Jeetje zeg, wat ik van de week toch meemaakte met die cits weer! Ik zat donderdagochtend voor half 6 al op de bank. Klaar wakker! Met Skylar gaat het heel goed de laatste tijd. Het lijkt wel alsof de duivel is uitgedreven en hij is totaal anders, ook tegen mij. Veel zachter en liever en ook met Aurora zijn er geen extreme gevechten meer geweest. Eh, niet waar ik bij ben dan. Wat er gebeurt als ik er niet ben, dat zou ik wel eens willen weten. Maar daar kom ik waarschijnlijk nooit echt achter. Ik zal het moeten doen met wat ik kan meemaken en observeren. Aurora vergiste zich vanmorgen, want Skylar lag lekker bij me, op de plaats waar meestal Moonlight ligt. En ze rook even aan zijn achterwerk en ik zag haar terug deinzen. Nu moest ik er wel om lachen hoor. Ze wisselden een serie kreuntjes uit maar ze ging er snel vandoor, weg van de bank. Maar zonder verder een mep of tik van beide kanten. Ik was zo trots op ze! Ik kan wel zeggen, het venijn is eruit, wat hun reactie op elkaar betreft.

Alleen is die duvel, van Skylar naar Moonlight gehopt of zo? Ik heb hem wel eens meer achter Rainbow aan zien gaan, en dan is hij helemaal een echte tijger weer hoor. Dan moet ik hem er ook uit laten ‘snappen’, voordat hij Rainbow dan laat gaan. Maar dit keer gebeurde het dus op de vroege ochtend en mensen lief, wat gingen ze tekeer! Zonder te gillen weliswaar maar ik kon goed horen dat het menens was. Op een gegeven moment vluchtte Rainbow naar boven met een totaal idiote Moonlight achter hem aan. Ik heb lopen gillen op de vroege ochtend, om de ban te breken. Eindelijk lukte dat en toen ik ging zitten was het 5u22. Ook goeiemorgen.

Ik voel me toch al zo gesaboteerd hier met al die verloren documenten en spulletjes, ik zou er niet gek van opkijken als er een astrale me aan het jezuïeten is. Echt hoor, je zou van minder uit je plaat gaan. Daarna kwam er een erg drukke dag stage, maar Ineke heeft me wel geholpen door een aantal dingen uit te printen, die ik voor mijn stageopdrachten kan gebruiken. Eenmaal thuis, was ik echt op. En toen gingen de cits weer even leuk verder met ruzie maken. Elke keer was Moonlight de aanstichter. Ik werd hartstikke boos op hem, en ik zei hem ook dat hij zelf sterker moest zijn want zo is hij helemaal niet! Hij is normaal de liefheid zelve. Maar nu?!

Bizar om mee te maken in elk geval. Ook Skylar pakte hij en dat werd weer gelazer. De cits zijn het enige dat me echt vreugde geeft, normaal dan. Daarom komt dit nu dubbel aan. Ik weet ook niet wat ik ermee aan moet. Ervan overstuur raken, zoals nu, helpt toch geen ene malle moer, maar ja. Je zou van minder in de stress schieten. En bij mij is het, het zoveelste alweer. Ik was er wel een beetje heel erg klaar mee. Als ik dacht dat de donderdag zwaar was, dan stond me nog wat te wachten op vrijdag. Wat een gekte zeg! Echt bizar! Mensen die boos worden omdat ze per persoon maar 1 doosje paracetamol mogen kopen. Gun een ander ook iets zeg! Hoeveel wil je er in nemen dan? Meer dan 8 per dag of zo? Doe maar hoor…

Perplex kan ik zijn over zoveel egoïsme! Niet te doen en te triest voor woorden. Kom ik thuis, bek en bek af, gaan de katten weer ruzie zoeken. Dit keer zat Aurora er wel tussen maar Skylar lag hier op de krabton en het moet dus óf Rainbow óf Moonlight zijn geweest. Om gek van te worden. Ik ben even uit mijn dak gegaan tegen ze. Ik was het zo beu. En daarna was ik er echt klaar mee. Ze zoeken het maar uit. Maak elkaar maar lekker af dan, als jullie dat zo graag willen! Ik vind het wel goed zo. Het interesseert me niet meer! Genoeg is genoeg. Dat geldt blijkbaar echt voor alles. Las ik zaterdag opeens iets, van Rhonda Byrne, schrijfster van the Secret. Lang geleden gelezen en het lukt echt, als je het probeert toe te passen.

