Er zullen nog wel wat dingen komen, die ik straks tegen kom, als ik aan het inruimen ben en zo, waarvan ik dan denk, oh, dat moet ik ook nog en dat en dat. Ik hoop het niet hoor, maar het zit er wel in. Maar goed, dan ga ik daar voor sparen. En dan komt het er ook wel. Ik ben in elk geval, schat ik zo, het eerste half jaar aan het proberen uit de rommel en de dozen en tassen te komen. Maar dan heb je ook wat. Als de cits het maar naar hun zin hebben. Ik merk steeds, als er weer een berg weg is hier, dat ze dan even genieten van het niet zo vol staan met spullen. En dan sleep ik ze straks weer de troep in. Maar goed, ook zij krijgen een veel fijner huis. En daar gaat het toch om, dat we allemaal gelukkig zijn.

Niet alleen zij, of niet alleen ik, maar met zijn allen. Broer Ben heeft al een prachtig hekwerk gemaakt aan de voorkant, bij beide ramen. De cits zijn dus veilig nu als ik de ramen open heb. Ik had van die hekjes voor als die ramen op de kiepstand staan, maar die heb ik niet nodig want gekiept, vallen ze in het kozijn eromheen. Dus de cits kunnen geen kwaad zo. Hekjes voor niets aangeschaft, wist ik veel. De voorkant is niet alleen veilig om katten binnen te houden, maar zo heb je ook niet opeens een vreemde binnen, als je even niet oplet. Dus ik ben er dubbel blij mee.

Alleen bij het binnenkomen, ik heb een enorme hal, ben ik bang dat ik continue bang ben voor ontsnappende katten. Daar ben ik niet zo blij mee. Met boodschappen, of met de pakketten van Zooplus, noem het maar op. Daar had ik een hele knullige oplossing voor gevonden, en daarop voortbordurend, kwam mijn broer weer met een geniaal plan. Hij moet niet zeuren dat ik teveel werk voor hem heb, want hij verzint het zelf hoor. Maar het is een beetje veel om uit te leggen, dus als het klaar is zal een foto meer zeggen dan een verhaal van duizend woorden erover. Maar als het lukt, dan heb ik die zorgen niet meer, dan kunnen ze niet ontsnappen op die manier. Zou dat niet even fijn zijn. Want ik hield nu mijn hart al vast, laat staan als ik er in zou wonen. Een stresspunt hoor!

Op zondag kwam Ben terug voor het hekwerk en kwam ook Jolanda me helpen met de muren. Ik ging door met de randjes overal. Jolanda heeft 3 muren gesaust en het is lastig behang hoor, om te verven, want je moet het goed vol soppen. Ben heeft de hekken afgemaakt en we zijn weer een stukje verder. Thuis moet ik ook zoveel doen steeds, en ik ben continue bezig met van alles. Om 5 uur op, en dan dingen doen als meubels of benodigdheden bestellen. Zoals magneten voor de constructie die Ben bij mijn schuifpui bedacht heeft. Op het raam en op de latten rond het hekwerk, zo klikt het dan vast en krijgen de cits het niet los en is het veilig.

Ook weer een briljant idee van mijn broer, die constructie. Het samen denken over dingen, het zeggen en dan zo toch verder komen en een steeds beter idee krijgen. Best wel leuk zo. De maandag was ik er ook weer natuurlijk. Eerst omdat ik wist dat er pakketten zouden komen, 2. Ik had dat zelf aangegeven bij DHL, die opeens in de avonden lijken te bezorgen. En ja, dan ben ik daar nog niet. Iets wat me normaal wel zou uitkomen juist maar nu even niet. Zal je altijd zien. Er kwamen nog meer pakketjes en daar wist ik niet eens van, dat ze zouden komen.

Jolanda brengt een grote emmer witkalk mee, ik doe toch mijn plafonds. Ik had zelf nog een halve emmer. Dus dat gaat wel lukken. Er zitten toch een aantal oneffenheden en daar ga ik me straks vast aan ergeren. En nu er nog niets staat, gaat dat toch makkelijker dan als ik alles af moet dekken en weg moet slepen. Toch maar doen dan even. Als ik het red hoor. Ik moest ook nog wat boodschappen halen, want ik moest ook tassen hebben. Maar ik was zo moe, dat ik door ben gereden naar huis. Ik lijk een klein beetje in te storten maar ik kan er niet aan toegeven.

Ik had bij het opruimen van de zolder, zo’n grote boombox klaar gezet om weg te gooien, maar ik dacht, hee, die neem ik mee. Ik zag een bak met CD’s en die nam ik ook mee. Zo kwam het dat ik heerlijk in de muziek kon werken, vanaf maandag. Dat is een stuk fijner dan in die doodse stilte. Lekker meegalmen. De buren zullen wel denken. Simply Red, George Michael, Prince, Bowie, lekkerrrr! Maandagavond de kast halen ging niet door, maar dat zou dinsdag worden. Maandagen zijn natuurlijk schooldagen maar ja, ik kreeg die pakketten.

