Eindelijk dan, de dag van het symposium! In alle vroegte ben ik na mijn eerste bak koffie, de timer bakken gaan vullen met soep voor de lunch om 13u30. Tonijn met ham en kip voor diner om 18 uur. Ja, de jongens worden verwend. Als ik ze, zeg maar, lunch kon geven, voor ik wegging, dan konden er zelfs tot 3 maaltijden in, 1 niet afgedekt en 2 wel, tot de bakjes draaien door het mechanisme, en er dan weer een bak met eten tevoorschijn komt. Eronder een koelelement, die alles lekker vers en fris houdt. Heel handig vooral als je een eigenwijs hebt rondlopen, die geen brokjes eet, wat me dan al die dure bakken had gescheeld. Ik kan het ook niet voor hem alleen doen, want dan pikken de anderen, lees Skylar, het van hem.

Rainbow loopt dan ook rond me te draaien en wil alles controleren. Hij rent weg als ik struikel over hem. Hij komt altijd snel weer terug want er is eten! Juist door zijn brokjes afwijking en hij daardoor niet wat brokjes kan pakken wanneer hij trek heeft, zoals de anderen, heeft Rainbow een klein beetje obsessie met eten en met eten stelen. Daar zit hij altijd bovenop! Ook nu liep hij me gigantisch in de weg maar hij is zo schattig! Af en toe je nek een beetje breken maar dat geeft verder niet, hij kijkt er zo cute bij! Rainbow komt met van alles weg, omdat ik blijf voelen dat hij kitten is.  Zo lijkt het dan maar hij is wel het zwaarst van allemaal. Mijn baby is het!

Nog even bakken verschonen en zo en om 8u15 ging ik rijden en exact om 9u00 stond ik bij Miranda voor de deur. Lila bleef daar achter en met haar Kaatje, een mosterdgele ford Ka, gingen we de hondje wegbrengen naar haar moeder. Niet nadat ik totaal was afgelebberd door Macho en Bandit, want wij zijn een beetje gek op elkaar. Ik ben gek op mijn cits maar ik ben zo gek op honden! Oh en Miranda’s moeder heeft ook al zo’n leuk huis! Het is best leuk daar, in Zevenbergen, het Brabantse platteland! Zo lekker rustig ook. Iets om te overwegen? Hebben ze daar nog apothekersassistenten nodig? Zo vanaf komende november of zo? We reden Oudenbosch door, waar de enige basiliek van Nederland staat. Klik maar hier , schitterend hoor!  Mooi gebouw hoor. Langs waar Miranda eerst woonde en ze woonde vlakbij het klooster waar we naartoe moesten voor het symposium.

Ik vind die hele omgeving daar wel mooi, moet ik zeggen. Veel bossen ook, daar hou ik wel van. Ik kom natuurlijk chronisch natuur tekort hier in Rotterdam. Er zijn hier ook bossen hoor, maar ik heb geen tijd om er naartoe te gaan. Maar goed, dat is weer een ander verhaal. Het klooster was ook al zo mooi. Ik heb aardig wat foto’s lopen maken, want ik kijk dan door de ogen van mijn vriend John, de Amerikaanse Rulof lezer, en dan zie je alles opeens anders. Heel apart vind ik dat. In mijn eigen stad doe ik dat ook wel eens en dan zie je dingen, die je anders maar voor lief nam. Eigenlijk best leuk hoor. Voor je foto’s gaat nemen, bedenken dat je het gaat doen, voor iemand met veel interesse om er zoveel mogelijk van te zien. En dan heb je opeens een totaal ander perspectief.

Ik blijf zo voortaan foto’s maken, als ik ergens heen ga of zomaar. Dat maakt het echt leuker om te doen! Maar omdat ik dus een dagje weg was, schoof alles op. Ik kwam er bijna nog door in de knel want ik had op maandagmiddag ook iets staan maar dat heb ik een maandje verplaatst. Anders had ik het niet gered. Ik heb nu ook nog steeds niet alles af voor de les voor dinsdag maar wel al veel. Aangezien de meesten daar pas iets doen zodra de docente het zegt, kan ik de rest doen in de tijd die hun weer nodig hebben in de klas. Maar wel reuze irritant normaal, komt het me nu toch goed uit. Oké, verder over het symposium. Ik breek mijn nek nog eens zo van de hak op de tak springend.