En opeens dacht ik, dat geldt niet alleen voor gezondheid, maar voor alles. Door me er zo van streek door te laten maken, houdt ik het in stand ook. Ik trek het als het ware aan. Gedachten manifesteren zich, zo werkt het nou eenmaal. Ik kan je een makkelijk voorbeeld geven. Iedereen kent dat wel, je het je spierwitte jurk of je spierwitte pak voor een geweldig feestelijke gebeurtenis al maanden klaar hangen. Met zorg kleed je je aan, eindelijk is het zover. Je bent als de dood dat er wat overheen gegooid wordt en voor je het weet, gebeurt dat dan ook! Omdat je er zo sterk aan dacht, gebeurde het dus ook. Je gedachten manifesteerden zich. Zo werkt het.

En ook al dénk je dan, dat je het weet hoe je positief moet denken, dan zit je er nog naast. Daar kwam ik ook achter. Om maar met hetzelfde voorbeeld even door te gaan; Je loopt dus van binnen te denken, op de achtergrond weliswaar maar soms voeren je gedachten de boventoon; ‘ik mag er niet op morsen, het mag niet vuil worden, ik wil er geen vlekken op’ en meer van dit soort flitsen zullen er door je hoofd gegaan zijn, vóórdat het eerste vlekje verschijnt. En weet je waarom? Je dacht positief te denken maar je dacht het tegenovergestelde. Wat je uitzendt, die bijwoorden zoals ‘niet’ en ‘geen’ en zo, die hoort het universum niet. Wat het universum er wel uit pikte? ‘morsen, vuil worden, vlekken erop’, dat sprong er wel uit en hup, zo het geschiede.

Als je het nou eens anders denkt, dan denk je wel hetzelfde, maar haal je die woordjes, die het universum toch niet oppikt weg. Denk dan bijvoorbeeld ‘ik hou dit schoon, het blijft brandschoon, ik hou het krakend wit’. En dat manifesteert zich dan net zo goed. Het universum pikt eruit op ‘schoon, brandschoon en krakend wit! En dat gebeurt ook. Heb je maar een schilfertje twijfel, dan overheerst dat. Echt positief denken en de juiste gedachten manifesteren, het heeft even wat oefening en overtuiging nodig, voor jezelf! Maar het kan wel. En ook al had ik dit vorige week al los op Facebook gezet, ik wil het hier ook nog even delen. Voor de mensheid én mijn goede vriend John, die net een operatie achter de rug heeft. Hij is een niersteen armer en een hoop opluchting rijker.

Think Thoughts Of Health

I want to remind you of your infinite power, and remind you to use it for your health!  Here’s how: Think thoughts of health.  Speak words about health. Be grateful for health.  Say, “Thank you for my health,” in your mind multiple times in the day.  Whenever you hear anyone speak of something that is not health, secretly in your mind repeat, “Thank you for my health. Thank you for everyone’s health.” Remember not to empower something you don’t want by giving it your attention, because it inflames it and makes it bigger.   So, with gratitude, let’s say: “Thank you for my health, thank you for the health of my friends and family, thank you for the health of everyone in my city, and thank you for the health of everyone in the world!"  Now we’re really using our infinite power for what it was meant for - the good of everyone! May Perfect Health Be With You, Rhonda Byrne The Secret. Uiteraard heb ik het even vertaald.

Denk aan gedachten over gezondheid

Ik wil jullie herinneren aan je oneindige kracht en jullie eraan herinneren om het voor je gezondheid te gebruiken! Hier is hoe: Denk aan gedachten over gezondheid. Spreek woorden over gezondheid. Wees dankbaar voor de gezondheid. Zeg meerdere keren per dag 'Dank u voor mijn gezondheid'. Telkens wanneer u iemand hoort spreken over iets dat geen gezondheid is, herhaalt u in het geheim in gedachten: 'Dank u voor mijn gezondheid. Bedankt voor ieders gezondheid. " Vergeet niet om iets wat je niet wilt bekrachtigen door het je aandacht te geven, omdat dit het doet ontvlammen en het groter maakt. Laten we dus met dankbaarheid zeggen: "Bedankt voor mijn gezondheid, bedankt voor de gezondheid van mijn vrienden en familie, bedankt voor de gezondheid van iedereen in mijn stad, en bedankt voor de gezondheid van iedereen in de wereld!" Nu gebruiken we onze oneindige kracht echt waar het voor bedoeld was - het welzijn van iedereen! Moge perfecte gezondheid met u zijn, Rhonda Byrne, the Secret

Nu moet ik nog even verder oefenen, met van alles voor de cits én voor mezelf, op de juiste manier bij elkaar denken. Thought do become things, vergeet dat niet… Ik begin het me net weer te herinneren…

"De man met kiespijn denkt dat iedereen gelukkig is wiens tanden gezond zijn. De armoedige man maakt dezelfde fout over de rijke man.

