21. jul, 2020

Een beetje dromen over de toekomst, moet kunnen...

Wat zijn mensen toch rare wezens. Gisteren, dinsdag de 14e had ik een onverwachte ‘vrije’ dag. Een aantal van de opleiding, Silvia, Zippora, José en ik, hoefden geen gesprek met de docente. Onze resultaten zijn te goed en het was voor haar verder niet nodig om dingen met ons te bespreken. Alleen had ze ons een open vragen toets van 64 vragen gegeven en tussen 9 en 10 uur hebben we die besproken. Tenminste, ik had hem samen met José gemaakt, en wij hadden een paar vraagjes over sommige vragen. Om 10 uur begonnen de gesprekken en waren wij dus klaar. Lekker hoor. Ik was van plan geweest om te gaan leren maar ik heb lekker in huis lopen keutelen. Als voorproefje voor mijn vakantie. Alleen wil ik dan ook elke dag een uur gaan lopen.

Dat heb ik gisteren niet gedaan. Maar ja, ik was dan ook wel om 4 uur al op en dan stort je in de middag toch echt even in hoor. Ik ben een dutje gaan doen, die een paar uur langer duurde dan ik had gepland. Om half zes werd ik wakker. Dan maar eten maken voor de cits en voor mezelf. Sunshine kwam me net halen. Die heeft zijn interne wekker al gezet hoor. Alleen in de ochtenden gaat die iets te vroeg af. Het bleef in elk geval rustig, naar die schietpartijen in mijn huis. Ik zorg er dan ook voor dat ik altijd ‘gewapend’ ben. En dat lijken ze te weten. Gisteravond laat nog, lag Skylar weer te hard te spelen met Rainbow in de grote krabpaalmand.

Rainbow gaat dan blazen, maar dat is voor Skylar nooit een teken, oh ik moet iets dimmen. Nee, Sky gaat dan altijd lekker door. En nu ben ik echt een scherpschutter aan het worden. Beter nog zelfs, want ik kan ook ‘spelen’ met het water. Hard knijpen is hard en/of ver schieten. Een flauw kneepje en je schiet met een bochtje. En zo mikte ik huppa, zo in ene keer boven op Sky, die toch achter een randje lag. Die vloog omhoog en heeft zich als een dolle zitten wassen. Water?! Nat? Hij keek wel mijn kant op hoor, en ik zei rustig dat ik dat elke keer zou doen. Maakt me niet uit wie van de 5 gemeen doet, die krijgt de volle lading, of de lading met een bochtje. Kan ook.

Sunshine had de hele avond boven doorgebracht, samen met Moonlight. Aurora lag ook boven, maar dan apart in het zijkamertje. Met snoepietijd kwam Sunshine wel snel naar beneden, toen ik riep. Moonlight duurde zelfs nog even maar hij kwam toch. Na snoepietijd, was ik al bang dat de ellende weer zou gaan beginnen. Want dan wordt Sun een beetje ongedurig. Die verveelt zich te pletter, denk ik soms wel. Al heeft hij nu door, dat ze hier de tijd een beetje wegslapen, tussen het eten en spelen door. En hij begint dat ook te doen, al speelt soms die rebel op. Hij liep dan ook weer even te mauwen en ging weer naar boven.

Ik was laat, rond elven begon ik naar bed te gaan en vlak ervoor kwam Sunshine weer beneden. Oh jeetje, zie je wel, die is nu klaar wakker en gaat natuurlijk de boel terroriseren. Ik heb nog even wat speeltjes aangezet. Bijna aanvaring met Skylar tot het gevolg hebbende, riep ik alleen maar dat ik indien nodig zou gaan schieten. Echt, je zou zweren dat ze me letterlijk verstaan. Crisis afgewend. Ik ging naar boven en Sun liep me, zoals gewoonlijk, weer bijna van de trap. Hij vloog het bed op; ‘knuffeltijd!’. Heerlijk is dat. Hij geniet daar echt van en ik geen centje minder. En ik verwachtte dat hij die nacht weer de terrorist uit zou gaan hangen. Ik deed alles uit en mijn gsm in de lader, en ik ging slapen.

