, van deze laatste paar regeltjes. Ik heb er de hele dag zo’n beetje over gedaan. Maar goed, niet erg, ik ga zo verder met slapen. Ik moest toch de cits even eten geven. Voor iedereen veel sterkte, en het komt niet goed, nee, het IS goed!

"De mens is het enige dier waar ik grondig en lafhartig bang voor ben... Er is geen kwaad in een goed gevoede leeuw. Hij heeft geen idealen, geen sekte, geen partij.

Origineel: Man is the only animal of which I am thoroughly and cravenly afraid... There is no harm in a well-fed lion. It has no ideals, no sect, no party."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Nou ik ben benieuwd waar we zijn in de wereld, tegen de tijd dat dit geplaatst wordt. Gisteren, zaterdag de 14^e, kwam de klas app goed op gang, omdat er een aantal niet naar school willen en/of durven. Ze willen komende dinsdag online les. Wat bij betreft prima. We hebben er nog geen antwoord op gehad. In de app verschijnen er allerlei nieuwsberichten, over dat alle hogere scholen geen lessen hebben maar ja, bij Capabel wel. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen want volgens de app, blijft praktisch de hele klas thuis. Ik wil niet zomaar thuis blijven maar naar school moet ik wel met het OV. Aan de andere kant, op de apotheek, komt er ook van alles binnen.

Wat is nou wijsheid en wat is nou eigenwijsheid. Ik weet het ondertussen niet meer. Wat ik al eerder zei, voor mezelf maakt het me niets uit. Ik ga met alle liefde naar de andere kant, mocht dat eraan vast zitten. Maar eh, doodziek en benauwd? Daar heb ik weer geen zin in. Bovendien, wat ik er dan het ergste aan vind, is dat ik anderen ziek zou maken. Zeker als je het in het begin niet weet dát je besmet bent. Maar met het OV gaan, vind ik vragen om moeilijkheden. Alleen parkeren, midden in het centrum van Rotterdam, dan moet je toch een goeie baan hebben, wil je dat kunnen betalen. En eh, UWV mét onbetaalde stage hier; OV dus verplicht.

Hier op zondag extra nieuwsbulletins over Corona. Er zijn ondertussen al 20 doden maar dat is nog vele malen lager dan normaal bij de griep. Gisteren via de klas app, hoorde ik iemand in een geluidsopname zeggen, dat Rutte zo’n softe toespraak hield, omdat straks opeens het leger zal worden ingezet en er niemand meer ‘ongestraft’ naar buiten mag. Zij had dit van een betrouwbare bron. Ik voelde aan mijn water dat hier geen ene mallemoer van klopt. Dit is puur massahysterie straks, als er door meer van dit soort bange schijterds zulke berichten de wereld in komen. Ik heb maar niks gezegd, dan heb ik het weer gedaan.

Om 18 uur vanavond, zondag de 15^e maart, na iets eerder de aankondiging dat Nederland plat gaat, moet alles sluiten op laste van de regering. Geen horeca meer, geen scholen meer, geen theaters, alles moet plat, dicht. Niet echt leuk maar wel logisch, al vind ik dit best wel even heftig. Direct erna krijgen we op de site van Capabel instructies, niet naar school komen. Komende weken alleen online les met uitleg hoe en waar. Dan gaan de examens in Utrecht weer wel door. Erg krom want meesten moeten met OV wat je dient te vermijden. Ik ga wel met de auto dan, en dan zal ik niet zo in de file zitten als anders, hoop ik toch. Maar wel beter dan met het OV. Dus de klasgenootjes hebben hun zin.