Net voor we binnen gingen, kwamen we Agnes tegen, leuk! Bij de ingang kregen we een naambadge en wat foldertjes. Toen we een grote eetzaal binnenkwamen zag ik al heel snel Sonja en Tilly, het was zo lang geleden en dus zo leuk om ze weer te zien! Die studie van mij hakt alles een beetje af en ik zal voor dit dagje ‘spijbelen’ ook wel wat moeten betalen maar goed, dan is dat maar zo. Ik wilde hier gewoon erg graag heen. We pakten lekker een bak koffie met wat lekkers erbij. Maar ik moest verplicht van Miranda een Brabants worstenbroodje eten. Beetje droog maar wel lekker. Toen zagen we Chris en die had weer eens een hele tas met donkere flessen voor me meegenomen. Zo lief hè, die moesten we nog wel even overhevelen voor we weer allemaal een andere kant op gingen vanavond.

Niet zo veel later, ging iedereen naar de grote zaal, allemaal via gangen die met de buitenplaats in het midden verbonden waren. Hoe heet zoiets, geen idee, ergens weet ik wel dat dit een bepaalde naam heeft maar schiet mij maar lek. Je hebt refters in kloosters en weet ik het allemaal wat voor namen de ruimten hebben daar. Maakt ook niet uit, het was in elk geval een mooie grote en vooral hoge zaal, echt kerks, zeg maar. Met van die mooie gewelfde plafonds. Achterin stonden wat tafels met boeken en folders. De zaal stond vol met stoeltjes en die waren al heel snel vol.

Op een paar verdwaalde lege plaatsjes na dan. Het eerste deel was niet aan Miranda en mij besteed. Al waren het mooie dingen die er verteld werden, gedeeltelijk uit de boeken ook. Het is nou precies het ‘gedeeltelijk’ waardoor het aan ons niet echt besteed was. Meneer Maljaars heeft een gigantisch werk gehad aan zijn website hemelse wijsheden. Hij heeft vele jaren lopen zoeken en zich in veel dingen verdiept, vooral ook in de Oosterse wijsheden. Al die opgedane kennis heeft hij een soort van samengevlochten met de boeken van Jozef Rulof.

Aan de ene kant wel mooi, want juist omdat hij zoveel heeft bestudeerd, kan hij echt het verschil zien en weten dat wat Jozef brengt de kosmische waarheid is. Helaas, wat mij betreft en ook wel sommige anderen, heeft hij het dus met zijn eigen inzichten en ideeën doorvlochten en dat is niet helemaal volgens de boeken en er zit veel van hemzelf tussen. En dan voelt het voor mij niet goed, omdat ik veel dingen zie die niet kloppen. Hij bereikt dan weer wel 12.000 mensen per dag in 4 talen dus het heeft wel degelijk zin en kan zo ook mensen, die ernaar zoeken, tot de boeken leiden en dat is nooit verkeerd.

Kijk, wat in de boeken staat, neem ik blind aan want veel daarvan, zo niet alles, zit van binnen bij mij en dat wéét ik, voel ik. Natuurlijk, is er meer, want in die 27 boeken heeft Jozef niet de hele kosmos kunnen verklaren en kon hij alles totaal verteld hebben, lijkt me logisch. Maar als het over of om de boeken gaat, dan moet het daarover blijven gaan. Eigen inbreng hoort daar wat mij betreft gewoon niet bij. Al waardeer ik echt wel wat deze man doet hoor. Het is het net even niet voor mij. Gelukkig mogen meningen verschillen.