Even werd ik gestoord door een mug die zoemde maar er opeens mee ophield. Zeker geen trek, dacht ik nog. Maar alle rode punten en jeukers op mijn lijf, bewijzen vandaag dat hij gewoon lekker aan het snacken was, geen tijd voor gezoem. Ik werd een paar keer half wakker en Sunshine lag lekker in het holletje van mijn benen. Af en toe kwam hij dan een kroel halen. Tegen zessen liet hij zich weer horen. Ook Moonlight mauwde een beetje, die lag in het mandje van de krabpaal. Oké, geen oorlog geweest vannacht dan? In elk geval niet zo, dat ik het kon horen. Sun vloog naar beneden, waar ik even later de rest ook goedemorgen wenste. Aurora was er niet, die lag zeker boven in de krabpaal. Dat had ik niet gezien, want ik had wel gekeken. Witte krabpaal, witte Aurora.

En nu, de ochtend is pas begonnen voor de meesten, ik ben al 3 uur op. Het is net negen uur geweest en alles is rustig. Zou mijn besluit van gisteren, klaar te zijn met alle kattengedragsregels en dat soort dingen, zo’n effect hebben??? Jeetje! Dat had ik nog niet geschreven geloof ik, even gecheckt nee, wel bij het plaatsen. Ik was het zo beu dan ook gisteren, elke keer gillende katten en ik in de diepe stress, dat ik uitriep dat ik de 3 V’s eiste! Vrede, Vreugde en Vriendschap. Die 1e V als 1e en de andere 2 maken me niet zo uit in welke volgorde. Ik ben nu gewapend ook, maar eigenlijk wil ik dit spontaan. Nou ja, maakt niet uit. Ik vind gewoon dat hij niet terug is om een nare sfeer in huis te creëren! Laat me dat dan ook maar eens merken. Ik pik altijd veel te veel en dan nog veel te lang ook. Heb ik dan niks geleerd?

Jawel, zeker wel. Daarom riep ik dit uit in pure frustratie eigenlijk, maar sinds die tijd, is het ontzettend rustig hier in huis. Gisteren, vannacht, en zelfs nu nog. Ik leg Sun ook dingen uit hoor. Dat hij uiteraard vindt dat hij de eerste rechten heeft, dat dit ook wel zo is. Maar ook dat hij dat wel een beetje verspeeld heeft, door 4 jaar weg te blijven. Dat hij nu toch echt zijn plaats moet delen, niet alleen met Moonlight, die nog steeds niet van de schok is bekomen, maar ook met de 3 anderen. En vooral Aurora moet hij met rust laten. Bij Rainbow en Sky is hij toch anders. En ik wil gewoon dat iedereen met liefde en respect behandeld wordt. Punt uit.

Ik eis dat voor mezelf nu op, daar ben ik ook nog niet zo lang achter, dat ik zelf ook belangrijk ben. Maar ik eis dat ook voor anderen in mijn omgeving, respect en liefde tonen. Zo moeilijk is dat niet en kan je dat niet, dan moet je afscheid nemen. Hij komt na 4 jaar terug en dat zal een reden hebben, mijn grote beloning ook voor al het afzien. En dat laat ik niet verpesten door al dat gedoe. En Sun moet maar gewoon een beetje geduld opbrengen. Nog heel eventjes die opleiding afmaken, een baan vinden. Dán kan er verhuisd worden en krijgen we een huis met een tuintje. En zodra dat allemaal geregeld is, en de tuin catproof is gemaakt, dan is er weer een beetje vrijheid wat het buitenleven betreft.