Origineel: The man with a toothache thinks everyone happy whose teeth are sound. The poverty-stricken man makes the same mistake about the rich man."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Het is zaterdag de 14^e, nog in de vroege ochtend als ik dit schrijf. Mijn hemel, wat een gedoe allemaal door het Corona virus! Het wordt alsmaar gekker en gekker! Vooral die winkels die totaal geplunderd zijn. Ik had ook brood en alles nodig maar ik heb geen zin in die gekte! Ik heb er zo de P over in, hoe mensen doen, dat ik bang ben om er dan eentje op zijn bakkes te meppen, als die me omver loopt om net even eerder bij een boodschapje te zijn dan ik. Ik gruwel van hoe mensen diep van binnen zijn. Ik las dat ooit in een stuk, in de boeken van Gijsbert van der Zeeuw, ook een groot medium, die toch nog een stuk onder Jozef viel maar daarom toch ook nog wel een heel bijzonder mens.

Wat je ziet als er mensen zuiver werken, als medium, of doorgeefluik van gene zijde, is dat hun informatie exact hetzelfde is. Bij mensen die voor zichzelf denken en er zo dingen bij verzinnen, terwijl ze zelf denken dit toch echt door te krijgen, merk je dat, doordat de informatie opeens totaal afwijkt. Dat is dan namelijk het moment dat ze ‘zelf’ zijn gaan denken. Helaas voor hen dan, en ja, dat komt wederom door ‘ego’. Je moet niet denken dat je wat bent, nooit, en dan blijft het goed met je gaan. Maar ik wijk weer eens af, er gaat ook zoveel door mijn hoofd elke keer!

Wat Gijsbert vertelt, en wat direct klopt met informatie uit de Rulof boeken, is dat mensen maskers dragen. Ik heb dat zelf hier ook al vaak verteld, omdat het wel handig is om te weten. Bovendien, denk ik wel dat de meeste mensen dat wel weten. Sociale maskers bijvoorbeeld, zodat ze kunnen functioneren in de maatschappij. Wat denk je wat voor een enorm goed passend masker een psychopaat wel niet moet hebben. Ga de kanalen die erover gerapporteerd of geschreven hebben maar op na. Psychopaten, sociopaten, seriemoordenaars, in het dagelijkse leven sociale en aantrekkelijke mensen vaak. Al heeft dat ook wel weer zijn uitzonderingen, zoals alles. Maar eh, onder dat masker zit een lelijk, liegend, bedriegend en moordend monster. Voor-dierlijke afstemming zegt Jozef daarover. En Gijsbert zegt dat ook. En je hebt er ook graden in natuurlijk. De een is hoger psychopaat dan de ander. In elk geval, in tijden van nood, vallen die maskers opeens af en kan je de monsters eronder zien.

Let er maar eens op, als je straks in de winkel je hand wilt uitstrekken naar dat laatste pak wc-rollen. Als er dan al zo eentje loopt, die het vlak voor jou weg grist. Let maar op de gezichtsuitdrukking op dat moment. Dat masker is afgevallen, ze hebben er maling aan dat anderen ze zien lopen met 20 pakken wc papier. Daar hebben ze schijt aan, klopt beter in deze context (konttekst?). Beter voorbeeld nog, bij rampen of anderen dingen die uit de hand lopen. Dan heb je van die groepen mensen, die ruiten ingooien van winkels. Die zie je dan met die grote tv’s lopen, of wat ze dan ook maar dragen kunnen. Hun masker is ook pleite!

