Oh mijn hemel, zal ik het gaan redden. Ik zit nu zo in de puinhopen dat ik een beetje het overzicht verlies. En ik ben zo moe maar ik weet dat ik moet en daarom lijk ik op een soort van adrenaline te functioneren of zo. Geen idee maar ik vind het bijzonder dat ik nog puf heb om überhaupt iets te doen. Op maandag de 5^e moest ik om 8 uur op de BBstraat zijn, dat is kort voor mijn nieuwe adres, en hier op t oude is het Bstraat. Korter en minder mooi. Jammer nog steeds dat ik geen berging heb maar ja, wat doe je eraan? Veel weggooien ja. Alleen geen tijd om uit te zoeken dus neem ik wat ik niet weet gewoon mee. Dat zoek ik dan op mn gemak uit.

Ik had dus om 8 uur een afspraak met de aannemer. Er kwamen bij half negen 2 hele aardige meneren die wel even zijn bezig geweest. Ik ben wat dingen vergeten te melden, die ik ondertussen al wel gemaild heb. Maar ze hebben dingen afgesmeerd, gaatjes gedicht, nieuwe sloten overal in, ook in de brievenbus waar ik al post had van Marij én het koolstoffilter voor mijn nieuwe recirculatiekap. Als je veel kookt dan vervang je zo’n filter eens per jaar, en als je kookt zoals ik, eens in de 2 jaar. Prima geregeld en niet mee zo vettig als in mijn oude keuken.

Ook heb ik een nieuwe douchekop, die je nog kunt stellen ook. Een nieuwe wc rol houder, en een splinternieuwe wc bril ook nog. Ze zijn ook nog achter de berging aan gegaan omdat ze het onzin vonden, dat ik die niet had maar het is niet anders. Geen berging. Toch lief van ze.

Alle deksels van het circulatiesysteem zijn vernieuwd, en ik heb een nieuw slot in de grote schuifpui. Ze constateerden ook een scheur in de wasbak in de badkamer en die krijg ik dan ook nieuw. Toen ze wegwaren, ben ik nog wat dingen uit de auto gaan halen en daarna wilde ik net weg, toen ik binnen de bel hoorde. Snel weer naar binnen, ik weet nu gelukkig ook hoe mijn knop handeled slot werkt en ik kon zo binnen. Van de week moest 1 van de buren me helpen om binnen te komen maar nu ken ik het principe.

De mannen van een Elektra bedrijf stonden voor de deur, die kwamen de elektra keuren. Oh? Nou gelukkig was ik net nog niet weg. Dus ik bleef weer even. Ze meten dan overal de stroom met een ‘fluke’ noemen ze dat. En daar ging ergens iets niet goed, want ze kregen overal 280 of 270 volt waar het 230 moet zijn. Hiervoor gingen ze Stedin bellen. Het landelijk overkoepelende orgaan wat betreft de Nederlandse elektra. Of ik nog 3 uur zou blijven. Nou eh, liever niet, ik heb veel te doen. Dan moest ik bellen zodra ik er 3 uur of langer zou zijn. Prima, dat is morgen.

De jongens gingen weg en lieten netjes een briefje achter met het Stedin nummer, zijn eigen telefoonnummer en een korte beschrijving waar ze naar zouden moeten kijken. Heel attent. Maar ik wilde nu toch echt wel naar huis hoor, en eindelijk ging dat. Want ook daar is het een grote bende met ongedurige en mauwende katten die het ook even niet meer weten. En ik weet het daar ook niet meer, want ik zie het niet echt opschieten. Ik kan ook niet zoveel meenemen in mijn uppie en sommige dingen kan ik niet dragen. Maar eerst eens even bellen met Bonprix. Waar ik mijn gordijnen heb gezien en ik wilde ze zondag al bestellen, want ik kreeg een mail dat ik 20% korting zou krijgen. Op een groot bedrag is dat heel prettig natuurlijk. Maar zondag was ik zo bezig, dat ik elke keer even ging uitpuffen en dan ging ik weer verder met mijn bestelling.

