Om nog even verder te gaan, over dat ideetje, over de kleedkamer/artkamer; Zo heb ik gewoon opeens toch een soort van kamertje meer, me liky! Zo doe je dat! Ik ben een maker van extra ruimte, of het nou door planken of kasten is, ik heb altijd wel opeens iets van hee, zo kan het ook! En mijn broer heeft hetzelfde. Want die zit ook echt vol met goeie ideeën steeds. Fijn hoor, iemand die zo meedenkt. Ja, ik zal nog maanden met dozen en ellende zitten. Ja, de buren zullen me nog maanden met weer volle Action tassen zien slepen, nu gevuld met spullen die weggegooid kunnen worden. Ja, ook binnen moet er nog van alles gebeuren. Heel veel te doen de komende maanden. Twee zwarte kasten moeten wit worden. Het keukenblok moet wit, de keukenkastjes worden marmer.

De salontafel en sidetable moeten ook hardboard platen erop die dan marmer worden. Vitrinekast verven, tv kast verven, poe hee. En de grote vitrinekast, hm, dilemma; of witte buitenkant, zwarte binnenkant en marmer planken, en dan in de hal. Of gewoon zwart laten en in de Art Corner? Dilemma, dilemma! Je hoort het wel, ik ben nog wel even bezig met gewoon de boel netjes krijgen. Maar dat geeft niet, dat vind ik leuk. Hobby even op een laag pitje, solliciteren en hopen op een baan per 1 december. Als alles klaar is, lekker braderieën zoeken en daar gaan staan met de spullen! Komt helemaal goed.

Een broer die vol ideeën zit is wel geweldig, zeker als het gaat om de veiligheid van mijn katten. Want die kwam met het idee om een schuifdeur en muurtje te maken bij de voordeur. Het is dan ook wel idioot gebouwd hoor. Nu heb ik een vrij kleine slaapkamer. Vind ik niet erg, je doet er je ogen dicht dus who cares. Maar als ze de voordeur nou iets opzij hadden gezet, dan had ik een veel en veel grotere slaapkamer gehad. Nu heb ik een hal ter grote van een flinke kamer. En het punt is, dat als er een kat wegglipt, dat ze dan wel direct buiten zijn. Natuurlijk denk je, maar dat is toch een atrium. Ja, maar dat is wel open. Bij de brievenbussen zitten allemaal openingen tussen het hardhout. Hup kat weg.

Daar zou ik me continu zorgen over maken. Wat denk je met je volle boodschappentassen aan komen? Of een pakketje op een normale manier aanpakken? Allemaal problemen dan gelijk. Nu gaan we een schuifdeursysteem aan het plafond hangen. Met een muurtje ernaast. Het middenstuk in de hal zetten we niets neer dus daar kan die deur naartoe schuiven. De deur is er ook al, die ik uit de huiskamer naar de art corner ga halen. En voila, een veilige entree gemaakt, geen zorgen meer over wegpiepende katten.

Halverwege het muurtje naast de deur een soort muurtje van hout en wit gaas. Kunnen ze wel meekijken wat er daar allemaal gebeurt. En daar is dan gelijk het plekje waar ik mijn tassen of zo kan zetten. En dan schuifdeurtje open als de voordeur weer dicht is. Oh echt, dat zal me zoveel angstige momenten schelen, dat is met geen geld te betalen. Hopen dat het me lukt allemaal om rond te krijgen. Ik ga ervan uit van wel. Dit is echt totaal van onschatbare waarde. Zo blij me de ideeën van mijn broer!

Op vrijdag de 16^e ben ik vast alles op de gang gaan zetten. Jolanda kwam er aan om 10 uur en even later was neef Manuel onderweg met de aanhanger. Die hebben we weer redelijk vol geladen en bij de BBstraat weer uitgeladen. Nu kan er echt niet veel meer bij hoor, in de badkamer. Even wachten nu tot na de vloer gelegd is en de badkamer leeg is. Als de vloer ligt, dan kan alles naar de plaats waar het hoort. Er komen al kasten op de 21^e en de grote bulk, die van Ikea, die komt op de 22^e. Vanaf die dag wordt het puzzelen met bouwpakketten. Gelukkig ben ik daar wel goed in. Ik heb alleen hulp nodig bij de grote dingen, zoals de kledingkasten rechtop zetten en ze op hun plek krijgen. Maar ik ben goed in Ikea pakketten en ik vind het leuk.

