De donderdag dat mijn neefje jarig was, heb ik zoveel gedaan weer, dat wist ik al van te voren. Deze maand geen momentje rust. Dus had ik al op voorhand gezegd dat ik niet zou komen. Echt geen puf voor om me op de doffen of ertussenuit te moeten. Maar dat begrijpen  ze vast wel, dat weet ik wel zeker. Er is nog zoveel te doen, dat het gewoon niet lijkt op te schieten. Het is dat ik weet dat ik hele dagen hard werk, dat er toch iets gebeurt maar doordat er nog steeds meer ligt dan er gedaan is, lijkt het een druppel op een gloeiende plaat te zijn. Af en toe word ik er een beetje moedeloos van. Ja, ik word wel geholpen, daar ben ik dan ook enorm dankbaar voor. Toch doe ik het grotendeels alleen en ik moet zeggen, dat valt me zwaar.

Gewoon lichamelijk hoor, het is elke dag een aantal keer heen en weer, met tassen vol. En alles stond dwars door het nieuwe huis heen, dat ben ik eerst maar eens gaan fatsoeneren. Bovendien moet ik alle kamers totaal vrij zien te houden, tot nadat de vloer is gelegd op de 20^e.  En in de badkamer kan je alleen nog net naar het toilet. Want die komt steeds voller te staan. Niet gek natuurlijk, met die 2 zolders en geen berging of wat voor opslag dan ook. Ik had het boven ook al leeg willen hebben, maar ja, dat is me nog niet gelukt omdat er zoveel tegelijk gebeurt en ik ook met alles tegelijk bezig ben.

Op vrijdag kwam Miranda naar mijn huis kijken. Ik had graag bij haar in Zevenbergen komen wonen, maar ja, ik kon het risico niet nemen en dit huis voorbij laten gaan, zonder te weten of ik wel een huis in Zevenbergen kon krijgen. Maar zij zag ook direct, dit huis is van Ria. Het voelde voor haar dan ook gelijk goed. En ze bleef maar rondlopen en naar buiten kijken, want ja, mijn uitzicht is toch wel heerlijk. Maar ook de voorkant, met het atrium, vond ze geweldig. En ze had verwacht dat het veel kleiner zou zijn. Ja, ik heb nou eenmaal niet zo’n breedbeeldlens als makelaars hebben. Dan is het andersom, dan denk je dat het groot is, maar dan is het een klein huisje. Nu lijkt het kleiner maar is het groter. Leuke en aangename verrassing dus.

Grappig hoe die dingen dan gaan. Toen Miranda geen tv had, kreeg ze er eentje van mij voor zolang ze nodig had. En nu had ze een kleintje voor mij bij zich, want die grote die ik op de slaapkamer had, die is veel te groot voor mijn kleinere slaapkamertje nu. En die is ondertussen naar mijn neef gegaan, voor zijn verjaardag. Ik had hem op marktplaats willen verkopen, maar ja, hij wilde hem graag en dan vind ik dat fijner. Geld betekent niet zoveel voor mij, als heb je het wel nodig. Maar ik besteed het dan ook wijs, geloof me maar, dat kan ik juist goed. Miranda ging later weer weg met een blij gevoel. De manden, de tv en bovendien een vrijstaand 4 pits gasstel, kreeg ik als cadeau en ben ik enorm blij mee. Ik was al blij geweest als ze zo zonder iets was langs gekomen hoor! Maar als ik klaar ben, komt ze gezellig lunchen met haar moeder.

Ik wil het dit weekend, voor mij van de 10^e, mijn moeders verjaardag, voor elkaar krijgen. Ik ga met broer vroeg naar de Gamma, dat zeg ik, om spullen te halen die mijn ramen katveilig maken. We hebben de constructie voor die enorme opening als de schuifpui openstaat, al een aantal keren aangepast. Elke keer weer, is het een stuk efficiënter plan. Ik ga dan ook niets zeggen nog, ik zal het straks wel laten zien als het klaar is. Maar deze laatste versie, van mijn broer, is toch echt wel geniaal te noemen. En het kost nu bijna niets, terwijl het eerst een berg geld had gaan kosten. Fijn een broer die zo meedenkt. Hij zei er ’s nachts zelfs wakker van te liggen, omdat hij dan aan het verzinnen was, hoe het nog mooier op te kunnen lossen. Nou, dat is hem gelukt!

