Vorige week zondag, niet gisteren, heb ik bij mijn Broer en San gegeten. Dat was ik helemaal vergeten te vertellen! Toen ik net thuis was, stuurde hij me een berichtje, dat ik mijn jas had laten hangen. Oh ja, zie je wel, ik vond het al zo frisjes. Ik miste mijn jas natuurlijk. Die moet ik nog steeds op gaan halen trouwens, niet vergeten! Het is ondertussen al meer dan een week geleden, gelukkig heb ik hem nog niet nodig gehad en dat wil ik eigenlijk voorlopig ook zo houden! Maar goed, je weet nooit dus het is wel handig om van de week even langs te gaan. Dan kan ik gelijk weer wat dingen afgeven. Ik heb nog al die spullen van het dampen, die ik maar aan hen geef. Ook wat andere dingetjes nog en wat albums die naar hun bestemming moeten. Ik heb dus niets van foto’s van vroeger meer. Behalve dan wat digitale versies maar lang niet alles. Het is goed zo.

Daar zal mijn tweede boek over gaan en dat boek, dat zit al helemaal klaar van binnen. Net als de rest van het eerste boek. En waar het eerste zal eindigen, daar gaat het tweede beginnen. Al zijn het totaal verschillende verhalen. Dat vind ik wel wat hebben zelf, het komt gewoon zo uit eigenlijk. Al zal ik nog even geduld moeten hebben, tot dat diploma in huis is. Vandaag begin ik ook met het dieet om me voor die uitreiking weer zo te krijgen, hoe ik me prettig voel. Want dat is de enige reden dat ik dat wil, puur voor mezelf en mijn gezondheid. En dat is goed zo. Dus volgende week zal ik melden wat ik al kwijt ben aan kilo’s. Ik ben een keer, in heel korte tijd 86 kilo kwijt geraakt, maar dat kwam omdat ik eindelijk van mijn ex af was. Dat had ik veel eerder moeten doen.

Nu ook weer, ik heb echt geprobeerd die stofwisseling tot een hoger niveau te tillen en in combinatie met meer bewegen, af te vallen. Zoals iedereen het zou doen maar helaas, het is me niet gelukt. Ik kom nog steeds bij waar ik allang af had moeten vallen en dat is niet de bedoeling. Daarom ben ik nu verder van huis maar dat geeft niet. Ik ben een bijter als het moet en al is dit al een jarenlange strijd, ik ben niet van plan op te geven of te verliezen. Zo. Klaar.

Om te helpen bij een oud collega, die veel katten vanuit Griekenland hierheen haalt, net als met Aurora, heb ik een van mijn snoepjespotten gegeven om te verloten. En daar hebben ze hard om gestreden. Ze komt hem vanmiddag even ophalen. Ik hoop dat degene die hem ‘gewonnen’ heeft, er blij mee zal zijn! Wel leuk om te horen, en te zien, dat ze hem echt allemaal graag wilde hebben. Grappig dat hij ondertussen al voor veel meer geld verloot zal worden, dan hij zou hebben gekost. Dan hadden ze maar op Ria’s Art Corner moeten kijken! Alleen verdien ik er nu niets mee, ik heb hem weggegeven. Voor het goede doel, dus dat kan nooit kwaad.

Alsof alles wat in Amerika gebeurt altijd hierheen lijkt over te waaien, soms snel, soms langzaam, is ook het slopen van beelden hier begonnen. Ja, oké met het VOC is er veel gebeurd, ook met slaven en dat is zeker niet iets om trots op te zijn hoor. Geloof me, als ik zeg, dat ik geen racistisch botje in mijn lijf heb en ik daar dan ook enorm op tegen ben. Maar wat heb je er nou aan, om van die beelden van hun sokkels af te trekken? Ik vind het nog dom ook! Je haalt ook de discussie weg. Ik denk dat elk land ter wereld wel een historie heeft, die te betreuren is. Misschien van in de tijd dat de geschiedenis nog niet opgeschreven werd, maar er is geen enkel volk zonder zonden, om het maar zo te zeggen.

