Het wordt een productief dagje vandaag, en dan heb ik het over woensdag de 15^e. Ik heb online les, alleen Engels en Nederlands nog, wat jammer toch dat ik mijn examens moest verzetten door mijn Corona aanval. Anders had ik vandaag gewoon vrij geweest. Alles van de opleiding weer een beetje geordend, ik heb nog wat dingen af te handelen maar ik begin door het bos toch de bomen weer te zien. Misschien moet ik mijn bril opzetten, dan gaat het nog beter met zien. Als de lessen klaar zijn, komt Martin om me te helpen met mijn belastingaangifte. Volgens hem heb ik nog wat te goed van vorig jaar en dat zou erg goed uitkomen!

Als hij weer weg is moet ik nodig stofzuigen en ik hoop maar dat Martin, familyfriend, een beetje kippig is en al dat haar niet ziet. Gisteren was ik er gewoon te moe voor en vandaag zit al een beetje vol zo. Want voor de lessen begonnen, heb ik even met de apotheek gebeld en ik had direct Saskia, de apotheker aan de lijn. En die moest ik precies hebben! Ik stelde voor om het 2 ochtendjes te gaan proberen maar zij zei, kom vrijdag gewoon proberen tot hoe lang je kan. En ik ga mezelf zeker niet over de kop werken, want dan ben ik straks weer verder van huis. Ik weet waarom je naar je lichaam moet luisteren! En dat ga ik dan ook doen.

Dan kan ik morgen een beetje rust nemen, vrijdag proberen tot hoelang ik het vol hou en gelijk alles aan Saskia geven, wat ik voor ik ziek werd al wilde geven. De examens die ze af moet nemen en beoordelen van mij en de bijbehorende observatielijsten die moeten worden ingevuld door haar. We hebben ook even gebabbeld over dat ik na de zomervakantie, of op donderdag in Rotterdam, of op vrijdag in Utrecht naar school zal moeten. Maar er is wat veranderd want ze gaat met 1 stagiaire niet door en daarom komt dan misschien de dinsdag wel vrij voor mij!

Dat is nog niet zeker, dus ik ga nog niet juichen en bovendien, kan ik pas op dinsdag ná de zomer. Want ik moet nu op dinsdag óf binnenkort weer naar school, óf online school, maar de dinsdag is voor de apotheek lessen en die kan ik niet schuiven. De generieke vakken zou ik wel kunnen schuiven. In september gaat het keuzedeel blok beginnen en dat krijgen we gelukkig ook van Janny want ik ben heel blij met Janny en hoe zij lesgeeft. Heerlijk gewoon! Van haar leer je echt iets en ben je niet op jezelf aangewezen.

Vanaf het zomervakantie is, kan ik wel op dinsdag dus. Want school start toch pas weer in september dan. En, voor mij ook wel lekker, niet 2 volle dagen achter elkaar, wat best zwaar is. Alleen weet ik nog niet welke dag en waar het zal zijn in september, dat is even afwachten. Wel jammer dat je dat gewoon niet op voorhand weet. Zulke dingen zijn voor een semi autist als ik, gewoon lastig. Ik wil alles van te voren al rond en geregeld hebben. Ik kan niet alles hebben natuurlijk, ik ben al knap, geestig en intelligent, daar moet ik maar genoegen mee nemen. Ja, als ík het niet zeg…

Van de week heb ik trouwens iets gegeten van de week, dat ik nog nooit eerder heb gegeten; Roodlof! Ja, inderdaad witlof met een rood kleurtje. Een mooie rode kool kleurtje en het smaakt bijna hetzelfde. Het heeft, wat mij betreft, iets minder smaak dan witlof maar, behalve als ik een ovenschotel maak met witlof, eet ik het toch altijd rauw, heel fijn gesneden en met een yoghurtdressing en kruiden. Heerlijk! Maar als ze geen witlof hebben, neem ik met alle liefde voortaan roodlof hoor! Dat was goed te eten en voor herhaling vatbaar. Vooral met mijn heerlijke bevroren Griekse yoghurt met vers fruit erin als toetje! Heerlijk en gezond. En genietend tussen mijn mooie paastulpen! Grappig trouwens dat mijn spellingscontrole van roodlof Rulof wil maken!