De meeste mensen doen zich gewoon anders voor. Helaas zie ik dat 9 van de 10 keer, ik kijk door maskers heen vaak. En dan denk ik vaak bij mezelf; ‘pfff heb je haar weer, zie of denk je weer wat te zien? Gewoon het voordeel van de twijfel geven’. Maar eerlijk, ik heb er nog nooit naast gezeten en dat bedoel ik helaas niet arrogant maar verdrietig. En toch schrik ik nog steeds, als zo massaal de maskers vallen. Dan voel ik een steen op mijn maag en het gewicht van de wereld op mijn schouders. Ik kan er alleen niks mee, die mensen moeten nog vele levens leven, voor ze het zelf ook hoger op willen zoeken. Niemand kan er wat mee tot ze zover zijn.

En wat een impact heeft dit op de wereld. Er zijn nu al horecabedrijven aan het failliet gaan. Die hebben ook geen buffer om hier doorheen te komen. Want geloof me, over 2 weken is dit echt niet weg. Dat hopen ze wel als ze oproepen aan iedereen om gewoon 2 weken totaal thuis te blijven. Dat het erna dan weer allemaal normaal is. Maar het wordt nooit meer normaal. Want dit is weer zo’n eyeopener voor veel mensen, die het wel hogerop willen zoeken. Het is toch niet normaal dat geld de wereld regeert? Dat mensen met centen, wel kunnen hamsteren, en een alleenstaande rijke stinkerd, al het wc papier van de wereld op kan kopen, en dan gelijk brood en blik- en potgroenten en pasta ook allemaal maar mee neemt tot het op is. Maar dat een gezin in de bijstand, die luxe niet eens heeft en niet eens normaal te eten kan halen daardoor? Denk je dat het die rijke stinkerd ook maar iets kan schelen? Triest hoor, heel triest.

Die impact die dit gaat hebben, op de economie wereldwijd, is wat me meer zorgen baart dan de doden die erdoor vallen. Zie het tabelletje maar bij de foto’s wat andere ziekten betreft. Waarom is er daar niet zo’n paniek over? Waarom tast dat de economie wereldwijd niet aan? Maar kijk vooral eens naar dat uitgemergelde kinderhandje! Dat kind lijdt aan het virus ‘honger’ en daar is medicijn in overvloed voor, als die rijke stinkerds maar zouden willen delen. Maar die zijn te bang, dat ze dan zelf, over 50 jaar, een velletje wc papier tekort zullen komen en dat willen ze dus voor zijn… Ja, krom ja. Als alleen al de familie Rothschild hun geld zou verdelen, dan zouden we allemaal miljonair zijn. En miljonairs hebben geen honger of uitgemergelde handjes…

Wat triest ook. Maar niet alleen de economie wordt erdoor geraakt, maar ook op sociaal gebied gebeurt er van alles. Vereenzaming van ouderen, nog meer dan ervoor. Wat denk je op begrafenissen? De stoeltjes zetten ze al verder uit elkaar. Je mag elkaar niet troosten, want dat mag niet, lichamelijk contact. Seriously??? Iemand die hartverscheurend staat te snikken, moet je eigenlijk letterlijk laten stikken? Kijk, ik snap het wel hoor, dat is het niet. De meesten hebben ook nog eens de angst voor de dood zelf. Als het aantal mensen boven de 100 komt, dan mag alleen de naaste familie de aula in, de rest kan de dienst dan digitaal bekijken, een stuk verderop. Ach ja, het moet allemaal niet gekker worden. Ik heb straks een afspraak bij de kapper. Ik heb haar nog niet gehoord over afzeggen of zo. Ik ga er dan ook gewoon van uit, dat ik straks gewoon geholpen wordt. Het is bij haar thuis hoor, geen grote groepen mensen of wat dan ook. Maar ze hád af kunnen bellen.

Kijk, als jij je huis vol het gestouwd nu, met eten en drinken en wc papier, dan wens ik je er veel geluk mee hoor. Kijk dan nog maar eens heel diep in je eigen ogen, in de spiegel. Wat zie je dan? Want naar jezelf kijken, dat is nog erger dan door iemand anders beoordeeld of veroordeeld worden. Maar dan moet je wel echt durven kijken, want vaak is het helemaal niet mooi wat je dan ziet. Het is alleen wel de beste manier om hoger te willen. Want wie wil er nou diep in zijn hart echt een monster zijn? Ben je er dan toch door geraakt, dan geef ik je ook, dat je er ooit ook wel zult komen. En uiteindelijk krijg je ooit een keer dit gedrag terug, en dan zal je niet snappen, waarom mensen zo tegen je kunnen doen. En daarna, ga je zelfs dat snappen.

