"Bedelaars zijn niet jaloers op miljonairs, maar wel natuurlijk op andere bedelaars die succesvoller zijn dan zijzelf.

Origineel:
Beggars do not envy millionaires, though of course they will envy other beggars who are more successful.
Bron: The conquest of happiness (1930). Voor de volledige tekst zie: russell-j.com"

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970

Even wat anders dan katten, want dat ‘nieuwe normaal’, dat is toch zeker niet normaal meer? Toch wel een beetje over de katten, want ook zij hebben nu een nieuw normaal waar ze het mee zullen moeten doen. Maar voor ons is het toch wat anders. Ook al bemoei ik me er niet mee, en gaan ze hun gang maar, wil niet zeggen dat ik doof, stom en blind ben natuurlijk. Dat nieuwe normaal van ons is een beetje raar, zacht gezegd. Wat ik er totaal niet aan begrijp, is het extreem tegenstrijdige van alles. Ik bedenk zelf al direct dingen die totaal tegen elkaar in gaan, en online kom je nog veel meer tegen. Al is luisteren naar wat wel en niet mag, al bijna als kijken naar een sitcom.

Ik kwam het volgende tegen, net als vorige keer, onder andere; Als je een vriend of vriendin tegenkomt mag je die niet knuffelen, maar als je sekswerker bent mag je er wél mee naar bed...Je mag je auto vol proppen met mensen, maar als je uitstapt moet je 1,5 meter aanhouden....We mogen niet zingen in de kerk, maar een kerkkoor op het podium mag wél. Mag je nog wel voor het zingen de kerk uit zo?
En ga je met vrienden uit eten? Met een “kuch-scherm” mag je lekker dicht bij elkaar....loop je daarna samen naar de auto? Dan wél 1,5 meterafstand...en in de auto mag je dan weer gezellig naast elkaar zitten, wel een mondkapje op dan maar oké.

Contactsporten mag gewoon, maar ná het sporten in de kantine en onder de douche wél 1,5 meter aanhouden. Die snap ik al helemaal niet. We mogen weer naar voetbalwedstrijden , maar bij een doelpunt moeten we “hoera” fluisteren!!! Denkt Rutte dat het een spelletje is???
Opzouten met al die pijlen, looproutes, muilkorven en al die stomme niet-kloppende regels van die 1,5 meter. En het laatste wat ik net tegen kwam, en heel typerend is ook; oma mag haar kleinkinderen niet knuffelen, en dan bedoel ik niet mezelf al klopt dat ook wel. Alleen mag opa wel naar de hoeren. Je gaat me toch niet vertellen dat het daar ook moet met de 1,5 meter regeling?

Nee, dat dacht ik ook al niet. Ik bedoel maar, er klopt niks van. Al ga ik me er niet druk om maken, het is meer dat ik het constateer. Ze bekijken het maar, er komen andere tijden en wij zitten in de aanloop. Ik kijk en observeer en verwonder me over alles. Alles ligt al vast, ik hoef daar de barricaden niet voor op. Ik bemoei me niet met dat soort dingen. Wil niet zeggen dat ik er niets van vind natuurlijk. Vandaar af en toe zo’n opsomming omdat het zo krom als een hoepel is. En bovendien, is het daardoor ook bijna hilarisch te noemen, als het niet zo triest zou zijn. Ik ben benieuwd naar wat er allemaal nog komen gaat. Net alsof ik in de bioscoop zit maar dan er middenin. Heel erg interessant! Oké, dat heb ik er weer uit.

Dan over het racisme, daar heb ik ook al dingen aan gewijd. Het nadeel is, als je dat als blanke Nederlandse zegt, loop je de kans uitgemaakt te worden voor racist. Ik ben alles behalve zowat. Daarom plaats ik ook direct het stuk tekst, dat op de pagina stond van een oud collegaatje. De tekst is van een Turkse man uit Rotterdam: In dit kleine Nederlandje ...Worden net als in de rest van de wereld, naast mensen met een ander kleurtje, ook kleine mensen, hele grote mensen, dikke mensen, schele mensen, stotterende mensen, manke mensen, al oudere mensen, verlegen mensen, ADHD en ADD mensen, andere sexuele-geaardheid mensen, minder slimme mensen, juist hele slimme mensen of gewoon omdat je bent zoals je bent, dikwijls anders aangekeken.... En toch probeert iedereen er in dit landje het beste van te maken.