Als hij zich dan nog verveelt, dan mag pas klagen. Klagen bij mij, niet de anderen een pak slaag geven. Er zal heus nog wel eens een akkefietje zijn hier en daar. Maar ik ben voortaan natuurlijk gewapend, en dat zullen ze heus ook wel gaan onderkennen. Ik sleep de hele dag mijn pistooltje mee. Ik voel me net Bond, James Bond. I shoot to wet! Tja, minder spannend maar wel heel effectief, blijkbaar. Dit opeisen van hoe ik het wil, als dat zo snel en zo sterk werkt, dan weet ik er nog wel een paar. Maar die hou ik voor mezelf, ik wil niet de boel ‘zegenen’, zoals wij dat thuis altijd noemden. Misschien verklap ik ze nog een keer, als ze zijn uitgekomen. Voor nu ben ik in elk geval al erg blij met deze pais en vree in harig Casa El Catos Locos.

 

21. jul, 2020

Quote van de dag

"De mate van iemands emoties varieert omgekeerd evenredig met zijn kennis van de feiten.

Origineel:
The degree of one's emotions varies inversely with one's knowledge of the facts."

Bertrand Russell - Engels filosoof, wiskundige en Nobelprijswinnaar literatuur (1950) 1872-1970
20. jul, 2020

Mijn naam is Blond, Heel blond, dieet ook niet veel zeg...

Vandaag weeg ik nog steeds hetzelfde, het gaat weer eens langzaam maar dat ben ik wel gewend. Vorige week, de 13e, was er opeens weer 1 kilo bij. Om gek van te worden, zo erg is dat bij mij. Als je weet wat ik eet, dan schrik je hoor. Mijn broer schrok wel geloof ik, toen ik het vorige keer vertelde. Ik neem ’s morgens een shake, of een reep. Dan tussen de middag eet ik wat komkommer met dip van de Lidl. In de avond maak ik een salade met kip of tonijn. Sla, tomaat, paprika, komkommer, yoghurt dressing of een azijn/olie dressing en allemaal light ook. En dat is het zo’n beetje. Vorige week had ik alleen 1 x een croissantje gegeten, toen ik naar mijn broer reed. Als je daar nou een kilo van moet aankomen, dan weet ik het ook niet meer. De volgende dag was die er dan ook weer af, schiet mij maar lek.

Maar iedereen weet het wel, ik ben een doorzetter en het zal eraf gaan. In elk geval tot ik me er prettig bij voel. Want daar gaat het om. Niet wat iemand anders vindt, want dat boeit me ondertussen voor geen meter meer. Alleen voor mijn gezondheid is het beter, en ook voor alles eromheen is het fijner om niet zo zwaar te zijn. Ook met bewegen in alle aspecten is dat fijner. Dus daarom doe ik daar mijn best voor. In mijn familie worden de mensen dikker van de stress en ik mag wel zeggen dat ik daar behoorlijk last van heb gehad, de afgelopen maanden.

Nu is het voor mij de tijd om alles om te draaien. Ik begon al de week voor Sunshine, alsof ik het wist, er komt een grote verandering aan. En ik moet gewoon doorzetten, hoe lastig het ook wordt. Vandaar dat ik het hier elke maandag ga melden, als ik mezelf gewogen heb. Zo heb ik toch een beetje een soort van stok achter de deur. Dat had ik vorige week al een beetje verteld. Dat is mijn grote strijd de laatste jaren, dat gewicht. Ik ben nou eenmaal een emo eter en al die drama’s doen je dan geen goed. Maar ik heb me ook zo erg slecht gevoeld, dat het me allemaal niet meer interesseerde. Vooral in december en januari had ik het erg zwaar en zwaar is hier gelijk the keyword! Want dat word ik daar dan ook van.

Ik weet echt niet hoe lang ik hier op deze manier mee door kan gaan. Of ik moet toch weer eens proberen om echt 3 x per dag een shake te nemen, zonder iets en dat voor de 1e x gelijk 6 weken. Alleen vorige keer ging er toen ook bijna niets af en dan is dat wel erg demotiverend omdat je dan echt afziet. Want die allereerste keer, dat ik het Cambridge dieet deed, gingen er per week zo’n 4 kilo af, die eerste paar weken. Het one on one diet noemen ze het nu en het is iets veranderd, al weet ik nog niet precies wat. Maar ik kom er op een een of andere manier niet toe. Ik heb iets te kauwen nodig, al is het maar sla met kip en komkommer. Of bloemkool, eet ik ook graag zonder iets erbij.