Van mijn broer had ik een prakje andijvie meegekregen, met een balletje gehakt. Ik zou dat de vrijdag al komen eten maar ja, goede de PostNL weer roet in mijn andijvie door precies rond het etenstijdstip mijn pakket van Zooplus te komen brengen. Dat was weer zo’n pakket van 20 kg en dat wil ik echt niet ergens zelf op gaan halen! Daarom maar zelf wat te eten gemaakt en mijn broer gevraagd of ik het zondag mee kon nemen. Hij denkt altijd dat ik net zoveel eet als hij en dus kreeg ik een berg eten mee, waar een heel weeshuis van kon eten. Of nou ja, het was veel te veel voor mij. Maar ik heb het lekker in tweeën gedaan, want ik ben er gek op omdat het precies zo smaakt al bij mijn moeder. Dat kwam goed uit dus, twee prakkies.

Hij vertelde me iets, waardoor ik behoorlijk geraakt werd maar wat ook gelijk voor mij weer een soort verduidelijking was, dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. Ik heb banden doorgehakt, die je normaliter niet zo snel zou doorhakken. Dat heb ik gedaan omdat ik klaar was om pijn te worden gedaan. Dat had ik alleen veel en veel eerder moeten zeggen. Wat mijn broer me zondag vertelde kwam neer op een situatie die ik met een metafoor als volgt kan omschrijven;  Het is een periode van droogte en je zit bij mensen, die een totaal andere taal spreken dan jij. Er staat maar 1 glas water en jij wilt dat naar ze toeschuiven, zodat ze kunnen drinken. Maar ze springen boos op en beschuldigen jou ervan, dat je het water wilt stelen en later zelfs dat je ze wilt vergiftigen. En met de beste wil van de wereld, kan je dit grote gat van verschil in bedoelingen en hoe die opgepikt worden niet dichten. Met alle liefde van de wereld niet. Ik wilde ze juist laten drinken maar zo pakken ze het niet op. Ze zien alleen lelijk dingen die niet bestaan bij mij. Dus ik ben er terecht klaar mee.

Mensen die mij echt kennen weten dat ik punt 1, zoiets nooit zal doen. Punt 2 zal ik ook nooit huichelen of schuilen voor de waarheid en doen alsof voor de lieve vrede. Daar doe ik niet aan mee, de dingen zijn zoals ze zijn en je kop in het zand steken, maakt de dingen niet beter. Ze negeren en wegstoppen zorgt er alleen maar voor, dat ze in je binnenste gaan rotten. Leer er mee om te gaan en leer om over je gevoelens, of ze nou boos zijn of verdrietig of wat dan ook. Als er een conflict is, kan je er alleen maar uit komen door erover te praten en je eigen rol daarin te erkennen. En praten praten, praten en nog eens praten. En aan de rest heb ik maling, ik zie de dingen hoe ze zijn, ik kan maar wil ook niet huichelen. Dat is wat je krijgt als je met mij omgaat. Altijd de waarheid behalve als die zou kwetsen maar dat is dan een heel ander verhaal.

Iemand meegeven dat er omstandigheden zijn, die niet leuk zijn maar dat er desondanks van haar gehouden wordt, is NIET schandalig maar is waarheid en liefde! Daar wordt geen kwaad mee bedoeld maar er worden ook geen koppen voor in het zand gestoken. Vaak is het zo, dat als mensen de waarheid niet willen erkennen, dan is dat omdat ze hun eigen rol in het geheel niet willen zien. Dan stoppen ze het liever weg en doen alsof alles perfect is. Ik zou het niet kunnen en ik weiger daar ook aan mee te doen. Als je zo bent als ik, dan hou je echt niet veel vrienden over want de meeste mensen zijn van die struisvogels. Jammer dan, niet voor mij hoor, want de mensen die uiteindelijk wél in mijn leven blijven, die zijn het ook waard om in mijn leven te zijn! Ik heb niets om me voor te schamen! Dat wilde ik gewoon maar weer even gezegd hebben!

"Het begrip 'mens' in Gods geest is vergelijkbaar met het begrip 'briefopener' in de geest van de fabrikant.

