"De grootste leugen bezit hij, die het zekerst van zijn waarheid is."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Ik wil niet klagen dat Sunshine weer terug is, dat zeker niet. Maar ik mag wel zeggen dat ik het hele proces eromheen uiterst vermoeiend vind. Tergend langzaam gaan we iets vooruit. Iets dat hij elke keer zelf torpedeert door opeens weer alle anderen aan te vallen. Gelukkig doet hij dat niet met alle toeters en bellen die hij daar eventueel voor ter beschikking heeft maar leuk is anders. De ene keer mogen ze allemaal op de slaapkamer. De andere keer jaagt hij ze er allemaal vanaf. Soms zelfs als ze alleen maar langs lopen. Dan zijn ze weer 2 dagen vreedzaam maar voorzichtig onder elkaar, dan opeens is meneertje chagrijnig en vliegt hij naar ze allemaal uit.

Vooral Moonlight is het doel, maar ook Skylar kan het ontgelden of Aurora. Bij Rainbow doet hij het niet zo vaak, geen idee waarom niet. Vervelend is het wel. Ik heb ondertussen mijn waterpistolen al een aantal keren moeten gebruiken. Al was het alleen maar om hem een negatieve associatie te geven bij het chargeren, zo zal ik het maar noemen. Alleen, wat niet de bedoeling was maar wat ik niet kan voorkomen, is dat hij ziet dat ik het doe. Hij vliegt dan naar boven en komt een half uur of uurtje later weer naar beneden en komt dan altijd eerst langs mij. Alsof hij wil zeggen ‘sorry’.

Kijk, ik begrijp het heus wel, hij verveelt zich te pletter. In verhouding met het vrije buitenleven, zal dit moordend saai zijn. Ik begrijp zijn moodswings wel. Aan de ene kant vindt hij het heerlijk de verzorging, het gekroel en vooral niet te vergeten het heerlijke natvoer dat ze hier krijgen. Het beste van het beste. Dat vind hij geweldig allemaal. Hij schroomt ook niet om er behoorlijk om te zeuren, net zolang tot het etenstijd is. Ik ben wel goed maar niet gek, dus ik hou me aan het schema van de gewoontes die er hier al waren.

Ik merk dat hij zich verveelt en niet prettig voelt over het algemeen, door al het wassen van zichzelf en het nu weer tot een enorme plek groeiende plekje op zijn pootje. Ook het rondlopen en mauwen, wijst op verveling of wensen dat hij buiten was op zijn minst. Ik denk erover om een veilig kattenvest te kopen, zodat hij mee naar buiten kan. Alleen hoe ga ik dat aanpakken? Want stel dat hij het dan buiten in zijn kop krijgt, dat die riem los moet en hij zet al zijn nagels in me. Of dat hij gillend en krabbend van angst weg wil. Dan hou ik hem met geen wil ter wereld vast. Dat houdt me daar dan weer in tegen. Ja, hij is heel zacht, hier binnen en tegen mij dan. Maar als hij aan een riempje zit?

Ik ken zijn grootste buitenangst natuurlijk niet. En waar had hij voor hij thuis kwam zo’n stress van, dat hij zo’n grote plek op zijn pootje had gelikt? Vorige week constateerde ik nog, dat het wassen zo’n stuk minder was geworden, nou, dat is ondertussen alweer achterhaald. En zoals vandaag, de zondag de 12^e, dat ik dan gewoon de hele tijd met mijn pistool moet rondlopen. Sorry hoor, maar ik heb leukere dagen gehad. Dat vind ik er zo niet leuk aan! Komt dit ooit wel goed? Zo niet, wat moet ik dan? Dat zijn toch dingen die door mijn hoofd spoken. Ik wil er geen eentje van ongelukkig zien, hier in huis en op het moment zijn er toch echt 6 niet zo gelukkig onder dit dak.

