Ik kon bijna niet meer lopen, nadat ik mijn meubels allemaal had opgetekend. Elke keer weer, bukken en meten met een onwillige rolmaat, dat voel je wel hoor. Maar ik had een globaal beeld of ik mijn meubels kwijt zou kunnen. Ik heb nu zo’n enorm huis, dat het een beetje passen en meten werd. Maar uiteindelijk komen we er wel hoor. Totaal uitgeput toch nog maar even direct naar de Kwantum gereden, waar ik vinyl had gezien. Ja, ik wil liever pvc laminaat maar ik heb geen pvc laminaat centjes. En weet je wat, dat geeft ook niet, nu koop ik betaalbaarder, voor mij dan, en dat ziet er een beetje zo uit. Wit eiken want ik ga veel omgooien in mijn inrichting. Maar daar zal ik in totaal ook nog wel een jaartje mee zoet zijn.  Geeft niets hoor, ik vind dat heerlijk! Van oud nieuw maken, dat is precies in mijn straatje.

Een joviale verkoper, met een half afzakkend mondkapje, hielp me. Maar tot mijn grote verbijstering zei hij, dat ze het pas volgende maand konden komen leggen? WAT?! Nou wordt ie helemaal mooi! Maar goed, ik laat het ze de 6^e allemaal inmeten, kost je 35 euro, maar daar krijg je de helft van terug als je het zeil betaalt. Als ze alles gemeten hebben, dan kan ik met die papieren naar de Kwantum terug, en daar kunnen we dan gelijk kijken wanneer het ingepland gaat worden. Maar over een maand? Dat gaat gewoon niet. Als dat dan alsnog zo is, dan weet ik het echt niet hoor, hoe ik het doen moet. Maar ik ga er vanuit, dat ik gewoon weer een mazzeltje krijg en dat ik het binnen 14 dagen gelegd krijg. Dat is al lastig genoeg.

Als het nog later is, dan moet ik besluiten een kamer minder te doen, want dan moet ik alles opslaan in de badkamer, de kast en dan ook in mijn kleine slaapkamer. Die leg ik dan later zelf wel, want ja, ook dat kan ik alleen heb ik de kracht niet meer om met van die 4 meter rollen voor 80m2 te slepen en te rollen. Maar ik kán het wel, zeil of vloerbedekking leggen. Dan moet het maar zo. Maar het MOET voor de 30^e gelegd zijn, want dan komt alles en dan kan je erna niets meer leggen. Want ze moeten vrije kamers hebben. Tja, dan moeten ze eerder komen. Klaar. Dus bedankt alvast Wayti, voor de vloer die voor de 14^e gelegd wordt. Ik schrijf dit op de 4^e, dus ik ben benieuwd!

Het zorgt in elk geval wel weer voor een knoop in mijn maag maar toch, ik wanhoop pas als het niet anders kan. Ik reken op de medewerking van boven. Als ze me tot nu toe geholpen hebben, dan moeten ze het maar afmaken ook. Ja toch? Totaal bek af, kwam ik thuis waar het al etenstijd was voor de cits. Die hadden zoiets van, waar was je nou?! Zitten wij hier in die rotzooi! Ja, sorry hoor, maar ik probeer een betere plek voor ons te maken en dat kost nogal wat moeite hoor. IK was zo moe, dat ik geen trek had en nadat ik ze eten had gegeven ben ik snel naar mijn broer gereden, want die had pannenkoeken gebakken, of ik mee wilde eten.  Toch maar eten, want moest ik nog een prachtige vitrinekast op gaan halen, samen met broer en neef, die een aanhanger heeft en zijn zoon kwam ook mee.