Alleen zoveel tegelijk, nee, dat heb ik nog nooit meegemaakt en of ik het na 3 of 4 kasten nog leuk genoeg vind om enthousiast aan de rest te beginnen, dat weet ik nog niet. Bed moet in elkaar, schoenenkasten, weet ik het allemaal. Pas als de kasten staan, kan ik dingen op gaan hangen. Dat scheelt ook weer los gedoe op de grond. Nog maar 13 dagen, nu ik dit schrijf, op de 17^e. Nou, dan weet je het wel, korter dan 2 weken. Ga ik het allemaal halen? Ik hoop het wel!

Toen Manuel weer weg ging, en Jolanda ook, ben ik gaan muren gaan verven. De slaapkamer had ik vrij snel al klaar. Nu ook weer met een tegenstribbelende roller op een langere stok. Maar het scheelt gewoon als je niet steeds ladder op en af moet, dat ik het er steeds weer opzetten van de roller op de stok, voor lief nam. Ik begon dan ook maar aan de grote kledingkamer/art corner. Dat was lastiger met dat dikke patroon van het medaillon. Zo met wit en crème vond ik het lelijk maar in het effen grijs, vind ik het juist erg leuk. Zo zie je maar. Alleen moest je het wel heel erg goed insoppen. Elke keer kon je weer terug om stukken extra te doen, die je dan lichter zag opdrogen. Die kamer duurde wel wat langer.

Om 5 uur was Jolanda er weer. Zo kon ik even de cits eten gaan geven. Zij maakte het kleine laatste stukje muur voor me af. Haar broer zou komen om de vaatwasser aan te leggen en bovendien moest DHL komen. Wat een bedrijf is dat ook. Krijg je eerst een afspraak tussen 18 en 21u30. Nou sorry, ik woon er nog niet en ga daar niet zitten rondhangen op een klapstoeltje in het donker. Dus nieuwe afspraak gemaakt voor de vrijdag tussen 14 en 18 uur. Krijg ik na 12 uur een mailtje dat ze tussen 16u15 en 20u15 komen. Ja zeg, potverdrie weer in de avond! Omdat nu de broer van Jolanda kwam, heb ik het maar zo gelaten maar daar word je toch kriegel van?!

Opeens kwamen mijn broer en schoonzus binnen. Ik had voor de verandering mijn auto aan de voorkant gezet en zij hadden daarom niemand verwacht! Ze hadden weer stiekem mijn muren van de art corner willen komen verven. Maar die waren al klaar. Lief van ze hè?! Ondertussen was William, broer van, al bezig met kranen en afvoeren. Nogal een gedoe zeg, een vaatwasser aanleggen, maar Jolanda is zelf al zo’n klusser, haar broer is nog beter! En ik heb eindelijk, na het fenomeen voor 15 jaar te hebben moeten missen, weer een vaatwasser! Me happy! Toen we klaar waren, ben ik doodmoe snel naar huis gegaan. Stuurt Jolanda via de app; en DHL nou? Oh ja! Ga ik kijken, is de verzending vertraagd. Komen ze zaterdagavond weer… Zucht, ik heb ze het maar naar een servicepunt laten brengen hoor maandag. Ga ik het zelf wel halen. Niet te doen met DHL, Doe Het Lastig???

Op de donderdag veel beneden gezet, vanaf 2^e verdieping hier. Ariëlle en ik hadden al een slag geslagen en daarom kon er weer wat bij beneden. Vrijdag komen namelijk weer 2 helpers en Manuel heeft nu weer zijn aanhanger bij zich. Jolanda komt om te sjouwen. Kan ik met 1 van hen ook even de kastjes beneden zetten, als hier alles weg is. Dat kan ik niet alleen. Ik heb al wat planken in de zijkamer/kattenkamer eraf gehaald. Die moeten dit weekend ook weer in die grote ketelkast. Omdat mijn wasmachine en droger daar ook komen en de strijkplank er hangt, ga ik dat voortaan maar de waskast noemen.

Planken komen er tot aan het plafond en ik heb 2 kleine plastic stellingen, behoorlijk stevig hoor, want daar lag al het, zware, gereedschap op, op zolder. Die passen precies waar ik ze gedacht had. En ik ben er nog niet uit, wasmachine en droger op of naast elkaar? Misschien wel naast elkaar. Zo heb je ze gelijk als een soort van plank. Het ligt er een beetje aan, dus heb ik ze even opgemeten en ga ik straks even kijken. Dan kan ik zien wat me het beste lijkt. En daarboven komen ook allemaal weer planken, boven die stellinkjes ook. En links pas boven hoofdhoogte, mijn hoofdhoogte. Ik zie me er anders elke keer weer tegen aan lopen. Over ezels en stenen is aan mij niet besteed.