Ik kon nu ook niet al te veel in de auto zetten want ik ben nog naar de Action geweest voor wat dingen en ik ging naar de Praxis. Twee 10 liter emmers met Damp kleurige muurverf. Oh hemel wat zijn die krengen zwaar! Die krijg ik bijna niet van de grond. Ze moesten wel de auto in en gelukkig lukte dat. Daarna ging ik nog even langs Ben en San, om het trapje op te halen. Ik was toen echt op, toen ik naar huis reed deed alles zeer. Ik sleepte me naar boven en daar moest ik de cits gelijk eten geven, de bakken moest ik nog doen en zelf had ik geen puf om te eten. Te moe. Ik weet gewoon niet hoe ik dit allemaal in goede banen kan leiden. Alleen omdat ik elke dag 13 graden zie staan, op mijn telefoon, weet ik dat ik hulp krijg dus dat is fijn.

Ik val tijdens de tv in slaap en aangezien ik nu op de bank slaap, maakt dat niet zo uit. Alleen is het comfortabeler als ik de rugkussens eraf haal, en echt een slaapplek maak. Maar ik ben te moe en ik val zo om als ik ga zitten. Dus wat ik moet doen, moet ik direct doen, want anders gaat het niet gebeuren. Want als ik de bank net raak, voel ik me zo wegzakken. Ach ja, het is voor een goed doel. Me, myself and I.

Op dinsdag was ik er al om 8 uur, op de BBstraat want er kwam iemand om de vloeren te meten. Ik heb gelukkig een soort karretje met wieltjes en een elastiek met haken. Daar heb ik zo’n emmer muurverf van 10 liter op gezet en 2 niet al te zware tassen aan mijn andere arm en zo kreeg ik zo’n emmer boven. Dat gedoe met die deuren vind ik voor nu toch wel een dingetje. Maar goed, het is niet anders. In het donker even koffie zitten drinken en vast van alles netjes gaan zetten en weer 2 tassen uitgepakt, die in de keuken konden. De lege gaan weer mee terug om op de B straat weer gevuld te worden.

Een heel oud wankel mannetje kwam de vloeren meten, op een manier die ik zelf ook had gekund maar toch, het was ergens goed voor. Hij begon namelijk ook over dat het bij Kwantum zo lang duurt, soms wel 2 maanden. Dus ik vertel hem mijn verhaal, dat ik de vloer voor de 23^e gelegd wil zien.

Hij geeft me een telefoonnummer van Vloerbedrijf S uit Berkel. Als ze bij Kwantum zeggen na de 23^e moet ik kijken of ze dan alleen het zeil willen bezorgen, dan kan ik hen bellen en komen ze het binnen de week leggen. Nou kijk, dat is dan al een fijne optie meer. Daar heb ik veel aan, weer geholpen, thanks! Dan komt Jolanda, de ex van mijn neef en waar ik vroeger heel veel mee om ging, met 2 hele grote en veilige kattenreismanden. Zo heb ik er meer dan genoeg voor de verhuizing.

We hebben elkaar veel te vertellen en kletsen wat af, terwijl ik ondertussen alle randjes en rotstukjes aan het grijs maken ben. Zo doe ik dat altijd. Ik plak ook niks af want ik verf heel strak en mors praktisch niet. En als al die rotstukjes gedaan zijn, dan kan je zo in ene ruk door met een grote roller en is het zo af. En nog netjes en knoeivrij ook. Jolanda biedt aan zondag mee te komen sauzen, en dat neem ik met beide handen aan natuurlijk. De afzuigkap komt aan de late kant, maar waar blijft die vaatwasser nou toch? Ik ga ze maar even bellen. Ze zeggen maandagavond een voicemail te hebben ingesproken, dat ze woensdag komen. Niks ontvangen of gehoord hoor.