En daar gaan we straks voor shoppen. Het raam bij de art corner doe ik zelf, heb ik ook iets ingenieus voor bedacht. Gewoon met net. Maar aan de voorkant, daar wilde ik geen net. Want dat is aan de galerij kant. Nou zal ik dat niet open laten, als ik er zelf niet ben hoor. Maar als ik in de zomer lekker alles open zet, dan kan een of andere lolbroek maar eens een gekke neiging krijgen en zo’n  net kapot maken, met een mesje of zo. En dan ben ik mijn katten kwijt. Dus daar komt gewoon gaas in een lijst van hout, die we zo tegen de buitenkant schroeven. Kijk, ze dat er niet op hun gemakje uit schroeven, zonder dat ik dat zou horen. Dus dat is veilig voor ons allemaal.

Dan komt mijn nichtje me even halen en ga ik een kast ophalen, halmeubel die ik gekocht heb. Ik heb lang zitten bedenken hoe ik dat in mijn autootje kon krijgen. Maar ik ben ook bang, dat ik het zelf niet kan dragen. Het lijkt wel alsof ik de helft van mijn kracht kwijt ben, vergeleken met vroeger. Maar mijn nichtje, of haar man eigenlijk, heeft een hele grote auto. Daar komt ze me woensdag ook mee helpen. Als de monteurs voor de ketel/warm water geweest zijn. Want dat heb ik niet, warm water. Toch wel fijn straks onder de douche en zo, warm water. Eén ding waar ik het niet voor nodig heb; AFWASSEN! Oh wat heb ik dat gemist! Toen ik in 2005 vanuit België terug ging naar Nederland en dit huis kreeg, na 9 maanden dakloos te zijn geweest, moest ik kiezen.

Het keukentje was namelijk zo klein, dat er óf een vaatwasser óf een koelkast in kon. En ja, dan moet je dus wel voor de koelkast kiezen. En ik heb mijn vaatwasser toen aan mijn vriendin San gegeven. Die was er heel blij mee, en dat kon ik begrijpen. Maar sinds die tijd, mis ik dus een vaatwasser. Ik vind dat zo prettig, je hebt never nooit rommel in je keuken. Hup in de vaatwasser ermee. En later even aanzetten, dit is een Siemens, goed merk met ook een programma als hij maar half vol zit, en klaar is Ria. Nu ben ik eindelijk zelf de vaatwasser niet meer. Heerlijk!

Dat zijn zo van die aankopen, die ik gedaan heb, die ik enorm waardeer, zelfs nog voordat ik ze in gebruik heb genomen. Hetzelfde met mijn nieuwe 2^e handse fiets. Oh wat ga ik daar blij mee zijn. Ik mis mijn fiets al vanaf hij gestolen is. Ja oké, ik zat er niet zo heel vaak op, sinds ik mijn auto kreeg, maar toch. In de zomer is het heerlijk om een stuk te gaan fietsen. En nou ja, gewoon dat je dat kan als je dat wilt. Maar om hier nog een fiets te gaan kopen, en dat die dan weer gestolen kan worden, nee, daar had ik geen trek in. Maar nu krijg ik er dan toch weer eentje en die mag ik in de garage zetten. Overdekt en veilig. Oh het lijkt me heerlijk om gewoon weer ff de fiets te pakken, voor een klein boodschapje. Of als het mooi weer is, heerlijk een eindje langs het water te gaan rijden. Heerlijk! Ja, mijn verhuisgeld wordt enorm goed besteed. Geloof me maar gerust!