Origineel: Le concept d’homme, dans l’esprit de Dieu, est assimilable au concept de coupe-papier dans l’esprit de l’industriel.
Bron: L'existentialisme est un humanisme (1946)"

Jean-Paul Sartre Frans schrijver, filosoof en Nobelprijswinnaar literatuur (1964) 1905-1980

Dinsdagmorgen vroeg dus maar weer klaarmaken om naar school te gaan. We zitten in een klas met 20 mensen maar dat mag natuurlijk niet. En toch verplichte het ministerie van onderwijs ons, om naar school te komen. Janny, onze docente, had voorgesteld om het online te doen, dat had makkelijk gekund met die Power Points en microfoontjes dus waarom niet? Maar het mocht niet, we moesten in kleine groepjes komen. Met het openbaar vervoer zag ik niet zo zitten, want dat is ook totaal ontregeld natuurlijk. Dan maar met de auto. Elke Rotterdammer laat het wel uit zijn hoofd om met de auto naar het Centrum te gaan, normaal gesproken.

De school zit op de Heer Bokelweg, achter het Hofplein en dus praktisch in het centrum zo’n beetje. Maar oh wat was het rustig in de stad! Normaal gesproken, zit je voor en na de rotonde van het Hofplein totaal vast, en rijd je daar stapvoets altijd. Nu kon ik zo doorrijden, ja er waren wel wat auto’s op de weg. Maar met wat ik gewend ben was het praktisch leeg. Dat is toch wel een rare gewaarwording hoor. Ik vraag me wel eens af hoe lang het nog zal duren en daar ben ik vast niet de enige in.

De docente zat er al, ze kon er niet in want er was nog niemand. Ik was er om half negen, ik ben altijd vroeg. Ik heb een hekel aan laatkomers en ook dat zijn altijd dezelfde. Die zullen wel een hekel hebben aan op tijd komen. Ik snap dat anders echt niet maar verschil moet er zijn. Ze kon er niet in want ze wist de code niet, die staat in haar gsm en die was ze vergeten. Ik moest er wel om lachen. Niet veel later kwam de eerste er al aan gelukkig, van de administratie en zo konden wij naar binnen. Janny ging alles ontsmetten en ik nam een koffie en nam mijn mapje nog even door. Alles was geüpload naar Google Drive van school. Straks een kwestie van inloggen op de pc van de docente waar de projector mee verbonden is.

Janny kwam vragen of ik als eerste wilde, alles was ontsmet en kon ik vast inloggen. Nou dat wilde ik wel! Dus lekker ingelogd voor er iemand was en alles klaar gezet. Ik kon zo beginnen. Nog even een water pakken en de andere vier, en de andere examinator kwamen ook binnen ondertussen. De meneer die bij ons kwam mee oordelen, geeft de opleiding doktersassistente. Aardige man, ik zie hem, normaal dan, wel eens door de gangen wandelen. Mijn presentatie ging heel vloeiend want door de research en het oefenen wist ik er alles wel van ondertussen. De meneer zei dat hij had genoten van mijn presentatie, ik vond dat een mooi compliment!

De docente vond me duidelijk en ik had een moeilijk onderwerp begrijpelijk gemaakt. En ook mijn 4 klasgenoten vonden dat. Ik vond hun onderwerpen reuze interessant ook. Melania had medicinale marihuana, Aicha had Fytotherapie, Zippora had therapie trouw en Taaima had het over papierloos werken. Voor het eerst vond ik het jammer dat ik de anderen niet kon zien. Want ook zij hadden allemaal erg interessante onderwerpen. Echt jammer. Het is niet anders. Toen we weggingen hoorden we gelijk dat we alle 5 geslaagd waren, JOEHOE! Alleen of het een G van Goed of de V van voldoende was, horen we later nog. Lekker belangrijk, we zijn geslaagd. Al was het wel heel raar om zo mee te maken. Allemaal afstand en voorzichtig en ja, anders. Minder spontaan?