Er zit bij mij ook nog een ander gevoel aan vast, waardoor ik dit zo voel. Ooit ook op een Rulof pagina, heb ik een grote discussie gehad met een aantal lezers, omdat die site van de hemelse wijsheden hen totaal op het verkeerde been had gezet, over die transgenders en dat hele verhaal. Nog niet zo lang geleden heb ik dat hier van a tot z verteld. En ik heb dat recht willen zetten met de zuivere wijsheid uit de boeken, niet die van mezelf namelijk. Ik kan niks en weet niets maar de meesters wel namelijk. Daar werden een aantal mensen boos om maar als ik zie dat ze informatie uit de boeken totaal verdraaien, dan kan ik daar niet tegen. Dan moet ik dat rechtzetten, want dan zitten ze aan kosmische wetten en waarheden. En ze zetten veel mensen zo op het verkeerde been en dat is nog het ergste

Pas toen ik het totaal had uitgekauwd voor iedereen, met bewijzen en al, namen ze het eindelijk van me aan. Nog steeds niet allemaal want hé! Het staat wel op die website en dan moet het wel waar zijn. Dat is juist wat ik er zo erg aan vind en vond. Ik heb toen deze meneer benaderd, met de vraag of hij dit alsjeblieft recht wilde zetten op zijn site, want hij doet een hele grote groep mensen tekort, dat alleen al.

Maar ook zet hij hele bergen mensen op het verkeerde been en daardoor gaan ze veel dingen niet snappen. Het is namelijk een redelijk stuk moeilijke informatie en vooral als je die fout brengt. Hij zweeg in alle talen, hoe vaak ik het ook heb aangesproken en daar spreekt voor mij dan heel erg hard ego in. Niet reageren, al was het om te zeggen dat IK fout zat bv, niet reageren is schuilen. Waarom? Omdat je het ergens wel weet en je gelijk niet toe wilt of kunt geven? Het gaat mij niet om gelijk hoor, doe het in stilte, mij hoef je nooit te noemen maar verbeter je fout! 

Ego dus, helaas. Anders kan je wel buigen voor de waarheid uit de boeken, want ik kan het zo verklaren en uitleggen, met pagina’s en al erbij waar alles staat in de boeken. Dus nee, ik vond dat geen echt fijn gedeelte van de dag, dat zit me nog steeds dwars, dat iemand zo hautain kan zijn te denken dat hij geen fouten maakt. Ik zoek dan naar nog meer fouten en hoorde voor mijzelf veel teveel Oosterse wijsheden in plaats van hemelse wijsheden. Zie de foto’s bij deze blog, het zijn er maar een paar van de vele, maar ik ga nog een heel album maken. Komt later wel, als ik weer wat tijd heb! Zaterdag vertel ik verder hierover want morgen heb ik blog vrij! 

"De ideale liefdesaffaire is die welke per post wordt gevoerd. (Ria: zeker nu met die corona pandemie!!!)"

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Zo! Werden we echt overdreven vaak gewaarschuwd op het nieuws de laatste tijd, vooral voor in Brabant ook. En daar moest ik toch echt heen zaterdag. Eerst nog met de trein naar Utrecht en ik moet zeggen, je wordt vanzelf een klein beetje paranoïde hoor! Je hoort iemand niezen en je kijkt gelijk of het iet al te veel of te direct jouw kant op is. Het was een makkelijke reis en ik ben daar altijd zo’n kluns in. Nu ging het in ene keer door. Ik kwam er alleen niet achter hoe ik het van te voren gekochte saldo op mijn OV chip erop geladen kon worden. Maar daar zat een behulpzame dame achter het inlichtingen loketje en die hielp me door te zeggen hoe en waar.

Op naar spoor 13 en omdat ik zo vroeg was, had ik bijna de trein van spoor 14 gehad maar die sloot net de deuren en reed weg. Eventjes wachten dan maar, en overal niezende en kuchende mensen. Of het nou echt zo was of gewoon een kwestie van perceptie, ik durf het je niet te zeggen maar het leken er echt veel meer te zijn dan je normaal tegenkomt hoor. Ik ben wel blij met onze Hollandse nuchterheid en ik heb me de dagen ervoor dan ook erg vermaakt met vooral die straatinterviews en de droge antwoorden die de mensen geven.

Zie je beelden dat ze in Australië al het toiletpapier hebben opgekocht, zegt er wel weer een Hollandse droogkloot; ‘je pakt een oud T-shirt of  eh, je kan je kont toch ook wassen, mocht de nood aan de man komen? Doe ff niet zo achterlijk!’ Dat vind ik dus ook, wat een onzin zeg! Ook de fabrikant van wc rollen, die in België is gevestigd, zei de productie te hebben moeten opschroeven, behalve voor in Nederland. Ja, wij laten ons door niemand gek maken hier. Dat is wel duidelijk! Ik vind dat toch zo grappig!