De planken kunnen er hier pas af, als alles van de planken eraf is natuurlijk. Ik moet ook nog 2 stoeltjes bekleden, die staan boven te wachten en dan neem ik gelijk een paar plankjes voor de cits mee, die van een ouwe krabpaal af moeten. En alles wat weg kan, gaan we weer op de 23^e regelen. Dan hoop ik wel wat meer hulp te krijgen. Dan zet ik van te voren weer veel op de gang. Ik laat ook veel achter hoor. Maar ja, dat kan dan in elk geval weg of zo. Toen mijn nichtje er was, zei ze, waarom haal je die deur er niet uit? Doelend op de deur die van de huiskamer naar de grote slaapkamer gaat. Daarachter komt mijn art kamer en cits speelkamer. Alles kasten zijn daar zwart, zoals alles in de huiskamer wit is of wit gaat worden, of met marmer bewerkt gaat worden.

Die deur daar uit halen, was ik inderdaad al van plan geweest. Die had ik dan in de berging willen zetten. Maar hee, ik heb geen berging. Vind ik nog steeds niet leuk hoor. Maar ja, komt vast wel goed. Ariëlle is net zo praktisch als ik en zij is niet zo moe als ik. Zij denkt nog helder na, ik niet op het moment. Dus zegt ze, ‘je linnenkasten komen daar toch te staan?’ Ja, klopt, eentje voor de hoek, en dan 2 richting het raam. Zwarte kasten ook, de rest is of wordt zwart daar. Zwarte lamp ook. ‘Nou, dan zet je toch die deur daarachter die kasten? Zet je ze iets van de muur, groot zat die kamer.’ En dat is ook zo. Dat ik daar zelf niet aan had gedacht! Daar zou ik echt normaal zo opgekomen zijn hoor, daar ben ik juist zo goed in. Ik ben blij met haar idee, want zo ga ik het ook doen. Knop eraf, goed bewaren ergens, in de meterkast of zo. Dan ben ik die deur kwijt, die me nu al irriteerde.

Hij ging de huiskamer in open. En dat nam veel plek in en veel zicht weg. Nu heb ik vrij zicht op mijn mooie vitrinekast ook en ook geen deur die vlak langs de bank open ging. Het zijn dan ook echt enorme deuren. Ik kan niet bij de bovenkant hoor. Daar heb ik een trapje voor nodig. Kan je nagaan! Achter die linnenkasten zie je hem toch niet. Bovendien, kan ik daar dan ook mijn strijkplank naast zetten, achter de andere kast, die voor het mooie dan ook iets van de muur moet. Zo zie je maar, er komen steeds meer goeie ideeën bij.

Op de woensdagochtend tussen 5 en 8 heb ik mijn examens allemaal gemaakt en doorgestuurd. Dat is al een last minder. Alle praktijkexamens zijn dan gedaan en als straks alles op voldoende staat, kan de laatste worden ingestuurd, wat een uitnodiging voor een examengesprek is, met docent en apotheker en mij. Ik heb ook mijn Farmaceutische patiënten zorg examen over osteoporose ingestuurd. Naar Wally, dus dat zal wel even duren, voor het nagekeken is. En dan krijgen we nog een laatste deel en moet ik een stuk maken over RI&E Risico Inventarisatie en Evaluatie. Hoe ik dat moet gaan doen, ik heb geen idee. Maar ook dat zal er wel komen. Zodra dat is ingestuurd, ben ik eigenlijk klaar. Op dat gesprek na dan, of tenzij er iets niet goed wordt gekeurd. Dat is nog even afwachten.

De Bestelde gordijnen zijn op deze donderdag de 8^e, schrijf ik dit, binnen gekomen. Wat ik al hoopte en verwachtte, is dus ook zo. Online leken ze veel lichter, rozer. Maar de kleur is ‘bessen’ en dat is een soort paarsige bordeaux kleur. Daar heb ik gewoon op gegokt en ik heb gelijk gekregen. De gordijnen zijn precies in de kleur die ik wilde dat ze waren. Vraag me niet waarom ik zo dacht, maar het pakte goed uit. Met dubbele gordijnroedes. Dus je hebt op 1 houder, 2 stangen liggen. Voor je vitrage op de achterste, en je overgordijnen op de voorste. De vitrage is met lussen en de overgordijnen, van microvezel en erg makkelijk in onderhoud, hebben een multifunctionele band. Als ze als met lussen niet soepel glijden, ga ik nog haken halen en ogen voor over de stangen. Dat loopt wel soepeltjes. Even afwachten nog maar.

