Vorige week donderdag heb ik wat dingen voor school gemaakt en gedaan. En daar was ik langer mee bezig dan ik dacht. Daardoor kreeg ik het lumineuze idee, want ik moest naar de Action, dat ik dat beter kon doen tijdens etenstijd. Want dan zou iedereen eten natuurlijk. NOT! Jeetje zeg, ik stond me toch een eind in de rij, gelukkig was het prachtig en zonnig weer. Bovendien stond er een meneer met zijn zoontje voor me, die een beetje dezelfde humor bleek te hebben als ik. We stonden dus een beetje te grappen en daardoor leek het wachten niet zo lang te duren. Vlak voor hij aan de beurt was zei hij; ‘nou doei! Ik ben het beu en ga naar huis!’, om direct daarna dubbel te liggen. Ik kon er ook wel om lachen.

Er waren geen wagentjes maar van die sleepmandjes, en ik had weer een kapotte natuurlijk. En je kan nu niet zomaar even een andere gaan halen. Nou ja, ik was binnen. Rotterdammers van allerlei etnische groepen inclusief geboren Rotterdammers, die denken volgens mij dat 1,5 meter buiten de winkels inderdaad 1,5 meter is. Maar zodra ze een winkel binnen zijn, krimpt hun 1,5 meter tot een 1,5 centimeter. Hoe krijgen ze het voor elkaar! Erna ben ik nog maar even naar de AH gegaan voor boodschappen, dan had ik dat weer binnen. Al was ik mijn briefje vergeten en wist ik op voorhand al, dat ik dus ook boodschappen zou vergeten. Toen ik thuis kwam kon ik dat inderdaad bevestigd krijgen. Dus moet ik ook nog naar de Lidl zaterdag.

Goh, wat was dat ontzettend zwaar zeg, afgelopen vrijdag weer in de apotheek. Wel waren ze heel lief aan het meedenken geweest, zodat ik niet gelijk de hele dag moest staan. Ik heb de receptorder uitgepakt. Er was weer iemand uit 1 van de andere apotheken, Fazilet, en die vond ik wel heel aardig. Verder ben ik gaan aanschrijven maar ik deed een paar hele domme dingen, als ik 90 stuks moest aanschrijven bijvoorbeeld, en zag dat het doosjes van 30 waren, vulde ik 3 in, van 3 doosjes. Alsof mijn hersens van pudding waren, zo voelde het dan ook. Na de lunchpauze ben ik de baxterrol-dozen gaan doen.

Daar moet een toedieningslijst bij en ze moeten alfabetisch terug gezet worden en bij sommige patiënten moet er nog losse medicatie bij. Een baxterrol is heel handig voor mensen die permanent veel medicijnen slikken en op meerdere tijdstippen per dag. Die pillen zitten dan los in kleine zakjes, met een tijdstip erop. Soms tot wel 4 of 5 van die kleine zakjes per dag, die allemaal aan elkaar vast zitten maar die je los kunt scheuren. Zo hoef je niet meer zo na te denken, alleen op de tijdstippen te letten. Dan krijg je alles binnen wat je binnen moet krijgen. Ik weet nu hoe belangrijk therapietrouw is, wat dus weer gewoon een mooi woord is voor op tijd je medicijnen innemen zoals het hoort.

In elk geval, ik voelde mijn lijf bij mijn ribben verkrampen en ik kreeg hoofdpijn, zo rond een uur of 2. Maar ik heb het volgehouden tot 15u15. Toen ging het echt niet meer. Ik werd er naar van. En als apothekers assistente moet je echt je hoofd erbij houden. Ik kreeg ook nog een dame aan de lijn, en die wilde wat verschillende en aparte medicatie en daarvan weet ik niet precies hoe ik dat doen moet. Daar sprak Saskia me op aan, dat ik nu na een jaar, nog niet wist wat ik daarmee moest doen. Ik werd er een beetje door overrompeld eerlijk gezegd. Toen ik later tegenover haar zat, bracht ik het toch nog even ter sprake.