Binnen de kortste keren zat ik in Utrecht, tussen al die proestende mensen. En ik kon daar even kijken waar bus 7 stopte, want welke bus daar in de straat reed, had ik al via Google maps opgezocht. Ik kon zo het station uitlopen en binnen het station met de roltrap naar beneden waar de bus perrons waren. 7 kwam er al aan en ik kon zo instappen. Het eindpunt ervan is dus het einde van de straat waar ik heen moest. Handig! Want dan staat er ook een bus klaar, chauffeur een sigaretje roken of koffie drinken, waar ik zo in kan op de terug weg.

Niet zo druk als vorige keer maar toch nog wel aardig wat mensen. Er waren spreek examens bezig, die ik straks ook moet gaan doen voor Engels en Nederlands. Nou, ik ben benieuwd. De terugweg ging net zo voorspoedig maar je ben wel je hele dag kwijt zo. Volgende keer is 3  april en dan moet ik er om 9u15 al zijn. Zeven uur weg is ruim zat maar dan ben ik er net zo lang want dan heb ik 2 examens. Om 9u30 tot 11 en van 11u30 tot 13 uur. Oké ben ik een half uurtje, uurtje eerder thuis maar dan weer een dag weg. Maar dan moet ik het weekend erna niet weg, dat zal schelen.

Ik vind Utrecht, en ik hoop niemand te beledigen hiermee, maar ik vind het er maar lelijk! Allemaal grauwe blokkendozen. Oké het was grauw weer maar toch, nee, daar voel ik me echt totaal niet thuis. Ik was wel eens bij iemand op visite geweest in Utrecht maar toen had ik niets van de stad zelf echt gezien. Maar dan zie ik echt nog liever Amsterdam en dat wil wat zeggen voor een Rotterdamse! Kijk maar op de foto’s, jakkie! Zo lelijk, dat ik de UWV ga mailen, of ik mijn 30 euro niet kan terug vorderen. Ik heb het al best krap en iets van 6 x 30 euro, is in mijn geval wel heel veel geld. Het is niet mijn schuld dat ze het niet op 1 dag doen. Wie weet?

Mijn moeder overdreef weer hoor, met me te laten merken dat ze erbij was. Ik vertrok al op perron 13. Maar ik blijk ook, dat moest ik uitzoeken even, 13 praktijk examens te hebben.  Er waren zelfs nog meer 13 verschijnselen maar die ben ik even vergeten. Ik kon er wel om lachen hoor maar ze overdreef wel een beetje, die gekke mam. In elk geval, Engels lezen en luisteren is gedaan. Check! Na het eten maken, kon ik gelijk slapen en vrijdag had ik een hele drukke stage dag. Of het nou suggestie was of niet, ik heb de hele nacht wakker gelegen van het hoesten en het niezen. Bizar zeg. Dan ga je toch wel even denken hoor, het zal toch zeker niet?! Ik voelde me niet ziek of zo maar het gaat niet om mij maar om anderen, voor mij dan. Dus ik appte dat ik hoestte en nieste en wat nou wijsheid was. Wel gelijk gezegd dat ik zelf er niet voor thuis zou blijven, maar ze moeten niet boos op me zijn, als ik iedereen aansteek of zo. Ik moest gewoon komen, ook goed, maar dan heb ik zelf in elk geval wel iets gezegd en het gemeld.

Ik heb af en toe een beetje gehoest, netjes in mijn elleboogholte, toch schrokken er mensen van. Tessa lachte zich rot erom, vooral toen een meneer bijna achteruit sprong. Ik mocht in de middag wat aan mijn stageopdracht doen met Tessa samen. Ik heb er weer 3 dit blok maar met heel veel administratief uitzoek gedoe. Daar gaan weer wat uurtjes inzitten en Saskia zei al tegen me, dat ik er niet al te veel uren in moet stoppen. Het kan best zo zijn, dat waar ik straks kom te werken, alles anders gaat, en dan heb ik er voor niets veel tijd in gestopt. Ik vond het een goeie tip. Uiteindelijk werd het half zes en kon ik eindelijk naar huis. Niet om te zitten maar om heel veel te regelen nog.