Ik was gisteren even langs mijn broer gegaan. Die vroeg van de week of ik een leuke nieuwe kapstok wist, de zijne zat zo vol. Oh ja, die jas hing er nog steeds! Ik wilde toch al langs komen, zonder die jas. Ik had nog een tas vol foto albums, die niet meer voor mij zijn. Ik had een hele tas vol met voor een berg geld aan damp materialen. Ik heb er niets meer aan, ik rook nu al lang niet meer en smoken ook al lang niet meer. En ik moet zeggen, dat bevalt me enorm! Ik kan me niet eens meer voorstellen, dat ik aan zoiets zo vast zat. Maar ja, ik moet er vast mee geholpen zijn want ik had zelf nooit verwacht te kunnen stoppen met roken. En ik stop zomaar van de ene op de andere dag. Dat kan nooit van mezelf zijn.

Ja, oké, ik ging dampen maar dat avontuur heeft ook niet al te lang geduurd. Een paar maanden maar. Toen kwam ik tot het besef dat ik nu weer aan iets  vast kwam te zitten, en dat ik het ene voor het andere verruild had. En dat vond ik geen zin hebben. Ik dampte ook zonder nicotine dus dat bleek ik ook niet eens nodig te hebben. Waar hadden we het dan eigenlijk over. Maar ik had nog wel een heleboel dure smaakjes en apparaatjes en weet ik het allemaal. Nou, broer en schoonzus dampen nog wel, roken ook nog. Ik vind het me toch stinken! Nooit zal ik dat ooit nog doen. Ik brand nu die kistjes, en daar hoest ik me al klem bij. Ook dom hoor want ik heb er een ventilatortje voor. Die moet je dan wel aanzetten als je zit te branden. Ook handig als het straks heet is, of anders andersom zetten, dan wordt de rook erin gezogen. Net zo handig als wegblazen.

Nou ja, ik mijn jas gehaald en het was even gezellig. Ben liep even mee om de redelijk zware tas even aan te pakken. Krijg ik later een appje, dat er wel een heel toepasselijke spreuk in mijn vissenboekje staat. Mijn vissenboekje? Geen idee wat hij bedoelt! Hij stuurt me een foto van de spreuk; Zonder pijn en zonder vernederingen kan men niets groots tot stand brengen. Broerlief heeft ook weer de grootste lol want eronder staat John H. Newmoon, 21 februari 1801 en als je alleen de cijfers die er staan optelt, kom je natuurlijk weer op 13. We kijken er niet eens meer van op. Alleen weet ik nog steeds niet wat mijn vissenboekje is, en hij stuurt me een foto van de voorkant. Oooh ja! Oh, die is per ongeluk in de tas met hun spullen gevallen, die haal ik nog wel op volgende keer.

Nou en of dit toepasselijk is zeg! Ik app nog even terug; nou, dan ben ik toch wel zeker iets verdomds groots aan het maken! Hij reageert terug met lachende gezichtjes en even later er achteraan; oh nee, eigenlijk helemaal niet leuk! En daar moet ik dan weer erg om lachen! Het is nou eenmaal zo. Ik weet ook zeker dat al die pijn, al dat verdriet, al die ellende, ergens goed voor zijn. Wat precies kan ik nu nog niet zeggen, maar, ik zei het laatst ook al, alle kaarten vallen in mijn voordeel. En de dag dat ik zie wat het me echt heeft gebracht, ben ik er enorm dankbaar voor. Het duurt even, maar dan heb je ook wat!

"De gouden regel is dat er geen gouden regels zijn.

Origineel:
The golden rule is that there are no golden rules."

George Bernard Shaw - Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur (1925) 1856-1950

Gelukkig heb ik nog blogs op voorhand, dus ook deze vrijdag komt er een blog. Dat zal ook wel zo blijven, want dit wat de laatste keer, dat ik 2 dagen achter elkaar naar stage ben gegaan. Ik heb nu een heerlijke 3 weken vrij en daar ga ik enorm van genieten! En daarna ga ik alleen voortaan op de vrijdag, een hele dag extra studeren voor mij. Ik schrijf dit de 10^e en ik ben benieuwd wat voor weer we dan hebben, tegen deze dag. Meestal als ik vrij ben, heb ik prachtig weer. Of het nou in juli is of in november, dat maakt niet uit. Mooi weer als Ria vrij is, klaar! Daarom heb ik goede hoop. En mooi weer is bij mij geen 30 graden hè, nee, dat is lekker zo rond de 25 graden met een zacht briesje. Heerlijk genieten!