Hij had al gezegd, dat hij een kleintje had, maar ja, weet ik veel. Die kast bleek veel groter dan de normale vitrinekasten, hij is dan ook prachtig. Dus ik dacht, dat gaat vast wel, die 2m10 op een aanhanger van 1m60. En het ging ook, maar je moet niet vragen hoe! Echt bizar dat het al lukte om het gevaarte op die aanhanger te krijgen. We kwamen allemaal heel aan in Overschie, wat raar dat ik daar nou ga wonen zeg. Maar goed, thoughts become things want je krijgt dus echt wat je vraagt. Ik had de lift gezien en dacht, oh daar past die kast wel in hoor. Maar eh, dat had ik verkeerd want die kast die paste net niet in de lift. Een centimeter of 2 weerhield de deur van dichtgaan en dus konden we hem er weer uit halen. Wat nu? Dat ding is loeizwaar, die til je echt niet zomaar de trap op. Al woon ik maar 1 hoog, er staat ook nog een paaltje bovenaan die trap, zodat de mensen die in een scootmobiel de lift uitkomen, niet achteruit van de trap storten. Hoe moet dit nou?

Ik kwam op het idee om alles eruit te halen. Dat scheelde veel dikke planken, 4 deuren, 4 glazen deuren en 4 glazen kleppen. En zo werd het iets beter tilbaar voor de heren. Al was het nog niet makkelijk hoor, want het was echt bijna niet te doen. Eind goed al goed, want het gevaarte staat nu in de badkamer en alles is heel. Alleen heeft mijn neef nog 1 van de schroeven van de glazen kleppen. Komt goed. Hij wist niet hoe snel hij weg moest komen! Die was ook kapot en mijn broer ook. Ja ja, heren, ook jullie worden ouder. Mijn broer reed en die reed naar huis, en ik kon me nog net daarna naar huis slepen, gas geven en remmen, alles deed zeer. En dan ben je thuis en zak je zo  van vermoeidheid op de bank in slaap, nadat de cits hun snoep hadden gekregen.

Oh en die rommel hier! Je kan je kont niet keren gewoon. Toen ik dan ook ’s morgens vroeg wakker werd, kreeg ik het er gelijk benauwd van. Om half 5 in de ochtend, liep ik al met tassen te slepen en met dozen te zeulen. En toen ik me aan het aankleden was, waar het ook al vol staat, knalde ik de deur gewoon zo op mijn teen. Hele nagelbed eraf, bloeden als een rund en ik moest zo weg. Ik heb er maar een wc papiertje om gedaan en zo in mijn gympen. Ik heb wel even gejodeld hoor, want het deed erg zeer. Ik was heel bang dat het in de loop van de dag steeds erger zou worden.

Ik was op tijd op stage, en ik liep maar te geeuwen. Saskia vroeg me hoe het ging en ik vertelde haar over alles. En toen stelde ze me voor, dat ik mijn resterende 3 stagedagen in november kom doen. Aangezien ik de uren eerder moet inleveren, vertrouwt ze me en tekent ze die vast af. En zo maakte ze me een heel opgelucht en gelukkig mens! Oh dat scheelt me veel!  En ook mijn teen viel mee. Ik voelde het wel, maar ik kon ermee blijven lopen.

In de middag mocht ik even aanschrijven, zodat ik even kon zitten. En zoals altijd werd het vanzelf half zes. Met al mijn al afgetekende uren, kon ik naar huis. Ik kom altijd mijn verplichtingen na, dus die drie vrijdagen kom ik met alle plezier in november doen hoor. Ik had ook hun afscheidscadeaus maar vast meegenomen. Want die stonden me nu in de weg, die grote kerstkandelaars. Voor de apotheker Saskia, en de assistenten Tessa en Ineke. Siham is moslima dus voor haar had ik een bewerkt houten doosje, omdat ze geen kerst viert. En ook de moeder van Ineke, die doktersassistente is, had ik een andere kerstkandelaar gegeven

. Ze waren er allemaal erg blij mee. Siham ziet haar cadeau de maandag erna pas. Maar oh wat was ik blij met de extra vrijdagen, die ik er nu bij heb. Dat scheelt echt bergen! In 3 dagen kan je heel veel doen en dat is beter dan doodmoe in de apotheek staan en fouten maken daardoor. Dus ja, veel mazzel, want die vitrinekast, daar kreeg de dame die hem verkocht, steeds hogere boden voor, maar ze had gelukkig principes. MAZZEL 1. En nu die vrijdagen en toch mijn uren in kunnen leveren op tijd! MAZZEL 2 of nou ja, misschien wel mazzel 29 en 30, weet ik veel. Want soms lijkt er iets rampzalig en besef je de mazzel later pas.