Dan ben ik om 12 uur naar de BBstraat gegaan en daar ben ik gaan sauzen. Ik heb een enorme ruzie gehad, met een uitschuif muurverf roller. Zodra je er een klein beetje kracht op zette, schoof het hele ding weer in elkaar, op de 2 plaatsen waar je het net had uitgeschoven en vast had gezet. Toen even later, en na erg veel gemopper van mij, ook nog de roller er gewoon afviel, had ik het wel gehad met dat ding. Weg ermee. Daar heb je niks aan. Daarom heb ik maar een normale gepakt. Zo, dat ging een stuk beter en het was ook stukken lichter. Ik heb een tig tal van die rolhouders liggen, daar gaat ook het gros van in de vuilnisbak. Ik moet gaan ontspullen en daar zal ik nog wel een jaartje over doen. Maar het komt goed.

Ik ben ergens wel blij niet meer zo’n plek te hebben waar je alles ‘eventjes’ naartoe gooit en het vervolgens jarenlang laat liggen. Dat scheelt een hele berg achteraf gedoe. Want op een gegeven moment is die plek vol. Ik heb dat wel gezien toen ik ergens begin dit jaar de zolder heb opgeruimd. Al een geluk dat ik dat had gedaan. Anders was het nu erger geweest. Die zolder boven was ook niet gemakkelijk hoor, maar in elk geval, scheelde dit nu een heleboel. Daar ben ik best blij om, dat had er niet meer bij gekund, bij alle stress van nu.

Ik heb mijn slaapkamer nog even afgemaakt, wat de randjes betreft. Daarna ben ik aan de hal begonnen. Tot opeens de bel ging, er stond een man voor de deur. ‘Ja, u bent hier aan het verhuizen’, begon hij met een strenge stem. Maar voor ik kon denken ‘oh oh, wat heb ik verkeerd gedaan’, zag ik wel iets heel bekends in dat gezicht. ‘Oh wat lijk jij op Jolanda’, roep ik uit! Hij schoot gelijk in de lag, het is inderdaad haar broer William. Hij kwam alvast maar even kijken wat hij nodig heeft om de vaatwasser aan te sluiten, of aan te leggen dan. Ik vraag hem gelijk om een extra kraantje om de ketel bij te vullen, of hij dat kan. Ja dat kan hij wel.

Hij gaat even kijken naar de situatie in de kast en hij vindt, wonder boven wonder, dat er al een extra bijvulkraan zit! Nou ja, dat had die meneer van de verwarming totaal gemist. Want die vond het een gedoe dat er maar 1 kraan zat. Er zitten er 2 hoor, maar die 2^e zit vlak bij de vloer en onder het expansievat van de verwarming. Dus komt helemaal goed, dat scheelt weer werk en geld! Hij vertrekt even later, nadat we hebben afgesproken, dat hij het vrijdagavond komt doen. Ik vind het prima, dan kom ik wel terug. Met Jolanda en Manuel sjouwen in de ochtend, dan ga ik daarna weer sauzen tot de pakketten er zijn, die tussen 14 en 18 uur zullen komen, hoop ik toch.

Dan even de cits eten geven, ik zelf maar weer junkfood eten, of een salade, als ik nog puf heb om een winkel in te schieten. Goed zorgen voor mezelf, sorry, even geen tijd voor. Dat ga ik straks wel even inhalen hoor. Ik wil toch meer gaan bewegen, lopen en fiets, heerlijk! Ik ben zo blij met mijn fiets! Ik heb hem gemist vanaf hij gestolen was, en omdat ik hem in de Bstraat alleen maar buiten voor de deur kon laten staan, heb ik maar geen andere meer gekocht. Dan werd ie alleen maar toch weer gestolen. Maar nu kan hij binnen staan, of binnen. Het is in het atrium of in de parkeergarage.

Omheind, dat wel, maar het is en blijft buiten. Dus heb ik hem onder het 1^e stukje gezet in de parkeergarage. Droog en beschut staat hij dan wel, met een Axa slot en een Axa ketting om mand en stuur. Ik ben wel goed maar niet gek. Ik heb alle tassen weer naar de badkamer gesleept. Die begint al aardig vol te raken nu. De lading van vrijdag kan er misschien net bij. Dan is het zaak om even geduld te hebben, tot de vloer ligt. Dat komt er dinsdag aan. Zodra die ligt, zal het voor mij even een gezoek zijn. Elke tas uit de badkamer, sleep ik dan naar de plek waar ze horen. Tot de kasten er zijn, zullen ze even daar blijven staan. Zeker in de Art Corner/ kleedkamer.