Dus in de ochtend had ik ingelogd en Wally emmert maar door en typt af en toe in een half uur 1 zin en heeft niet in de gaten, dat ik hier met tassen loop te slepen. Maar omdat ik weg moest, heeft een klasgenootje voor me ingelogd. En dat ging prima. Volgende week vakantie en de week erna onze eigen docente weer, die is dan genoeg hersteld. En dan zal ik toch die 26^e me even moeten verontschuldigen, ik denk dat ik, 4 dagen voor ik over zal gaan naar de BBstraat, genoeg te doen zal hebben. En bij haar hoef je dit niet te flikken. Dat weet ze gelijk.

Daarna nog 4 weken les geloof ik, en die kan ik vanaf mijn nieuwe stulpje volgen. Ik zal nog wekenlang van alles kwijt zijn. Dus ik moet zorgen dat ik die schoolspullen weet te vinden allemaal. Nou ja, we gaan het wel zien. Ik zal alles een nieuwe plek moeten geven. Mij kennende gaat dat niet zomaar in ene keer. Ik hou van efficiëntie en dus zal ik een aantal keren weer dingen veranderen, net zolang tot ik het efficiënt genoeg vind. Maar voor het zover is en voor het zover is, dat ik alles vlekkeloos terug vinden zal, gaat er nog wel een aantal maanden overheen.

Hopelijk ben al snel een heen eind, voor ik een baan vinden zal. Het liefst zou ik per 1 december beginnen, zo heb ik dan een volle maand, om in elk geval er een klein beetje begin in te hebben gemaakt. Ik zal heel veel moeten wegdoen, al die dozen en zakken en tassen door moeten werken, en gewoon hup weg ermee, als ik het al een lange tijd niet gezien heb. Maar in een maand, al vallen er 3 daagjes af ivm met stage en 4 door school, zijn het toch 3 volle weken, die ik nuttig zal besteden. Dat kan ik wel. 

Op maandag naar de Praxis nog geweest, en ik heb me toch weer goeie deals gescoord bij ’t goed. Ik wilde een vitrine kast naast de tv, met mooie dingen, of dierbare dingen. Nog veel plek daar en ik heb veel dingen. Natuurlijk gaat er veel weg maar toch, kasten kan je niet genoeg hebben. Donker paars is het ding, die wordt dus wit, denk ik. Maar het mooiste is mijn keukenblok, zo leuk! Op wielen, van hout maar dat wordt wit en ik heb al een marmer snijblok gekocht. Onderin plek voor flessen, wijn of olie en azijn, weet ik veel. Maar die komt naast de vitrinekast te staan en als hij straks wit is, dan past hij precies. Ja, het zal nog wel even duren, voor alles is zoals het moet gaan worden maar dan heb je ook wat!

Dan kan je een hele grote en dure auto hebben, maar dat wil dan nog niet zeggen dat hij het ook doet. Beetje lullig voelde ik me wel, want mijn nichtje haar echtgenoot kwam me tussendoor even snel ophalen. Ik me haasten, want ik liep toen hij belde nog in de Gamma met mijn broer. Gamma,  dat zeg ik! Wij snel naar huis, de hardboardplaten die ik nog moest laten zagen, doe ik een andere keer wel. Het is daar gratis, dat zagen, wel zo handig. En toen ik dus eindelijk bij Marcel in de auto ging zitten, startte hij niet meer. Nou, dat was wel heel erg vervelend. Die kast heb ik nog tot de 14^e voor, dat komt wel goed. Broerlief heeft met startkabels geholpen.

Die kwam erachter dat zijn accu wel op een hele vreemde plaats zit, in zijn Mercedes. Die zit achter een klepje bij de voeten van de passagier, zeg maar. Je moet het even weten! Afijn maandag is de grote kar weer gemaakt en de winkel is tot 18 uur open. Komt goed. Als het maar voor de 14^e is. Daarna zijn broer en ik gaan klussen. Ik ging verder met de randjes sauzen en hij ging voor de voorkant een constructie maken, zodat ik lekker mijn ramen open kan zetten en de katten veilig zijn. Zo’n net aan de voorkant, ik vind het maar niks. Als ik even niet oplet en de een of andere halve zool krijgt het in zijn kop, dan hebben ze het met een mes zo doorgesneden.

Dan staat er of opeens een vreemde in je huis of ik ben mijn katten kwijt. Nou, sorry, daar pas ik voor. Dus we hebben van dat tuingaas gekocht en die heeft hij tussen 4 latten gespannen. Ziet er schitterend uit. Hij moest weg want zou mijn neefjes verjaardag gaan vieren. En ik ging ook mee weg want ik kon niet meer uit mijn voegen komen. Alles lijkt vast te zitten. Echt erg pijnlijk. Mijn handen zijn gezwollen van het sjouwen met al die zware tassen elke dag. Mijn voeten branden zodra ze de vloer raken. En ik heb geen tijd om op mijn lauweren te rusten. Dus zal ik er toch doorheen moeten. Het is niet anders. Maar vooral als ik ’s avonds eindelijk op de bank plof, doet alles bijna ondragelijk veel pijn.