Dat er dingen gebeurd zijn, die tegenwoordig echt niet meer door de beugel kunnen, is dan ook iets, waar niet aan te tornen valt. Maar er is ook niets aan te veranderen meer. Je kan niet ff terug in de tijd, om de geschiedenis te herschrijven. En herschrijven door allerlei beelden weg te halen, dat gaat ook niet helpen. Martin Luther King zei het zelf al; Haat kan haat niet verdrijven, alleen liefde kan dat. En dat was een erg wijs mens, neem maar gewoon aan, wat hij zei is waar. Punt. Dus al dat gedoe, ik vind het ook echt vreselijk wat er met die jongeman gebeurd is, de manier waarop hij zijn einde vond, maar moet je daarom winkels gaan plunderen? Moet je daarom beelden slopen, en straatnaamborden van de oude VOC helden bespuiten? Helpt dat iets?

Je maakt er alleen nog meer ellende door en je bereikt er in elk geval zeker geen begrip mee. Omdat het veel mensen afstoot als je dat op die manier doet, ook mensen die je anders achter je had gehad. Waarom begrijpen die mensen dat nou niet. Het is zo dom. Ook hier in Rotterdam moesten we eraan geloven. Hier vlak achter ben ik geboren, in de wijk Delfshaven. Een prachtig historisch stukje van Rotterdam en ik ben dan ook opgegroeid met het grote standbeeld van Piet Hein zowat in mijn achtertuin. Ik heb daar als kind zo vaak gespeeld en gelopen, dat het straatje waar hij geboren is, en het huis dat er nog steeds staat trouwens, mij heel bekend is.

En dan is het nog geschiedkundig fout ook, want deze man had totaal niets met slavernij te maken! Het was een vechtersbaas, dat zeker. Hij heeft er ook handenvol om zeep geholpen. Maar hij won wel de zilvervloot van de Spanjaarden, die toen ons land bezet hadden. Hij heeft enorm veel voor Nederland betekend maar niets met slaven! Dus zorg dan in elk geval, dat je het goed hebt. Weet je wat je zou moeten doen, meneer de beeldensloper? Je zou moeten zorgen, dat er informatie over de antiheld bij het beeld tentoon wordt gesteld. Op wat voor manier dan ook. Kijk, dán kweek je begrip, dan laat je dat standbeeld lekker staan, zodat mensen erover kunnen nadenken, hoe fout die man wel niet zat. Maar dan wel bij de juiste personen, met de juiste verhalen erover.

Niet zomaar een ouwe held op een sokkel, die je beklad en die er niet eens iets mee te maken had. Oh ja, de VOC heeft vast veel verschrikkelijks op hun kerfstok gehad. Dat geloof ik zeker, maar ze hebben ook enorm veel gebracht. En bovendien, het IS verdorie gebeurd. Je kan ze niet meer berechten en je kan ze niet meer in de bak gooien. Bovendien, of je het nou wel of niet leuk vindt, zo was toen de moraliteit van de volkeren. Niet goed te praten hoor, maar het was in die tijdsgeest wel normaal. Dus ga er dan over in gesprek, hoe het nu niet meer moet in elk geval. Maar door die boosheid, die woede en daarin te handelen, dat werkt gewoon niet. Daarmee jaag je de mensen het harnas in!

Ik zie dat mijn blog weer eens te lang gaat worden, daarom zal ik morgen nog even verder gaan over het racisme en ook wat er in de boeken over te vinden is. Want in de Rulof boeken, wordt ons ook veel geleerd over hoe we het allemaal zelf zijn! Als iedereen zou weten hoe het echt zit, dan zou er niemand meer lelijk doen tegen elkaar! Oh wat zou dat al een mooie wereld zijn. Helaas zal het nog even duren voor het zover is, maar komen gaat die tijd wel. Of ik het mee zal maken? Ik mag het alleen maar hopen van wel! En anders zie ik het van boven. Op die ene foto, zie je dat een demonstrerend meisje wordt geïntimideerd omdat ze demonstreert voor ‘black lives matter’ maar ze kijkt niet weg. Zo’n foto kan me raken door te zien hoever we nog weg zijn van hoe het hoort. En oh ja, het moet niet zijn ‘black lives matter’! Nee! Het moet zijn all lives matter!