Op 1 oktober ging ik dus richting Blijvenburgstraat. Ik had een klein beetje doorgedramd, want omdat ze wist van mijn examens, had ze gezegd dat het wel 2 weken later mocht. Maar ja, eens de kogel door de kerk was, wilde ik liever gisteren al verhuisd zijn. En dan zit je weer met van die halve maanden, ook met huur en toeslagen. Nee hoor, graag 1 oktober. Aangezien 80% daar op kantoor zich blijkbaar ziek heeft gemeld, hoopte de dame van Woonstad, dat ze het voor elkaar zou kunnen krijgen. En uiteindelijk zei ze, ‘weet je wat, kom maar gewoon daarheen om 10 uur op 1 oktober’. De rest gaat namelijk totaal digitaal tegenwoordig. Tenzij je die mogelijkheid niet hebt of kent. Zelfs het ondertekenen van het huurcontract is digitaal gegaan.

Alles was dus al voor 1 oktober geregeld, alleen de sleutels nog en wat dingen nalopen en dat weer ondertekenen. Nou mooi, dat was al geregeld. Het laatste weekend van september waren broer en schoonzus al langs geweest, om te helpen hier. Ik weet nog wel dat ik hier kwam wonen, in december 15 jaar geleden. Het duurde toen een paar maanden voordat mijn spullen hier waren, vanuit België. En mijn broer heeft, toen eindelijk mijn bed er was, dat ding zo vreselijk stevig in elkaar geschroefd, dat hij zei ‘jij mag hier nooit verhuizen, want dit krijg ik nooit meer uit elkaar.’ Ehm, sorry broer, maar ik moet wel!

Maar er stonden nog delen boven van mijn bed, en er werden delen voor mijn deur in het trappenhuis gelegd. San en ik hadden ons ondertussen op de zolder buitenom gestort. Jeetje zeg, wat stoffig! Ook wel apart, alles wat in de zon heeft gelegen, was vergaan. Zoals plastic tasjes en mandjes. Die kon je zo verpulveren. In het begin wilde ik nog kijken wat er in die dozen zat, maar later bedacht ik me, dat ik toch niet eens meer wist wat erin zat. Weg ermee. Ik heb enorme dozen met kerstspullen, die moet ik dan later maar eens uitzoeken. Die kon ik wel in de berging bewaren. Ik had boven ook al veel dozen voor de berging staan. Nou, hopelijk is die groot genoeg!

Ik vind deze dame van Woonstad erg aardig, veel beter dan die troela die had gezegd dat ik mijn katten dan maar weg moest doen. Die had zich langdurig ziekgemeld en daarom was deze dame van buitenaf ingehuurd. Ik weet het, ik heb alleen nog maar mazzeltjes vanaf 16 juni. Ook al lijkt dat soms even niet zo, achteraf is het toch zo. Dan valt er opeens weer iets op zijn plek. Net zoals ik nog enorm veel inpakpapier heb, voor glas, had ik toen steeds in stapeltjes meegenomen van de Action en Xenos en zo. Dat was toen nodig voor Swan Market, wat toen een verloren zaak bleek te zijn. Moet je eens even kijken hoe goed dat nu uitkomt! Eigenlijk begonnen de mazzeltjes dus vorig jaar al, toen ik in mijn diepste verdriet zat. Alleen kon ik het toen nog niet zien.

We liepen alles door in het huis. De aannemer moest ook nog komen, want die zou alle gaatjes e.d. allemaal nog dichtsmeren en wat dingetjes nalopen. En dan zou hij dinsdag komen en mij alles sleutels geven. Ik heb dus een hele dikke sleutel voor de automatische deuren. Ik kan zowel aan de voorkant, als aan de achterkant erin. Ook kan je parkeren aan beide zijden en ik vind het achterin wel zo handig. Vlak bij die toegangsdeur en bij de garages en dan loop je zo droog naar de volgende toegangsdeur, en dan zo 1 deur in 1 stap verder en je staat bij de liften. Wel een gedoe hoor, al die zelfsluitende deuren. Maar ja, als je niet verhuist zal je er niet zoveel last van hebben. Hoop ik toch.