Ook kwamen vandaag de 2 nieuwe krabpalen binnen. Oh mijn hemel, wat zal die bezorger niet blij met me zijn geweest. Ik weet trouwens ondertussen ook, waarom die deur bij de lift niet open gaat. Die is niet kapot, maar daar zitten ook bellen. Als je aanbelt aan de voorkant, dan kan ik die deur open doen. Maar de deur bij de liften moet je ook weer met sleutel in. En dan kreeg ik die niet open. Nee, dat klopt. Dan moet de visite of de bezorger, daar ook weer aanbellen. En dan kan ik weer de deur open drukken, en gaat die open. Je moet het even weten.

Maar die bezorger, die dacht volgens mij, dat ik die dozen beneden zou komen halen. En nu was ik nog in de war ook, want ik dacht dat hij Zooplus kwam brengen. Maar het waren dus die 2 krabpalen. Ik heb ze wel erg verwend hoor, maar ja, ik moet ze een beetje compenseren voor het verlies van hun balkon. Het zijn 2 grote en sterke, wat ook geen overbodige luxe is hoor, met 5 katten. Ze komen goed van pas. De Panorama heb ik gekocht voor in de huiskamer, in Royal Grey. Die komt voor de grote schuifpui gedeeltelijk. Van de zomer, deurtje open, gaaswerk ervoor en ze liggen zo buiten eigenlijk.

De andere komt in de art/cits room, naast het bureau en voor het raam. Zelfde effect hele winter vogeltjes tv en in de zomer, raam open en liggen ze praktisch buiten. De hele grote van hier gaat in de hal, die in principe groter is, dan de kleine slaapkamer waar mijn bed komt. En de lavendel krabpaal komt in die slaapkamer. Ook bij het raam. En als ik dan ’s morgens op sta, dan zet ik daar het raam open. Dat zal ze dan een beetje balkon idee geven. Hoop ik toch. Dan gaan ze daar maar even lucht happen en is mijn bed gelijk gelucht. Vind ik geen verkeerd idee!

Dan hebben ze genoeg te krabben in elk geval. En dan nog overal plankjes en mandjes aan de muren. Ze zullen niet weten waar ze het hebben in het begin. Ik hoop maar dat ze kunnen wennen. Ze moeten wel, er is geen andere optie. Die plankjes moet ik nog gaan kopen bij een Ikea. Maar ik moet Ikea morgen ook even bellen. Alles wordt de 22^e bezorgd en dan heb ik wel heel veel bouwpakketten. Gelukkig ben ik daar goed in, maar ik heb wel hulp nodig hierbij. Broer houdt er geloof ik niet zo van. Ik liep dus mijn bestelling even goed na, toen het al besteld was ja. Ervoor had ik dat ook gedaan maar toen had ik de fout niet gezien.

Ik heb dus gewoon 20 van die hanglampdingen besteld, in plaats van 20 plankenhouders. Jawel. En in plaats van 20 plankenhouders, heb ik er daar 1 van. Ja. Niet gezien. En dan moet ik straks terug met 19 van die dingen. En dan heb ik geen plankenhouders. Misschien kan ik het herstellen als ik bel? Ik ben bang van niet maar als je het niet probeert, dan weet je het niet. En zo moe ben ik dus. Dat zou me normaal echt niet gebeuren hoor. Zo blonT dit weer. Maar ja, het is even niet anders. Morgen bellen dan maar. Domme Ria.

