Vorige week had ik bloed moeten gaan prikken. Ik voelde me alleen niet zo jofel en had geen trek in een gesprek van een uur en daarna nog een uur plasma pompen. Ik had een mailtje met bevestiging gekregen dit keer, dus de afspraak stond vast. Ik opende de mail om het 0800 nummer te gaan bellen dat in de mail stond, om de afspraak te verzetten. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een bandje waar een blikken Truus me vertelde dat het door mij gekozen nummer niet meer in gebruik was. Wel was Truus zo aardig om me dan wel een nummer te geven, wat ik moest hebben. Ik schreef het op toen ze het herhaalde. Ze ging nog even door in het Engels en zo kon ik nog een keer het nieuwe nummer checken.

Nou, goed, dan bellen we daar toch heen? Ik viel bijna om van verbazing. Ik krijg namelijk te horen dat het gekozen nummer niet bestaat. Heb ik het dan zo fout gedaan? Ik herhaal alles om weer aan het nummer te komen, maar ik heb het gewoon goed gedaan. Weet je wat ze kunnen daar? Juist, de pot op! Eerst moeten testen voor antistoffen, ja die heb ik. Dan afspraak 1 wisten ze niks van en nu mails met foute nummers en niet bestaande nummers geven, via de mail? Ik ben er wel een beetje klaar mee zo! Dan krijg je mijn plasma toch zeker niet. Ik vind het prima hoor. Als dit zo geregeld is, dan heb ik er weinig vertrouwen in verder. Met mijn B positief, een wat minder vaak voorkomende bloedgroep, toch wel jammer voor jullie. Zo, dat moest ik even kwijt.

Mensen vroegen me, wat zijn die Akasha kronieken eigenlijk, waar ik het laatst over had. Ja, niet iedereen is ervan op de hoogte natuurlijk. Dus ik ben even gaan zoeken naar de beste uitleg ervan, want je komt er ook enorm veel onzin over tegen. De Akasha kronieken zijn een bewustzijnsdimensie waarin de vibratie van elke ziel en zijn reis ligt opgeslagen. Dit bewustzijns-trillings-lichaam is overal geheel aanwezig en altijd, waar ook ter wereld, volledig toegankelijk. Als zodanig vormen de kronieken een op ervaring gebaseerd kennislichaam dat niet alleen alles bevat wat elke ziel in de loop van zijn bestaan ooit heeft gedacht, gezegd en gedaan, maar waarin ook alles ten aanzien van zijn toekomstige mogelijkheden is vastgelegd. We zullen de hierboven staande definitie in kleinere delen opsplitsen – te beginnen met de betekenis van het begrip bewustzijnsdimensie.

Een bewustzijnsdimensie is een gebied van de ongeziene wereld dat we als mensen niettemin kunnen ervaren en identificeren op grond van zijn specifieke kenmerken, eigenschappen. Zo is bijvoorbeeld de droomtoestand een bewustzijnsdimensie tijdens de verschillende fasen van de slaap die mensen kunnen ervaren en identificeren. Andere bewustzijnsdimensies kunnen worden benoemd als verschillende ‘gebieden’ van de geest – het bewuste en het onderbewuste, het gebied van het geheugen, gebieden van muzikale of mathematische begaafdheid, en de gebieden van het brein die onze fysieke capaciteiten regeren. En andere bewustzijnsdimensies zijn de verschillende staten van ontspanning die via het brein kunnen worden gemeten. Wat al deze bewustzijnsdimensies met elkaar gemeen hebben is het feit dat we weten dat ze bestaan, ook al kunnen we ze niet zien. Net als bijvoorbeeld zwaartekracht, die zie je niet maar als je met je bakkes de vloer raakt, dan weet je dat het bestaat!

In het proces van toegang vinden tot de Akasha kronieken gaan we van de gebruikelijke staat van menselijk bewustzijn over op een staat van goddelijk universeel bewustzijn waarin we onze Eenheid met het goddelijke op alle niveaus herkennen. Deze bewustzijnstoestand stelt ons in staat de vibraties van de kronieken – de blauwdrukken van de ziel – waar te nemen. Zo hebben de kronieken de mensheid door haar hele evolutie heen gediend als een buitengewoon instrument met behulp waarvan wij goddelijke verlichting op hanteerbare wijze kunnen ontvangen om die in onze menselijke ervaring te integreren. En daardoor kunnen we met recht zeggen dat we door toegang te krijgen tot de Akasha kronieken een glimp kunnen opvangen van de hemel op aarde!