Ik heb namelijk een idee gekregen, omdat ik die deur, die er daar uitgaat, kwijt moest ook ergens, moest ik iets verzinnen. Geen berging en zo’n deur kan en mag je niet weggooien. Als ik nou eens 1 kledingkast zo zet, en die andere 2 ertegenover? Dan heb ik een kleedkamer rechthoek. Die deur tegen de muur, knop eraf natuurlijk. De twee kanten van kasten er beiden kanten een klein stukje overheen, spiegels op de deur, kleedhoek is klaar. Dan heb ik een doorgang groot genoeg voor mij om niet krap te zijn. En daarachter zit de Art Corner. Door de 2 kasten die er staan, kan ik hun achterkant dan als muur gebruiken en daar weer kasten tegenaan. Wie geen berging heeft, moet slim zijn!

De dinsdag de 13^e was een apart dagje, niet alleen door die 13 hoor. Mijn moeder is al die tijd al aanwezig met elke dag wel een keertje 13 graden. Maar ook de vele andere 13’s die ik zie, ze zijn bijna niet bij te houden. Alsof ze even een tandje bij zet, zodat ik het zelfs in mijn vermoeidheid opmerk. En ja mam, dat doe ik hoor!  Dinsdagochtend zouden er ook weer pakjes komen, dus ik weer met een lading tassen naar de BBstraat. En daar ben ik zo blij met mijn hondje! Geen echte hoor, daar had ik nog veel blijer mee geweest, maar zo’n karretje waar je zware dingen op kunt zetten. Je kan hem zo inklappen en dan past hij in de meterkast.

Heel handig! Als je weet dat je zware dingen gaat halen, dan neem je hem vast mee naar de auto of zo. Of anders ga je hem gewoon boven ophalen. In elk geval, het zal mijn leven een stukje makkelijker maken. Ook nu met die vele tassen. Mijn handen verkrampen al, als ik tegenwoordig alleen maar naar een tas kijk. Maar ja, het moet nog even. Nu ga ik dan met 1 tas naar boven, neem het hondje mee, ik ga hem Fikkie noemen, en kom met 5 zware tassen weer terug. Dat scheelt en veel tijd én nog pijnlijkere handen. Dus ik ben blij met mijn hondje. Ik wilde altijd al zo graag een hondje erbij.

Ik kwam binnen en had in mijn hoofd gehad, randjes verven of de huiskamer af maken. Maar ik zag dat de huiskamer al klaar was en begon aan mezelf te twijfelen. Ik heb al zo’n warhoofd. Had ik dat nou toch afgemaakt, en had ik daarom de randjes afmaken zo in mijn hoofd? Ik liep nog eens door het huis, en haalde even mijn schouders op. Ik vergeet wel gekkere dingen. Maar later zag ik een half opgegeten oliebol en de blikjes cola van Jolanda waren verplaatst. Zie je wel, er klopt iets niet. Opeens weet ik t zeker, ik HEB die muren helemaal niet zelf geverfd! En alleen broer heeft een sleutel dus hij en San hebben voor kabouter gespeeld. Ik was hier echt ontzettend blij mee, wat een cadeau zeg!

Die ochtend kwamen er weer pakketten en ik heb dus de randjes gesaust in mijn slaapkamer. Opeens moest ik me weer haasten om naar de Bstraat te gaan, want om 15 uur stonden Ben, San en Benjamin al klaar om weer een lading tassen over te brengen. Daar op de BBstraat aangekomen, kwamen Ben en ik weer samen met die geniale dingen, die mij veel rust gaan opleveren en de cits plezier. Daar ben ik heel blij mee, hij heeft nu alleen nog meer te klussen voor me, maar dat is zijn eigen schuld hoor, moet hij maar niet met van die goeie ideeën komen. Toen stond Marcel voor de deur met de grote en nu wel werkende auto, hup kast halen.

Daarna snel naar huis want het was al 18 uur en dan zijn de katten ongerust dat ik ze nooit meer eten zal geven. Tenminste, zo gedragen ze zich dan. Die snel van tonijn met kip voorzien, en voor mezelf 2 broodjes gemaakt, om in de auto op te eten. Ik moest door naar Ikea. Ik heb wat dingen online gekocht, buiten die hele grote bestelling om, en die kan je dan zo op gaan halen. Staat voor je klaar. Maar ja, ik ben een beetje blonT en ik stond dus buiten in de rij voor mensen die binnen dingen gekocht hadden. Ik dacht namelijk dat de Ikea dicht was maar dat had ik fout. Ik moest de auto weer in het parkeerterrrein af. Daar kan je via een rotonde naar de parkeergarage.