Ik moest nog cadeautjes inpakken, de batterijen in de 2 timer voerbakken doen, die nog nieuw waren en die exact op dezelfde tijden zetten als de andere 2 die al langer in gebruik zijn. Eten koken, bakken verschonen, overal brokjes en snoepjes bijvullen, douchen en kleding klaar leggen en alles klaar leggen dat mee moest. Vuilnisbak op de gang gezet en weet ik het allemaal. Na 9 uur lopen in de apotheek, heb ik er nog een paar uur bij gedaan thuis. Ik was doodop maar ging rond half 12 slapen. Alleen rechtop want ik zat nog op de bank. Nou ja, ook niet gek. Maar ik had er zo’n zin in, dagje met Miranda op stap. Degene die mij tot de boeken heeft gebracht, naar een symposium over diezelfde boeken! Ik was om 5u45 al wakker! Kon ik lekker alles op mijn gemak doen. Dat vertel ik morgen wel!

"De hoogten van de voetstukken van de beelden die wij voor onze nationale helden oprichten, is voor groot deel evenredig aan het aantal mensen dat zij hebben omgebracht.

Origineel: The height of the pedestals of the statues we erect to our national heroes is mostly proportional to the number of people they killed."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Nog even verder over Olcay en haar nieuwe geweldige programma. Ze gaat komende week, morgen op woensdag dus, het gesprek met haar moeder aan. Die is in haar buik gestoken toen ze zwanger was, gewurgd en weet ik veel wat nog meer allemaal wel niet. Ik ben niet gestoken maar wel regelmatig gewurgd. Of hij ging net zo lang door met schoppen, tot ik out ging. Dan kwam ik uren later weer bij en voelde ik al dat alles zwaar gekneusd was en geloof me, gekneusde ribben wil je echt niet hebben! Maar ik was alleen met hem. Ik weet niet wat ik zou hebben gedaan of verdragen, als ik 6 kleine kindertjes zou hebben. Maar, en vergis je daar niet in, dan gaan zulke types je daar ook weer mee dreigen. En dan denk ik dat ik het antwoord al kan geven aan Olcay. Ik denk dat haar mama te bang was, dat hen dan wat zou overkomen. Ik weet het bijna wel zeker!

Bovendien weet ik ook, dat zulke relaties karmisch zijn. Je kan er niet van weg komen. Het is iets wat je goed te maken hebt want ooit, ooit heb je jezelf zo gedragen. En wat je geeft, krijg je terug. En zolang jij het niet hebt afbetaald, zit je eraan vast. Ik maakte dat zelf ook zo mee want al had ik geen kinderen, het slaan kwam steeds vaker en daar zit echt niemand op te wachten en hij werd ook steeds gekker en agressiever. Lang zou het niet meer geduurd hebben voor er een keer iets echt gigantisch mis zou zijn gegaan. En toch kon ik zélf niet weg komen, hoe graag ik dat ondertussen ook wilde. En dat was nou juist het gekke ervan.

In het begin hou je er, ondanks alles, toch nog altijd van. En ergens denk of hoop je dan, dat jij hem het licht kan laten zien. Dat jij hem kan laten stoppen met drinken, dat jij hem liever kan maken. Dat slaat helemaal nergens op hoor, dat weet ik nu ook wel maar toch. Je wilt hem ‘redden’. Ook al weet je nog zo goed dat jij niemand kan veranderen, behalve jezelf. Maar dat is het niet alleen. Want hoe verder je dan komt, hoe meer dat er allemaal af gaat. Bij elke klap sterft er een stukje liefde en bij elk gemeen woord, sterft er een nog veel groter stuk. Uiteindelijk is er niets meer over en ben je van binnen een soort van dood.

Je wilt niets liever dan weg maar op de een of andere manier, lukt het gewoon niet. Elke keer weer gebeurt er iets, waardoor je niet weg komt of weer terug moet. Het is me honderden keren gebeurd en ik snapte er echt geen sikkepitje van! Ik kwam daar pas veel en veel later achter, nadat ik de boeken las. Ik riep, in die relatie, vaak hard uit; ‘wat heb ik jou in hemelsnaam gedaan in een vorig leven?!’ Zo voelde het voor mij en zo bleek het dus ook echt te zitten! Die bevestiging kreeg ik via de boeken van Jozef Rulof. Maar zo ging het bij veel uit deze mooie boeken, het bevestigde allemaal wat ik van binnen al wist.

