Omdat ik zo’n last kreeg van mijn lijf zondag, kroop ik weer achter de pc in de middag. Als het niet anders kan, dan forceer ik de boel wel, maar nu nog even niet. En geloof me, ik heb genoeg te doen en te zoeken en te regelen. Gordijnen, meubelen en kasten, voor de katten dingen, maar het is echt te veel om op te noemen. Ik heb 6 lijsten die ik doorworstel elke keer maar ik kom er wel uit. Ergens in de chaos vind ik altijd de structuur. En wat heb ik een geluk dat ik in dit soort dingen gewoon goed ben. Het is niet leuk hoor, het is zwaar maar ik kan het en ik kan het goed. Dat is toch mooi meegenomen.

En omdat ik bij het inpakken toch wel heel veel dingen tegen kom, die naar de berging moeten in het nieuwe huis, ben ik even gaan googelen. De mevrouw van Woonstad en ik, konden die eerste donderdag, toen ik ging kijken, niet vinden waar van al deze huizen, zich de berging zou bevinden. En omdat zij weg moest, hebben we het maar zo gelaten. Maar ze zei er bijna zeker van te zijn, dat al deze woningen een bijbehorende berging hadden. En eerlijk gezegd, het is pas geleden dat die onderste 2 verdiepingen, door een verplichting naar de gemeente, sociale huurwoningen zijn geworden. Daarvoor was het vrije sector, en ja het zijn dure huizen en daar moet gewoon een berging bij horen. Ik heb gewoon stik mazzel!

Alleen, hoe groot zou zo’n berging dan zijn? Als ik alleen al van boven zoveel tegen kom, voor de berging, dan moet je je niet afvragen wat ik bij de rest dan ook nog vind wat naar de berging moet. Dan mag dat wel een flinke jongen zijn, anders zit ik mooi! Ik dacht, weet je wat, ik typ gewoon de straatnaam in en ‘berging’ en kijken wat er dan naar boven komt. Google doet me regelmatig verbaasd kijken, als ik zie wat je er kunt vinden. Wie weet nu toch ook. Zo gezegd, zo gedaan. Jeetje zeg, vind ik toch zo helemaal per ongeluk, de plannen voor deze straat en omgeving! En wat voor plannen!

Ik had al ja gezegd, maar als ze me dit had laten zien, dan had ik ja geschreeuwd op het moment dat ze het me vroeg. Denk ik toch. Want het ziet er echt prachtig uit straks, als die hele buurt is opgeknapt. Als mijn broer daar was blijven wonen, en gelukkig niet hoor want ze hebben nu een 100 x beter huis, dan hadden we bij elkaar om de hoek gewoond. Ook mijn moeder zou er dolgelukkig mee zijn geweest, zo vlak bij haar en wat had ik dat dan ook fijn gevonden. Maar het heeft geen nut om te huilen over gemorste melk, daar krijg je het niet mee terug. Ik ben gewoon heel blij voor nu! De foto’s zet ik hierbij. Ik heb dan ook weer mazzel, of nee, eigenlijk niet. Ik heb het gewoon verdiend! Want ik blijf zo tussen de 2 nieuwe flats doorkijken naar het water.

Daar ben ik al blij mee. Maar er komen dus 2 nieuwe flats en bovendien, voor mijn neus, aan die kant van het water, komt er een heel park! Paadjes, bomen, perken, bankjes. Ik heb geen tuin meer nodig. En voor de katten, dat wordt erg leuk voor ze daar. Dat vertel ik allemaal later nog wel. Dan hou ik het spannend! Want ik heb veel in mijn hoofd, alles wat ik ook wil, daarvan moet ik eerst kijken of het kan! Maar als het kan, dan wordt het een kattenparadijs. Nou ja, dat wordt het sowieso hoor. Ik heb echt heel veel leuks in mijn hoofd voor ze. En dat balkon, ja, Skylar zal nog wel even zoeken in het begin. Ik ben bewust op ze gaan letten, hoe ze dat doen eigenlijk, met dat balkon. Het is in de vroege ochtend, dat ze naar buiten willen. Dat is zomer en winter zo. In de zomer staat alles open, geen probleem. In de winter laat ik ze er even op maar dan willen ze binnen 3 minuten weer naar binnen. Gisteren ook, regen, even loeren bij de deur, neh te nat.

In de zomer, ja dan liggen ze veel in die manden. Dat kan ik ook een soort van nabootsen, ook hier weer het hoe volgt later. Met die grote ramen open, zijn ze praktisch buiten en hebben ze alleen een indoor balkon. Wat een oud collegaatje ook zei, een balkon kunnen ze meestal ook alleen maar rechtuit kijken. Helemaal waar en nu kunnen ze op 4 plekken voor een raam gaan zitten, zowel hoog of laag, want die ramen lopen van plafond zowat, tot de vloer. Nou, dan zien ze meer dan hier hoor!