Ja, corona heeft wat aangericht. In sommige mensen brengt het dit het goede en creatieve naar boven. In anderen zie je weer snel, hoe laag hun afstemming nog is. Zoals hier voor de deur vorige week woensdag. Het was schitterend weer en hier wonen echt veel asocialen hoor! Dat merk je al in de winkels. Ze lopen soms dwars door je heen, terwijl jij er alles aan doet om de regels niet te verbreken. En hier voor de deur is er een groot speelplein. Voetbal en basketbalpleintje, het waterplein, het buurt groenkasje. En daar scholen ze altijd al samen. En ze maken altijd bizar veel herrie ook. Je kan er niets van zeggen want dan ben je de rest van je leven, of zolang je hier woont, de pineut.

Ook tijdens de corona crisis, doen ze net alsof het vakantie is en lappen ze alle regels aan hun laars. Ik erger me dan even en daarna sluit ik het buiten. Zonde van mijn energie, als is het soms zo’n herrie, dat je ze niet buiten kán sluiten. En blijkbaar hadden andere buren niet zo’n ‘afsluitknopje’ zoals ik. Ik begreep later dat er bij de politie een melding binnenkwam van ‘samenscholing’, tot mijn eigen plezier typte ik net schamensoling, zo moeten we het voortaan noemen! De politie kwam er in elk geval op af en heeft er iets van gezegd. Ze mogen die 400 euro bekeuring uitdelen maar ze geven je eerst netjes een waarschuwing.

Helaas waren het weer flinke aso’s, en nogmaals, ik heb er niets van gemerkt hoor. Het is hier altijd gejoel en gegil. Dat merkte ik pas echt goed, toen ik zo aan het zoeken was hier in de buurt en voor de deur, toen Sunshine net was weggelopen! Geen wonder dat het arme beestje niet terug durfde te komen. Er zal wel herrie geweest zijn maar ik let er dus echt niet op. Op school hebben ze al vaker gemerkt dat ik me totaal kan afsluiten, voor wat dan ook. Als ze me dan roepen of iets zeggen, en ik zit te werken, met mijn neus in mijn laptop, dan moeten ze me echt even aantikken want anders hoor ik niets van om me heen. Zo goed ben ik daarin geworden, gewoon pure focus en concentratie. Zo lees ik ook boeken trouwens, ik zit er middenin en heb van de wereld om me heen geen weet meer.

Een agent, die het groepje aansprak, werd geschopt en gebeten! Echt niet normaal zeg! Ik moet hier echt weg! Wie doet nou zoiets? Ik mocht er dan wel niets van gemerkt hebben maar met zulke mensen wil je toch niet in een straat wonen? Daar wil ik zover mogelijk weg en vandaan. Maar dat gaat ook gebeuren hoor, maar mijn helpers zorgen er wel voor, dat dit op exact het juiste moment zal gebeuren. Daar vertrouw ik gewoon op. Ik werd me pas bewust dat er in de buurt iets aan de hand was, toen er een helikopter maar boven mijn huis bleef vliegen. Die vliegen vaak genoeg over maar dan hoor je ze komen, boven je en verder en weg. Nu bleef het ding maar hangen. Lang genoeg om mij uiteindelijk toch eens naar het raam te lokken!

En daar zag ik een heleboel politiewagens, die alle hoeken afsloten overal. Oh jeetje, dacht ik nog, er moet wel iets gebeurd zijn! Ik nam een paar foto’s van de boel hier voor de deur. Maar verder ben ik niet zo’n sensatiezoeker dat ik naar buiten ga, of het internet af ga struinen om te zien hoe of wat. Pas na een hele tijd werd het weer wat rustiger hier en uiteindelijk ging die ondertussen zwaar irritant geworden helikopter weg en niet lang daarna, ook alle politiewagens. Maar wat er nou gebeurd was, wist ik toen nog steeds niet.

Ik hoefde niet lang te wachten. Martin, een vriend van de familie, stuurde me de volgende link en vroeg of hij hier nog wel durfde te komen. Klik  hier  als je het zelf ook wilt lezen. Ik zei dat hij beter bang voor mij kon worden maar toen moest hij lachen. Nou ja zeg! Ik meende het echt hoor! Voor het hier echt weer gaat verpauperen, moet ik hier verhuizen. Naar een kleiner en handzamer huis, waar ik kan blijven als ik ouder ben, omdat het gelijkvloers is. Liefst beneden met tuintje maar dat is misschien wel teveel gevraagd? Anders een 55+ met een heel groot balkon dat ik cits proof kan en mag maken. Ach, ik heb helpers. Ze weten wat ik wil!