In dit kleine kikkerlandje; Is Aboutaleb burgemeester van Rotterdam en Marcouch van Arnhem. Wonen er in Amsterdam meer dan 180 nationaliteiten. Won Humberto Tan ooit de Televizierring en het Perfecte Plaatje. Is Spong een beroemde advocaat. En maken Braboneger, Theo Maassen of Najib heel Nederland aan het lachen. In dit piepkleine landje; Is Khadija Arib voorzitter van de Tweede Kamer. Ali B het populairste gezicht van The Voice of Holland. Zijn Depay, Dumfries en Wijnaldum topspelers in Oranje. Was Gullit de aanvoerder van het succesvolste Oranje ever. En Sanders troetelbeer bij de Leeuwinnen. Martina een sprintende bigsmile import-Antilliaan. En Ozcan Akyol een topcolumnist in het AD.

In dit Nederlandje; Zijn politieagenten op straat wit, bruin , geel of zwart. Hebben leraren hippe baarden, kale koppen of dragen hoofddoeken. Is de slager en groenteboer Nederlands, Turks. Antilliaans, of Marokkaans. Heet de friettenteigenaar Corry, Hassan of ChengX. Heet personeel in de kroeg of restaurant Willem of Nasrin. Worden we in de sportschool gecoacht door Admir of Ronnie. Worden muren gladgestreken door Wladimir of Jeroen. Eten we couscous bij Mo, shoarma bij Ali en rookworst bij de HEMA. Leren we Ethiopiers uit het AZC fietsen en laten zij ons bij de Zevenheuvelenloop weer zien hoe je echt hard moet rennen. Wordt Braziliaans carnaval of met de buren het Suikerfeest meegevierd en is er ruimte voor de gay pride parade.

In dit mooie Nederland: Kan iedereen bereiken wat ie wil, worden mensen leiders en profs of wat dan ook om hun capaciteiten. Wordt geklapt en gejuicht voor mensen ongeacht de hoeveelheid pigment. Eten we waar we zin in hebben ongeacht de kleur van het snuutje dat boven de pannen hangt. Volgens mij hebben we het in Nederland over het algemeen best leuk met elkaar. Laten we dat dan ook zo houden. Ik dacht, ik meld het ff.. En dat is geen racisme maar realisme!

Zo dan, die zit! Toch? Ik sta daar helemaal achter, en ik ben trots op deze mede-Rotterdammer, dat hij het zo mooi gezegd heeft. Helaas ken ik niet zijn naam. Kijk, ik zeg dat zelf ook altijd, het is geen kwestie van nationaliteit, maar van mentaliteit, hoe mensen zijn. Dat heeft nergens mee te maken, niet met religie of land van afkomst, helemaal nergens mee. Ja, wel met 1 ding, wat is je afstemming, hoe ‘ver’ ben je al op je pad. Ben je nog afgestemd op het kwade, dan ben je gewoon een naar mens voor de buitenwereld.

Soms lijk je zelfs lief, leuk en aardig maar ben je een seriemoordenaar, zoals bijvoorbeeld een Ted Bundy. Het is echt alleen dat, waar het mee te maken heeft. En aangezien je bij elk leven op een hogere trilling komt, wat wil zeggen, meer gevoel, dus meer liefde, dus meer licht, al is het een speldenknopje in een zee van zwart, uiteindelijk kom je allemaal hoger en hoger. En uiteindelijk is al het kwaad dan weg. Maar zover zijn we nog lang niet. Maar ik ben trots op Nederland en zoals het er hier aan toe gaat. Heel veel landen zijn zover nog niet. En in elk volk zit kaf tussen het koren, die het verpesten voor het grootste deel dat totaal niet zo is. Mentaliteit, afstemming, daar zit hem dus de kneep, niet of je Ahmed heet of Piet. Ja, oké, bij Lucifer krijg je wel een bepaald idee natuurlijk.