"We weten niet wat we moeten doen met dit korte leven, en toch verlangen we naar een ander leven dat eeuwig is.

Origineel:
Nous ne savons pas quoi faire de cette courte vie, et pourtant nous en désirons une autre qui soit éternelle.
Bron: toegeschreven"

Anatole France - Frans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1921) 1844-1924

Zoiets raars weer meegemaakt vrijdagavond! Echt hoor, af en toe snap ik er zelf helemaal niks van. Zoals toen ik die natte theedoek en handdoek vond. En dat is trouwens vorige week weer gebeurd. En het is voor mij in elk geval niet te achterhalen, hoe dat in hemelsnaam kan! En zo zijn er wel meer dingen die zo af en toe gebeuren. Maar ja, wat moet je er verder mee? Gewoon maar weer loslaten, anders breek je je hoofd er steeds over. En dat moet je niet willen natuurlijk.

Stage was op donderdag heerlijk en op vrijdag vreselijk vermoeiend. Het was ook warm en we werden plat gebeld door mensen, die rekeningen en aanmaningen hadden gekregen. En dat was zo fijn, not! Er moet ergens bij degene die dit bijhoudt en administratief regelt, iets gigantisch zijn mis gegaan. Er klopte echt niets van, bij de mensen die aan de balie kwamen en die we probeerden te helpen. Gelukkig hield het op een gegeven moment op, want wij werden er gek van. Zoiets tekent je dag.

Ook de mensen aan de telefoon, die enorm tegen je uitvallen. Kijk, ik begrijp ze wel, ze zijn boos en ik ben de eerste die ze aan de lijn krijgen en ik krijg zo alle shit over me heen. Ik heb veel ervaring in het geruststellen van dit soort mensen en ze weer met een goed gevoel op te laten hangen en dat lukt me dan ook steeds weer. Als ze beginnen dan willen ze me verrot schelden en voortaan naar een andere apotheek en als ze ophangen, ben ik hun beste vriendin. En dat is alleen maar goed. Alleen leuk is anders. Ik denk dat daarom alleen al Fazilet en ik zo doodmoe waren maar Ineke leek nergens last van te hebben. Later zei ze, dat dit maar schijn was. Goed gespeeld dan!

Donderdagochtend ging de telefoon toen ik aan het werk was. Ik word meestal nooit gebeld, en ik keek en zag dat er een privé nummer belde. Ik wilde het net wegdrukken, toen ik opeens besefte dat het de 11^e was, en dat het Woonstad moest zijn. Ik rende naar het keukentje en ik nam op. Het was een heel gesprek, over wat mijn wensen waren. Nou kijk, óf een 55+ woning, alles gelijkvloers met een groot balkon. Of ik wil een benedenhuis met tuin. Dat waren wensen die ze in elk geval door kon geven. Ook of ik voorkeur had voor een wijk en ik zei automatisch Overschie. Maar ja, later besefte ik me pas, dat ik daar helemaal juist niet wil wonen meer. Ik heb niets meer daar.

Dat moet ik dus nog even recht gaan zetten maar dat komt wel goed. Ze helpen je trouwens alleen als je in Rotterdam blijft. Anders zoek je het zelf maar uit. Dus Schiedam, Vlaardingen, of verder, daar doen ze niks voor je. Al krijg je straks, zodra het ingaat, wel een urgentie status en ga je overal voor. Ze zou mijn voorkeuren doorgeven aan de wijkmeester van Overschie. Ik vroeg hoe snel dat dan kon gaan allemaal. Nou, door Corona, is het allemaal wat op de langere baan geschoven, maar toch, als er iets vrij zou komen opeens wat aan mijn wensen voldeed, kon het ook snel gaan. Op elk moment krijg ik wel de vergoeding natuurlijk. Dat vroeg ik gelijk even snel, want anders kan ik niet eens verhuizen.