Wel heftig hoor allemaal. Ik moet morgen echt wat boodschappen halen, want ik heb het geprobeerd te vermijden. Toch raakt het ook hier een keertje op. Helaas heb ik maar erg weinig tijd. Morgen wordt ook een bestelling voor de cits verwacht. Hopelijk gaat dat gewoon door. Ik dacht, dan bestel ik wel online maar nee, dat lukt dus niet. Daarom ga ik morgenavond maar eens kijken of ik nog wat kan scoren. Het voelt als bijna illegaal, boodschappen halen nu. Bizar. En ik ben bang dat ik mijn mond niet kan houden als ik zo’n hoarder zie. Al heb ik wel helemaal in de kreukels gelegen om die doventolk. Hilarisch! Niet hamsteren! Ik vergeet het nooit meer, al is dat wel het enige dat ik kan zeggen tegen een dove medemens, in gebarentaal dan. Niet hamsteren!

Het is al zo’n gedoe op school over na de zomervakantie. Want in onze groep zit weer die groep die hierna al naar het keuzedeel gaat. En dat blijk je dus in Utrecht te moeten doen. Idioot zeg! En dat is nog niet het ergste. Nee, het is op vrijdag in Utrecht. Op mijn stagedag dus. En we hebben volop stagiaires dus ik kan niet zomaar van dag ruilen. Je denkt dat je kan kiezen, voor donderdag Rotterdam of vrijdag Utrecht maar dat is maar schijn. In 99% van de blokken is het in Utrecht op vrijdag. Vreselijk.

Donderdag dan is mijn apotheker/stagebegeleidster altijd vrij en dus hebben wij alleen de vrijdag maar. Als ik er die dan ook niet ben, dan schiet het niet echt op. Ik kan er niks mee en zij gaat dat heus niet veranderen voor even, alleen voor mij. Dat gaat niet. Dus wat dan? Ik dacht erover te kunnen praten met haar maar afgelopen vrijdag werkte zij al thuis. Dus geen gesprek. Nou ja, we gaan het nog wel zien. Komt tijd, komt raad. En door deze rare gekte door het coronavirus, besef ik wel opeens, dat ik erg goed zit. In de zorg kan je nooit zonder werk komen! Daar heb ik tot nu toe, niet eens over nagedacht!

Ik heb ook sterk het gevoel dat dit het begin van iets is. Het begin van het einde van de wereld zoals we haar gekend hebben? Misschien zelfs wel die Apocalyps waar zo vaak over gesproken werd. Maar dan wel volgens de juiste betekenis ervan, wat dus niet het einde van de wereld is maar het betekent letterlijk iets anders. Het betekent ‘het oplichten van de sluier’ en dat kan zomaar gaan gebeuren. Zo voelt het een beetje voor mij. Wel raar, spannend ook en een beetje creepy. Ik heb een volledige overgave aan alles wat er komen mag. Mij krijg je met niets meer bang of angstig. Dat is totaal niet nodig. Moet je het krijgen, dan krijg je het. Zo niet, dan niet. Maar er gaat hierdoor wel het een en ander veranderen.

Ik zal er ook zeker niet in paniek van raken. Ik moet ook gewoon naar de apotheek hoor. Ja, wel hebben we maatregelen genomen, werken met handschoenen en weet ik het allemaal. De patiënten is gevraagd om gepaste afstand van elkaar te houden, ook van ons bij de balie. Niets van elkaar aanpakken, maar neerzetten. Receptjes neerleggen. Maar goed, of dat wat zal helpen,  mocht er iemand besmet zijn, dat weet ik niet. We gaan het wel zien. Ik ben gewoon niet bang. Ik kan er ook niks aan doen. Al die paniek, het is niet voor mij. Al stort ik me nou niet bepaald in de armen van een hoestende George Cloony. Alhoewel… Daar ga ik nog even over nadenken. Oh nee, hij is getrouwd ondertussen. Laat maar!

"De manier om erachter te komen of je iemand kunt vertrouwen is hem te vertrouwen.

Origineel: The way to learn whether a person is trustworthy is to trust him.
Bron: Papa Hemingway (1966) Pt. 2, Ch. 6"

Ernest Hemingway - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1954) 1899-1961