Nou, die Kwantum heb ik niet gehaald hoor dinsdags. Mijn lijf lijkt een beetje de kont tegen de krib te gooien. En dat is een flinke hoor! Ik was zo moe, dat voelde ik pas goed in de auto. Ik ben maar naar huis gereden om mezelf naar boven te slepen, hopend dat dit nog zou lukken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik echt wel van plan was om naar de Kwantum te gaan, want dat was wel erg belangrijk, zodat ik zou weten of ze op tijd die vloer zouden komen leggen. Ik was het totaal vergeten en toen ik boven kwam en het besefte, had ik echt geen puf meer. Ik voel me uitgeput en mijn lijf doet aan alle kanten zeer en het gaat niet over.

Dat kan ook niet, want elke dag weer loop ik de hele dag. Van 5 tot 7 of 8 dingen voor school en dan weer sjouwen, pakken of heen en weer rijden met tassen. Ik heb echt zo’n pijn in mijn voeten. Dat gaat niet weg in een nachtje. Dat is wel heel vervelend want ik moet hele dagen lopen en sjouwen en zo. Ik hoop maar steeds dat ik het allemaal ga redden. Het moet gewoon! Elke keer weer al die trappen af, dan tassen in de auto, weer naar boven en herhalen. Dan zit Lila gelijk vol en dan ga ik meestal naar de BBstraat, en nu ook omdat er steeds dingen afgeleverd gaan worden. De dinsdag ging ik maar eens even ervoor zitten, om wat voor school te doen. De maandag ervoor heb ik me op ziek laten zetten, omdat ik er voor de mannen van de aannemer moest zijn.

Maar ik heb met Saskia gemaild, en ik weet wat er nog openstaat nu. Dat documentje heb ik gemaakt maar ik vroeg aan José hoe dat bij haar ging of was gegaan en daar ging het totaal anders. Dus maar hopen dat ik genoeg heb gedaan daarvoor. Ik zou het anders niet weten hoor. Ik heb Saskia nogmaals bedankt voor haar fijne medewerking. Ze had gezien dat de docente een examen op onvoldoende had gezet en vroeg me of ze me daarmee kon helpen. Zo lief hè! Want ja, dat kwam omdat ik gewoon een beetje dom ben, omdat ik niet mijn bronnen had vermeld en niets over feedback erin had gezet. Dat heb ik ondertussen even gecorrigeerd en weer terug gestuurd. Hulp niet nodig gelukkig.

Ik heb dan ook wel een beetje veel aan mijn hoofd. Dinsdags dus na al die schooldingen direct door naar de Kwantum. Weer dezelfde aardige man, die me hielp en oh wat fijn, ze komen de 20^e leggen! Dat is prima. Dan is er al veel over, maar dat staat dus in de badkamer opgestapeld. Dan kan vanaf de 21^e alle grote dingen komen. Zo ga ik het dan vast wel redden om de 30^e over te kunnen. Als mijn lijf het ondertussen niet begeeft. Ik slaap vroeg en ik ben er dan ook half 5 al uit. Dat heeft wel tot gevolg dat ik in de middag al bek af ben. Man wat is ouder worden een kwelling op deze manier.

Mijn broer was zich rot geschrokken van die vaatwasser, hij dacht dat alles er al voor zat, maar dat was niet zo. Hij vertelde me dat het dan een vaatwasser aanleggen heet, niet aansluiten. Ja zeg, weet ik veel. Dat aansluiten als alles er al zit, dat kan ik zelf ook wel. Maar dat ‘aanleggen’ dus niet. Broer dus ook niet. Ik vraag aan een ieder die ik spreek of app, of ze iemand weten hiervoor en José, mijn lieve klasgenootje, zegt dat haar man het wel wil komen doen. Is dat niet even fantastisch? Dat ik opeens hulp krijg uit onverwachte hoeken, is best wel een prettig gevoel. Maar op de maandag, terwijl ik op de bezorgers wacht, en de randjes aan het sauzen ben, komt Jolanda, de grote en veilige reismanden brengen. Jolanda is de ex van mijn neef.