Ik zei dat ik ter mijner verdediging toch wel even op wilde merken dat ik er pas 8 maanden ben, min nog eens een maand dat ik niet geweest ben. Dat het nu dan rustig mag zijn maar dat het dat al die tijd juist niet geweest was. Als ik dan zo’n patiënt aan de telefoon krijg en wil vragen hoe of wat, dan zeggen de anderen altijd ‘oh geef maar, dat doe ik wel even, dan kan jij verder. Ja, oké ik moet dat dan misschien ook aangeven van nee, ik wil dat leren. Maar ja, als er dan 10 mensen aan de balie staan, dan vind ik niet dat ik dat kan maken. Maar goed, ik kan dat alsnog gaan veranderen maar dan vinden ze me vast vervelend, of lastig, denk ik zo. En bovendien, heb ik Saskia weken niet gezien voor ik ziek werd. Dus tja, dan wordt het ook lastig begeleiden. Maar goed, ik hoop dat ze dat zelf ook ziet, want dat is voor mij wel belangrijk, het is zeker geen onwil of luiheid.

Het fijne is dan weer wel, dat ze misschien toch een andere dag voor me hebben, na de zomer. Want wat blijkt, we hebben niet eens stagiaires meer, behalve ik dan. De andere 2 zijn allebei enorm bang om het corona virus op te lopen. Dan dénk ik toch, dat je op een totaal verkeerde plek zit en zou ik snel stoppen met de opleiding om iets te vinden waar je nooit bang hoeft te zijn. Maar goed, misschien wel zo gunstig voor mij, dan komt er toch een dag vrij misschien voor mij en kan ik de donderdag of de vrijdag ruilen voor een maandag, dinsdag of woensdag of zo? Want van die generieke lessen ben ik straks af.

Ik heb zondag de laatste 4 toetsen zitten maken, 2 voor Engels en 2 voor Nederlands. Helaas moest ik die wel doen, want ik heb mijn examens verzet. Anders was ik er al vanaf geweest. Ook heb ik de hele map met examens gegeven, die Saskia bij me af mag nemen. Ook al lopen we net een beetje achter, het kan niet zo’n kwaad want zij weet ongeveer wel hoe ik werk en kan veel dingen zo al invullen. Maar hoe ze dat gaat doen, dat merk ik dan nog wel. Ik zal het allemaal wel zien. Als ik maar in ene keer mijn diploma haal en in december werk heb! Dat lijkt mij het belangrijkste van alles. En ik hoop dat degenen die dat bepalen, zullen begrijpen hoe belangrijk dat voor mij is. Al zal dat ze vast niet kunnen schelen.

Nog 3 lessen en dan heb ik de maandag lekker voortaan weer vrij. Ik ben ook zo lekker blond weer, want ik heb mijn hele agenda al vol gekliederd, met lessen die verder gaan dan de 3 blokken die ik ze maar heb. Vooral het feit dat ze opeens naar de late middag gingen vond ik vervelend. Maar daar heb ik dus geen last meer van, want dan ben ik ermee klaar, ook al zijn mijn examens nu later dan normaal door het ziek zijn. Ach wat maakt het uit, die haal ik met mijn vingers in mijn neus en 1 arm achter mijn rug. Dus een dag extra om te leren en opdrachten te maken, en dat had ik niet eens in de gaten! Wat een luxe!!! Zie je wel, het zit me soms echt wel mee hoor, en al die andere lastige dingen? Geloof me daar ook maar in, die zijn ook stuk voor stuk een zegen in vermomming. Als het gebeurt lijkt het niet zo maar achteraf denk je, goh, toch blij dat dit toen gebeurde! Let maar op, dat merk je pas weer over een hele tijd. Ik onthoud het wel hoor!

"Het is gevaarlijk oprecht te zijn, tenzij je ook stom bent.