De iets minder dikke sleutel is van de voordeur. En nog een sleutel waarvan we niet wisten waar die van was. Later geprobeerd maar hij was niet van de brievenbus. En nog een sleutel, ook onbekend maar zij dacht, dat die van de berging was. Oh ja, waar zit die dan? Ja, ze wist het ongeveer. Ze kende niet alle complexen omdat ze van buitenaf kwam. Ze had het gevraagd  maar ze moesten bij de garages zitten. Wij later daarheen. Het is wel fijn als ik weet waar die zit, dan kan ik daar het snelste alles in zetten en op mijn gemak naar boven halen. Hoe we ook zochten, we vonden geen berging van mijn huisnummer. Toen we voor de 3^e keer die pakkeerplaatsen rondliepen, kwam er een meneer naar ons toe. Zij vertelde de man, wat we aan het doen waren, zoeken naar de berging.

De meneer wist ons te vertellen, dat de 1^e 2 woonlagen geen berging hadden. Zo dan, dat was even een flinke tik tegen mijn hoofd. Geen berging??? Hoe moet ik dat in Godsnaam gaan oplossen dan? Ik kom van een 5 kamerwoning met 2 aparte zolders naar een 3 kamerwoning en dan is er niet eens een berging bij??? Sorry hoor, dat kán toch niet? De dame had wel door, dat ik hier erg door geraakt was. Ja, die weet niet hoeveel spullen ik heb. En ja, er mag veel weg, maar daar heb ik nu toch zeker helemaal geen tijd voor, om dat uit te gaan zoeken? Ik moet binnen een maand weg verdorie! Het huurcontract had ik al ondertekend. En als ze me dit direct had gezegd, dan had ik er nog even veel langer over na moeten denken.

Was dit nou een mazzeltje? Volgens mij niet hoor. Hoe langer ik erover na dacht, hoe meer ik weer met oplossingen kwam. Ja, oké, dan zit ik nog wat langer in de rommel en de dozen. Maar ik kan ze allemaal in mijn garderobe Art Corner kamer zetten. En dan kan ik doos voor doos uitzoeken en veel weggooien wat ik echt weg wil hebben. Het gaat wat langer duren, maar dan heb je ook wat. En eigenlijk geeft het je gelijk geen kans meer, om zoveel troep te bewaren. Nu moet ik wel dingen direct of gaan weggooien, of gaan weg doen. Ook niet verkeerd toch zeker? Zie ik daar toch weer een mazzeltje in, dat eerst geen mazzeltje leek te zijn!

Ik ben de spullen uit de auto gaan halen, nadat de dame richting kantoor was gegaan. Die heb ik allemaal even neergezet. Ik liep me een ongeluk. Best ver vanaf de straatkant, door het atrium en dan de lift of trap. Dan nog een stuk galerij en dan pas ben ik er. Nadeeltje met zware tassen vol boodschappen, maar ja, daar heb ik een karretje voor. Moet kunnen. Eens ik alles boven had, ben ik gaan tekenen, ik had thuis mijn meubels opgemeten, en ik had krijtjes meegebracht, en zo kon ik mijn spullen op de grond tekenen. Ik heb al wel een aardig idee hoe ik alles wil. Alleen door het geen berging hebben, heb ik het toch weer helemaal om moeten gooien.

De cits krijgen geen eigen kamer, maar ja, ze hebben het hele huis en vol met glas tot op de grond. Eigenlijk in 4 kamers heb ik vogeltjes tv. Ze krijgen nog steeds overal plankjes en hokjes langs de muren, zodat ze in principe allemaal een eigen schuilplek kunnen maken. Dat komt ook wel goed. Dan slaap ik in de kleine slaapkamer, waar precies mijn bed en een kastje in kunnen. Prima toch? Zo krijg ik in de grote kamer, enorm veel plek voor kasten en planken, al mijn artwerk en de linnenkasten. En zo kan ik dan toch veel weg gaan zetten op een vaste plek en de dozen ‘berging’ erg ook zetten en die elke keer op mijn gemak even uitzoeken. Er zijn geen problemen, er zijn uitdagingen en oplossingen. Zo zie ik dat.