Op 3 hoog heb je niet zo’n goed zicht op de straat, alleen al doordat de bomen hier zo gegroeid zijn. Vogeltjes kijken, denk ik dat ze er daar meer zullen zien dan hier. Ook daar zal ik kijken of ik een voederbakje voor de ramen kan hangen. Op de galerijen lopen vaak mensen langs, buiten veel meer mensen dan hier. Of in elk geval, daar kunnen ze die mensen veel beter zien. Ik denk dat ze de komende maanden erg druk gaan zijn met wennen en kijken. Want het is een feit, katten hechten aan hun plekjes en buiten Sun en Aurora, kennen ze niets anders. Gelukkig hangen ze allemaal heel erg aan mij en hoop ik dat dit veel goed maakt wat betreft de vreemde plek.

En ik kreeg me vanmorgen vroeg toch een goeie ingeving, over hoe ik ze op de dag van de verhuizing toch in die slaapkamer moet krijgen. Even hard doorwerken maar ja, dat moest ik toch al wel. Die hele verdieping moet leeg zijn, dat zet ik allemaal hier in de kamer, het is nu ook al een uitdragerij. En als t dan leeg is boven, dan ga ik beginnen hen het ontbijt daar op de slaapkamer te serveren. Het enige dat anders zal gaan zijn, is dat ik de avond ervoor, al 1 van de kattenbakken er ook neer ga zetten, en een bak brokjes en water. Maar dat zal ze dan niet echt verbazen of waarschuwen. Dan hoop ik dat ik Aurora ook mee krijg in het gebeuren. Die zondert zich altijd een beetje af, ook met eten.

Maar als het lukt en ze komen alle vijf elke keer ontbijten, dan doen ze dat ook op die 30^e. Als ze staan te smikkelen ga ik verder steeds gewoon naar beneden. Alleen op die 30^e doe ik dan ook gewoon even de deur dicht. Graag even duimen voor me, dat het gaat lukken op de best mogelijke manier. Ik wil ze zo min mogelijk stress bezorgen, want dat hebben ze nu al. Het is hier een bende natuurlijk en ze lopen echt naar me te kijken, alsof ze denken, ze is totaal van het pad af! En zo voel ik me dan ook wel hoor ondertussen. Maar het komt goed. Je hebt altijd chaos nodig om orde te kunnen scheppen. Eigenlijk is de situatie in Casa el Catos Locos hetzelfde als in de rest van de wereld. Een zooitje! En net als bij de rest van de wereld, krijg je er straks iets ontzettend moois voor terug. Je moet er eventjes doorheen!

Goh, wat heb ik op deze datum al geregeld, vraag ik me dik een week van te voren af. Heb ik al een vloer uitgezocht en een datum afgesproken wanneer ze die komen leggen? Zijn alle muren al gesausd in het nieuwe huis? Wat moet ik allemaal nog regelen? Op maandagen heb ik natuurlijk school maar ik zal met José afspreken, dat zij me door zal geven, als hij echt iets belangrijks zegt. Ik moet er wel zogenaamd bij zijn natuurlijk. Dus log ik braaf in op mijn laptoppie, en ga ik naar de online les maar zodra dat zo aan de gang is, ga ik hier beneden aan de slag met inpakken.

Ik had het van de week al over tassen. Dan zijn er vast mensen die denken, ik weet het wel zeker, wat wil ze nou met tassen?! Maar beste mensen, al die trappen hier, met van die grote en over zware dozen af lopen, is levensgevaarlijk. En als ik de boel die ik zelf wil overbrengen, in tassen doe, dan vul ik die zo, dat ik ze nog kan tillen. Ik barst van de boeken bijvoorbeeld. Ik heb geleerd dat je die überhaupt niet in 1 doos moet doen. Dan til je je een breuk. Maar ik doe ze gewoon per schrijver in een tas. Ik vind een volle boekenkast leuk staan, maar eigenlijk heb ik alleen nog maar mijn Rulof boeken nodig. Toch neem ik wel al mijn boeken mee, want ik ben gek op boeken.

Boven en de zolders doe ik op andere dagen en mijn schoonzus komt ook helpen. Dan gaan we gewoon een paar keer heen en weer. Tot de vloer is gelegd, kunnen we heel veel stouwen in die enorme badkamer. Daar ligt uiteraard een tegelvloer, en daar hoeven ze het niet te leggen. Voor je het weet, heb ik al veel over. En als het goed is, heb ik het afgelopen weekend ook al mijn muren al gesaust. Wie weet komen ze morgen al de vloer leggen? Daarna kunnen we zelfs alles op de plek neer zetten, waar het uitgepakt moet worden.