Ik vertelde haar ook dat ik in een opleiding zit en ik december mijn diploma én een baan probeerde te hebben. Dat eerder verhuizen voor mij een grote ramp zou betekenen, omdat komende tijd voor mij alleen maar vol zit met leren en examens. Ze begreep dat wel, en ze zou dan wachten met alles door te geven, tot ik een seintje zou geven daarover. Ze moest ook nog een inkomensverklaring hebben van 2019. Oh, dat is dus weer niet gunstig, want vorig jaar, dan tellen ze die transitie-vergoeding mee. Ja, dat rekenen zij anders dan de belasting zei ze, zij rekenen dat als kapitaal. Nou sorry, maar dat is het ook niet, want ik heb er al 1,5 jaar van moeten leven en ik kan het net rekken tot en met december en dan is het gewoon op! Ik heb gewoon een laag inkomen, een ww uitkering.

En dan willen ze me straks in een huis hebben, dat ik me gewoon niet kan veroorloven. Want ik wil ook niet meer 5 dagen gaan werken. Dat lukt me gewoon nog niet en zeker niet als ik alle dagen dan 9 uur op mijn ouwe voetjes moet staan, zoals nu. Dan moest ik er ook maar een verklaring of bewijs van het UWV bij doen dan. Kijk, dat voelt in elk geval prettiger. Dat ze wel een reëel beeld hebben over mij. Ze zou me nog een mail sturen hierover, dan had ik ook direct haar eigen mailadres. Alleen heb ik ondertussen nog niets binnen. Maandag maar weer even bellen en verder even kijken wat ik allemaal kan regelen met de rest.

In elk geval hoef ik me voorlopig even niet druk te maken. Hoop ik toch maar. Toen ze zei dat het heel snel kon gaan en ik voor de herfst al verhuisd kon zijn, schrok ik me bijna een ongeluk! Oh ik zou totaal gek worden nu! Gelukkig hoeft dat niet, ik ben al gek genoeg van mezelf hoor, geloof me maar op mijn woord! Even wat rust en de wetenschap, dat ik straks kan verhuizen en verhuizers kan inhuren. Dat is nodig omdat ik geen hulp heb verder. Hopelijk zijn die niet al te duur en kan ik nog iets gebruiken om iets op de vloer te leggen. Er is me ook hulp aangeboden en misschien moet ik daar anders maar gebruik van maken. Dat zie ik tegen die tijd nog wel maar ik ben er door ontroerd dat er nog zulke mensen zijn.

In elk geval, de donderdag was heel fijn met werken en de vrijdag was ik echt totaal uitgeput in de middag. Wat ik al zei, misschien door de luchtdruk die zowat echt voelbaar was, in combinatie met de nare telefoontjes? Ik weet het niet hoor. Toen ik thuis kwam heb ik niet eens iets gegeten, ja later wat cornflakes, want ik had ook weer enorm maagpijn gehad in de apotheek. Dus voorzichtig aan maar weer. Gelukkig ga ik maandag weer beginnen met de shakes. Ik wil er veel kilo’s af voor de diploma uitreiking. Ik heb nu echt alles geprobeerd en het werkt allemaal niet. Maar goed, dat is weer een ander verhaal.

Opeens werd het vrijdagavond dus aardedonker,  terwijl het normaal nog licht is op dat tijdstip. Ja hoor, het beloofde noodweer brak uit! Het onweren viel wel mee, maar het kwam echt met bakken naar beneden. Er is hier in Rotterdam zelfs een dode door gevallen, dus het was geen kattenpis hoor! Opeens hoorde ik naast mijn bank, waar ik zat, bij de staande schemerlamp, harde druppels vallen. WTF??? Lekkage? Ik vloog op, de katten schrokken zich rot! Ja, er liggen daar ook verlengsnoeren op de vloer, niet handig als daar water inloopt. Ik heb die stoppen van de buurvrouw ook nooit terug gehad, dus ook zo fijn.

Toen ik het kastje opzij had, zag ik dat de voet van de lamp allemaal natte spetters had maar ook was het druppelen opeens gestopt. Ik kon ook met de beste wil van de wereld niet zien, waar het vandaan was gekomen! Nou ja, het moet niet gekker worden hier! Hoe kan dit nou weer. Want ondertussen stroomde het buiten nog steeds en het leek alsof er een tuinslang op mijn raam was gericht, zo hard regende het nog steeds. Het heeft dus, op die paar spontane spetters na, waardoor echt de voet van mijn lamp nat was, niet meer gelekt en er was geen natte plek te zien, nergens! Kan iemand me dit uitleggen? Nee? Dacht ik al, welkom in mijn leven!