In elk geval, het zal wel weer te weinig zijn, maar ja, zoals de afgelopen weken is gebleken, normaal en gezond eten, dan blijf ik ook alleen maar bijkomen. Dat experiment is totaal verkeerd uitgepakt en kan ik daarom nu nog meer kilo’s proberen kwijt te raken. Daar heb ik dan ook wel een beetje spijt van maar ik moest het toch een keer proberen weer. Na corona was ik veel kilo kwijt en die zaten er dus binnen 3 weken weer aan en in de weken erna kwamen er nog extra bij. En toen was ik er klaar mee. Dan maar niet ‘normaal’ eten, dan maar weer bijna niets. De enige manier voor mij om nog iets kwijt te raken. Er moet een oplossing voor zijn, ik ben die alleen nog niet tegen gekomen. Mocht iemand dat wel weten, dan hoor ik dat graag!

Ondertussen is het de vroege ochtend van dinsdag de 14e. Ik ben al vanaf 4 uur wakker, want Sunshine is weer rotvervelend aan het doen. Moonlight aanvallen en vooral Aurora moet het ontgelden. Altijd hetzelfde oortje dat de dupe is, haar rechter. AU R oortje! Arm meisje. Je ziet tandjes erin staan, donker paars nu, gekneusd niet open. Maar in haar oortje zit een open plek, die er op die plek vaak zit. En dan weet ik niet zeker of dit is van een tik krijgen of van zo hard zelf haar oortje krabben. In elk geval, maakt niet uit, hij moet er nu maar eens mee kappen. Dus als een Indiana Jones, loop ik nu continu met mijn pistool op zak. Waterpistool weliswaar maar toch kan ik er mee schieten.

Ik moet zeggen, ik schiet meestal raak! Raar toch dat ik daar goed in ben. Dat had ik vroeger moeten weten, op de kermis! Ik heb ooit ook kleiduiven geschoten en ik was, tot mijn eigen grote verrassing, ook daar erg goed in. Behalve het eerste schot, waarbij ik door de terugslag een blauwe schouder kreeg, schoot ik die dingen zo de lucht uit. En nu met het waterpistool raak ik ook echt de kat die ik moet hebben. In dit geval dus steeds Sunshine. Ik ben er namelijk helemaal klaar mee. Ja, ik ben dolblij dat hij terug is, maar dat wil niet zeggen, dat hij hier dan de boel maar kan terroriseren.

Toen ik ging slapen ook gisteren, ging hij naar beneden, na de hele avond over mijn benen gedrapeerd te hebben gelegen op de bank. Ja hoor, ik meekijken met de camera, echt een fijn ding door die nachtvisie. Ik zag hem Aurora opjagen en ik brulde zijn naam door de camera en riep NEE. Dat was genoeg om hem eruit te halen. Hij kwam even later braaf naar boven toen. Tot 4 uur in de ochtend, is het rustig geweest. Daarna was het over. Moonlight wil gewoon ook in de slaapkamer slapen en die komt tegenwoordig dus op de krabpaal liggen. Bovenop het hokje waar hij in kan. Hij is niet zo’n in hokjes klimmer, alleen dozen kan hij niet weer staan.

Maar zodra hij daar af komt, wordt hij gepakt door Sunshine. Door Moon zijn gegil, schrik ik me wezenloos en dan gil ik boos naar Sunshine, maar hij blijft het doen. Dus nu heb ik het kleine pistooltje steeds bij me. Dat grote onding is straks leuk voor als ik een tuin heb, denk ik zo. Toen hij vanmorgen daarna nog eens Moonlight naar beneden joeg, ben ik erachter aan gegaan. Gewapend en al. Hij ging opeens liggen bij het speeltje beneden, zo van ‘ik doe niks’. Ik richt en schiet raak, hij vliegt weg. Hij weet het heus wel hoor! Ik roep hem achterna dat ik dit vol zal blijven houden, bij elke aanval zonder reden, die hij op de anderen doet. Hij mag zich heus verdedigen maar dat aanvallen, klaar ben ik ermee.