Daar kan je dan de borden volgen ‘online bestellingen afhalen’ en dan kan je daar parkeren en nog een stukje te voet. Je geeft je ordernummer en je naam en ze komen dan met een winkelkar vol naar je toe en die rijd je zelf weer naar je auto. Winkelkar weer parkeren en klaar naar huis. Om half negen ben ik er weer. Waar de harige heerlijkheden zich al enorm ongerust maken want ja, tussen 20u en 20u20 is het snoepietijd en die laatste is echt de uiterste mogelijkheid. En ja hoor, alle 5 met ogen op mij gericht, waar BLIJF je nou mens! Ja ja, snoepietijd, ik weet het.

Daarna waag ik in mijn nachtjapon een poging tv te kijken maar word een paar uur later wakker in een rare bocht. Oké tanden poetsen terwijl ik alles uit doe en ik slaap zo weer verder. Alles doet zeer maar ik ben te moe om dat me van mijn slaap te laten weerhouden. Niet zo gek, dacht ik zelf ook ja. Weer vroeg eruit en veel van boven naar beneden gesleept omdat mijn nichtje Ariëlle komt helpen in de middag. Eerst moet ik naar de BBstraat omdat én Breman voor de verwarming komt, ik heb geen warm water én iemand voor een stopje in de gootsteen van de keuken komt. Die was er al vroeg, om 8 uur. De man van de verwarming kwam wat later. Maar dan heb je ook wat.

Hij heeft gekeken in de meterkast, het gas aangezet en voila, het wonder geschiedde. Ik heb warm water. Maar ik heb hem gelijk even gevraagd over het bijvullen van de voor mij onbekende ketel. Dat wilde hij voordoen en ik had maar aan 1 kant van de slang een aansluiting zitten. Die moest ik maar gaan kopen bij een bouwmarkt. Ik onhandig doen, wat moet ik dan en schrijf t even op aub. Dat zette hem aan om in de auto te gaan kijken of hij nog iets had en jawel hoor, dat had hij. Ik vroeg om een demonstratie, want ja, wat is nou ontluchten van de waterslang precies, en ja hoor, dat werkt.

Mijn ketel is nu netjes vol, op 1.9 bar, ik kan er weer een jaartje tegenaan, voor het weer gevuld moet worden. Wel zou het handig zijn om er nog een extra wasmachine kraan tussen te zetten, zodat ik de wasmachine niet af moet koppelen, om de ketel bij te vullen. Dat ga ik nog even uitbesteden aan Jolanda d’r broer, die de vaatwasser komt doen komend weekend. Of nou ja, dit weekend dus. Misschien kan hij dat ook wel? In elk geval, het was erg blond om het gas uit te hebben en te denken dat je geen warm water hebt. Ik dacht dat die gewoon aanstond, omdat het steeds zo erg warm is binnen. Kan je nagaan. Dat wordt totaal niet meer stoken voor mij. Alleen gas voor koken en douchen, meer niet. Lekker goedkoop inderdaad.

Ben had maandag ook nog een geweldig idee, omdat ik met het idee kwam over het art corner raam. Ik dacht dat we genoeg hekwerk hadden, kon ik dat niet, op maat gemaakt, tussen het raam zetten, in plaats van zo’n net, wat lastig is en lang niet zo veilig. Ja, wij proberen, en dat ging precies. Kon ik zo het raam dichtdoen ook nog. Er zit zo’n ijzeren balk buiten, zodat je niet uit raam kunt kiepen. Ben zei, als we hier nou eens een stuk plank op bevestigen? En dat ook met hek afzetten, op katten sta hoogte? Dan kunnen ze hier toch een klein stukje naar buiten en alle kanten op kijken. Zou dat mogen? Gewoon doen, zegt hij, mag t niet, halen we het zo weer weg.

Niet zo’n grote lap hoor, gewoon een heel klein stukje uitsteken. Zo kunnen ze met 2 of 3 toch even buiten vertoeven. Ik vind het een ingenieus idee, gewoon op de ijzeren balk zo bevestigen, dat als het niet mag, het zo weer weg is. En zeggen ze niets, dan hebben de cits een stukje buiten, waar er geen stukje buiten leek te zijn. Ik zeg doen!