Zodra alles getekend is en ik de sleutel heb, kan ik ook alles gaan bestellen wat bezorgd kan worden. Hopelijk kan ik het zo regelen, dat of ik, of Sandra of Ben er kan zijn. Dat is wel zo fijn! Oh ik ben zo benieuwd hoe ik het allemaal ga redden! Hoe ik die 2^e examenopdracht moet maken, hangt een klein beetje af, van wat de apotheker me komende vrijdag zal vertellen. Het gaat namelijk over RI&E zoals ze dat zeggen, dat betekent Risico Inventarisatie en Evaluatie. En dan moet ik wel een onderzoek in kunnen zien, dat zij al gehad hebben. De eerste heb ik al praktisch af. Dat harde werken van vorige week, was zeker aangestuurd, want ik begreep het zelf al niet waarom ik zo gedreven was. Nu wel, het was nodig. Er wordt voor me gezorgd hoor.

Oh ik zie er zo naar uit, om straks alles te zien staan. De nieuwe dingen en ouwe nieuwe dingen en mijn oude spulletjes. Alles zal anders worden, alles weer lekker fris en schoon. Het enige dat me een beetje zorgen geeft, is hoe ik de verhuizing moet doen met de cits. Want oké, ze op de slaapkamer met zijn vijven? Uitdaging! Zitten ze daar eenmaal met de deur dicht, mag je hopen dat ze elkaar niet afmaken. Ik kan er moeilijk bij blijven zitten, want ik zal de verhuizing aan moeten sturen. Tenminste, dat lijkt mij wel handig. Op de offerte gaven ze al aan, te denken het in 2 x te moeten doen. Als dat zo is, dan ga ik ze in elk geval, of het nou in 1 of 2 x is, zodra de laatste hier de deur uit is met de spullen die mee moeten, dan laat ik ze toch wel even die kamer uit hoor. Ik denk zelfs even de kattenreismanden beneden brengen, dat is misschien ook wel zo handig. Dan zorgen dat de deuren boven dicht zijn. Dat scheelt al ruimtes waar je niet achter een kat aan moet hollen.

Wat zullen ze het raar vinden, in een leeg huis, met alleen nog een bak brokjes, een bak en die reismanden. Wat zal er door die kattenkoppies heen gaan? Kon ik er maar heel even inkijken. Ik denk dat ik, ondanks dat er nog minstens 1 auto mee moet om ze te halen, alleen naar binnen moet gaan. Misschien kan ik ze met de snoepjes lokken of zo? Als iemand tips heeft, ik hoor het graag hoor. Maar ze zijn alle vijf behoorlijk onwillig om in een reismand te gaan, want dat betekent toch dat ze naar de dierenarts gaan voor een paar.

En Sunshine is natuurlijk pas zo van straat geplukt. Die heeft daar misschien wel een trauma van? Oh daar zie ik toch wel tegenop hoor. Meer dan die hele verhuizing. Toch, ik vind het ook niet leuk meer, dat ik enorm merk hoeveel ouder ik ben geworden, lichamelijk dan, in die laatste bijna 15 jaar dat ik hier woon. Ik had vrijdag stage, zaterdag inpakken en zondag ging ik ook al vroeg naar boven. Trap op, trap af, slaapkamer in en zijkamer uit, heen en weer, met zware tassen of dozen of boxen. En toen ik echt ff moest uitblazen, ging ik de trap af en voelde ik dat mijn knieën vreselijk zeer deden als ik ze moest buigen. Nou ja zeg! Nu al? Dat belooft wat en dat is niet veel goeds. Ik zal toch door moeten hoor! Kappen met die knieën!

Volgens mij heb ik op zondagmiddag, al het hele bedrag uit zitten geven, wat ik krijg voor de verhuizing. En dan heb ik nog lang niet alles! Oh hemel, hopelijk valt er toch iets nog wat goedkoper uit! Anders gaat het wel heel lang duren voor ik het af heb. Maar goed, dan is dat maar zo. Ik zal er dan toch wel netjes genoeg bijzitten. Dat is dan ook geen probleem, lijkt mij. Maar ja, ik wil het nu wel in ene keer goed doen. Bovendien ga ik een start maken in de richting van een andere soort van inrichting. Maar dat komt later pas bij elkaar. Je moet toch ergens beginnen niet waar?

Het is nu maandag de 28^e, als ik dit schrijf, en het is vroeg nog. Ik heb eindelijk wat uurtjes geslapen maar ik heb vreselijk brandende ogen en pijnlijke knieën. En al zal ik komende tijd waarschijnlijk wel vaker voelen alsof ik in elkaar stort, lichamelijk dan wel geestelijk of allebei tegelijk, ik moet doorgaan. En ik weet het, ik ben niet meer wat ik was voor mijn ziekte maar ik heb wel nog steeds dezelfde vechtersmentaliteit. Ik geef nooit op! En ik denk, dat ik dat de komende tijd wel nodig zal hebben. Al moet ik echt goed voor mezelf zorgen, want weer zover over mijn eigen grenzen gaan dat ik straks weer zo vreselijk ziek word, nee, dat wil ik nooit meer meemaken natuurlijk. Dat lijkt me duidelijk!