Ik weet het, het is niet zoals het hoort volgens alle kattenboekjes en gedragstherapeuten maar die hoeven hier niet tussen te zitten dag en nacht. Ik word er doodmoe van. Ik zit er middenin, hele dagen lang. Ik doe het op mijn voorwaarden. Het lukt gewoon niet om ze met snoep te belonen, zoals bedoeld wordt. Dus om ze positieve gevoelens te laten ervaren als ze ‘elkaar zien’. Dan ben ik verdorie de hele dag door het huis aan het lopen met een emmer snoep. Dat is niet te doen hoor, sorry. Gekke Henkie is familie, ik heet zo niet. Ik heb hem steeds als een prins behandeld en hij gedraagt zich nu als de prinses op de erwt! Je ziet het aan zijn koppie, als hij een rot bui heeft, dan mag 1 van de anderen het ontgelden. Nou nee, koninklijke hoogheid, zo doen wij dat hier niet.

Het is een extreem slimme jongen, hij zal het echt gaan begrijpen als ik hém dus enige ervaringen ga geven. Alleen geen positieve, dat schip is al voorbij gegaan. Nee, hij krijgt bij aanvallen, zonder reden dan wel, een spuit water naar zijn lijf! Zo, en dat vinden katten niet leuk. Echt niet. Geloof me maar. Helaas kan ik niet schieten en filmen tegelijk, anders liet ik het zien. Net ook weer, nu was Sky de pineut van Sunshine zijn ongedurigheid. Prrrrrt prrrrrt prrrrrrt, in 1 keer raak, de 1e keer, de rest schoot ik op een lege plek. De huisterrorist was naar boven gevlucht. Met een bloedgang. Hij ziet het ook al als ik het pistooltje in mijn handen heb. Die grote kan ik al helemaal niet meer oppakken, dan is hij al weg voor ik gericht heb.

Natuurlijk ga ik niet veel later even naar boven. Waar hij met een boos smoeltje verongelijkt ligt te wezen op bed. Hij is zo lekker duidelijk altijd. Moonlight zit vanaf de krabpaal naar hem te kijken. Die vindt het vast stiekem best leuk. Ook dat begrijp ik, ik zie alle kanten altijd, of ik ze nou leuk vind of niet. Hij laat zich graag aaien en doet weer direct lief. Hij weet het echt wel, geloof me maar. Net, na nog een lading water, kwam hij dan ook snel weer naar beneden, de piraat ligt in zijn kraaiennest. Goed zo, ik blijf zorgen dat ik geladen wapens bij me heb. Maar soms hoef ik alleen maar op te staan. Als ik ‘normaal’ op sta, omdat ik dat wil, gebeurt er niks. Dus ja, hij weet het echt wel. Er gaat een tijd komen, dat ik mijn wapens aan de wilgen kan hangen. Maar voor nu sleep ik het de hele dag mee. In de nacht slaap ik ermee, naast mijn kussen. Wel zorgen dat ik hem op de juiste kant leg, anders wordt mijn bed nat. Prrrrrrrrrt!

20. jul, 2020

Quote van de dag

"De kracht van nauwkeurige observatie wordt door mensen die het niet hebben vaak cynisme genoemd.

Origineel:
The power of accurate observation is commonly called cynicism by those who have not got it."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950
19. jul, 2020

Aftuigen, aantuigen, getuigen...

Vandaag was het weer hommeles, het gaat best lang goed en dan opeens barst het even weer los. Wat ik zo zielig vind is dat het vaak is met Aurora. Ik wéét ook dat ze het zelf een beetje veroorzaakt. Ze is, denk ik zo, vreselijk irritant voor de anderen. Ook met Skylar altijd die aanvaringen en eigenlijk was dat toen ze er net was, ook met mij en ook met Moonlight. Het duurt enorm lang voor zij ontdooit. Pas nu na jaren, omdat Sunshine er opeens is, ontdooit ze wat tegen de rest maar toch. Er hoeft maar iets te gebeuren en ze gaat al gillen of piepen of in elk geval heel storend herrie maken. Om niks hoor, echt, ik zie het vaak genoeg.