Blijk ik zelf mijn nummer fout te hebben ingevoerd. Ja, dat krijg je dan, als je zoveel op je bordje hebt. Maar ze komen morgen, woensdag de 7^e voor mij. Later bellen ze dat ze tussen 13 en 14 uur komen. Helemaal goed, kan ik eerst naar de Kwantum want in mijn vermoeidheid, ben ik daar dus vergeten naartoe te gaan… Moet niet dommer worden hoor!

Donderdag de 1^e had ik me ook direct even ingeschreven bij de gemeente, op het nieuwe adres. En mijn parkeervergunning kon ik opzeggen, vanaf de 30^e oktober parkeer ik weer gratis. Oké het was niet duur maar toch, alle beetjes helpen. De huurtoeslag kan ik pas aanpassen als de gemeente mijn adres heeft aangepast, dus ik moet elke dag even inloggen met mijn DigiD om te zien of dat al zo is, want anders betaal ik een maand de volle pond. Bij dat inschrijven kon je zien dat je voor sommige buurten en straten, een politiescreening krijgt, of je er wel mag wonen. Daar willen ze geen overlast. Dat gold ook voor een aantal straten hier in de buurt. Grappig, dat wist ik helemaal niet.

Toen ik hier kwam wonen, waren ze net de buurt aan het upgraden. De beruchte Keileweg vol prostituees, was net leeg. Geen tippelzone meer en minstens 4 of 5 keer per dag, surveillerende agenten door je straat. Soms lopend, soms met de mountainbike. En het leek redelijk netjes te worden. Het heeft niet al te lang geduurd en vooral het plein hier voor de deur is een trekpleister voor grote groepen jongeren en die willen dan wel eens ruzie krijgen. Ook zijn ze, vooral ’s zomers, tot in de vroege ochtend herrie aan het maken. Man wat kunnen die schreeuwen tegen elkaar zeg! En dan hebben ze dus geen ruzie hoor, dat is converseren of zoiets dan toch.

Ook het inschrijven ging volledig digitaal, tegenwoordig alles wel denk ik zo. Die vrijdag op stage heb ik ook overleefd. Ik was zo ontzettend moe en ook de zaterdag wist ik dat me een grote klus te wachten stond. Gelukkig had ik hulp van mijn schoonzus Sandra. Mens wat kan die sjouwen joh. Die stukken van mijn oude ledikant, die kon ik niet tillen, hooguit slepen. Zij tilde ze zo op en liep ermee naar beneden. Want ik zei al, dat moeten we samen doen hoor. Niet dus. Ze was er al vroeg, want ze had mijn broer naar zijn werk gebracht. En die kwam dan voor het einde van zijn dienst, al de rommel die wij hadden neergelegd, ophalen met de grote vuilniswagen.

En dan heeft hij ook over een paar weken weer weekenddienst, en dan doen we het nog eens een keertje over, met alles wat er dan nog staat dat weg kan. En dat is best veel helaas. Ik hoop alleen dat dat vinyl sneller dan over een maand gelegd kan worden. Daar maak ik me een beetje zorgen over. Maar goed, dat gaan we nog wel zien dan. Na een bakkie leut zijn we maar begonnen. Oh mijn hemel, wat was dat pittig. Om even uit te rusten, zijn we toch nog wat dingen gaan uitzoeken op de zolder buitenom. Want daar waren we vorige keer mee gestopt, omdat ik bijna stikte en een allergische aanval kreeg. Hoe we er ook tegenop zagen, we zijn maar gaan beginnen alles naar beneden te brengen.