Nou ja, ik zal het ermee moeten doen. Ik had nog gebeld voor die huurtoeslag. Ik had toch echt 5 werkdagen in mijn hoofd, maar het blijkt een hele maand te kunnen duren. Nou ja zeg, waar heb ik die 5 dagen dan vandaan? Ach het zal wel, ik haal van alles door elkaar. Schiet lekker op met de huurtoeslag. Dan moet ik daar ook geld voor apart houden. Stoken is een paar euro naar beneden gegaan, maar ik denk dat dit nog wel verder kan zakken. Gelukkig krijg ik weer een Toon van Eneco de 3^e november, want ik kan de thermostaat maar niet lager zetten en het is daar zowat subtropisch voor mijn gevoel. Met een Toon kan ik beter overweg en dat vind ik ook lekker handig, dat ik die met mijn telefoon kan bedienen. Als je het opeens fris krijgt, hup even graadje hoger. Al denk ik dat ik in dit huis het niet zo vaak fris zal hebben. Man, wat heet daar! Het ging er hier ook verhit aan toe, tussen de cits. Sunshine en Moonlight weer eens. Een flink gegil en geschreeuw en ik moest er naartoe vliegen, voor ze ermee stopten. Allemaal plukken haar vlogen door de lucht. Ja, ze zijn ongedurig. Ik heb boven nu op beide kamers de Feliway friends in het stopcontact zitten maar het helpt nog niks hoor.

Omdat mijn handen zo’n pijn doen, heb ik er ook geen kracht meer in. Dus liet ik de grote bak met brokjes, die ik net had bijgevuld, zo uit mijn handen schieten. Ik zuchtte eens diep, toen ik naar de ravage keek. Sunshine kwam op zijn gemak brokjes eten. Even later kwam Aurora ook eten ervan. Nou eet maar even door, misschien hoef ik dan niet te vegen? Het was best veel, dus vegen moest ik toch nog. En ’s avonds trok Sunshine zijn brokjes apparaat zelf maar om, die moet hij er dan uit puzzelen. Soms vindt hij dat dan te lang duren en gooit hij het ding omver. Dan heeft hij in ene keer de brokjes allemaal. Lummeltje. Hij dacht die ochtend natuurlijk al, zo dat is handig. Dan doet hij het gewoon nog een keertje, no problem. Die blonde ruimt wel op.

Nou, hij mag ze mooi opeten, van de grond. Die blonde is te moe om ook maar iets anders te doen dan wat op dit moment moet en prioriteit heeft. Ik loop alweer bijna achter met schrijven en ik weet niet of ik straks nog echt tijd voor een blog zal hebben. Voor het schrijven dan. Ik maak wel allemaal korte notities over wat er elke dag gebeurt dus dan blijft het in elk geval in mijn geheugen zitten, als ik weer tijd heb. Ik heb zowat geen tijd meer om tussendoor even uit te rusten en dat voel ik ook wel echt.

Maar we komen gestaag steeds verder. Mijn broer en ik zijn t weekend dan gaan shoppen, de kast wordt maandag of dinsdag wel gehaald. Als de nieuwe accu erin zit. En ik doe tussendoor allemaal aankopen online of in de winkel. Je hebt hier zo’n hele leuke kringloopwinkel, die ze ’t Goed noemen. Altijd leuk om daar te struinen. Mijn broer is goed in juweeltjes vinden, want hij vond een hele goeie grijper voor me. Je weet wel, zo’n ding waardoor je niet hoeft te bukken of een trapje hoeft te pakken, als je even ergens net niet bij kunt. Ik had de mijn onderweg kapot gemaakt en dat hij Ben gezien. Dus ik blij met mijn nieuwe grijper voor 1,50.

Hij kan nog om een hoekje grijpen ook en heeft zuignappen. Echt een fijn ding! Dan heb ik 2 kasten gekocht daar bij t goed. Een zwarte vitrine kast, en ik wissel elke keer weer waar ik die wil hebben. Hij is zwart, dus hoort bij de zwarte kasten in de Art Corner. Maar hij kan ook op de hal, en dan verf ik de buitenkant wit, laat de binnenkant zwart en de planken erin doe ik met marmerfolie. Ook mooi! Maar ja, dan wil ik weer dit, dan weer dat. Straks als ik t zie, dan weet ik het. Ik heb mijn geld erg goed besteed. Ik heb echt elke cent uitgegeven, al voor ik ze had bijna. Maar dan wel zo, dat ik echt alles heb wat ik wilde hebben of nodig had. En dat is niet verkeerd. Ja, ik durf wel van mezelf te zeggen, dat ik dat best goed kan.