"We verlangen allemaal naar liefde: het is de eerste behoefte van onze natuur, de luidste kreet van ons hart.

Origineel:
We all go about longing for love: it is the first need of our natures, the loudest cry of our hearts. "

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik kwam van de week een stukje tekst tegen, bij één van mijn FB vrienden, en ik lag totaal dubbel. Niet alleen omdat het stukje erg grappig was, maar ook omdat ik nog geen dag eerder praktisch hetzelfde zat te wauwelen tegen mezelf. Ja, ik praat tegen de katten maar daar heb ik geen intelligente gesprekken mee. Gelukkig mail ik redelijk vaak en heb ik wel intelligente gesprekken met John. Voor de rest ben ik toch vaak op mezelf aangewezen. Ik ben al blij toe dat we, voor zover ik weet, geen Big brother huizen hebben met camera’s en microfoontjes overal. Ik zou zo mee moeten naar Delta, aanloop 6. Zo grapten we vroeger altijd in het vervoer want bij het psychiatrisch ziekenhuis Delta, bij iedereen in Rotterdam wel bekend, heb je ik weet niet hoeveel ingangen. Een nachtmerrie voor taxichauffeurs en ziekenvervoer.

Dus ja, ik zat dat zo bij mezelf een beetje te bespreken. Ik ben nogal eigenwijs, ik kan zo in discussie raken met mij hoor. Maar hier was ik het toch over eens, die regeltjes voor de zogeheten nieuwe samenleving zijn niet alleen raar. Er klopt ook geen zak van! Ik had zelf al aardig wat scenario’s bedacht, toen ik over het verhaaltje struikelde, waar al mijn eigen overpeinzingen zomaar op een rijtje stonden. En toen dacht ik, daar ga ik niet moeilijk over doen, kopiëren en plakken maar! Ik had het zelf gewoon niet beter kunnen zeggen namelijk! Want ik las het volgende:

Je gaat naar de kapper en je kapper heet Bjørn. Bjørn zit heerlijk twee uur aan je haar te frummelen, staat tegen je aan. Jullie lachen en praten en noch Bjørn noch jij dragen een mondkapje of handschoenen. Bjørn masseert je hoofdhuid nog even bij het wassen en fohnt het lekker in model. Heel blij stap je naar buiten. Dan zit je iets later op een terrasje met Piet. Piet en jij latten. Maar je mag gewoon - met z'n tweeën maximaal - dicht op elkaar zitten. Dan komt Bjørn opeens aanlopen. Jullie kennen elkaar goed dus je wilt hem een drankje aanbieden. Echter, Bjørn moet op 1,5 meter afstand blijven zitten opeens, anders dikke vette boete als er een BOA langs zou lopen. Piet staat op en gaat alvast naar huis. Nu mag Bjørn weer naast je zitten en aan je haar zitten. Je kind komt eraan en ook zij is klant bij Bjørn. Nu moet je dochter echter op 1,5 m gaan zitten, want anders boete als de BOA nog steeds rond de terrassen hangt.

Pas wanneer Bjørn weer opstapt, mag je kind naast je zitten. Je vraagt de bediening om even een foto van jullie samen te maken met je telefoon. Dat mag helaas niet, hij mag je telefoon niet aanraken, zegt hij, terwijl hij je je glas overhandigt. Je neemt een slok en knikt. Dan besluit je naar de film te gaan. Daar zit Bjørn. Je ploft naast hem, maar dat mag niet. Je ziet een trailer van een film en Bjørn draait zich en roept door de zaal: zullen we daar samen heen gaan? De volgende avond heb je samen kaartjes besteld en voila, Bjørn en jij mogen opeens naast elkaar zitten.