Origineel: It is dangerous to be sincere unless you are also stupid."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik zag van de week iets langskomen, op Facebook, en dat vond ik nou eens echt iets, waar ik precies zo over na heb zitten denken al een aantal keren. Ik heb het een klein beetje aangepast. Het verduidelijkt wel heel erg veel. Ik wilde dat toch ook even delen hier, want het is goede informatie, vond ik dan toch. Een heldere uitleg over Corona en de zaken er om heen. Even goed lezen zodat je het echt begrijpen kunt... Komt ie:

1. U mag het huis in principe liefst niet verlaten, maar als u iets nodig hebt, kunt u het toch. 2. Maskers zijn nutteloos, maar misschien moeten we ze dragen, het kan u redden. Voor je mond hè, niet om te huichelen die maskers, voor je in de war raakt. 3. De winkels zijn gesloten, behalve degenen die open zijn. Of anders moet je op je beurt wachten buiten. 4. Je moet niet naar ziekenhuizen gaan, tenzij je moet gaan, behalve voor een afspraak bij de cardioloog want ze nemen nu geen afspraken aan; hetzelfde voor de artsen, je moet er alleen heengaan in geval van nood maar op voorwaarde dat je niet ziek bent (?!?) Ja, echt waar hoor. 5. Dit virus is dodelijk, maar toch niet te eng, behalve dat het soms een wereldwijde ramp wordt. Oh en je wordt er wel ziek van maar anderen ook weer niet.

6. Handschoenen zullen niet helpen, maar ze kunnen wel helpen. 7. Iedereen moet thuis blijven, maar het is wel heel belangrijk om uit te gaan 8. Het eten in de supermarkt zal niet ontbreken maar er ontbreekt veel als je aan het einde van de dag gaat, maar je moet 's morgens niet gaan want dat is voor ouwetjes. 9. Het virus heeft geen effect op kinderen behalve op degenen op wie het wel effect heeft... Je merkt vanzelf wel wie dat zijn. 10. Dieren zijn niet besmettelijk of te besmetten, maar er is toch een kat die in februari positief werd getest in België, toen we nog niemand testten buiten China, behalve deze kat dan! 11. U zult veel symptomen hebben als u ziek bent, maar u kunt ook ziek worden zonder symptomen hebben en zonder ziek te zijn of u kan besmettelijk zijn zonder 1 symptoom te hebben. Of iets in die aard want ik raak nu zelf een beetje in de war. 12. Om niet ziek te zijn, moet je goed eten en sporten, maar eet ondanks alles eerst je voorraad op en het is beter om niet naar buiten te gaan, maar wel voor frisse lucht...

13. Het is beter om frisse lucht te nemen, maar je zult er worden op aangekeken als je om frisse lucht gaat, en vooral niet naar de parken gaan of toch wel omdat daar meer ruimte is. 14. U kunt niet naar ouderen gaan, maar u moet voor hen zorgen en boodschappen en medicijnen brengen. 15. U kunt niet naar buiten als u ziek bent, maar u kunt naar de apotheek gaan. Voor verzorgers, zelfs met verhoogde temperatuur, kan je gaan werken, kom op wees geen watje, maar met niet meer dan 38 graden... 37,9 is niet erg, tenzij je geen verzorger bent dan is het dus wel erg en blijf je thuis. 16. U kunt bereide gerechten bestellen en laten leveren, die kunnen misschien wel gemaakt zijn door mensen die geen maskers of handschoenen dragen maar dat is niet erg. Je moet je boodschappen die je zelf doet wel 3 uur buiten laten staan en ontsmetten. 17. Elk artikel of verontrustend interview begint met de woorden " Ik wil geen paniek zaaien, maar...". 18. U kunt uw moeder of oma niet zien, maar u kunt de taxi nemen en een oudere taxichauffeur ontmoeten maar dat is wat anders.