Met de Akasha kronieken vergt begrip en aanvaarding van het concept ‘reïncarnatie’. Vanuit het perspectief van de kronieken bezien zijn alle zielen eeuwig. Op dit begripsniveau houden de kronieken het archief bij van elke ziel zoals die van het ene leven tot het andere als verschillende menselijke wezens op aarde heeft bestaan en deze zich door tijd en ruimte heen heeft ontwikkeld. Een menselijke incarnatie geschiedt als een specifieke manifestatie van de volmaakte blauwdruk van de ziel. De gedachte achter de menselijke ervaring is in het fysieke het volmaakte zelf te worden zoals dat op zielsniveau al in de Akasha kronieken bestaat.

Om in het bewustzijn van onze spirituele natuur te groeien en in staat te zijn dat bewustzijn in het fysieke leven te verankeren om zo ons optimale zelf op het aardse vlak te verwezenlijken, vergt vele levens. In de kronieken kunnen we onze diverse incarnaties zien. In wezen zijn de Akasha kronieken dus zowel de volmaakte blauwdruk op zielsniveau, als de registratie van de ervaringen van een individuele ziel naarmate die in het bewustzijn van zichzelf als spiritueel wezen groeit en hij zich in zijn goddelijke natuur in het fysieke aardse vlak manifesteert. Daarom noemt Jozef Rulof het in zijn boeken dan ook het boek des Levens. Alles staat erin over jou, in je eigen boek, en ik heb mijn boek en de buurman ook. Je hoeft er niet in te geloven om er eentje te hebben. Ooit weet je het wel, geloof je het wel. Vaak omdat je er dan zelf in mag lezen.

De Akasha kronieken zijn constant in verandering en uitbreiding. Naarmate onze ziel zich door de tijd heen ontwikkelt, worden de kronieken bijgesteld om onze groei weer te geven. Ze worden voortdurend verfijnd naarmate we meer op één lijn komen met onze volmaakte ziel en die groeiende volmaaktheid zich in ons aardse leven manifesteert. Daarom kunnen we de kronieken beschouwen als een bemiddelingslichaam tussen alle verleden, huidige en toekomstige mogelijkheden, waarschijnlijkheden en eventualiteiten. Aan de kronieken kunnen we begrip en richting ontlenen wanneer we onszelf op onze levensreis ervoor openstellen ons optimale zelf in de fysieke wereld te realiseren.

De oude Egyptenaren schreven er al over, duizenden jaren voor Christus. Hindoe’s kennen het, ook in de Christelijke bijbel wordt erover geschreven. In de boeken van Rulof, wat het voor mij dus een uitgemaakte zaak maakt, maar ook in de boeken van Gijsbert van der Zeeuw komen ze voor. Hij vertelt ook nog eens, dat het ook voor algemene kennis voor iedereen toegankelijk is. Soms bewust, soms onbewust. Daarom kan het gebeuren, dat er 2 uitvinders, totaal los van elkaar, en elk aan de andere kant van de wereld van elkaar, toch dezelfde uitvinding doen, tegelijkertijd.

Of dat muzikanten een muziekstuk componeren, dat erg op elkaar lijkt maar dat ze toch echt niet van elkaar gestolen hebben. Ze pikten alleen wel tegelijkertijd iets op, of waren in hun slaap in hetzelfde gebied van die grote bibliotheek der ziele boeken geweest. En zo hoorden ze hetzelfde melodietje. Zo werkt dat nou eenmaal. Hoe mooi is dat wel niet? Niets maar dan ook niets gaat er verloren, vanaf je eerste leven, tot je laatste hier op aarde. Verder en verder zal het gaan! Een encyclopedie is er een stuiverromannetje bij!

Gisteren is school weer begonnen. Wel weer even wennen hoor, zoveel uur op je krent voor de laptop. Het is weer eens helemaal anders bij Capabel, dan gepland of geweten. We hebben nu geen 2 dagen les, het is maar 1 dag nu waar 2 dagen zijn in gepropt. Alsof het al niet heftig genoeg is, dat je 3 jaar in 1 jaar stopt. De lessen zijn alleen online wisten we al maar van 2 dagen terug naar 1 dag is, qua tijdverdeling heerlijk! Nu heb ik nog meer tijd om alles uit te werken en dus niet meer zo hectisch als het afgelopen jaar is geweest. Oh wat fijn! Ik hoop alleen dat ze het lesmateriaal wel goed verdeeld krijgen. Ik verwacht toch wel die dag extra nodig te hebben, omdat ze je nog meer zelf uit zullen laten zoeken. Dat kan bijna niet anders.