Ik ben in de vakantie namelijk ook van plan elke dag een uur te gaan lopen. Ik begin hier in de buurt maar ik kan ook naar het Kralingse bos rijden, of naar het Bergse bos, ook fijn. Als het maar lekker buiten is. En eigenlijk hoeft het daar voor mij dan echt geen schitterend weer te zijn. Oh, juist als het niet zulk mooi weer is, dan rijd ik lekker naar het strand, lijkt me ook geweldig! De cits kan ik heerlijk in de gaten houden. En nu zelfs ook terug kijken. Er zat hier een SD kaartje bij, en die moest geformatteerd worden, stond er. En ja, ik bén en blijf digibeet. Driedubbele handicap, ouwe muts van tegen de 60 en nog blond ook. Dat wil wel ja, ik weet hoe ik dingen aan en uit zet, daar houdt het een beetje op.

Maar wonder boven wonder kreeg ik er van de verkoper mails over, met links en filmpjes op YouTube en noem het maar op. Zelfs deze digitale knurft kwam eruit want uiteindelijk deed de camera het dan toch, zoals jullie al hebben kunnen lezen. Later kreeg ik een mail van Bol, waar ik de camera gekocht had. Of ik ze sterren wilde geven, en dat wilde ik wel. Hij werkte zomaar en dat vond ik al heel wat. Ik gaf ze allemaal 9’s want het was ook erg snel gegaan met leveren, netjes verpakt, noem maar op. Alleen die SD kaart, daar snapte ik geen jota van, hoe ik dat moest doen.

Niet veel later kreeg ik een mailtje van de verkoper, wat er dan precies was met de SD kaart. Zo dan, dat was ook snel! Ik legde ze uit dat ik geen idee had hoe ik dat ding moest formatteren. Geen flauw idee hoe dat ging of waar. Zelfs met de uitleg kwam ik daar niet uit. Ik kreeg weer een mailtje terug, het was al bij zessen of zoiets, of ik de SD kaart in de camera wilde steken, en ook precies hoe ik dat moest doen en waar. Maar ik had er even geen tijd meer voor, dus ik ben de ochtend erna weer verder gegaan met mailen. De SD kaart zat erin, wat nu? Weer kreeg ik snel een mailtje terug. Allemaal met foto’s waar ik moest zijn en wat ik moest zien of moest aanklikken. Nou, echt, een kind kan de was doen zo!

Lang verhaal nog langer, hij doet het! De SD kaart is gezien door de camera en ik kan nu ook terug in de tijd kijken. Al weet ik nog niet of ik dat moet wissen of dat het ding dat zelf doet. Want 16 gb kan je nou ook geen half jaar op opnemen, neem ik aan. Dat zeg ik nou wel maar dat weet ik dan weer niet echt. Nou ja, dat zoeken we nog wel uit! Ik vind de nachtvisie ook geweldig. Als ik ze vervelend hoor doen tegen elkaar, en ik lig op bed en dan gillen HEEEEEEE! Dan zie ik die koppies in verwarring rondkijken. Ze horen me via de camera en ook via boven natuurlijk. Maar het helpt wel de boel weer even rustig te krijgen.

Ze zijn nog steeds niet lief tegen elkaar, helaas. Al zie ik af en toe een glimp van verbetering, het gaat me niet snel genoeg. Ik heb het helaas niet voor het zeggen. De camera helpt me wel een beetje. Bovendien vind ik het op de een of andere manier erg grappig, om ze op afstand te bekijken, gewoon omdat ik me dat al jaren af heb gevraagd en het nu kan zien. Ze hebben wel steeds door dat de camera draait en dan liggen ze midden in de lens te kijken. Mocht je er nou ook eentje willen, dan staat de link naar de camera’s van BS hier op de site, op de pagina ‘links’ DUH! Die kan je vinden door onder menu te zoeken naar links. Lijkt me logisch.

Ik heb ze deze reclame beloofd, en ook mijn cijfer nog aangepast naar een dikke en welverdiende 10. Tegenwoordig heb je niet meer zo heel veel goeie service, dus ik was aangenaam verrast. En dan heb ik zoiets, dat geef ik dan graag door. Ik gun dat iedereen. Als je er dan toch eentje wilt kopen, dan liever bij een bedrijf dat je nog eens erg goeie service geeft ook. Toch? Als het iets goeds is, dan deel ik het! Goeie camera, goeie ervaringen, dus delen die boel. Ik gun alle mensen altijd van alles het beste. Vandaar! Natuurlijk niet alleen voor dieren te gebruiken maar ook als babyfoon natuurlijk. Dat had ik vroeger reuze handig gevonden! Maar ja, toen hadden ze dat nog niet, in mijn tijd.