En dan ben je een paar uur verder en lijkt er nog niets gebeurd te zijn. Aurora komt even koppie geven en heeft de 2^e behoorlijk grote open plek op haar koppie. Skylar lijkt door de stress weer de bully te gaan uithangen en ook Sunshine, en helaas de rest ook wel een beetje, hebben ook altijd mot met haar. En nu is dat weer van de gekke hoor. Maar ja, ik begrijp hun ongemak wel en hun stress. Met al die troep en een moeder die ook bol staat van de adrenaline. Alleen hoe gaat dat dan, als ze met zijn vijven op ene kamer zitten? En wel een hele dag! Zonder toezicht? Nou, dan is dat witte kind ene grote open wond! En als de nood het hoogst is, dan is de hulp nabij.

Ik krijg opeens een ingeving, en die krijg ik vaak hoor, maar ik weet, dat ben ik niet. Dat is hulp en ik sta gelukkig open genoeg om het te ontvangen. Want ik wil het boven toch helemaal leegmaken? Zodat de verhuizers helemaal niet de trap op moeten en zo per ongeluk de met weken voorbereiding daar opgesloten katten per ongeluk uit de kamer laten. Doe me alsjeblieft een lol. Dat is iets waar ik niet meer overheen zou komen, denk ik bijna zeker te weten. Dat zou de druppel zijn van mijn dan overgelopen geestelijke gezondheid. Dat schrikbeeld wil ik koste wat het kost vermijden. Maar een Aurora met open wonden is ook niet ideaal. En met zijn vijven vol stress op een kamertje waar ze niet weg kan komen van ze, kan ik niet maken.

Gelukkig zijn er dan ook 2 kamers én een zolder eventueel. Indien  nodig. Want als ik het goed gedaan heb, is daar alles al weg. Ook de kastjes enzo, alles behalve dan de katten en hun reismanden, bakken en brokjes. En waarom zou ik dan zo stom zijn om ze alle vijf bij elkaar te doen? Als ik ze met eten lok, dan kunnen er 3 in de ene kamer. Ik denk dat ik Sun, Rain en Sky wel bij  elkaar kan doen. Rainbow kan goed van zich afspreken en Skylar heeft flink ontzag voor Sunshine. Die 3 met de feliway, dat moet kunnen! Dan kan ik Moonlight en Aurora in het kattenkamertje doen. Tenminste, dat is het ideale scenario. Want Moon en Sun hebben nog veel frustratie naar elkaar. Dat zou echt geweldig zijn, als ik het zo gestuurd krijg. En ook met Aurora heeft hij nogal eens mot.

Snel leeg die boel, dan kan ik dit zo lang als het kan, gaan oefenen. Oh wat zou dat dan goed geregeld zijn en wat zou ik dan een stuk geruster met van alles gaan lopen slepen de hele dag. Dan kan ik ze daar ook laten, als we een 2^e keer heen en weer moeten. Pas als alles in orde is, ga ik ze halen met wat hulp natuurlijk. Want ja, 5 reismanden inclusief katten, de bakken en de brokken. Dat moet nog mee. Dan op mijn nieuwe adres zorgen, dat ze op hun eigen kamer eruit komen, 1 voor 1. Dat ze daar ook bakken en eten hebben staan en zo. Maar ze gaan er pas uit, als iedereen weg is hoor. Dat die deur even niet open hoeft. Want ze zijn zo angstig als de piete natuurlijk.

Katten vluchten dan toch wel erg snel elk gaatje door. En daar word ik dan natuurlijk ook weer niet vrolijk van. Ik hoop dat mijn bed dan al klaar staat, lekker nieuw en opgemaakt met schoon linnengoed. Heerlijk! Dat de tv het al op de nieuwe wifi doet zou fijn zijn. Anders gewoon via mijn telefoon muziek op en lekker wat gaan uitpakken en zo en opruimen. Even lekker met ze op de bank, is ook een optie. Als het goed is, zijn hun nieuwe dingen, waar ik later over zal vertellen, al allemaal geïnstalleerd en opgehangen en zo. En dan hebben ze enorm veel om te ontdekken allemaal. Ik wil dan ook in hun kamer al het kattennet voor het raam hebben, zodat ze beschermd zijn en ik ze even kan laten ruiken daar aan de buitenlucht. Nou ja, we zullen zien hoe dat gaat. Was het maar vast zo ver! Want oh wat spoelt er veel over me heen.