Ze kan al beginnen als er een staart in de buurt komt van haar. Ik speel elke dag met de hengels en ze wil heel graag mee doen. En dat mag natuurlijk van mij, maar het kan bijna niet. Want ja, dan rennen en vliegen ze de veertjes achterna en ja, dan komt er wel eens een kat in je buurt als je met zijn vijven bent. Ik heb maar 2 armen en 2 handen, gelukkig hoor, anders had ik met alle liefde 5 hengels door de lucht laten vliegen. Ze gaat al onder tafel zitten en vergeet zichzelf soms opeens en huppelt achter de veertjes aan. En wee gebeente als er dan eentje mee huppelt. Dan gilt ze gelijk!

En ik zie dat Sunshine zich eraan irriteert, hij begrijpt ook die achtergrond niet. Logisch, de rest ook niet en toch krijgen die wel dingen mee. Met mij duurde het ook best lang, voor ze me niet meer beet of krabde. Moonlight was vrij snel haar grote liefde, en hij liet haar gaan. Al kan ze tegen hem ook miepen, als hij te dichtbij gaat liggen, als zij daar geen zin in heeft. Andersom mag het wel, dan kruipt ze aanbiddend dicht tegen hem aan, maar dan is het haar eigen keuze. Anders gilt of krijst ze. Dan krijgt ze van Moon ook wel eens een mep.

Ik liet haar gaan, ze heeft veel meegemaakt in Griekenland, op de straat opgroeiend. En de afgelopen jaren geterroriseerd worden door Skylar, vond ik ook zo rot voor haar. Ze heeft al zoveel achter haar kiezen en ze blijft er maar bij krijgen. Ja, wat dat betreft past ze prima bij me. Maar nu pakt Sunshine haar ook steeds, gewoon omdat ze hem irriteert en sluipt als hij in de buurt is. Misschien denkt hij, ik pak haar voor ze mij pakt. Maar elke keer is het hier gillende ruzie. En altijd weer dat oortje van haar, dat de dupe is. Mijn hart gaat naar haar uit maar echt, ze gilt ook vaak voor niets. Ik weet alleen niet hoe ik haar hierbij kan helpen. Ik begrijp haar angst namelijk ook. Hopelijk zal het komende weken nog beteren en als ik er ben, grip ik altijd in. Bovendien, door het gillen van haar, klinkt het veel erger dan het is. Voor haar vooral hoop ik op verbetering, zo zielig anders. Fingers crossed maar weer dan!

Het idee om met Sunshine te gaan wandelen laat me niet los. Daarom ben ik even verder gaan spitten. Ondertussen heb ik er 2 besteld. Hier zijn ze allemaal heel duur, zo rond de 30 of 40 euro. Diezelfde tuigjes zijn bij Ali Express zo’n 2 tot 4 euro. Kijk, voor die magere portemonnee van mij, is dat een prima prijsje. En ze zijn nog leuk ook! Het is alleen de vraag hoelang het zal gaan duren voor het hier is. Hopelijk snel genoeg want zodra ze binnen zijn, kan ik nog niet direct naar buiten met hem hoor! Ik vroeg me dat al af, en daarom ben ik gewoon online gaan spitten. En dan vind je van alles, zelfs over katten uitlaten aan een riempje.

Je moet in elk geval nooit een halsband nemen. Maar dat had ik zelf al wel begrepen hoor. Als ze weg willen, dan houdt niets ze tegen en als ze dan aan een riempje zitten, zijn ze gek genoeg om zichzelf op te hangen. Al kunnen ze zelfs bij opspringen al hun luchtpijp of stembanden of slikvermogen beschadigen. Daar was ik niet opgekomen, een halsband dus never nooit! Een tuigje is beter en ik vind die met die dunne riempjes nog echt niet veilig genoeg! Ik heb gezien wat Houdini kan doen en alle katten hoor. Die wurmen zich in de vreemdste bochten en komen overal uit. Dus een beetje meer body dan riempjes lijkt mij het beste.

