Een beetje dromen over de toekomst, moet kunnen...
Wat zijn mensen toch rare wezens. Gisteren, dinsdag de 14e had ik een onverwachte ‘vrije’ dag. Een aantal van de opleiding, Silvia, Zippora, José en ik, hoefden geen gesprek met de docente. Onze resultaten zijn te goed en het was voor haar verder niet nodig om dingen met ons te bespreken. Alleen had ze ons een open vragen toets van 64 vragen gegeven en tussen 9 en 10 uur hebben we die besproken. Tenminste, ik had hem samen met José gemaakt, en wij hadden een paar vraagjes over sommige vragen. Om 10 uur begonnen de gesprekken en waren wij dus klaar. Lekker hoor. Ik was van plan geweest om te gaan leren maar ik heb lekker in huis lopen keutelen. Als voorproefje voor mijn vakantie. Alleen wil ik dan ook elke dag een uur gaan lopen.
Dat heb ik gisteren niet gedaan. Maar ja, ik was dan ook wel om 4 uur al op en dan stort je in de middag toch echt even in hoor. Ik ben een dutje gaan doen, die een paar uur langer duurde dan ik had gepland. Om half zes werd ik wakker. Dan maar eten maken voor de cits en voor mezelf. Sunshine kwam me net halen. Die heeft zijn interne wekker al gezet hoor. Alleen in de ochtenden gaat die iets te vroeg af. Het bleef in elk geval rustig, naar die schietpartijen in mijn huis. Ik zorg er dan ook voor dat ik altijd ‘gewapend’ ben. En dat lijken ze te weten. Gisteravond laat nog, lag Skylar weer te hard te spelen met Rainbow in de grote krabpaalmand.
Rainbow gaat dan blazen, maar dat is voor Skylar nooit een teken, oh ik moet iets dimmen. Nee, Sky gaat dan altijd lekker door. En nu ben ik echt een scherpschutter aan het worden. Beter nog zelfs, want ik kan ook ‘spelen’ met het water. Hard knijpen is hard en/of ver schieten. Een flauw kneepje en je schiet met een bochtje. En zo mikte ik huppa, zo in ene keer boven op Sky, die toch achter een randje lag. Die vloog omhoog en heeft zich als een dolle zitten wassen. Water?! Nat? Hij keek wel mijn kant op hoor, en ik zei rustig dat ik dat elke keer zou doen. Maakt me niet uit wie van de 5 gemeen doet, die krijgt de volle lading, of de lading met een bochtje. Kan ook.
Sunshine had de hele avond boven doorgebracht, samen met Moonlight. Aurora lag ook boven, maar dan apart in het zijkamertje. Met snoepietijd kwam Sunshine wel snel naar beneden, toen ik riep. Moonlight duurde zelfs nog even maar hij kwam toch. Na snoepietijd, was ik al bang dat de ellende weer zou gaan beginnen. Want dan wordt Sun een beetje ongedurig. Die verveelt zich te pletter, denk ik soms wel. Al heeft hij nu door, dat ze hier de tijd een beetje wegslapen, tussen het eten en spelen door. En hij begint dat ook te doen, al speelt soms die rebel op. Hij liep dan ook weer even te mauwen en ging weer naar boven.
Ik was laat, rond elven begon ik naar bed te gaan en vlak ervoor kwam Sunshine weer beneden. Oh jeetje, zie je wel, die is nu klaar wakker en gaat natuurlijk de boel terroriseren. Ik heb nog even wat speeltjes aangezet. Bijna aanvaring met Skylar tot het gevolg hebbende, riep ik alleen maar dat ik indien nodig zou gaan schieten. Echt, je zou zweren dat ze me letterlijk verstaan. Crisis afgewend. Ik ging naar boven en Sun liep me, zoals gewoonlijk, weer bijna van de trap. Hij vloog het bed op; ‘knuffeltijd!’. Heerlijk is dat. Hij geniet daar echt van en ik geen centje minder. En ik verwachtte dat hij die nacht weer de terrorist uit zou gaan hangen. Ik deed alles uit en mijn gsm in de lader, en ik ging slapen.