Over Sunshine, die ging het balkon op en is de enige, samen met Aurora dan, die zo rond durft te gaan, over de richels van het raam en weer terug. En ik moet zeggen, Aurora heeft dat al jaren niet meer gedaan. Toen het balkon net zo was gemaakt, ging ook zij kijken of er ergens een gaatje kon vinden. En weet je die vond ze nog ook en dat heb ik toen, met gevaar voor eigen leven, dicht gemaakt. Zo plekje waarvan je denkt, dat vinden ze toch niet en zo ja, dan kunnen ze daar niet door. Daarom durfde ik hem nu zo vrij rond te laten klimmen. Hij kon geen kant op.

Het plekje op zijn poot is al bijna weg. Het is 3 x ingesmeerd met vaseline en het is niet meer rood of onrustig maar aan het overgaan. Ja oké, calendula of camillecrème zou beter zijn geweest, maar die had ik niet in huis, vaseline wel. En je roeit met de riemen die je hebt. En voila, het werkt. Dus ik vind het helemaal goed zo. Ik ben er wel blij om. Af en toe was hij zich nog fanatiek, maar meestal als het ‘spannend’ is met 1 van de anderen. Verder is het normaal was gedrag. Dan deed hij dat toch uit een soort van onzekerheid of zo. Nou ja, hij is dan ook al een stuk meer ‘thuis’, alleen blijft het een vrijbuiter. Hij zal altijd kijken of hij iets kan uithalen, zo was hij als klein kitten en zo is hij nu nog steeds. Aan mij om hem ten alle tijden een stap voor te zijn en te zorgen dat hij zich binnen veilig voelt en kan vermaken. Je wilt als moeder altijd maar 1 ding, dat je kind gelukkig is. Dat geldt ook voor mijn katten, Ik noem ze niet voor niets 'cits' wat een mix is van KIDS en CATS. Ik ben dan ook wel een beetje hun moeder, als is het dan niet biologisch en heb ik minder haar... Gelukkig... 

"Als we om advies vragen, zijn we meestal op zoek naar een medeplichtige.

Origineel:
When we ask for advice, we are usually looking for an accomplice."

Saul Bellow - Amerikaans schrijver en Nobelprijswinnaar literatuur (1976) 1915-2005

Het ging in de vroege ochtend nog zo goed, vorige vrijdag, na de nachtelijke confrontatie. Maar dat duurde niet lang. Alhoewel hij eerst zich even uit heeft geleefde. Man, wat is hij gek op die box met speelgoed. Hij is er bijna niet weg te slaan, of hij gaat naar de 2 laatste speeltjes, waar Skylar ook zo gek op is. Hij heeft lopen voetballen met tennisballen die erin zaten. Hij heeft volgens mij elk kattengras kussentje gehad en elk speeltje gegooid. Hij heeft mij gestalkt toen ik aan het vegen was. Ik durf nog even niet te stofzuigen, al is dat erg nodig. Maar normaal vluchten ze naar balkon of boven en ik weet niet wat hij dan doet. En door het stofzuigen hoor ik dan niks. Dus tja, dan maar even met de nep swiffer, die net zo goed swiffert als de echte. Hele kuddes haar heb ik van de vloer gehaald. Zaterdag de boel goed doen, als het geen 30 graden meer is en het lekker regent of zo.