Ze zijn verstelbaar, ik heb ze medium besteld, en Sunshine is vrij tenger. Mocht het te ruim zijn, kan ik het altijd nog een beetje strakker maken. Die met het strikje heb ik zoals op de foto, die andere in het zwart. Lekker neutraal. Het mag niet knellen of in de kat snijden of te los hangen. De gulden middenweg hier ook. Je mag ze er niet in de auto aan vast zetten, dat is weer gevaarlijk. Dat leek me ook wel logisch. Al is dat voorlopig niet aan de orde, ik ga eerst hier oefenen, in de buurt. Maar echt pas zodra ik naar buiten durf met hem hoor. En dan die 1e paar keren rond 5 uur in de ochtend, dan is het in elk geval erg rustig en lopen er niet veel mensen hun hond uit te laten.

Wat de riem betreft moet je ook niet zo’n uitschuif ding, zo’n rollijn,  hebben, als je bij honden hebt. Maar een beetje meegevend en licht moeten ze zijn. Gewoon omdat katten rare sprongen kunnen maken. Ook moet je thuis beginnen met het wennen aan het tuigje. Eerst heel kort aan doen, elke dag even een paar dagen achter elkaar. Snoepjes geven en prijzen is aanbevolen. Hij moet zich comfortabel gaan voelen. Ik heb wel eens filmpjes gezien, van katten die zich om laten vallen en geen stap verzetten meer, met een tuigje aan. Hilarisch maar ik hoop toch op beter resultaat. Als hij zich niets meer aantrekt van het tuigje, kan je het langer laten duren, dat hij het aan heeft.

Is hij daaraan goed gewend, dan pas kan je beginnen met het aanlijnen. Niet ermee gaan lopen zelf, maar het riempje eraan doen en gewoon met hem mee laten slepen. De kat aanmoedigen om rond te gaan lopen, is een tip hierbij. Als hij daar weer bij op zijn gemak is, en zich niets aantrekt van het riempje dat achter hem aansleept, pak je de riem op en moedig je de kat aan rond te lopen, terwijl je nu het riempje vast houdt. Mensenlief zeg, het wordt een hele cursus!

Op de afbeelding bij deze ‘cursus’, zie je de kat naar buiten stappen. Zo te zien vanuit een benedenhuis. Ik denk dat ik een ontbrekend stuk cursus moet gaan uitvoeren nog. Het trappenhuis nemen, met een kat aan de riem. Wat gebeurt er bijvoorbeeld, als er een buur opeens naar buiten vliegt en de deur met een klap dicht gooit? Ik bedoel maar! Maar goed, zo heel erg vroeg in de ochtend, kan dat meevallen. En dan het naar buiten gaan zelf. Hoe gaat hij reageren? Je moet hem dan ook zelf laten gaan, hij moet naar buiten willen stappen. Wil hij dat niet, dan gewoon de volgende dag weer proberen. Het is in elk geval wel lekker spannend, daar houdt Sunshine wel van. Denk ik toch.

Is hij eenmaal buiten, laat hem dan lopen en volg hem gewoon. In het begin niet langer dan een minuutje of 5, zodat hij niet overweldigt wordt. En wacht op een droge dag, want hij gebruikt geuren om de weg naar huis terug te vinden, en die spoelen anders weg. Hij zit wel aan de riem ja, maar instinct is instinct. Blijf het regelmatig herhalen en oefenen en zo zal hij steeds meer op zijn gemak raken en verder weg willen. Laat de riem dan zo ver mogelijk vieren en volg hem gewoon. Hopelijk schiet hij niet onder een auto of zo. Ik weet het nog niet zeker hoor, hoe ik het ga doen en eigenlijk zelfs niet OF ik het ga doen. Ik wil hem nooit meer kwijt. Ik wil hem zichzelf alleen niet dood laten vervelen en dat lijkt hij soms wel te doen.

Er stonden nog wat waarschuwingen ook, klik  hier  als je het hele stuk zelf wilt lezen!