Ik ben er juist van terug gegaan van 2 dagen stage naar 1 dag, omdat die 2^e dag met lessen op de donderdag zou zijn. Maar nu is alles op maandag. Ik vind het wel goed zo. Ik kom zo ook uit met mijn stage uren en ik heb er aan het einde meer dan genoeg. Daarom hou ik het bij die ene dag. Want als het goed is, ga ik ook direct weer na het diploma aan de slag en zo heb ik het niet zo zwaar als het afgelopen jaar. Mijn vakantie was heerlijk rustig maar dat had ik dan ook echt nodig. En als ik straks aan het werk ben, dat zit de kans er ook in, dat ik opeens moet verhuizen vlak daarna dus tja, dan is alle rust die ik op voorhand kan pakken, geen overbodige luxe. Het Universum heeft het weer eens prachtig voor me geregeld zo. (Dacht ik toen nog… Ik vertel van de week nog meer!)

Eén van die kattenvestjes is binnen en ik krijg er geen kat in hoor. Maar goed dat ik die via Ali heb besteld! Daar kosten ze nog geen 3 euro en hier had ik er 40 voor kwijt geweest. Ik moet wel zeggen, dat deze ook niet handig is. Ik moet ze hier toch een soort van in proppen. Dus nu nog maar even wachten op die 2^e en kijken of die makkelijker is bij het aantrekken. Ik denk het wel maar ja, dat dacht ik van deze ook. Verkeerd gedacht! Kan gebeuren.

Van de week was ik lekker met Petra naar het strand geweest, wel 30 graden koeler dan vorige keer. En in plaats van te gaan lopen, zaten we zo lekker, dat we daar geluncht hebben. Lekker was dat wel zeg, Thaise kipsalade was daar heerlijk! Maar we zaten wel al die uren buiten en waren op het laatst vernikkeld. Ik heb zand meegenomen. Ik had een emmertje en een lepel bij me. Petra lachte zich rot! Ja, dat ziet er ook niet uit natuurlijk! Net als al mijn buren me al meewarige bekijken. Daar loop ik ook rond met tas, bak en schaar, om dingen te plukken. Dat wil ik drogen en gebruiken bij de epoxy. Dan heb ik nog die katten ook, ja hoor, typisch gevalletje van ‘crazy cat lady’. Elke buurt heeft zo’n gek vrouwtje wel. Gelukkig maar, dat ik binnenkort ga verhuizen. Kan ik me opnieuw profileren in een nieuwe buurt. Nee hoor, interesseert me niets hoe men over me denkt. Wat ik weet is veel belangrijker!

Alleen, heel vervelend, ook al het ik de non toxische versie, toch moet je het in een goed geventileerde ruimte gebruiken. Oh. Dus eh niet in de huiskamer meer, op tafel. En nu is de balkondeur nog open en als ik zorg dat ik niet hoef te koken, dan kan ik kleine dingen eventueel op het aanrecht doen. Zo lang ik het maar waterpas krijg. Maar de grotere dingen, waar moet ik dat nu doen? En ook blijft die balkondeur niet open natuurlijk. Zeker niet als het vriest of daar tegenaan zit. Ik heb al zitten denken, misschien wel in de slaapkamer. Dan kan het raam open en de deur dicht tijdens het drogen.

Zo kunnen de katten er ook niet bij en als ik zo’n grote plastic bak eroverheen zet, dan kan er ook geen haar in dwarrelen. Ik moet dan wel op de bank slapen maar dat vind ik niet erg. Mijn bank ligt prima. Nou ja, ik zal het nog wel zien. Voor ik van alles aan ga schaffen, moet ik eerst maar zien wat wel en niet kan. Lastig want ik wil zo’n zee schilderij maken, vandaar het zand. Ik wil gewoon teveel. Daar had Skylar ook last van van de week, ik heb me rot gelachen. Als ik eet, komen zowel Rainbow als Skylar kijken of het iets is dat ze lusten. Zo ja, dan word ik murw gestaard. Als het kan en het is niet slecht voor ze, geef ik ze ook wel wat. Daarom is het mijn eigen schuld. De rest van de katten doen het dan ook niet. Maar ja, ik heb mijn baby’s hartstikke verwend. Eigen schuld geval, niet klagen. Ik zat lekker mijn snijbonen en aardappeltjes met rozemarijn en zeezout te eten.