En het is zo’n puinzooi, dat je alles kwijt raakt. Ik heb dikke stiften gekocht, ik had er veel, allemaal leeg. Dus nieuwe gehaald, rood, groen, zwart en blauw. Ik nam de blauwe mee naar boven, met het idee om op de tassen te schrijven wat erin zit en waar ze naartoe moeten. Maar helaas, toen ik dat wilde doen, vond ik hem niet meer terug. Zulke dingen. Dat heb ik wel vaker aan de hand hier, trouwe lezers weten dat wel. Maar nu is het gewoon ook door mezelf, en dat is gewoon niet leuk meer. En vandaag heb ik al de katten iets van 6 x uit elkaar gehaald en lopen roepen. Normaal is dat ook niet leuk maar nu is het een soort van uitputtend.

Ik heb geen ritme meer, word om half 3 wakker en bedenk me iets. Hup eruit, opschrijven, uittypen of wat dan ook. En dan weer proberen in slaap te komen. Lukt niet altijd. In elk geval word ik dan nog voor vijven wakker en wil ik er al uit. Maar om de cits niet in de war te maken, blijf ik nog even liggen. Zo lang mogelijk tot ik het niet meer trek. En dan gaat het al beginnen want dan gaan ze zeuren om eten. Maar ja, zo vroeg, is ook weer niet goed. Daarom rek ik het tot tenminste 6 uur. Anders ben ik straks ook de pineut.

Omdat het nu zo’n puinzooi is, krijg ik het ook niet echt geordend. Dat komt straks wel hoor, maar voor nu is het nog even behelpen. Ik doe ook alles een soort van door elkaar. Hier een kast leeg, loop ik ergens anders heen, daar de spullen van de muur. En hier in mijn Art Corner, is het net ontploft. Ik moet het daar ook zien te organiseren, op zo’n manier, dat ik het ook weer terug kan vinden. Heel vervelend want ik wist eindelijk waar ik alles kon vinden. Echt hoor, story of my life. Mijn nieuwe straat heet ‘Blijvenburgstraat’ en dat zegt wel genoeg. Daar blijf ik, punt. Of er moet nog iets heel raars en onverwachts gebeuren. Mijn leven kennende, kan dat ook nog natuurlijk.

En dan zie ik het wel weer hoor. Voor nu, ga ik daar straks lekker genieten. Ik ben zo gek op water, en nu heb ik dat vlak voor mijn neus! Binnen 2 minuten ben ik daar, en kan ik heerlijk langs de Schie gaan wandelen. De wijk heet niet voor niets Overschie. En ik woon nu echt tegenover de Schie, heel toepasselijk. Jammer dat mijn moeder dat niet meer meemaakt. Zielsgelukkig had dat haar gemaakt. Maar ja, ze geniet nu van boven mee, en ik heb zo’n vermoeden dat zij hier een handje in had. Net als toen ik opeens, na 48 jaar, stopte met roken.

Deze woningen waren allemaal vrije sector woningen, en dat zou ik nooit kunnen betalen en niet eens voor in aanmerking komen. Nu is pas heel recent de begane grond en de 1^e verdieping, wat vrijkomt dan, naar beneden afgetopt omdat ze een verplichting hebben om zoveel sociale huurwoningen te hebben. En daarom kon ik dit krijgen nu. En ook wel in combinatie, omdat ik het langste in de straat woon, en aan het profiel voldoe. Dan maak je mij niet wijs dat toeval bestaat. Dat weet ik al lang, dat bestaat niet. Dus dank je wel mijn lieve astrale helpers. Ik ben er enorm dankbaar voor. Al hadden jullie het wel iets beter kunnen timen misschien? Of, word ik ook geholpen met het maken van mijn examens? Dat hoop ik dan maar! Ik ben in elk geval dolblij met mijn nieuwe plekje!