Hij werd met een mengeling van verbazing en bewondering bekeken door Rainbow, toen hij zo bezig was. Die kan er nog wel wat van leren, hoe je moet spelen. Helaas komt Skylar niet uit zijn verkozen isolement. Die ligt alleen maar van binnen te jammeren over dat die vreemdeling met zijn speeltjes speelt. Hij kan het niet aan om het te zien, denk ik dan maar. Sunshine is altijd al enorm actief geweest. Hij nam Moonlight dan ook altijd op sleeptouw en niet andersom. Dus als hij het initiatief niet nam, dan gebeurde er niks. Dat viel ook wel weg in het begin toen hij weg ging. Toen is Moonlight obsessief geworden met die hengels. Dit is eraf gegaan toen de twee jongsten heel fel mee gingen spelen. Toen ging voor Moonlight de lol er snel af.

Later vond hij een nieuwe obsessie, die hij nog steeds heeft. Borstelen. Als ik dit woord uitspreek, dan vliegt hij naar de tafel en haalt zelf zijn borstel van het plankje. Die mag ik dan pakken en hem mee borstelen. Zeg ik het woord niet, dan doet hij het zelf toch wel. Maar dan alleen wanneer hij er opeens aan denkt. Meestal zodra ik op de bank ga zitten, zo van, “oh ja, zitten? Dan borstelen!” Wat ik dan ook braaf doe natuurlijk. Heel langzaam, ging hier het spelen eraf. Voor Skylar erg lastig, want die zit juist vol energie en wil graag spelen. En normaal deed ik dat ook veel met ze, alleen nu heb ik gigantisch tijdgebrek. Best zielig eigenlijk en zou ik tijd moeten maken. Maar ik ben ook maar mens hoor.

Als ik kijk naar hoe ze spelen, zouden Sunshine en Skylar de beste maatjes horen te zijn. Die zouden zich gigantisch met elkaar kunnen amuseren en volop kunnen spelen samen. Wat niet is, kan nog komen, denk ik dan maar. Aurora is best een beetje nasty lady. Ze gaat precies in de weg liggen waar ze weet dat hij er toch langs zal moeten een keer. Zo is ze wel. Ze naait de boel wel meer op, iets wat ik niet zo leuk vind maar ja, zo is ze nou eenmaal. En ik hou toch wel van haar, het is een aparte maar ik ben gek op haar. Ik ben er een paar keer heen gelopen en dat weet ze donders goed, dat ik haar door heb en staat ze op en gaat ergens anders heen. Ik kan toch echt niet de hele dag politieagentje spelen, daarom kwam er toch even een confrontatie. Rot meid is het toch.

Omdat ik er iets van zei en haar van die plek wilde hebben, ze deed even arrogant ook tegen mij, deed ik mijn voet richting haar kont. Nooit om haar te schoppen hoor, niet eens om aan te raken, gewoon om op te laten schuiven. Zo doe ik dat ook als ik er langs moet bijvoorbeeld. Maar ze schrokken er allebei van en vlogen elk met een bloedgang een kant op. Hij naar boven en zij de kamer in. Ik heb echt mazzel dat ik zo’n sterk hart heb hoor! Het zat regelmatig tussen mijn oren toen hij nog thuis woonde en nu hij weer thuis is, is dat ook weer zo. Ik ga hem even troosten, dan mauwt hij heel boos tegen mij, even zijn ei kwijt, zo lijkt het toch. Eenmaal beneden mopper ik tegen haar.

Het is gewoon echt zo, hij doet ze niks. Hij valt niet aan, hij zoekt het niet op. Buiten die ene keer tegen Moonlight dan, maar die liep denk ik té dichtbij langs. Verder zie ik hem praktisch zichzelf een soort van opzij zetten. Hij houdt zich gewoon gedeisd. Alsof hij weet hoe hij het moet doen om hier straks ook totaal op zijn gemak te kunnen zijn. Trouwens, iets wat Aurora nou ook niet echt heeft, die altijd wordt gepest door Skylar. Ja, ander verhaal. Hij wil gewoon rondlopen waar hij wil en spelen met wat hij wil.