Dat is wel zo prettig, want als ze wild worden, dan kunnen ze zo zo’n tas, die ik ook heb, open halen of zo. Ik kan het niet verdragen er ooit nog eentje weg te zien lopen hoor. Dat is in elk geval geregeld. Bij Zooplus heb ik ook, buiten het normale eten, de Feliway friends genomen. Drie stuks zelfs. Dan gaan er in elke kamer 1 en doe ik er in het nieuwe huis, als ik daar vertrek om ze op te halen, ook eentje in ergens. Jolanda is behoorlijk handig, en ze sloopt het plintje er al af, van het keukenblok, dat eraf kan om reparaties te doen, of zoals in dit geval, dingen aan te sluiten. Ook het achterkantje van het middelste keukenkastje knalt ze er vakkundig uit. Ze neemt er foto’s van, om te zien of haar broer kan zien, wat je daarvoor nodig hebt.

Ik wist niet eens dat dat er allemaal zomaar af kon. Ik ben echt wel een blonTje op dat gebied blijkbaar. We kletsen wat af, we hebben elkaar van jaren dingen te vertellen natuurlijk. Vroeger ging ik met mijn toenmalige echtgenoot en mijn neef en Jolan, op vakantie. We hebben wat afgelachen altijd. En we hebben samen jarenlang paard gereden, zij kocht zelfs haar eigen paard en  die is zelfs 28 geworden. Een pracht beest! En dan gingen zij en mijn neef uit elkaar en later ging ik ook scheiden en naar België en zo zie je elkaar jaren niet. En opeens wonen we zowat naast elkaar. Zij woont net aan de andere kant van de brug, aan dezelfde kant van het water.

Ze is nogal sportief dus wie weet krijgt ze mij ook nog een keertje fit. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. En we hebben voorlopig verhalen zat. Ik zat ondertussen door te verven en zij babbelde wel door. Belt ze me de volgende dag, dat haar broer het wel komt aansluiten. Of hij ’s avonds even kan komen kijken. Maar ik stort behoorlijk in, en vraag of hij een ander keertje kan komen. Ik kan daar niet blijven, want de cits moeten eten. En als ik eenmaal boven ben, denk ik niet dat ik nog de puf heb om weer terug te gaan. Ik moet ook de kattenbakken nog doen en afwassen en zo. En ik zit in een ontploft huis, dus echt rust krijg ik daar ook niet. No problem, komt goed. Ze had me al aangeboden om zondag te komen helpen met muren sauzen, dus daar ben ik ook heeeeel heel erg blij mee. Ik trek het niet meer zoals vroeger, dat is wel duidelijk.

Mensen, mocht ik dingen dubbel vertellen, dan is dat maar zo hoor. Normaal ben ik daar wel alert op maar ik vergeet echt veel. Dus dat moeten jullie me dan maar vergeven hoor.  Net zoals ik in een examen gewoon dingen vergeet. Dat is toch erg. Alzheimer light is dit niet meer hoor, dit is very heavy. Echt bizar! Op woensdag komt mijn nichtje Ariëlle ook nog even om de hoek piepen. Leuk! Ook zij gaat me meehelpen. Volgende week woensdag al met tassen en lichte dingen overbrengen. En ook als de vloer is gelegd, op de 20^e, want ja, ze komen redelijk op tijd leggen, dan komt ze me daarna ook helpen zoveel mogelijk al over te brengen. Als het hier dn leger wordt, kan mijn broer weer komen om hier van alles los te maken en eraf te halen.

Want zodra alles uit die badkamer kan, kan hij daar die ombouw gaan maken voor over de kattenbakken. En daar kunnen dan badkamerkasten bovenop komen te staan. Mettertijd wil ik daar ook een douchecabine. Dan kunnen ernaast, omdat het dan droog blijft, ook nog kasten komen. Als je geen berging hebt, dan moet je slim zijn. Laat ik dat nou toch zijn, ondanks dat ik nu een zeef hoofd heb. Alle planken moeten ook hier eraf en dan weer daar opgehangen worden. Nou ja, genoeg te doen tussen de 20^e en 30^e. Morgen verder met schrijven, ik ben gewoon te moe. En ik krijg dat liedje maar niet uit mijn hoofd; zoveel te doen, ik heb nog zoveel te doen... Hoe zou dat toch komen?