De wereld zal niet vergaan hoor, maar het is gewoon weer een stapje verder op de weg, die de aarde aan het gaan is. We moeten los komen van het kapitalisme, geld mag niet langer de macht in handen hebben. En er komt een keertje gelijkheid  voor allen. Dit is slechts een klein stapje, op die lange weg. En zelfs met alleen maar kleine stapjes, kan je ook duizenden mijlen afleggen. Iets wat ik geleerd heb op het symposium, van Ludo Vrebos, het kómt niet goed, nee, het IS goed! Wat moet gebeuren zal gebeuren. En dit is alleen nog maar het begin volgens mij…

"De leider heeft mensen nodig die geen eigen verantwoordelijkheid willen dragen en niet willen denken en hij eist dat ook van hen.

Origineel: Den Führer braucht und verlangt, wer selbst nicht verantworten und selber nicht denken mag.
Bron: Die politischen Schriften. Eine Dokumentation"

Hermann Hesse - Duits-Zwitsers schrijver, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur (1946) 1877-1962

Zondag de 8^e was het een zooitje hier en ik wilde echt aan mijn schoolwerk werken. Maar ik had maandagmiddag ook een afspraak maar die heb ik maar afgezegd. Ik ging het anders niet redden wilde ik het hier ook nog een klein beetje haarvrij krijgen. Gaat nooit lukken maar dat is een ander verhaal. Maandag weinig gelet op de online klassen maar ik kwam er wel achter, dat ik weer mijn huiswerkboeken niet in kon. Net als toen in het begin. Dit was snel opgelost met een mailtje naar de servicedesk. In plaats van me moeilijke instructies te geven, wat me dan toch niet lukt, heeft hij het maar gelijk goed gezet voor me. Ze beginnen me zeker te kennen daar.

Door de vele extra aandacht die ik Skylar geef, gaat het redelijk. Wel brak mijn hart een beetje, toen ik stiekem getuige was, hoe bang Aurora wel niet is. Ik stond bij de tafel en ze was me net koppies komen geven. En toen slenterde ze naar de gang. Terwijl ze de gang op loopt schrikt ze vreselijk, ik zag het gebeuren en trekt met een ruk haar koppie weg. Ik zie de zucht van opluchting door haar heen gaan, als ze dan pas merkt dat het Moonlight is, haar enige maatje van de feline kant hier in huis. Ach gossie, de lieverd! Zichtbaar opgelucht vervolgd ze haar weg. Dat het hier nu een paar dagen wat rustiger is, wil niet zeggen dat het over is.

Hij is ook nog steeds erg grof tegen Rainbow maar hij bedoelt het gewoon niet kwaad bij zijn broer. Hij is veel te groot en veel te sterk voor hen allemaal. Zelfs nieuwe speeltjes houden het nooit zo lang vol bij hem. Ik probeer hem dan even tot orde te roepen en zeg heel rustig en kalm tegen hem dat hij zachtjes moet doen, ZACHTJESSSSS. Hij luistert er wel naar, je ziet hem denken en hij houdt er even mee op. Ik hoop dat hij ooit het licht zal zien met wat ik daar nou mee bedoel met ‘ZACHTJESSSS’. Ik hoop het echt.

Ik had wat vragen voor de docente dinsdag, en ik moet een berg formulieren uitprinten voor mijn ‘apotheker/stagebegeleider. En ik was zeker de enige niet met vragen over het keuzedeel. We hebben 2 dingen moeten kiezen, en daar moeten ok 144 uur voor gekozen worden. Maar tot mijn grote gruwel, ook al staat er dat ik Rotterdam mag kiezen op de donderdag of Utrecht voor de vrijdag, is het 99% van de keren in Utrecht. Daar in het gebouw waar we de examens ook doen. Maar eh, dat is dus minstens 10 weken lang 30 euro per week! Dat is nou niet echt goed nieuws maar nog erger, het is op vrijdag dan! En ik kan niet op andere dagen bij mijn apotheek want dan hebben ze al andere stagiaires.

Dus wat ik dan moet doen? Het is al gezegd, ergens in de papieren, dat je echt geen apotheker meer vindt, die bereid is iemand alleen voor dat laatste keuzedeel aan te nemen als stagiaire. En lekker dan zeg, kan je middenin je studie weer opnieuw ergens ingewerkt gaan worden want overal werken ze anders en je hebt ook nog eens verschillende systemen waar apothekers mee werken. Kan je daar ook weer opnieuw mee beginnen. Echt hoor, daar heb ik zo geen trek in. Ook met de uren, kijk, ik moet er voor de 1^e 4 blokken 576 uur hebben. En voor dat laatste blok nog eens 144 uur. Dus omdat ik zoveel uren heb gemaakt, zou ik vanaf al voor half mei, 1 dag per week kunnen gaan stagelopen. Dat zou mij heel veel meer rust en armslag geven om te leren natuurlijk.