Ik ben weer flink bezig om het rare plekje, dat Sunshine dus zelf kaal likt, weer in te smeren met vaseline. Hij vindt dat niet leuk en wil er dan vandoor. Nu valt mij daarbij iets op, als ik hem vast pak, of oppak, dingen die hij niet wil. Hij doet gewoon niets! Bij de andere vier, is dat echt niet zo, die gebruiken dan nageltjes. Van de week al een paar keer meegemaakt. Nu kan hij zich enorm goed in bochten wringen dus ontsnapt hij meestal toch wel, voor ik de zalf erop heb kunnen doen. Dus net pakte ik hem op het aanrecht vast, ik sleep de hele dag die pot vaseline achter me aan om paraat te zijn als de gelegenheid zich voordoet.

Om hem op zijn plaats te houden, pakte ik hem in zijn nekvel. Hij viel direct totaal stil en liet me zijn pootje insmeren. Toen ik hem losliet ging hij wel direct weg maar niet angstig of gestrest of zo. Ik ben online gaan zoeken en ze noemen zoiets een lik-granuloom. Hij had het al voor hij hier kwam, dus het is niet van het voer hier. Het was even weg maar het is nu dubbel zo groot terug, nou ja, overdreven maar weer helemaal kaal en op stukken ruw en rood. Ik ga dan zitten denken en dan kom ik op het feit dat hij, waar hij binnen was, er al aan begonnen was. Hij moest weg daar, en dat is hem gelukt. Op straat viel het ook niet mee, en dus bleef hij doorlikken aan dat plekje.

Toen hij net hier was, ondanks zijn grote herkenning en liefde voor mij, waste hij zich toch overmatig en dat komt dan van de stress. Vlooien had hij niet, dat had de dierenarts al geconstateerd. Het ging eventjes redelijk maar de laatste tijd deden ze allemaal vrij lelijk tegen elkaar en hij is erg overdreven de slaapkamer aan het bewaken geweest. Bovendien, als je in een huis woont met alleen vijanden, die je allemaal wel iets kunnen doen, kan ik me wel voorstellen dat je je, zelfs al doe je ontspannen, je toch stikt van de stress.

Logisch dan ook wel, dat je ze van de enige plek jaagt, waar je je enigszins prettig voelt, de slaapkamer. Ik blijf het nu natuurlijk doorsmeren, al lijkt het straks weer weg te gaan. Al zijn jeuk en pijn ook bekende oorzaken, dat is het hier niet, dat weet ik gewoon zeker. Uiteindelijk, als iedereen hier zijn weg weer gevonden heeft en elkaar met rust laat, zal hij het wel laten. Tot die tijd, smeer ik het gewoon in. Je hebt zelfs zoiets als ‘bitter-bite’ zodat het vies is ook, om er te likken. Dat kan ik altijd nog halen. Ook handig met de camera, als hij in het ‘kraaiennest’ ligt en ik zie hem likken en bijten, even HEE roepen.

Ze geven als tip, om bij stress de leefomgeving weer zo in te richten, dat je kat zich lekker in zijn vel zal voelen. Ja, dat begrijp ik, maar hier is het toch echt een kwestie van tijd en wennen aan elkaar en dan uiteindelijk die waardering voor elkaar. En ik heb zo’n flauw vermoeden, dat een verhuizing ook niet slecht zal zijn. Allemaal in een vreemde omgeving maakt dat ze steun gaan zoeken bij elkaar. Net zoals de vier nu steun zochten bij elkaar, toen Sunshine kwam. En wat ik altijd zeg, en wat ook altijd zo is, alles komt wel goed, let maar op!

"De functie van vrijheid is om iemand anders te bevrijden.

Origineel:
The function of freedom is to free someone else."

Toni Morrison - Amerikaans schrijfster en Nobelprijswinnares Literatuur (1993) 1931-