Want op een dag, ook al een tijd nadat we uit elkaar gegaan waren maar hij me maar bleef lastig vallen op allerlei manieren, ook al had hij al lang een ander slachtoffer gevonden, op een dag was het klaar. Want opeens leek het of alles in werking werd gezet en een maand nadat ik de beslissing nam, zat ik in mijn autootje onderweg terug naar Nederland. Mijn meubels opgeslagen bij mijn Vlaamse vrienden en met mijn twee katten, wat kleding en toiletspullen, reed ik de Nederlands grens weer over. Om daar binnen de kortste keren uit te vinden, dat er gigantisch schulden waren opgebouwd uit mijn naam. Dat was nog het restje oorzaak en gevolg dat aan hem kleefde. Maar ik was er weg en uit het bereik van hem en zijn agressieve buien. Wat een opluchting was dat!

Een opluchting maar oh zo eng. Alles heb ik op moeten lossen en dat was niet zo makkelijk en het heeft jaren en jaren geduurd om eruit te komen. En daardoor lijkt het vaak, dat mensen een soort van niet durven. Dat dit soort dingen ze tegen houdt en dat ze bang zijn om het alleen te moeten doen of zo. Zoiets zal er ongetwijfeld wel bij zitten ook, want dat had ik ook. Maar er zit een soort van onzichtbare band die je niet zomaar door kunt knippen. Pas als je schuld is vereffend, laat die kosmische wet je weer los, want dat is het namelijk wat je vast houdt. Maar als je dat niet weet, dan snap je jezelf echt niet, dat je er niet weg lijkt te kunnen raken.

Het mooie is, dat als je, zoals ik, het later zo kan lezen, hoe dat zit en waar dat vandaan komt, je dan ook direct weet hoe en wat. Je krijgt een enorme flashback en dan zie je als het ware, die band zitten, die band van de wet van oorzaak en gevolg. Hij gaat steeds meer rekken en rekken maar op een gegeven moment, knapt de band en ben je vrij. En dat ‘vrij’ zijn, dat is iets wat je dus dan ook letterlijk ‘ervaart’. Opeens voel je of weet je, hee, nu kan ik wel weg! En dan ga je weer je stappen maken en dingen plannen en dan lukt het wel. En dat wist je zelfs van te voren al, want je kon het voelen!

Zo apart weer eigenlijk hè maar ook zo logisch. En wees er dan maar blij om achteraf. Het is mooi toch, als je een schuld hebt afgelost. Zo heb ik het ervaren en ja, ik heb heus nog wel eens last van dingen maar ik ben er ook trots op want ik heb het allemaal toch maar gedaan. Ik heb het allemaal toch maar gedragen. Cliché als de pieten maar waar je niet dood van gaat, daar kan je niet anders dan sterker van worden. En je groeit er alleen maar van. Ik helaas ook dicht maar dat komt vanzelf wel goed, als ik straks in een wat makkelijker vaarwater kom te zitten. Ik heb er even geen tijd voor om me er druk over te maken. Ik heb andere prioriteiten. Al had ik wel even tijd om heerlijk Italiaans te maken, met die dunne harde Italiaanse salami, spinazie, mozzarella en verse basilicum en pijnboompitjes.

Dat ik me van de week al een slag in de rondte heb gewerkt, was wel duidelijk. Alleen de woensdag vrij, maar dat was ook alleen maar voor school werken. Echt vrij is dat niet maar je hoeft de deur niet uit. Dan donderdag de hele dag op pad, naar Utrecht voor examens. Dan vrijdag de hele dag staan op je voetjes want dat is 9 uur stage. Oh mijn arme rug vrijdag, die had het zwaar, kan je wel eens hebben! En dan zaterdag om 8 uur rijden naar Miranda en samen naar het Rulof Symposium waar we het geweldig leuk hadden. Ik was om 20u20 weer thuis. Precies op tijd voor snoepietijd, want dat hadden mijn cits wel verdiend!