Maar daar is Piet! Die wilde de film last minute toch ook wel zien. Hij wil aan de andere kant naast je zitten. Dat mag niet. Hij mag wel naast je slapen, maar omdat je al met Bjørn zit, nu niet naast je zitten. Bjørn wil na afloop naar huis, maar de fiets is gestolen. Je besluit hem met je auto naar huis te brengen. Piet wil ook meerijden. Dat wordt een probleem. Jullie zijn geen huishouden, dus feitelijk mag hij niet eens in je auto zitten en Piet ook niet. Je overweegt nog even of je ze in de kofferbak zult gooien, maar besluit ze toch te vervoeren. Bjørn kan namelijk de bus niet nemen, want heeft geen mondkapje bij zich.

Jullie rijden een oud dametje aan. Nellie valt en je stopt (uiteraard). Bjørn springt uit de auto maar dan bedenken jullie je dat Nellie niet tot jullie huishouden hoort. Eh. This just opens up a whole new can of worms! Nou ja, ze staat gelukkig zelf op. Jullie zwaaien Nellie opgelucht uit. De volgende dag zit Nellie bij Bjørn voor een watergolfje. En Piet en jij boeken daarna een tripje naar Italië. In de trein naar Schiphol komen jullie Bjørn tegen. Maar bij elkaar zitten mag niet. Gelukkig zitten jullie wel in hetzelfde vliegtuig. Gewoon naast elkaar! In de bussen en treinen mag het niet natuurlijk, maar in een vliegtuig wel. Ja, want daar hebben ze hele goede ventilatie. Al moet je wel uitkijken dat er niemand over je heen niest natuurlijk.

Ach ik kan er nog veel langer over doorgaan maar daar verander je het niet mee. Het is ontzettend zielig allemaal, voor de ouderen, voor de gehandicapten. En geloof me, er zijn nog veel meer ‘onzichtbare’ groepen, die je niet hoort en dus ook niets van weet. De sekswerkers komen in opstand, of is het bij hen een ‘opstandje’? Nou ja, slecht grapje! En ik lag in een deuk toen ik gisteren zag, dat ze in een of andere seksboerderij, nu tientallen poppen hebben aangeschaft. Van die levensechte. Mannen kunnen hun voorkeur doorbellen, zelfs het soort kleding, kleur ogen, haar en slank of mollig, grote of kleine borsten. Je kon het zo gek niet noemen.

Nou heb ik erover zitten denken om ze te bellen, gewoon om te vragen wat dat kost. Want ik ben dan weer zo praktisch, dat ik dan zit te bedenken dat als daar mannen intrappen, ze wel heel erg dom zijn. Die poppen, dat ben ik op gaan zoeken, kosten zo tussen de 700 en zo ongeveer 2000 euro. Dus eigenlijk kan je zo al rekenen, als dat je bevalt, dan heb je zo’n pop er zo uit. Bovendien heb je er dan alleen zelf gebruik van gemaakt. Dat zeiden ze nog op tv, ja makkelijk schoon te maken, de vagina is uitneembaar. Dan schiet ik spontaan in de lach hoor. Het idee alleen al, dat ze hem niet echt goed hebben schoongemaakt. Oh jasses!

Nou ja, in elk geval, ik vermaak me wel met zulk nieuws. Kermisklanten kwamen ook in het nieuws, die willen ook weer aan de slag. Ik kan me heel goed voorstellen, dat ze niet snappen waarom de Efteling of Six Flags wel open mogen, maar zij niet. En dan de horeca, die na nog geen week open al af willen van het verantwoordelijk zijn voor de 1,5 meter van de klanten. Iets wat ik ook super logisch vind! Als ik om iemands nek ga hangen op een terras, dan krijgt de cafébaas de bon?

Sorry hoor, dat kan toch allemaal niet. Maar ja, zoals ik de afgelopen maanden al doorkom, ik bemoei me er niet mee. Het kwam meer door de lol die ik in mijn uppie heb om al het gedoe en toen kwam de rest vanzelf eruit. Maar ik kijk ernaar, ik verwonder me erover, ik haal mijn schouders erover op en ik ga gewoon door met mijn leven. Iedereen zoekt het maar lekker zelf uit, want echt iets betekenen kan je toch niet. Net zoals met alles altijd, je moet er even doorheen en dan is het straks vanzelf weer over. Let maar op.