19. Je kunt wandelen met een vriend maar niet met je familie als ze niet onder hetzelfde dak wonen. 20. Maar we vertellen je dat wandelen met de juiste "sociale distanciatie" niet gevaarlijk is dus waarom kunnen we niet wandelen met andere vrienden of familie (één tegelijk) als je buiten op de juiste afstand blijft? 21. Het virus blijft twee uur actief op verschillende oppervlakken, toch, vier, nee, zes, nee, nee, we hebben geen uren gezegd, misschien dagen? Maar het heeft een natte omgeving nodig. Nee, eigenlijk niet noodzakelijkerwijs. 22. Het virus blijft in de lucht of nee, of ja, misschien, vooral in een gesloten kamer, binnen een uur kan een zieke er tien besmetten, dus als het al onze kinderen al besmet heeft op school voordat ze sloten? 23. We tellen het aantal doden, maar we weten niet hoeveel mensen besmet zijn, want tot nu toe hebben we alleen degenen getest die "bijna dood" waren om te weten of ze daarom zouden sterven...

24. We hebben geen behandeling behalve dat er misschien een is, die blijkbaar niet gevaarlijk is tenzij je er te veel neemt (wat het geval is met alle medicijnen, toch? - lk heb geen idee. 25. Ook mag je niet met mensen in de auto zitten maar wel als ze uit 1 huishouden komen maar wel met 1,5 meter erachter, wat knap lastig is in mijn Daihatsu Cuore…  26. We moeten opgesloten blijven tot het virus verdwijnt, maar het zal alleen verdwijnen als we collectieve immuniteit bereiken en dus op voorwaarde dat het circuleert... en daarom moeten we niet meer opgesloten blijven maar tot die tijd moeten we beter thuis blijven! ZO! Ik hoop dat iedereen het nu snapt 🙄 (Dit bericht is niet helemaal van mij, het is gedeeltelijk van iemand anders, ik ken die persoon niet dus ik zou het eigenlijk ook zelf kunnen zijn.. of misschien was jij het wel, als jij toevallig iemand bent die mij zou kunnen zijn 🤔) [Dus delen mag, of kopiëren en plakken, of niet, gecensureerd of toch gewoon zo als het hier staat, kijk maar. Zolang je maar niet weet wat je doet]

Ja, ik weet het allemaal ook niet meer precies hoor. Al die conspiracy theories, het lijkt verdorie wel de Bourne identity! Of die film met Mel Gibson waar hij voor gek wordt verklaard maar uiteindelijk totaal gelijk had in het complot waar het over begon. Weet je wat ik doe? Ik vertrouw erop dat ze boven heus wel weten wat ze aan het doen zijn. Ja, er gaan veel mensen aan dood, maar dat gaan ook heel veel kindjes aan de honger, of in het verkeer of of of. Alleen dit heeft wel de wereld tot een halt geroepen en voor het eerst in 30 jaar is de Himalaya weer uit de verte te zien, de dolfijnen zwemmen door de havens in Italië en er lopen geiten door Schotse dorpjes en herten in de Scandinavische. Zelfs de dieren hebben door dat er iets aan de hand is. En dat even zo op jezelf terug geworpen worden, daar moet uiteindelijk toch iets moois uitkomen. Daar reken ik een beetje op!

Dat we de mensen in de zorg wat meer op waarde schatten, en mannen die een beetje leuk tegen een balletje trappen, miljoenen en miljoenen per jaar geven. CEO’s bonussen geven waar ik minstens een jaar van kan leven… Dat kán toch allemaal zeker niet?! De vuilnismannen, de supermarktmedewerkers, de vrachtwagenchauffeurs, de OV bestuurders en conducteurs, schoonmakers, DAT zijn de mensen die het land, wat land, die de wereld draaiende houden. Zouden we daar eens niet een beetje beter voor gaan zorgen? Betere salarissen, en betere voorwaarden, zodat het ook nog eens aantrekkelijk wordt om juist wel die opleidingen te gaan volgen. Zodat we nooit meer zonder genoeg personeel zitten en ziekenhuizen gesloten worden? Dat op zijn minst toch? Moet kunnen!

"Het is aangenamer om de macht te bezitten om te geven dan om te ontvangen.

Origineel: It is more agreeable to have the power to give than to receive."