Ik moest een paar keer even stoppen. Eerst even mijn puffers nemen, want dat was een beetje dom van mij, dat ik dat nog niet gedaan had. En later zag ik de trap draaien en kukelde ik er bijna af. Eindelijk hadden we alles beneden. San appte me, dat we het binnen het uur gedaan hadden. HUH?! Hoe kan dat nou toch? Ik dacht dat ik minstens 3 uur had lopen zeulen met van alles. San bleef ff beneden en appte me, toen mijn broer kwam. Hij had Egg McMuffins voor ons meegenomen. Ik trok een vies gezicht, dat had ik nog nooit gegeten, want ik dacht altijd dat ik dat ontzettend vies vond. Maar ik was helemaal verbaasd, hoe lekker dat ding was. Nou ja! Of ik had gewoon erg trek, kan ook maar hoe dan ook, het smaakte heerlijk!

Alles was weer van de straat en San en ik gingen nu ook weer beladen met tassen met van alles, naar de auto’s. Dat konden we dan ook vast even over brengen. San had het nog niet gezien van binnen en vond het ook een pracht huis. Ja, ik ook wel, alleen geen berging vind ik een flinke tegenvaller maar ja, ook daar zitten toch ook weer voordelen aan. Ik heb aardig wat liggen wat ik op Vinted kan zetten straks. Vooral hoge hakken, die ik sinds mijn operatie niet meer draag. Ik ben er ook achter, dat als ik andere schoenen aan heb dan de Fitflops, die ik nu steeds koop, ik ontzettend pijn mijn voeten krijg. Ik heb ze echt teveel verwend. Toen we daar nog rondliepen, appte mijn broer dat hij klaar was en ging San heb ophalen.

Gezamenlijk zijn we nog gaan shoppen en heb ik nog 2 kasten gescoord. Eentje voor bij de tv, al heb ik die wel maar die is hoogglans zwart met een glasplaat en dat wil ik niet meer. Ik ga in de huiskamer alles wit of wit marmer doen. Inclusief de keukenkastjes, mijn zwarte salontafel  en wat meer dingen. Maar de tv kast die ik heb, die kan je niet zomaar omturnen. Al kan ik altijd nog wel even kijken wat ik ermee kan. Want ik kan geen kastruimte genoeg hebben. Ik heb in elk geval wat te verven en te plakken, de komende weken. Nou ja, ik verveel me echt nooit, dat is wel duidelijk. Toen gingen we weer even terug naar mijn huis. Ik heb een aantal grote boeddha’s nu voor de deur zitten. De bewaken daar mooi mijn geluk. Samen met mijn broer even alle ramen gemeten voor gordijnen en vitrage. Dat is anders een veel grotere klus in je uppie.

Hij zei alleen dat hij niet mijn vaatwasser kon aansluiten. Hij had gedacht, dat alles er al zou zitten. Ja maar ja, dan had ik het zelf ook wel gekund. Ik kan geen waterleiding doen, ik kan veel maar dat niet. En je moet door de kastjes boren, hoe zit het met elektriciteit? Nou ja, wat nu? Als ik dat had geweten! Maar goed, dan maar even in het rond vragen. Ik had al een paar keer nee gehad, niemand die het kon of wilde, tot ik mijn klasgenootje even sprak op zondag. En ik vroeg het haar ook ‘ken jij iemand die een vaatwasser kan aansluiten, als er nog niks zit? En nu komt haar man eerst even langs, poolshoogte nemen en dan kijken wat hij nodig heeft. Dan sluit hij het ding aan! Oh hemeltje, wat ben ik daar weer blij mee. Wéér mazzel!

En de zondag heb ik veel gedaan. Ik ben alleen de deur niet uit geweest. Ik heb wel al mijn glaswerk ingepakt. De grote kast is al voor 2/3 leeg nu. Nog wat boeken en alle planken eruit. Dan de keukenspullen eruit nog. En dan kan ik de deuren afplakken en ze losschroeven van de muur. Zolang de zware glazen deuren niet open gaan, kunnen ze niet kiepen. Oh ja, en de lampjes moet ik eraf halen bovenop. Maar dat doe ik maandag als ik terugkom van de aannemer. Al neem ik wel wat tassen mee hoor, hij kan de pot op! Afijn, ik heb geen seconde rust maar het moet maar even. Komt vast goed.