Lekker eten volop aanwezig en op gepaste tijden opgediend. Wat wil hij nog meer, buiten zich veilig voelen en lol maken. Alleen de rest vindt het maar niets en laten hem dat merken. En dat is jammer, want zouden ze dat niet doen, zouden ze hem gewoon zijn gang laten gaan, zonder gek te doen of uit angst te chargeren, dan is er echt geen vuiltje aan de lucht. Helaas heeft hij dat wel door, maar zij nog even niet. Ook hier, wat niet is, zal nog komen. Al sal reg kom, met ’n bietjie geduld, Zuid Afrikaans klinkt zo lekker.

Hij brengt wel erg veel leven in de tent, en dat zijn de luiaards hier niet gewend. Het is echt jammer dat Skylar zo bang is, want dit zou de tijd van zijn leven kunnen worden. Eindelijk een kat die aan hem gewaagd is! Hopelijk komt dit er ooit nog van, zonder dat ze dan met zijn tweetjes mijn huis afbreken! Ik moet gewoon echt een huisje met een tuin! Klaar! Iets anders zit er niet op voor de cits. En dan met genoeg geld over om die tuin totaal katveilig te maken, twee kanten op. Ze kunnen er niet in, en ze kunnen er niet uit. Maar wel met genoeg ruimte om te doen en laten wat ze leuk vinden. Ik kan bijna niet wachten tot het zover is.

Maar eerst graag de vrede hier, de kilo’s er bij mij af, ook iets waar ik nu aan werk. Dan diploma en baan en dan verhuizen naar mijn droomhuisje. Dat gaat gebeuren en dat gaat zo worden als ik het in mijn hoofd heb en waarschijnlijk zal het nog mooier zijn dan ik me nu kan voorstellen. Als je me niet gelooft, dan moet je er maar eens over nadenken, dat ik al die jaren heb lopen roepen dat ik WIST dat Sunshine weer thuis zou komen. Ik heb er bewijzen genoeg van, op de site. Bij elk nieuw jaar dat verscheen, vroeg ik me af, zal dit het jaar zijn dat hij weer terug komt? Daar ben ik altijd in blijven geloven, en je ziet het, dat werpt toch echt zijn vruchten af.

Zo geloof ik ook, of eigenlijk is het net als met de leer van de Meesters, die in de boeken staat van Jozef Rulof, ik geloof niet, ik WEET. Ik weet dat het zo zal gaan. Ik wil altijd alles direct, zoals dat ze het allemaal met elkaar kunnen vinden en ben dan teleurgesteld als dat niet zo is. En dan ga ik me direct weer zorgen maken. Wordt Sunshine zo niet dood ongelukkig, of de anderen? Doe ik die nu niet tekort? En opeens dacht ik gisteren, weet je wat, ze doen het er maar mee. Het leven is nou eenmaal zo. Het zijn niet de trauma’s in je leven, en ik heb er al zo ontelbaar veel gehad, maar het is wel hoe je ermee omgaat dat laat zien wie en wat je bent. Het is hoe je verder gaat, juist ondanks die trauma’s.

Want als je er goed over nadenkt, als je instort, als het niet meer gaat, als je stuk gaat, dan is dat de weg naar verandering. Zonder het stuk gaan, zonder het instorten, zou alles bij hetzelfde blijven. Misschien wel lekker rustig en veilig maar je leert er zo weinig van. Je hebt de drama’s en de trauma’s nodig. En als je doorbijt en er doorheen komt, dan zie je pas wat een zegening ze eigenlijk zijn! En als ik dan naar mijn eigen leven kijk, dan kan ik oprecht zeggen; ‘hemeltjelief, wat ben ik een ontzettend gezegend mens en wat heb ik bewezen dat ik sta voor wat ik denk en wat ik voel en dat ik altijd en overal weer uit kom. Want ik, ik ben een vechter en een overlever, ik kom er wel! Altijd!’ Nu die cits nog…

"Als schrijver ben ik meer geïnteresseerd in wat mensen zelf vertellen dan in wat er feitelijk is gebeurd.

Origineel:
As a writer, I'm more interested in what people tell themselves happened rather than what actually happened."

Kazuo Ishiguro - Japans-Engels auteur en Nobelprijswinnaar Literatuur (2017) 1954-