Winston Churchill - Engels staatsman en Nobelprijswinnaar literatuur (1953) 1874-1965

Zoals je van de week al wel weer voor de tachtigste keer las, ik word aardig getest dit leven maar eronder krijgen ze me niet hoor. Je kan 1 ding niet zeggen en dat is dat mijn leven saai is… Ik blijf overal de lol van inzien en ik blijf totaal vertrouwen op mijn gevoel voor humor én op het plan dat al lang gemaakt was voor mijn leven, voordat ik geboren werd. Ik weet echt niet wat ik aan het denken was hoor toen het geschreven werd. Daar heb ik wel eens van die visoenen over. Dat ik daar dan zit met Melchior, de man die zwerft tussen 2 werelden, die me helpt schrijven wat ik wil leren en ervaren en nog goed moet maken op die moeilijke planeet Aarde. Soms zegt hij; ‘dat ook nog?! Weet je het wel zeker? Vind je het niet een beetje teveel van het goede?’

Lachend antwoord ik hem dan; ‘welnee, dat kan toch zo’n kwaad niet? Dan heb ik dat ook maar vast goed gemaakt. Oh oh oh, weet je wat? Gooi dat ene er toch ook nog maar tussen, dat kan dan mooi gecombineerd worden. Ik zie hem zijn ene wenkbrauw optrekken en me met een beetje cynisch gezicht naar me kijken, voor hij weer verder gaat met schrijven. Met zo’n prachtige grote veer, maar zonder inkt want dat ding dat schrijft gewoon. Het boek is enorm! Groot en dik en vol tabbladen en ezelsoren in het behoorlijk dikke stuk, dat voor het deel komt waar hij nu zit te schrijven. Het deel erna is onbeschreven en oneindig want als het nodig is, komt er gewoon weer een bladzijde tevoorschijn. Tabula rasa, nog een onbeschreven blad. Ik ben tussen ergens en nergens met hem, soort van zwevend maar niet zwevend, tussen de sterren in het Universum. Ik kan er gewoon lopen alsof ik grond onder mijn voeten heb. 

Heel in de verte kan ik de aarde zien liggen. Ik kijk er eens naar, ja hoor, dat kan ik allemaal toch zeker wel! En zo lang duurt het nou ook weer niet, maar 85 aardse jaren. Dat is zo voorbij! En als ik daar zo over zit te mijmeren, roep ik; oh ja en doe dat gedoe over dat ene er dan ook nog maar bij. Wat zeg je? Nee, daar hoeft toch geen adempauze tussen? Zo zwaar is dat allemaal nou toch ook weer niet? Wel nee joh, daar kom ik wel uit hoor, eens ik er middenin zit.’ Hoofdschuddend zit Melchior verder te schrijven, de punt van zijn donkerblauwe hoge punthoed met gouden halve manen en sterren, wiebelt op zijn hoofd mee. Het puntje dat hangt door de knik in het bovenste deel zwengelt erachter aan. Huppelend ga ik een stukje meer richting aarde, eens kijken hoe dat eruit ziet van dichterbij.

Zo zit ik dan soms te dagdromen en dan droom ik dat ik mezelf kan zien zitten, huilend en mijn gebalde vuist zwaaiend naar dat deel van mij, die dit hele rare en heftige en volop heftige dingen zittende leven aan het bekokstoven is, en niet aards denkt maar kosmisch. Zo denk je niet hoor, op aarde. Hier voel je niet dat je Goddelijk bent. Dan snap je dit gewoon niet, dan heb je hele andere ervaringen. Stomme griet! Op zijn aller aller allerminst had ik wel graag even af en toe een adempauze gehad hoor! Moest ik hier nog eens terugkomen, dan zal ik altijd dit leven als maatstaf houden. En dan doe ik toch echt wel even ietsje aardiger voor mezelf. Want dit is af en toe gewoon niet te doen hoor. En ik denk ook niet dat ik dat voornemen ooit zal vergeten. En wat dat terugkomen betreft, niet dat ik daar ook maar iets over heb in te brengen maar eh, als ik niet moet, dan blijf ik liever ‘thuis’, zal ik maar zeggen.