"Geld hebben is jezelf bevrijden van geld.

Origineel: Avoir de l'argent c'est se libérer de l'argent.
Bron: De gelukkige dood (1970)"

Albert Camus - Frans schrijver, essayist en Nobelprijswinnaar literatuur (1956) 1913-1960

Vandaag, dinsdag zelf ja, heb ik om 9 uur een examen van de apothekerskant. Een Powerpoint Presentatie, waarin we elke een actueel onderwerp hebben moeten kiezen. Daarin moeten we laten zien dat we werken aan eigen deskundigheid en dat mijn bijdrage de deskundigheid van medestudenten en/of collega’s bevordert. We moesten ons verdiepen in maatschappelijke, technologische en/of vakinhoudelijke ontwikkelingen voor de beroepsuitoefening. Daaruit moesten we zelf een onderwerp kiezen, er werd ons niets voorgekauwd, er werd ons alleen een berg recente vakbladen voor apothekers gegeven en daarmee moesten we aan de slag om te zien waar we het over wilden hebben.

We moesten zorgen dat we met betrekking tot het gekozen onderwerp tevens op de hoogte zijn van actuele wet- en regelgeving en de actuele visie op zorg. Gebruik actuele vakliteratuur, was ook een eis.  En als laatste; Geef een presentatie aan collega’s over het gekozen onderwerp. Er stond bij: In deze bijeenkomst: * Draag je maatschappelijke, technologische en/of vakinhoudelijke ontwikkelingen met betrekking tot het onderwerp over. Beargumenteer waarom deze ontwikkelingen relevant zijn. Gebruik voor je argumentatie de actuele wet- en regelgeving in relatie de actuele visie op zorg. Maak hiervoor gebruik van actuele artikelen. * Leg je uit waarom het gekozen onderwerp een belangrijke ontwikkeling is voor de beroepsuitoefening. * Nodig je uit tot discussie * Sta je open voor feedback. Ik zeg, ga er maar eens aanstaan. En deze opleiding zit vol met dit soort dingen.

Het resultaat willen ze zo zien: Het persoonlijk ontwikkelplan is uitgevoerd waardoor de deskundigheid verder ontwikkeld is. De kandidaat is op de hoogte van actuele wet- en regelgeving en de actuele visie in/op het werk van de apothekersassistent. De deskundigheid is gedeeld met medestudenten en/of collega's. En ons gedrag en hoe we het doen wordt ook geobserveerd en beoordeeld. Nou, een presentatie geven voor je medestudenten alleen is al eng. Dat weet ik nu omdat ik dit nu al 2 keer heb moeten doen, in blok 1 en 2. Maar het gaat me redelijk goed af, als ik het maar alleen mag doen. En deze moeten we zelfs alleen doen, voor mij fijn dus.

Door de corona pandemie, is alles wel opeens veranderd. Niet meer de hele klas mag bij elkaar. We moeten vandaag, en ik schrijf dit ervoor uiteraard, maar vandaag dinsdag, moeten we in groepjes van 5 naar school komen. Samen met de docenten en een examinator, zitten we dan met 7 in de klas. En dat maakt zo’n presentatie net even enger, alsof je kwetsbaarder bent in zo’n klein groepje. Al zit ik lekker in het eerste groepje en met 4 anderen die ik wel fijne mensen vind. Al zijn de meesten wel lief en aardig hoor. Jammer dat José er niet bij zit, dat vind ik zo’n lieverd, waar ik bij mee mocht rijden naar Utrecht toen. Want met haar en Zippora, zit ik in een groepje van 3 waarmee we een blokopdracht bij elkaar moeten observeren en beoordelen. En Zippora zit wel in mijn groepje van 9 uur.