Maar ja, ik weet niet eens of ik dan wel kan blijven. Want mijn apotheker is ook mijn stagebegeleidster. Alleen als ik op vrijdag naar school in Utrecht moet, en dus op donderdag op stage blijf, dan is dat wel haar vrije dag. Die gaat ze echt niet omzetten voor mij, ze heeft haar 2 kleine kindertjes ook nog. Misschien moet 1 van de anderen ook wel van dag wisselen of zo? Na de zomer? Kijk, dan kan ik naar hun dag. Behalve maandag dan, want dan hebben we een volle dag online les. Niet zoals nu een halve dag maar een hele.

Ook moeten we nog afwachten of het die 1% dat het Rotterdam op donderdag zal zijn. Zo ja, dat zou mij al alles schelen. Zelfs de docente is een beetje anti Capabel maar ze vindt de doelgroep zo leuk om les aan te geven. Allemaal volwassenen en niet alleen maar pubers. Dat begrijp ik wel ja. Maar de ellende die Capabel is, daar heeft ze het ook niet op. Nee, ik ook niet hoor. Dat had ik al niet meer na week 1 maar nu is het zelfs onder nul gedaald. Dit is niet normaal meer.

Heel toevallig kwamen de examens schrijven en het deel gesprek voeren en spreken ter sprake, wat een rare zin… Maar goed, wat blijkt nu, dat er in de bijlagen die ik in de mails zie, ook nog bijlagen zitten. Zucht. Dat zijn dus je examenboekjes en het is maar goed dat Sylvia dit tegen me zei want anders was ik totaal de mist in gegaan ermee! Wist ik veel! Echt hoor, nu moet ik er zelfs nog 2 powerpoint presentaties bij maken ook. Zowel voor Nederlands als voor Engels. Ik vind het eventjes zo niet leuk meer! Ik raak er echt van in de war en doe de raarste dingen fout. Ik raak documenten kwijt, nu weer trouwens. Ik stuur Nederlands in bij rekenen en andersom. Ik ben een beetje overspoeld op het moment. Ik hoop dat dit snel over zal gaan maar ik heb geen tijd om echt adem te halen, laat staan zuchten. Als ik eraan denk word ik duizelig. Het zal wel weer goed komen hoor, net als vorige keren maar toch is het gewoon niet fijn zo.

Het is gewoon teveel zowat, alles bij elkaar. Ik weet in elk geval, tot ik een baan heb, kan ik geen dagje meer ertussenuit. Want dan loopt het gewoon in het honderd, er hoeft maar iets mis te gaan en dat gaat het door Capabel erg regelmatig. Ik krijg pas een beetje adempauze rond eind april dus dat duurt nog even. Nou ja, ik probeer me er maar weer bovenop te storten en hopen dat ik het allemaal voor elkaar ga krijgen. Ik weet dat ik kan roepen erover en dat het later mee lijkt te vallen maar voor nu op het moment, voel ik me weer een beetje verzuipen omdat ik overspoeld word door te veel dingen tegelijk en ik ben eigenlijk niet eens helemaal beter. Daar krijg ik ook niet de kans meer voor. 

En dan komt Corona er ook nog eens tussen. Mensen, mensen, mensen. Waar moet dat naar toe? Die mensen die de boel plunderen in de winkels! Ikke, ikke en nog eens ikke en de rest kan stikken! Jeetje zeg, ik word er totaal triest van! Hoe kán je zo zonder schaamte met karren vol weg lopen! Hoe dúrf je! Mensen die moeten blijven werken, zoals in de zorg bv, die niet de luxe en de tijd hebben om überhaupt naar de winkel te gaan, behalve in hun schaarse vrije uurtjes, slaan met hun handen op een lege plek. En waarom? Omdat er een stel laag afgestemde engerds bang zijn dat ze met een vieze reet blijven lopen? Echt, ik schaam me plaatsvervangend hier. Het is nog zo veel slechter gesteld met de mensheid, dan ik al dacht. Triest hoor.