Ik was al klaar eigenlijk maar Skylar zag mijn bordje nog staan en kwam even controleren of er iets schoon te likken viel. Hij ruikt en, ik denk door de rozemarijn, hij kreeg direct zo’n groteske kotsreflex! Hij stikte er bijna in! Ik ook, maar dan van het lachen. Ja joh, je vindt niet alles lekker dat ik eet, dat blijkt maar weer. Hij was er al snel vandoor gegaan, hij keek een beetje boos om en ik moest daar ook weer zo ontzettend om lachen! Heerlijk zijn ze toch!

Ik heb mijn plicht ook weer gedaan, ik heb een mail gestuurd naar WW-at work en daar gaan ze contact met me opnemen. Je krijgt geloof ik zelfs een job coach of weet ik veel wat. Dit omdat ik binnen 7 maanden anders in de bijstand kom. Dat was ik niet van plan hoor dus heb ze CV en mijn cijfers tot nu ook gestuurd. Kunnen ze zien dat ik nog bezig ben. Ook via Capabel kreeg ik iets toegestuurd waar ik nu, als een soort geste, gratis gebruik van kan maken. Ik kan daar ook gratis gesprekken krijgen, en diverse onderzoeken naar hoe en wat met een jobcoach. Ik heb het maar ingevuld en opgestuurd. Je kan maar zorgen dat je straks goed terecht komt, met dat diploma op zak. Er wordt dan wel voor me gezorgd door het Universum maar dan moet je nog wel de juiste stappen nemen. Anders gebeurt er niets. Nou ja, tenzij je ergens voor schuilt en dan vindt het je toch wel. Zo werkt dat ook.

5 jaar geleden, op de dag dat ik dit zit te schrijven dan, ging ik na een dierloze week, 2 kittens ophalen bij Stichting Zwerfkatten Rijnmond. Ik heb er nooit spijt van gekregen, zelfs niet nadat Sunshine weg liep. En kijk nu toch eens wat een beloning ik daarvoor heb gekregen. Sunshine is weer thuis! Het is wel apart eigenlijk, want over 2 weken zo ongeveer is hij pas 2,5 maand thuis. Dit lijkt al veel langer. Er is ook hier een nieuw normaal ontstaan. Eerst met veel gedoe en de hoop dat de 2 broers op oude voet verder zouden gaan. Dat is niet gebeurd helaas, maar wel is alles nog steeds, als ik het in een grafiek zou moeten zetten, op een gestaag stijgende lijn aan het voortkabbelen hier.

Ja, Sunshine heeft nog steeds de rare plek op zijn poot. Ik heb geprobeerd het met rust te laten en dat leek eerst te werken. Er kwam langzaam haar op. Maar soms, ik denk in die periodes dat hij zo ongedurig is, vreet hij de boel weer kaal daar. Dus ben ik pas weer begonnen met de vaseline, want dat is het enige dat hij niet zo lekker vindt. Dat likt hij er niet direct helemaal af. Dus dan dat maar. De Calendula en de kokosolie vindt hij heerlijk en dan is het net of hij een kluif heeft in plaats van zijn eigen poot. Tja, ik weet het ook niet meer hoor.

Af en toe is het hommeles nog, vooral tussen Sun en Moon en vaak is het ook Aurora die gilt. De ene keer totaal terecht, de andere keer totale aanstelleritis. Gisteren zag ik Rainbow de gang door komen huppelen, dat is altijd net zo’n baby olifantje, zo grappig! Ik zie Sunshine in elkaar duiken, in de aanval modus. Voor ik iets kon doen, vloog hij op Rainbow af. Die schrok wel maar helemaal zo erg niet. Die gaf Sun een tik voor zijn bakkes en eigenlijk waren ze meer aan het spelen, zag ik. Oh dat is leuk! Altijd al gedacht dat die 2 als eerste vrienden zouden worden, ze zijn een beetje hetzelfde qua hun clowns karakter. Met andere woorden, het gaat prima!