Nou ja, je kan niet alles hebben. Ik weet niet of we gelijk de uitslag gaan krijgen of dat ze daarmee nog wachten. Ik hoop altijd op direct maar je moet ook nog een reflectie schrijven natuurlijk, nadat je je presentatie gedaan hebt. En dus zal je de uitslag daarna wel krijgen. Goh, in blok 1 kon ik het maar niet begrijpen wat ze nou wilde met een zelfreflectie schrijven via de STARR methode omdat de docente het toen niet kon uitleggen maar wel kon zeggen dat we het fout gedaan hadden. Tja. Aan wie zou dat liggen dan. Maar daarom ben ik het in blok 2 maar helemaal zelf gaan uitzoeken en toen ging het opeens wel goed. Ook moest ik het toen, door omstandigheden, alleen doen en dat beviel me beter. Ach, we gaan het wel zien, ik heb een interessant onderwerp gekozen, de ijzeren voorraad, die het kabinet wil invoeren, om medicijntekorten tegen te gaan. Erg actueel dus!

Wat Corona nog meer ellende brengt, maar voor mijn gevoel toch een beetje zegening in vermomming is, mijn woning. In maart zouden we horen hoe of wat. Of slopen en we moeten er dus verplicht uit of we moeten er verplicht uit omdat ze enorm gaan renoveren of we moeten hier blijven wonen terwijl ze renoveren terwijl je er blijft wonen. Dat laatste is voor mij niet te doen met mijn katten en in en uitlopende werklieden. Zeker niet als ik naar school en stage moet. Hoe moet dat dan??? Maar als ze nu al zouden zeggen sloop, dan krijg je een urgentie verklaring en moet je binnen 1,5 jaar verhuizen. Ze zoeken wel met je mee en je kan dan niet zomaar iets weigeren, want na de 3^e keer weigeren vervalt alles of zoiets, dat moet ik nog goed uitzoeken. Ik zit natuurlijk zonder baan en midden in een heftige en zware opleiding. Ik heb geen seconde over en loop al om omdat ik ziek ben geweest en maar heel langzaam herstel.

Dus we kregen een brief binnen, dat door de corona crisis, dit allemaal even moet worden uitgesteld omdat ze de mensen niet kunnen uitnodigen voor een bijeenkomst maar ook niet bij de mensen thuis langs mogen. En ja hoor, voor mij geweldig gunstig natuurlijk! En eerlijk is eerlijk, ik heb het al eens eerder gezegd, alles verloopt voor mij zo ontzettend gunstig! Je ziet mijn helper bijna zichtbaar worden erdoor! Want ook al was het veel kommer en kwel, het was dan weer kommer en kwel, mijn ziekte bijvoorbeeld, dat ik weg moest maar ook wilde zelfs, bij het bedrijf wat me zo onfair heeft behandeld en ik kreeg nog een zak geld toe. Dat ik daar al 1,5 jaar op ingeteerd ben en het bijna op is, is een ander verhaal, maar ik ga het precies redden hoor, tot ik een baan heb.

Ik had er anders nooit weggedurfd en nu ga ik iets doen wat ik echt leuk vind om te doen. Ja, ik leer me een versuffing maar dan heb je ook wat. Een 10 voor Engels zelfs, 2,9 punten hoger dan voor Nederlands! En mooie cijfers voor de al gemaakte  apothekers examens, ik kom er wel hoor, deze achterstand haal ik heus wel in. Maar ook, je ziet van alles gebeuren, iedereen gaat failliet, hebben niks meer. Voor mij kabbelt alles door. Ik heb mijn uitkering, daar kan niemand aankomen, wat ik tekort kom, kan ik aanvullen door dat bedrag van toen ik weg moest bij mijn vorige baan. Ik red het net niet tot december maar goed, ik krijg zelfs nog vakantiegeld. Voor mij verandert er echt helemaal niets!

Ik was al geïsoleerd, door omstandigheden én door de heftigheid van deze opleiding. Dus eh, ook hier geen veranderingen. Ik heb het virus al gehad, en heftig ook, dus ik hoef me daar ook al geen zorgen meer over te maken. Alleen omdat ik het niet aan anderen over zal brengen moet ik nog steeds alle regels blijven volgens. Maar verder? Ik zit zo gunstig als ik maar zitten kan. Gewoon omdat mijn leven zo verliep de laatste jaren. Dat diploma haal ik echt wel, en die baan krijg ik ook wel. Ik zit in een essentieel beroep, dus eh. Hoe bedoel je, je wordt altijd geholpen? Je ziet het misschien niet altijd gelijk maar het is toch echt zo, ik ben levend bewijs hiervan!