Veel te moeilijk hier. Jozef Rulof leert ons in zijn boeken, dat er geen rassen bestaan voor de Kosmos. We zijn allemaal mens, we zijn allemaal broers en zussen en we zijn allemaal van die Oerbron afkomstig. De huidskleuren en dat soort dingen, heeft alleen maar te maken met waar je geboren wordt in dat ene leven. Volgende keer ben je Chinees, de keer erna Duitser of Duitse natuurlijk, ook dat wisselt af dat man en vrouw zijn. Of Eskimo of Keniaan, het maakt allemaal niet uit want er is maar 1 ras, en dat is het menselijke ras. Maar wat er wel is, is verschil in afstemming. De ene is nog op het duister afgestemd, en weer eentje op het schemer en de volgende is op het licht afgestemd.

Boven woon je met alleen gelijkgestemden bij elkaar. Jij kan wel de groepen onder je zien, maar niet de groepen boven je. Wel kunnen mensen uit de groepen boven je, zich aan je tonen, als ze daar zin in hebben. Maar waar je ook zit, je kan erop rekenen dat ze van binnen precies zo in elkaar steken als jij. Dus heb jij nog de behoefte om bij anderen te stelen, dan zit je tussen anderen die dat ook hebben. Dan kan je beter op je waardevolle dingen passen! Maar daar heb je daar niet veel aan, al lopen ze wel rond hoor, met sierraden en weet ik het allemaal. Wat er veel waard is, is wat er bij je van binnen zit. Want het licht komt daar namelijk niet, zoals hier, van een bron zoals onze zon, van buitenaf. Nee, het licht zit daar in jou van binnen.

En zit dat niet meer in je, dan hoef je daar waar jij woont, je geen zorgen te maken, want dan zit dat ook niet meer in de rest. Daar krijgt het spreekwoord, soort zoekt soort, veel meer kracht want daar is het niet anders. Dat maakt het hier op aarde ook zo moeilijk. Zit je daar met je goeie gedrag, iemand te vertrouwen, en dan roven ze je bankrekening leeg. En ze zagen er zo netjes uit en ze waren zo aardig. Dat is dus gelijk de reden ook waarom je erin trapt. Hier kunnen die ‘levensgraden’ zoals de Kosmos ons ziet, we zijn levensgraden voor Wayti, voor God, maar hier kunnen ze een masker opzetten. De grootste seriemoordenaar, is de ideale schoonzoon geweest en niemand die het kon zien.

Boven kan je dat niet meer. Wat je ziet is wat je krijgt. Mensen die kwaad spreken over anderen, die hebben hele mismaakte monden bijvoorbeeld. Je ziet direct wat hun slechte trek is, en als ze er meerdere hebben, dan zie je dat ook. Als je steelt heb je mismaakte klauwen, ja klauwen, geen handen. Maar een geest uit het licht, die straalt aan alle kanten, want dat licht dat zit van binnen en die heeft de prachtigste kleuren in zijn aura en zijn kleding. En die kleuren zijn uniek en betekenen van alles wat je in al je levens ervoor hebt meegemaakt. Net als jij zijn die kleuren uniek. Daar weet ik het fijne nog niet van maar dat zal nog wel een keertje gaan veranderen.

Dus blijf ik liever daar, dan dat ik weer terug moet en weer tussen van alles en nog wat terecht kom. En niet dat ik die mensen niet moet, want iedereen is mijn broer of zus. Ik hou van hun zielen maar van sommige van hun persoonlijkheden hoef ik niet te houden. Daar mag ik afstand van nemen. Dat heb ik al vele malen gedaan in dit leven. Als ik wel terug moet, dan zal ik mezelf wat aardiger behandelen dan ik nu heb gedaan. Dan mag ik wel wat adempauzes en wat geluk zo af en toe. Dat zal ik dan zeker in het boek schrijven, mijn boek des levens.  Uit mijn ooghoek zie ik nu in gedachte alweer die opgetrokken wenkbrauw van Melchior. Volgens mij grijnst hij er ook een beetje bij. Hm. We zullen nog wel eens zien, of niet?