Even werd ik gestoord door een mug die zoemde maar er opeens mee ophield. Zeker geen trek, dacht ik nog. Maar alle rode punten en jeukers op mijn lijf, bewijzen vandaag dat hij gewoon lekker aan het snacken was, geen tijd voor gezoem. Ik werd een paar keer half wakker en Sunshine lag lekker in het holletje van mijn benen. Af en toe kwam hij dan een kroel halen. Tegen zessen liet hij zich weer horen. Ook Moonlight mauwde een beetje, die lag in het mandje van de krabpaal. Oké, geen oorlog geweest vannacht dan? In elk geval niet zo, dat ik het kon horen. Sun vloog naar beneden, waar ik even later de rest ook goedemorgen wenste. Aurora was er niet, die lag zeker boven in de krabpaal. Dat had ik niet gezien, want ik had wel gekeken. Witte krabpaal, witte Aurora.
En nu, de ochtend is pas begonnen voor de meesten, ik ben al 3 uur op. Het is net negen uur geweest en alles is rustig. Zou mijn besluit van gisteren, klaar te zijn met alle kattengedragsregels en dat soort dingen, zo’n effect hebben??? Jeetje! Dat had ik nog niet geschreven geloof ik, even gecheckt nee, wel bij het plaatsen. Ik was het zo beu dan ook gisteren, elke keer gillende katten en ik in de diepe stress, dat ik uitriep dat ik de 3 V’s eiste! Vrede, Vreugde en Vriendschap. Die 1e V als 1e en de andere 2 maken me niet zo uit in welke volgorde. Ik ben nu gewapend ook, maar eigenlijk wil ik dit spontaan. Nou ja, maakt niet uit. Ik vind gewoon dat hij niet terug is om een nare sfeer in huis te creëren! Laat me dat dan ook maar eens merken. Ik pik altijd veel te veel en dan nog veel te lang ook. Heb ik dan niks geleerd?
Jawel, zeker wel. Daarom riep ik dit uit in pure frustratie eigenlijk, maar sinds die tijd, is het ontzettend rustig hier in huis. Gisteren, vannacht, en zelfs nu nog. Ik leg Sun ook dingen uit hoor. Dat hij uiteraard vindt dat hij de eerste rechten heeft, dat dit ook wel zo is. Maar ook dat hij dat wel een beetje verspeeld heeft, door 4 jaar weg te blijven. Dat hij nu toch echt zijn plaats moet delen, niet alleen met Moonlight, die nog steeds niet van de schok is bekomen, maar ook met de 3 anderen. En vooral Aurora moet hij met rust laten. Bij Rainbow en Sky is hij toch anders. En ik wil gewoon dat iedereen met liefde en respect behandeld wordt. Punt uit.
Ik eis dat voor mezelf nu op, daar ben ik ook nog niet zo lang achter, dat ik zelf ook belangrijk ben. Maar ik eis dat ook voor anderen in mijn omgeving, respect en liefde tonen. Zo moeilijk is dat niet en kan je dat niet, dan moet je afscheid nemen. Hij komt na 4 jaar terug en dat zal een reden hebben, mijn grote beloning ook voor al het afzien. En dat laat ik niet verpesten door al dat gedoe. En Sun moet maar gewoon een beetje geduld opbrengen. Nog heel eventjes die opleiding afmaken, een baan vinden. Dán kan er verhuisd worden en krijgen we een huis met een tuintje. En zodra dat allemaal geregeld is, en de tuin catproof is gemaakt, dan is er weer een beetje vrijheid wat het buitenleven betreft.
Als hij zich dan nog verveelt, dan mag pas klagen. Klagen bij mij, niet de anderen een pak slaag geven. Er zal heus nog wel eens een akkefietje zijn hier en daar. Maar ik ben voortaan natuurlijk gewapend, en dat zullen ze heus ook wel gaan onderkennen. Ik sleep de hele dag mijn pistooltje mee. Ik voel me net Bond, James Bond. I shoot to wet! Tja, minder spannend maar wel heel effectief, blijkbaar. Dit opeisen van hoe ik het wil, als dat zo snel en zo sterk werkt, dan weet ik er nog wel een paar. Maar die hou ik voor mezelf, ik wil niet de boel ‘zegenen’, zoals wij dat thuis altijd noemden. Misschien verklap ik ze nog een keer, als ze zijn uitgekomen. Voor nu ben ik in elk geval al erg blij met deze pais en vree in harig Casa El Catos Locos.